babygwiffy
Gewaardeerd Lid
Leuk verhaal. Komt er een vervolg? Maar ben het wel eens met de moeder beetje oud 19... 17 of 18 was beter geweest.
Van Liefje naar Luierkindje
- Onderwerp starter DePortier
- Startdatum
De Vakantie V
In de auto was het stil. Iedereen was in gedachten verzonken. Er was niet veel gezegd geweest bij het instappen - Lien had een korte discussie gestart omdat zij vanvoor wou zitten, en had ook haar zin gekregen. Je had er veel meer beenruimte en het was minder druk dan vanachter met zn drietjes. Sam zat nu links van me, Elisabeth rechts, en ik zat nog steeds in het midden, de benen wat gespreid door de dikke luier.
Ik vroeg me af hoe dit nu verder moest. Ik bedoel, zo gek was het toch niet om een plasje te doen in een toch al natte luier? Leek me eerder logisch. En dat ik die luier omhad, ja, dat was nu ook niet echt mijn fout. Dat de luier nat was misschien wel, bedacht ik. Zo een ongelukje in de auto was echt niet aangenaam geweest.
Ergens had hij dus wel redding geboden. Ik schuifelde wat met mijn kont om de luier goed te voelen. Ik glimlachte onbewust. Zo zie je maar, dacht ik, hope for the best, prepare for the worst. Ook al was het wel zo dat Liesje me nooit getrokken zou hebben moest ik die luier niet omgehad hebben om te beginnen - en dan was mijn ongelukje ook niet gebeurd! Dus lag het toch ook een beetje aan die dikke luier!
Ik lachte zachtjes om de chaotische discussie die zich in mijn hoofd afspeelde. Alsof ik het erg vond dat ik door die luier afgetrokken werd. Natuurlijk niet.
Het was erg spannend geweest, zo stiekem in de auto, en verrassend kinky, zo met de rest van het gezin vlakbij.
Sammie werd wat ongedurig naast me, het was duidelijk dat hij zich verveelde. Hij schoof op van links naar rechts, keek uit het raam, plofte weer neer, liet zich voorover hangen, kruiste de benen en strekte ze weer. Ik volgde met mijn blik zijn handelingen- de enige vorm van leven in de auto. Het viel me op hoe goed je het gekraak van zijn luiertje hoorde, als je erop lette. Elke drukke beweging met zijn lijf gaf wel een reactie van zijn pamper, die ook erg duidelijk opviel onder zijn trainingsbroek. Onder zo'n bolle broek zit altijd een luier verborgen, wist ik. Zou dat bij mij ook zo opvallen? Ik keek naar mijn kruis, doch was het niet zeker.
Misschien dat je het enkel ziet als je het weet, besloot ik.
Sammie zuchtte luid. "Ik vervéééél me!" bracht hij klagend uit. Elisabeth keek haar jonge broertje aan.
"Heb je geen zin om te lezen, Sammie?"
"Neen, veel te saai!"
"Of probeer een beetje te slapen?"
"Ik ben helemaal niet moe zus!" protesteerde Sammie hevig.
"Wel, hadden we daarnet niet gezegd dat we Adam zijn luier nog gingen versieren met figuurtjes? Anders doen we dat nu?"
Liesje draaide haar hoofd naar me en keek me lief aan. "Als dat goed is voor jou, tenminste? Vind je het niet erg?"
Ik had er niet echt zin in, maar ach. Wat kon me het ook schelen. Het is niet alsof ik met mijn luier te koop ging lopen, niemand ging het zien.
"Doe maar hoor, maak er maar een heus kunstwerk van" sprak ik gespeeld vrolijk.
Enthousiast begon Sammie zijn tekengerief bij elkaar te grabbelen. "Juiiij, veel leuker dan een kleurboek!" bracht hij lachend uit.
Elisabeth trok aan mijn broek, ik hief mijn geluierde kont automatisch op, zodat ze mijn broek naar omlaag kon trekken. Met mijn broek rond mijn enkels was mijn luier nu beschikbaar als een maagdelijk wit tekenblad. Lien keek nieuwsgierig achterom, nu bleek dat het vanachter veel leuker was dan vanvoor.
Sam begon meteen met een stoere T-Rex te tekenen, terwijl Liesje twee verliefde knuffelbeertjes tekende. We hadden heel wat lol achterin, en Liesje leek me mijn koppige gedrag vergeven te hebben, ze was weer erg lief tegen me. Ze maakte zelfs een leuk mopje: ze had met zwart de contouren van een grote lachende zon getekend,
recht op mijn kruis. Toen ik vroeg of ze de zon niet met geel ging inkleuren, grapte ze: "nou, volgens mij doe jij dat straks zelf wel!". Sammie proestte het uit.
De tijd vloog voorbij, het was veel aangenamer reizen nu ik wat aan mijn gezelschap en mijn luier gewend geraakt was. Sammie had duidelijk ook geen complexen meer bij me, en dat vond ik mooi om te zien - Liesje had duidelijk gelijk gehad, zoals meestal eigenlijk. Iedereen sprak honderduit en het was best gezellig en knus.
Ik voelde wel een drang om te gaan poepen. Eigenlijk had ik dit bij de eerste stop willen doen, maar mijn trots had me toen tegengehouden. Daar had ik nu wel een beetje spijt van. Ik deed mijn best om mijn poep op te houden, al kon ik het niet helpen dat er enkele windjes ontsnapten. Een poep doen in mijn luier, dat zag ik hélémaal niet zitten. Een plas ook niet, ik wou straks een droge luier kunnen tonen aan Liesje, zodat ze trots zou zijn op me, en ik gewoon op de wc zou kunnen gaan.
Ik had iets te bewijzen, voelde ik.
Het was Elisabeth ook niet ontgaan dat ik moest drukken. Het geschuifel, de windjes, ze kende de signalen maar al te goed van bij haar broertje.
"Je moet een poep, hé?"
"Een beetje wel, maar het lukt wel om het op te houden hoor." Of dat hoopte ik toch.
"Dat weet ik wel, mijn flinke vriend" knipoogde Liesje. Ik kreeg het er meteen warm van.
Sammie ontspande zich tegen mij, ik zag dat hij aan het indommelen was. Opeens viel me op dat hij aan het plassen was: de opluchting op zijn gelaat, de ontspannen houding, het zachte sissende geluid, onmiskenbaar een plasje aan het doen in zijn luiertje. De luier werd ook merkbaar dikker. Die luier komt bij hem echt wel van pas, bedacht ik me. De vorige stop had hij ook al een ongelukje gehad, en nu weer. Gefascineerd keek ik naar de natte, bolle luier. Ik wist dat die nu erg warm voelde.
Een vreemd gevoel maakte zich over me meester. Iets met een warme luier, iets kriebelde. Ik wist niet goed wat het was.
Plots begon de hele auto te schudden. Anja vloekte: "Zeg dat het niet waar is! Godverdomme toch!"
Sputterend sleepte de auto zich naar de kant van de weg. Duidelijk een ernstig defect, al wisten we niet goed wat er aan de hand was. Anja signaleerde een takeldienst, die de auto een uurtje later zou kunnen komen halen. Echter, pas de volgende dag zouden we weer over een werkende wagen kunnen beschikken, een streep door de rekening.
In plaats van te wachten op de takeldienst regelde Anja meteen een taxi. De gietende regen maakte ons allemaal snel nat, gelukkig dat zo'n luier een laagje heeft aan de buitenkant dat geen water doorlaat, anders had hij zeker helemaal bol gestaan van al dat vocht. Mijn broek begon echter wel doorweekt te raken.
In zeven haasten stapten we in in de eerste Taxi die we zagen, Anja legde uit dat we vannacht gingen overnachten in een Duits hotel, gezien we niet zover van een stadje waren. Ondertussen was ze in de weer met rond telefoneren, naar ons oorspronkelijk verblijf, de takeldienst, verzekering, allemaal in gebrekkig duits.
Met zijn vieren vanachter in de taxi was erg krap, dus zat Sammie op mijn schoot. Twee dikke luiers zit even knus als een goed kussen, had Liesje gezegd.
De taxi chauffeur verstond toch geen Nederlands, dus ik kon er wel om lachen dat ze dat zei.
We hadden geluk: een hectisch halfuurtje later zaten we reeds in een hotelkamer. Weliswaar was het maar één kamer, met twee tweepersoonsbedden, maar gezien de plotse pech was dit al bij al nog een goede oplossing. We zouden hier overnachten, en morgenvroeg voort kunnen maken richting Zwitserland, wist Anja ons te melden.
Anja zou met haar twee jongste kinderen in het ene bed liggen, en Liesje en ik zouden het andere bed delen. "Maar braaf zijn hoor!" waarschuwde Anja ons.
"Natuurlijk mama!" sprak Elisabeth gespeeld verontwaardigd. Ze was lang niet zo onschuldig als ze liet uitschijnen, dat wist ik maar al te goed.
Enkele seconden nadat ze nog braaf haar moeder geruststelde, deed ze al haar natte jeans uit, terwijl ze maar haar kont naar mij gericht stond.
Ondanks dat ik haar gezicht niet kon zien, wist ik dat ze aan het grijnzen was. Haar billen waren bloot door haar string, en ze wiegde overdreven met haar heupen terwijl ze haar natte broek uitdeed. Moeder Anja keek met een afkeurende blik, en zuchtte dan. Dochters.
De rest van het gezin ontdeed zich ook van hun natte kledij. Ik voelde me er een beetje onwennig bij, uiteraard vonden zij het niet vreemd half uitgekleed voor hun familie te staan. Maar ik, als enige buitenstaander, wist me zo niet direct een houding te geven. Mijn broek en kousen deed ik ook maar uit, net zoals mijn trui.
Mijn t-shirt hield ik uiteraard wel aan, anders stond ik er in enkel een luier, en dat zag ik niet zitten. Mijn shirt was ook nog vrij droog, de rest was doorweekt.
Anja haalde de natte kleren van iedereen op, de mensen aan de receptie gingen ervoor zorgen dat we morgenvroeg weer proper gewassen kleren konden aandoen, een erg sympathiek aanbod waar we graag op ingingen, temeer daar onze valiezen met kleren nog in de auto staken.
De meisjes liepen nu rond met een handdoek rond hun middel geknoopt en een shirtje, een blote billen show kon uiteraard niet blijven duren met Anja in de buurt.
Sammie liep, net zoals mezelf, rond in enkel een luier en een shirtje. Het was een erg koddig zicht, hoe de onderkant van zijn luier vanonder zijn shirt vandaan kwam, hij zag er veel jonger en erg schattig uit. Met zijn duidelijk hangende luier waggelde hij een beetje met elke stap. Het zag er behoorlijk lief uit.
"Kom Sammie, dan ververs ik je luiertje!" zij Elisabeth. "Hoe is het met jouw luiertje gesteld trouwens, Adam? Geen ongelukjes gehad?"
"Ik ben nog helemaal droog!" sprak ik met enige trots. "De zon is nog niet ingekleurd!"
"Goeed zo!" zei Liesje nadrukkelijk tevreden. "Maar kom anders toch maar even mee met je luierbroertje." en ze knipoogde.
"Maar euh ik heb echt geen vuile luier hoor"
"Weet ik, maar moet je zo onderhand niet naar de wc? Of ga je het weer express in je luiertje doen? Ik dacht anders nu je luier even los te maken, zodat je de toiletten kan gebruiken. Jij bent zo onhandig met die plakkers dus dat doe ik liever zelf, anders moeten we een propere luier weggooien, toch een verspilling!"
"Uhm ja ik wil wel op de wc's ja, niet in mijn luier" zei ik haastig "maar waarom moet ik dan nadien terug die luier om? We zijn toch niet meer in de auto?"
"Wat ga je anders omdoen toch?"
Ik stond even perplex. Ik had helemaal geen boxers bij me, die staken nog in de valiezen met kleren. En mijn broek had ik ook niet meer.
"Je dacht toch niet van hele tijd naakt rond te lopen?" plaagde Elisabeth.
"In zijn adamskostuum!" lachtte Lien, en de hele familie moest luid lachen om haar mopje met mijn naam.
"Neen, ik weet het niet. Moet ik dan weer die luier om?" vroeg ik een beetje teleurgesteld.
"Nou, jij gaat niet naakt naast mijn dochter slapen hoor. Een handdoek rond je middel is ook niet genoeg - de meisjes hebben er tenminste ondergoed onder aan!
Iets van bedekking van jouw geslachtsdeel mag heus wel als jullie in hetzelfde bed liggen. Een soort van pluizige kuisheidsgordel. Die kraakt als je hem afdoet.
Ik zal er veel geruster van slapen."
Ik ging maar akkoord. Tenslotte wou ik niet onbedekt rondlopen, en een beter alternatief had ik niet voorhanden. Voor het eerst sinds lang ging ik de nacht in luiers doorbrengen.
In de auto was het stil. Iedereen was in gedachten verzonken. Er was niet veel gezegd geweest bij het instappen - Lien had een korte discussie gestart omdat zij vanvoor wou zitten, en had ook haar zin gekregen. Je had er veel meer beenruimte en het was minder druk dan vanachter met zn drietjes. Sam zat nu links van me, Elisabeth rechts, en ik zat nog steeds in het midden, de benen wat gespreid door de dikke luier.
Ik vroeg me af hoe dit nu verder moest. Ik bedoel, zo gek was het toch niet om een plasje te doen in een toch al natte luier? Leek me eerder logisch. En dat ik die luier omhad, ja, dat was nu ook niet echt mijn fout. Dat de luier nat was misschien wel, bedacht ik. Zo een ongelukje in de auto was echt niet aangenaam geweest.
Ergens had hij dus wel redding geboden. Ik schuifelde wat met mijn kont om de luier goed te voelen. Ik glimlachte onbewust. Zo zie je maar, dacht ik, hope for the best, prepare for the worst. Ook al was het wel zo dat Liesje me nooit getrokken zou hebben moest ik die luier niet omgehad hebben om te beginnen - en dan was mijn ongelukje ook niet gebeurd! Dus lag het toch ook een beetje aan die dikke luier!
Ik lachte zachtjes om de chaotische discussie die zich in mijn hoofd afspeelde. Alsof ik het erg vond dat ik door die luier afgetrokken werd. Natuurlijk niet.
Het was erg spannend geweest, zo stiekem in de auto, en verrassend kinky, zo met de rest van het gezin vlakbij.
Sammie werd wat ongedurig naast me, het was duidelijk dat hij zich verveelde. Hij schoof op van links naar rechts, keek uit het raam, plofte weer neer, liet zich voorover hangen, kruiste de benen en strekte ze weer. Ik volgde met mijn blik zijn handelingen- de enige vorm van leven in de auto. Het viel me op hoe goed je het gekraak van zijn luiertje hoorde, als je erop lette. Elke drukke beweging met zijn lijf gaf wel een reactie van zijn pamper, die ook erg duidelijk opviel onder zijn trainingsbroek. Onder zo'n bolle broek zit altijd een luier verborgen, wist ik. Zou dat bij mij ook zo opvallen? Ik keek naar mijn kruis, doch was het niet zeker.
Misschien dat je het enkel ziet als je het weet, besloot ik.
Sammie zuchtte luid. "Ik vervéééél me!" bracht hij klagend uit. Elisabeth keek haar jonge broertje aan.
"Heb je geen zin om te lezen, Sammie?"
"Neen, veel te saai!"
"Of probeer een beetje te slapen?"
"Ik ben helemaal niet moe zus!" protesteerde Sammie hevig.
"Wel, hadden we daarnet niet gezegd dat we Adam zijn luier nog gingen versieren met figuurtjes? Anders doen we dat nu?"
Liesje draaide haar hoofd naar me en keek me lief aan. "Als dat goed is voor jou, tenminste? Vind je het niet erg?"
Ik had er niet echt zin in, maar ach. Wat kon me het ook schelen. Het is niet alsof ik met mijn luier te koop ging lopen, niemand ging het zien.
"Doe maar hoor, maak er maar een heus kunstwerk van" sprak ik gespeeld vrolijk.
Enthousiast begon Sammie zijn tekengerief bij elkaar te grabbelen. "Juiiij, veel leuker dan een kleurboek!" bracht hij lachend uit.
Elisabeth trok aan mijn broek, ik hief mijn geluierde kont automatisch op, zodat ze mijn broek naar omlaag kon trekken. Met mijn broek rond mijn enkels was mijn luier nu beschikbaar als een maagdelijk wit tekenblad. Lien keek nieuwsgierig achterom, nu bleek dat het vanachter veel leuker was dan vanvoor.
Sam begon meteen met een stoere T-Rex te tekenen, terwijl Liesje twee verliefde knuffelbeertjes tekende. We hadden heel wat lol achterin, en Liesje leek me mijn koppige gedrag vergeven te hebben, ze was weer erg lief tegen me. Ze maakte zelfs een leuk mopje: ze had met zwart de contouren van een grote lachende zon getekend,
recht op mijn kruis. Toen ik vroeg of ze de zon niet met geel ging inkleuren, grapte ze: "nou, volgens mij doe jij dat straks zelf wel!". Sammie proestte het uit.
De tijd vloog voorbij, het was veel aangenamer reizen nu ik wat aan mijn gezelschap en mijn luier gewend geraakt was. Sammie had duidelijk ook geen complexen meer bij me, en dat vond ik mooi om te zien - Liesje had duidelijk gelijk gehad, zoals meestal eigenlijk. Iedereen sprak honderduit en het was best gezellig en knus.
Ik voelde wel een drang om te gaan poepen. Eigenlijk had ik dit bij de eerste stop willen doen, maar mijn trots had me toen tegengehouden. Daar had ik nu wel een beetje spijt van. Ik deed mijn best om mijn poep op te houden, al kon ik het niet helpen dat er enkele windjes ontsnapten. Een poep doen in mijn luier, dat zag ik hélémaal niet zitten. Een plas ook niet, ik wou straks een droge luier kunnen tonen aan Liesje, zodat ze trots zou zijn op me, en ik gewoon op de wc zou kunnen gaan.
Ik had iets te bewijzen, voelde ik.
Het was Elisabeth ook niet ontgaan dat ik moest drukken. Het geschuifel, de windjes, ze kende de signalen maar al te goed van bij haar broertje.
"Je moet een poep, hé?"
"Een beetje wel, maar het lukt wel om het op te houden hoor." Of dat hoopte ik toch.
"Dat weet ik wel, mijn flinke vriend" knipoogde Liesje. Ik kreeg het er meteen warm van.
Sammie ontspande zich tegen mij, ik zag dat hij aan het indommelen was. Opeens viel me op dat hij aan het plassen was: de opluchting op zijn gelaat, de ontspannen houding, het zachte sissende geluid, onmiskenbaar een plasje aan het doen in zijn luiertje. De luier werd ook merkbaar dikker. Die luier komt bij hem echt wel van pas, bedacht ik me. De vorige stop had hij ook al een ongelukje gehad, en nu weer. Gefascineerd keek ik naar de natte, bolle luier. Ik wist dat die nu erg warm voelde.
Een vreemd gevoel maakte zich over me meester. Iets met een warme luier, iets kriebelde. Ik wist niet goed wat het was.
Plots begon de hele auto te schudden. Anja vloekte: "Zeg dat het niet waar is! Godverdomme toch!"
Sputterend sleepte de auto zich naar de kant van de weg. Duidelijk een ernstig defect, al wisten we niet goed wat er aan de hand was. Anja signaleerde een takeldienst, die de auto een uurtje later zou kunnen komen halen. Echter, pas de volgende dag zouden we weer over een werkende wagen kunnen beschikken, een streep door de rekening.
In plaats van te wachten op de takeldienst regelde Anja meteen een taxi. De gietende regen maakte ons allemaal snel nat, gelukkig dat zo'n luier een laagje heeft aan de buitenkant dat geen water doorlaat, anders had hij zeker helemaal bol gestaan van al dat vocht. Mijn broek begon echter wel doorweekt te raken.
In zeven haasten stapten we in in de eerste Taxi die we zagen, Anja legde uit dat we vannacht gingen overnachten in een Duits hotel, gezien we niet zover van een stadje waren. Ondertussen was ze in de weer met rond telefoneren, naar ons oorspronkelijk verblijf, de takeldienst, verzekering, allemaal in gebrekkig duits.
Met zijn vieren vanachter in de taxi was erg krap, dus zat Sammie op mijn schoot. Twee dikke luiers zit even knus als een goed kussen, had Liesje gezegd.
De taxi chauffeur verstond toch geen Nederlands, dus ik kon er wel om lachen dat ze dat zei.
We hadden geluk: een hectisch halfuurtje later zaten we reeds in een hotelkamer. Weliswaar was het maar één kamer, met twee tweepersoonsbedden, maar gezien de plotse pech was dit al bij al nog een goede oplossing. We zouden hier overnachten, en morgenvroeg voort kunnen maken richting Zwitserland, wist Anja ons te melden.
Anja zou met haar twee jongste kinderen in het ene bed liggen, en Liesje en ik zouden het andere bed delen. "Maar braaf zijn hoor!" waarschuwde Anja ons.
"Natuurlijk mama!" sprak Elisabeth gespeeld verontwaardigd. Ze was lang niet zo onschuldig als ze liet uitschijnen, dat wist ik maar al te goed.
Enkele seconden nadat ze nog braaf haar moeder geruststelde, deed ze al haar natte jeans uit, terwijl ze maar haar kont naar mij gericht stond.
Ondanks dat ik haar gezicht niet kon zien, wist ik dat ze aan het grijnzen was. Haar billen waren bloot door haar string, en ze wiegde overdreven met haar heupen terwijl ze haar natte broek uitdeed. Moeder Anja keek met een afkeurende blik, en zuchtte dan. Dochters.
De rest van het gezin ontdeed zich ook van hun natte kledij. Ik voelde me er een beetje onwennig bij, uiteraard vonden zij het niet vreemd half uitgekleed voor hun familie te staan. Maar ik, als enige buitenstaander, wist me zo niet direct een houding te geven. Mijn broek en kousen deed ik ook maar uit, net zoals mijn trui.
Mijn t-shirt hield ik uiteraard wel aan, anders stond ik er in enkel een luier, en dat zag ik niet zitten. Mijn shirt was ook nog vrij droog, de rest was doorweekt.
Anja haalde de natte kleren van iedereen op, de mensen aan de receptie gingen ervoor zorgen dat we morgenvroeg weer proper gewassen kleren konden aandoen, een erg sympathiek aanbod waar we graag op ingingen, temeer daar onze valiezen met kleren nog in de auto staken.
De meisjes liepen nu rond met een handdoek rond hun middel geknoopt en een shirtje, een blote billen show kon uiteraard niet blijven duren met Anja in de buurt.
Sammie liep, net zoals mezelf, rond in enkel een luier en een shirtje. Het was een erg koddig zicht, hoe de onderkant van zijn luier vanonder zijn shirt vandaan kwam, hij zag er veel jonger en erg schattig uit. Met zijn duidelijk hangende luier waggelde hij een beetje met elke stap. Het zag er behoorlijk lief uit.
"Kom Sammie, dan ververs ik je luiertje!" zij Elisabeth. "Hoe is het met jouw luiertje gesteld trouwens, Adam? Geen ongelukjes gehad?"
"Ik ben nog helemaal droog!" sprak ik met enige trots. "De zon is nog niet ingekleurd!"
"Goeed zo!" zei Liesje nadrukkelijk tevreden. "Maar kom anders toch maar even mee met je luierbroertje." en ze knipoogde.
"Maar euh ik heb echt geen vuile luier hoor"
"Weet ik, maar moet je zo onderhand niet naar de wc? Of ga je het weer express in je luiertje doen? Ik dacht anders nu je luier even los te maken, zodat je de toiletten kan gebruiken. Jij bent zo onhandig met die plakkers dus dat doe ik liever zelf, anders moeten we een propere luier weggooien, toch een verspilling!"
"Uhm ja ik wil wel op de wc's ja, niet in mijn luier" zei ik haastig "maar waarom moet ik dan nadien terug die luier om? We zijn toch niet meer in de auto?"
"Wat ga je anders omdoen toch?"
Ik stond even perplex. Ik had helemaal geen boxers bij me, die staken nog in de valiezen met kleren. En mijn broek had ik ook niet meer.
"Je dacht toch niet van hele tijd naakt rond te lopen?" plaagde Elisabeth.
"In zijn adamskostuum!" lachtte Lien, en de hele familie moest luid lachen om haar mopje met mijn naam.
"Neen, ik weet het niet. Moet ik dan weer die luier om?" vroeg ik een beetje teleurgesteld.
"Nou, jij gaat niet naakt naast mijn dochter slapen hoor. Een handdoek rond je middel is ook niet genoeg - de meisjes hebben er tenminste ondergoed onder aan!
Iets van bedekking van jouw geslachtsdeel mag heus wel als jullie in hetzelfde bed liggen. Een soort van pluizige kuisheidsgordel. Die kraakt als je hem afdoet.
Ik zal er veel geruster van slapen."
Ik ging maar akkoord. Tenslotte wou ik niet onbedekt rondlopen, en een beter alternatief had ik niet voorhanden. Voor het eerst sinds lang ging ik de nacht in luiers doorbrengen.
babygwiffy
Gewaardeerd Lid
Komt er een vervolg?
