Nog weer even een hoofdstuk voor het weekend. Dit is wel het stuk waar ik het langst op heb zitten "kauwen". Ben benieuwd wat de meningen zijn.
12. Woensdag
De volgende morgen werd ik wakker en zag dat Linda overstuur was. Vragend naar wat er aan de hand was, zei ze me dat ze vannacht voor het eerst weer in bed geplast had. Uiteindelijk stapten we uit bed, ik probeerde medelevend te zijn, maar vond het moeilijk om echt medelijden te hebben. Aan de ene kant was het moeilijk om aan te zien dat ze drynites nog steeds nauwelijks opvallend onder haar pyjama te zien waren, terwijl de luier die ik om had moeilijk niet te zien was en aan de andere kant was ik stiekem een beetje opgelucht dat ik even niet de enige was. Ik voelde me wel deels schuldig over dat laatste en wist dat ik naar de buitenwereld toe in ieder geval meelevend moest zijn.
Ik was meer dan bewust over mijn eigen achterwerk, toen ik samen met Linda naar het douchegebouw liep en zij voorop ging. Ik moest terugdenken aan de tijd dat we allebei nog in de drynites zaten en elkaar daar grappig bedoeld mee pestte en ook aan de periode nog maar anderhalf jaar terug dat ik ze 's nachts niet meer aan hoefde en dat daarmee de pesterijen over en weer afgelopen waren.
Linda had het er ook moeilijk mee gehad dat ze als enige nog het bed niet droog kon houden, waar ik me toen niet zoveel bij kon voorstellen maar nu de afgelopen weken de rollen waren omgedraaid begreep ik het des te meer.
We gingen douchen en liepen terug naar de boot, de jaloezie kwam bij mij weer boven, voor mijn zusje was het nu weer klaar. Ze hoefde alleen maar haar broekje uit te doen en weg te gooien, even douchen en dat was het weer.
Ik beleefde mijn enige korte momentje zonder pamper op de dag en wist maar al te goed dat die van korte duur was. Tijdens het ontbijt vertelde papa ons dat er vandaag weer erg weinig wind zou staan en dat het plan was om morgen in één keer terug te varen naar Lemmer en vandaag in Lelystad te blijven.
Papa stelde voor om vandaag naar Bataviastad te gaan, we konden daar met boot aanleggen en dan na het bezoek de sluis door en vanavond in de andere haven van Lelystad overnachten.
We voeren de haven uit en moesten een klein stukje totdat we bij de haven naast Bataviastad waren, legden daar aan en maakte ons klaar om naar het shoppingcentrum te gaan.
Mama nam mij nog even apart en vroeg mij zachtjes of ik niet beter een luierbroekje kon aandoen aangezien we wel een tijdje weg zouden zijn. Met grote ergernis keek ik mijn moeder aan en zei dat dat echt niet hoefde.
Mama zei dat ze in ieder geval wat extra verbanden mee zou nemen in haar handtas. Het was erg mooi weer, zonnig en warm en er stond geen wind, dus met een lange broek te gaan shoppen was niet echt een optie.
Mijn korte broeken zaten inmiddels allemaal in de was, behalve twee badstof broekjes. Met enige tegenzin ging ik dus maar in een jurkje Bataviastad in en hoopte maar dat ik niet de trap op hoefde of dat een windvlaag mijn jurkje zou optillen en het winkelend publiek een kijkje zou geven naar wat er in mijn ondergoed zit.
Na een klein eindje wandelen kwamen we Bataviastad binnen, de eerste winkel was Esprit en Linda rende gelijk naar binnen.
Ik was nog even aan het rondkijken waar ik heen wilde, schuin tegenover me zag ik de Mc Donalds en zag ook de enorme rij die er stond om er naar binnen te kunnen.
Door de corona maatregelen, waren er een heleboel winkels waar ik een rij zag omdat je maar met een beperkt aantal mensen de winkel in mocht.
Na de Esprit kwamen nog de Mcgregor, de Replay en de Sacha. Allemaal erg leuk, maar weinig interessant.
Heel veel van wat er was, was niet in mijn maat of was niet of nauwelijks goedkoper dan in de gewone winkel. Ik had mij voorgenomen alleen dingen te kopen die echt goedkoop waren, ik had mijn geld nog hard nodig en had gezien mijn huidige conditie toch niet echt veel zin om dingen te gaan passen.
We hadden nog een tijd staan wachten tot we de Levi's winkel in konden, kennelijk was dit een populaire winkel en het werd ook steeds drukker. We waren net binnen en op dat moment voelde ik dat ik naar de wc moest.
Ik had nog helemaal niet bedacht hoe ik dat zou doen, waren er wc's in de winkels, moest ik naar een restaurant of wat. Ook normale mensen zouden toch wel eens naar de wc moeten bij een bezoek aan Bataviastad.
Verlegen vroeg ik een mevrouw van de winkel waar de toiletten waren. De mevrouw wist te vertellen dat de restaurants wel toiletten hadden en dat er openbare toiletten waren bij de ingang met het informatiecentrum en bij de Gant winkel.
Ik keek om me heen, op zoek naar papa of mama om te vertellen dat ik naar de wc zou en kon ze niet gelijk vinden. Nadat ik mama had gevonden en had veteld wat ik ging doen, liep ze met me mee door de winkelstraat op zoek naar de toiletten.
Al lopende voelde ik dat mijn Tena al niet meer droog was en zette nog een stapje extra. Tegen de tijd dat we bij het informatiecentrum waren en ik de wc's gevonden had was mijn verband al aardig vol, mama liep achter mij aan en vroeg of ik ook een verschoning mee wilde en beschaamd knikte ik bevestigend.
Even later kwamen we terug bij de Levi's waar papa en Linda al buiten stonden te wachten, mama en ik hoefden dus gelukkig niet weer achteraan aan te sluiten in de rij om de winkel in te gaan. Het was tijd voor het middageten, papa was al geen groot fan van de Mc Donalds en toen hij de rij zag om daar te kunnen eten was het helemaal klaar.
Een blik op de plattegrond wees ons naar de La Place, daar aangekomen stond er ook al een rij mensen maar dit was voor papa kennelijk minder bezwaarlijk.
Na de lunch werd er verder geshopt, ik had het idee dat we het gebeuren nu al bijna drie keer rond waren geweest en ik had nog steeds niet gevonden. Linda was al wel diverse malen geslaagd en zelfs papa liep al rond met tassen met kleding. Bij de Gant winkel moest ik weer naar de wc en wist nog te herinneren dat hier ook ergens een toilet moest zijn.
Ik keek rond op het plein om te zien waar die krengen dan waren en zag op een geven moment een enorme rij staan die eindigde bij de deur van de toiletten. Dit zou ik nooit halen en besloot daarom maar terug te lopen naar de wc's aan de andere kant van het centrum, hopend dat het daar minder druk zou zijn.
Mama die samen met mij en Linda buiten stonden te wachten terwijl papa bij Gant aan het rondkijken was, zei dat ze zelf ook wel even naar de wc wilde en liep met mij mee nadat ze met Linda een punt hadden afgesproken om weer af te spreken.
Mezelf door de mensenmassa heen te wurmen, kennelijk had niemand haast, voelde ik dat het mis ging. Tot mijn spijt zag ik dat ook bij de andere toiletten er een rij stond en wist dat er niets anders op zat dan maar achteraan aan te sluiten.
De rij schuifelde langzaam door en ik voelde de Tena steeds voller en voller worden. Met nog zeker acht mensen voor mij, ging het echt mis. Het verband tussen mijn benen was al aardig verzadigd door meerdere lekkages en mijn blaas had de strijd opgegeven en alles wat er nog in zat kwam eruit. Ik voelde hoe mijn ondergoed wat niet bedekt was nat werd en de plas vanuit mijn liezen langs de mijn dijen naar beneden lopen.
Mama die achter mij stond kon het, net als de rest van de mensen om mij heen, zien aan de kleine maar duidelijke natte plek op de grond waar ik stond wat er gebeurd was.
Het was niet te geloven, ik had zojuist als een klein kind in mijn broek staan plassen en zelfs zo'n Tena had het niet meer kunnen opvangen. Doordat de rij maar langzaam opschoof bleef de donkere plek op de grond getuigen wat er zojuist gebeurd was.
Van mama kreeg ik wat tissues om mijn benen te drogen. Mijn natte ondergoed voelde ik terwijl ik weer een paar stappen kon zetten.
Uiteindelijk was er nog maar één wachtende voor mij en mama vroeg mij hoe het met mijn ondergoed was en ik kon niet anders dan vertellen dat alles nat was.
Nadat mama verzuchtte dat ze al bang was dat zoiets als dit ging gebeuren en daarom ook de suggestie had gedaan om maar een broekje aan te trekken, vertelde ze me dat ze voor de zekerheid een Attendsbroekje had meegenomen.
Geschrokken reageerde ik dat dat wel erg overdreven was en dat ik alleen maar een nieuwe Tena nodig had, waarop mama weer antwoordde dat mijn ondergoed ook nat was. De mevrouw voor mij probeerde uit alle macht net te doen alsof ze de discussie tussen mij en mama niet hoorde en ook degene achter ons keken maar even een andere kant op.
Hoe belachelijk moet het wel niet geklonken hebben dat een meid van mijn leeftijd deze gesprekken met haar moeder heeft. Ook na mijn argument dat ik wel even met een natte onderbroek kon rondlopen en zometeen even een schone in de winkel konden kopen, welke werd afgedaan als onzinpraat, kreeg ik van mijn moeder het attendsbroekje in mijn handen gedrukt.
Even later kon ik dan eindelijk de wc in, ik deed mijn jurkje omhoog en trok mijn ondergoed uit en zag dat deze bijna volledig doorweekt was. Ik probeerde nog op de wc te plassen, maar na het incident in de wachtrij kwam er niets meer uit.
Ik zat enorm te twijfelen wat ik nu verder moest, mijn eerste gedachte waren om gewoon maar te blijven zitten, maar wist ook dat ik op een gegeven moment toch naar buiten moest.
De Tena had ik al weggegooid in de sanitairbox en keek naar mijn ondergoed enerzijds en de Attends in mijn andere hand.
Geen van beide waren eigenlijk een optie voor me en vroeg me af of ik gewoon zonder ondergoed weer naar buiten zou stappen. Waarom had mama niet gewoon een schone onderbroek voor me mee kunnen nemen, dat had het allemaal een stuk makkelijker gemaakt.
Er werd druk gerammeld aan de deurkruk, kennelijk had iemand al een tijdje niemand meer uit het toilet zien komen en had zich waarschijnlijk afgevraagd waarom het toilet nog op slot zat. Ik wist uiteindelijk dat ik geen keuze had en dat ik maar de luier moest aantrekken, de kans dat ik de rest van de dag zonder lekkages zou doorkomen, hoe klein dan ook, was nul.
Met grote tegenzin trek ik de Attends over mijn billen en doe mijn jurkje erover heen. Voor de vorm trek ik de wc nog door en open de deur om aan de andere kant een hele menigte te zien. In eerste instantie werd ik wat geïrriteerd aangekeken, maar de blik veranderde snel in medelijden. Hadden ze het nu al gezien dat ik met een pamper om de toiletten was afgekomen, maar al snel werd duidelijk dat dat niet het geval was toen ik iemand achter me hoorde roepen dat ik iets vergeten was.
Tot mijn grote schrik en gruwel had ik mijn natte ondergoed achtergelaten op de wc en met een rood hoofd liep ik terug en pakte het kledingstuk en rende de wc's uit.
Buiten stond mama te wachten en ik vroeg haar wat ik met het stuk ondergoed moest, mama zei dat ik het maar in de prullenbak moest doen, aangezien ze niet iets had om het in mee te nemen en geen zin had dat haar hele tas naar plas zou gaan stinken.
Ik voelde de luier om mijn billen heen en weer wiegen en zelf hoorde ik duidelijk herkenbaar het geritsel van dat ding en vroeg aan mama of we niet alsjeblieft ergens schoon ondergoed konden kopen zodat ik weer een Tena in kon doen.
Mama zei dat de Tena mij net ook niet droog konden houden en dat het zo beter was. Alsof mijn ondergoed mij niet al kinderachtig genoeg deed voelen, betrapte ik mezelf erop dat ik als een klein kind, wat zijn zin niet kreeg, aan het doorzeuren was.
Mama had er ook genoeg van en zei me duidelijk geïrriteerd dat deze pamper toch echt stuk beter was dan een katoenen luier.
Geschokt door het feit dat mijn moeder mijn ondergoed als pamper benoemde, wat ze nooit deed en geen idee waar het verhaal van de katoenen luier vandaan kwam hield ik maar verder mijn mond. Ik had ook geen enkele behoefte om erachter te komen wat mama met die laatste opmerking bedoelde en zwijgend liepen we terug door de mensenmassa heen naar de plek waar mama en Linda hadden afgesproken.
Linda merkte op dat het wel erg lang geduurd heeft allemaal, dat ze al tijden hier stonden te wachten. Mama zei dat de rij voor het toilet erg lang was geweest, waarop Linda mij vroeg of ik het wel heb kunnen ophouden tot de wc's. Door mijn gebrek aan antwoord wist Linda genoeg en fluisterde in mijn oor dat het maar goed was dat ik van die verbanden had en gaf me, vriendelijk bedoeld, een tik op mijn kont.
Ik voelde de gedempte tik en werd nog roder, keek geërgerd naar mijn zusje en zag de verbazing in haar blik.
Mijn drang om nog voor kleding te shoppen was nu nog verder gedaald, maar tot mijn ergernis gold dat niet voor de rest van het gezin. We slenterden nog een tijd rond in de straten en danwel mijn vader, zusje of mama ging een winkel in. Het was voor de Claudia Sträter, waar mama nog graag naar binnen wilde, dat ik aanvoelde dat ik moest plassen.
Uit alle macht probeerde ik de aandrang weg te drukken en op het moment dat het me een beetje gelukt was kwam mama naar buiten. Mama vertelde dat ze niet geslaagd was en dat stelde de vraag of het een idee was om maar terug naar de boot te gaan. Een combinatie van opluchting van het voorstel en irritatie dat we dat niet een uur geleden hadden besloten, hoorde ik aan dat papa en Linda het er ook mee eens waren en dus waren opweg naar de uitgang.
De aandrang kwam bij mij terug en dit keer heviger dan bij de winkel, ik probeerde van alles om de aandrang ook maar een beetje te minderen, maar wat ik ook deed de aandrang werd alleen maar erger.
Het feit dat mijn dijen door de luier uit elkaar werden gehouden hielp ook niet en had het idee dat dat het signaal naar mijn blaas gaf om de sluizen maar open te zetten en zo overkwam het me dat nog met de uitgang van Bataviastad in zicht ik de controle verloor. Eerst een scheutje, maar al snel was er geen houden meer aan en leegde ik mijn blaas.
Daar liep ik dan, na eerst bij de toiletten te laat te zijn en door mijn moeder me een luier aangereikt krijgen, voelde ik diezelfde luier tussen mijn dijen nat en zwaarder worden.
Veel tijd voor zelfmedelijden kreeg ik niet, het moment dat we Bataviastad uitliepen en van de beschutte winkelstraten naar de open ruimte liepen, voelde ik de wind met mijn jurkje spelen. Met mijn beide handen aan de zijden van mijn jurk probeerde ik het jurkje op zijn plek te houden, dit was niet het moment voor een Marilyn Monroe momentje.
Stevig doorstappend was ik als eerste bij de boot en stond ongeduldig te wachten totdat papa er ook was om de kajuit te openen. Toen de rest er eindelijk was, vertelde ik dat ik me eerst wilde omkleden, maar daar waren mijn ouders het niet mee eens.
Papa wilde gelijk de motor starten en doorvaren naar de haven waar we zouden overnachten, het was al laat in de middag en moesten maar even door om nog een plek te krijgen.
Mama had nog een andere reden, ze tilde de onderkant van mijn jurkje op en de blik op mijn ondergoed bevestigde haar vermoedens. Ze vond dat nu ik de luier toch al gebruikt had en vanavond niet meer kon gebruiken, ik hem wel kon aanhouden. Ze redeneerde dat als dit broekje mij een hele nacht kon droog houden, een middag en avond ook wel moest lukken.
Mokkend zat ik in de boot terwijl we wegvoeren naar de sluis. Met tegenzin hielp ik mee in de sluis, waarbij ik met één hand een touw had en met de andere met alle macht probeerde mijn jurkje naar beneden te houden.
Na de sluis en een half uur varen later, waren we dan eindelijk in de haven terecht gekomen. Uiteraard moesten we eerst naar de tijdelijke steiger om de havenmeester te vragen waar we in de haven moesten liggen, om vervolgens weer door te varen naar de echte plek. Tijdens het stukje varen naar de uiteindelijke ligplaats voelde ik weer de aandrang.
Mijn eerste reactie was om te proberen het aandranggevoel weg te drukken en hopen op een snelle vaart zodat ik misschien de wc nog zou halen. Niet lang daarna bedacht ik dat ik nu toch al een luier om had en dat ik deze ook al gebruikt had en er dus geen eer meer te behalen was. Mijn besluit om het op te geven werkte wonderlijk genoeg als kalmeringsmiddel voor mijn blaas, de aandrang verdween.
Niet alleen de wegtrekkende aandrang zorgde bij mij voor de ontspanning, het feit dat ik me besefte dat juist het ontbreken van een toilet of een situatie waarbij een toiletbezoek niet mogelijk was, juist ervoor zorgde dat ik naar de wc moest. Er moest een reden zijn waarom ik in deze vakantie van volledig zindelijk naar bed- en broekplasser was gegaan en in mijn hoofd was dit de uitleg en zou het na de vakantie weer normaal worden.
De boot lag inmiddels al op zijn plek en ik zou me gaan omkleden, jurkjes waren geen geschikte kleding op een boot en koos ervoor om mijn joggingbroek maar aan te trekken.
De onderdrukte aandrang om naar de wc te gaan kwam weer terug en ik bedacht dat ik dezelfde tactiek zou gebruiken als zojuist, alleen werkte dat deze keer niet en voelde ik mijn blaas zich legen en het warme vocht zich verspreiden in het dikke ondergoed wat ik aan had.
Gelukkig was mama al aan het koken en Linda was diep verzonken in haar telefoon en papa was ergens buiten, dat ik mij besefte hoe dom het eruit moest zien dat ik voorover gebogen naar mijn eigen kruis aan het kijken was en aan het aftasten of ik niet lekte.
Alhoewel er nergens lekkages waren, merkte ik wel dat mijn ondergoed er duidelijk meer moeite mee had om alles te absorberen.
Na het eten zat ik ongeduldig te wachten tot het een tijdstip was om zonder argwaan naar bed te gaan. Ik had inmiddels wel genoeg gehad van deze dag en had ook geen zin om mijn moeder te vragen om een verschoning.
Eindelijk werd het duister en kon ik naar bed, ik vroeg mama of het goed was dat ik mijn tanden op de boot poetste en gelukkig vond mama dat goed.
Na het tandenpoetsen stond ik in ons slaapkamertje en kleedde mij om voor de nacht.
Ik kon toch moeilijk mijn natte Attends in het slaapkamertje laten, dus ik liep nog weer even terug naar de keuken om het daar in de prullenbak te gooien. Linda keek even op en ik dacht een ingehouden grinnik te merken. Eigenlijk kon ik het haar ook niet kwalijk nemen, hoe belachelijk moest het er wel niet uitgezien hebben om haar zeventienjarige oudere zus in een luier te zien en een verzadigde luier in haar handen om weg te gooien.