Zoals beloofd hierbij het nieuwe hoofdstuk!
hoofdstuk 10, de peuterdag
Albert Einstein heeft ooit gezegd dat tijd relatief is. Enkel het nu bestaat, tijd is slechts een manier om informatie in onze hersenen te ordenen.
Terwijl hij hier aan terugdacht moest Lucas gniffelen, hij had de afgelopen 2 dagen een volledige transformatie ondergaan van tiener naar peuter maar toch lag hij, als hij net wakker werd in zijn baby ledikantje te denken aan Albert Einstein in plaats van zijn knuffels.
Dat Lucas aan Albert dacht was niet helemaal vreemd, hij had de theorie in zijn leven al meerdere malen gehoord maar had het altijd moeilijk gevonden zich er iets bij voor te stellen. Nu echter, hier in zijn baby ledikantje wist hij dat het klopte. Want hoewel gemiddeld gezien in elke dag even veel uren en minuten zaten leken de laatste twee dagen voorbij gevlogen te zijn.
Misschien had het iets met de bizarre reeks gebeurtenissen te maken, zijn nieuwe leven was nog geen week geleden begonnen toen hij bij Anna en Mara in de auto stapte en vanaf dat moment hadden een reeks bizarre gebeurtenissen elkaar opgevolgd met als hoogtepunt het tot twee keer toe van de borst van Mara drinken gisteren. En hoewel dat eigenlijk te bizar voor woorden moest zijn voelde het vanaf de eerste keer al vertrouwd.
Lucas wist niet meer wat hij overal van moest denken. Alles was een grote waas geworden en zijn hoofd sloeg op tilt, het waren te veel emoties en te veel gebeurtenissen om te ordenen. Hij was eigenlijk maar 1 ding te weten gekomen de laatste dagen: Tijd is relatief.
Buiten hoorde hij wat vogeltjes fluiten en hij vroeg zich af hoe laat het was, door de gordijnen kwam al wat licht zetten wat er dus op leek dat het ergens in de ochtend was. Het zou waarschijnlijk wel vroeg in de ochtend zijn want Lucas had gisteren al zo veel geslapen dat het leek alsof hij nooit meer moe kon zijn.
De babydag had misschien wel voor 70% uit bedtijd bestaan dus toen Lucas voor de laatste keer naar bed werd gebracht laat in de middag of vroeg in de avond was hij helemaal niet moe geweest. Hij had een extra dikke luier om gekregen met inlegger erin en dat bleek maar goed ook want hij had er al twee keer in moeten plassen voordat hij eindelijk in slaap was gevallen.
Dat 's avonds plassen in zijn luier was toch wel erg fijn want het gaf hem dat extra veilige gevoel als hij 's ochtends wakker werd in een flink natte luier. Het gaf hem een hulpeloos gevoel op een fijne manier.
De dikke prop tussen zijn benen herinnerde hem er aan dat hij echt weer een peuter was, het plassen in zijn luier ging hem ook met de keer makkelijker af.
Mara kwam hem vanochtend wekken en het verschil met de babydag was direct duidelijk. Ze liet het bedhek zakken en opende voorzichtig zijn trappelzak. Heb je lekker geslapen lieve schat? Vroeg ze terwijl ze hem een kus op zijn wang gaf. 'Ja mama' antwoorde Lucas met een lichte blos op zijn wangen en hij gaf haar een kus terug.
Ze hielp hem uit bed en liet hem toen even op het vloerkleed spelen terwijl ze zelf zijn bed opnieuw opmaakte, dit keer weer gewoon met een deken, het raam opende en de commode klaar maakte voor de eerste verschoning van de dag.
Daarna mocht Lucas zelf de commode op klimmen en maakte ze de drukkers van zijn rompertje los. Voorzichtig schoof ze zijn rompertje wat omhoog tot zijn navel zichtbaar was en bekeek even de natte luier.
Nou dat was nodig schatje, zei ze tegen Lucas. Misschien moeten we je voortaan toch 's nachts maar een keer verschonen als je vroeg naar bed toe gaat.
Ze maakte de plakkers van de dikke babyachtige luier los en sloeg hem voorzichtig open, Lucas rilde van de koude lucht die nu bij zijn geslachtsdelen kon komen. Ze tikte tegen de billen van Lucas als seintje dat hij ze op moest trekken en trok de natte luier onder hem vandaan, vouwde hem dicht en gooide hem weg. Uit het teiltje dat Mara klaar had gezet op de commode pakte ze een wit washandje en deed hier een beetje zwitsal douche gel op.
Voorzichtig waste ze Lucas zijn intieme delen, allereerst zijn liezen en de omliggende delen, hierna zijn penis en als laatste zijn kont.
Met een handdoek droogde ze hem weer af en pakte daarna een tube met crème. Ze spoot wat van de crème op haar handen wreef het tussen haar vingers. Leg je benen maar een beetje open voor mama zei ze, en toen Lucas dit deed wreef ze de crème voorzichtig over zijn liezen. Opnieuw pakte ze de tube en spoot weer wat crème op haar hand. Dit keer pakte ze met de hand zonder de crème zijn penis vast en hield deze omhoog, voorzichtig wreef ze zijn ballenzak in met crème en daarna zijn penis zelf.
Ze pakte een babydoekje en deed hier haar handen mee af, borg de tube crème op en pakte een bus zwitsal talkpoeder, daarmee bestrooide ze Lucas totdat alles goed bedekt was.
De nieuwe luier verscheen uit een van de lades in de commode, het was weer een bedrukte luier met een katoenachtige buitenkant en grote blauwe strepen erop. Hij was wel een stuk dunner dan degene welke hij vannacht aan had gehad.
Nadat Mara Lucas de luier om had gedaan pakte ze een t-shirt en hielp hem deze aantrekken. Daarna was Lucas klaar. Kom maar schatje, zei Mara. Dan gaan we beneden bij mama Anna kijken.
Lucas was even verbaasd dat hij geen romper of andere kleding kreeg om zijn luier te bedekken maar durfde niet te protesteren. Gedwee kwam hij van de commode af en volgde Mara naar beneden. Daar zat Anna al aan tafel te wachten. Lucas zag door het grote raam van de schuifdeur achter haar dat het heerlijk weer was buiten en hij had nu al zijn om naar buiten te gaan, het ontbijt was echter helaas binnen.
Lucas werd weer naar een kinderstoel toe geleid, al bleek dit een andere kinderstoel te zijn dan gisteren. Deze was in plaats van die van gisteren helemaal gemaakt uit hout en er was een stuk meer bewegingsruimte. Lucas had helemaal ingebouwd gezeten in de kinderstoel van gisteren en was zelfs vastgeklipt met een band tussen zijn benen zodat hij niet uit zijn stoel kon glijden.
Anna had net als Lucas ook enkel een T-shirt aan met ondergoed, al was haar ondergoed bij deze een bikini en geen luier zoals bij Lucas. Ze ging naast hem op een stoel zitten en begon brood voor hem te smeren. Heb je lekker geslapen lieve schat? Ik ga eens een lekkere boterham met pasta voor je maken, heb je daar zin in?
Het was duidelijk dat hij vandaag peuter was in plaats van baby. Net als gisteren werd er nog een hoop voor hem gedaan maar toch mocht hij al een stuk meer doen. En er werden vragen aan hem gesteld waarop een daadwerkelijk antwoord verwacht werd, dat is toch wel een flink verschil. Ook was Lucas blij dat hij niet meer zoveel in bed zou hoeven te liggen.
Het ontbijt was simpel maar lekker, Anna sneed zijn boterham in hapklare stukken en hielp hem met het opeten hiervan. Achteraf gaf ze hem nog een tuitbeker met chocolade melk en zelf dronken ze nog een goede kop dampende koffie.
Ze lieten Lucas nog even in zijn kinderstoel zitten terwijl de tafel afgeruimd werd en praatten in de tussentijd honderduit tegen hem. 'Wij gaan vandaag zwemmen lieve schat, hoe vind je dat?'
Zwemmen! antwoordde Lucas verrukt. Dat is leuk mama!
Samen liepen ze nadat de tafel afgeruimd was naar buiten. Lucas had zich nooit echt verdiept in zonnestanden maar toch dacht hij aan de zon te kunnen zien dat laat in de ochtend moest zijn. Wetende dat de zon opkomt in het oosten en ondergaat in het westen.
Mara en Anna pakte beiden een hand van Lucas en zo liepen ze samen de tuin door. Eerst van de veranda af, voorzichtig met Lucas op het trappetje. Daarna de tuin door, over het kleine pad van rode klinkers, langs al het gras, de bomen en de struiken totdat ze het 2e trappetje hadden bereikt, namelijk het trappetje naar het strandje wat aan het huis lag.
Lucas zag dat het strandje uit klein grind bestond, wat natuurlijk logisch was zo dicht bij de Pyreneeën. Met zijn hand moest hij de leuning vast pakken en terwijl Mara voor hem liep om hem op te vangen bij een eventuele valpartij liep hij met de leuning in zijn linkerhand en Anna's hand in zijn rechter voorzichtig de trap af.
Lucas was vertederd door alle liefde die ze hem schonken en hoe realistisch ze zijn peuter zijn maakten, overal werd op gelet, geen detail werd over het hoofd gezien.
Het werkte ook echt, want Lucas voelde zich echt enorm klein en geliefd terwijl hij daar enkel in zijn t-shirt en luier de trap af waggelde met twee bezorgde moeders om hem heen.
Eenmaal op het strandje voelde hij zich echter wat ongemakkelijk. Wat nou als er iemand aan de overkant van het meer met een verrekijker naar het strandje zat te loeren. Het was nu niet echt zo dat zijn luier goed verborgen was onder het t-shirt, iedereen zou het kunnen zien. En vooral ook omdat de luier door de kleurtjes zo goed opviel.
Hiernaast waren er nog boten die op het meer vaarden, hij telde een zeiljacht en twee kleine speedboten. Als deze boten nou eens dichterbij kwamen zouden ze alles sowieso zien.
Voor het moment bleven ze gelukkig op veilige afstand en Mara en Anna begonnen met het uitpakken van de tassen die ze hadden meegenomen. Terwijl Anna een soort windtentje op begon te zetten opende Mara de schoudertas die ze mee had genomen. De tas was duidelijk volgestopt met allerlei spullen die ze nodig hadden voor Lucas en het eerste wat ze er uit pakte was direct iets wat Lucas helemaal niet had verwacht.
Zwembandjes, erg opvallende oranje zwembandjes. Lucas had al jaren geleden leren zwemmen en mocht van zichzelf zeggen dat hij het eigenlijk ook vrij goed kon. Misschien dat hij zelfs wel beter tegen de stroming in kon zwemmen dan Anna en Mara samen, maar toch moest hij zwembandjes aan. Terwijl Mara glimlachend de bandjes begon op te blazen voelde Lucas zich een beetje opstandig worden. Waarom moest hij zo nodig zwembandjes aan, die waren hartstikke opvallend en dat wilde hij niet.
'Ik kan heel goed zwemmen hoor mama' zei hij tegen Mara, in de hoop dat hij ze toch niet aan zou hoeven. In zijn hoofd wist hij eigenlijk wel beter maar het viel allicht te proberen.
Mara stopte met blazen en keek hem even aan, 'dat weet ik toch schat, deze bandjes zijn ook alleen maar voor de zekerheid hoor'. Ja, deed Anna er een schepje boven op met een kinderachtige stem: 'onze grote stoere vent kan natuurlijk heel goed zwemmen!'
Daarmee was de kous afgedaan, mama was nou eenmaal de baas en Lucas had hierover gewoon simpelweg niks meer te vertellen. En hoewel de bandjes hem tegenstonden gaf deze vorm van macht over hem, ook een zekere rust. Hij hoefde zich er niet druk over te maken, dat deed mama wel voor hem.
Mara blies de bandjes ver op totdat ze helemaal strak stonden van de lucht en deed ze toen voorzichtig om de armen van Lucas. Ze smeerde ook zijn gezicht nog in met zonnen crème waarna hij vrij was om op het strandje te bewegen en te spelen, zolang hij nog maar niet het water in ging of de trap op. Daar moest een van de mama's bij zijn vertelde Anna en die waren nog even bezig.
Hij kreeg 3 plastic wagens met grote wielen om mee te spelen op het strandje en Anna en Mara gingen verder met de spullen goed zetten. Ze hadden het windtentje opgezet en een parasol hierbij om de zon daar weg te halen. In het tentje legden ze de tas met de spullen voor Lucas en een koeltas met wat eten en drinken. Verder hadden ze nog een uitrolbaar xl verschoonkussen bij wat in de schaduw en half in het windtentje gelegd werd en 2 opklapbare strandstoeltjes voor zichzelf.
Terwijl Lucas bezig was het fijne grind op te scheppen met een van zijn wagens nestelden Anna en Mara zich beiden in een ligstoel welke zo gepositioneerd waren dat ze de inkomende zonnestralen vol konden benutten. Ze hadden ook allebei een boek bij en begonnen te lezen. Mara zoals het een echte vrouw betaamt in 50 tinten maar Anna las uit Ethica van Spinoza. Lucas had wel eens van de 17e eeuwse Amsterdamse filosoof gehoord en het leek hem geen boek bij uitstek om te lezen samen met jouw vriendin en peuter op een strandje bij een meer in Spanje, maar smaken konden natuurlijk verschillen.
Zo brachten ze zeker een uur op het strandje door, Anna en Mara lezend en zonnend in hun ligstoel en Lucas bouwend met zijn speelgoed. Voor het blote oog leek het er rustig aan te gaan daar op het strandje, maar Lucas kwam met de seconde meer in de problemen.