En na heel lang wachten...excuses excuses...een vervolg op het laatste hoofdstuk. Ik heb inspiratie gevonden en ik ga eens kijken tot hoever ik deze keer kom. Speciaal voor de rustige zomermaanden 8)
Het is 8 uur in de avond als Jeroen zijn tanden staat de poetsen. Hij is de gebeurtenissen van vandaag aan het overdenken terwijl hij zijn moeder de trap op hoort lopen, door de openstaande deur van de badkamer ziet hij nog net dat zijn moeder zijn kamer binnenloopt. Afgelopen week is maar weinig gelopen zoals hij het graag gewild zou hebben. Hij dacht dat hij een slim plan had, maar de gevolgen van zijn zogenaamde ongelukjes had hij niet echt voorzien. Wat ging er allemaal nog meer gebeuren en wie ging er allemaal nog achter komen. Dat zijn moeder en Anouk te maken gingen krijgen met zijn plan, dat was duidelijk. Inmiddels wist zijn buurvrouw en haar dochters het nu ook al. Dat Josefien er vanaf wist, maakte hem niet zoveel uit. Immers was hij erachter gekomen dat zij soms ook nog in bed plaste, en dat waren echte ongelukjes! Sowieso zou Fien er nooit iets van zeggen, daarvoor kende ze elkaar al te lang en veel te goed. Dat juf Anne vandaag in de supermarkt had gezien hoe hij en zijn moeder twee pakken bedplas-matjes hadden gekocht, daar was Jeroen echt niet blij mee. Juf Anne was een echte bitch, al was ze te laatste tijd soms wel best aardig geweest.
Jeroen dacht aan zijn vader welke hij al een tijdje niet meer gezien had. Zijn ouders waren gescheiden toen hij 7 jaar oud was en zijn Pa werkte bij Shell in het buitenland en die zag hij dus weinig. Vroeger kwam hij nog regelmatig kijken bij een judo-tornooi of als hij jarig was. Soms nam z'n pa hem en Anouk mee op een leuke vakantie, alleen hadden Anouk en papa 2 jaar terug tijdens vakantie dikke ruzie gehad. Hij weet nog steeds niet waarom eigenlijk, maar sinds die vakantie zag hij z'n vader zelden. Hij was zelfs niet op zijn 11e verjaardag geweest, Jeroen weet nog steeds hoe boos hij toen was. Hij voelde zich verdrietig en verraden en hij snapte er soms helemaal niks van.
Stilletjes spoelde Jeroen zijn mond met wat water, deed zijn tandenborstel weer in zijn bekertje en liep naar zijn kamer. Daar zag hij nog net hij zijn moeder een drynites matje op zijn bed legde en de flappen om het matras vouwde. Hij stond stil in de deuropening en keek naar zijn bed, op zijn blauwe laken lag nu een groot wit vierkant ding. Jeroen zijn moeder lachte lief maar zag gelijk dat haar zoon er niet erg vrolijk bijstond. "Ach Jeroen joh....wat is er." Jeroen was inmiddels boos en pissig op alles wat hij hoorde en zag maar hij wist niet hoe hij zich uit moest drukken en het enige wat hij kon doen was in huilen uitbarsten. Hij liep naar zijn moeder die hem gelijk een knuffel gaf en hem op haar schoot nam. "Ik ben er gewoon helemaal klaar mee, ik zie papa nooit meer!" huilde hij uit, "en die stomme entree toets en stomme judo en die domme trut van een juf." "Ach Jeroen huil eens even goed uit...." zei zijn moeder. Anouk kwam de trap opgelopen op te kijken waar al dat geluid vandaag kwam, maar ze werd snel weggewuifd door haar moeder.
Na een paar minuten in stilte knuffelen hoort Jeroen zijn moeder zeggen, "papa is inderdaad al lang niet meer langs geweest he, zal ik hem eens bellen." "Nee," reageerde Jeroen boos, "hij moet lekker zelf bellen." "En is het misschien een idee, als jij hem belt. Dat zal hij leuk vinden. Je weet dat papa de laatste 3 maanden met die grote opdracht bij Shell bezig is geweest en dat hij daarom weinig tijd heeft. Ik denk dat hij blij zal zijn als zijn eigen zoon hem weer eens opbelt." Het bleef even stil en Jeroen moest nadenken toen zijn moeder verder ging, "we zijn allemaal mensen Jeroen en iedereen maakt wel eens fouten, niemand is perfect. Ik niet, Anouk niet en zeker je vader niet." Inmiddels gaat het alweer wat beter met Jeroen en snel reageert hij "ik ben wel perfect!" en hij kijkt zijn moeder met een glimlach aan. Zijn moeder kijkt hem doordringend aan, "je nadert de perfectie, wijsneus. Perfect ben je gelukkig nog niet. Anders zou je op tijd komen voor school, je lieve moeder eens wat waker in het huishouden helpen en niet nog in je bed plassen."
"gemeen, alsof ik dat expres doe," liegt Jeroen. "Natuurlijk niet meneertje, maar zoals ik al zei, ook jij bent niet perfect. Kom liggen en slapen." Jeroen gaat op zijn matras liggen en gelijk voelt hij het matje wat nu onder hem ligt. Het maakt een klein beetje een krakend geluid en hij weet niet precies wat hij ervan moet vinden. Ook al hoort het bij zijn plan. "Het is maar tijdelijk," zegt zijn moeder. "Je moet je niet zoveel zorgen maken, het komt allemaal goed. Met die score van die oefentoets van je, is er toch niks aan de hand. Ik denk dat je door al die stress die jij jezelf bezorgd je in de avond zo moe bent dat je gewoon niet meer voelt als je moet plassen en dan plas je in je bed. Voor mij ben je perfect hoor, kleine Joentje. Gewoon je best doen is meer dan voldoende en dan gaat het bedplassen vanzelf over en anders moeten we misschien even langs de huisarts, maar dat zien we dan wel weer. ....
"Shit"....dacht Jeroen. De huisarts, was zijn moeder net aardig aan het doen begint ze over de huisarts....."Truste jongen, tot morgen." "Truste mama” Zijn moeder geeft hem nog een kus en als ze wegloopt voelt Jeroen nog eens met zijn handen aan het matje. “Noujah…het is een begin. Hij pakt zijn telefoon en zet de wekker op trilfunctie en op 2 uur in de nacht. Jeroen merkt opeens dat hij eigenlijk uitgeput is en valt als een blok in slaap.