Zeilvakantie

rexmundi

Toplid
8. Zaterdag
Het was weekend en dat was duidelijk te merken aan de drukte op de steiger, naast alle vakantiegangers waren nu ook de mensen die even een weekendje met op hun boot zaten. Na het ontbijt werd besloten dat we naar Enkhuizen zouden varen, het was met het afruimen van de tafel dat mama mij influisterde dat ik voor dat we weg zouden varen dat ik even ander ondergoed zou aantrekken.
Het leek op een vraag, maar de manier waarop die gesteld werd was het mij duidelijk dat het meer een opmerking was en dat er weinig tegen in te brengen was. Dit was voor mij opnieuw een nieuw dieptepunt in een toch al niet zo'n hele fijne vakantie. We waren vandaag een week onderweg en ik begon de vakantie volledig bedplas-vrij.
Nu werd ik elke ochtend weer nat wakker en moest ook overdag een luier aan. Met veel tegenzin ging ik de slaapkamer in en trok mijn broek en onderbroek uit en pakte met grote afgrijzen een Attendsbroekje uit de verpakking. Met de luier om keek ik in mijn tas voor een geschikte broek en pakte een jeans-short, die probeerde ik aan, maar kreeg hem met geen mogelijkheid dicht.
Met normaal ondergoed waren ze, als ze niet eerder gedragen waren, al moeilijk dicht te krijgen dus het verbaasde mij niet. Ik had de keuze uit mijn huispak of een badstof-broekje en uiteindelijk koos ik maar voor het laatste. Tot mijn gruwel kwam de luierbroek boven het broekje uit bij de taille en waren de pijpjes van mijn broek te wijd en te kort zodat als ik zat je uitzicht had over wat ik aan had. Nou zag je dat sowieso wel door de stof heen, de contouren van de dikke luier zou je door al van mijn broeken kunnen zien van enige afstand.
Boos over wat mij naar mijn mening wordt aangedaan en beschaamd kom ik de slaapkamer uit, in mijn hoofd is het ritselende geluid van het luierbroekje oorverdovend.
Ik plof neer op de bank buiten en was niet meer van plan om op te staan, maar papa vond dat ik gewoon moest helpen met wegvaren. Met een hoop tegenzin doe ik wat er van me verwacht wordt, met zo min mogelijk bukken en er voor zorgen dat zo min mogelijk mensen mij van achteren kunnen zien, doe ik mijn taken.
Als we de haven uit zijn, kan ik weer gaan zitten en kan ik iets meer ontspannen dat anderen mij in ieder geval niet kunnen zien. Het broekje is dik genoeg dat het niet lekker zit om met mijn benen over elkaar te zitten en dus zit ik wat half wijdbeens en geef mijn zusje en mama via mijn veel te korte broekpijpjes uitzicht op mijn ondergoed. Alhoewel ik mij had voorgenomen om mijn ondergoed droog te houden vandaag, wist dat het ook geen optie was om maar om de haverklap naar de wc te gaan.
Ik merkte wel dat met die stomme luier om mijn manieren om het op te houden een stuk moeilijker waren, het kruisen van mijn benen ging moeilijker en ook mijn handen in mijn kruis hadden niet het effect dat het normaal had. Ik moest dus wel naar de wc.
Alhoewel Linda het absoluut met mij te doen had, merkte ik dat ze er toch moeite mee had niet te gniffelen toen ik gebukt met mijn kont naar achteren probeerde de kajuit in te komen. Ik kon het haar niet kwalijk nemen, het zou er vast heel kinderachtig uitgezien hebben.
Als ik weer boven ben, neemt Linda het voor mij op en vraagt of het nou echt nodig is dat ik ook overdag zo'n luier om moet.
Mama reageert dat ik toch echt iets absorberend nodig had en dat dit nu het enige was wat we hadden. Mama zei dat ze later in Enkhuizen nog wel eens even kon kijken of er ook iets anders was. Na drie wc rondes waren we in de buurt van Enkhuizen en ik vroeg mama of ik alsjeblieft weer mijn normale ondergoed aan mocht.
Mama vroeg ik nog droog was, ik dacht even na over het antwoord en zei ja. Ik moest even nadenken want ik had wat kleine ongelukjes gehad onderweg naar het toilet, maar dat zou toch niet opgemerkt worden. Mama vertrouwde het niet, waarschijnlijk omdat ik te lang had gewacht met antwoorden en als een echte kleuter vroeg ze me mijn broek te laten zakken.
Daar stond ik dan in de kajuit midden op het IJsselmeer met mijn broek op mijn knieën en een luier om mijn kont.
Tot mijn grote schrik kon mama zien dat de luier verkleurd was en dat ik dus had gejokt. Snel trok ik mijn broek weer omhoog en ging weer zitten, mijn hoop om ongeluierd de haven in te komen was vervlogen.
Mama was duidelijk teleurgesteld dat ik niet eerlijk was geweest en zei dat ze er even geen behoefte aan had om de stad in te gaan voor mij. Ik moest ook weer helpen met aanleggen en net als voorgaande dagen kwam natuurlijk op het meest ongelukkige moment mijn aandrang terug. De haven van Enkhuizen was groot en we moesten eerst helemaal naar het einde varen om een ligplaats te vragen en moesten daarna weer een eind terug om de ligplaats te vinden. Normaal had ik nu mijn benen even gekruisd, met mijn handen tegen mijn kruis om de aandrang te verdrukken maar dat ging nu niet. De boot lag bijna in de box en ik voelde mijn blaas zich legen, er was geen stoppen meer aan en voelde het luierbroekje zich vullen.
Toen de boot met alle touwen vast lag, was mijn blaas leeg en mijn luier vol.
Ik liep terug op de boot naar de achterkant en mama zag gelijk wat er aan de hand was, dat was ook niet zo moeilijk want de luier was zo opgezwollen dat het nu strak onder mijn broekje zat. Ik mocht me van mama wel even wassen op de boot en dan weer mijn normale kleding aan doen.
Nadat ik eindelijk weer mijn gewone kleding aan had, zei ik tegen mama wat er volgens mij gebeurd was en dat als ik stomme luier niet om had het niet zo was gegaan. Mama was door het ongevalletje mijn eerdere jokken kennelijk vergeten en zei dat ze wel even ging kijken in de stad.
Mama kwam later uit de stad terug met een tas van de kruidvat, ze vertelde me dat ze verband had gevonden voor urineverlies wat eruit zou zien als maandverband.
Ik kreeg de tas in mijn handen en mama vertelde me dat ik het maar eens moest proberen. Ik vond het niet echt nodig op het moment omdat we toch in de haven waren. Mama was het niet eens en zei me dat het gewoon voor de zekerheid was en dat het me veel minder in de weg zou zitten dan die broekjes.
Aangezien het een soort maandverbandjes moesten zijn, ging ik uiteindelijk akkoord. In het slaapkamertje trok het pak uit de tas en maakte het open. Ik nam één van de pakketten uit de verpakking en merkte al gelijk op dat het groter was dan ik gewend was.
Ik schrok pas echt toen ik het pakketje opende en het verband openvouwde, het was echt veel groter dan de maandverbanden die ik gewend was. Ik trek mijn ondergoed naar beneden en probeer het geval in mijn onderbroek te leggen.
Het viel me gelijk op dat het nog maar nauwelijks paste in mijn broekje, het geval zat van voor tot achter bijna van rand tot rand en aan de zijkanten stak hij helemaal uit. Als ik het omhoog trek, merk ik dat het wel dunner is dan mijn nachtbroekjes, maar doordat het van voor tot achter loopt, geeft het toch echt nog wel een luiergevoel, vergelijkbaar met de drynites maar dan zonder het striemende gevoel.
Ik kon nu tenminste wel weer gewoon mijn jeans aan, dat was dan in ieder geval wat, maar het voelde nog steeds erg kinderachtig met zo'n prop tussen mijn benen. Mama zei dat ze er niet van kon zien nu dat ik er een jeans over aan had, ik geloofde haar eerst niet helemaal, maar Linda was het ook met mama eens en op één of andere manier had ik dan toch meer vertrouwen in de eerlijkheid van mijn zusje.
We gingen die avond uit eten in het restaurant op de haven, dit was toch gemakkelijker, mama had geen zin om te koken en het restaurant was zo dichtbij.
Na het eten zaten we nog een tijdje in de boot en was het tijd om naar bed te gaan. We waren het nu wel redelijk gewend om als het donker werd ook te gaan slapen.
Op een boot is dat wel zo praktisch, als de verlichting aan moet trekt dat ook de muggen aan die zich in grote getale rond een haven zich verzamelen. Het was voor mij de eerste avond dat ik mij van luier naar luier verwisselde en dat voelde helemaal niet goed. We noemden ze wel nachtbroekjes en wat ik nu in mijn onderbroek had noemden ze verbanden, maar voor mij voelde het gewoon als luiers.
 

rexmundi

Toplid
9. Zondag
Het plan was om door te varen, maar mama vond dat de stapel was wel erg groot aan het worden was en dat ze liever even wat zou wegwerken voordat we kleren te kort zouden komen. Mama zei het niet zo, maar ik had het idee dat ik voor het grootste deel verantwoordelijk was voor de stapel was.
De plannen werden gewijzigd en wij moesten ons in de ochtend maar even zelf vermaken en dan konden we na het middageten met het gezin naar het naastgelegen Zuiderzee museum.
Mama was met de was weg naar de wasmachines op de haven en kwam terug met de mededeling dat het erg druk was bij de douches, waarop ik besloot om maar even te wachten. Het was tegen elven dat papa me aanspoorde dat het nu echt wel een keer tijd werd om in de kleren te komen en dus ging ik maar op pad, in mijn eentje want Linda was al wel gegaan.
Bij het havengebouw aangekomen zag ik dat ik te lang had gewacht, er stond een bord bij de douches dat deze werden schoongemaakt. Ik stond wat om me heen te kijken, niet goed wetende wat ik nu moest en op dat moment word ik aangesproken dat er boven ook nog douches en wc's zijn.
Ik kijk de richting op die de mevrouw op wijst en zie inderdaad een trap met een bord dat aangeeft dat daar douches, wc's en het kantoor van de havenmeester zijn.
Ik probeer zo onopvallend mogelijk de trap op te komen, wetende dat bij elke stap omhoog mijn nachtluier boven mijn broek uitkomt en de contouren op mijn billen verraden dat hij vol is.
Een aantal volwassenen die achter mij liepen hadden niets opgemerkt of vonden het niet de moeite waard er iets van te vinden, maar daarachter kwamen twee meiden, die het overduidelijk wel hadden gezien. Giechelend en wijzend naar mij liepen ze achter me aan naar de douches. Ook zij hadden toilettassen en een handdoek mee, dus het was wel duidelijk dat ze in dezelfde ruimte moesten zijn.
De doucheruimte was voor de rest helemaal leeg, op mij en de twee meiden na.
De meiden begonnen nu echt hard te lachen toen ze merkten dat we met z'n drieën waren. Er werd me toegelachen of ik mijn plasje niet goed kon ophouden en een pampertje moest. Ik kon niets uitbrengen en ging maar snel een douchehokje in. De twee meiden deden dat ook maar waren nog niet uitgesproken.
Ze vroegen me of mijn moeder zo meteen mij een schoon pampertje kwam omdoen en vroegen zich af of de verschoontafel wel sterk genoeg was voor zo'n grote baby. De douches hadden allemaal dezelfde douchetijd van vijf minuten, dus ik was er nog lang niet vanaf.
Ik wist dat ik ze zo meteen weer tegen ging komen bij het verlaten van de douche. Ik besloot te wachten en langzaam aan te doen, na dat de douche was afgelopen. Dat was ook geen goed idee. De meiden waren mij duidelijk aan het opwachten en vroegen door de deur heen of ik misschien zelf een schone luier aan het omdoen was en of ze niet even moesten komen helpen.
Ik zorgde dat ik helemaal klaar was en liep na het openen van het douchehokje gelijk door naar buiten, zoveel mogelijk de twee te negeren. Ik moest alleen nog van mijn vieze luier af, daar wou ik die twee echt geen getuigen van laten zijn. Gelukkig kwamen ze niet achter mij aan, ze waren daar kennelijk nog niet klaar en bleven achter.
Op de haven vond ik een prullenbak en deed daar snel het nachtbroekje in.
Terug op de boot was het ook alweer bijna tijd om te gaan middageten en vervolgens met het gezin naar het Zuiderzee museum te gaan.
Vlak voor vertrek herinnerde mama er nog even aan om mijn bescherming in mijn ondergoed te doen en stelde voor om een extra mee te nemen voor het geval een verschoning nodig mocht zijn. We liepen de haven af en waren niet lang daarna ook bij het museum. Het museum is een grote terrein waar een heel dorp is nagebouwd en we kwamen binnen bij de haven waar een aantal antieke schepen lagen.
Papa was erg geïnteresseerd in die boten en dus bleven we er een tijdje staan. Even later liepen we over de dijk en kwamen diverse winkels, woonhuizen en werkplaatsen tegen.
Vanaf de kleine woonhuisjes besloten we het restaurant op te zoeken en liepen naar het midden van het museum. Het hele museum was zo'n leuke beleving dat ik even mijn uitdagingen vergeten was.
Met het restaurant in zicht kon ik ook wel weer een wc gebruiken, maar wist zeker dat ik het zou halen. Papa en Linda gingen alvast een tafel zoeken, mama ging wat te drinken halen en ik ging de wc's zoeken. Lopend naar de achterkant van het restaurant merk ik dat ik nodiger moet en loop steviger door. Om het nog spannender te maken staat er ook nog een rij voor de wc's en ik sta al een tijdje te wachten.
Ik had me er inmiddels al een beetje bij neergelegd dat ik het niet droog zou houden en als ik dan toch een verband in mijn ondergoed had, het dan maar geen zorgen om moest maken. Toen ik dan eindelijk op de wc was, had ik het idee dat ik niet zoveel in mijn broek had geplast, maar het verband leek wel aardig vol en nadat ik was uitgeplast op de wc en mijn ondergoed weer omhoog trok, voelde het klam en oncomfortabel aan.
Ik liep naar het terras op zoek naar mijn ouders en zusje en wist dat ik mama moest vragen voor een verschoning.
Mama was ook al terug van het drinken halen en we zaten met z'n vieren aan tafel. Toen ook papa en Linda even naar de wc's gingen vroeg ik mama om het extra verband en mama gaf me deze.
Nu wist ik alleen niet waar ik deze moest laten, het was te groot voor mijn broekzakken. Ik had geen andere keuze dan om het maar zo onopvallend mogelijk in mijn hand te houden. Ik liep achter papa en mijn zusje aan naar de wc's en sloot opnieuw aan in de rij voor de toiletten.
Na mijn verschoning en een zekerheidsplasje gingen we als gezin weer verder over het museumterrein, via het nagemaakte postkantoor en schooltje kwamen we weer uit in het centrum van het nagemaakte dorpje.
Na nog een tijdje rondgedwaald te hebben, liepen we weer terug naar de haven. Mama had geen zin om weer een avond uit eten te gaan en ging in het supermarktje op de haven voor boodschappen voor het avondeten.
 

rexmundi

Toplid
10. Maandag
Vandaag varen we naar Hoorn, eerst moeten we door een sluis en dan komen we van het IJsselmeer op het markermeer. Met mijn handdoek en toilettas liep ik weer over de steiger, inmiddels was ik wel gewend aan het oncomfortabele loopje en had de gedachte dat als ik maar niet hoefde te bukken of een trap op te lopen, dat mijn joggingsbroek los genoeg zat om niet heel duidelijk aan iedereen op of aan de steiger te laten zien wat ik eronder aan had.
Na het douchen liep ik over de steiger terug en bedacht me dat dit de komende tijd het enige stukje van de dag zou zijn dat ik geen bescherming zou dragen, althans zolang mama er niet iets van vond.
Ik moest maar goed mijn best doen om in de ochtend geen ongelukjes te krijgen, dan zou ook niemand het merken.
Op de boot was papa de boot al aan het klaarmaken voor vertrek en mama was de kajuit al aan het opruimen, ik moest maar even snel naar mijn slaapkamer en een Tena in mijn ondergoed doen voordat mama er naar zou vragen. Even later waren we aan het varen, de haven uit en rechtsaf was de sluis al zichtbaar.
Terwijl we op de sluis afvoeren vroeg mama of iedereen klaar was voor de aanleg, en alhoewel ze het ogenschijnlijk tegen iedereen had, keek ze met een veelbetekenende blik naar mij toe. Ik knikte bevestigend en daarmee wist mama kennelijk genoeg.
Het duurde even voor we de sluis in konden, volgens papa was dit de drukste sluis op en rondom het IJsselmeer en er waren inderdaad een heleboel boten die voor ons al lagen te wachten om de sluis in te kunnen.
Eenmaal de sluis door, konden we dan eindelijk de zeilen hijsen en ging de motor uit. Uiteraard had ik op het moment dat we de sluis in voeren, precies op het juiste moment dat het echt niet uitkwam, het gevoel dat ik naar de wc moest.
Voor mijn gevoel had ik het kunnen onderdrukken, maar nu we aan het zeilen waren en het gevoel niet terug was gekomen, was ik daar niet meer zo zeker van. Voor de zekerheid ging ik maar even naar de wc.
Op de wc zat ik met mijn broek op mijn knieën zag dat het verband in het midden geel verkleurd was en opgezwollen. Ik had dus niet alleen in mijn broek gepiest, ik had het ook niet eens in de gaten gehad. Ik deed mijn best om op de wc nog even goed te plassen, zodat ik niet binnen een half uur weer naar beneden hoefde, trok mijn broek op en voelde de klamme prop tussen in mijn kruis aansluiten.
Wellicht was het een verstandig idee geweest om te verschonen, maar daar was ik nog niet aan toe.

Even later voeren we in een rustiger stukje van het markermeer en was Hoorn al in zicht, mama ging broodjes smeren en ik ging naar de wc. Op de wc kwam ik erachter dat het nu toch echt tijd was geweest om mijn verband te verschonen en daar maakte ik de fout door met het verband in mijn handen van de wc naar de slaapkamer te lopen, waarop mama zag wat er aan de hand was.
Het verband gooide ik in de prullenbak en liep naar mijn slaapkamer om een schoon verband uit de verpakking te halen. Mama zei me nadat ik klaar was dat ze misschien maar even wat extra's moest kopen, want als ik elke dag meerdere verbanden nodig had, zou ik het met één pak niet redden.
Ik protesteerde nog wel dat het echt niet nodig zou zijn, maar ik had het idee dat mama toch niet zou luisteren en liep maar weer naar buiten.
Terwijl we onze broodjes aten, kwam Hoorn steeds dichterbij.
Met de toren van Hoorn vlak voor ons moeten we een keuze maken welke haven we gaan liggen. Papa wilde graag in de oude binnenhaven liggen omdat hij dat vroeger ook altijd deed, mama stelde voor om in de commerciële haven te gaan liggen waar papa weer helemaal geen zin in had. Uiteindelijk zouden we eerst in de verenigingshaven kijken en werd de boot rechtsaf gestuurd.
Deze haven had echter geen plek voor ons en dus werd het de oude binnenstad. We legden de boot langs de kade aan en lagen aan een straat met een weg voor auto's en aan de overkant allemaal huizen en restaurants. Ik vroeg papa waar de wc's waren en hij wees een zijstraatje aan van de kade waar we zojuist aangelegd hadden. Ik stapte van boord en ging zoeken naar dat toiletgebouw en kwam uiteindelijk inderdaad bij de douches en toiletten uit in een smal steegje van de stad.
Nadat ik terug was van de wc, besloten we de dat we de stad in zouden gaan, het was nog vroeg in de middag dus hadden alle tijd. De binnenstad was maar iets van tien minuten lopen, waar we uiteindelijk uitkwamen op een groot plein.
Rechtdoor was de winkelstraat en we sjokten door de straten, waarbij mama een Kruidvat had gezien en zei dat ze daar nog even naar binnen wilde. Een kleine tien minuten later kwam ze weer naar buiten met een tasje van de Kruidvat en tot mijn ergernis kon ik meteen zien dat ze extra verpakking Tena verbanden had gekocht. We liepen verder de stad door, ik slenterde er een beetje achteraan en normaal gesproken vond ik de stad in gaan altijd erg leuk, maar er waren sowieso al weinig winkels waar ik wat aan had en mijn stemming was er ook niet naar.
Na een tijdje zaten we op een terras op het grote plein waar we ook het centrum waren ingekomen. Ik ging maar weer eens op zoek naar een toilet en liep naar binnen. Bij de dames wc stond natuurlijk weer een rij en moest ik wachten.
Terwijl de rij dames voor mij langzaam korter werd, werd mijn aandrang steeds heftiger. Voor mijn gevoel stond ik als een klein kind heen en weer te wiebelen en in mijn gedachten zou de rij dames die achter mij stonden dat ook zo opvallen. Ik probeerde zo stil mogelijk te staan om de aandacht niet op mij te laten vallen, mijn instinct zei me dat ik mijn handen in mijn kruis moest doen, maar dat zou zeker te veel opvallen. Het lange wachten resulteerde uiteindelijk dat ik het niet droog hield en een flinke scheut plas in mijn verband eindigde.
Ik kon het verband haast voelen opzwellen en vroeg mij af of het vol zat en dat ik misschien eigenlijk beter een schone mee had moeten nemen, maar daar was het nu te laat voor.
Als ik nu terug zou gaan en weer achteraan moest aansluiten zou ik het zeker niet redden. Eenmaal op de wc zag ik dat het verband zich redelijk had gehouden en schatte in dat het halfvol zou zijn.
Als ik nu de rest van de avond wat meer op tijd naar de wc's zou gaan zou ik het misschien wel kunnen volhouden.

Een uur of wat en twee toiletbezoeken later hadden we het eten op en papa had betaald en liepen we terug naar de haven, het zal een uur of acht zijn geweest. Papa had een iets andere route terug gekozen en in plaats van de tien minuten die het de heenweg kostte, waren we nu al twintig minuten onderweg en de haven was nog wel even weg.
Ik had er nu wel spijt van dat ik niet vlak voordat we van het terras gingen nog even naar de wc was geweest, want de aandrang kwam weer opzetten. Het lukte mij om de aandrang eventjes te verdringen, maar met een paar minuten kwam het weer terug, ik wist dat ik het niet ging halen en wist ook dat de Tena al aardig vol zat. Met de haven en onze boot in zicht kwam het onvermijdelijke moment dat mijn blaas het opgaf en ik voelde mijn plas naar buiten komen en zich over de Tena verspreiden.
Een paar tellen later voelde ik ook de natte warmte in mijn liezen en vreesde dat de Tena het ook had begeven. Mijn vrees werd bevestigd door Linda die achter mij liep en ineens in mijn oor fluisterend vroeg of ik gelekt had omdat ik ineens twee natte plekken op mijn kont had. Met een rood hoofd en dus een doorgelekte Tena liep ik snel door naar de boot.
Nu had ook mama het gezien en zei dat ik maar even niet naar binnen moest, maar dat zij wel even wat spullen zou aangeven zodat ik kon douchen en omkleden. Ik maakte de fout door op de boot in de kajuit te gaan zitten en voelde de inmiddels afgekoelde plas verder uit het verband gedrukt worden. De Tena had inmiddels een opgezwollen formaat aangenomen die duidelijk door mijn jeans-short was te zien en alles rondom de bobbel was nat.
Even later kwam mama met mijn toilettas en een tas met handdoek en zoals ze zei droge kleren. In mijn natte goed moest ik naar de douches en voor mijn gevoel keek iedereen in de haven en de terrassen zien wat er aan de hand was. Gelukkig was ik één van de weinigen die wilde douchen op dit moment en hoefde ik niet te wachten.
Na het douchen keek ik verder in de tas wat ik aan kleding had meegekregen en tot mijn grote schrik had mama niet schoon ondergoed in mijn tas gedaan maar mijn nachtluier en mijn joggingbroek. Even dacht ik eraan om mijn slip weer aan te trekken, maar zag dat deze ook helemaal nat was geworden, ik stond daar in de douche met mijn natte kleding op het bankje, een luier in mijn handen en het schrikbeeld dat ik daarin weer terug moest lopen naar de haven.
Even dacht ik er nog aan om dan maar zonder ondergoed in mijn joggingbroek te stappen, maar de discussie die ik daarmee op de boot zou opbrengen en het feit dat ik morgenochtend toch ook weer in een volle luier naar de douches moest en iedereen het toch wel, of al gezien had, of het dan morgenochtend wel zou zien, besloot ik dan toch maar mijn nachtgoed aan te trekken.
Mezelf vervloekend liep ik terug naar de boot, hoe ik het toch voor elkaar had gekregen om als zeventienjarige als een klein kind in de stad in mijn broek te piesen en nu met een pamper om door die stad naar de boot te lopen.

Terug op de boot zou het zeker nog een uur duren voordat het bedtijd was, Linda ging ook uiteindelijk maar haar tanden poetsen en vroeg of ik ook nog mee zou lopen. Uiteraard had ik daar geen zin in, ik had mijn tanden al gepoetst en alhoewel het verstandig was om nog voor het slapen nog even naar de wc te gaan, ging ik niet mee. Ik had immers al een luier om, die ik toch niet droog ging houden.
 

rexmundi

Toplid
11. Dinsdag
Mijn voorspelling van de vorige avond was uitgekomen, ik was inderdaad niet droog gebleven. Maar doordat ik niet nog voor het slapen gaan naar de wc was geweest voelde de luier nat aan, wat nieuw voor mij was, kennelijk had ik ook deze tot het maximum gebruikt.
Op het moment dat ik opstond voelde ik hoe zwaar mijn luier was geworden en dat door de zwaarte het ding helemaal uitzakte en zelfs een kiertje in mijn liezen ontstond. Ik trok mijn joggingbroek aan en voelde aan de achterkant en merkte dat er geen redden aan was. Het was overduidelijk dat de uitgezakte luier zichtbaar zou zijn voor iedereen die op dat moment in de haven in mijn buurt zou zijn.
Uiteraard waren alle douches bezet en moest ik wachten tot er eindelijk één vrij kwam, met mijn rug tegen de muur stond ik om mij heen te kijken wie er allemaal nog meer in de ruimte stonden en iets van opluchting was er dat er verder geen leeftijdsgenoten van mij aanwezig waren.
Wel stond er nog een moeder met een dochtertje van een jaar of drie, die ook nog duidelijk een pamper om had en bedacht mij dat mijn achterwerk er ongeveer hetzelfde uit moest zien als dat meisje wat veertien of vijftien jaar jonger was dan ik. Na wat een eeuwigheid leek te duren was ik dan eindelijk aan de beurt en probeerde mij zo onopvallend mogelijk de douches in te krijgen.
Even later terug op de boot, had papa verteld dat we vandaag naar Lelystad toe zouden varen, de vakantie zou nog maar een paar dagen duren en dan waren we in ieder geval maar vast aan de goede kant van het meer.

Vanuit Lelystad was het maar niet zo heel lang terug varen naar Lemmer. Ik was in ieder geval blij dat we Hoorn gingen verlaten en ook het uitzicht op het einde van de vakantie leek steeds aantrekkelijker. In mijn hoofd zou na de vakantie weer alles terug gaan naar normaal.
Ik zou weer gewoon zeventien zijn en ook zeventienjarig ondergoed kunnen dragen en nog veel belangrijker was dat ik niet meer 's ochtends mij door het openbaar met een luier om naar de douches hoefde.
We voeren de haven uit en hesen de zeilen, de komende uren was weer even helemaal niets aan de hand, ik had de wc's vlakbij en er stond ook niet zoveel wind zodat ik ook gewoon naar de wc's kon gaan.
We zullen een uur of drie gevaren hebben en hadden Lelystad al in zicht, het was helder weer dus papa zag de toren van Lelystad al voor dat we goed en wel de haven uit waren, maar nu zagen we toch steeds meer details.
Papa zei dat we nu vlak bij de nieuw gemaakte eilanden de Marker Wadden voeren en nu de wind steeds minder ging waaien en de boot steeds langzamer ging dat we net zo goed bij het grote eiland met strand voor anker konden gaan liggen.
Zo gezegd, zo gedaan en Linda en ik zouden ons gaan klaarmaken om te gaan zwemmen.
Dit was zoals ik de vakantie in mijn hoofd had voorgesteld, zorgeloos, vrij en mooi weer. We stonden samen in het kleine slaapkamertje onze tassen door te ploeteren om onze badkleding uit te zoeken, ik had mijn pastelblauwe bikini eindelijk bij elkaar gezocht en misschien iets te enthousiast begon ik me om te kleden. Ik doe mijn topje uit en bh uit en trek mijn jeans short en slipje samen naar beneden.
Even was ik uit mijn blijde gedachten weg als ik met mijn broek op mijn knieën het grote verband in mijn slipje zie zitten en op dat moment draait ook Linda zich om met haar badkleding in de handen en tegelijk zien we de geel verkleurde inhoud van mijn ondergoed.
Ik zie Linda met een blik van verbazing en medeleven naar mij kijken en hoor haar de overbodige vraag stellen of ik alweer in mijn broek geplast had.

Ik antwoord niet en ga snel verder met omkleden en een paar minuten later, ik moest eerst nog even wat weggooien, stonden we weer op het dek.
Niet heel veel later lagen mijn zusje en ik in het water en zwommen rondjes om de boot. Papa en mama kwamen ook even verkoeling zoeken in het water maar waren al snel uitgezwommen. Linda daagde me uit om naar het strand toe te zwemmen, in eerste instantie dacht ik dat het redelijk dichtbij was, maar na een tijdje zwemmen besefte ik dat het toch nog best wel een end was. Uiteindelijk haalden we met z'n tweeën het strand, uithijgend zaten we in het natte zand en beseften dat we hier eigenlijk helemaal niets te zoeken hadden.
We hadden immers geen handdoek of iets bij ons, eigenlijk waren we dus alleen om het zwemmen naar het strand gezwommen en konden eigenlijk gelijk weer terug. Linda en ik keken elkaar aan en besloten eerst weer een beetje krachten op te doen voordat we het eind weer terug zouden gaan. Het afkoelende water had duidelijk effect op mij, ik moest weer plassen.
Ik zat te denken wat ik zou doen, gewoon blijven zitten omdat mijn bikini en het zand toch al nat waren van het water, de zee in lopen of proberen de toiletten te halen bij het restaurant in de duinen. Dat laatste zou ik toch niet halen en ik zag mezelf al het strand over gaan met een straal plas langs mijn benen. Mijn lichaam had echter al een beslissing genomen voordat ik kon kiezen tussen optie één en twee en het werd dus optie één.
Tot mijn spijt bleek het minder onopvallend te zijn dan ik had bedacht of gehoopt, mijn bikini was toch verder opgedroogd en zag nu toch echt het verschil in kleur tussen mijn half opgedroogde bikinibroekje en het deel waar de plas er nog steeds aan het uitlopen was.
De zwakke straal liep tussen mijn dijen door het zand in waar een klein poeltje plas bleef staan. Linda was het ook opgevallen en vroeg of het een plan was dat als ik uitgepist was, we dan weer terug zouden zwemmen.
Geïrriteerd siste ik haar toe of ze het niet wat harder kon vragen, wellicht hadden een paar mensen op het terras in de duinen het nog niet gehoord.
Ik stond op, mijn bikinibroekje voelde nog warm aan en we liepen terug het water in en zwommen terug naar de boot.

We waren net aan boord geklommen dat papa de motor startte en na het binnenhalen van het anker, voeren we op de motor door naar Lelystad. De wind was nog steeds helemaal weg, dus zeilen zat er niet meer in. Het was ook niet zo heel ver meer, iets meer dan een uur varen. Linda en ik lagen ieder op ons eigen handdoek op het voordek op te drogen en een poging te wagen om nog wat meer kleur op onze huid te krijgen.
We varen tussen de dijken door waarachter we de masten van de boten konden zien, waardoor we wisten dat daar een haven was en ik voel weer de aandrang om naar de wc te gaan. Met de ervaring op het strand in mijn achterhoofd sta ik snel op om naar de wc te gaan, te snel bleek, want de eerste straal plas kwam er al uit. Ik loop snel naar achteren, maar vlak voordat ik naar binnen zou liep het er allemaal uit. Als een klein kind stond ik vlak voor mijn ouders staand in niets dan een bikini te plassen.
Mijn bikinibroekje eerder door de zon gedroogd, had een duidelijk natte plek en een stroompje plas liep langs mijn dijen naar beneden naar een grote poel op het dek waar ik stond. Mama zei betekenisvol dat ik mijn gewone kleren maar moest aandoen.
Mama stelde voor dat zij wel even mijn schone kleren ging pakken, zodat ik niet de hele kajuit zou bevuilen. Net nadat ik zei dat dat goed was, besefte ik dat dat ook betekende dat ik me in de buitenlucht moest omkleden.

Mama kwam niet veel later met alleen een onderbroek, Tena en badstofbroekje naar boven. In de buitenlucht in het bijzijn van papa, mama en Linda deed ik schuchter mijn bikinibroekje uit en deed mijn schone ondergoed aan. Daar stond ik dan als bijna volwassene in de open lucht met mijn ondergoed op mijn knieën te wachten terwijl mama de Tena uit de verpakking haalde. Snel deed ik 'm in mijn ondergoed en hees het op om vervolgens er snel het badstof broekje over aan te trekken. Papa had inmiddels al een emmer water over het dek gegooid waar ik had gelekt en mama pakte mijn bikinibroekje om deze aan de railing te laten drogen.

Niet veel later voeren we tussen de twee torens door die de ingang van de haven aangaven en even verderop waren uit beton gegoten steigers gemaakt waar we als zogenaamde passanten mochten liggen.
In eerste instantie leek het dat hert havenkantoor net aan het eind van de steiger stond en ik hoopte vurig dat daar ook de wc's en douches waren. Papa die bij de havenmeester het liggeld voor die avond zou betalen, liep naar het gebouw maar dat bleek leeg te staan. Ik zag papa om het gebouw heen lopen en de haven uit. Het bleek dat het havenkantoor en ook de wc's en douches in een ander deel van de haven waren en dat je daarvoor een stuk over de weg moest.
Er was geen supermarkt in de haven, maar wel een restaurant en dus had mama bedacht dat we even snel daar wat zouden gaan eten. Ik had geen behoefte om in deze kleding naar een restaurant te gaan, het korte badstofbroekje gaf bij gebrek aan pijpje zo inkijk in mijn ondergoed en mijn ondergoed kon lang niet alles van het verband bedekken. Mama had inmiddels al mijn andere korte broeken al bij de was gegooid en dus trok ik ondanks het warme weer maar een jeans met lange pijpen aan.
Normaal gesproken was mama altijd zo snel met de was, dat mijn kleren die ik aan had gehad alweer snel in mijn kast lagen. Ik moest er zelfs op letten dat ik niet te snel weer dezelfde outfit aantrok. Nu had ik dus de uitdaging dat ik èn weinig kleding mee had èn dat mama niet dagelijks waste. Op mijn vraag of mama nog een keer ging wassen kreeg ik het antwoord dat de vakantie alweer bijna voorbij was en dat mama thuis wel weer de boel in de was gooide. Ik begreep het wel, maar toch was het niet het antwoord wat ik wilde horen.

We gingen uit eten en zaten in het restaurant, gewoon even snel wat eten en dus geen voorgerecht. Wat mij betreft konden we hier wel de avond spenderen, de wc's waren beneden op een paar minuten lopen, maar helaas hadden papa en mama andere plannen. Binnen een uur stonden we alweer buiten en liepen we terug naar de boot. Na nog eens een uur op de boot hield ik het voor gezien,
ik moest toch weer naar de wc en pakte gelijk mijn toilettas en in mijn eentje, Linda was nog niet zover, over de haven naar het toiletgebouw. Ik deed niet eens meer heel erg mijn best om het op te houden tijdens mijn wandeling naar de wc's en voelde het inmiddels welbekende warme gevoel in mijn broek terwijl ik het wc-gebouw in liep. Na de vakantie zou alles weer normaal zijn, bedacht ik me nog. Terug op de boot ging ik snel het slaapkamertje in en kleedde me om.
 

rexmundi

Toplid
Nog weer even een hoofdstuk voor het weekend. Dit is wel het stuk waar ik het langst op heb zitten "kauwen". Ben benieuwd wat de meningen zijn.


12. Woensdag
De volgende morgen werd ik wakker en zag dat Linda overstuur was. Vragend naar wat er aan de hand was, zei ze me dat ze vannacht voor het eerst weer in bed geplast had. Uiteindelijk stapten we uit bed, ik probeerde medelevend te zijn, maar vond het moeilijk om echt medelijden te hebben. Aan de ene kant was het moeilijk om aan te zien dat ze drynites nog steeds nauwelijks opvallend onder haar pyjama te zien waren, terwijl de luier die ik om had moeilijk niet te zien was en aan de andere kant was ik stiekem een beetje opgelucht dat ik even niet de enige was. Ik voelde me wel deels schuldig over dat laatste en wist dat ik naar de buitenwereld toe in ieder geval meelevend moest zijn.
Ik was meer dan bewust over mijn eigen achterwerk, toen ik samen met Linda naar het douchegebouw liep en zij voorop ging. Ik moest terugdenken aan de tijd dat we allebei nog in de drynites zaten en elkaar daar grappig bedoeld mee pestte en ook aan de periode nog maar anderhalf jaar terug dat ik ze 's nachts niet meer aan hoefde en dat daarmee de pesterijen over en weer afgelopen waren.
Linda had het er ook moeilijk mee gehad dat ze als enige nog het bed niet droog kon houden, waar ik me toen niet zoveel bij kon voorstellen maar nu de afgelopen weken de rollen waren omgedraaid begreep ik het des te meer.
We gingen douchen en liepen terug naar de boot, de jaloezie kwam bij mij weer boven, voor mijn zusje was het nu weer klaar. Ze hoefde alleen maar haar broekje uit te doen en weg te gooien, even douchen en dat was het weer.
Ik beleefde mijn enige korte momentje zonder pamper op de dag en wist maar al te goed dat die van korte duur was. Tijdens het ontbijt vertelde papa ons dat er vandaag weer erg weinig wind zou staan en dat het plan was om morgen in één keer terug te varen naar Lemmer en vandaag in Lelystad te blijven.
Papa stelde voor om vandaag naar Bataviastad te gaan, we konden daar met boot aanleggen en dan na het bezoek de sluis door en vanavond in de andere haven van Lelystad overnachten.

We voeren de haven uit en moesten een klein stukje totdat we bij de haven naast Bataviastad waren, legden daar aan en maakte ons klaar om naar het shoppingcentrum te gaan.
Mama nam mij nog even apart en vroeg mij zachtjes of ik niet beter een luierbroekje kon aandoen aangezien we wel een tijdje weg zouden zijn. Met grote ergernis keek ik mijn moeder aan en zei dat dat echt niet hoefde.
Mama zei dat ze in ieder geval wat extra verbanden mee zou nemen in haar handtas. Het was erg mooi weer, zonnig en warm en er stond geen wind, dus met een lange broek te gaan shoppen was niet echt een optie.
Mijn korte broeken zaten inmiddels allemaal in de was, behalve twee badstof broekjes. Met enige tegenzin ging ik dus maar in een jurkje Bataviastad in en hoopte maar dat ik niet de trap op hoefde of dat een windvlaag mijn jurkje zou optillen en het winkelend publiek een kijkje zou geven naar wat er in mijn ondergoed zit.
Na een klein eindje wandelen kwamen we Bataviastad binnen, de eerste winkel was Esprit en Linda rende gelijk naar binnen.
Ik was nog even aan het rondkijken waar ik heen wilde, schuin tegenover me zag ik de Mc Donalds en zag ook de enorme rij die er stond om er naar binnen te kunnen.
Door de corona maatregelen, waren er een heleboel winkels waar ik een rij zag omdat je maar met een beperkt aantal mensen de winkel in mocht.
Na de Esprit kwamen nog de Mcgregor, de Replay en de Sacha. Allemaal erg leuk, maar weinig interessant.
Heel veel van wat er was, was niet in mijn maat of was niet of nauwelijks goedkoper dan in de gewone winkel. Ik had mij voorgenomen alleen dingen te kopen die echt goedkoop waren, ik had mijn geld nog hard nodig en had gezien mijn huidige conditie toch niet echt veel zin om dingen te gaan passen.
We hadden nog een tijd staan wachten tot we de Levi's winkel in konden, kennelijk was dit een populaire winkel en het werd ook steeds drukker. We waren net binnen en op dat moment voelde ik dat ik naar de wc moest.
Ik had nog helemaal niet bedacht hoe ik dat zou doen, waren er wc's in de winkels, moest ik naar een restaurant of wat. Ook normale mensen zouden toch wel eens naar de wc moeten bij een bezoek aan Bataviastad.
Verlegen vroeg ik een mevrouw van de winkel waar de toiletten waren. De mevrouw wist te vertellen dat de restaurants wel toiletten hadden en dat er openbare toiletten waren bij de ingang met het informatiecentrum en bij de Gant winkel.

Ik keek om me heen, op zoek naar papa of mama om te vertellen dat ik naar de wc zou en kon ze niet gelijk vinden. Nadat ik mama had gevonden en had veteld wat ik ging doen, liep ze met me mee door de winkelstraat op zoek naar de toiletten.
Al lopende voelde ik dat mijn Tena al niet meer droog was en zette nog een stapje extra. Tegen de tijd dat we bij het informatiecentrum waren en ik de wc's gevonden had was mijn verband al aardig vol, mama liep achter mij aan en vroeg of ik ook een verschoning mee wilde en beschaamd knikte ik bevestigend.
Even later kwamen we terug bij de Levi's waar papa en Linda al buiten stonden te wachten, mama en ik hoefden dus gelukkig niet weer achteraan aan te sluiten in de rij om de winkel in te gaan. Het was tijd voor het middageten, papa was al geen groot fan van de Mc Donalds en toen hij de rij zag om daar te kunnen eten was het helemaal klaar.
Een blik op de plattegrond wees ons naar de La Place, daar aangekomen stond er ook al een rij mensen maar dit was voor papa kennelijk minder bezwaarlijk.

Na de lunch werd er verder geshopt, ik had het idee dat we het gebeuren nu al bijna drie keer rond waren geweest en ik had nog steeds niet gevonden. Linda was al wel diverse malen geslaagd en zelfs papa liep al rond met tassen met kleding. Bij de Gant winkel moest ik weer naar de wc en wist nog te herinneren dat hier ook ergens een toilet moest zijn.
Ik keek rond op het plein om te zien waar die krengen dan waren en zag op een geven moment een enorme rij staan die eindigde bij de deur van de toiletten. Dit zou ik nooit halen en besloot daarom maar terug te lopen naar de wc's aan de andere kant van het centrum, hopend dat het daar minder druk zou zijn.
Mama die samen met mij en Linda buiten stonden te wachten terwijl papa bij Gant aan het rondkijken was, zei dat ze zelf ook wel even naar de wc wilde en liep met mij mee nadat ze met Linda een punt hadden afgesproken om weer af te spreken.
Mezelf door de mensenmassa heen te wurmen, kennelijk had niemand haast, voelde ik dat het mis ging. Tot mijn spijt zag ik dat ook bij de andere toiletten er een rij stond en wist dat er niets anders op zat dan maar achteraan aan te sluiten.

De rij schuifelde langzaam door en ik voelde de Tena steeds voller en voller worden. Met nog zeker acht mensen voor mij, ging het echt mis. Het verband tussen mijn benen was al aardig verzadigd door meerdere lekkages en mijn blaas had de strijd opgegeven en alles wat er nog in zat kwam eruit. Ik voelde hoe mijn ondergoed wat niet bedekt was nat werd en de plas vanuit mijn liezen langs de mijn dijen naar beneden lopen.
Mama die achter mij stond kon het, net als de rest van de mensen om mij heen, zien aan de kleine maar duidelijke natte plek op de grond waar ik stond wat er gebeurd was.
Het was niet te geloven, ik had zojuist als een klein kind in mijn broek staan plassen en zelfs zo'n Tena had het niet meer kunnen opvangen. Doordat de rij maar langzaam opschoof bleef de donkere plek op de grond getuigen wat er zojuist gebeurd was.
Van mama kreeg ik wat tissues om mijn benen te drogen. Mijn natte ondergoed voelde ik terwijl ik weer een paar stappen kon zetten.
Uiteindelijk was er nog maar één wachtende voor mij en mama vroeg mij hoe het met mijn ondergoed was en ik kon niet anders dan vertellen dat alles nat was.
Nadat mama verzuchtte dat ze al bang was dat zoiets als dit ging gebeuren en daarom ook de suggestie had gedaan om maar een broekje aan te trekken, vertelde ze me dat ze voor de zekerheid een Attendsbroekje had meegenomen.
Geschrokken reageerde ik dat dat wel erg overdreven was en dat ik alleen maar een nieuwe Tena nodig had, waarop mama weer antwoordde dat mijn ondergoed ook nat was. De mevrouw voor mij probeerde uit alle macht net te doen alsof ze de discussie tussen mij en mama niet hoorde en ook degene achter ons keken maar even een andere kant op.
Hoe belachelijk moet het wel niet geklonken hebben dat een meid van mijn leeftijd deze gesprekken met haar moeder heeft. Ook na mijn argument dat ik wel even met een natte onderbroek kon rondlopen en zometeen even een schone in de winkel konden kopen, welke werd afgedaan als onzinpraat, kreeg ik van mijn moeder het attendsbroekje in mijn handen gedrukt.
Even later kon ik dan eindelijk de wc in, ik deed mijn jurkje omhoog en trok mijn ondergoed uit en zag dat deze bijna volledig doorweekt was. Ik probeerde nog op de wc te plassen, maar na het incident in de wachtrij kwam er niets meer uit.

Ik zat enorm te twijfelen wat ik nu verder moest, mijn eerste gedachte waren om gewoon maar te blijven zitten, maar wist ook dat ik op een gegeven moment toch naar buiten moest.
De Tena had ik al weggegooid in de sanitairbox en keek naar mijn ondergoed enerzijds en de Attends in mijn andere hand.
Geen van beide waren eigenlijk een optie voor me en vroeg me af of ik gewoon zonder ondergoed weer naar buiten zou stappen. Waarom had mama niet gewoon een schone onderbroek voor me mee kunnen nemen, dat had het allemaal een stuk makkelijker gemaakt.
Er werd druk gerammeld aan de deurkruk, kennelijk had iemand al een tijdje niemand meer uit het toilet zien komen en had zich waarschijnlijk afgevraagd waarom het toilet nog op slot zat. Ik wist uiteindelijk dat ik geen keuze had en dat ik maar de luier moest aantrekken, de kans dat ik de rest van de dag zonder lekkages zou doorkomen, hoe klein dan ook, was nul.
Met grote tegenzin trek ik de Attends over mijn billen en doe mijn jurkje erover heen. Voor de vorm trek ik de wc nog door en open de deur om aan de andere kant een hele menigte te zien. In eerste instantie werd ik wat geïrriteerd aangekeken, maar de blik veranderde snel in medelijden. Hadden ze het nu al gezien dat ik met een pamper om de toiletten was afgekomen, maar al snel werd duidelijk dat dat niet het geval was toen ik iemand achter me hoorde roepen dat ik iets vergeten was.
Tot mijn grote schrik en gruwel had ik mijn natte ondergoed achtergelaten op de wc en met een rood hoofd liep ik terug en pakte het kledingstuk en rende de wc's uit.
Buiten stond mama te wachten en ik vroeg haar wat ik met het stuk ondergoed moest, mama zei dat ik het maar in de prullenbak moest doen, aangezien ze niet iets had om het in mee te nemen en geen zin had dat haar hele tas naar plas zou gaan stinken.
Ik voelde de luier om mijn billen heen en weer wiegen en zelf hoorde ik duidelijk herkenbaar het geritsel van dat ding en vroeg aan mama of we niet alsjeblieft ergens schoon ondergoed konden kopen zodat ik weer een Tena in kon doen.
Mama zei dat de Tena mij net ook niet droog konden houden en dat het zo beter was. Alsof mijn ondergoed mij niet al kinderachtig genoeg deed voelen, betrapte ik mezelf erop dat ik als een klein kind, wat zijn zin niet kreeg, aan het doorzeuren was.
Mama had er ook genoeg van en zei me duidelijk geïrriteerd dat deze pamper toch echt stuk beter was dan een katoenen luier.
Geschokt door het feit dat mijn moeder mijn ondergoed als pamper benoemde, wat ze nooit deed en geen idee waar het verhaal van de katoenen luier vandaan kwam hield ik maar verder mijn mond. Ik had ook geen enkele behoefte om erachter te komen wat mama met die laatste opmerking bedoelde en zwijgend liepen we terug door de mensenmassa heen naar de plek waar mama en Linda hadden afgesproken.

Linda merkte op dat het wel erg lang geduurd heeft allemaal, dat ze al tijden hier stonden te wachten. Mama zei dat de rij voor het toilet erg lang was geweest, waarop Linda mij vroeg of ik het wel heb kunnen ophouden tot de wc's. Door mijn gebrek aan antwoord wist Linda genoeg en fluisterde in mijn oor dat het maar goed was dat ik van die verbanden had en gaf me, vriendelijk bedoeld, een tik op mijn kont.
Ik voelde de gedempte tik en werd nog roder, keek geërgerd naar mijn zusje en zag de verbazing in haar blik.

Mijn drang om nog voor kleding te shoppen was nu nog verder gedaald, maar tot mijn ergernis gold dat niet voor de rest van het gezin. We slenterden nog een tijd rond in de straten en danwel mijn vader, zusje of mama ging een winkel in. Het was voor de Claudia Sträter, waar mama nog graag naar binnen wilde, dat ik aanvoelde dat ik moest plassen.
Uit alle macht probeerde ik de aandrang weg te drukken en op het moment dat het me een beetje gelukt was kwam mama naar buiten. Mama vertelde dat ze niet geslaagd was en dat stelde de vraag of het een idee was om maar terug naar de boot te gaan. Een combinatie van opluchting van het voorstel en irritatie dat we dat niet een uur geleden hadden besloten, hoorde ik aan dat papa en Linda het er ook mee eens waren en dus waren opweg naar de uitgang.
De aandrang kwam bij mij terug en dit keer heviger dan bij de winkel, ik probeerde van alles om de aandrang ook maar een beetje te minderen, maar wat ik ook deed de aandrang werd alleen maar erger.
Het feit dat mijn dijen door de luier uit elkaar werden gehouden hielp ook niet en had het idee dat dat het signaal naar mijn blaas gaf om de sluizen maar open te zetten en zo overkwam het me dat nog met de uitgang van Bataviastad in zicht ik de controle verloor. Eerst een scheutje, maar al snel was er geen houden meer aan en leegde ik mijn blaas.
Daar liep ik dan, na eerst bij de toiletten te laat te zijn en door mijn moeder me een luier aangereikt krijgen, voelde ik diezelfde luier tussen mijn dijen nat en zwaarder worden.

Veel tijd voor zelfmedelijden kreeg ik niet, het moment dat we Bataviastad uitliepen en van de beschutte winkelstraten naar de open ruimte liepen, voelde ik de wind met mijn jurkje spelen. Met mijn beide handen aan de zijden van mijn jurk probeerde ik het jurkje op zijn plek te houden, dit was niet het moment voor een Marilyn Monroe momentje.
Stevig doorstappend was ik als eerste bij de boot en stond ongeduldig te wachten totdat papa er ook was om de kajuit te openen. Toen de rest er eindelijk was, vertelde ik dat ik me eerst wilde omkleden, maar daar waren mijn ouders het niet mee eens.
Papa wilde gelijk de motor starten en doorvaren naar de haven waar we zouden overnachten, het was al laat in de middag en moesten maar even door om nog een plek te krijgen.
Mama had nog een andere reden, ze tilde de onderkant van mijn jurkje op en de blik op mijn ondergoed bevestigde haar vermoedens. Ze vond dat nu ik de luier toch al gebruikt had en vanavond niet meer kon gebruiken, ik hem wel kon aanhouden. Ze redeneerde dat als dit broekje mij een hele nacht kon droog houden, een middag en avond ook wel moest lukken.

Mokkend zat ik in de boot terwijl we wegvoeren naar de sluis. Met tegenzin hielp ik mee in de sluis, waarbij ik met één hand een touw had en met de andere met alle macht probeerde mijn jurkje naar beneden te houden.
Na de sluis en een half uur varen later, waren we dan eindelijk in de haven terecht gekomen. Uiteraard moesten we eerst naar de tijdelijke steiger om de havenmeester te vragen waar we in de haven moesten liggen, om vervolgens weer door te varen naar de echte plek. Tijdens het stukje varen naar de uiteindelijke ligplaats voelde ik weer de aandrang.
Mijn eerste reactie was om te proberen het aandranggevoel weg te drukken en hopen op een snelle vaart zodat ik misschien de wc nog zou halen. Niet lang daarna bedacht ik dat ik nu toch al een luier om had en dat ik deze ook al gebruikt had en er dus geen eer meer te behalen was. Mijn besluit om het op te geven werkte wonderlijk genoeg als kalmeringsmiddel voor mijn blaas, de aandrang verdween.
Niet alleen de wegtrekkende aandrang zorgde bij mij voor de ontspanning, het feit dat ik me besefte dat juist het ontbreken van een toilet of een situatie waarbij een toiletbezoek niet mogelijk was, juist ervoor zorgde dat ik naar de wc moest. Er moest een reden zijn waarom ik in deze vakantie van volledig zindelijk naar bed- en broekplasser was gegaan en in mijn hoofd was dit de uitleg en zou het na de vakantie weer normaal worden.
De boot lag inmiddels al op zijn plek en ik zou me gaan omkleden, jurkjes waren geen geschikte kleding op een boot en koos ervoor om mijn joggingbroek maar aan te trekken.
De onderdrukte aandrang om naar de wc te gaan kwam weer terug en ik bedacht dat ik dezelfde tactiek zou gebruiken als zojuist, alleen werkte dat deze keer niet en voelde ik mijn blaas zich legen en het warme vocht zich verspreiden in het dikke ondergoed wat ik aan had.
Gelukkig was mama al aan het koken en Linda was diep verzonken in haar telefoon en papa was ergens buiten, dat ik mij besefte hoe dom het eruit moest zien dat ik voorover gebogen naar mijn eigen kruis aan het kijken was en aan het aftasten of ik niet lekte.
Alhoewel er nergens lekkages waren, merkte ik wel dat mijn ondergoed er duidelijk meer moeite mee had om alles te absorberen.

Na het eten zat ik ongeduldig te wachten tot het een tijdstip was om zonder argwaan naar bed te gaan. Ik had inmiddels wel genoeg gehad van deze dag en had ook geen zin om mijn moeder te vragen om een verschoning.
Eindelijk werd het duister en kon ik naar bed, ik vroeg mama of het goed was dat ik mijn tanden op de boot poetste en gelukkig vond mama dat goed.
Na het tandenpoetsen stond ik in ons slaapkamertje en kleedde mij om voor de nacht.
Ik kon toch moeilijk mijn natte Attends in het slaapkamertje laten, dus ik liep nog weer even terug naar de keuken om het daar in de prullenbak te gooien. Linda keek even op en ik dacht een ingehouden grinnik te merken. Eigenlijk kon ik het haar ook niet kwalijk nemen, hoe belachelijk moest het er wel niet uitgezien hebben om haar zeventienjarige oudere zus in een luier te zien en een verzadigde luier in haar handen om weg te gooien.
 

luivol

Beginneling
leuk verhaal en vanuit Friesland geschreven, alsof je er heel bekend bent haha. kom zelf uit friesland.
 

rexmundi

Toplid
Het heeft even geduurd, maar nu toch weer een nieuw stuk. Was een beetje druk en moest hier en daar nog wat herschrijven...

13. Donderdag
De laatste dag op de boot was aangebroken, het was tijd om alvast alle losse spullen in tassen in te pakken zodat als we in Lemmer zouden aankomen alles zo snel mogelijk uit de boot naar de auto zou kunnen.
Eerst het bekende ochtendritueel, zo minimaal zichtbaar mogelijk naar de douches komen om mij daar van mijn natte luier te ontdoen, douchen en aankleden. De wandeling van de douche terug naar de boot was de afgelopen dagen nog het enige ongeluierde moment van de dag geweest en deed daar dan ook wat langer over dan strikt noodzakelijk.

Terug op de boot het Tena verband erin, het was het laatste verband uit de verpakking en moest dus toegeven dat mama gelijk had en dat ik er ook niet aan moest denken dat mama niet extra pakken had gekocht, dan had ik waarschijnlijk de vakantie mogen afsluiten in mijn nachtbroekjes.
Een heleboel gerommel en elkaar in de weg zittend in de kajuit van de boot later waren we klaar voor vertrek en voeren we de haven uit, op weg naar Lemmer. Het mooie weer was wel echt op, het was grijs en er stond een behoorlijke wind en dus ook golven. Het goede nieuws was dat het daarmee wel lekker opschoot. We waren al snel bij Urk en voeren nu langs een hele rits windmolens, mama maakte weer broodjes voor ons, terwijl we varend ons middageten hadden.

Het laatste stuk naar Lemmer konden we niet meer zeilen, het kanaal waar door moesten was tegen de wind in en dus werd met de motor varen. Er stonden ook minder golven dan midden op het meer en met Lemmer in zicht vroeg mama of ik nog wilde verschonen voordat we de sluis in zouden gaan. Alhoewel het een beetje een gewoonte werd, bleef ik geërgerd als mama mij vragen stelde over dit onderwerp, maar misschien had mama wel gelijk. Beneden in het wc-tje zag ik dat ik toch meer van het verband had gebruikt dan ik bedacht had en bedacht dat ik er vanaf morgen toch echt weer beter op moest gaan letten.
Morgen zou alles weer normaal zijn en daar keek ik enorm naar uit en met die gedachte deed ik snel een schoon verband uit de nieuwe verpakking en ging weer naar boven.
We gingen de sluis door, vervolgens nog een stuk door het kanaal om vervolgens in de haven te komen waar de boot weer ingeleverd moest worden. Dat was dan de zeilvakantie dacht ik en alhoewel ik het zeilen best leuk had gevonden keek ik nu vooral uit naar weer een normaal leven, een leven zonder luiers.

Papa en mama waren druk bezig om de spullen uit de boot en in de auto te krijgen en ik en Linda zaten wat op onze telefoon te spelen. Even later was het dan zover en konden we terug naar huis. Mama vroeg me of ik me nog even wilde verschonen omdat we zolang in de auto zaten.
Ik was een beetje overdonderd door de vraag, zodra we van de boot af waren zouden de luiers niet meer nodig zijn en had ik het verband zo snel mogelijk uit gedaan. Ik protesteerde dat mama me had beloofd dat het alleen op de boot zou zijn en dat we nu niet meer varen.
Mama zei dat het een lange rit was en dat het risico dat ik de achterbank nat zou maken gewoon te groot was en dat ik maar gewoon nog eventjes moest volhouden en beloofde dat zodra we thuis waren anders zou zijn. "Bij nader inzien...", hoorde ik mama achter mij aan roepen en even had ik de hoop dat mama zich bedacht had en dat ik gewoon als zeventienjarige naar huis kon. Maar die hoop was van korte duur toen ik mama hoorde zeggen dat ze het beter leek om voor de terugweg een luierbroekje aan te doen, gezien de ervaringen van de dag ervoor. Hoe ik ook protesteerde en wat ik ook als argument tegen bracht, mama's besluit stond vast.

Met grote tegenzin ging ik weer naar de toiletten en deed deed daar mijn broek en onderbroek uit en trok vervolgens de luier aan. We reden Lemmer uit en kwamen snel op de snelweg terug naar huis.
Na ongeveer een uur waren we de snelweg A6 af en reden op de A27 richting Utrecht. Ik wist dat er ergens nog een tankstation moest komen voordat we de noordring van Utrecht op zouden rijden en vroeg aan papa en mama of we daar misschien nog even konden stoppen omdat ik wel naar de wc wilde.
Papa antwoordde dat hij eigenlijk liever even doorreed zodat we snel thuis zouden zijn en mama voegde toe dat ik het inderdaad maar even op moest houden tot we thuis waren. Mama merkte verder op dat als het niet lukte ik toch een luier om had en dat een ongelukje niet erg was.
Met een vuurrood hoofd van schaamte over de opmerking van mama, zag ik het tankstation wat ik bedoelde rechts van mij voorbij vliegen, ik had dus geen andere keuze dan het dan maar op te houden.
Bij de afrit Utrecht noord was mijn aandrang inmiddels aardig hoog geworden en hoopte op een vlotte rit naar huis. Met mijn benen zo goed als gekruist zag ik de noordkant van Utrecht langzaam voorbij gaan, uiteraard zaten de stoplichten tegen en moesten we voor de rotondes wachten, maar uiteindelijk reden we dan weer 100. We reden net Vleuten binnen op het moment dat ik wist dat ik het niet meer ging houden, ik hield op met wiebelen en ging weer met mijn benen uit elkaar zitten. Ik voelde mijn blaas zich legen en de warmte van de inhoud van mijn blaas zich eerst over mijn kruis en vervolgens zitvlak verspreiden.
Na anderhalf uur rijden waren we er dan, ons huis in Vleuten, Linda sprong de auto uit en mama deed de deur open.
Mama zei me dat ik nu maar snel naar de wc moest gaan, maar kennelijk was mijn lichaamstaal voldoende antwoord omdat ze kort daarna zei dat het niet gaf en dat het maar goed was dat ik een luier om had.
Ik kon alleen maar bedenken dat als ze nou gewoon bij het tankstation hadden gestopt en mij even hadden laten plassen dat er dan helemaal niets aan de hand was geweest en dat ik de stomme pamper helemaal niet nodig had gehad.

Om me heen kijkend of niemand toevallig op straat was die mij zou kunnen zien, stapte ik uit de auto en ging gelijk door naar onze verdieping toe en de badkamer in van mij en Linda. Wij hadden op de tweede verdieping onze slaapkamers met een eigen badkamer, papa en mama hadden hun slaapkamer met eigen badkamer op de eerste verdieping. In de badkamer deed ik mijn luier uit en gooide deze in de luieremmer die er stond. De laatste tijd alleen nog voor Linda, maar lange tijd hebben we deze gedeeld. Ik bedacht me dat dit wel eens de laatste kon zijn nu dat Linda ook zonder nachtbroekje mocht gaan slapen en vroeg me af of ik de luier dan niet beter beneden kon weggooien.
Een paar uur later waren alle tassen uit de auto en ieder zijn tas op met schone kleren op onze eigen slaapkamer.
Mama had de eerste kleren uit de wastas al in de wasmachine en was nu bezig met het opruimen van de overige spullen, eten in de koelkast. Linda en ik waren ieder op ons eigen slaapkamers en ik hoorde mama de trap op lopen. Mama kwam mijn slaapkamer in en had de Tena verbanden en de Attendsbroekjes die over waren en zette deze bij op mijn kamer neer en had nog een aangebroken en nieuwe verpakking Drynites die ze bij mijn zusje op de slaapkamer neerzette.
Deze moesten we maar op de bekende plek neerleggen zei mama. De bekende plek was een aparte lade onderin de kast waar ik al tijden niet meer in was geweest. Deze lade was altijd apart voor de spullen die met mijn bedplassen te maken had, bedzeiltjes en destijds drynites. Toen ik die niet meer aan hoefde waren de drynites naar Linda gegaan en ook het bedzeiltje was naar de slaapkamer naast mij verhuisd.
De lade was tot nu nooit door mij gebruikt.

Tijdens het avondeten vroeg Linda of ze vanavond inderdaad zonder drynites naar bed mocht. Mama vroeg aan Linda of ze dat echt wilde in de eerste nacht thuis en of het niet beter was om even een nachtje te wachten. Linda werd boos en zei dat mama het beloofd had, waarop mama zei dat het goed was en keek naar mij en vroeg of ik dan ook zonder naar bed wilde. Ik knikte bevestigend en mama zuchtte en zei dat het goed was maar dat ze wel wat voorzorgsmaatregelen ging treffen. De voorzorgsmaatregelen waren de bedzeiltjes op het bed van mij en Linda en schoon beddegoed op onze kamers zodat we zelf het bed konden verschonen als het toch niet goed ging.
We waren het inmiddels zo gewend om met het donker worden naar bed te gaan, dat Linda en ik ondanks dat we gewoon de lampen aan konden doen met het donker worden echt wel moe waren en naar bed gingen.
Op mijn kamer ging ik mijn bed in en het voelde een beetje gek om zonder dik broekje in bed te liggen en na wat woelen viel ik dan toch in slaap. Halverwege de nacht werd ik wakker van het doorspoelen van de wc op onze slaapkamer, die was nogal goed te horen als ik mijn slaapkamerdeur niet echt dicht had gedaan. Ik draaide me om en voelde in mijn half wakkere staat een vreemd gevoel, het duurde niet lang of ik had door wat er aan de hand was, ik had in mijn bed geplast. Ik probeerde het eerst nog even te negeren, maar het lukte mij niet meer om in slaap te komen. Ik deed dus mijn nachtlampje maar aan en deed eerst even schoon ondergoed aan en vervolgens verschoonde ik mijn bed.
 
Bovenaan