Lolita-girl
ikke een lief peutertje zijn
leuk verhaal maar wat gebeurt er Vedder bij de huisarts ??
Waar en wil is...
- Onderwerp starter Bobby_DL
- Startdatum
Bobby_DL
Toplid
Een vreemde schooldag
"Jeroen....Joentje, kom wakker worden." Jeroen voelt hoe een hand zijn wang aait en lichtjes aanduwt, langzaam gaan zijn ogen open en hij ziet het aardige gezicht van zijn moeder die liefdevol naar hem kijkt. "Kom joh, nog één dagje school en dan heb je weekend....ben je nat?" Voordat Jeroen kan antwoorden glijdt de hand van zijn moeder al naar zijn pyjamabroek. "Hé helemaal droog, zie je wel dat je het kan." Jeroen gaat rechtop zitten en en wrijft de slaap uit zijn ogen. Met een geforceerde teleurgestelde stem zegt hij, "ik was vandaag weer nat, maar Anouk heeft me vannacht geholpen." Zijn moeder knikt een keer, "daarom zal ze nu nog wel slapen normaal is ze wel wakker, maar ze heeft vrij vandaag. Liggen je spullen in de wasmand?" Jeroen knikt. "....en het matje, heeft dat geholpen?" "Mijn bed was droog" reageert Jeroen....maar snel liegt hij er achteraan, "maar mijn pyjama en overtrek waren nat, daarvan werd ik wakker." "Ja...daar helpt zo'n matje natuurlijk niet tegen, maar kom, snel douchen je ontbijt staat klaar."
Snel sprint hij naar de badkamer en voelt hij het vertrouwde warme water langs zijn lichaam lopen. Een kwartier later zit hij beneden voor de TV een boterham weg te werken terwijl hij de wasmachine hoort draaien. Op dat moment komt Anouk met haar slaperige hoofd de woonkamer binnen gelopen. "koffie....." klinkt er kreunend door de woonkamer en Jeroen moet lachen. "Je klinkt net zoals mama na een nachtdienst" grinnikt hij. "Zal wel, ik wil koffieeee" zegt Anouk terwijl ze speels op haar broertje valt..."Koffieeee...heb jij koffieeeee." Jeroen slaakt een gil terwijl hij met Anouk worstelt. "Ga van me af, jij cafeïne junk." Terwijl de twee kort verder stoeien komt hun moeder de woonkamer binnen. "Het lijkt wel alsof de 1e wereldoorlog hier wordt nagespeeld." "Zolang ik de Duitsers maar niet hoef te zijn" reageert Jeroen slim terwijl hij door Anouk op de grond wordt gedrukt. "Al die jaren judo, kan hij nog niet eens van zijn grote zus winnen, blijkbaar ben je toch de verliezende Duitser kleine smurf." "Niet eerlijk," lacht Jeroen, "jij bent veel zwaarder."
"Ja Jeroen, dat krijg je ervan als je een sterkere tegenstander uitzoekt, dan kun je nog wel eens verliezen." ..."maar deze tegenstander zocht mij uit," zegt hij sip. "Dan moet je maar harder trainen smurf, maar volgens mij moet jij naar school. Kan ik tenminste mijn koffie gaan drinken met mam." Jeroen knikt naar zijn zus en sprint de achterdeur uit de tuin in. Terwijl Anouk en haar moeder elkaar lachend aankijken naar het geraas van Jeroen, horen ze 4 seconden later de achterdeur alweer opengaan. "Als jij je tas zoekt, die staat nog op je kamer, vergeetachtig mormel," zegt de moeder van Jeroen. Anouk kan haar lach niet inhouden terwijl Jeroen snel de trap op sprint. "Ik ben geen mormel" horen ze hem nog klagen. "Hey Anouk als jij de koffie zet, ga ik vast de was ophangen buiten." "is goed mam."
Terwijl zijn moeder bezig is met het ophangen van zijn pyjama en overtrek sprint Jeroen voor de 2e keer die dag de achterdeur uit, de tuin in. Als hij net de brandgang in wil rennen, botst hij bijna tegen Josefien op die nog net op tijd aan de kant kan springen en een kleine gil slaat. "Man, wat heb jij een haast zeg, we hebben alle tijd Jeroen!" "Ook goedemorgen Fien," zegt Jeroen lachend. "Hoe komt het dan jij zo vroeg bent, heeft god een engeltje gestuurd om je waker te maken," plaagt Fien hem. Op dat moment ziet Fien de moeder van Jeroen de was ophangen en ziet ze de pyjama en overtrek hangen. "Hallo mevrouw Vught." "Ooo hallo Josefien," hoort Jeroen zijn moeder zeggen terwijl ze naar Fien zwaait. Jeroen merkt dat Fien nog eens naar de hangende was kijkt, "kom laten we gaan." Terwijl de 2 kinderen naar school lopen vraagt Fien opeens aan Jeroen, "heb je alweer in je bed geplast?" Jeroen voelt zijn hart sneller pompen en krijgt een zenuwachtig gevoel in zijn maag." Hij knikt verlegen. "Misschien moet je eens naar de schoolarts of de huisarts gaan," gaat Fien verder. "Ik wil niet naar die stomme schoolarts," zegt Jeroen een beetje bits. "Nou sorry hoor.....ik wil alleen maar helpen."
Ze zijn beide even stil als Fien zegt, "bij mij heeft het toen veel geholpen hoor...." Jeroen kijkt Fien vragen aan, "hoe bedoel je?" "Noujah, vroeger, 2 jaar geleden plaste ik nog best vaak in bed. Ik moest zelfs nog van die stomme baby luiers dragen want daar paste ik nog in en mijn moeder wilde nooit zoveel was doen. Totdat ik zei dat ik die baby luiers niet meer wilde dragen, want mama moest ook steeds helpen met aandoen en zo. Toen zijn we naar huisarts gegaan en toen heb ik zo'n elektrisch broekje gekregen. Dat moet je dan in de avond dragen tijdens het slapen, als die dan nat wordt, dan gaat dat ding piepen en dan word je wakker." Jeroen knikt een keertje, "misschien moet ik toch maar eens met mama naar de huisarts liegt hij. "Ja mij heeft het echt goed geholpen. Binnen 3 weken hoefde ik geen luiers meer om en nu heb ik alleen heel soms nog een ongelukje als ik ziek ben, teveel gedronken heb voor het slapen of als ik naar gedroomd heb. Jeroen spitst zijn oren bij deze openbaring, dat Fien dit allemaal zomaar durft te vertellen tegen hem. "Ik wist niet dat jij vroeger een luier droeg tijdens het slapen, dat heb ik nooit gemerkt tijdens het logeren." "Dan heb ik goed genoeg mij best gedaan om het te verborgen te houden" zegt Fien, "ik schaamde me echt kapot vroeger, maar nu ik weet dat jij ook nog in je bed plast, maak dat allemaal meer niet zoveel uit."
"Maar jij hebt toch nooit in je bed geplast vroeger," vraagt Fien aan Jeroen. "Nee eigenlijk bijna nooit, alleen een paar keer nadat mama en papa uit elkaar gingen maar toen was ik 7 jaar." "Waarom dan nu opeens?" Jeroen is even stil. Hij vindt het nooit leuk om tegen Fien te liegen maar hij zet toch door. "Ik weet het niet, misschien omdat ik vast slaap of zo, mama denkt dat ik me teveel zorgen maak over de entree-toets en dat het daarom gebeurd. Daar ben ik ook wel zenuwachtig om." "Maar jij hebt toch juist een super goede score, je had een 9.3! Ik had maar een 6.5 en dat komt omdat ik een paar keer goed gegokt heb. Eigenlijk moet ik mij veel meer zorgen maken om die toets dan jij." Jeroen kijkt naar Fien en ziet dat ze er ook best wel bezorgd uit ziet..... "weer wedstrijdje doen naar school, kijken wie er het eerste is. Je hebt 10 seconden voorsprong," zegt Jeroen. Dat laat Fien zich geen 2x zeggen en ze sprint vooruit terwijl Jeroen tot 10 telt.
"Jeroen....Joentje, kom wakker worden." Jeroen voelt hoe een hand zijn wang aait en lichtjes aanduwt, langzaam gaan zijn ogen open en hij ziet het aardige gezicht van zijn moeder die liefdevol naar hem kijkt. "Kom joh, nog één dagje school en dan heb je weekend....ben je nat?" Voordat Jeroen kan antwoorden glijdt de hand van zijn moeder al naar zijn pyjamabroek. "Hé helemaal droog, zie je wel dat je het kan." Jeroen gaat rechtop zitten en en wrijft de slaap uit zijn ogen. Met een geforceerde teleurgestelde stem zegt hij, "ik was vandaag weer nat, maar Anouk heeft me vannacht geholpen." Zijn moeder knikt een keer, "daarom zal ze nu nog wel slapen normaal is ze wel wakker, maar ze heeft vrij vandaag. Liggen je spullen in de wasmand?" Jeroen knikt. "....en het matje, heeft dat geholpen?" "Mijn bed was droog" reageert Jeroen....maar snel liegt hij er achteraan, "maar mijn pyjama en overtrek waren nat, daarvan werd ik wakker." "Ja...daar helpt zo'n matje natuurlijk niet tegen, maar kom, snel douchen je ontbijt staat klaar."
Snel sprint hij naar de badkamer en voelt hij het vertrouwde warme water langs zijn lichaam lopen. Een kwartier later zit hij beneden voor de TV een boterham weg te werken terwijl hij de wasmachine hoort draaien. Op dat moment komt Anouk met haar slaperige hoofd de woonkamer binnen gelopen. "koffie....." klinkt er kreunend door de woonkamer en Jeroen moet lachen. "Je klinkt net zoals mama na een nachtdienst" grinnikt hij. "Zal wel, ik wil koffieeee" zegt Anouk terwijl ze speels op haar broertje valt..."Koffieeee...heb jij koffieeeee." Jeroen slaakt een gil terwijl hij met Anouk worstelt. "Ga van me af, jij cafeïne junk." Terwijl de twee kort verder stoeien komt hun moeder de woonkamer binnen. "Het lijkt wel alsof de 1e wereldoorlog hier wordt nagespeeld." "Zolang ik de Duitsers maar niet hoef te zijn" reageert Jeroen slim terwijl hij door Anouk op de grond wordt gedrukt. "Al die jaren judo, kan hij nog niet eens van zijn grote zus winnen, blijkbaar ben je toch de verliezende Duitser kleine smurf." "Niet eerlijk," lacht Jeroen, "jij bent veel zwaarder."
"Ja Jeroen, dat krijg je ervan als je een sterkere tegenstander uitzoekt, dan kun je nog wel eens verliezen." ..."maar deze tegenstander zocht mij uit," zegt hij sip. "Dan moet je maar harder trainen smurf, maar volgens mij moet jij naar school. Kan ik tenminste mijn koffie gaan drinken met mam." Jeroen knikt naar zijn zus en sprint de achterdeur uit de tuin in. Terwijl Anouk en haar moeder elkaar lachend aankijken naar het geraas van Jeroen, horen ze 4 seconden later de achterdeur alweer opengaan. "Als jij je tas zoekt, die staat nog op je kamer, vergeetachtig mormel," zegt de moeder van Jeroen. Anouk kan haar lach niet inhouden terwijl Jeroen snel de trap op sprint. "Ik ben geen mormel" horen ze hem nog klagen. "Hey Anouk als jij de koffie zet, ga ik vast de was ophangen buiten." "is goed mam."
Terwijl zijn moeder bezig is met het ophangen van zijn pyjama en overtrek sprint Jeroen voor de 2e keer die dag de achterdeur uit, de tuin in. Als hij net de brandgang in wil rennen, botst hij bijna tegen Josefien op die nog net op tijd aan de kant kan springen en een kleine gil slaat. "Man, wat heb jij een haast zeg, we hebben alle tijd Jeroen!" "Ook goedemorgen Fien," zegt Jeroen lachend. "Hoe komt het dan jij zo vroeg bent, heeft god een engeltje gestuurd om je waker te maken," plaagt Fien hem. Op dat moment ziet Fien de moeder van Jeroen de was ophangen en ziet ze de pyjama en overtrek hangen. "Hallo mevrouw Vught." "Ooo hallo Josefien," hoort Jeroen zijn moeder zeggen terwijl ze naar Fien zwaait. Jeroen merkt dat Fien nog eens naar de hangende was kijkt, "kom laten we gaan." Terwijl de 2 kinderen naar school lopen vraagt Fien opeens aan Jeroen, "heb je alweer in je bed geplast?" Jeroen voelt zijn hart sneller pompen en krijgt een zenuwachtig gevoel in zijn maag." Hij knikt verlegen. "Misschien moet je eens naar de schoolarts of de huisarts gaan," gaat Fien verder. "Ik wil niet naar die stomme schoolarts," zegt Jeroen een beetje bits. "Nou sorry hoor.....ik wil alleen maar helpen."
Ze zijn beide even stil als Fien zegt, "bij mij heeft het toen veel geholpen hoor...." Jeroen kijkt Fien vragen aan, "hoe bedoel je?" "Noujah, vroeger, 2 jaar geleden plaste ik nog best vaak in bed. Ik moest zelfs nog van die stomme baby luiers dragen want daar paste ik nog in en mijn moeder wilde nooit zoveel was doen. Totdat ik zei dat ik die baby luiers niet meer wilde dragen, want mama moest ook steeds helpen met aandoen en zo. Toen zijn we naar huisarts gegaan en toen heb ik zo'n elektrisch broekje gekregen. Dat moet je dan in de avond dragen tijdens het slapen, als die dan nat wordt, dan gaat dat ding piepen en dan word je wakker." Jeroen knikt een keertje, "misschien moet ik toch maar eens met mama naar de huisarts liegt hij. "Ja mij heeft het echt goed geholpen. Binnen 3 weken hoefde ik geen luiers meer om en nu heb ik alleen heel soms nog een ongelukje als ik ziek ben, teveel gedronken heb voor het slapen of als ik naar gedroomd heb. Jeroen spitst zijn oren bij deze openbaring, dat Fien dit allemaal zomaar durft te vertellen tegen hem. "Ik wist niet dat jij vroeger een luier droeg tijdens het slapen, dat heb ik nooit gemerkt tijdens het logeren." "Dan heb ik goed genoeg mij best gedaan om het te verborgen te houden" zegt Fien, "ik schaamde me echt kapot vroeger, maar nu ik weet dat jij ook nog in je bed plast, maak dat allemaal meer niet zoveel uit."
"Maar jij hebt toch nooit in je bed geplast vroeger," vraagt Fien aan Jeroen. "Nee eigenlijk bijna nooit, alleen een paar keer nadat mama en papa uit elkaar gingen maar toen was ik 7 jaar." "Waarom dan nu opeens?" Jeroen is even stil. Hij vindt het nooit leuk om tegen Fien te liegen maar hij zet toch door. "Ik weet het niet, misschien omdat ik vast slaap of zo, mama denkt dat ik me teveel zorgen maak over de entree-toets en dat het daarom gebeurd. Daar ben ik ook wel zenuwachtig om." "Maar jij hebt toch juist een super goede score, je had een 9.3! Ik had maar een 6.5 en dat komt omdat ik een paar keer goed gegokt heb. Eigenlijk moet ik mij veel meer zorgen maken om die toets dan jij." Jeroen kijkt naar Fien en ziet dat ze er ook best wel bezorgd uit ziet..... "weer wedstrijdje doen naar school, kijken wie er het eerste is. Je hebt 10 seconden voorsprong," zegt Jeroen. Dat laat Fien zich geen 2x zeggen en ze sprint vooruit terwijl Jeroen tot 10 telt.
luierdromer
Niet geschoten is altijd mis.
Wat een geweldig verhaal.
En leuk dat je er toch mee verder gaat
En leuk dat je er toch mee verder gaat
DragonPrincess
The truth must all ways come first
mooi dat je em weer opgepakt hebt dat er nog vele hoofdstukken mogen volgen !1
