Waar en wil is...
- Onderwerp starter Bobby_DL
- Startdatum
T
TheKidNextDoor
Guest
Heel erg goed verhaal !1
Fijne schrijfstijl, ga zo door!
Fijne schrijfstijl, ga zo door!
basicdinosaur
Toplid
een van mijn lievelings verhalen 
mtluierjongen
Gewaardeerd Lid
echt zo'n geweldig goed verhaal ik blijf amar doorlezen en doorlezen
ik snak naar het vervolg echt geweldig geschreven
ik snak naar het vervolg echt geweldig geschreven
Jasper-DL
The cake is a lie... :'(
Tja, het laatste bericht dat 'Bobby_DL' heeft gepost op dit verhaal is van 8 februari 2011.mtluierjongen zei:echt zo'n geweldig goed verhaal ik blijf amar doorlezen en doorlezen
ik snak naar het vervolg echt geweldig geschreven
Dus ik ga er van uit dat dit verhaal niet afgeschreven wordt...
Een heel groot open einde dus
basicdinosaur
Toplid
Ga je deze zomer nog verder? Alsjeblieft?
Bab Diap
Toplid
Wauw echt een tof verhaal! ;D
Ik heb even de tijd genome om het te lezen en baalde als een stekker toen ik bij het laatste deel kwam en zag dat er geen nieuwe was. :'(
Ben er dus reuze benieuwd naar!!
Jij schrijft btw ontzettend goed en het leest ook goed!! !1
Ga vooral zo door!!
Het verhaal krijgt nu al een 9,3 van mij!
Ik heb even de tijd genome om het te lezen en baalde als een stekker toen ik bij het laatste deel kwam en zag dat er geen nieuwe was. :'(
Ben er dus reuze benieuwd naar!!
Jij schrijft btw ontzettend goed en het leest ook goed!! !1
Ga vooral zo door!!
Het verhaal krijgt nu al een 9,3 van mij!
DragonPrincess
The truth must all ways come first
help ik wil meer kan iemand anders het overnemen Please
Bobby_DL
Toplid
En na heel lang wachten...excuses excuses...een vervolg op het laatste hoofdstuk. Ik heb inspiratie gevonden en ik ga eens kijken tot hoever ik deze keer kom. Speciaal voor de rustige zomermaanden 8)
Het is 8 uur in de avond als Jeroen zijn tanden staat de poetsen. Hij is de gebeurtenissen van vandaag aan het overdenken terwijl hij zijn moeder de trap op hoort lopen, door de openstaande deur van de badkamer ziet hij nog net dat zijn moeder zijn kamer binnenloopt. Afgelopen week is maar weinig gelopen zoals hij het graag gewild zou hebben. Hij dacht dat hij een slim plan had, maar de gevolgen van zijn zogenaamde ongelukjes had hij niet echt voorzien. Wat ging er allemaal nog meer gebeuren en wie ging er allemaal nog achter komen. Dat zijn moeder en Anouk te maken gingen krijgen met zijn plan, dat was duidelijk. Inmiddels wist zijn buurvrouw en haar dochters het nu ook al. Dat Josefien er vanaf wist, maakte hem niet zoveel uit. Immers was hij erachter gekomen dat zij soms ook nog in bed plaste, en dat waren echte ongelukjes! Sowieso zou Fien er nooit iets van zeggen, daarvoor kende ze elkaar al te lang en veel te goed. Dat juf Anne vandaag in de supermarkt had gezien hoe hij en zijn moeder twee pakken bedplas-matjes hadden gekocht, daar was Jeroen echt niet blij mee. Juf Anne was een echte bitch, al was ze te laatste tijd soms wel best aardig geweest.
Jeroen dacht aan zijn vader welke hij al een tijdje niet meer gezien had. Zijn ouders waren gescheiden toen hij 7 jaar oud was en zijn Pa werkte bij Shell in het buitenland en die zag hij dus weinig. Vroeger kwam hij nog regelmatig kijken bij een judo-tornooi of als hij jarig was. Soms nam z'n pa hem en Anouk mee op een leuke vakantie, alleen hadden Anouk en papa 2 jaar terug tijdens vakantie dikke ruzie gehad. Hij weet nog steeds niet waarom eigenlijk, maar sinds die vakantie zag hij z'n vader zelden. Hij was zelfs niet op zijn 11e verjaardag geweest, Jeroen weet nog steeds hoe boos hij toen was. Hij voelde zich verdrietig en verraden en hij snapte er soms helemaal niks van.
Stilletjes spoelde Jeroen zijn mond met wat water, deed zijn tandenborstel weer in zijn bekertje en liep naar zijn kamer. Daar zag hij nog net hij zijn moeder een drynites matje op zijn bed legde en de flappen om het matras vouwde. Hij stond stil in de deuropening en keek naar zijn bed, op zijn blauwe laken lag nu een groot wit vierkant ding. Jeroen zijn moeder lachte lief maar zag gelijk dat haar zoon er niet erg vrolijk bijstond. "Ach Jeroen joh....wat is er." Jeroen was inmiddels boos en pissig op alles wat hij hoorde en zag maar hij wist niet hoe hij zich uit moest drukken en het enige wat hij kon doen was in huilen uitbarsten. Hij liep naar zijn moeder die hem gelijk een knuffel gaf en hem op haar schoot nam. "Ik ben er gewoon helemaal klaar mee, ik zie papa nooit meer!" huilde hij uit, "en die stomme entree toets en stomme judo en die domme trut van een juf." "Ach Jeroen huil eens even goed uit...." zei zijn moeder. Anouk kwam de trap opgelopen op te kijken waar al dat geluid vandaag kwam, maar ze werd snel weggewuifd door haar moeder.
Na een paar minuten in stilte knuffelen hoort Jeroen zijn moeder zeggen, "papa is inderdaad al lang niet meer langs geweest he, zal ik hem eens bellen." "Nee," reageerde Jeroen boos, "hij moet lekker zelf bellen." "En is het misschien een idee, als jij hem belt. Dat zal hij leuk vinden. Je weet dat papa de laatste 3 maanden met die grote opdracht bij Shell bezig is geweest en dat hij daarom weinig tijd heeft. Ik denk dat hij blij zal zijn als zijn eigen zoon hem weer eens opbelt." Het bleef even stil en Jeroen moest nadenken toen zijn moeder verder ging, "we zijn allemaal mensen Jeroen en iedereen maakt wel eens fouten, niemand is perfect. Ik niet, Anouk niet en zeker je vader niet." Inmiddels gaat het alweer wat beter met Jeroen en snel reageert hij "ik ben wel perfect!" en hij kijkt zijn moeder met een glimlach aan. Zijn moeder kijkt hem doordringend aan, "je nadert de perfectie, wijsneus. Perfect ben je gelukkig nog niet. Anders zou je op tijd komen voor school, je lieve moeder eens wat waker in het huishouden helpen en niet nog in je bed plassen."
"gemeen, alsof ik dat expres doe," liegt Jeroen. "Natuurlijk niet meneertje, maar zoals ik al zei, ook jij bent niet perfect. Kom liggen en slapen." Jeroen gaat op zijn matras liggen en gelijk voelt hij het matje wat nu onder hem ligt. Het maakt een klein beetje een krakend geluid en hij weet niet precies wat hij ervan moet vinden. Ook al hoort het bij zijn plan. "Het is maar tijdelijk," zegt zijn moeder. "Je moet je niet zoveel zorgen maken, het komt allemaal goed. Met die score van die oefentoets van je, is er toch niks aan de hand. Ik denk dat je door al die stress die jij jezelf bezorgd je in de avond zo moe bent dat je gewoon niet meer voelt als je moet plassen en dan plas je in je bed. Voor mij ben je perfect hoor, kleine Joentje. Gewoon je best doen is meer dan voldoende en dan gaat het bedplassen vanzelf over en anders moeten we misschien even langs de huisarts, maar dat zien we dan wel weer. ....
"Shit"....dacht Jeroen. De huisarts, was zijn moeder net aardig aan het doen begint ze over de huisarts....."Truste jongen, tot morgen." "Truste mama” Zijn moeder geeft hem nog een kus en als ze wegloopt voelt Jeroen nog eens met zijn handen aan het matje. “Noujah…het is een begin. Hij pakt zijn telefoon en zet de wekker op trilfunctie en op 2 uur in de nacht. Jeroen merkt opeens dat hij eigenlijk uitgeput is en valt als een blok in slaap.
Het is 8 uur in de avond als Jeroen zijn tanden staat de poetsen. Hij is de gebeurtenissen van vandaag aan het overdenken terwijl hij zijn moeder de trap op hoort lopen, door de openstaande deur van de badkamer ziet hij nog net dat zijn moeder zijn kamer binnenloopt. Afgelopen week is maar weinig gelopen zoals hij het graag gewild zou hebben. Hij dacht dat hij een slim plan had, maar de gevolgen van zijn zogenaamde ongelukjes had hij niet echt voorzien. Wat ging er allemaal nog meer gebeuren en wie ging er allemaal nog achter komen. Dat zijn moeder en Anouk te maken gingen krijgen met zijn plan, dat was duidelijk. Inmiddels wist zijn buurvrouw en haar dochters het nu ook al. Dat Josefien er vanaf wist, maakte hem niet zoveel uit. Immers was hij erachter gekomen dat zij soms ook nog in bed plaste, en dat waren echte ongelukjes! Sowieso zou Fien er nooit iets van zeggen, daarvoor kende ze elkaar al te lang en veel te goed. Dat juf Anne vandaag in de supermarkt had gezien hoe hij en zijn moeder twee pakken bedplas-matjes hadden gekocht, daar was Jeroen echt niet blij mee. Juf Anne was een echte bitch, al was ze te laatste tijd soms wel best aardig geweest.
Jeroen dacht aan zijn vader welke hij al een tijdje niet meer gezien had. Zijn ouders waren gescheiden toen hij 7 jaar oud was en zijn Pa werkte bij Shell in het buitenland en die zag hij dus weinig. Vroeger kwam hij nog regelmatig kijken bij een judo-tornooi of als hij jarig was. Soms nam z'n pa hem en Anouk mee op een leuke vakantie, alleen hadden Anouk en papa 2 jaar terug tijdens vakantie dikke ruzie gehad. Hij weet nog steeds niet waarom eigenlijk, maar sinds die vakantie zag hij z'n vader zelden. Hij was zelfs niet op zijn 11e verjaardag geweest, Jeroen weet nog steeds hoe boos hij toen was. Hij voelde zich verdrietig en verraden en hij snapte er soms helemaal niks van.
Stilletjes spoelde Jeroen zijn mond met wat water, deed zijn tandenborstel weer in zijn bekertje en liep naar zijn kamer. Daar zag hij nog net hij zijn moeder een drynites matje op zijn bed legde en de flappen om het matras vouwde. Hij stond stil in de deuropening en keek naar zijn bed, op zijn blauwe laken lag nu een groot wit vierkant ding. Jeroen zijn moeder lachte lief maar zag gelijk dat haar zoon er niet erg vrolijk bijstond. "Ach Jeroen joh....wat is er." Jeroen was inmiddels boos en pissig op alles wat hij hoorde en zag maar hij wist niet hoe hij zich uit moest drukken en het enige wat hij kon doen was in huilen uitbarsten. Hij liep naar zijn moeder die hem gelijk een knuffel gaf en hem op haar schoot nam. "Ik ben er gewoon helemaal klaar mee, ik zie papa nooit meer!" huilde hij uit, "en die stomme entree toets en stomme judo en die domme trut van een juf." "Ach Jeroen huil eens even goed uit...." zei zijn moeder. Anouk kwam de trap opgelopen op te kijken waar al dat geluid vandaag kwam, maar ze werd snel weggewuifd door haar moeder.
Na een paar minuten in stilte knuffelen hoort Jeroen zijn moeder zeggen, "papa is inderdaad al lang niet meer langs geweest he, zal ik hem eens bellen." "Nee," reageerde Jeroen boos, "hij moet lekker zelf bellen." "En is het misschien een idee, als jij hem belt. Dat zal hij leuk vinden. Je weet dat papa de laatste 3 maanden met die grote opdracht bij Shell bezig is geweest en dat hij daarom weinig tijd heeft. Ik denk dat hij blij zal zijn als zijn eigen zoon hem weer eens opbelt." Het bleef even stil en Jeroen moest nadenken toen zijn moeder verder ging, "we zijn allemaal mensen Jeroen en iedereen maakt wel eens fouten, niemand is perfect. Ik niet, Anouk niet en zeker je vader niet." Inmiddels gaat het alweer wat beter met Jeroen en snel reageert hij "ik ben wel perfect!" en hij kijkt zijn moeder met een glimlach aan. Zijn moeder kijkt hem doordringend aan, "je nadert de perfectie, wijsneus. Perfect ben je gelukkig nog niet. Anders zou je op tijd komen voor school, je lieve moeder eens wat waker in het huishouden helpen en niet nog in je bed plassen."
"gemeen, alsof ik dat expres doe," liegt Jeroen. "Natuurlijk niet meneertje, maar zoals ik al zei, ook jij bent niet perfect. Kom liggen en slapen." Jeroen gaat op zijn matras liggen en gelijk voelt hij het matje wat nu onder hem ligt. Het maakt een klein beetje een krakend geluid en hij weet niet precies wat hij ervan moet vinden. Ook al hoort het bij zijn plan. "Het is maar tijdelijk," zegt zijn moeder. "Je moet je niet zoveel zorgen maken, het komt allemaal goed. Met die score van die oefentoets van je, is er toch niks aan de hand. Ik denk dat je door al die stress die jij jezelf bezorgd je in de avond zo moe bent dat je gewoon niet meer voelt als je moet plassen en dan plas je in je bed. Voor mij ben je perfect hoor, kleine Joentje. Gewoon je best doen is meer dan voldoende en dan gaat het bedplassen vanzelf over en anders moeten we misschien even langs de huisarts, maar dat zien we dan wel weer. ....
"Shit"....dacht Jeroen. De huisarts, was zijn moeder net aardig aan het doen begint ze over de huisarts....."Truste jongen, tot morgen." "Truste mama” Zijn moeder geeft hem nog een kus en als ze wegloopt voelt Jeroen nog eens met zijn handen aan het matje. “Noujah…het is een begin. Hij pakt zijn telefoon en zet de wekker op trilfunctie en op 2 uur in de nacht. Jeroen merkt opeens dat hij eigenlijk uitgeput is en valt als een blok in slaap.
Bobby_DL
Toplid
En speciaal voor vandaag nog het laatste gedeelte van dit hoofdstuk. Opmerkingen, tips etc zijn altijd welkom ^-^
Jeroen opende langzaam zijn ogen een keek een beetje beduusd, het was donker binnen en buiten hoorde hij alleen de regen zachtjes tegen het raam tikken. Hij zweefde met zijn gedachte nog een beetje tussen zijn droom en de wakkere wereld toen hij opeens iets onder zijn kussen hoorde trillen. Dat was zijn telefoon dacht hij, wat grappig dat ik net daarvoor wakker wordt. Hij pakte zijn telefoon en deed het alarm uit, precies 2 uur. Jeroen wilde wat te drinken pakken wat in een kleine waterfles op zijn nachtkastje stond maar hij voelde dat hij eigenlijk al nodig moest plassen en het water niet nodig ging hebben. Inmiddels raakte hij aan dit tafereel gewend maar hij dacht nog bij zichzelf dat hij wel op moest passen. Immers had hij el een keertje een ongelukje gehad. Dat zoiets thuis gebeurde maakte niet zoveel uit, maar stel je voor dat hij tijdens het logeren bij een vriendje zou gebeuren. En wat als die het tegen de klas zou zeggen! Snel zette Jeroen die gedachte uit zijn hoofd en draaide zich op zijn rug.
Langzaam ontspande hij zich en het warme fijne gevoel begon zich weer in zijn pyjamabroek te verspreiden. Hij legde zijn handen op de losse overtrek bij zijn kruis en voelde dat de overtrek ook nat was geworden. Nadat hij niet meer hoefde te plassen bedacht hij zich opeens dat hij nu op zo'n matje lag en opeens viel hem ook het zachte gekraak weer op. Normaal viel Jeroen na zijn 'ongelukjes' weer snel in slaap, maar nu was hij opeens klaar wakker en wilde hij zien of het matje zijn werk had gedaan. Hij twijfelde of hij zijn nachtlampje aan moest doen maar Jeroen bedacht zich dat hij sowieso zijn moeder moest wakker maken om zijn bed te verschonen. Jeroen sloeg het overtrek van zich af en voelde gelijk de kou van de nacht, hij deed zijn nachtlampje aan en scheen deze op zijn bed. Daar zag hij, hoe het matje zijn werk eigenlijk best wel goed had gedaan. Jeroen voelde aan de stof op zijn bips welke wat nat was, maar zijn T-shirt was goed droog gebleven.
Net op het moment dat hij zich omdraaide van zijn bed om zijn moeder te gaan halen zag hij opeens zijn kamerdeur langzaam opengaan en het slaperige gezicht van Anouk kwam tevoorschijn. Ze had wallen onder haar ogen en d'r blonde krullen zaten helemaal door de war. "He smurf, ik moest naar de wc maar ik zag onder de deur het licht van je nachtlampje, waarom ben je wakker?" Maar Anouk wist het antwoord al door naar de natte pyjamabroek van haar broertje te te kijken en dat zag Jeroen ook. "Ik heb weer in mijn bed geplast...." zei hij een beetje nep slaperig. Anouk zuchtte een keer en fluisterde zachtjes, "alweer, gebeurt nu best vaak de laatste tijd he...." "Ja, ik weet het" reageerde Jeroen. "Ik wilde net mama wakker maken." Anouk liep naar Jeroen en trok in één beweging zijn natte pyjama uit, "laat mama maar slapen dan help ik je wel even met opruimen. Jeroen was naakt op zijn T-shirt na en waar hij daar vroeger geen problemen mee had, begon hij zich nu steeds ongemakkelijk te voelen als hij naakt was. "De overtrek is ook nat," stamelde hij uit.
Anouk nam stilletjes de overtrek en de andere natte spullen mee en nam Jeroen aan de hand mee naar de badkamer. "Stil zijn hoor, anders wordt mama wakker." In de badkamer pakte Anouk zijn T-Shirt vast en gebieden Jeroen om zijn handen om hoog te doen. "Laten we die ook maar uittrekken, die zal vast wel stinken. Ze stopte de vieze spullen in de wasmand en pakte een washandje welke ze natmaakte met koud water. Jeroen kreeg een siddering door zijn lichaam toen hij de koude stof tegen zijn billen aanvoelde komen. "Dit kan ik ook wel zelf hoor" klaagde hij zachtjes, maar dat was aan dovemansoren gericht. "Vast wel," fluisterde Anouk, "maar ik was iets vaker kleine kinderen dan dat jij dat doet en het gaat een stuk sneller. Kunnen we daarna tenminste weer gaan slapen." Een apart gevoel nam van Jeroen bezit, hij werd voor een klein kind uitgemaakt en tegelijkertijd stond hij naakt voor zijn veel oudere zus en werd als een peuter gewassen. Maar samen met deze schaamte voelde hij ook een soort geborgenheid zoals hij die niet vaak meer voelde. Soms nog als hij met zijn moeder knuffelde en kroelde of als zoals nu, als hij geholpen werd nadat hij in zijn bed had geplast.
"Aarde aan Jeroen....hallo....slaapkop" werd er tegen hem gefluisterd......Anouk stond voor hem gebukt en glimlachte naar hem. "Niet in slaap vallen he, smurf. Anders moet ik je gaan dragen en je bent niet meer zo klein en ligt als vroeger." Jeroen knikte en zijn gedachte verdwenen weer uit zijn hoofd. Anouk waste snel zijn kruis en hielp hem daarna in een schone pyjama en haalde tevens het natte matje van zijn bed weg en deed er een schone op. Weer kwam dat fijne vreemde gevoel terug bij Jeroen. Die geborgenheid die hij zo miste. Zonder dat hij er erg in had werd hij door zijn zus in bed gestopt. "Misschien moet je met mama eens naar de huisarts gaan, die kan je vast helpen" zei Anouk terwijl ze liefkozend haar jongere broertje over zijn hoofd streelde. Jeroen hoorde het wel maar zo snel als hij net nog klaar wakker was, zo snel viel hij nu weer in slaap. Net voor hij wegzakte hoorde hij nog net ...."Ga maar slapen kleine man en droom van mooie dromen."
Jeroen opende langzaam zijn ogen een keek een beetje beduusd, het was donker binnen en buiten hoorde hij alleen de regen zachtjes tegen het raam tikken. Hij zweefde met zijn gedachte nog een beetje tussen zijn droom en de wakkere wereld toen hij opeens iets onder zijn kussen hoorde trillen. Dat was zijn telefoon dacht hij, wat grappig dat ik net daarvoor wakker wordt. Hij pakte zijn telefoon en deed het alarm uit, precies 2 uur. Jeroen wilde wat te drinken pakken wat in een kleine waterfles op zijn nachtkastje stond maar hij voelde dat hij eigenlijk al nodig moest plassen en het water niet nodig ging hebben. Inmiddels raakte hij aan dit tafereel gewend maar hij dacht nog bij zichzelf dat hij wel op moest passen. Immers had hij el een keertje een ongelukje gehad. Dat zoiets thuis gebeurde maakte niet zoveel uit, maar stel je voor dat hij tijdens het logeren bij een vriendje zou gebeuren. En wat als die het tegen de klas zou zeggen! Snel zette Jeroen die gedachte uit zijn hoofd en draaide zich op zijn rug.
Langzaam ontspande hij zich en het warme fijne gevoel begon zich weer in zijn pyjamabroek te verspreiden. Hij legde zijn handen op de losse overtrek bij zijn kruis en voelde dat de overtrek ook nat was geworden. Nadat hij niet meer hoefde te plassen bedacht hij zich opeens dat hij nu op zo'n matje lag en opeens viel hem ook het zachte gekraak weer op. Normaal viel Jeroen na zijn 'ongelukjes' weer snel in slaap, maar nu was hij opeens klaar wakker en wilde hij zien of het matje zijn werk had gedaan. Hij twijfelde of hij zijn nachtlampje aan moest doen maar Jeroen bedacht zich dat hij sowieso zijn moeder moest wakker maken om zijn bed te verschonen. Jeroen sloeg het overtrek van zich af en voelde gelijk de kou van de nacht, hij deed zijn nachtlampje aan en scheen deze op zijn bed. Daar zag hij, hoe het matje zijn werk eigenlijk best wel goed had gedaan. Jeroen voelde aan de stof op zijn bips welke wat nat was, maar zijn T-shirt was goed droog gebleven.
Net op het moment dat hij zich omdraaide van zijn bed om zijn moeder te gaan halen zag hij opeens zijn kamerdeur langzaam opengaan en het slaperige gezicht van Anouk kwam tevoorschijn. Ze had wallen onder haar ogen en d'r blonde krullen zaten helemaal door de war. "He smurf, ik moest naar de wc maar ik zag onder de deur het licht van je nachtlampje, waarom ben je wakker?" Maar Anouk wist het antwoord al door naar de natte pyjamabroek van haar broertje te te kijken en dat zag Jeroen ook. "Ik heb weer in mijn bed geplast...." zei hij een beetje nep slaperig. Anouk zuchtte een keer en fluisterde zachtjes, "alweer, gebeurt nu best vaak de laatste tijd he...." "Ja, ik weet het" reageerde Jeroen. "Ik wilde net mama wakker maken." Anouk liep naar Jeroen en trok in één beweging zijn natte pyjama uit, "laat mama maar slapen dan help ik je wel even met opruimen. Jeroen was naakt op zijn T-shirt na en waar hij daar vroeger geen problemen mee had, begon hij zich nu steeds ongemakkelijk te voelen als hij naakt was. "De overtrek is ook nat," stamelde hij uit.
Anouk nam stilletjes de overtrek en de andere natte spullen mee en nam Jeroen aan de hand mee naar de badkamer. "Stil zijn hoor, anders wordt mama wakker." In de badkamer pakte Anouk zijn T-Shirt vast en gebieden Jeroen om zijn handen om hoog te doen. "Laten we die ook maar uittrekken, die zal vast wel stinken. Ze stopte de vieze spullen in de wasmand en pakte een washandje welke ze natmaakte met koud water. Jeroen kreeg een siddering door zijn lichaam toen hij de koude stof tegen zijn billen aanvoelde komen. "Dit kan ik ook wel zelf hoor" klaagde hij zachtjes, maar dat was aan dovemansoren gericht. "Vast wel," fluisterde Anouk, "maar ik was iets vaker kleine kinderen dan dat jij dat doet en het gaat een stuk sneller. Kunnen we daarna tenminste weer gaan slapen." Een apart gevoel nam van Jeroen bezit, hij werd voor een klein kind uitgemaakt en tegelijkertijd stond hij naakt voor zijn veel oudere zus en werd als een peuter gewassen. Maar samen met deze schaamte voelde hij ook een soort geborgenheid zoals hij die niet vaak meer voelde. Soms nog als hij met zijn moeder knuffelde en kroelde of als zoals nu, als hij geholpen werd nadat hij in zijn bed had geplast.
"Aarde aan Jeroen....hallo....slaapkop" werd er tegen hem gefluisterd......Anouk stond voor hem gebukt en glimlachte naar hem. "Niet in slaap vallen he, smurf. Anders moet ik je gaan dragen en je bent niet meer zo klein en ligt als vroeger." Jeroen knikte en zijn gedachte verdwenen weer uit zijn hoofd. Anouk waste snel zijn kruis en hielp hem daarna in een schone pyjama en haalde tevens het natte matje van zijn bed weg en deed er een schone op. Weer kwam dat fijne vreemde gevoel terug bij Jeroen. Die geborgenheid die hij zo miste. Zonder dat hij er erg in had werd hij door zijn zus in bed gestopt. "Misschien moet je met mama eens naar de huisarts gaan, die kan je vast helpen" zei Anouk terwijl ze liefkozend haar jongere broertje over zijn hoofd streelde. Jeroen hoorde het wel maar zo snel als hij net nog klaar wakker was, zo snel viel hij nu weer in slaap. Net voor hij wegzakte hoorde hij nog net ...."Ga maar slapen kleine man en droom van mooie dromen."
