Hoofdstuk 2
Om tien uur ’s ochtends werd Inge wakker. Ze kleedde zich aan en liep de trap af. In de keuken aangekomen zette ze koffie en dekte de tafel voor het ontbijt. Ze had Anne nog niet gezien. Ze zag het gebruikte flesje op het aanrecht staan. Haar gedachten gingen terug naar gisteravond. Diep van binnen schaamde ze zich een beetje. Ze had zich tegenover haar bloedeigen dochter een beetje laten gaan. Ze had haar dochter gevraagd dingen te doen die “normale” ouders niet aan een volwassen dochter zouden vragen. “Maar waarom voelde het dan zo goed? Waarom was ze zo blij om haar dochter op schoot te hebben en een flesje te geven? Waarom wilde ze haar dochter weer het liefst als een klein kind verzorgen?” Ze kon geen antwoord geven op haar eigen vragen, maar één ding wist ze wel: “Dit heerlijke gevoel van binnen wil ik de komende tijd vaker hebben. Als Anne straks wakker is, zal ik proberen haar over te halen. Ze zei toch dat ze het fijn vond? Het kan nog veel fijner worden als ik weer helemaal voor je kan zorgen!”
Anne werd wakker met een grote glimlach op haar gezicht. Ze had heerlijk geslapen. De vakantie kon nu echt beginnen! Ze pakte haar telefoon en keek of ze nog nieuwe berichten had gekregen. “Hé, een berichtje van Julia. Of ik zin heb om mee te gaan naar de stad vandaag? Even lekker shoppen om de afgelopen week uit mijn hoofd te zetten, goed idee!”
Anne liep de trap af op weg naar de keuken. Ze zag dat haar moeder al aan het ontbijt zat. “Goedemorgen, mam! Ik ga vandaag met Julia naar de stad, o.k.?” Ze zag haar moeder uit een soort trans ontwaken alvorens ze haar dochter aankeek en zei; “Wat zeg je liefje? Ik zat even na te denken over gisteravond.”
“Ow,” is alles wat Anne zei, totdat ze zelf ook terugdacht aan gisteravond. “Dat was waar ook. Baby Anne bij mama op schoot. Hoe kan ik dat nu alweer vergeten zijn?”
“En, heb je nog over mijn voorstel nagedacht, Anne?” vroeg Inge.
Anne dacht even goed na en herinnerde zich toen het voorstel van haar moeder. Ze had er helemaal niet meer aan gedacht. Ze wilde haar moeder niet gelijk tijdens de eerste vakantiedag teleurstellen, dus zei ze vluchtig: “Is goed hoor mam, je doet maar.” Vervolgens veranderde ze snel weer van onderwerp en vroeg: “Mam, ik ga vandaag met Julia naar stad. Vind je dat goed?”
“Ja hoor, dat komt me eigenlijk wel goed uit,” zei Inge. Tegelijkertijd dacht ze: “Mooi zo, dan kan ik straks op mijn gemak online wat spulletjes voor Anne gaan zoeken. Ik kan niet wachten!”
Ze ontbeten samen en dronken vervolgens nog een paar bakken koffie. Rond half twaalf ging Anne naar boven om te douchen en zich aan te kleden. Nadat ze aangekleed was, belde ze Julia dat ze eraan kwam. Ze gaf haar moeder een kus en vertrok.
Zodra Anne weg was, liep Inge naar de computer en zette hem aan. Ze wist niet precies waar ze zoeken moest om spulletjes voor haar dochter te vinden, maar ze ging er van uit dat Anne voorlopig wel weg zou blijven. Tijd genoeg dus om op haar gemak op zoek te gaan. Inge vulde “luiers” in bij een zoekmachine en drukte op enter. Er verschenen een heleboel links in het scherm. Bij de zesde link vond ze wat ze zocht. Ze kwam op een site voor volwassen baby’s. Er stonden foto’s, verhalen en er was een chatgedeelte. Tot haar vreugde was er ook een shop. Ze klikte de link van de shop aan en kwam op een deel van de site waar allerlei spullen te koop waren voor volwassen baby’s. Ze keek eerst bij de luiers. Ze bestelde een pak luiers met leuke printjes erop. Daaropvolgend een extra groot aankleedkussen. Ook bestelde ze een aantal rompers en een pyjama. Als laatste bestelde ze nog een speen met “I love mama” erop.
“Zo, dit moet voorlopig wel genoeg zijn,” dacht Inge, “eerst maar eens kijken of Anne het leuk vindt voordat ik nog meer spullen bestel.
Inge betaalde online en sloot vervolgens de computer af. Met een grote glimlach op haar mond zette Inge nog een kopje koffie en droomde weg bij de gedachte aan de dagen die komen gingen.
Voordat Anne en Julia gingen winkelen besloten ze eerst iets te gaan eten in de stad. Ze liepen naar een gezellig café en zochten een tafeltje met voldoende privacy om over van alles te kunnen kletsen. Ze bestelden iets te drinken en bekeken de menukaart. Anne keek Julia aan en zei: “Juul, ik wil je iets vertellen. Maar ik vraag me af of dat zo’n goed idee is.”
“Wat dan, Anne? Je weet toch dat je me alles kunt vertellen, waar ben je anders beste vriendinnen voor?”
“Dat weet ik wel, maar wat ik je wil vertellen is nogal bizar, snap je?”
“Je maakt me nu wel heel erg nieuwsgierig! Vertel nou maar gewoon wat je dwars zit. Ik beloof dat ik serieus naar je zal luisteren en je niet zal veroordelen.”
“Nou goed dan. Gisteravond is er iets geks gebeurd.”
Anne vertelde Julia het verhaal over haar moeder, het flesje en het voorstel van haar moeder om vaker voor haar te zorgen.
Julia had inmiddels grote ogen opgezet en haar mond stond open van verbazing. “Ik begrijp nu waarom je vooraf het woord bizar gebruikte. Jeetje An, zit je me niet gewoon in de maling te nemen?”
“Nee, echt niet. En het wordt nog erger. Om eerlijk te zeggen vond ik het best fijn. Het was erg prettig om zo dicht bij m’n moeder te zijn. Het voelde heel vertrouwd.
“Ik kan me er niet echt een voorstelling bij maken Anne, maar als jij het zegt, geloof ik je gelijk. Ieder z’n ding, zal ik maar zeggen.” En wat nu?
“Mijn moeder heeft me gevraagd of ik het vaker zou willen doen.”
“En, wat heb je tegen haar gezegd?”
“Ik heb vanmorgen ja gezegd, maar niet omdat ik het zo graag wilde, maar eigenlijk meer om er vanaf te zijn. Eigenlijk weet ik het nog niet zo goed. Aan de ene kant voelde het heel fijn, maar aan de andere kant is het nou niet bepaald iets wat een vrouw als ik behoort te doen.”
“Volgens mij is er maar één iemand die dat kan beslissen en dat ben jij. Wat je ook doet, ik sta achter je. Ik laat je nooit vallen. Ook niet vanwege dit soort dingen. Laat het me maar weten als je iets besloten hebt.”
“Dank je, Juul! Wat fijn dat ik zelfs dit soort dingen met je kan bespreken. Wat houd ik toch veel van je!”
“Ik ook van jou, lieverd. Zullen we dan nu onze lunch gaan bestellen?”
“Graag, ik heb inmiddels flinke trek gekregen.”
De rest van de middag zijn de meiden lekker gaan shoppen. Nadat ze langs het huis van Julia gefietst was, kwam Anne rond half zes thuis. Haar moeder stond inmiddels in de keuken het eten klaar te maken.
Tijdens het eten vroeg Inge: “Heb je een leuke dag gehad?”
“Heerlijk,” zei Anne, “Ik heb lekker geluncht en heb een paar mooie zomerjurkjes in de stad gekocht. En jij mam, heb jij ook een leuke dag gehad?”
“Zeker, ik heb ook geshopt, maar dan online.”
“Oh ja, wat heb je gekocht dan?”
“Spulletjes voor mijn kleine meid,” zei Inge met een mysterieuze glimlach.
“Oh mam, heb je dat nu nog steeds in je hoofd zitten. Volgens mij ben je niet helemaal in orde, maar goed, je doet maar hoor.”
De rest van de maaltijd werd in stilte opgegeten. Ze ruimden samen af en keken nog een film voordat ze beiden naar bed gingen.
Een paar dagen later werd er aangebeld. Inge deed open. Er stond een man voor de deur met twee grote dozen. Inge moest haar handtekening zetten voordat de man weer vertrok. Inge bracht de dozen naar de keuken. Ze pakte een schaar om de tape door te knippen. Ze had inmiddels al flinke kriebels in haar buik. Ze wist dat de spullen vandaag geleverd zouden worden. Daarom was Inge blij dat Anne vandaag met Julia naar het strand was gegaan. Zo zou ze in alle rust de spullen kunnen bekijken, zonder dat haar dochter iets zou merken. Ze opende de eerste doos. Daarin zat een groot pak luiers, de rompers, een pyjama en een grote speen. In de andere doos zat het extra grote aankleedkussen. Inge bekeek alle spullen naar grote tevredenheid. Nu maar hopen dat Anne nog steeds mee wilde werken als ze deze spullen zou zien. Ze bracht alle spullen naar haar eigen slaapkamer. Ze haalde een aantal spullen van het dressoir totdat er niets meer op stond. Vervolgens legde ze het aankleedkussen op het dressoir. Zo was het net een hele, grote commode. De bovenste la ruimde ze ook uit. Hierin deed ze het pak met luiers, de rompers en de pyjama. De speen legde ze op het aankleedkussen. “Zo, en dan nu maar wachten op Anne. Ik hoop dat ze het leuk vindt.”
Aan het eind van de middag kwam Anne thuis van het strand. “Hoi mam, wat was dit een heerlijke dag zeg. Ik ga even douchen, want ik heb allemaal zand in mijn haar.”
“Dat is prima, schat. Ik zie je zo.”
Nadat Anne klaar was met douchen en zich had afgedroogd, liep ze naar haar kamer om zich aan te kleden. Halverwege de hal riep haar moeder of ze even naar haar slaapkamer wilde komen.
“Is goed mam. Vind je het goed als ik me eerst even aankleedt?”
“Nee, ik heb liever dat je nu even komt.”
“Al goed, ik kom eraan. Wat is er zo belangrijk, mam?”
“Ik wil je graag iets laten zien…………….”
Om tien uur ’s ochtends werd Inge wakker. Ze kleedde zich aan en liep de trap af. In de keuken aangekomen zette ze koffie en dekte de tafel voor het ontbijt. Ze had Anne nog niet gezien. Ze zag het gebruikte flesje op het aanrecht staan. Haar gedachten gingen terug naar gisteravond. Diep van binnen schaamde ze zich een beetje. Ze had zich tegenover haar bloedeigen dochter een beetje laten gaan. Ze had haar dochter gevraagd dingen te doen die “normale” ouders niet aan een volwassen dochter zouden vragen. “Maar waarom voelde het dan zo goed? Waarom was ze zo blij om haar dochter op schoot te hebben en een flesje te geven? Waarom wilde ze haar dochter weer het liefst als een klein kind verzorgen?” Ze kon geen antwoord geven op haar eigen vragen, maar één ding wist ze wel: “Dit heerlijke gevoel van binnen wil ik de komende tijd vaker hebben. Als Anne straks wakker is, zal ik proberen haar over te halen. Ze zei toch dat ze het fijn vond? Het kan nog veel fijner worden als ik weer helemaal voor je kan zorgen!”
Anne werd wakker met een grote glimlach op haar gezicht. Ze had heerlijk geslapen. De vakantie kon nu echt beginnen! Ze pakte haar telefoon en keek of ze nog nieuwe berichten had gekregen. “Hé, een berichtje van Julia. Of ik zin heb om mee te gaan naar de stad vandaag? Even lekker shoppen om de afgelopen week uit mijn hoofd te zetten, goed idee!”
Anne liep de trap af op weg naar de keuken. Ze zag dat haar moeder al aan het ontbijt zat. “Goedemorgen, mam! Ik ga vandaag met Julia naar de stad, o.k.?” Ze zag haar moeder uit een soort trans ontwaken alvorens ze haar dochter aankeek en zei; “Wat zeg je liefje? Ik zat even na te denken over gisteravond.”
“Ow,” is alles wat Anne zei, totdat ze zelf ook terugdacht aan gisteravond. “Dat was waar ook. Baby Anne bij mama op schoot. Hoe kan ik dat nu alweer vergeten zijn?”
“En, heb je nog over mijn voorstel nagedacht, Anne?” vroeg Inge.
Anne dacht even goed na en herinnerde zich toen het voorstel van haar moeder. Ze had er helemaal niet meer aan gedacht. Ze wilde haar moeder niet gelijk tijdens de eerste vakantiedag teleurstellen, dus zei ze vluchtig: “Is goed hoor mam, je doet maar.” Vervolgens veranderde ze snel weer van onderwerp en vroeg: “Mam, ik ga vandaag met Julia naar stad. Vind je dat goed?”
“Ja hoor, dat komt me eigenlijk wel goed uit,” zei Inge. Tegelijkertijd dacht ze: “Mooi zo, dan kan ik straks op mijn gemak online wat spulletjes voor Anne gaan zoeken. Ik kan niet wachten!”
Ze ontbeten samen en dronken vervolgens nog een paar bakken koffie. Rond half twaalf ging Anne naar boven om te douchen en zich aan te kleden. Nadat ze aangekleed was, belde ze Julia dat ze eraan kwam. Ze gaf haar moeder een kus en vertrok.
Zodra Anne weg was, liep Inge naar de computer en zette hem aan. Ze wist niet precies waar ze zoeken moest om spulletjes voor haar dochter te vinden, maar ze ging er van uit dat Anne voorlopig wel weg zou blijven. Tijd genoeg dus om op haar gemak op zoek te gaan. Inge vulde “luiers” in bij een zoekmachine en drukte op enter. Er verschenen een heleboel links in het scherm. Bij de zesde link vond ze wat ze zocht. Ze kwam op een site voor volwassen baby’s. Er stonden foto’s, verhalen en er was een chatgedeelte. Tot haar vreugde was er ook een shop. Ze klikte de link van de shop aan en kwam op een deel van de site waar allerlei spullen te koop waren voor volwassen baby’s. Ze keek eerst bij de luiers. Ze bestelde een pak luiers met leuke printjes erop. Daaropvolgend een extra groot aankleedkussen. Ook bestelde ze een aantal rompers en een pyjama. Als laatste bestelde ze nog een speen met “I love mama” erop.
“Zo, dit moet voorlopig wel genoeg zijn,” dacht Inge, “eerst maar eens kijken of Anne het leuk vindt voordat ik nog meer spullen bestel.
Inge betaalde online en sloot vervolgens de computer af. Met een grote glimlach op haar mond zette Inge nog een kopje koffie en droomde weg bij de gedachte aan de dagen die komen gingen.
Voordat Anne en Julia gingen winkelen besloten ze eerst iets te gaan eten in de stad. Ze liepen naar een gezellig café en zochten een tafeltje met voldoende privacy om over van alles te kunnen kletsen. Ze bestelden iets te drinken en bekeken de menukaart. Anne keek Julia aan en zei: “Juul, ik wil je iets vertellen. Maar ik vraag me af of dat zo’n goed idee is.”
“Wat dan, Anne? Je weet toch dat je me alles kunt vertellen, waar ben je anders beste vriendinnen voor?”
“Dat weet ik wel, maar wat ik je wil vertellen is nogal bizar, snap je?”
“Je maakt me nu wel heel erg nieuwsgierig! Vertel nou maar gewoon wat je dwars zit. Ik beloof dat ik serieus naar je zal luisteren en je niet zal veroordelen.”
“Nou goed dan. Gisteravond is er iets geks gebeurd.”
Anne vertelde Julia het verhaal over haar moeder, het flesje en het voorstel van haar moeder om vaker voor haar te zorgen.
Julia had inmiddels grote ogen opgezet en haar mond stond open van verbazing. “Ik begrijp nu waarom je vooraf het woord bizar gebruikte. Jeetje An, zit je me niet gewoon in de maling te nemen?”
“Nee, echt niet. En het wordt nog erger. Om eerlijk te zeggen vond ik het best fijn. Het was erg prettig om zo dicht bij m’n moeder te zijn. Het voelde heel vertrouwd.
“Ik kan me er niet echt een voorstelling bij maken Anne, maar als jij het zegt, geloof ik je gelijk. Ieder z’n ding, zal ik maar zeggen.” En wat nu?
“Mijn moeder heeft me gevraagd of ik het vaker zou willen doen.”
“En, wat heb je tegen haar gezegd?”
“Ik heb vanmorgen ja gezegd, maar niet omdat ik het zo graag wilde, maar eigenlijk meer om er vanaf te zijn. Eigenlijk weet ik het nog niet zo goed. Aan de ene kant voelde het heel fijn, maar aan de andere kant is het nou niet bepaald iets wat een vrouw als ik behoort te doen.”
“Volgens mij is er maar één iemand die dat kan beslissen en dat ben jij. Wat je ook doet, ik sta achter je. Ik laat je nooit vallen. Ook niet vanwege dit soort dingen. Laat het me maar weten als je iets besloten hebt.”
“Dank je, Juul! Wat fijn dat ik zelfs dit soort dingen met je kan bespreken. Wat houd ik toch veel van je!”
“Ik ook van jou, lieverd. Zullen we dan nu onze lunch gaan bestellen?”
“Graag, ik heb inmiddels flinke trek gekregen.”
De rest van de middag zijn de meiden lekker gaan shoppen. Nadat ze langs het huis van Julia gefietst was, kwam Anne rond half zes thuis. Haar moeder stond inmiddels in de keuken het eten klaar te maken.
Tijdens het eten vroeg Inge: “Heb je een leuke dag gehad?”
“Heerlijk,” zei Anne, “Ik heb lekker geluncht en heb een paar mooie zomerjurkjes in de stad gekocht. En jij mam, heb jij ook een leuke dag gehad?”
“Zeker, ik heb ook geshopt, maar dan online.”
“Oh ja, wat heb je gekocht dan?”
“Spulletjes voor mijn kleine meid,” zei Inge met een mysterieuze glimlach.
“Oh mam, heb je dat nu nog steeds in je hoofd zitten. Volgens mij ben je niet helemaal in orde, maar goed, je doet maar hoor.”
De rest van de maaltijd werd in stilte opgegeten. Ze ruimden samen af en keken nog een film voordat ze beiden naar bed gingen.
Een paar dagen later werd er aangebeld. Inge deed open. Er stond een man voor de deur met twee grote dozen. Inge moest haar handtekening zetten voordat de man weer vertrok. Inge bracht de dozen naar de keuken. Ze pakte een schaar om de tape door te knippen. Ze had inmiddels al flinke kriebels in haar buik. Ze wist dat de spullen vandaag geleverd zouden worden. Daarom was Inge blij dat Anne vandaag met Julia naar het strand was gegaan. Zo zou ze in alle rust de spullen kunnen bekijken, zonder dat haar dochter iets zou merken. Ze opende de eerste doos. Daarin zat een groot pak luiers, de rompers, een pyjama en een grote speen. In de andere doos zat het extra grote aankleedkussen. Inge bekeek alle spullen naar grote tevredenheid. Nu maar hopen dat Anne nog steeds mee wilde werken als ze deze spullen zou zien. Ze bracht alle spullen naar haar eigen slaapkamer. Ze haalde een aantal spullen van het dressoir totdat er niets meer op stond. Vervolgens legde ze het aankleedkussen op het dressoir. Zo was het net een hele, grote commode. De bovenste la ruimde ze ook uit. Hierin deed ze het pak met luiers, de rompers en de pyjama. De speen legde ze op het aankleedkussen. “Zo, en dan nu maar wachten op Anne. Ik hoop dat ze het leuk vindt.”
Aan het eind van de middag kwam Anne thuis van het strand. “Hoi mam, wat was dit een heerlijke dag zeg. Ik ga even douchen, want ik heb allemaal zand in mijn haar.”
“Dat is prima, schat. Ik zie je zo.”
Nadat Anne klaar was met douchen en zich had afgedroogd, liep ze naar haar kamer om zich aan te kleden. Halverwege de hal riep haar moeder of ze even naar haar slaapkamer wilde komen.
“Is goed mam. Vind je het goed als ik me eerst even aankleedt?”
“Nee, ik heb liever dat je nu even komt.”
“Al goed, ik kom eraan. Wat is er zo belangrijk, mam?”
“Ik wil je graag iets laten zien…………….”
