Deel 5
Knak, en daar lag ze dan. Die stoelendans was toch wat wilder als ze dacht. Meteen was Rikie bij haar en hielp haar overeind. Laat die voet eens zien? Nou die wordt snel dik, kun je alles bewegen vroeg ze. Tuurlijk, alleen erg pijnlijk. Dan maar snel ijs erop en koelen. Maar die zal wel flink gekneusd zijn.
Kom maar even mee naar mijn kamer, dan draai ik er snel een rekverbandje om, misschien kunnen we de boel nog wat redden. Op Rikie´s kamer werd Ingeborg op een stoel gezet en haar voet omhoog gelegd. Het ijspak lag nog steeds tegen haar enkel. Rikie pakte de grote EHBO tas en nam een pluk watten en een rol rekverband. Snel en stevig pakte ze de enkel van Ingeborg in en bekeek haar werk eens. Hoe gaan we dat morgen nu doen als jij niet kunt lopen? Ik denk dat jij morgen maar hier blijft en mijn taak overneemt. Dan doe ik de jouwe bij je groep. Je hoeft alleen maar wat leveringen aan te nemen en de telefoon te bewaken. Zelfs ik kan dat, zei Rikie met een grote lach. We zijn van alles wel voorzien en als het lukt, kun je wat voorraden in de kasten leggen. Alles komt goed meid.
En nu was het half tien de dag erna. Iedereen was weg. Haar enkel was in de nacht nog wat dikker geworden, maar volgens Rikie zag het er goed uit, een dag of drie en ze zou weer gewoon kunnen lopen. In het grote magazijn hadden ze een paar krukken gevonden zodat ze redelijk mobiel was. Voor de gein had Veerle ook een rolstoel klaar gezet, voor als het echt niet ging. Ingeborg had een minder vriendelijke opmerking terug gemaakt en meteen weer sorry gezegd. Veerle had het niet lelijk bedoeld, en eigenlijk moest iedereen, ook Ingeborg, wel lachen.
Ingeborg had wel al ontdekt dat het pijnlijk was om naar het toilet te gaan, maar ja, het was nog veel te druk en iedereen had nog veel aandacht voor haar. Nu het rustiger was besloot ze om een luier om te gaan doen. Ze had smorgens al express een rok aangedaan. Ze ging naar de voorraadkamer in het hoofdgebouw en keek welke pakken al aangebroken waren. Ze pakte een dikke luier en ging rustig op de grond liggen. Onwennig aan deze houding schoof ze haar billen over de luier en trok de plakstrips goed aan. Best wel prettig deze luier, wel wat dik, maar ze kon de hele dag ervan genieten. Ze ging terug staan en trok haar slip weer omhoog. Dit zorgde voor wat extra druk, maar kon de luier uiteraard totaal niet verbergen. Haar rok viel weer omlaag en bedekte alles prima. Nu hobbelde ze rustig terug naar de grote eetzaal en zocht in de keuken en lekker snackje. Toen ging ze weer naar de bank en liet zich er op zakken. Benen omhoog en relaxen maar. De plas kwam vanzelf en voelde even aangenaam warm voordat de luier alles in zich opnam. Na 5 minuten kon je behalve de verkleuring niets meer merken. Een beetje dikker in het kruis, maar dat was dan ook alles. De televisie had weinig leuks op en ze begon wat te rommelen met haar telefoon.
Opeens riep een stem van bij de voordeur, Volluk! Ingeborg gaf een schreeuw terug en strompelde zo snel als ze kon die kant op. Ik kwam nog wat pakketten brengen zei een man met een grote steekwagen. Bestelling uit Amsterdam. Prima zei Ingeborg, waar moet ik tekenen? Zal ik ze hier in de gang zetten? vroeg de man. Als u wilt dan graag in het magazijn, dat is hier drie deuren verder. Ingeborg ging hem voor en opende de deur. Ze maakte een beweging vooruit maar haar ene kruk bleef hangen achter het drempeltje. Ze viel voorover het magazijn in en kon zich nog iets opvangen op haar handen. Meteen duwde ze zich weer echt recht en streek haar rok glad. Had de man iets gezien? En zo ja, wat zou hij gaan zeggen? De man stak zijn hand uit en hielp haar rechtop. Ben je oké, vroeg hij. Kan ik je helpen? Het gaat wel, zei Ingeborg, maar het zit vandaan allemaal niet mee. Ik moet nog wennen aan die krukken, Ik ben er onhandig en langzaam mee. Omdat ik zelfs niet snel genoeg op de wc kan komen, heb ik een luier gepakt zodat ik niet in mijn broek plas. Oh vandaar, zei de man. Ik vond het al wat vreemd, zo´n gezonde meid met een luier. Maar wel goed bedacht als je ze toch voorhanden hebt. Ik zal de dozen hier neerzetten en dan succes met je enkel maar weer. De groeten hè.
Ingeborg moest even gaan zitten, ze trilde helemaal en bedacht wat net gebeurd was. Ze zou die vent waarschijnlijk nooit meer zien. Maar toch, als hij nu nog eens kwam als er iemand bij was. Ze voelde hoe er in haar luier toch al een natte plek was gekomen door de val. Ze had wat laten lopen en meteen had de luier zijn werk gedaan. Er had zich een kleine blauwe plek aan de buitenkant vertoond. Deze luiers had ze nog nooit gedragen en ze vond het blauw wel grappig. Beheerst liet ze nog wat plas lopen. Het blauw breidde zich uit. Het voelde even warm, en daarna werd het meteen weer droger. Toen ontspande ze volledig en haar blaas liep leeg. Toen ze weer tussen haar benen keek was het hele kruis gedeelte blauw. Met haar hand wreef ze het wat naar voren zodat haar onderbuik ook blauw er werd. Toen ze ging staan voelde ze hoe het gewicht van de luier wel was toegenomen. Hij begon te hangen en haar slipje was niet zo stevig dat die hielp.
Ze ging weer naar de voorraad kamer en bekeek alles verder. Ze had nog uren te gaan voor de groepen weer terug kwamen. Uit een van de kasten pakte ze twee nieuwe plastic broeken. Een met drukknopen en een met overal elastieken bandjes. Ze haalde de broeken uit de verpakking en trok de broek met de drukknopen tussen haar benen door. Eerst maakte de onderste drukkers links en rechts vast. Ze trok de broek nog wat hoger en daarna begon ze de andere vast te maken. De luier hing nu niet meer en werd tegen haar lijf gedrukt. Hij voelde na die 2 keer plassen wel wat zwaarder maar nog niet echt nat. Toen stak ze haar voeten door de openingen van de andere plastic broek en trok hem over haar benen omhoog. De dubbele elastieken zaten iets strak, maar ze wist nu met zekerheid dat ze niet zou doorlekken. Met twee handen wreef ze aan alle kanten over de plastic broeken. Dat voelde heerlijk glad, net iets anders als een luier maar wel lekker.
Ze deed haar rok weer aan en met haar krukken ging ze naar de keuken. Het plastic ritselde en kraakte maar Ingeborg voelde zich heerlijk ontspannen. Tot het begin van de avond was ze nog alleen. Ze wilde wel eens weten hoeveel de luier aan kon. Ze pakte nog een groot glas sap en ging weer voor de televisie zitten.