Nog niet klaar Aansterken in het verpleeghuis
- Onderwerp starter Storytimezz
- Startdatum
Storytimezz
Toplid
Hoofdstuk 3
Ik lig rustig op bed en zap wat door de kanalen tot ik er een tegen kom waar geen reclame draait. Het is een natuurfilm over hoe leeuwen jagen in Noord-Botswana. De leeuwen hebben zich aangepast aan het jagen op bizons en lopen door laagstaand water, waardoor ze super groot zijn geworden. Net als er een leeuw aan het sluipen is en op het punt staat een nog grotere bizon te pakken, schrik ik van de trilling om mijn pols.
Ik kijk op mijn horloge en zie dat de timer is afgegaan. Even twijfel ik, zal ik echt in mijn luier plassen of misschien toch maar gewoon naar het toilet gaan? Ik denk terug aan wat Astrid zei, ik mag zelf niet aan de luier zitten en ik ben ook uit het rooster gehaald om geholpen te worden bij het naar de wc gaan. Zoveel opties heb ik dus niet. Daarnaast ben ik stiekem ook nieuwsgierig naar hoe het voelt om in een luier te plassen en dan lijkt dit de ideale kans.
Met een diepe zucht probeer ik mijn sluitspier te ontspannen. Maar helaas, de mind-muscle connection is er simpelweg niet. Snel schakel ik over op hard aanspannen. Langzaam voel ik de druk in mijn blaas oplopen, maar het lukt niet om te plassen en de luier blijft droog. Tevergeefs stop ik maar met proberen en bedenk me dat ik beter nog wat kan drinken. Ik zet het bed wat rechter op, maak het eerste flesje water open en ga verder met tv kijken.
De tweede keer dat de timer afgaat en ik een zachte trilling om mijn pols voel, probeer ik het nog een keer. Weer probeer ik mijn sluitspier zo goed mogelijk te ontspannen. Tot mijn verbazing werkte het ook nog en kwam er een klein straaltje warme urine in de luier. Misschien heeft de combinatie van water drinken en wat rechter op zitten dan toch geholpen denk ik bij mezelf. Als ik mijn deken wegsla en mijn luier wat beter bestudeer is er niet veel veranderd. Enigzins teleurgesteld besluit ik nog flink wat te drinken en richt mijn aandacht weer op de tv.
Zoals te verwachten ging het beter toen de timer voor de derde keer afging. En nu ik me voor de vierde keer ontspan, lukt het me om mijn hele blaas te legen in de luier. Het geluid van urine dat in de luier stroomt is zachtjes hoorbaar boven het volume van de tv. Langzaam voel ik hoe de warme plas verder door mijn luier verspreidt. De luier lijkt op te zwellen en mijn benen worden een beetje uit elkaar gedrukt. Gelukkig neemt hij wel alles op en lekt niet. Tevreden open ik het tweede flesje water en kijk ik verder naar de film over leeuwen. Elke keer als de timer afgaat doe ik weer een klein plasje.
Eigenlijk is er niet zoveel te beleven op mijn kamer en als de film is afgelopen begin ik me dan ook al vrij snel te vervelen. Ik speel een beetje met mijn sluitspier door hem eerst aan te spannen en dan weer te ontspannen. Dit is wel een grappig gevoel, maar na een poosje merk ik dat hij een beetje moe wordt en ik hem niet meer zo hard kan aanspannen. Mijn luier is onderhand nog wat meer opgezwollen, maar hij lijkt voorlopig nog niet te gaan lekken. Ik zit er op als een soort kussentje en het voelt beter dan ik me had voorgesteld. Even schiet ik in de lach, wie had er nou gedacht dat ik vandaag in een luier zou liggen? Best wel een bizar beeld eigenlijk, zo’n jonge man die het nog in zijn broek doet. Ik werp een blik op de klok en het lijkt me wel redelijk als er binnen zo’n dertig tot zestig minuten iemand langskomt om het eten te serveren en me te verschonen.
Een poosje later komt er een lieve oudere vrouw binnen met een karretje om het eten te serveren. Ik maak kort een praatje en vraag haar wanneer ik kan verwachten verschoond te worden.
“Ach kind, dat weet ik echt niet hoor. Dan moet je bij de verplegers zijn,” zegt ze met wat medelijden.
“Okay, geen probleem hoor,” antwoorde ik begripvol. Ik krijg een kom met groentesoep met stukjes kip en een paar sneetjes stokbrood op bed geserveerd. Ik maak me meer zorgen om de hoeveelheid eten dan mijn verschoning, dus vraag ik beleefd of ik misschien twee koppen soep mag hebben.
“O hebben we hier een grote eter? Tuurlijk kan dat. Meestal houden we ook nog wel wat over, dus als iedereen heeft gehad kan ik nog wel een keer langskomen,” zegt ze terwijl ze nog een kom vult met de soep. Daarna neemt ze afscheid en gaat ze weer door naar de volgende kamer.
Ik ben blij dat ik niet zelf hoef te koken en begin met het eerste kommetje soep. Ik eet eigenlijk bijna nooit soep, maar deze smaakt wel heel lekker. En het is ook een fijn gevoel dat het gerecht best wel gezond is. Het heeft namelijk alles wel wat je nodig hebt, een beetje proteïne in de kip, wat vezels en vitamines in de groente, een paar koolhydraten in het brood en natuurlijk wat vet in de kruidenboter. Daar kan ik wel aan wennen denk ik vrolijk. Rustig eet ik het allemaal op en pauzeer ik alleen twee keer om een klein plasje te doen als ik mijn horloge voel trillen. Daarna spoel ik de smaak nog weg met het laatste flesje water en ben ik uitgegeten.
Niet veel later, nadat de vaat al is opgehaald, komt Astrid als geroepen de kamer binnengelopen. Precies op tijd denk ik, want mijn luier begint nu wat te kriebelen en ik voel me niet zo schoon meer.
“Hoe gaat het?” vraagt Astrid nieuwsgierig als ze naar me toe loopt. “Wilde het lukken met plassen? Ik zie dat je het water op hebt.”
Ik moet een beetje blozen en zeg: “Ja, ik heb best wel wat kleine plasjes gedaan. En ik heb de timer gebruikt, maar nu kriebelt het wel een beetje.”
“Okay, wat goed van je. Dan went het zeker snel,” prijst ze me. “Ik zal eens kijken hoe je incomateriaal ervoor staat,” gaat ze verder als ze mijn deken aan de kant legt. Ik lig nogsteeds alleen in een tshirt en de luier in bed als ik haar handen al naar mijn lies zie bewegen. Ze betast mijn luier en ik voel hoe ze er zachtjes in knijpt. “Daar kan niet zoveel meer bij hoor!” concludeert ze vervolgens met een lach. “Heel goed gedaan,” herhaalde ze nog een keer, “de meeste patiënten blijven het lastig vinden.”
De dag is verder vrij saai geweest en ik geniet van de aandacht die ik nu krijg. Astrid begint de plakkers van de luier los te halen en vouwt hem weg. Zorgvuldig gebruikt ze een paar doekjes om alles schoon te vegen. De vieze luier rolt ze netjes op en legt ze op de grond. “Je zei dat het een beetje ging kriebelen toch? Dat moeten we wel in de gaten houden, want je huid is er niet aan gewent en je kan uitslag krijgen. Vooral goed blijven drinken, dan is de urine wat verdund. Ik zal nog kijken of je tussendoor ergens extra verschoond kan worden.”
Ik knik begrijpend en kijk hoe ze een nieuwe luier van de stapel uit mijn kast haalt.
“Als we deze omdoen, houdt je er nog zes over. Dat is ongeveer tot overmorgen. Daarna kunnen we kijken of je al zelfstandig naar het toilet kan of dat je dan nog hulp nodig hebt,” legt ze uit als ze met de luier zwaait. Ze loopt naar mijn bed en gebaart me mijn kont op te tillen. In een handomdraai voel ik dat er weer een frisse zachte luier onder me ligt. Ze zorgt ervoor dat mijn penis naar beneden wijst en vouwt vervolgens de luier dicht. Terwijl ze hem strak houdt, doet ze eerst de twee onderste plakkers dicht en maakt de verschoning af door ook de bovenste plakkers goed vast te maken.
Ze legt me uit dat ze voor vanavond waarchijnlijk de laatste is die langskomt en zet het bed alvast horizontaal en op de juiste hoogte om in te slapen. Terwijl ze bezig is ziet ze mijn horloge trillen en kijkt ze toe hoe ik me weer ontspan en een klein plasje doe in de nieuwe luier. Ze lacht me lief toe en vult de flessen water opnieuw bij de kraan. “Voor als je dorst krijgt”, zegt ze als ze de flessen weer naast mijn bed zet. Vervolgens doet ze de deken goed om me heen en geeft ze me de afstandsbediening van de tv om nog wat te kijken voordat ik ga slapen. Dan vertelt ze me dat ze morgen niet werkt, maar dat ze zal kijken of ze nog leuke zusters kan regelen.
“Alvast welterusten!” zegt ze ten slotte als ze de kamer uitloopt met de vieze luier in haar hand.
Ik lig rustig op bed en zap wat door de kanalen tot ik er een tegen kom waar geen reclame draait. Het is een natuurfilm over hoe leeuwen jagen in Noord-Botswana. De leeuwen hebben zich aangepast aan het jagen op bizons en lopen door laagstaand water, waardoor ze super groot zijn geworden. Net als er een leeuw aan het sluipen is en op het punt staat een nog grotere bizon te pakken, schrik ik van de trilling om mijn pols.
Ik kijk op mijn horloge en zie dat de timer is afgegaan. Even twijfel ik, zal ik echt in mijn luier plassen of misschien toch maar gewoon naar het toilet gaan? Ik denk terug aan wat Astrid zei, ik mag zelf niet aan de luier zitten en ik ben ook uit het rooster gehaald om geholpen te worden bij het naar de wc gaan. Zoveel opties heb ik dus niet. Daarnaast ben ik stiekem ook nieuwsgierig naar hoe het voelt om in een luier te plassen en dan lijkt dit de ideale kans.
Met een diepe zucht probeer ik mijn sluitspier te ontspannen. Maar helaas, de mind-muscle connection is er simpelweg niet. Snel schakel ik over op hard aanspannen. Langzaam voel ik de druk in mijn blaas oplopen, maar het lukt niet om te plassen en de luier blijft droog. Tevergeefs stop ik maar met proberen en bedenk me dat ik beter nog wat kan drinken. Ik zet het bed wat rechter op, maak het eerste flesje water open en ga verder met tv kijken.
De tweede keer dat de timer afgaat en ik een zachte trilling om mijn pols voel, probeer ik het nog een keer. Weer probeer ik mijn sluitspier zo goed mogelijk te ontspannen. Tot mijn verbazing werkte het ook nog en kwam er een klein straaltje warme urine in de luier. Misschien heeft de combinatie van water drinken en wat rechter op zitten dan toch geholpen denk ik bij mezelf. Als ik mijn deken wegsla en mijn luier wat beter bestudeer is er niet veel veranderd. Enigzins teleurgesteld besluit ik nog flink wat te drinken en richt mijn aandacht weer op de tv.
Zoals te verwachten ging het beter toen de timer voor de derde keer afging. En nu ik me voor de vierde keer ontspan, lukt het me om mijn hele blaas te legen in de luier. Het geluid van urine dat in de luier stroomt is zachtjes hoorbaar boven het volume van de tv. Langzaam voel ik hoe de warme plas verder door mijn luier verspreidt. De luier lijkt op te zwellen en mijn benen worden een beetje uit elkaar gedrukt. Gelukkig neemt hij wel alles op en lekt niet. Tevreden open ik het tweede flesje water en kijk ik verder naar de film over leeuwen. Elke keer als de timer afgaat doe ik weer een klein plasje.
Eigenlijk is er niet zoveel te beleven op mijn kamer en als de film is afgelopen begin ik me dan ook al vrij snel te vervelen. Ik speel een beetje met mijn sluitspier door hem eerst aan te spannen en dan weer te ontspannen. Dit is wel een grappig gevoel, maar na een poosje merk ik dat hij een beetje moe wordt en ik hem niet meer zo hard kan aanspannen. Mijn luier is onderhand nog wat meer opgezwollen, maar hij lijkt voorlopig nog niet te gaan lekken. Ik zit er op als een soort kussentje en het voelt beter dan ik me had voorgesteld. Even schiet ik in de lach, wie had er nou gedacht dat ik vandaag in een luier zou liggen? Best wel een bizar beeld eigenlijk, zo’n jonge man die het nog in zijn broek doet. Ik werp een blik op de klok en het lijkt me wel redelijk als er binnen zo’n dertig tot zestig minuten iemand langskomt om het eten te serveren en me te verschonen.
Een poosje later komt er een lieve oudere vrouw binnen met een karretje om het eten te serveren. Ik maak kort een praatje en vraag haar wanneer ik kan verwachten verschoond te worden.
“Ach kind, dat weet ik echt niet hoor. Dan moet je bij de verplegers zijn,” zegt ze met wat medelijden.
“Okay, geen probleem hoor,” antwoorde ik begripvol. Ik krijg een kom met groentesoep met stukjes kip en een paar sneetjes stokbrood op bed geserveerd. Ik maak me meer zorgen om de hoeveelheid eten dan mijn verschoning, dus vraag ik beleefd of ik misschien twee koppen soep mag hebben.
“O hebben we hier een grote eter? Tuurlijk kan dat. Meestal houden we ook nog wel wat over, dus als iedereen heeft gehad kan ik nog wel een keer langskomen,” zegt ze terwijl ze nog een kom vult met de soep. Daarna neemt ze afscheid en gaat ze weer door naar de volgende kamer.
Ik ben blij dat ik niet zelf hoef te koken en begin met het eerste kommetje soep. Ik eet eigenlijk bijna nooit soep, maar deze smaakt wel heel lekker. En het is ook een fijn gevoel dat het gerecht best wel gezond is. Het heeft namelijk alles wel wat je nodig hebt, een beetje proteïne in de kip, wat vezels en vitamines in de groente, een paar koolhydraten in het brood en natuurlijk wat vet in de kruidenboter. Daar kan ik wel aan wennen denk ik vrolijk. Rustig eet ik het allemaal op en pauzeer ik alleen twee keer om een klein plasje te doen als ik mijn horloge voel trillen. Daarna spoel ik de smaak nog weg met het laatste flesje water en ben ik uitgegeten.
Niet veel later, nadat de vaat al is opgehaald, komt Astrid als geroepen de kamer binnengelopen. Precies op tijd denk ik, want mijn luier begint nu wat te kriebelen en ik voel me niet zo schoon meer.
“Hoe gaat het?” vraagt Astrid nieuwsgierig als ze naar me toe loopt. “Wilde het lukken met plassen? Ik zie dat je het water op hebt.”
Ik moet een beetje blozen en zeg: “Ja, ik heb best wel wat kleine plasjes gedaan. En ik heb de timer gebruikt, maar nu kriebelt het wel een beetje.”
“Okay, wat goed van je. Dan went het zeker snel,” prijst ze me. “Ik zal eens kijken hoe je incomateriaal ervoor staat,” gaat ze verder als ze mijn deken aan de kant legt. Ik lig nogsteeds alleen in een tshirt en de luier in bed als ik haar handen al naar mijn lies zie bewegen. Ze betast mijn luier en ik voel hoe ze er zachtjes in knijpt. “Daar kan niet zoveel meer bij hoor!” concludeert ze vervolgens met een lach. “Heel goed gedaan,” herhaalde ze nog een keer, “de meeste patiënten blijven het lastig vinden.”
De dag is verder vrij saai geweest en ik geniet van de aandacht die ik nu krijg. Astrid begint de plakkers van de luier los te halen en vouwt hem weg. Zorgvuldig gebruikt ze een paar doekjes om alles schoon te vegen. De vieze luier rolt ze netjes op en legt ze op de grond. “Je zei dat het een beetje ging kriebelen toch? Dat moeten we wel in de gaten houden, want je huid is er niet aan gewent en je kan uitslag krijgen. Vooral goed blijven drinken, dan is de urine wat verdund. Ik zal nog kijken of je tussendoor ergens extra verschoond kan worden.”
Ik knik begrijpend en kijk hoe ze een nieuwe luier van de stapel uit mijn kast haalt.
“Als we deze omdoen, houdt je er nog zes over. Dat is ongeveer tot overmorgen. Daarna kunnen we kijken of je al zelfstandig naar het toilet kan of dat je dan nog hulp nodig hebt,” legt ze uit als ze met de luier zwaait. Ze loopt naar mijn bed en gebaart me mijn kont op te tillen. In een handomdraai voel ik dat er weer een frisse zachte luier onder me ligt. Ze zorgt ervoor dat mijn penis naar beneden wijst en vouwt vervolgens de luier dicht. Terwijl ze hem strak houdt, doet ze eerst de twee onderste plakkers dicht en maakt de verschoning af door ook de bovenste plakkers goed vast te maken.
Ze legt me uit dat ze voor vanavond waarchijnlijk de laatste is die langskomt en zet het bed alvast horizontaal en op de juiste hoogte om in te slapen. Terwijl ze bezig is ziet ze mijn horloge trillen en kijkt ze toe hoe ik me weer ontspan en een klein plasje doe in de nieuwe luier. Ze lacht me lief toe en vult de flessen water opnieuw bij de kraan. “Voor als je dorst krijgt”, zegt ze als ze de flessen weer naast mijn bed zet. Vervolgens doet ze de deken goed om me heen en geeft ze me de afstandsbediening van de tv om nog wat te kijken voordat ik ga slapen. Dan vertelt ze me dat ze morgen niet werkt, maar dat ze zal kijken of ze nog leuke zusters kan regelen.
“Alvast welterusten!” zegt ze ten slotte als ze de kamer uitloopt met de vieze luier in haar hand.
luierdromer
Niet geschoten is altijd mis.
Gewoon Geweldig
Storytimezz
Toplid
Hoofdstuk 4
Plotseling schrik ik wakker. Het licht in mijn kamer is gedimt en ik schiet overeind. Recht voor mijn neus staat een verpleegster die al twee tapes van mijn luier heeft losgemaakt en nu een paar stappen achteruit deinst. Ze breekt het ijs en zegt speels: “Hey slaapkop, laat ik je schrikken? Ik heet trouwens Amy en ik doe vannacht de rondes.”
Vermoeid wrijf ik wat slaap uit mijn ogen. Voor me staat een leuke blonde meid die maar een paar jaar ouder is dan ik zelf. Ik schat haar in op eind twintig. Als de situatie langzaam inzinkt, formuleer ik een antwoord. “Ja zeg dat wel, ik ben nog niet helemaal gewend dat mijn luier verschoond wordt.”
“Dat geeft niks hoor,” lacht Amy me toe. “Astrid zei al dat je voor het eerst incontinentiemateriaal om hebt om het te ‘proberen’,” zegt ze met een knipoog.
Even lijkt het alsof ze met me aan het flirten is, maar dat lijkt me onwaarschijnlijk. Snel begin ik over iets anders. “Waarom noemt iedereen het eigenlijk incontinentiemateriaal? Dat klinkt echt meteen alsof het voor bejaarden bedoeld is,” vraag ik aan haar.
“Dat is omdat mensen zich vaak schamen voor het woord luiers. Het is nou eenmaal gelinkt aan babies en onzindelijke kinderen,” legt Amy uit. “Als je het niet erg vindt kan ik ook wel echte luiers halen voor je van de afdeling voor kinderen en jongvolwassenen? Die zijn met een patroontje en zien er veel leuker uit!”
Ik sta op het punt om te antwoorden, maar ik word onderbroken. Amy namelijk net iets te enthousiast en praat verder terwijl ze weer naar mijn bed loopt: “Ik plak even je luier weer dicht hoor. We willen natuurlijk geen ongelukjes als ik even weg ben.” Zonder iets in te brengen, voel ik hoe ze de luier, die inmiddels al flink is afgekoeld door het contact met de lucht, weer strak vastmaakt met de witte tapes. Ze wrijft nog een paar keer na over de plakkers zodat ze goed vastzitten en vetrekt vervolgens richting de andere afdeling.
Amy loopt over de gang en is duidelijk in haar nopjes. Meestal is haar werk in de nacht vrij eentonig, maar nu heeft ze eindelijk de afwisseling waar ze op gehoopt had. Astrid had de nieuwe jongen op haar lijst gezet en gezegd dat hij incontinentiemateriaal wilde proberen. Dat hoor je natuurlijk niet elke dag en Amy vond het wel een schattig idee om hem in een luier te zien. Daarom is ze vastbesloten om hem die ervaring volledig te geven.
Ze gaat de klapdeuren door naar de andere afdeling en duikt het magazijn in. Dit is het magazijn voor kinderen en jongvolwassenen en het ligt dan ook vol met van alles en nog wat. Links liggen nieuwe en aangebroken pakken met luiers in bijna alle maten en rechts liggen stellages met kleding. Pyjamas, rompertjes, tuigjes, je kan het zo gek niet bedenken of het ligt in het magazijn. Amy loopt langs de pakken luiers, helaas zullen de Disney motiefjes hem niet meer passen denkt ze. Ze probeert voor de geest te halen hoe hij eruit ziet. Zachtjes mompelt ze tegen zichzelf: “Hmm, een atletische bouw met best wat spieren, maar toch een smalle taille. En hij droeg een maat medium van het gewone incomateriaal.”
Uiteindelijk besluit ze van elk patroontje van Crinklz twee luiers mee te nemen, zodat hij zelf nog kan kiezen. Ze hebben vier verschillende pakken liggen met patroontjes van beestjes verkleed als piraten, astronauten, aquanauten en toverfeeën. De ene is nog schattiger dan de ander en vrolijk kijkt ze nog verder in het magazijn. Er ligt ook kleding in zijn maat, maar dat is een beetje raar om mee te nemen. Dan zou hij eigenlijk naar deze afdeling moeten verhuizen. Ze denkt even na, eigenlijk is dat nog zo’n gek idee niet. De volwassenen afdeling is nu erg druk en er zijn maar weinig verplegers, terwijl er meer plek is in de afdeling voor kinderen en jongvolwassenen. En het dagprogramma is natuurlijk ook leuker dan de hele dag bingo spelen en sjoelen met de bejaarden. Ze maakt een mentale notitie en als haar oog op een luieremmer valt, besluit ze die op een karretje te zetten en samen met de luiers en wat extra verschoonspullen mee te nemen.
Niet veel later zie ik haar mijn kamer weer binnenlopen. Ze kijkt vrolijk en houdt een voor een de luiers omhoog. “Welke vind je het leukst?,” vraagt ze. “Die met piraten? Of deze roze met feeën?”
Snel schud ik mijn hoofd. De roze luier vind ik echt even te ver gaan, maar die met piraten ziet er wel leuk uit. “Die met piraten vind ik het leukst,” antwoord ik Amy dan ook blozend.
Ze lacht me lief toe: “Dat dacht ik al, want ik zag je ogen daar meteen heen gaan. Ik vind zelf die roze het meest schattig, maar die bewaren we wel voor als je stout bent geweest.” Ze legt de luiers in mijn kast en komt vervolgens mijn kant op met een luier met piraten print. Al snel heeft ze de plakkers van mijn natte luier los. “Beentjes omhoog!” zegt ze speels en ik gehoorzaam direct. Nadat ze me volledig heeft schoongepoetst legt ze de nieuwe luier onder me. De oude verdwijnt in de nieuwe luieremmer. “Deze lijkt haast wel zachter en dikker”, merk ik op. “Dat klopt, deze is eigenlijk wat luxer,” zegt ze. Voordat ze hem dichtplakt strooit ze eerst nog wat babypoeder in mijn schaamstreek en wrijft dit goed in. Ik geniet van de aandacht en het lijkt wel alsof zij het ook een leuk spelletje vindt.
Ze doet een stapje achteruit en kijkt hoe ik erbij lig.”Het staat je superschattig!” zegt ze. “Ik kom morgenochtend nog wel even langs voordat ik uitklok, vind je dat goed?”
“Ja!” zeg ik net iets te hard.
“Dat is wel duidelijk,” lacht Amy. “Ik zal ook kijken of je over kan naar de afdeling voor kinderen en jongvolwassenen. Dan kan je gamen en spelletjes spelen in plaats van bingo.”
Ik merk op dat ik wel graag wil gamen met de rest, omdat ik alleen nog maar op bed heb gelegen en mijn kamer nog niet ben uitgeweest. Samen bespreken we de activiteiten die voor de andere afdeling georganiseerd worden, voordat ze opmerkt dat het nu echt weer tijd is om te gaan slapen.
Nadat ze me heeft ingestopt, doet ze het licht weer uit en verlaat ze stilletjes mijn kamer. Ik droom na over wat er vandaag allemaal gebeurd is. Een ding is zeker, Amy is hartstikke lief en met een beetje geluk wordt het straks allemaal wat minder saai.
Plotseling schrik ik wakker. Het licht in mijn kamer is gedimt en ik schiet overeind. Recht voor mijn neus staat een verpleegster die al twee tapes van mijn luier heeft losgemaakt en nu een paar stappen achteruit deinst. Ze breekt het ijs en zegt speels: “Hey slaapkop, laat ik je schrikken? Ik heet trouwens Amy en ik doe vannacht de rondes.”
Vermoeid wrijf ik wat slaap uit mijn ogen. Voor me staat een leuke blonde meid die maar een paar jaar ouder is dan ik zelf. Ik schat haar in op eind twintig. Als de situatie langzaam inzinkt, formuleer ik een antwoord. “Ja zeg dat wel, ik ben nog niet helemaal gewend dat mijn luier verschoond wordt.”
“Dat geeft niks hoor,” lacht Amy me toe. “Astrid zei al dat je voor het eerst incontinentiemateriaal om hebt om het te ‘proberen’,” zegt ze met een knipoog.
Even lijkt het alsof ze met me aan het flirten is, maar dat lijkt me onwaarschijnlijk. Snel begin ik over iets anders. “Waarom noemt iedereen het eigenlijk incontinentiemateriaal? Dat klinkt echt meteen alsof het voor bejaarden bedoeld is,” vraag ik aan haar.
“Dat is omdat mensen zich vaak schamen voor het woord luiers. Het is nou eenmaal gelinkt aan babies en onzindelijke kinderen,” legt Amy uit. “Als je het niet erg vindt kan ik ook wel echte luiers halen voor je van de afdeling voor kinderen en jongvolwassenen? Die zijn met een patroontje en zien er veel leuker uit!”
Ik sta op het punt om te antwoorden, maar ik word onderbroken. Amy namelijk net iets te enthousiast en praat verder terwijl ze weer naar mijn bed loopt: “Ik plak even je luier weer dicht hoor. We willen natuurlijk geen ongelukjes als ik even weg ben.” Zonder iets in te brengen, voel ik hoe ze de luier, die inmiddels al flink is afgekoeld door het contact met de lucht, weer strak vastmaakt met de witte tapes. Ze wrijft nog een paar keer na over de plakkers zodat ze goed vastzitten en vetrekt vervolgens richting de andere afdeling.
Amy loopt over de gang en is duidelijk in haar nopjes. Meestal is haar werk in de nacht vrij eentonig, maar nu heeft ze eindelijk de afwisseling waar ze op gehoopt had. Astrid had de nieuwe jongen op haar lijst gezet en gezegd dat hij incontinentiemateriaal wilde proberen. Dat hoor je natuurlijk niet elke dag en Amy vond het wel een schattig idee om hem in een luier te zien. Daarom is ze vastbesloten om hem die ervaring volledig te geven.
Ze gaat de klapdeuren door naar de andere afdeling en duikt het magazijn in. Dit is het magazijn voor kinderen en jongvolwassenen en het ligt dan ook vol met van alles en nog wat. Links liggen nieuwe en aangebroken pakken met luiers in bijna alle maten en rechts liggen stellages met kleding. Pyjamas, rompertjes, tuigjes, je kan het zo gek niet bedenken of het ligt in het magazijn. Amy loopt langs de pakken luiers, helaas zullen de Disney motiefjes hem niet meer passen denkt ze. Ze probeert voor de geest te halen hoe hij eruit ziet. Zachtjes mompelt ze tegen zichzelf: “Hmm, een atletische bouw met best wat spieren, maar toch een smalle taille. En hij droeg een maat medium van het gewone incomateriaal.”
Uiteindelijk besluit ze van elk patroontje van Crinklz twee luiers mee te nemen, zodat hij zelf nog kan kiezen. Ze hebben vier verschillende pakken liggen met patroontjes van beestjes verkleed als piraten, astronauten, aquanauten en toverfeeën. De ene is nog schattiger dan de ander en vrolijk kijkt ze nog verder in het magazijn. Er ligt ook kleding in zijn maat, maar dat is een beetje raar om mee te nemen. Dan zou hij eigenlijk naar deze afdeling moeten verhuizen. Ze denkt even na, eigenlijk is dat nog zo’n gek idee niet. De volwassenen afdeling is nu erg druk en er zijn maar weinig verplegers, terwijl er meer plek is in de afdeling voor kinderen en jongvolwassenen. En het dagprogramma is natuurlijk ook leuker dan de hele dag bingo spelen en sjoelen met de bejaarden. Ze maakt een mentale notitie en als haar oog op een luieremmer valt, besluit ze die op een karretje te zetten en samen met de luiers en wat extra verschoonspullen mee te nemen.
Niet veel later zie ik haar mijn kamer weer binnenlopen. Ze kijkt vrolijk en houdt een voor een de luiers omhoog. “Welke vind je het leukst?,” vraagt ze. “Die met piraten? Of deze roze met feeën?”
Snel schud ik mijn hoofd. De roze luier vind ik echt even te ver gaan, maar die met piraten ziet er wel leuk uit. “Die met piraten vind ik het leukst,” antwoord ik Amy dan ook blozend.
Ze lacht me lief toe: “Dat dacht ik al, want ik zag je ogen daar meteen heen gaan. Ik vind zelf die roze het meest schattig, maar die bewaren we wel voor als je stout bent geweest.” Ze legt de luiers in mijn kast en komt vervolgens mijn kant op met een luier met piraten print. Al snel heeft ze de plakkers van mijn natte luier los. “Beentjes omhoog!” zegt ze speels en ik gehoorzaam direct. Nadat ze me volledig heeft schoongepoetst legt ze de nieuwe luier onder me. De oude verdwijnt in de nieuwe luieremmer. “Deze lijkt haast wel zachter en dikker”, merk ik op. “Dat klopt, deze is eigenlijk wat luxer,” zegt ze. Voordat ze hem dichtplakt strooit ze eerst nog wat babypoeder in mijn schaamstreek en wrijft dit goed in. Ik geniet van de aandacht en het lijkt wel alsof zij het ook een leuk spelletje vindt.
Ze doet een stapje achteruit en kijkt hoe ik erbij lig.”Het staat je superschattig!” zegt ze. “Ik kom morgenochtend nog wel even langs voordat ik uitklok, vind je dat goed?”
“Ja!” zeg ik net iets te hard.
“Dat is wel duidelijk,” lacht Amy. “Ik zal ook kijken of je over kan naar de afdeling voor kinderen en jongvolwassenen. Dan kan je gamen en spelletjes spelen in plaats van bingo.”
Ik merk op dat ik wel graag wil gamen met de rest, omdat ik alleen nog maar op bed heb gelegen en mijn kamer nog niet ben uitgeweest. Samen bespreken we de activiteiten die voor de andere afdeling georganiseerd worden, voordat ze opmerkt dat het nu echt weer tijd is om te gaan slapen.
Nadat ze me heeft ingestopt, doet ze het licht weer uit en verlaat ze stilletjes mijn kamer. Ik droom na over wat er vandaag allemaal gebeurd is. Een ding is zeker, Amy is hartstikke lief en met een beetje geluk wordt het straks allemaal wat minder saai.
luierdromer
Niet geschoten is altijd mis.
Een hele mooie wending
Jackrussel
Toplid
Mooie verhaal tot nu toe ga zo door
luierdrager15
Toplid
ga zo door!!
Storytimezz
Toplid
Hoofdstuk 5 (PL)
‘s Ochtends word ik langzaam wakker door het zonlicht dat door mijn raam schijnt. Ik knipper een paar keer met mijn ogen en probeer me te oriënteren. Tussen mijn benen voel ik de dikke luier zitten en even ben ik bang dat hij nat is, tot ik mezelf realiseer dat ik gisteren een dikkere luier met figuurtjes heb omgekregen. Mijn blaas is vol en in plaats van het op te houden besluit ik het gewoon direct in de luier te laten lopen, daarvoor heb ik hem immers om. Ik voel hoe niet alles meteen wordt opgenomen en er een klein plasje ontstaat ter hoogte van mijn kont dat langzaam wegtrekt. Meteen herinner ik me weer wat Astrid zei: vaker een klein beetje plassen voorkomt dat je gaat lekken. Met een blik op mijn horloge zie ik dat de timer nog actief is en over een uurtje weer voor het eerst afgaat. Ik besluit weer te gaan liggen en kijk uit naar het bezoek van Amy als ik plotseling mijn darmen voel pruttelen. Net zoals iedere ochtend zal ik straks maar snel een wc moeten opzoeken, denk ik bij mezelf.
Niet veel later komt Amy de kamer ingelopen. “Goedemorgen slaapkop, heb je lekker geslapen?” zegt ze vrolijk.
Nadat ik gisteravond verschoont was, ben ik als een blok in slaap gevallen. “Ja, ik ben weer helemaal opgeladen,” antwoord ik haar dus vol energie. “Ik denk dat ik vandaag wel weer kan proberen wat actiefs te ondernemen.”
“O, dat is goed om te horen. Misschien kan ik vandaag al regelen dat je spelletjes kan doen in de gezamelijke ruimte met de andere jongeren.” Ze loopt naar mijn bed en vraagt vervolgens lief: “En, heb je het vannacht droog gehouden?”
Even moet ik blozen, zo’n directe vraag had ik niet verwacht. “Vannacht wel ja, maar ik heb net wel wat laten lopen,” zeg ik een beetje ongemakkelijk. “En ik moet zo nog naar de wc,” waarbij ik doelde op mijn aandrang om te poepen.
“Laat gewoon maar weer lopen hoor schat, daar is je luier voor en hij is nu toch al aan een verschoning toe.” Ik denk dat ze wel door had dat ik een grote boodschap bedoelde, maar ze deed heel onschuldig alsof ze van niets wist.
“Nee, ik bedoel dat ik zo moet poepen,” zeg ik nu een beetje nerveus.
“Dat is toch geen probleem? Daar zijn luiers ook gewoon voor gemaakt,” zegt ze alsof het de normaalste zaak van de wereld is.
“Dat gaat echt niet hoor. Dat kan ik niet zomaar.” In mijn stem was nu een beetje paniek te horen.
“Hmm, ik kan je wel wat geven om het makkelijker te maken. Dan help ik je daarna uit bed. Is dat goed?” Amy kijkt me lief aan en ik ga maar akkoord. Zoveel moeite met poepen heb ik nou ook weer niet, ze hoeft me alleen maar even uit bed te helpen en naar de toiletten te brengen denk ik nog.
“Ga maar op je zij liggen met je gezicht naar de muur, dan ben ik zo terug.” Nieuwsgierig draai ik me om en wacht ik tot ze terugkomt. Het duurt niet lang en ik merk dat ze weer duidelijk in haar nopjes is. “Okay, tel maar mee tot drie,” zegt ze als ik haar hand van achteren mijn luier in voel gaan. “Een.. Twee.. Drie!” En ik voel hoe ze iets mijn kontgaatje induwt. Ze kijkt tevreden en zegt vervolgens: “Heel goed! Je zal zo wat meer aandrang voelen, dus probeer het maar op te houden. Ik ga eerst even naar een andere cliënt en dan haal ik je zo uit je bed.”
Nou daar lig ik dan. Dit is niet helemaal hoe ik me het begin van de dag had voorgesteld en ik voel hoe mijn darmen nog meer in beweging komen. Amy is al een paar minuten weg en ik hoop dat ze zo weer terugkomt om me dan eindelijk uit bed te halen.
Als geroepen komt Amy vervolgens weer binnengelopen. “Hey Amy, ik moet nu heel nodig. Kan je me helpen?” vraag ik meteen. “Ja tuurlijk,” zegt ze met een lieve stem als ze me mijn bed uit helpt. Met moeite kan ik het nog ophouden en ik maak snel een aanstalte om naar de kamerdeur te lopen.
“Waar ga je heen?” hoor ik haar zeggen als ze mijn arm vastpakt.
“De wc natuurlijk!” schreeuw ik bijna uit. Ik probeer door te lopen, maar ik heb nog niet al mijn kracht en Amy houdt me stevig vast.
“Niets daarvan grapjas. Als je luiers wil dragen moet je ook leren ze te gebruiken,” zegt ze weer op die lieve toon die nu ook wel heel dwingend klinkt. Met haar voet spreid ze mijn benen en vervolgens gebaart ze me een beetje te hurken. Gedwee zak ik met mijn gezicht naar de deur door mijn hurken. Ik hoor haar met een plof plaatsnemen op de zitstoel achter me, maar ben verder te geconcentreerd bezig met het ophouden.
In deze positie is het moeilijk om mijn kringspier aan te blijven spannen en langzaam voel ik hoe de druk te groot wordt. “Amy, help, ik kan het niet meer ophouden,” zeg ik verloren.
“Het is al goed schat. Gebruik je luier maar waarvoor hij gemaakt is,” weer die vriendelijke stem die doet alsof het de normaalste zaak in de wereld is dat ik hier zo sta. Tevergeefs probeer ik het nog op te houden, maar ik voel al gauw hoe ik mijn luier vul. Het gevoel is zo intens dat ik niet door heb dat Amy een paar fotos maakt terwijl ze me prijst.
Ik voel me vies en besluit meteen de luier af te doen, maar zodra ik de eerste plakker los had schoot Amy meteen op. “Foei he, je mag niet je eigen luier afdoen,” zegt ze nu heel streng. “Blijf even zo staan, dit moet ik noteren op de ipad. Daarna verschoon ik je.”
Als een mak lammetje sta ik midden in de kamer te wachten. In mijn volle luier. Terwijl Amy druk aan het tikken is op de ipad reflecteer ik op wat er zojuist is gebeurd. Ik heb echt geprobeerd om het op te houden, maar het lukte gewoon niet meer. Het heeft me ook erg veel energie gekost. Waarschijnlijk had ik het uberhaubt niet eens naar de wc gered en had ik anders zo op de gang gestaan. En Amy lijkt het verder helemaal niet erg te vinden. Sterker nog, als ik naar haar luister is ze liever voor me.
Ik ben in gedachten verzonken als ze aan mijn mouw trekt. “Kom op, ik zal je even verschonen.” Ze legt een kleedje op de grond en gebaart dat ik erop moet gaan liggen. Langzaam laat ik mezelf zakken, maar ik kan niet voorkomen dat de poep zich verder door mijn luier verspreid als ik met mijn kont op de grond kom. Ik ga languit liggen en wacht tot Amy mijn luier verder lostapet. “Zo te ruiken heb je flink je best gedaan,” zei ze speels terwijl ik rood van schaamte wegkleur en wel door de gond kan zakken. Met een hand houdt ze mijn enkels in de lucht en met de andere hand maakt ze me zo goed mogelijk schoon. Dit was zeker de langste verschoning tot nu toe, maar enkele minuten later had ik weer een nieuwe frisse luier om. Om me op te vrolijken knijpt ze overdreven haar neus dicht en gooit vervolgens de vieze luier in de luieremmer. Gek genoeg werkte dit want ik voel me nu al een stuk beter in de schone luier.
Verder heb ik vandaag een lange dag voor de boeg. 's Middags de kennismaking met de andere jongeren en misschien meteen de verhuizing naar een andere kamer. Amy helpt me daarom terug in bed klimmen en zet de tv aan zodat ik nog even wat kan bijkomen. Voordat ze wegloopt geeft ze nog snel een aai over mijn bol en neemt vervolgens afcheid.
‘s Ochtends word ik langzaam wakker door het zonlicht dat door mijn raam schijnt. Ik knipper een paar keer met mijn ogen en probeer me te oriënteren. Tussen mijn benen voel ik de dikke luier zitten en even ben ik bang dat hij nat is, tot ik mezelf realiseer dat ik gisteren een dikkere luier met figuurtjes heb omgekregen. Mijn blaas is vol en in plaats van het op te houden besluit ik het gewoon direct in de luier te laten lopen, daarvoor heb ik hem immers om. Ik voel hoe niet alles meteen wordt opgenomen en er een klein plasje ontstaat ter hoogte van mijn kont dat langzaam wegtrekt. Meteen herinner ik me weer wat Astrid zei: vaker een klein beetje plassen voorkomt dat je gaat lekken. Met een blik op mijn horloge zie ik dat de timer nog actief is en over een uurtje weer voor het eerst afgaat. Ik besluit weer te gaan liggen en kijk uit naar het bezoek van Amy als ik plotseling mijn darmen voel pruttelen. Net zoals iedere ochtend zal ik straks maar snel een wc moeten opzoeken, denk ik bij mezelf.
Niet veel later komt Amy de kamer ingelopen. “Goedemorgen slaapkop, heb je lekker geslapen?” zegt ze vrolijk.
Nadat ik gisteravond verschoont was, ben ik als een blok in slaap gevallen. “Ja, ik ben weer helemaal opgeladen,” antwoord ik haar dus vol energie. “Ik denk dat ik vandaag wel weer kan proberen wat actiefs te ondernemen.”
“O, dat is goed om te horen. Misschien kan ik vandaag al regelen dat je spelletjes kan doen in de gezamelijke ruimte met de andere jongeren.” Ze loopt naar mijn bed en vraagt vervolgens lief: “En, heb je het vannacht droog gehouden?”
Even moet ik blozen, zo’n directe vraag had ik niet verwacht. “Vannacht wel ja, maar ik heb net wel wat laten lopen,” zeg ik een beetje ongemakkelijk. “En ik moet zo nog naar de wc,” waarbij ik doelde op mijn aandrang om te poepen.
“Laat gewoon maar weer lopen hoor schat, daar is je luier voor en hij is nu toch al aan een verschoning toe.” Ik denk dat ze wel door had dat ik een grote boodschap bedoelde, maar ze deed heel onschuldig alsof ze van niets wist.
“Nee, ik bedoel dat ik zo moet poepen,” zeg ik nu een beetje nerveus.
“Dat is toch geen probleem? Daar zijn luiers ook gewoon voor gemaakt,” zegt ze alsof het de normaalste zaak van de wereld is.
“Dat gaat echt niet hoor. Dat kan ik niet zomaar.” In mijn stem was nu een beetje paniek te horen.
“Hmm, ik kan je wel wat geven om het makkelijker te maken. Dan help ik je daarna uit bed. Is dat goed?” Amy kijkt me lief aan en ik ga maar akkoord. Zoveel moeite met poepen heb ik nou ook weer niet, ze hoeft me alleen maar even uit bed te helpen en naar de toiletten te brengen denk ik nog.
“Ga maar op je zij liggen met je gezicht naar de muur, dan ben ik zo terug.” Nieuwsgierig draai ik me om en wacht ik tot ze terugkomt. Het duurt niet lang en ik merk dat ze weer duidelijk in haar nopjes is. “Okay, tel maar mee tot drie,” zegt ze als ik haar hand van achteren mijn luier in voel gaan. “Een.. Twee.. Drie!” En ik voel hoe ze iets mijn kontgaatje induwt. Ze kijkt tevreden en zegt vervolgens: “Heel goed! Je zal zo wat meer aandrang voelen, dus probeer het maar op te houden. Ik ga eerst even naar een andere cliënt en dan haal ik je zo uit je bed.”
Nou daar lig ik dan. Dit is niet helemaal hoe ik me het begin van de dag had voorgesteld en ik voel hoe mijn darmen nog meer in beweging komen. Amy is al een paar minuten weg en ik hoop dat ze zo weer terugkomt om me dan eindelijk uit bed te halen.
Als geroepen komt Amy vervolgens weer binnengelopen. “Hey Amy, ik moet nu heel nodig. Kan je me helpen?” vraag ik meteen. “Ja tuurlijk,” zegt ze met een lieve stem als ze me mijn bed uit helpt. Met moeite kan ik het nog ophouden en ik maak snel een aanstalte om naar de kamerdeur te lopen.
“Waar ga je heen?” hoor ik haar zeggen als ze mijn arm vastpakt.
“De wc natuurlijk!” schreeuw ik bijna uit. Ik probeer door te lopen, maar ik heb nog niet al mijn kracht en Amy houdt me stevig vast.
“Niets daarvan grapjas. Als je luiers wil dragen moet je ook leren ze te gebruiken,” zegt ze weer op die lieve toon die nu ook wel heel dwingend klinkt. Met haar voet spreid ze mijn benen en vervolgens gebaart ze me een beetje te hurken. Gedwee zak ik met mijn gezicht naar de deur door mijn hurken. Ik hoor haar met een plof plaatsnemen op de zitstoel achter me, maar ben verder te geconcentreerd bezig met het ophouden.
In deze positie is het moeilijk om mijn kringspier aan te blijven spannen en langzaam voel ik hoe de druk te groot wordt. “Amy, help, ik kan het niet meer ophouden,” zeg ik verloren.
“Het is al goed schat. Gebruik je luier maar waarvoor hij gemaakt is,” weer die vriendelijke stem die doet alsof het de normaalste zaak in de wereld is dat ik hier zo sta. Tevergeefs probeer ik het nog op te houden, maar ik voel al gauw hoe ik mijn luier vul. Het gevoel is zo intens dat ik niet door heb dat Amy een paar fotos maakt terwijl ze me prijst.
Ik voel me vies en besluit meteen de luier af te doen, maar zodra ik de eerste plakker los had schoot Amy meteen op. “Foei he, je mag niet je eigen luier afdoen,” zegt ze nu heel streng. “Blijf even zo staan, dit moet ik noteren op de ipad. Daarna verschoon ik je.”
Als een mak lammetje sta ik midden in de kamer te wachten. In mijn volle luier. Terwijl Amy druk aan het tikken is op de ipad reflecteer ik op wat er zojuist is gebeurd. Ik heb echt geprobeerd om het op te houden, maar het lukte gewoon niet meer. Het heeft me ook erg veel energie gekost. Waarschijnlijk had ik het uberhaubt niet eens naar de wc gered en had ik anders zo op de gang gestaan. En Amy lijkt het verder helemaal niet erg te vinden. Sterker nog, als ik naar haar luister is ze liever voor me.
Ik ben in gedachten verzonken als ze aan mijn mouw trekt. “Kom op, ik zal je even verschonen.” Ze legt een kleedje op de grond en gebaart dat ik erop moet gaan liggen. Langzaam laat ik mezelf zakken, maar ik kan niet voorkomen dat de poep zich verder door mijn luier verspreid als ik met mijn kont op de grond kom. Ik ga languit liggen en wacht tot Amy mijn luier verder lostapet. “Zo te ruiken heb je flink je best gedaan,” zei ze speels terwijl ik rood van schaamte wegkleur en wel door de gond kan zakken. Met een hand houdt ze mijn enkels in de lucht en met de andere hand maakt ze me zo goed mogelijk schoon. Dit was zeker de langste verschoning tot nu toe, maar enkele minuten later had ik weer een nieuwe frisse luier om. Om me op te vrolijken knijpt ze overdreven haar neus dicht en gooit vervolgens de vieze luier in de luieremmer. Gek genoeg werkte dit want ik voel me nu al een stuk beter in de schone luier.
Verder heb ik vandaag een lange dag voor de boeg. 's Middags de kennismaking met de andere jongeren en misschien meteen de verhuizing naar een andere kamer. Amy helpt me daarom terug in bed klimmen en zet de tv aan zodat ik nog even wat kan bijkomen. Voordat ze wegloopt geeft ze nog snel een aai over mijn bol en neemt vervolgens afcheid.
friendly
Superlid
Komt er ook een Amy bij jou langs?
friendly
Superlid
H'mmm... zou ze die voor eigen gebruik maken?