Nog niet klaar Zomersneeuw

Hoe goed is dit verhaal?

  • 1

    Stemmen: 0 0,0%
  • 2

    Stemmen: 0 0,0%
  • 3

    Stemmen: 0 0,0%
  • 4

    Stemmen: 0 0,0%
  • 5

    Stemmen: 0 0,0%
  • 6

    Stemmen: 0 0,0%
  • 7

    Stemmen: 1 7,7%
  • 8

    Stemmen: 1 7,7%
  • 9

    Stemmen: 2 15,4%
  • 10

    Stemmen: 9 69,2%

  • Totaal stemmers
    13

Luier 86

Superlid
ik vind het niet netjes om ongeduldig te zijn naar schrijvers,
a omdat in de echte wereld ook boeken tijd vergen,
b, ik dan zoiets heb, misschien moet ik zelf maar iets op papier zetten.(als ik het anders wil, of beter
denk te zijn)

boeken (en films) zullen altijd sneller zijn als compleet eindresultaat, dan de weg die eraan vooraf is gegaan.

ik waardeer deze schrijver om wat hij laat zien, en op meerdere verhalen te gelijk durft te handelen,

note. kritiek is van achter een pc makkelijk geleverd, we leven in een wereld waarin we minder "koffie bij de buur drinken' want anders zouden we van huisje en kruisje meer weten
 
Laatst bewerkt:

Snakebite

Superlid
ZMS06.png

Hoofdstuk 06: Mist

Later die avond zit Sam aan de keukentafel met een kan sterke koffie en een stapel schoolboeken. Ze baalt ontzettend. Niet alleen van het feit dat ze nog niet geslaagd is en een herkansing zal moeten maken, maar vooral van het feit dat het om economie gaat. Als er nu één vak is waar ze de boeken graag ritueel van zou willen verbranden, dan is dit het wel.

Bij het examen economie had Sam juist een ontzettend goed gevoel. Ze dacht dat ze bij vrijwel elke opgave wel wat punten had gesprokkeld en wellicht zelfs een hoog cijfer zou hebben gescoord. Een 2,2. Eindcijfer 4. Hoe ver kan je gevoel ergens naast zitten? Normaal gesproken kan Sam altijd op haar intuïtie vertrouwen. Elke regel heeft een uitzondering, maar deze is wel erg zuur.

Het kan er ook allemaal nog wel bij. De ruzie met Noa, de toelatingsexamens voor het conservatorium, Maya die zo nodig Juultje in huis wil nemen, het bedplassen. Dan is er nog het feit dat Maya een luier op Sam haar kamer heeft zien liggen en daar uren later nog altijd niets over heeft gezegd..

Sam is blijkbaar een magneet voor problemen geworden. Het is ook niet alsof ze iemand heeft die ze om advies kan vragen. Maya wil ze nu liever niet verleiden tot een gesprek en Juultje praat toch niet. Al zouden hun manieren van met problemen omgaan Sam niet bepaald helpen. Ze drinkt geen wijn en al haar knuffels staan al een eeuwigheid opgeborgen.

Een diepe zucht en een flinke slok koffie later, lukt het Sam om zich weer aan te zetten tot economie. Het Keynesiaanse kruis. Serieus, wie bedenkt zoiets? Ja, ene meneer Keynes natuurlijk. Maar hoe verveeld moet je zijn om tot zoiets te komen? Of hoe groot moet je hekel aan pubers zijn om ze te dwingen hierover te leren?

Sam kan het niet laten om op haar telefoon op te zoeken of meneer Keynes nog in leven is. Gewoon om te weten of ze hem ooit tegen het lijf kan lopen en vertellen waar hij dat kruis kan steken. Helaas is ze 77 jaar te laat. Tegenvaller.

“Lukt het, lieverd?”, vraagt Maya ineens.

Sam zat zo verzonken in haar gedachten over creatieve manieren om specifieke economen om te leggen, dat ze Maya en Juultje niet eens aan heeft horen komen. Aan de haren van Juultje kan ze zien dat ze net in bad is geweest. Maya zal dat vooraf best gezegd hebben, maar Sam vond het niet belangrijk genoeg om te onthouden.

“Het moet maar zoals het gaat, hè?”

Maya knikt wel, maar kan zien dat Sam nog altijd naar dezelfde pagina staart als een klein uur geleden. Ze weet dat Sam doodmoe is, omdat ze de afgelopen nacht al amper heeft geslapen. Nu nog een nacht doorhalen zou een heel slecht idee zijn. Er speelt zich zoveel af in het hoofd van haar zusje, waar ze maar niet over praat. Maya zou haar heel graag willen helpen, maar dat wordt op deze manier wel erg moeilijk.

“Nou, Juultje gaat zo naar bed. Hoop ik. Dus wij komen even welterusten zeggen.”

“Welterusten.”

Maya besluit om het er maar bij te laten. Sam loopt al over een dun koord, dus het is beter om haar nu zoveel mogelijk met rust te laten. Dan draait Sam zich zelf naar hen om.

“Sorry. Slaap lekker, Juultje.”

Er kan zowaar een kleine glimlach vanaf. Maya weet niet wat ze ziet. Dan trekt Juultje haar hand uit die van Maya en stapt op Sam af. Een beetje ongemakkelijk blijft ze direct naast Sam staan.

“Ik denk dat ze een knuffel wil”, probeert Maya voorzichtig.

Sam staart even naar Juultje. Twee grote ogen kijken haar lief aan en de speen in Juultje’s mond blijft stilletjes op zijn plek. Wie kan daar nou ‘nee’ tegen zeggen?

“Vooruit dan maar”, zucht Sam en ze draait zich een kwartslag richting Juultje, zonder van haar stoel op te staan. Ze steekt haar armen uit als teken dat ze Juultje wil knuffelen. Het meisje twijfelt en speelt wat met haar vingers. Dan stapt ze alsnog vooruit en laat de knuffel toe.

Met tegenzin – zoals altijd bij lichamelijk contact – slaat Sam haar armen om Juultje heen en geeft ze een zachte knuffel. Zelfs Sam begrijpt hoe belangrijk deze stap voor Juultje is. Daarom kan ze zich over haar eigen bezwaren zetten. Zolang ze het gekraak van Juultje haar luier maar negeert, want natuurlijk moet er weer íéts zijn dat de vinger op een zere plek legt.

“Lekker slapen, oké?”, fluistert Sam naar Juultje, terwijl ze de knuffel voorzichtig weer afbreekt.

Sam heeft geen idee of de woorden ook maar enigszins aankomen. Sabbelend op haar speen draait Juultje zich vrijwel meteen weer om naar Maya, die het meisje opnieuw bij de hand neemt.

“Dat was lief van je. Dankjewel.”

“Ik ben dan ook een schatje.”

“En zo bescheiden..”

Maya neemt Juultje mee naar hun slaapkamer en Sam kijkt ze eventjes na. Ze snapt niet waarom ze zich voelt zoals ze zich nu voelt. Jaloers. Op Juultje. Na alles wat het meisje heeft meegemaakt. Met alle problemen die haar huidige toestand met zich meebrengt. Maar toch. Toch is ze stikjaloers. Zeker zodra Sam haar gezicht weer richting de boeken draait.

“F*cking Keynes..”

Anderhalf uur later is Sam nog altijd geen paragraaf verder. Eerst heeft ze een hele tijd stiekem mee zitten luisteren naar hoe Maya Juultje heeft voorgelezen. Daarna heeft ze op YouTube een filmpje opgezocht waarin Keynes en zijn kruis uitgebreid worden besproken, maar de persoon had zo’n saaie stem dat Sam amper iets heeft meegekregen.

Ze is op. Doodop. Opper dan de koffie, die blijkbaar ook niet meer helpt.

Gefrustreerd slaat ze haar boeken dicht en besluit ze voor vanavond maar op te geven. Hoewel ze eigenlijk niet van dit woord wil weten. Het is niet opgeven, maar strategisch tijdelijk stoppen met proberen. Daar is niets mis mee, zo redeneert Sam.

Precies op het verkeerde moment komt Maya de woonkamer binnen. Die ziet meteen haar vermoedens bevestigd. Haar zusje heeft hulp nodig.

“Sam, dit kan zo niet langer”, probeert Maya.

“Tja, ik zeg al zo lang dat we iets aan de muren moeten doen. Wit is niets voor de keuken. Wellicht eens denken aan gebroken wit, of eigeel?”, mompelt Sam, terwijl ze haar boeken bij elkaar raapt en probeert om zich zo snel mogelijk uit de voeten te maken.

“Nee, Sam, met jou. Dit gaat helemaal de verkeerde kant op. Je bent jezelf aan het uitputten!”

“Dat is gek. Ik wilde net even lekker in bad gaan”, bluft Sam.

“Nee, dat wilde je helemaal niet.”

“Oh?”

“Ik weet precies hoe je denkt, Sam. Je weet dondersgoed dat je liever morgenvroeg gaat douchen of badderen, omdat je jezelf dan goed kunt wassen als je vannacht weer in bed plast. Nu in bad en dan ook morgenvroeg nog eens zou jij alleen maar tijdverspilling vinden.”

Sam blijft staan. Maya heeft in die paar zinnen laten blijken dat Sam toch niet zo’n enigma is als ze zelf graag denkt dat ze is.

“Ik plas niet meer in bed, Maya.”

“Je weet net zo goed als ik dat die kans er dik inzit met alle koffie die je vanavond hebt gedronken. Ik vind het niet leuk om te zeggen, maar dat bedplassen houdt niet in één keer op als jij dat graag wil. Hoe lang heeft het de vorige keer geduurd?”

Sam gaat boos zitten. De tranen staan in haar ogen, maar ze weigert die los te laten. Maya besluit om naast haar te gaan zitten.

“Lieverd, ik kan niet al je problemen voor je oplossen. Dat moeten we samen proberen. Maar dat gaat nooit lukken als jij ze blijft ontkennen. Je bent echt volledig overprikkeld. Zelfs Juultje zag dat het niet goed met je ging. Waarom denk je dat ze zich liet knuffelen? Omdat ze snapte dat jij dat nodig had!”

Sam staart in stilte voor zich uit. Haar vuisten gebald op tafel. Ze vecht nog altijd tegen de tranen.

“Morgen ga ik een bijlesleraar voor je zoeken. Iemand die je specifiek kan trainen voor het examen. Niet omdat je het persé moet halen, maar omdat ik wil dat je de best mogelijke kans hebt, oké?”

Maya legt haar hand op de arm van Sam. “We maken samen een planning. Ook voor het conservatorium. Ik zorg voor het overzicht en de planning. Maar jij bepaalt zelf mee over de structuur. Die heb je de komende tijd nu eenmaal nodig. Net als verplicht tijd voor ontspanning. Ik weet dat je het niet graag toegeeft, maar ..”

“Ik wil dat. Ik wil je hulp”, onderbreekt Sam. “Ik schaam me gewoon heel erg.”

“Lieverd, weet je hoeveel mensen een herexamen moeten doen? Daar is niets mis mee. Anders zouden ze toch niet bestaan?”

“Ja, nee, ik bedoel.. ’s nachts..”

“Ik heb de luier van Juultje op je kamer zien liggen. Waarom draag je die vannacht niet? Om te proberen. Niet omdat het moet.”

“Het moet wel.”

“Nee, lieverd, niemand gaat je dwingen.”

“Je moet zeggen dat het moet. Anders kan ik het niet.”

“Oh..”

Maya slikt even. Ze heeft Sam nog nooit zo open en kwetsbaar meegemaakt. Als er iets is dat een rode vlag is voor Sam haar mentale gesteldheid is het wel openheid. Hoewel Maya niet goed weet wat ze ervan moet vinden, besluit ze dat het geen kwaad kan om voor nu maar even mee te spelen.

“Oké. Sam.. ik wil dat je vannacht die luier draagt. Morgen kunnen we er nog over praten, maar nu gaan we niet in discussie. Maar eerst ga je nog even lekker in bad. Om te ontspannen. Goed?”

Sam draait zich om naar Maya en knikt. Dan staat ze op en pakt ze haar zus stevig vast. Er is ineens heel veel van haar schouders gevallen. Eindelijk voelt ze wat opluchting. Dan komen de tranen alsnog. Die strijd heeft ze wel durven opgeven.
 

Snakebite

Superlid
Bedankt allemaal, ik kon 01 april natuurlijk niet overslaan. ;)

Nee, helaas heb ik het afgelopen (klein) half jaar met behoorlijke gezondheidsproblemen gezeten. Ga er liever niet al te veel op in, maar het fysieke herstel is heftig geweest. (En soms nog steeds.) Dan ben je gedwongen om een en ander even links te laten liggen. De draad wordt weer opgepakt, met morgen het volgende hoofdstuk. Deze zullen om de paar dagen volgen. :)
 

Pjotr007

DL geen AB (ieder z'n ding:)
Je hoeft niets uit te leggen hoor Snakebite. In ieder geval veel beterschap en sterkte met het herstel. Het is super tof om jouw verhalen te lezen, maar gezondheid gaat voor.
 

suprima

Superlid
Heel veel beterschap Snakebite je gezondheid gaat boven alles en ik zou zeggen je verhaal is erg goed en geschreven maar rustig aan dan komt de rest vanzelf ;)
 

Avery Fox

Flexible fox
Wow snakebite
Denk als eerste heel veel beterschap en sterkte met het herstel
Ik denk dat ik namens iedereen hier spreek als ik zeg dat we begrijpen dat jouw herstel de prio heeft

Anyhow
Wat een ongelooflijk fijn hoofstuk met hele mooie thema's
Ik vind Sam haar mentaliteit ontzettend mooi beschreven

En mischien nog wel mooier hoe Maya er doorheen prikt tot bijna vertederend dat zelfs juultje ziet hoe moeilijk Sam het heeft

Ben ontzettend benieuwd naar het vervolg
 

daiperke1

Superlid
Heel veel beterschap , alles op zijn tijd. Je hebt een mooi vervolg geschreven top , ben benieuwd naar het volgend hoofdstuk mss iets zoals een speen erbij .
 

Snakebite

Superlid
ZMS07.png

Hoofdstuk 07: Oase

Sam gaat met een snelle beweging weer rechtop in bad zitten. Ze veegt wat water van haar gezicht en ademt diep in. Een zekere vorm van ontspanning begint zich door haar lichaam te verspreiden. Dat is een gevoel dat Sam haast vergeten was, met alle spanningen die ze de laatste tijd met zich meegedragen heeft.

In bad gaan is één van de weinige dingen waar Sam nog echt rustig van wordt. Ze doet het ook veel te weinig. Het is waarschijnlijk al een maand of twee geleden. Sindsdien is het even snel douchen in de ochtend of afspoelen in de avond. Het is eigenlijk zonde, want het grote bad is zo’n beetje Sam haar favoriete plek in het strandhuisje.

Sam veegt haar lange, natte haren weer naar achter en zoekt dan de handdoek om haar ogen mee droog te kunnen maken. Het is een vast onderdeel van haar ritueel in bad: diep ademhalen, achterover onder water zakken en daar zo lang mogelijk blijven. Zweven, noemt ze het altijd. Het helpt haar om weer even tot haarzelf te komen. Na te denken. In te voelen.

Eigenlijk is het bad een soort van meditatieplek voor Sam geworden. Het heeft ook wel iets symbolisch. Mensen spreken vaak op symbolische wijze over water. Over hoe het leven en de tijd als stromend water zijn. Het stilstaand badwater is eigenlijk de enige vorm van grip die Sam kan vinden op die zaken. De controle over haar leven is ze voor haar gevoel al even kwijt. Bovendien lijkt de tijd als water tussen haar vingers door te glippen.

Sam laat zich weer achterover zakken. Het bad is eigenlijk iets te vol, zodat Sam – met haar relatief kleine postuur – zich via de rand van het bad een beetje omhoog moet duwen om boven water te blijven. Het kost weinig moeite, maar dat is vooral omdat haar gedachten worden uitbesteed aan haar prioriteitenlijstje.

Althans, “prioriteitenlijstje” is een groot woord. Momenteel heeft Sam vooral een bonte verzameling aan problemen van verschillende groottes en tijdsdrukken. Normaal gesproken is Sam nog best goed in het oplossen van puzzels, maar voor het eerst lijkt ze in een positie te verkeren waarbij ze geen zicht heeft op een oplossing. Het is natuurlijk ook niet zo dat je bij het in elkaar klikken van het leven kunt kijken naar het voorbeeld op de doos.

Iets anders dat niet helpt om volledige helderheid in Sam haar hoofd te creëren is het feit dat er een groot pak met al even grote luiers naast de wc in de badkamer staat. Het is bijna alsof één van de problemen waar Sam mee te maken heeft, even gezellig bij haar in bad is komen zitten. Een constante bron van afleiding, want als Sam één ding zeker weet dan is het dat dit niet haar meest belangrijke probleem is.

Hoe zeer ze ook met bepaalde gevoelens in de knoop zit en hoe vaak het ’s nachts dan ook mis mag gaan: andere zaken gaan voor.

Maar waar ze morgen moet beginnen? Leren voor economie? Verder werken aan haar toelating voor het conservatorium? Blijven proberen om weer in contact te komen met Noa? Met Juultje aan de slag blijven? Alles tegelijk?

Het grootste probleem is dat werkelijk al deze situaties nieuw zijn voor Sam. Ze heeft geen flauw benul van wat er nu precies van haar verwacht wordt. Ze heeft nog nooit eerder een herkansing of toelatingsexamen moeten doen. Het is ook niet bepaald zo dat Sam ervaring heeft met een vriendje die in transitie wil. Noah is sowieso haar eerste vriendje. Geweest.

Om nog maar te zwijgen van Juultje. Een huisgast is al nieuw voor Sam, maar dat is al helemaal zo als diegene zo’n beetje perfect lijkt op een vleesgeworden mengelmoes van allerlei issues die Sam al jaren vakkundig heeft weten te onderdrukken.

Misschien is dat waarom Sam opvallend veel bezig is geweest met Juultje. Normaal gesproken heeft ze niet zoveel met andere mensen. Die houdt ze liever een beetje op afstand. Een veilige afstand, om precies te zijn. Daar waar ze geen kwaad kunnen doen. Maar Juultje? Die geeft ze even een knuffel. Alsof het niet is. Waar Maya ook nog eens bij staat. Geen wonder dat die zich zorgen om Sam maakt.

Alsof dat nog niet irritant genoeg was, heeft ze Maya daarna zo’n beetje gesmeekt om hulp. Als er iets is waar Sam een hekel aan heeft, dan is het wel het accepteren van hulp. “Sink or swim”, is de regel die ze normaal gesproken voor zichzelf hanteert. Maar nu? Maya vragen om de controle over bepaalde zaken op zich te nemen? Gaat dat het echt makkelijker maken?

Het is stiekem wel wat ze wil, beseft Sam. Ze zal het niet snel hardop toegeven, maar het idee dat Maya alle problemen bij haar weg kan halen is heel verlichtend. Al die druk van haar schouders laten verdwijnen, zou zeker een opluchting zijn. Maar Sam weet ook wat dat in de praktijk gaat betekenen. Ze weet precies hoe streng Maya kan zijn. Al is streng wellicht niet het goede woord. Als er regeltjes in het spel komen, dan is Maya gewoon niet meer zo flexibel.

Wat dat betreft valt het Sam al mee dat Maya niet in de buurt is om te controleren of Sam zich wel achter haar oren heeft gewassen..

Sam betrapt zichzelf op de gedachte dat het haar ergens enorm fijn lijkt. Allerlei kleine dingen waar ze niet meer aan zal hoeven denken. Het heeft iets veiligs. Bovendien moet Maya al die dingen toch al voor Juultje doen, dus het is niet alsof ze haar er echt extra mee belast. Dan zou Maya het ook niet hebben aangeboden.

Misschien moet ze het gewoon proberen? Zich even overgeven aan wat Maya het beste lijkt en zien hoe dat uitpakt?

Terwijl Sam de voors en tegens afweegt, besluit ze om uit bad te gaan. Ze droogt zich af, spoelt het bad na en ruimt wat op. Daarna trekt ze haar slaapkleren aan. Een zwart hemdje en een witte pyjamabroek. Voor de spiegel droogt ze haar haren extra zorgvuldig en borstelt het daarna zo goed als het gaat tot ze in een staart kunnen.

Als Sam de woonkamer betreedt, ziet ze dat Maya nog altijd aan de keukentafel zit. De laptop staat open en een glas rosé houdt haar gezelschap. Ze glimlacht voorzichtig naar Sam.

“Was het fijn?”

“Jawel, hoor.”

“Zal ik even met je meelopen?”

“Nee, ik kan het zelf.”

Maya knikt. Ze weet niet helemaal of het terecht is, maar ze besluit om Sam te geloven en te vertrouwen.

“Hoe laat moet ik opstaan?”

“Kijk maar. Slaap vannacht en morgen maar eens goed uit.”

“Oké. Welterusten.”

“Slaap lekker, lieverd.”

Uitslapen? Dat zal ongetwijfeld de oplossing zijn. Hoe langer Sam zal slapen, hoe groter de kans is dat ze nat wakker wordt. En hoe minder tijd er over is voor de andere dingen. Nee, uitslapen is nu echt geen optie. Dus zodra Sam haar slaapkamerdeur gesloten heeft, loopt ze direct naar haar telefoon om een wekker te zetten.

Maar juist dan ziet ze dat ze eindelijk een berichtje van Noa heeft gekregen. Over timing gesproken.

“Morgenavond op het strand?”

Sam weet wat dat betekent. Al voordat ze verkering kregen, spraken Sam en Noa stiekem ’s avonds laat af op het strand. Maya heeft dat nooit gemerkt. De slaapkamers zijn allemaal op de begane grond en Sam haar raam is groot genoeg om ongemerkt naar buiten te kunnen klimmen.

Maar wat moet ze nu antwoorden? “Nee, sorry, dat gaat niet. Ik moet vroeg naar bed van Maya en nu ze me zindelijk probeert te maken zal ze vast komen controleren”? Geen schijn van kans dat Sam daar eerlijk over gaat zijn. Nee, ze zal dat idee moeten terugdraaien. Eerst Noa en dan de rest. En zij zal echt geen zin hebben in een vriendinnetje die een bedtijd heeft.

Sam appt een bevestiging terug naar Noa en legt dan haar telefoon weer weg. Ze denkt er niet meer aan om een wekker te zetten. Vervolgens gaat ze op haar bed zitten en pakt ze de luier vast. Het conflict in haar is nu nog groter dan eerst. Sam wil de luier meer dragen, maar ze heeft het Maya wel beloofd. Iets met gewetensnood.

Uiteindelijk bedenkt Sam een middenweg. Ze kan het natuurlijk niet maken om morgen eerst een nat bed te hebben en dan alsnog de hulp van Maya te weigeren. Ze moet droog blijven met de hulp van de luier. Maar dat kan ook zonder hem echt te dragen. Sam trekt haar pyjamabroek uit en kruipt in bed. Vervolgens vouwt ze de luier helemaal open en legt die onder haar lichaam. Zo wordt alles opgevangen, redeneert ze, maar draagt ze toch net geen luier. Perfect tevreden met deze creatieve oplossing, knipt ze het nachtlampje uit en valt ze langzaam in slaap.

Het duurt niet lang voordat Sam slaapt. Ze had verwacht dat ze lang zou moeten wennen aan het gevoel van de luier, maar die is te zacht om irritant te zijn. Oké, het plastic kraakt veel, maar zelfs dat had iets geruststellends. Elke keer als Sam het hoorde was het vooral een bevestiging van het feit dat ze morgen droog wakker zou worden. Juist die geruststelling hielp haar om snel in te dutten.

Sam slaapt diep en heeft een warrige droom. Ze is alleen op een onbewoond eiland. Het is er heerlijk rustig en de jungle op het eiland heeft verdacht weinig enge en gevaarlijke beesten. Sam wandelt er op haar gemak doorheen, maar ze weet niet precies waarheen. Op blote voeten volgt ze een pad, steeds dieper het oerwoud in.

Uiteindelijk leidt het haar naar een rivier, waar het water maar heel zachtjes doorheen lijkt te stromen. Als Sam zich omdraait, ziet ze dat het pad achter haar is verdwenen. Dichte struiken en hoge bomen zijn ervoor in de plaats gekomen. Sam heeft geen keuze. Ze ademt in en springt in de rivier. Even is er het momentje van dobberen. Dan zwemt Sam omhoog naar de oppervlakte. Zodra ze boven water is, zijn de oevers van de rivier verdwenen. Alles is water.

Sam besluit om te zwemmen tot ze ergens een plekje ziet, waar ze uit het water zou kunnen klimmen. Maar hoe meer ze probeert om te zwemmen, hoe sterker de stroming in de andere richting wordt. Sam krijgt steeds meer moeite om haar hoofd boven water te houden en geeft zich dan over aan de stroming.

Voor ze het weet hoort Sam een hoop kabaal. Met veel moeite weet ze zich om te draaien en ziet ze dat de rivier haar inderdaad meesleurt richting een waterval. De paniek maakt zich van haar meester en met grote bewegingen probeert ze tegen de stroom in te zwemmen. Maar het randje komt onvermijdelijk dichterbij, tot Sam er overheen wordt gesleurd. De val is lang.

Ineens schrikt Sam wakker. Ze zit met een ruk rechtop in bed en ademt zwaar. Het duurt even voordat ze beseft dat het allemaal maar een droom was. Dan maakt ze de klik. Zou het gewerkt hebben? Is haar bed nog droog? Snel slaat ze het dekbed van zich af en komt ze tot een verbazende conclusie.

Het bed is droog, zoals ze gehoopt had. De luier is behoorlijk nat, zoals Sam al vreesde. Maar de luier ligt niet meer los in bed. Die is om haar heen gevouwen en alle strips zijn vastgeplakt. Sam slaakt een diepe zucht, die gemaakt is van een mix aan emoties. Of ze het nu wel of niet wil, ze draagt een luier.
 

Avery Fox

Flexible fox
Wederom een fantastisch hoofdstuk
Je krijgt echt het gevoel in het hoofd van Sam te kruipen

De mentale strubelingen van Sam zijn ook herkenbaar het gevoel van een onoverkomelijke puzzel van problemen

En de hoop dat iemand (maya in dit geval) kan dienen als een reddingsboei

Ik kijk uit naar het vervolg
 

Pjotr007

DL geen AB (ieder z'n ding:)
Heerlijk vervolg weer. Je schrijfstijl zorgt er voor dat je echt je kan inleven in de karakters. En we genieten als vanouds van de opbouw. Daar neem je echt de tijd voor en dat maakt je verhalen zo goed.
 

Snakebite

Superlid
Wederom een fantastisch hoofdstuk
Je krijgt echt het gevoel in het hoofd van Sam te kruipen

De mentale strubelingen van Sam zijn ook herkenbaar het gevoel van een onoverkomelijke puzzel van problemen

En de hoop dat iemand (maya in dit geval) kan dienen als een reddingsboei

Ik kijk uit naar het vervolg
Heerlijk vervolg weer. Je schrijfstijl zorgt er voor dat je echt je kan inleven in de karakters. En we genieten als vanouds van de opbouw. Daar neem je echt de tijd voor en dat maakt je verhalen zo goed.
Bedankt, allebei! Wat fijn om te lezen!

Deze is al van een tijdje geleden, waarbij ik zelf nog niet helemaal helder had in welke stapjes ik naar de conclusie zou gaan werken. Vertrekpunt en eindbestemming heb ik meestal wel helder, maar de overstaphaltes zijn vaak een uitdaging om te bepalen. (Zeker als je een kink voor cliffhangers hebt. xD ) Des te leuker dat ik dan toch nog met een bevredigend hoofdstuk kan komen, haha.

Maar ik ben vooral blij dat de opbouw en de personages goed werken. Het is ontzettend lastig om dit genre verhalen interessant EN geloofwaardig te maken. Toch is dat mijn doel.. zo geloofwaardig mogelijk. En dat kost even. Dus respect voor iedereen die het volhoudt om mee te lezen. ;)
 

Abbjornnl

Wees jezelf ongeacht wat andere ervan zeggen
Was het verhaal bijna alweer vergeten maar deze hoofdstukken hebben de interesse erin weer volledig in leven gebracht.

De hoge mate van realisme maakt dat je heel goed in het verhaal kan komen
 
Bovenaan