plassertje
Superlid
Heb enkel als kleuter katoenen luiers gedragen...erna altijd stiekem wegwerpluiers.Vanaf mijn 6 jaar mocht ik geen luiers meer dragen van mama...Wel altijd bedplasser gebleven....dus altijd stiekem luiers gedragen.
Nog niet klaar David heeft ongelukjes
- Onderwerp starter geo
- Startdatum
poopoopants
hoi iedereen, welkom op mijn profiel
Vraagje. Deed je met de grote boodschap je luier uit? Of soms ook gewoon erin? Kan dat ook in het verhaal?
Het verhaal schrijft zichzelf, we zullen zien hoe het verder gaat. Ik weet het nog niet.
En ze is niet eens een echte tante, ze is een vriendin van Davids moeder. In zijn omgeving worden volwassenen al gauw ‘tante’ of ‘oom’ genoemd.
Daar gaat ie weer, een vers hoofdstuk. Ik hoop dat jullie het leuk blijven vinden.
XIV
Wat is dat heerlijk, om weer thuis te zijn met mama. Zij is toch wel de beste om me met de vettende zalf in te smeren, ze masseerde me gisteravond over mijn hele lichaam terwijl ze allemaal lieve woordjes zei.
Ik denk dat mama het ook fijn vindt om weer met mij bezig te zijn. Ze vertelde dat ze blij is dat het weer beter gaat met oma, die heeft ze ook met liefde verzorgd, maar ze vond het heerlijk om haar handen weer over mijn lichaam te laten glijden. Ze zei dat het lijkt dat ik gegroeid ben in die week dat ze me niet gezien heeft. En ze denkt dat ik nu niet meer in broek zal plassen, nu alles weer bij het oude is. Nou, dat hoop ik ook, telkens moeite moeten doen om de natte plek in mijn broekje te verbergen is niet mijn hobby.
Vannacht had ik wel weer in mijn luier geplast, maar dat is normaal, daar keek mama ook niet van op.
Inmiddels zit ik in mijn klas op school, de laatste weken voor de meivakantie zijn begonnen. Dat betekent dat we nog wel proefwerken hebben, maar verder is het eigenlijk vrij relaxed.
Tussen de eerste twee lesuren ben ik vergeten naar de wc te gaan, maar gelukkig ben ik droog gebleven.
Ik heb net in de pauze wel een plas gedaan, op de wc. Ik heb me voorgenomen om goed op te passen vandaag, ik wil mama niet teleurstellen.
We zitten te wachten op de meester, die gaat ons een film laten zien over chimpansees in Afrika, Hij zegt dat ze net als mensen sociaal zijn, maar ook agressief naar elkaar kunnen zijn. Dus ook net als mensen, haha.
Het lokaal wordt verduisterd, de film begint.
Ik word helemaal meegevoerd door het verhaal in de film, een chimpanseefamilie wordt gevolgd, er worden jongen geboren, een oud vrouwtje gaat dood, en er zijn zelfs chimpanseetieners die de boel op stelten zetten. Als er een vijandige troep in de buurt komt gaan ze vechten, ik schrik me rot wanneer ik zie dat er een jong wordt doodgebeten.
Oef, ik krijg het er warm van, en ook mijn klasgenoten zijn ontdaan van het geweld.
Gelukkig gaat het regenen in het oerwoud, waardoor de apen zich terugtrekken en het geweld weer ophoudt. De regendruppels tikken nog na op het bladerdak van de jungle.
Maar dan schrik ik opnieuw, als ik me realiseer dat ik ook druppels op de grond hoor tikken onder mijn stoel. Ik voel aan mijn korte broekje, nat! Heb ik toch een plas gedaan, hoe kan dat nou? Ik voel nog eens, ja, het is echt warm en nat rond mijn plasser, en ik voel ook nog wat plas langs mijn been lopen. Gelukkig is het nog donker in het lokaal, ik pak een papieren zakdoekje en droog mijn been af, en probeer mijn broekje ook droog te deppen. Ik hoop dat het in het licht meevalt, en dat niemand het ziet. Ik zal mijn tas weer moeten gebruiken om mijn ongelukje te verbergen.
In het licht blijkt het gelukkig toch mee te vallen. Als je er niet op let valt de natte vlek nauwelijks op, denk ik. Ik loop als laatste het lokaal uit en ga eerst naar de wc’s. Daar zal ik eens goed kijken wat de schade is.
Daar aangekomen duik ik vlug een hokje in. Ik trek mijn broekje uit, en ook mijn onderbroekje, die is ook nat geworden natuurlijk. Ik knijp die laatste uit en stop hem in mijn tas. Jammer genoeg is het een van de stoere kleine slipjes, die moet thuis maar meteen de was in. Terwijl ik mijn korte broek weer aantrek, hoor ik een bekend geluid in het wc hokje naast me. Het klinkt precies zoals toen Ferrie zijn oefenbroekje openscheurde, zou hij het zijn? Ik zal even wachten tot hij klaar is, dan doe ik tegelijk met hem de deur open.
“Hoi Ferrie, moest je ook weer nodig?”
“Nee, ik had al peplast, ik heb alleen een vers oefenbroekje aangedaan. Kijk, in dit zakje zit de oude, ik heb er twee keer in geplast,” zei Ferrie, en liet het me zien. “En jij? Zo te zien was je te laat. Als je goed kijkt zie je een natte plek. Maar het valt niet op hoor, alleen ik let er altijd op of ik zie dat iemand in zijn broek geplast heeft, dan weet ik dat ik niet de enige ben.”
Natuurlijk krijg ik weer een rooie kop, en moet toegeven dat ik te laat was. Nou ja, dat ik het eigenlijk niet eens merkte, dat ik plaste. Tot ik het hoorde druppelen, en het warm werd in mijn kruis.
“Dat gevoel ken ik ook,” reageert Ferrie. “Ik merk het ook vaak pas als ik voel dat het warm wordt in mijn drynite. Maar dan blijft mijn broek tenminste droog, bij jou zie je dat je broekje nat is. Misschien moet jij ook oefenbroekjes gaan dragen, net als ik. Handig hoor, en als je geplast hebt blijft het warme gevoel een hele tijd hangen.”
“Ik vind het wel lekker warm als ik net geplast heb, maar daarna voelt het koud aan. Mijn broekje koelt dan snel weer af,” zeg ik. “Maar ik denk dat mijn mama het te duur vindt om oefenbroekjes te kopen. Trouwens, ik plas niet altijd in mijn broek hoor, dat is pas sinds kort. Ik plas wel eens in bed, maar daar draag ik dan een luier voor,” flap ik eruit.
“Oh, ik ook! Ik ben ook een bedplasser, elke nacht raak. Ik moet ook altijd een luier aan. Grappig, dan zijn we collega’s!”
Ik vraag aan Ferrie waar hij woont, en dat blijkt bij mij in de buurt te zijn. “Zullen we een keer afspreken?” vraagt hij. “Kunnen we samen voetballen of wat anders doen, en ervaringen uitwisselen over bedplassen en zo, haha.” Dat lijkt me leuk, en we spreken af om vanmiddag samen richting huis te fietsen.
Op weg naar huis vertel ik over mama en oma, en het logeren bij tante. Ook zeg ik dat mama wel weet dat ik ongelukjes gehad heb toen ik bij tante logeerde, maar dat ze het nog niet meegemaakt heeft. Ik weet dus niet hoe ze zal reageren als ze ziet dat mijn broekje nat is. “Laat eens voelen,” zegt Ferrie, en hij voelt eens goed aan de stof van mijn korte broek. “Nou, het is al droog joh, daar zou ik me niet druk over maken hoor!” “Maar mijn slipje is nog nat, die zit in mijn tas. Dat kan ik niet verbergen. Ik denk dat ik het maar eerlijk op ga biechten, dan zie ik wel wat me boven het hoofd hangt.”
Als ik bijna thuis ben, scheiden onze wegen, Ferrie moet nog iets verder.
Eenmaal binnen ga ik eerst mijn slipje uitspoelen, en ik hang het over mijn verwarming. Dan ga ik maar huiswerk maken, in afwachting van mama.
Wanneer mama en ik thee drinken vertel ik haar met tranen in mijn ogen, dat ik toch een ongelukje gehad heb. Mama schuift naast me op de bank en troost me. “Stil maar, knulletje. Het zal wel over gaan, net als de dokter gezegd heeft. Je lichaam is gewoon wat in de war. Je bent tóch mijn grote jongen, van wie ik het meeste houd.”
Ze neemt het goed op, gelukkig.
“Maar heb je wel je best gedaan om droog te blijven, heb je regelmatig geplast,” komt er dan achteraan, “zoals je beloofd had?”
Ik geef toe dat ik het een keer vergeten was, maar dat ik tijdens de film opeens moest plassen. Toen het regende in de jungle, toen druppelde het ook in mijn broek. Zomaar, ik had het gewoon te laat in de gaten, anders had ik mijn plasser wel dicht geknepen en was ik vlug naar de wc gegaan.
Ook vertel ik over Ferrie, dat ik hem weer gezien heb. Hij had ook in zijn broek geplast, maar hij draagt altijd een oefenbroekje, dus zijn broek wordt niet nat.
“Ja, dat zei je gisteren ook al. Dat zijn die drynites zeker, maar die zijn duur hoor. Zorg jij nou maar dat je niet meer in je broek plast, met 14 jaar moet je toch droog kunnen blijven, lieverd. ’s Nachts in bed plassen is al genoeg nattigheid voor een jongen als jij!”
Voor ik naar bed ga ’s avonds helpt mama me weer met douchen en afdrogen, en ze smeert de crème uit over mijn lichaam. Dan pakt ze de beschermende zalf en brengt die zorgvuldig aan in mijn liezen en billen, en over mijn plasser en zakje. Heerlijk, als mama me zo insmeert.
Tante gaat me de katoenen luier aan doen, bedenk ik me nu, leuk! En inderdaad, ze pakt de nieuwe luier, schuift die onder mijn billen, vouwt hem dicht en sluit het klittenband. Dan houdt ze het plastic broekje voor me open en ik stap erin. Mama trekt hem omhoog, voelt de randen, die zitten goed, en klopt op mijn billen.
“En nou lekker slapen, schat.”
XIV
Wat is dat heerlijk, om weer thuis te zijn met mama. Zij is toch wel de beste om me met de vettende zalf in te smeren, ze masseerde me gisteravond over mijn hele lichaam terwijl ze allemaal lieve woordjes zei.
Ik denk dat mama het ook fijn vindt om weer met mij bezig te zijn. Ze vertelde dat ze blij is dat het weer beter gaat met oma, die heeft ze ook met liefde verzorgd, maar ze vond het heerlijk om haar handen weer over mijn lichaam te laten glijden. Ze zei dat het lijkt dat ik gegroeid ben in die week dat ze me niet gezien heeft. En ze denkt dat ik nu niet meer in broek zal plassen, nu alles weer bij het oude is. Nou, dat hoop ik ook, telkens moeite moeten doen om de natte plek in mijn broekje te verbergen is niet mijn hobby.
Vannacht had ik wel weer in mijn luier geplast, maar dat is normaal, daar keek mama ook niet van op.
Inmiddels zit ik in mijn klas op school, de laatste weken voor de meivakantie zijn begonnen. Dat betekent dat we nog wel proefwerken hebben, maar verder is het eigenlijk vrij relaxed.
Tussen de eerste twee lesuren ben ik vergeten naar de wc te gaan, maar gelukkig ben ik droog gebleven.
Ik heb net in de pauze wel een plas gedaan, op de wc. Ik heb me voorgenomen om goed op te passen vandaag, ik wil mama niet teleurstellen.
We zitten te wachten op de meester, die gaat ons een film laten zien over chimpansees in Afrika, Hij zegt dat ze net als mensen sociaal zijn, maar ook agressief naar elkaar kunnen zijn. Dus ook net als mensen, haha.
Het lokaal wordt verduisterd, de film begint.
Ik word helemaal meegevoerd door het verhaal in de film, een chimpanseefamilie wordt gevolgd, er worden jongen geboren, een oud vrouwtje gaat dood, en er zijn zelfs chimpanseetieners die de boel op stelten zetten. Als er een vijandige troep in de buurt komt gaan ze vechten, ik schrik me rot wanneer ik zie dat er een jong wordt doodgebeten.
Oef, ik krijg het er warm van, en ook mijn klasgenoten zijn ontdaan van het geweld.
Gelukkig gaat het regenen in het oerwoud, waardoor de apen zich terugtrekken en het geweld weer ophoudt. De regendruppels tikken nog na op het bladerdak van de jungle.
Maar dan schrik ik opnieuw, als ik me realiseer dat ik ook druppels op de grond hoor tikken onder mijn stoel. Ik voel aan mijn korte broekje, nat! Heb ik toch een plas gedaan, hoe kan dat nou? Ik voel nog eens, ja, het is echt warm en nat rond mijn plasser, en ik voel ook nog wat plas langs mijn been lopen. Gelukkig is het nog donker in het lokaal, ik pak een papieren zakdoekje en droog mijn been af, en probeer mijn broekje ook droog te deppen. Ik hoop dat het in het licht meevalt, en dat niemand het ziet. Ik zal mijn tas weer moeten gebruiken om mijn ongelukje te verbergen.
In het licht blijkt het gelukkig toch mee te vallen. Als je er niet op let valt de natte vlek nauwelijks op, denk ik. Ik loop als laatste het lokaal uit en ga eerst naar de wc’s. Daar zal ik eens goed kijken wat de schade is.
Daar aangekomen duik ik vlug een hokje in. Ik trek mijn broekje uit, en ook mijn onderbroekje, die is ook nat geworden natuurlijk. Ik knijp die laatste uit en stop hem in mijn tas. Jammer genoeg is het een van de stoere kleine slipjes, die moet thuis maar meteen de was in. Terwijl ik mijn korte broek weer aantrek, hoor ik een bekend geluid in het wc hokje naast me. Het klinkt precies zoals toen Ferrie zijn oefenbroekje openscheurde, zou hij het zijn? Ik zal even wachten tot hij klaar is, dan doe ik tegelijk met hem de deur open.
“Hoi Ferrie, moest je ook weer nodig?”
“Nee, ik had al peplast, ik heb alleen een vers oefenbroekje aangedaan. Kijk, in dit zakje zit de oude, ik heb er twee keer in geplast,” zei Ferrie, en liet het me zien. “En jij? Zo te zien was je te laat. Als je goed kijkt zie je een natte plek. Maar het valt niet op hoor, alleen ik let er altijd op of ik zie dat iemand in zijn broek geplast heeft, dan weet ik dat ik niet de enige ben.”
Natuurlijk krijg ik weer een rooie kop, en moet toegeven dat ik te laat was. Nou ja, dat ik het eigenlijk niet eens merkte, dat ik plaste. Tot ik het hoorde druppelen, en het warm werd in mijn kruis.
“Dat gevoel ken ik ook,” reageert Ferrie. “Ik merk het ook vaak pas als ik voel dat het warm wordt in mijn drynite. Maar dan blijft mijn broek tenminste droog, bij jou zie je dat je broekje nat is. Misschien moet jij ook oefenbroekjes gaan dragen, net als ik. Handig hoor, en als je geplast hebt blijft het warme gevoel een hele tijd hangen.”
“Ik vind het wel lekker warm als ik net geplast heb, maar daarna voelt het koud aan. Mijn broekje koelt dan snel weer af,” zeg ik. “Maar ik denk dat mijn mama het te duur vindt om oefenbroekjes te kopen. Trouwens, ik plas niet altijd in mijn broek hoor, dat is pas sinds kort. Ik plas wel eens in bed, maar daar draag ik dan een luier voor,” flap ik eruit.
“Oh, ik ook! Ik ben ook een bedplasser, elke nacht raak. Ik moet ook altijd een luier aan. Grappig, dan zijn we collega’s!”
Ik vraag aan Ferrie waar hij woont, en dat blijkt bij mij in de buurt te zijn. “Zullen we een keer afspreken?” vraagt hij. “Kunnen we samen voetballen of wat anders doen, en ervaringen uitwisselen over bedplassen en zo, haha.” Dat lijkt me leuk, en we spreken af om vanmiddag samen richting huis te fietsen.
Op weg naar huis vertel ik over mama en oma, en het logeren bij tante. Ook zeg ik dat mama wel weet dat ik ongelukjes gehad heb toen ik bij tante logeerde, maar dat ze het nog niet meegemaakt heeft. Ik weet dus niet hoe ze zal reageren als ze ziet dat mijn broekje nat is. “Laat eens voelen,” zegt Ferrie, en hij voelt eens goed aan de stof van mijn korte broek. “Nou, het is al droog joh, daar zou ik me niet druk over maken hoor!” “Maar mijn slipje is nog nat, die zit in mijn tas. Dat kan ik niet verbergen. Ik denk dat ik het maar eerlijk op ga biechten, dan zie ik wel wat me boven het hoofd hangt.”
Als ik bijna thuis ben, scheiden onze wegen, Ferrie moet nog iets verder.
Eenmaal binnen ga ik eerst mijn slipje uitspoelen, en ik hang het over mijn verwarming. Dan ga ik maar huiswerk maken, in afwachting van mama.
Wanneer mama en ik thee drinken vertel ik haar met tranen in mijn ogen, dat ik toch een ongelukje gehad heb. Mama schuift naast me op de bank en troost me. “Stil maar, knulletje. Het zal wel over gaan, net als de dokter gezegd heeft. Je lichaam is gewoon wat in de war. Je bent tóch mijn grote jongen, van wie ik het meeste houd.”
Ze neemt het goed op, gelukkig.
“Maar heb je wel je best gedaan om droog te blijven, heb je regelmatig geplast,” komt er dan achteraan, “zoals je beloofd had?”
Ik geef toe dat ik het een keer vergeten was, maar dat ik tijdens de film opeens moest plassen. Toen het regende in de jungle, toen druppelde het ook in mijn broek. Zomaar, ik had het gewoon te laat in de gaten, anders had ik mijn plasser wel dicht geknepen en was ik vlug naar de wc gegaan.
Ook vertel ik over Ferrie, dat ik hem weer gezien heb. Hij had ook in zijn broek geplast, maar hij draagt altijd een oefenbroekje, dus zijn broek wordt niet nat.
“Ja, dat zei je gisteren ook al. Dat zijn die drynites zeker, maar die zijn duur hoor. Zorg jij nou maar dat je niet meer in je broek plast, met 14 jaar moet je toch droog kunnen blijven, lieverd. ’s Nachts in bed plassen is al genoeg nattigheid voor een jongen als jij!”
Voor ik naar bed ga ’s avonds helpt mama me weer met douchen en afdrogen, en ze smeert de crème uit over mijn lichaam. Dan pakt ze de beschermende zalf en brengt die zorgvuldig aan in mijn liezen en billen, en over mijn plasser en zakje. Heerlijk, als mama me zo insmeert.
Tante gaat me de katoenen luier aan doen, bedenk ik me nu, leuk! En inderdaad, ze pakt de nieuwe luier, schuift die onder mijn billen, vouwt hem dicht en sluit het klittenband. Dan houdt ze het plastic broekje voor me open en ik stap erin. Mama trekt hem omhoog, voelt de randen, die zitten goed, en klopt op mijn billen.
“En nou lekker slapen, schat.”
Jackrussel
Toplid
Weer een mooie stuk
bluesbrother1984
Toplid
Leuk verhaal
Daar gaat ie weer. De kennismaking met Ferries gezin volgt nu.
XV
Nou, dat lekkere slapen is gelukt hoor. Geen seconde wakker geweest, en niet gemerkt dat ik moest plassen. Want ja, toen ik mijn ogen vanmorgen opendeed wist ik het meteen. Ik voelde een warme natte bobbel in mijn kruis, en het plastic broekje voelde zacht en warm toen ik er met mijn hand overheen wreef. Ik streek met mijn andere hand over het laken, dat is gelukkig droog gebleven.
Mama zal zó wel komen, ik blijf nog even liggen. Deze katoenen luier geeft wel een goed gevoel zeg, ik wrijf er nog eens over. Ik krijg er een warm gevoel in mijn buik van. Of ben ik nu aan het plassen, schrik ik opeens. Nee, dat is het niet, dat voelt toch anders.
Ah, de deur gaat open en mama loopt op me af. Ze is nieuwsgierig en schuift het dekbed opzij, ziet mijn natte luier. Net als ik deed, voelt ze of het laken droog is gebleven. “Deze luier heeft zijn werk goed gedaan, geen druppel plas gelekt zie ik. Zit hij lekker?” Ik knik met een glimlach, “Heerlijk mam!”
Als mama mijn plastic broekje uit wil trekken, zeg ik dat dat beter in de badkamer kan, want er kan wat plas uit druppelen dan. Er staat geen laagje plas in nu, maar je weet nooit. Bij de douche trekt mama nu wel mijn plastic broekje naar beneden, en ze trekt het klittenband van het luierbroekje open. Mijn plasser springt naar voren, hij is weer eens hard geworden. Dat is wel vaker als mama mijn luier uitdoet. “Ik zie dat je deze luier fijn vindt, knulletje. Spoel hem maar vlug uit onder de douche, dan kan hij daarna meteen drogen. Kun je hem vanavond weer aan,” en met een knipoog duwt ze me onder de waterstraal.
Op school denk ik er goed aan om vaak naar de wc te gaan. Straks gym, ik hoop dat we gaan voetballen.
Wanneer ik me omkleed in de kleedkamer voel ik stiekem even of mijn Cars onderbroekje nog droog is. Ja hoor, dat is-ie gelukkig. Hup, gymbroekje aan en de gymzaal in. De leraar zegt dat we vandaag buiten gaan sporten, voetbal! Maar eerst moeten we een paar rondjes hardlopen, conditie opbouwen. We sputteren wat tegen, met voetbal lopen we toch ook al hard, maar hij geeft niet toe aan ons verzoek.
Tijdens het hardlopen voel ik een steek in mijn zij, en ik mag van de leraar een stuk rustig aan doen. Dan voel ik het opeens, ik plas! Niet veel, maar het druppelt wel door. Ik trek vlug mijn plasser uit mijn onderbroekje en houd de rand van mijn sportbroekje wijd. Nu kan ik stiekem een plas doen, de anderen zijn al een stuk verderop, die zien niets. De leraar roept naar me, dat ik wel weer moet gaan rennen nu. Ik stop vlug mijn plasser terug en ga weer draven. Het is net goed gegaan, alleen wat druppels in mijn onderbroek gelekt. Nou ja, dat is niet bijzonder, iedere jongen heeft dat wel eens.
In de pauze zie ik Ferrie. Ik vertel hem dat ik vannacht mijn katoenen luier natgeplast heb, maar er is niets langs gelekt. Hij was zelf natuurlijk ook weer nat, je bent bedplasser of je bent het niet. Ook zeg ik dat het tijdens de gymles maar nèt goed gegaan is.
“Dus je was op tijd? Goed hoor! Mijn speciale broekje is ook nog droog. Terwijl het al middag is, meestal heb ik me dan al een keer moeten verschonen.”
We spreken af om vanmiddag weer samen naar huis te fietsen, ik zal mama vragen of ik bij hem mag spelen. Hij heeft een X-box, dus dat zou wel leuk zijn.
Op weg naar huis zegt Ferrie dat hij nu wel in zijn broekje geplast heeft. Hij had geen zin om op school naar de wc te gaan. En een andere aandoen, dat doet hij thuis wel. “Het zit lekker hoor, zo op de fiets met een volgeplast luierbroekje, dus ik vind het wel best zo.”
We gaan samen bij mij langs, mama is al thuis. Wanneer ze kennis heeft gemaakt met Ferrie schat ze in dat hij een prima jongen is, dus ze vindt het goed dat ik bij hem ga spelen. Ferrie zegt dat ik ook wel bij hen mag blijven eten, mama wil dat dan eerst van zíj́n moeder horen, maar gaat er dan mee akkoord.
“Om 20:00 moet je thuis zijn, anders is het meteen de laatste keer,“ voegt mama er wel aan toe. Dan vraagt Ferrie of hij van de wc gebruik mag maken. “Ik draag wel een speciaal onderbroekje, maar ik ben bang dat het gaat lekken als ik er nog eens in plas. Kijk maar, er zit al een plas in,” hij laat zijn korte broek zakken zodat mama zijn speciale ondergoed kan zien.
“Dat dacht ik al, een pull-up, is het een drynite? Ga maar vlug naar de toilet, die is daar.”
“Dat vriendje van je doet er niet moeilijk over, dat hij nog in zijn broek plast. Fijn dat het geen trauma voor hem is,” zegt mama als Ferrie naar de wc is.
“Hij is trots dat zijn broek nu droog blijft, door die drynite. Zijn mama zegt dat het wel over zal gaan, net als het bedplassen. Ze vindt het niet zo erg, en Ferrie zegt dat het wel lekker zit, zo’n broekje. Misschien moet ik dat ook maar dragen….”
“Als je dat maar uit je hoofd laat, jij moet stoppen met je natte broekjes. Je bent toch ook ouder dan hij is, groot genoeg om droog te kunnen blijven. Vandaag ging het toch goed?” Ook zegt mama dat het veel te duur is voor ons, elke dag weer een extra luier naast de nachtluiers. Ik voel me een beetje beschaamd, en heb het er verder niet over.
Bij Ferrie is nog niemand thuis, zijn moeder zal zó wel komen. Hij laat me zijn kamer zien, veel groter dan de mijne. Er staat een bed, een bureau, nog een extra tafel met een tv scherm, ook voor de X-box. En zelfs heeft hij een bank en een Fatboy, dat zou allemaal nooit op míjn kamer passen. In zijn kledingkast is een halve plank met luiers voor de nacht, en op de andere helft liggen de speciale onderbroekjes. Nou, die kan voorlopig blijven plassen, er liggen er genoeg, gaat er door me heen, haha.
“Ik ga nu eerst een schone aantrekken, voor ik lekkage heb,” zegt Ferrie, en hij trekt zijn korte broek uit en scheurt zijn pull-up los. Dan komt zijn moeder binnen, met een meisje. Dat is zijn zusje, ik wist niet dat hij die heeft, en Ferrie vertelt wie ik ben. Ik geef zijn moeder een hand en zeg hallo tegen het zusje, Ze zal een jaar of zeven zijn, denk ik.
“Ben je een schone luier aan het aantrekken?” vraagt zijn mama.
“Een speciaal onderbroekje,” verbetert hij haar.
“En jij bent die jongen uit de tweede klas, die ook nog in bed plast en soms overdag nat is?” richt ze zich tot mij. Natuurlijk krijg ik weer een rooie kop, en zeg zachtjes ”ja mevrouw.”
“Och lieverd, je hoeft je niet te schamen hoor. Ferrie is immers uit hetzelfde hout gesneden, hij houdt het ook nooit droog. Trek maar gauw je broekje aan, Ferrie, voordat je op de vloer plast.”
Die houdt van grapjes, denk ik, vast een leuke moeder.
“Jullie gaan zeker gamen, veel plezier. O, David, je gaat toch niet op de bank plassen hè, draag je bescherming?” Ik schud mijn hoofd, en zeg dat ik wel eerst naar de wc zal gaan.
“Kom eens hier,” zegt Ferries mama, en ze trekt mijn korte broek uit en mijn onderbroekje. Dan loopt ze naar de kast en pakt een drynite, houdt die open voor me zodat ik erin kan stappen, en trekt hem op tot hij goed zit. “Het past precies, zie ik. Zo, nu kan er niks misgaan. En Welmoed, sta niet zo te kijken, David is een jongen en heeft net zo’n piemeltje als je broer.” Dan stuurt ze het meisje naar haar kamer en gaat zelf naar de keuken. Ze roept nog om te vragen of ik mee wil eten, Ferrie antwoord dat ik dat wil.
Ik bel mama om dit te melden, en dan gaan we gamen.
We gaan natuurlijk helemaal op in het spel, en de tijd vliegt voorbij. Als we geroepen worden voor het eten realiseer ik me pas dat we beiden alleen een T-shirt dragen en de drynite. Ik wil mijn korte broek aantrekken, maar dat hoeft niet, zegt Ferrie. “Ik zit vaak zó aan tafel, dus dat kun jij ook. Ben je nog droog?” Ik voel eens goed en ontdek dan dat ik een beetje geplast heb. Als ik dat tegen mijn vriendje zeg voelt hij ook aan mijn pull-up. “Dat is niks,” zegt hij, “die kan nog een hele tijd mee.”
In de eetkamer zie ik dat zijn vader ook thuis is gekomen. Die doet ook nergens moeilijk over, blijkt. Als ik me voorstel zegt hij “Een collega van Ferrie, zie ik. Aangenaam, ik heet Bob. Lukt het met gamen?”
Dan vertelt Ferrie welk spel we doen en hoe we vorderen. Het onderwerp ‘luiers’ is hier duidelijk geen issue.
Als we na het eten weer achter de X-box zijn gaan zitten, duurt het niet lang of ik moet plassen. Ik zeg dat tegen Ferrie, en hij moet ook.
“We plassen gewoon hier hoor,” zegt hij, “we dragen die voor niets, deze broekjes.” Ik hoor hem in zijn speciale ondergoed plassen, en dan laat ik het ook lopen. Dat voelt goed, net als in mijn luier thuis.
“Vind jij dat ook zo’n fijn gevoel?” vraag ik.
“Natuurlijk,” zegt hij, “ ’s nachts merk ik er niets van, maar overdag is het gewoon lekker. Nu voel ik de warme plas over mijn piemel stromen en mijn balletjes. Heerlijk hoor!”
Ik kijk ervan op dat Ferrie zó open praat over het plassen. Hij schaamt zich echt niet. En hij zegt piemel, dat is weer wat anders dan pikkie of plasser. Ik merk net als Ferrie dat mijn plas een warme sensatie geeft, grappig eigenlijk. En het broekje wordt wat dikker tussen mijn benen, net als mijn eigen luiers.
We gaan weer verder met ons spel, alsof het heel gewoon is om in je broekje te plassen.
Maar goed, wanneer het is tijd om naar huis te gaan, wil ik mijn gewone onderbroekje weer aan doen. Maar Ferrie zegt dat ik best het luierbroekje aan kan houden, ik kan best nog een keer daarin plassen. Ik trek natuurlijk wel mijn korte broekje eroverheen aan.
XV
Nou, dat lekkere slapen is gelukt hoor. Geen seconde wakker geweest, en niet gemerkt dat ik moest plassen. Want ja, toen ik mijn ogen vanmorgen opendeed wist ik het meteen. Ik voelde een warme natte bobbel in mijn kruis, en het plastic broekje voelde zacht en warm toen ik er met mijn hand overheen wreef. Ik streek met mijn andere hand over het laken, dat is gelukkig droog gebleven.
Mama zal zó wel komen, ik blijf nog even liggen. Deze katoenen luier geeft wel een goed gevoel zeg, ik wrijf er nog eens over. Ik krijg er een warm gevoel in mijn buik van. Of ben ik nu aan het plassen, schrik ik opeens. Nee, dat is het niet, dat voelt toch anders.
Ah, de deur gaat open en mama loopt op me af. Ze is nieuwsgierig en schuift het dekbed opzij, ziet mijn natte luier. Net als ik deed, voelt ze of het laken droog is gebleven. “Deze luier heeft zijn werk goed gedaan, geen druppel plas gelekt zie ik. Zit hij lekker?” Ik knik met een glimlach, “Heerlijk mam!”
Als mama mijn plastic broekje uit wil trekken, zeg ik dat dat beter in de badkamer kan, want er kan wat plas uit druppelen dan. Er staat geen laagje plas in nu, maar je weet nooit. Bij de douche trekt mama nu wel mijn plastic broekje naar beneden, en ze trekt het klittenband van het luierbroekje open. Mijn plasser springt naar voren, hij is weer eens hard geworden. Dat is wel vaker als mama mijn luier uitdoet. “Ik zie dat je deze luier fijn vindt, knulletje. Spoel hem maar vlug uit onder de douche, dan kan hij daarna meteen drogen. Kun je hem vanavond weer aan,” en met een knipoog duwt ze me onder de waterstraal.
Op school denk ik er goed aan om vaak naar de wc te gaan. Straks gym, ik hoop dat we gaan voetballen.
Wanneer ik me omkleed in de kleedkamer voel ik stiekem even of mijn Cars onderbroekje nog droog is. Ja hoor, dat is-ie gelukkig. Hup, gymbroekje aan en de gymzaal in. De leraar zegt dat we vandaag buiten gaan sporten, voetbal! Maar eerst moeten we een paar rondjes hardlopen, conditie opbouwen. We sputteren wat tegen, met voetbal lopen we toch ook al hard, maar hij geeft niet toe aan ons verzoek.
Tijdens het hardlopen voel ik een steek in mijn zij, en ik mag van de leraar een stuk rustig aan doen. Dan voel ik het opeens, ik plas! Niet veel, maar het druppelt wel door. Ik trek vlug mijn plasser uit mijn onderbroekje en houd de rand van mijn sportbroekje wijd. Nu kan ik stiekem een plas doen, de anderen zijn al een stuk verderop, die zien niets. De leraar roept naar me, dat ik wel weer moet gaan rennen nu. Ik stop vlug mijn plasser terug en ga weer draven. Het is net goed gegaan, alleen wat druppels in mijn onderbroek gelekt. Nou ja, dat is niet bijzonder, iedere jongen heeft dat wel eens.
In de pauze zie ik Ferrie. Ik vertel hem dat ik vannacht mijn katoenen luier natgeplast heb, maar er is niets langs gelekt. Hij was zelf natuurlijk ook weer nat, je bent bedplasser of je bent het niet. Ook zeg ik dat het tijdens de gymles maar nèt goed gegaan is.
“Dus je was op tijd? Goed hoor! Mijn speciale broekje is ook nog droog. Terwijl het al middag is, meestal heb ik me dan al een keer moeten verschonen.”
We spreken af om vanmiddag weer samen naar huis te fietsen, ik zal mama vragen of ik bij hem mag spelen. Hij heeft een X-box, dus dat zou wel leuk zijn.
Op weg naar huis zegt Ferrie dat hij nu wel in zijn broekje geplast heeft. Hij had geen zin om op school naar de wc te gaan. En een andere aandoen, dat doet hij thuis wel. “Het zit lekker hoor, zo op de fiets met een volgeplast luierbroekje, dus ik vind het wel best zo.”
We gaan samen bij mij langs, mama is al thuis. Wanneer ze kennis heeft gemaakt met Ferrie schat ze in dat hij een prima jongen is, dus ze vindt het goed dat ik bij hem ga spelen. Ferrie zegt dat ik ook wel bij hen mag blijven eten, mama wil dat dan eerst van zíj́n moeder horen, maar gaat er dan mee akkoord.
“Om 20:00 moet je thuis zijn, anders is het meteen de laatste keer,“ voegt mama er wel aan toe. Dan vraagt Ferrie of hij van de wc gebruik mag maken. “Ik draag wel een speciaal onderbroekje, maar ik ben bang dat het gaat lekken als ik er nog eens in plas. Kijk maar, er zit al een plas in,” hij laat zijn korte broek zakken zodat mama zijn speciale ondergoed kan zien.
“Dat dacht ik al, een pull-up, is het een drynite? Ga maar vlug naar de toilet, die is daar.”
“Dat vriendje van je doet er niet moeilijk over, dat hij nog in zijn broek plast. Fijn dat het geen trauma voor hem is,” zegt mama als Ferrie naar de wc is.
“Hij is trots dat zijn broek nu droog blijft, door die drynite. Zijn mama zegt dat het wel over zal gaan, net als het bedplassen. Ze vindt het niet zo erg, en Ferrie zegt dat het wel lekker zit, zo’n broekje. Misschien moet ik dat ook maar dragen….”
“Als je dat maar uit je hoofd laat, jij moet stoppen met je natte broekjes. Je bent toch ook ouder dan hij is, groot genoeg om droog te kunnen blijven. Vandaag ging het toch goed?” Ook zegt mama dat het veel te duur is voor ons, elke dag weer een extra luier naast de nachtluiers. Ik voel me een beetje beschaamd, en heb het er verder niet over.
Bij Ferrie is nog niemand thuis, zijn moeder zal zó wel komen. Hij laat me zijn kamer zien, veel groter dan de mijne. Er staat een bed, een bureau, nog een extra tafel met een tv scherm, ook voor de X-box. En zelfs heeft hij een bank en een Fatboy, dat zou allemaal nooit op míjn kamer passen. In zijn kledingkast is een halve plank met luiers voor de nacht, en op de andere helft liggen de speciale onderbroekjes. Nou, die kan voorlopig blijven plassen, er liggen er genoeg, gaat er door me heen, haha.
“Ik ga nu eerst een schone aantrekken, voor ik lekkage heb,” zegt Ferrie, en hij trekt zijn korte broek uit en scheurt zijn pull-up los. Dan komt zijn moeder binnen, met een meisje. Dat is zijn zusje, ik wist niet dat hij die heeft, en Ferrie vertelt wie ik ben. Ik geef zijn moeder een hand en zeg hallo tegen het zusje, Ze zal een jaar of zeven zijn, denk ik.
“Ben je een schone luier aan het aantrekken?” vraagt zijn mama.
“Een speciaal onderbroekje,” verbetert hij haar.
“En jij bent die jongen uit de tweede klas, die ook nog in bed plast en soms overdag nat is?” richt ze zich tot mij. Natuurlijk krijg ik weer een rooie kop, en zeg zachtjes ”ja mevrouw.”
“Och lieverd, je hoeft je niet te schamen hoor. Ferrie is immers uit hetzelfde hout gesneden, hij houdt het ook nooit droog. Trek maar gauw je broekje aan, Ferrie, voordat je op de vloer plast.”
Die houdt van grapjes, denk ik, vast een leuke moeder.
“Jullie gaan zeker gamen, veel plezier. O, David, je gaat toch niet op de bank plassen hè, draag je bescherming?” Ik schud mijn hoofd, en zeg dat ik wel eerst naar de wc zal gaan.
“Kom eens hier,” zegt Ferries mama, en ze trekt mijn korte broek uit en mijn onderbroekje. Dan loopt ze naar de kast en pakt een drynite, houdt die open voor me zodat ik erin kan stappen, en trekt hem op tot hij goed zit. “Het past precies, zie ik. Zo, nu kan er niks misgaan. En Welmoed, sta niet zo te kijken, David is een jongen en heeft net zo’n piemeltje als je broer.” Dan stuurt ze het meisje naar haar kamer en gaat zelf naar de keuken. Ze roept nog om te vragen of ik mee wil eten, Ferrie antwoord dat ik dat wil.
Ik bel mama om dit te melden, en dan gaan we gamen.
We gaan natuurlijk helemaal op in het spel, en de tijd vliegt voorbij. Als we geroepen worden voor het eten realiseer ik me pas dat we beiden alleen een T-shirt dragen en de drynite. Ik wil mijn korte broek aantrekken, maar dat hoeft niet, zegt Ferrie. “Ik zit vaak zó aan tafel, dus dat kun jij ook. Ben je nog droog?” Ik voel eens goed en ontdek dan dat ik een beetje geplast heb. Als ik dat tegen mijn vriendje zeg voelt hij ook aan mijn pull-up. “Dat is niks,” zegt hij, “die kan nog een hele tijd mee.”
In de eetkamer zie ik dat zijn vader ook thuis is gekomen. Die doet ook nergens moeilijk over, blijkt. Als ik me voorstel zegt hij “Een collega van Ferrie, zie ik. Aangenaam, ik heet Bob. Lukt het met gamen?”
Dan vertelt Ferrie welk spel we doen en hoe we vorderen. Het onderwerp ‘luiers’ is hier duidelijk geen issue.
Als we na het eten weer achter de X-box zijn gaan zitten, duurt het niet lang of ik moet plassen. Ik zeg dat tegen Ferrie, en hij moet ook.
“We plassen gewoon hier hoor,” zegt hij, “we dragen die voor niets, deze broekjes.” Ik hoor hem in zijn speciale ondergoed plassen, en dan laat ik het ook lopen. Dat voelt goed, net als in mijn luier thuis.
“Vind jij dat ook zo’n fijn gevoel?” vraag ik.
“Natuurlijk,” zegt hij, “ ’s nachts merk ik er niets van, maar overdag is het gewoon lekker. Nu voel ik de warme plas over mijn piemel stromen en mijn balletjes. Heerlijk hoor!”
Ik kijk ervan op dat Ferrie zó open praat over het plassen. Hij schaamt zich echt niet. En hij zegt piemel, dat is weer wat anders dan pikkie of plasser. Ik merk net als Ferrie dat mijn plas een warme sensatie geeft, grappig eigenlijk. En het broekje wordt wat dikker tussen mijn benen, net als mijn eigen luiers.
We gaan weer verder met ons spel, alsof het heel gewoon is om in je broekje te plassen.
Maar goed, wanneer het is tijd om naar huis te gaan, wil ik mijn gewone onderbroekje weer aan doen. Maar Ferrie zegt dat ik best het luierbroekje aan kan houden, ik kan best nog een keer daarin plassen. Ik trek natuurlijk wel mijn korte broekje eroverheen aan.
Bedplasser91
Plasticbroekjesfan!
En als de drynites niet voldoende zijn, dan ook overdag maar een plasticbroekje aan, David! Had ik vroeger ook wel eens, soms zelfs naar school.
TEDDY luiers
Superlid
Volgens mij zegt zijn moeder dat dit te duur voor hen wordt, die luiers voor overdag erbij.
Zal wel gaan als hij de katoenen luier en plasticbroek in de nacht blijft gebruiken.
Dan kan ze van de nachtluier een dagluier maken zonder extra kosten.
Jackrussel
Toplid
Goede stuk weer ga zo door
Een kort hoofdstuk dit keer, ik heb het de komende tijd druk met andere dingen. Maar er volgt nog meer!
XVI
Mama had niets in de gaten van mijn oefenbroekje toen ik thuis kwam gisteravond. Ik was meteen naar mijn kamer gegaan en heb daar mijn onderbroekje aangetrokken, het oefenbroekje verstopte ik in mijn kast. Die kan ik best nog een keer aandoen en erin plassen, dacht ik.
Tim had gebeld, die wil vandaag langskomen, om me uit te nodigen voor zijn verjaardag, vertelde mama. Hij zei dat hij vandaag wel langs zou lopen. Leuk, ik ben benieuwd wat hij van plan is. Ik ga vast nadenken over een cadeautje.
Nog een paar dagen school, dan is het meivakantie. Hopelijk blijft het lekker weer, dan kunnen we leuke dingen buiten. Misschien wil Timmie wel naar het meer, kunnen we zwemmen en ballen. En Ferrie wil dan vast ook mee, als hij niets anders gepland heeft. Hij vertelde dat zijn vader gewoon moet werken, dus ze zullen wel gewoon thuis blijven. Stom dat ik daar nu pas aan denk, ik had het hem net op school kunnen vragen, maar nu ben ik al op weg naar huis. Morgen dan maar.
Ik ben nauwelijks thuis of Tim staat voor de deur. Met een big smile op zijn gezicht begint hij te ratelen. Mama zegt dat hij eerst maar eens binnen moet komen, dan schenkt ze ons limonade in en zelfgebakken chocolate chip cookies.
Dan gaat Tim opnieuw van start. “Ik ben dus volgende week jarig, en het leek mama leuk om dat bij het meer te vieren, mits het mooi weer is.” Dat hoopte ik dus al. “Maar nu komt het: een collega van haar heeft een huisje gehuurd op een camping in België, vlakbij Limburg, eigenlijk meer een stacaravan, maar ze kan niet gaan. En nu heeft ze aangeboden dat wij die mogen gebruiken!” “Gaaf hé, in het buitenland! Super!”
“U mag ook mee, mevrouw, als u wil.” Mama kijkt bedenkelijk, maar ziet dat ik heel enthousiast ben. Gaat dat niet teveel kosten, denkt ze. Mama gaat eerst eens bellen met Tims moeder.
Na het telefoongesprek kijkt mama wat vrolijker. “Luister jongens,” zegt ze. “Het huisje is gratis aangeboden, maar ik wil wel iets terugdoen. Ik heb tegen jouw mama gezegd, Timmie, dat ik lekker Surinaams voor jullie ga koken, en dat ik jouw moeder ga masseren. Want jij hebt haar blijkbaar verteld dat ik dat heel goed kan, David.” Ik kijk triomfantelijk, en zeg dat dat toch waar is, mama masseert mij altijd zo lekker.
Dan gaat de bel, Ferrie staat voor de deur. Hij komt zomaar langs, om samen te voetballen of zo. Ook hij krijgt wat te drinken, en ik stel de jongens aan elkaar voor. Dit is de eerste keer dat ze elkaar zien, maar ik heb ze al wel over de ander verteld. We beginnen enthousiast te vertellen over ons vakantieplan in België.”
“David, ga eens vlug plassen,” zegt mama opeens. Ik schrik op, kijk naar mijn kruis en zie een natte plek. Nee hè, toch niet weer…..
Meteen sta ik op en ren naar de wc, roepend dat de jongens maar naar mijn kamer moeten gaan. Als ik geplast heb, ga ik ook naar mijn kamer. Tim en Ferrie kijken me vragend aan.
“Ik heb een klein beetje in mijn broek geplast,” zeg ik, “dus ik trek even wat anders aan, dan kunnen we daarna naar buiten.”
Het valt wel mee met de nattigheid, ik heb geen hele plas gedaan in mijn broek, alleen wat gelekt. Terwijl ik de natte broek en onderbroekje uittrek, kijken mijn vriendjes toe. Ze moeten lachen als mijn plasser omhoog floept, die is weer eens hard geworden in het natte broekje. Dan trek ik mijn sportbroekje aan en gaan we de straat op, voetballen.
Het is warm, we beginnen in no time te zweten. Als we even uitrusten, komt ons uitstapje weer ter sprake. Tim zegt dat hij het wel heel gezellig vindt, nu zo met zijn drieën, misschien kan Ferrie ook wel mee naar België.
“We gaan meestal zelf weg in de meivakantie,” zegt Ferrie, “maar dit jaar niet. Mijn zusje krijgt een snelcursus zwemmen, met diplomazwemmen erbij. Dus we moeten thuisblijven.”
“Maar jij hoeft toch niet mee te doen dan? Jij kunt dus wel mee naar de camping.”
Zo snel als we dit bedenken, is het natuurlijk niet geregeld. Gaat Tims mama accoord, en die van Ferrie? We besluiten dit uit te gaan zoeken. Het is wel heel speciaal, bedenken we, om als drie bedplassers samen op vakantie te gaan. We hoeven niets voor elkaar te verbergen op dat gebied. Geen van ons heeft zoiets eerder meegemaakt. Hopelijk lukt het om de moeders zover te krijgen.
Tim vraagt Ferrie of hij net als ik ook overdag weleens een ongelukje heeft.
“Soms ben ik te laat om naar de wc te gaan, of ik plas expres als ik zit te gamen of zo. Dat kan makkelijk, omdat ik een speciaal onderbroekje draag. Die neemt alle plas op zonder dat mijn broekje nat wordt. Kijk maar!” Ferrie kijkt even om zich heen, er is niemand anders dan wij op het veldje. Dan trekt hij zijn korte broek omlaag, zodat Tim zijn oefenbroekje kan zien. “En nu ga ik plassen,” zegt Ferrie.
We horen de plas in zijn speciale onderbroekje lopen, dat wordt ook wat dikker.
“Voel maar aan de buitenkant,” nodigt Ferrie ons uit. Ik hoef niet te voelen, ik weet het al, maar Tim voelt wel even.
“Net als mijn plastic broekje, dat zorgt ervoor dat mijn bed droog blijft als ik ’s nachts geplast heb,” merkt Tim op.
Dan trekt Ferrie zijn korte broek weer over zijn oefenbroekje heen, en kijkt triomfantelijk. “Lekker makkelijk,” lacht hij.
Als we geen energie meer hebben, gaan we naar mijn huis. We laten mama ons plan horen, waarbij ze weer moeilijk kijkt.
“Het klinkt leuk, jongens, maar ik heb er niets over te zeggen. Dat moeten jullie met de andere moeders bespreken.”
Mijn vriendjes besluiten om dat meteen vanavond te doen, dan kunnen we morgen weer afspreken om te horen of het gelukt is. Op naar camping Natuurlijk Limburg, in Voeren! Spannend!
XVI
Mama had niets in de gaten van mijn oefenbroekje toen ik thuis kwam gisteravond. Ik was meteen naar mijn kamer gegaan en heb daar mijn onderbroekje aangetrokken, het oefenbroekje verstopte ik in mijn kast. Die kan ik best nog een keer aandoen en erin plassen, dacht ik.
Tim had gebeld, die wil vandaag langskomen, om me uit te nodigen voor zijn verjaardag, vertelde mama. Hij zei dat hij vandaag wel langs zou lopen. Leuk, ik ben benieuwd wat hij van plan is. Ik ga vast nadenken over een cadeautje.
Nog een paar dagen school, dan is het meivakantie. Hopelijk blijft het lekker weer, dan kunnen we leuke dingen buiten. Misschien wil Timmie wel naar het meer, kunnen we zwemmen en ballen. En Ferrie wil dan vast ook mee, als hij niets anders gepland heeft. Hij vertelde dat zijn vader gewoon moet werken, dus ze zullen wel gewoon thuis blijven. Stom dat ik daar nu pas aan denk, ik had het hem net op school kunnen vragen, maar nu ben ik al op weg naar huis. Morgen dan maar.
Ik ben nauwelijks thuis of Tim staat voor de deur. Met een big smile op zijn gezicht begint hij te ratelen. Mama zegt dat hij eerst maar eens binnen moet komen, dan schenkt ze ons limonade in en zelfgebakken chocolate chip cookies.
Dan gaat Tim opnieuw van start. “Ik ben dus volgende week jarig, en het leek mama leuk om dat bij het meer te vieren, mits het mooi weer is.” Dat hoopte ik dus al. “Maar nu komt het: een collega van haar heeft een huisje gehuurd op een camping in België, vlakbij Limburg, eigenlijk meer een stacaravan, maar ze kan niet gaan. En nu heeft ze aangeboden dat wij die mogen gebruiken!” “Gaaf hé, in het buitenland! Super!”
“U mag ook mee, mevrouw, als u wil.” Mama kijkt bedenkelijk, maar ziet dat ik heel enthousiast ben. Gaat dat niet teveel kosten, denkt ze. Mama gaat eerst eens bellen met Tims moeder.
Na het telefoongesprek kijkt mama wat vrolijker. “Luister jongens,” zegt ze. “Het huisje is gratis aangeboden, maar ik wil wel iets terugdoen. Ik heb tegen jouw mama gezegd, Timmie, dat ik lekker Surinaams voor jullie ga koken, en dat ik jouw moeder ga masseren. Want jij hebt haar blijkbaar verteld dat ik dat heel goed kan, David.” Ik kijk triomfantelijk, en zeg dat dat toch waar is, mama masseert mij altijd zo lekker.
Dan gaat de bel, Ferrie staat voor de deur. Hij komt zomaar langs, om samen te voetballen of zo. Ook hij krijgt wat te drinken, en ik stel de jongens aan elkaar voor. Dit is de eerste keer dat ze elkaar zien, maar ik heb ze al wel over de ander verteld. We beginnen enthousiast te vertellen over ons vakantieplan in België.”
“David, ga eens vlug plassen,” zegt mama opeens. Ik schrik op, kijk naar mijn kruis en zie een natte plek. Nee hè, toch niet weer…..
Meteen sta ik op en ren naar de wc, roepend dat de jongens maar naar mijn kamer moeten gaan. Als ik geplast heb, ga ik ook naar mijn kamer. Tim en Ferrie kijken me vragend aan.
“Ik heb een klein beetje in mijn broek geplast,” zeg ik, “dus ik trek even wat anders aan, dan kunnen we daarna naar buiten.”
Het valt wel mee met de nattigheid, ik heb geen hele plas gedaan in mijn broek, alleen wat gelekt. Terwijl ik de natte broek en onderbroekje uittrek, kijken mijn vriendjes toe. Ze moeten lachen als mijn plasser omhoog floept, die is weer eens hard geworden in het natte broekje. Dan trek ik mijn sportbroekje aan en gaan we de straat op, voetballen.
Het is warm, we beginnen in no time te zweten. Als we even uitrusten, komt ons uitstapje weer ter sprake. Tim zegt dat hij het wel heel gezellig vindt, nu zo met zijn drieën, misschien kan Ferrie ook wel mee naar België.
“We gaan meestal zelf weg in de meivakantie,” zegt Ferrie, “maar dit jaar niet. Mijn zusje krijgt een snelcursus zwemmen, met diplomazwemmen erbij. Dus we moeten thuisblijven.”
“Maar jij hoeft toch niet mee te doen dan? Jij kunt dus wel mee naar de camping.”
Zo snel als we dit bedenken, is het natuurlijk niet geregeld. Gaat Tims mama accoord, en die van Ferrie? We besluiten dit uit te gaan zoeken. Het is wel heel speciaal, bedenken we, om als drie bedplassers samen op vakantie te gaan. We hoeven niets voor elkaar te verbergen op dat gebied. Geen van ons heeft zoiets eerder meegemaakt. Hopelijk lukt het om de moeders zover te krijgen.
Tim vraagt Ferrie of hij net als ik ook overdag weleens een ongelukje heeft.
“Soms ben ik te laat om naar de wc te gaan, of ik plas expres als ik zit te gamen of zo. Dat kan makkelijk, omdat ik een speciaal onderbroekje draag. Die neemt alle plas op zonder dat mijn broekje nat wordt. Kijk maar!” Ferrie kijkt even om zich heen, er is niemand anders dan wij op het veldje. Dan trekt hij zijn korte broek omlaag, zodat Tim zijn oefenbroekje kan zien. “En nu ga ik plassen,” zegt Ferrie.
We horen de plas in zijn speciale onderbroekje lopen, dat wordt ook wat dikker.
“Voel maar aan de buitenkant,” nodigt Ferrie ons uit. Ik hoef niet te voelen, ik weet het al, maar Tim voelt wel even.
“Net als mijn plastic broekje, dat zorgt ervoor dat mijn bed droog blijft als ik ’s nachts geplast heb,” merkt Tim op.
Dan trekt Ferrie zijn korte broek weer over zijn oefenbroekje heen, en kijkt triomfantelijk. “Lekker makkelijk,” lacht hij.
Als we geen energie meer hebben, gaan we naar mijn huis. We laten mama ons plan horen, waarbij ze weer moeilijk kijkt.
“Het klinkt leuk, jongens, maar ik heb er niets over te zeggen. Dat moeten jullie met de andere moeders bespreken.”
Mijn vriendjes besluiten om dat meteen vanavond te doen, dan kunnen we morgen weer afspreken om te horen of het gelukt is. Op naar camping Natuurlijk Limburg, in Voeren! Spannend!
