Nog niet klaar Anne en haar moeder
- Onderwerp starter Jeff
- Startdatum
pamperjong
ik vindt het fijn om lekker aan het luieren te zij
Wat een goed verhaal zeg,ik wou dat mij dat ook een keer overkomen gaat.
Anne en haar moeder (nieuw hoofdstuk)
Hoofdstuk 6
Inge keek haar dochter aan en zei: “Ik zal er voor zorgen dat niemand het ziet. Het is mooi weer buiten. Ik zoek in je kast naar een mooi zomerjurkje. Dan is er niemand die het ziet. En om je helemaal gerust te stellen, gaan we naar een winkel aan de andere kant van de stad, zodat de kans heel erg klein is dat je eventueel een bekende tegenkomt. Hoe klinkt dat?”
“Ik weet het niet hoor? Aan de ene kant lijkt het me best spannend en leuk, maar aan de andere kant vind ik het eng! Ik wil echt niet dat mensen erachter komen.”
“Dat zal echt niet gebeuren, schat. Daar zorg ik voor. Goed?”
“Goed mama, we proberen het.”
“Prima, dan gaat mama je nu even een schone luier omdoen en een schoon rompertje aantrekken.”
Inge trok de pyjama van Anne uit, maakte de drukkertjes van haar romper los en schoof haar romper omhoog tot aan haar navel. Vervolgens maakte Inge de plakstrips los van de luier en deed hem open.
“Zo, dat is een flinke plas! Je hebt goed je best gedaan, schatje!”
Anne verkleurde gelijk. Ze schaamde zich er nog steeds een beetje voor, ondanks dat haar moeder het allemaal prachtig leek te vinden.
Inge pakte een billendoekje en veegde de schaamstreek van Anne schoon. Daarna tilde ze de benen van Anne op en pakte een nieuw doekje. Ze veegde nu ook haar billen schoon.
“Het is maar goed dat we zo naar de winkel gaan. Want zonder billenzalf en talkpoeder krijg je binnen de kortste keren luieruitslag. En dat willen we niet toch, mijn lieve kleine baby, baby, baby.” Dat laatste zei Inge met een hoog, piepend stemmetje alsof ze het tegen een echte baby had.
Anne kreeg een glimlach op haar gezicht. Ze kreeg er kriebels van in haar buik. Wat een heerlijk gevoel was het toch om als een baby verzorgd te worden.
Inge pakte een schone luier en legde hem onder Anne's billen. Ze deed haar benen omlaag en trok de luier op tot aan haar buik. Ze maakte de plakstrips vast en controleerde de lekrandjes. Ze vouwde de vieze luier dicht en gooide hem in de prullenbak in de badkamer. Toen ze terug kwam liet ze Anne rechtop zitten.
“Nu moet je even je armen omhoog doen, lieverd.”
Anne deed wat haar moeder vroeg. Inge trok de romper uit en pakte een schone uit het laatje. Ze trok haar de schone romper aan en legde haar weer vervolgens weer horizontaal. Ze haalde het uiteinde van de romper onder haar billen door en maakte de drukkertjes vast aan de voorkant.
“Ziezo, jij bent er weer klaar voor. Blijf nog maar even lekker liggen, dan ga ik een mooi jurkje voor je zoeken.”
Inge liep naar de slaapkamer van haar dochter. Daar zag ze het speentje liggen. Ze pakte het van de grond, liep terug naar Anne en stopte het speentje in haar mond. Ze liep opnieuw naar de kast van Anne en deed de deur open. Anne had een aantal zomerjurken. Ze zocht er één met een hoge sluiting en korte mouwtjes, zodat haar romper niet zichtbaar zou zijn. Ze vond een mooi, geel jurkje dat aan de eisen voldeed. Ze liep terug naar Anne en legde het jurkje op bed. Ze hielp Anne van de commode af. Anne deed uit zichzelf haar armen weer omhoog en Inge trok het jurkje over haar hoofd aan. Ze nam Anne mee naar de spiegel en liet haar naar zichzelf kijken.
“Je ziet er inderdaad niets van.” Ze draaide zich om en ook aan de achterkant was er niets te zien. “Goed mama, zo durf ik wel over straat.”
“Mooi zo, lieverd. Ik ga er maar voor het gemak vanuit dat je geen staartjes wilt vandaag?”
“Nee mama, dat gaat mij een stapje te ver!”
“Goed, dan doen we dat maar niet. Kom je met me mee naar beneden, dan ga ik een lekker ontbijtje voor je klaar maken.”
Inge pakte de hand van haar dochter vast en samen liepen ze naar beneden. Ze zette de tv voor Anne aan en liet haar naar tekenfilmpjes kijken. Inge liep naar de keuken en haalde een aantal boterhammen uit de vriezer. “Die moeten nog even ontdooien, dan maak ik eerst een flesje melk voor mijn kleine meid,” dacht Inge in zichzelf.
Na vijf minuten kwam Inge terug de woonkamer in met een flesje melk in haar handen. Ze ging naast Anne op de bank zitten. Anne kroop automatisch bij haar moeder op schoot. Inge pakte het speentje van Anne en legde het op tafel. Vervolgens bracht ze het flesje naar Anne's mond. Ze begon gelijk te drinken. Ze kroop steeds dichter tegen haar moeder aan. “Ik zou zo heel lang bij je kunne blijven liggen, mama,” zei Anne tussen het drinken door.
“Het doet me echt goed, schatje, dat je het ook fijn vindt.”
Al snel was het flesje leeg en mocht Anne nog even tv kijken. Inge ging terug naar de keuken om de boterhammen klaar te maken. Toen ze de boterhammen voor haar dochter gesmeerd had, sneed ze ze in kleine stukjes. Ze zette de borden klaar op de keukentafel en liep terug naar de woonkamer. Ze zette de tv uit en nam Anne aan haar hand mee naar de keuken. Ze liet Anne op een stoel zitten en ging zelf op de stoel naast haar zitten. Ze pakte een vorkje en prikte een stukje brood van het bord. “Nu moet je even je mondje open doen, dan kan ik je te eten geven.”
Anne moest er een beetje van giechelen, maar deed haar mond toch maar open. Tussen de hapjes door at Inge zelf ook haar boterhammen op. Ze hadden er samen duidelijk lol in, want haar moeder probeerde bij elk hapje iets nieuws in de zin van: “Daar komt de trein, tjoeketjoeketjoek,” enz.
Na het eten mocht Anne weer tv kijken en begon Inge de tafel af te ruimen en ze zette de borden in de vaatwasser. Nadat ze klaar was, pakte ze het boodschappenlijstje van tafel en liep er mee naar Anne. “Ik heb hier het lijstje, lieverd. Er staan een aantal spulletjes op, zoals een luieremmer, babyshampoo, babydouchegel, billetjeszalf, talkpoeder en haarspeldjes. Ben ik soms nog iets vergeten?”
Toen ze Anne aankeek, zag ze dat Anne niet luisterde. Ze zat met een knalrood hoofd naar de tv te staren. Ze pakte Anne vast en zei: “Wat is er aan de hand, je bent helemaal rood!”
Anne keek haar moeder aan en er kwamen een paar traantjes uit haar ogen.
“Oh mama, het spijt me zo. Ik zat net tv te kijken, toen ik plotseling erg nodig moest poepen. Ik wist niet goed wat ik moest doen. Ik twijfelde heel erg. Ik dacht dat je van me zou verwachten dat ik in mijn luier zou poepen. Maar toen ik dat eenmaal gedaan had, kreeg ik ineens het gevoel dat je misschien wel heel erg boos op me zou worden, omdat het heel erg vies is.”
“Schatje toch, natuurlijk word ik niet boos op je, dat doen baby's nu eenmaal. Mama heeft vroeger genoeg vieze luiers van je verschoond, dus dat vind ik helemaal niet erg.
Inge ging op haar knieën zitten en draaide Anne met haar rug naar haar toe. Ze tilde haar jurkje een stukje op en rook aan de achterkant van de luier. “Poeh, dat stinkt zeg. Ik zal je gelijk maar even verschonen, dan kunnen we daarna de deur uit. Maar goed dat je nu moest poepen in plaats van straks in de winkel. Dan hadden we een groter probleem gehad.”
Van die opmerking schoot Anne in de lach. Ze was blij dat haar moeder er zo luchtig over deed. Inge veegde de tranen van Anne's wangen en nam haar aan het handje mee naar boven. Ze legde Anne weer op de commode en deed haar jurkje een stuk omhoog. Ze keek Anne aan en vroeg: “Hoe was het?”
Anne staarde naar het plafond en zei toen: “Ik moest plotseling heel nodig. Ik twijfelde over wat ik zou doen, maar de aandrang werd steeds groter. Ineens besloot ik in mijn luier te gaan poepen. Het ging allemaal heel snel. Ik stond op van de bank, hurkte een beetje door mijn knieën en voordat ik het wist, kwam het er al uit. Toen de poep de luier in ging, voelde dat echt heel erg lekker.” Anne schoot weer in de lach. “Hoor mij nou! Ik poep als een klein kind in een luier en ik vond het nog lekker ook. Maar toen ik klaar was, kreeg ik plotseling een enorm schuldgevoel. Ik was echt bang dat je boos zou worden, maar inmiddels weet ik dat je het niet erg vind. Dus achteraf gezien, ben ik blij dat ik het gedaan heb. Dan weet ik nu ook hoe dat is,” zei ze met een grote grijns op haar mond.
“Ik ben blij dat het je goed bevallen is, schat. Ik ben echt trots op je. Je hebt een grote stap gezet. Dat waardeer ik echt, want ik weet dat je het allemaal voor mij doet.”
“Ja, maar mam, inmiddels gaat dat niet helemaal meer op. Ik vind het inmiddels zelf ook heel erg fijn. Na alle stress van de afgelopen weken op school, heb ik me in tijden niet meer zo ontspannen gevoeld.
“Daar ben ik blij om, poekie. Zullen we dan nu maar even die vieze luier van je gaan verschonen?”
Anne knikte. Inge maakte de drukkertjes van haar rompertje los en vervolgens de plakstrips van de luier. “Nou, daar gaan we dan,” zei Inge.
Anne keek snel weer naar het plafond. “Dit hoef ik niet te zien,” dacht ze.
De luier ging open en de poeplucht kwam de kamer in.
“Jeetje, wat stinkt dat,” zei Anne.
“Geeft niet hoor schat, ik zal je snel even schoonmaken.” Inge pakte een aantal doekjes en deed de benen van Anne omhoog. Ze veegde met de doekjes zo veel mogelijk poep van haar billen. Vervolgens vouwde ze de vieze luier dicht en liep ermee naar de badkamer. Ze deed de luier in de prullenbak en pakte een washandje. Ze maakte hem nat met warm water en deed er een beetje zeep op. Ze liep terug naar de slaapkamer en waste Anne's billen met het washandje. Daarna pakte ze een handdoek en droogde haar billen af. “Zo, nu ben ben je weer helemaal schoon. Zo erg was dat toch niet, lieverd?”
“Nee, ik vond het helemaal niet erg. Maar ik zou hier straks wel even een raampje openzetten, want ik ruik het nog steeds.”
“Maar je daar maar niet druk om, komt goed!”
Inge deed Anne een schone luier om, knoopte haar rompertje dicht en tilde haar van de commode. Ze trok haar jurkje naar beneden en streek de plooien glad. Ze gaf Anne een paar vriendelijke tikjes op haar billen, die een ploffend geluid maakte. “Zo schatje, jij bent er klaar voor. Zullen we dan nu maar naar de winkel gaan?”
Anne knikte en liep achter haar moeder aan de trap af. Inge opende de voordeur en stapte naar buiten. Anne voelde haar hart bonzen in haar keel.
Ze bleef even in de deuropening staan en keek door de straat of ze niemand zag. De kust was veilig. Anne stapte over de drempel en dacht in zichzelf: “Nou, daar gaan we dan.......................”
Hoofdstuk 6
Inge keek haar dochter aan en zei: “Ik zal er voor zorgen dat niemand het ziet. Het is mooi weer buiten. Ik zoek in je kast naar een mooi zomerjurkje. Dan is er niemand die het ziet. En om je helemaal gerust te stellen, gaan we naar een winkel aan de andere kant van de stad, zodat de kans heel erg klein is dat je eventueel een bekende tegenkomt. Hoe klinkt dat?”
“Ik weet het niet hoor? Aan de ene kant lijkt het me best spannend en leuk, maar aan de andere kant vind ik het eng! Ik wil echt niet dat mensen erachter komen.”
“Dat zal echt niet gebeuren, schat. Daar zorg ik voor. Goed?”
“Goed mama, we proberen het.”
“Prima, dan gaat mama je nu even een schone luier omdoen en een schoon rompertje aantrekken.”
Inge trok de pyjama van Anne uit, maakte de drukkertjes van haar romper los en schoof haar romper omhoog tot aan haar navel. Vervolgens maakte Inge de plakstrips los van de luier en deed hem open.
“Zo, dat is een flinke plas! Je hebt goed je best gedaan, schatje!”
Anne verkleurde gelijk. Ze schaamde zich er nog steeds een beetje voor, ondanks dat haar moeder het allemaal prachtig leek te vinden.
Inge pakte een billendoekje en veegde de schaamstreek van Anne schoon. Daarna tilde ze de benen van Anne op en pakte een nieuw doekje. Ze veegde nu ook haar billen schoon.
“Het is maar goed dat we zo naar de winkel gaan. Want zonder billenzalf en talkpoeder krijg je binnen de kortste keren luieruitslag. En dat willen we niet toch, mijn lieve kleine baby, baby, baby.” Dat laatste zei Inge met een hoog, piepend stemmetje alsof ze het tegen een echte baby had.
Anne kreeg een glimlach op haar gezicht. Ze kreeg er kriebels van in haar buik. Wat een heerlijk gevoel was het toch om als een baby verzorgd te worden.
Inge pakte een schone luier en legde hem onder Anne's billen. Ze deed haar benen omlaag en trok de luier op tot aan haar buik. Ze maakte de plakstrips vast en controleerde de lekrandjes. Ze vouwde de vieze luier dicht en gooide hem in de prullenbak in de badkamer. Toen ze terug kwam liet ze Anne rechtop zitten.
“Nu moet je even je armen omhoog doen, lieverd.”
Anne deed wat haar moeder vroeg. Inge trok de romper uit en pakte een schone uit het laatje. Ze trok haar de schone romper aan en legde haar weer vervolgens weer horizontaal. Ze haalde het uiteinde van de romper onder haar billen door en maakte de drukkertjes vast aan de voorkant.
“Ziezo, jij bent er weer klaar voor. Blijf nog maar even lekker liggen, dan ga ik een mooi jurkje voor je zoeken.”
Inge liep naar de slaapkamer van haar dochter. Daar zag ze het speentje liggen. Ze pakte het van de grond, liep terug naar Anne en stopte het speentje in haar mond. Ze liep opnieuw naar de kast van Anne en deed de deur open. Anne had een aantal zomerjurken. Ze zocht er één met een hoge sluiting en korte mouwtjes, zodat haar romper niet zichtbaar zou zijn. Ze vond een mooi, geel jurkje dat aan de eisen voldeed. Ze liep terug naar Anne en legde het jurkje op bed. Ze hielp Anne van de commode af. Anne deed uit zichzelf haar armen weer omhoog en Inge trok het jurkje over haar hoofd aan. Ze nam Anne mee naar de spiegel en liet haar naar zichzelf kijken.
“Je ziet er inderdaad niets van.” Ze draaide zich om en ook aan de achterkant was er niets te zien. “Goed mama, zo durf ik wel over straat.”
“Mooi zo, lieverd. Ik ga er maar voor het gemak vanuit dat je geen staartjes wilt vandaag?”
“Nee mama, dat gaat mij een stapje te ver!”
“Goed, dan doen we dat maar niet. Kom je met me mee naar beneden, dan ga ik een lekker ontbijtje voor je klaar maken.”
Inge pakte de hand van haar dochter vast en samen liepen ze naar beneden. Ze zette de tv voor Anne aan en liet haar naar tekenfilmpjes kijken. Inge liep naar de keuken en haalde een aantal boterhammen uit de vriezer. “Die moeten nog even ontdooien, dan maak ik eerst een flesje melk voor mijn kleine meid,” dacht Inge in zichzelf.
Na vijf minuten kwam Inge terug de woonkamer in met een flesje melk in haar handen. Ze ging naast Anne op de bank zitten. Anne kroop automatisch bij haar moeder op schoot. Inge pakte het speentje van Anne en legde het op tafel. Vervolgens bracht ze het flesje naar Anne's mond. Ze begon gelijk te drinken. Ze kroop steeds dichter tegen haar moeder aan. “Ik zou zo heel lang bij je kunne blijven liggen, mama,” zei Anne tussen het drinken door.
“Het doet me echt goed, schatje, dat je het ook fijn vindt.”
Al snel was het flesje leeg en mocht Anne nog even tv kijken. Inge ging terug naar de keuken om de boterhammen klaar te maken. Toen ze de boterhammen voor haar dochter gesmeerd had, sneed ze ze in kleine stukjes. Ze zette de borden klaar op de keukentafel en liep terug naar de woonkamer. Ze zette de tv uit en nam Anne aan haar hand mee naar de keuken. Ze liet Anne op een stoel zitten en ging zelf op de stoel naast haar zitten. Ze pakte een vorkje en prikte een stukje brood van het bord. “Nu moet je even je mondje open doen, dan kan ik je te eten geven.”
Anne moest er een beetje van giechelen, maar deed haar mond toch maar open. Tussen de hapjes door at Inge zelf ook haar boterhammen op. Ze hadden er samen duidelijk lol in, want haar moeder probeerde bij elk hapje iets nieuws in de zin van: “Daar komt de trein, tjoeketjoeketjoek,” enz.
Na het eten mocht Anne weer tv kijken en begon Inge de tafel af te ruimen en ze zette de borden in de vaatwasser. Nadat ze klaar was, pakte ze het boodschappenlijstje van tafel en liep er mee naar Anne. “Ik heb hier het lijstje, lieverd. Er staan een aantal spulletjes op, zoals een luieremmer, babyshampoo, babydouchegel, billetjeszalf, talkpoeder en haarspeldjes. Ben ik soms nog iets vergeten?”
Toen ze Anne aankeek, zag ze dat Anne niet luisterde. Ze zat met een knalrood hoofd naar de tv te staren. Ze pakte Anne vast en zei: “Wat is er aan de hand, je bent helemaal rood!”
Anne keek haar moeder aan en er kwamen een paar traantjes uit haar ogen.
“Oh mama, het spijt me zo. Ik zat net tv te kijken, toen ik plotseling erg nodig moest poepen. Ik wist niet goed wat ik moest doen. Ik twijfelde heel erg. Ik dacht dat je van me zou verwachten dat ik in mijn luier zou poepen. Maar toen ik dat eenmaal gedaan had, kreeg ik ineens het gevoel dat je misschien wel heel erg boos op me zou worden, omdat het heel erg vies is.”
“Schatje toch, natuurlijk word ik niet boos op je, dat doen baby's nu eenmaal. Mama heeft vroeger genoeg vieze luiers van je verschoond, dus dat vind ik helemaal niet erg.
Inge ging op haar knieën zitten en draaide Anne met haar rug naar haar toe. Ze tilde haar jurkje een stukje op en rook aan de achterkant van de luier. “Poeh, dat stinkt zeg. Ik zal je gelijk maar even verschonen, dan kunnen we daarna de deur uit. Maar goed dat je nu moest poepen in plaats van straks in de winkel. Dan hadden we een groter probleem gehad.”
Van die opmerking schoot Anne in de lach. Ze was blij dat haar moeder er zo luchtig over deed. Inge veegde de tranen van Anne's wangen en nam haar aan het handje mee naar boven. Ze legde Anne weer op de commode en deed haar jurkje een stuk omhoog. Ze keek Anne aan en vroeg: “Hoe was het?”
Anne staarde naar het plafond en zei toen: “Ik moest plotseling heel nodig. Ik twijfelde over wat ik zou doen, maar de aandrang werd steeds groter. Ineens besloot ik in mijn luier te gaan poepen. Het ging allemaal heel snel. Ik stond op van de bank, hurkte een beetje door mijn knieën en voordat ik het wist, kwam het er al uit. Toen de poep de luier in ging, voelde dat echt heel erg lekker.” Anne schoot weer in de lach. “Hoor mij nou! Ik poep als een klein kind in een luier en ik vond het nog lekker ook. Maar toen ik klaar was, kreeg ik plotseling een enorm schuldgevoel. Ik was echt bang dat je boos zou worden, maar inmiddels weet ik dat je het niet erg vind. Dus achteraf gezien, ben ik blij dat ik het gedaan heb. Dan weet ik nu ook hoe dat is,” zei ze met een grote grijns op haar mond.
“Ik ben blij dat het je goed bevallen is, schat. Ik ben echt trots op je. Je hebt een grote stap gezet. Dat waardeer ik echt, want ik weet dat je het allemaal voor mij doet.”
“Ja, maar mam, inmiddels gaat dat niet helemaal meer op. Ik vind het inmiddels zelf ook heel erg fijn. Na alle stress van de afgelopen weken op school, heb ik me in tijden niet meer zo ontspannen gevoeld.
“Daar ben ik blij om, poekie. Zullen we dan nu maar even die vieze luier van je gaan verschonen?”
Anne knikte. Inge maakte de drukkertjes van haar rompertje los en vervolgens de plakstrips van de luier. “Nou, daar gaan we dan,” zei Inge.
Anne keek snel weer naar het plafond. “Dit hoef ik niet te zien,” dacht ze.
De luier ging open en de poeplucht kwam de kamer in.
“Jeetje, wat stinkt dat,” zei Anne.
“Geeft niet hoor schat, ik zal je snel even schoonmaken.” Inge pakte een aantal doekjes en deed de benen van Anne omhoog. Ze veegde met de doekjes zo veel mogelijk poep van haar billen. Vervolgens vouwde ze de vieze luier dicht en liep ermee naar de badkamer. Ze deed de luier in de prullenbak en pakte een washandje. Ze maakte hem nat met warm water en deed er een beetje zeep op. Ze liep terug naar de slaapkamer en waste Anne's billen met het washandje. Daarna pakte ze een handdoek en droogde haar billen af. “Zo, nu ben ben je weer helemaal schoon. Zo erg was dat toch niet, lieverd?”
“Nee, ik vond het helemaal niet erg. Maar ik zou hier straks wel even een raampje openzetten, want ik ruik het nog steeds.”
“Maar je daar maar niet druk om, komt goed!”
Inge deed Anne een schone luier om, knoopte haar rompertje dicht en tilde haar van de commode. Ze trok haar jurkje naar beneden en streek de plooien glad. Ze gaf Anne een paar vriendelijke tikjes op haar billen, die een ploffend geluid maakte. “Zo schatje, jij bent er klaar voor. Zullen we dan nu maar naar de winkel gaan?”
Anne knikte en liep achter haar moeder aan de trap af. Inge opende de voordeur en stapte naar buiten. Anne voelde haar hart bonzen in haar keel.
Ze bleef even in de deuropening staan en keek door de straat of ze niemand zag. De kust was veilig. Anne stapte over de drempel en dacht in zichzelf: “Nou, daar gaan we dan.......................”
slaaf.johannes
Superlid
!1 !1 !1 !1 :-X :-X :-X :-X ;D ;D ;D ;D !1 ,./ ,./
luierdikkie
ik ben eigenlijk nog heel klein
!1 !1
luierdromer
Niet geschoten is altijd mis.
Fantastisch ;D
Daddy Tommydg*
Gewaardeerd Lid
jaaaa wouw wat een leuk verhaal.
meer meer meer meer meer meer meer meer meer meer !!!!!!
meer meer meer meer meer meer meer meer meer meer !!!!!!
Anne en haar moeder (nieuw hoofdstuk)
Hoofdstuk 7
Inge hield het achterportier voor haar dochter open. “Baby's mogen helaas nog niet voorin,” was het antwoord van Inge op Anne's fronsende blik. Anne ging zitten en haar moeder maakte de gordel vast. Vervolgens ging Inge op de bestuurdersstoel zitten en samen vertrokken ze naar de andere kant van de stad om te voorkomen dat ze bekenden tegenkwamen. Daar aangekomen hielp Inge haar dochter met uitstappen en hand in hand liepen ze naar de winkels. Ze liepen een levensmiddelenzaak binnen en pakten een karretje. Inge toverde haar boodschappenlijstje tevoorschijn en samen liepen ze naar de kinderafdeling. Daar aangekomen pakte Inge wat ze nodig had: “babyshampoo, babydouchegel, billetjeszalf, talkpoeder en haarspeldjes.” Een luieremmer zag ze niet staan. “Die moet ik dan maar online aanschaffen,” dacht ze. Ze liep het gangpad door en kwam nog andere dingen tegen die van pas konden komen, zoals: “snoetenpoetsers, billendoekjes, fruithapjes en leuke elastiekjes voor in Anne's haar.” Ze stopte ook deze spullen in haar winkelwagentje. Ze bekeek alle items en zag dat ze alles had. Ze keek haar dochter aan en vroeg: “Wil je nog iets leuks voor jezelf uitzoeken?”
“Ja mama, dat wil ik wel.” Anne liep langs de schappen en controleerde steeds of niemand haar zag. Al zal niemand denken dat de spullen haar bedoeld waren, toch voelde ze zich niet op haar gemak. Aan het einde van het gangpad lag een schap met knuffels. Ze keek er een poosje naar en pakte er uiteindelijk een schaapje uit. Ze nam hem mee terug naar haar moeder. Ze keek haar moeder aan en er verscheen een glimlach op Inge's mond.
“Die wordt het dus,” zei Inge.
“Ja mama, mag dat? Oh ja, en dit wil ik ook graag hebben!” Ze pakte een flesje met babyolie uit het schap. Ze maakte het flesje open en rook eraan. “Oh mama, dit ruikt zo lekker, mag dit ook mee?”
“Natuurlijk schat, leg het maar in het wagentje.”
Samen liepen ze met de winkelwagen naar de kassa. Plotseling pakte Anne haar moeder vast bij haar bovenarm. “Mama, ik moet plassen,” fluisterde ze tegen haar moeder.
“Goed dan, plas maar even, dan lopen we daarna weer verder.”
“Hier???!,” zei Anne geschrokken.
“Niemand zal het merken, lieverd, er is namelijk niets van te zien en je weet dat je luier alles opvangt. Doe je plasje maar en dan verschoon ik je zodra we weer thuis zijn.”
Anne pakte het winkelwagentje vast met beide handen, deed haar benen een stukje uit elkaar en staarde naar de grond. Ze voerde de druk op haar blaas op en begon te plassen. Het geluid was hoorbaar, maar niet als je niet in de directe omgeving stond. Haar moeder stond toe te kijken en zag dat haar dochter langzaam van kleur veranderde. Zo was het net of haar kleine meid van vroeger weer voor haar stond. Dit vervulde haar met een trots en warm gevoel.
Toen Anne klaar was, liepen ze samen verder naar de kassa. Het gaf Anne een onbehaaglijk gevoel om in een dikke, natte luier door een openbare gelegenheid te lopen. Maar niemand scheen er iets van te merken. Bij de kassa aangekomen legden ze samen alle artikelen op de loopband. Toen ze aan de beurt waren, werden alle artikelen gescand en Inge deed ze in een boodschappentas. Er werden verder geen woorden gewisseld. Inge betaalde en samen liepen ze terug naar de auto. Inge opende de kofferbak en legde de boodschappentas erin. Ze zocht even door de tas en haalde de knuffel eruit. Vervolgens opende ze het achterportier en liet Anne instappen. Ze gaf haar het schaapje en maakte haar gordel vast. Anne merkte weinig meer van haar natte luier. Alles was inmiddels goed opgenomen door de luier en het voelde droog aan. Wel merkte ze dat de luier een stuk dikker was geworden, maar dit ze vond ze eigenlijk wel een heel fijn gevoel.
Inge startte de auto en samen reden ze naar huis. Onderweg zei Inge: “Zo schat, dat viel wel mee toch? Als we zo thuis komen, gaan we direct naar boven. Ik doe je vieze luier af en dan mag je daarna even gaan douchen.” Voor dit moment is je babytijd dan even voorbij zoals afgesproken. Na de lunch kwam Julia langs, toch?”
“Ja, mama, dat klopt. Ik denk dat ze er rond een uur of één wel zal zijn.”
“Prima, dan kunnen we eerst nog even samen wat eten. Dan kijken we wel weer wanneer we dit nog een keer doen. Tenminste, als je dat nog wilt?”
“Heel graag, mama. Ik heb er echt van genoten, hoe vreemd ik dat zelf ook vind.”
“Dat is goed om te horen schat, ik vond het zelf ook heerlijk. Ik ben blij dat ik weer op die manier voor je mag zorgen.”
De rest van de autorit verliep in stilte. Thuis aangekomen, gingen Inge en Anne naar boven. Inge tilde haar dochter weer op de commode. Anne ging liggen en speelde met haar knuffeltje die ze nog steeds vasthield. Inge pakte haar speentje en deed hem in Anne's mond.
“Zo, daar gaan we dan, de laatste luierverschoning van vandaag,” zei Inge. Ze schoof het jurkje van Anne omhoog, maakte de drukkertjes van haar rompertje los en schoof deze ook omhoog. De luier was flink verkleurd. “Zo dame, dat was duidelijk weer een flinke plas!”
Anne giechelde en keek vervolgens naar hoe haar moeder de plakstrips losmaakte en de luier openvouwde. Ze tilde Anne's benen op, pakte een paar billendoekjes en veegde haar luiergebied schoon. Vervolgens vouwde ze de luier op en plakte hem dicht. Ze bedacht zich weer dat ze vanmiddag nog even een luieremmer moest zoeken op internet. Ze liep met de vieze luier naar de badkamer en gooide hem in de afvalbak. Eenmaal terug in de slaapkamer liet ze Anne weer rechtop zitten. Ze trok het jurkje en het rompertje van Anne uit. Ze zat nu naakt voor haar moeder. Inge tilde haar van de commode en gaf haar dochter een dikke knuffel. “Onwijs bedankt hiervoor, lieverd. Mijn droom is werkelijkheid geworden.”
“Jij ook bedankt, mama. Het was erg fijn.”
“Graag gedaan. Ga nu maar even lekker douchen, dan zie ik je zo beneden.”
“Goed, tot zo.”
Anne liep naar de badkamer en zette de douche aan. Ze zocht de juiste temperatuur alvorens er onder te gaan staan. Er verscheen weer een grote glimlach op haar gezicht. Wat had ze toch een lieve moeder. Ze dacht ook aan vanmiddag. Wat zou ze samen met Julia gaan doen. Ze kenden elkaar al lang en deelden alles met elkaar. “Zou ze dit ook vertellen?” Anne dacht erover na, maar verwierp de vraag al snel. “Ik wil om zoiets niet mijn beste vriendin kwijtraken, wat zal ze wel niet van me denken!”
Na het douchen kleedde Anne zich aan en liep naar beneden. Haar moeder had inmiddels de tafel al gedekt, dus Anne kon direct aanschuiven. Ze had al flinke trek gekregen. Ze smeerde vier boterhammen voor zichzelf en at ze in no-time op. Na de lunch praatten zij en haar moeder over dingen die ze tijdens de vakantie samen zouden kunnen gaan doen. Samen shoppen en misschien een leuk dierenpark bezoeken stonden bij beiden hoog op het verlanglijstje. Zowel Anne als Inge hielden beiden van dieren. Ze waren de afgelopen jaren al in menig dierenpark op bezoek geweest.
Plotseling ging de deurbel. Inge liep naar de deur, deed open en daar stond Julia. “Kom binnen,” zei Inge.
Julia stapte over de drempel en liep de woonkamer in. Ze gaf Anne een zoen op haar wang en samen gingen ze op de grote bank in de woonkamer zitten. Inge was inmiddels terug naar de keuken gegaan om op te ruimen.
“Hoe is het met je?” vroeg Julia.
“Goed,” zei Anne. Ze keek Julia recht in haar ogen aan. Ineens kreeg ze weer het gevoel dat ze alles van de afgelopen dag aan Julia wilde vertellen. Ze deelden tenslotte alles met elkaar en Julia was altijd zo lief voor haar. Maar tegelijkertijd besefte ze ook weer dat Julia het misschien niet zo goed zou opvatten. Anne overwoog beide opties en zei na een lange stilte tussen beide: “Juul, ik moet je iets vertellen...........................”
Hoofdstuk 7
Inge hield het achterportier voor haar dochter open. “Baby's mogen helaas nog niet voorin,” was het antwoord van Inge op Anne's fronsende blik. Anne ging zitten en haar moeder maakte de gordel vast. Vervolgens ging Inge op de bestuurdersstoel zitten en samen vertrokken ze naar de andere kant van de stad om te voorkomen dat ze bekenden tegenkwamen. Daar aangekomen hielp Inge haar dochter met uitstappen en hand in hand liepen ze naar de winkels. Ze liepen een levensmiddelenzaak binnen en pakten een karretje. Inge toverde haar boodschappenlijstje tevoorschijn en samen liepen ze naar de kinderafdeling. Daar aangekomen pakte Inge wat ze nodig had: “babyshampoo, babydouchegel, billetjeszalf, talkpoeder en haarspeldjes.” Een luieremmer zag ze niet staan. “Die moet ik dan maar online aanschaffen,” dacht ze. Ze liep het gangpad door en kwam nog andere dingen tegen die van pas konden komen, zoals: “snoetenpoetsers, billendoekjes, fruithapjes en leuke elastiekjes voor in Anne's haar.” Ze stopte ook deze spullen in haar winkelwagentje. Ze bekeek alle items en zag dat ze alles had. Ze keek haar dochter aan en vroeg: “Wil je nog iets leuks voor jezelf uitzoeken?”
“Ja mama, dat wil ik wel.” Anne liep langs de schappen en controleerde steeds of niemand haar zag. Al zal niemand denken dat de spullen haar bedoeld waren, toch voelde ze zich niet op haar gemak. Aan het einde van het gangpad lag een schap met knuffels. Ze keek er een poosje naar en pakte er uiteindelijk een schaapje uit. Ze nam hem mee terug naar haar moeder. Ze keek haar moeder aan en er verscheen een glimlach op Inge's mond.
“Die wordt het dus,” zei Inge.
“Ja mama, mag dat? Oh ja, en dit wil ik ook graag hebben!” Ze pakte een flesje met babyolie uit het schap. Ze maakte het flesje open en rook eraan. “Oh mama, dit ruikt zo lekker, mag dit ook mee?”
“Natuurlijk schat, leg het maar in het wagentje.”
Samen liepen ze met de winkelwagen naar de kassa. Plotseling pakte Anne haar moeder vast bij haar bovenarm. “Mama, ik moet plassen,” fluisterde ze tegen haar moeder.
“Goed dan, plas maar even, dan lopen we daarna weer verder.”
“Hier???!,” zei Anne geschrokken.
“Niemand zal het merken, lieverd, er is namelijk niets van te zien en je weet dat je luier alles opvangt. Doe je plasje maar en dan verschoon ik je zodra we weer thuis zijn.”
Anne pakte het winkelwagentje vast met beide handen, deed haar benen een stukje uit elkaar en staarde naar de grond. Ze voerde de druk op haar blaas op en begon te plassen. Het geluid was hoorbaar, maar niet als je niet in de directe omgeving stond. Haar moeder stond toe te kijken en zag dat haar dochter langzaam van kleur veranderde. Zo was het net of haar kleine meid van vroeger weer voor haar stond. Dit vervulde haar met een trots en warm gevoel.
Toen Anne klaar was, liepen ze samen verder naar de kassa. Het gaf Anne een onbehaaglijk gevoel om in een dikke, natte luier door een openbare gelegenheid te lopen. Maar niemand scheen er iets van te merken. Bij de kassa aangekomen legden ze samen alle artikelen op de loopband. Toen ze aan de beurt waren, werden alle artikelen gescand en Inge deed ze in een boodschappentas. Er werden verder geen woorden gewisseld. Inge betaalde en samen liepen ze terug naar de auto. Inge opende de kofferbak en legde de boodschappentas erin. Ze zocht even door de tas en haalde de knuffel eruit. Vervolgens opende ze het achterportier en liet Anne instappen. Ze gaf haar het schaapje en maakte haar gordel vast. Anne merkte weinig meer van haar natte luier. Alles was inmiddels goed opgenomen door de luier en het voelde droog aan. Wel merkte ze dat de luier een stuk dikker was geworden, maar dit ze vond ze eigenlijk wel een heel fijn gevoel.
Inge startte de auto en samen reden ze naar huis. Onderweg zei Inge: “Zo schat, dat viel wel mee toch? Als we zo thuis komen, gaan we direct naar boven. Ik doe je vieze luier af en dan mag je daarna even gaan douchen.” Voor dit moment is je babytijd dan even voorbij zoals afgesproken. Na de lunch kwam Julia langs, toch?”
“Ja, mama, dat klopt. Ik denk dat ze er rond een uur of één wel zal zijn.”
“Prima, dan kunnen we eerst nog even samen wat eten. Dan kijken we wel weer wanneer we dit nog een keer doen. Tenminste, als je dat nog wilt?”
“Heel graag, mama. Ik heb er echt van genoten, hoe vreemd ik dat zelf ook vind.”
“Dat is goed om te horen schat, ik vond het zelf ook heerlijk. Ik ben blij dat ik weer op die manier voor je mag zorgen.”
De rest van de autorit verliep in stilte. Thuis aangekomen, gingen Inge en Anne naar boven. Inge tilde haar dochter weer op de commode. Anne ging liggen en speelde met haar knuffeltje die ze nog steeds vasthield. Inge pakte haar speentje en deed hem in Anne's mond.
“Zo, daar gaan we dan, de laatste luierverschoning van vandaag,” zei Inge. Ze schoof het jurkje van Anne omhoog, maakte de drukkertjes van haar rompertje los en schoof deze ook omhoog. De luier was flink verkleurd. “Zo dame, dat was duidelijk weer een flinke plas!”
Anne giechelde en keek vervolgens naar hoe haar moeder de plakstrips losmaakte en de luier openvouwde. Ze tilde Anne's benen op, pakte een paar billendoekjes en veegde haar luiergebied schoon. Vervolgens vouwde ze de luier op en plakte hem dicht. Ze bedacht zich weer dat ze vanmiddag nog even een luieremmer moest zoeken op internet. Ze liep met de vieze luier naar de badkamer en gooide hem in de afvalbak. Eenmaal terug in de slaapkamer liet ze Anne weer rechtop zitten. Ze trok het jurkje en het rompertje van Anne uit. Ze zat nu naakt voor haar moeder. Inge tilde haar van de commode en gaf haar dochter een dikke knuffel. “Onwijs bedankt hiervoor, lieverd. Mijn droom is werkelijkheid geworden.”
“Jij ook bedankt, mama. Het was erg fijn.”
“Graag gedaan. Ga nu maar even lekker douchen, dan zie ik je zo beneden.”
“Goed, tot zo.”
Anne liep naar de badkamer en zette de douche aan. Ze zocht de juiste temperatuur alvorens er onder te gaan staan. Er verscheen weer een grote glimlach op haar gezicht. Wat had ze toch een lieve moeder. Ze dacht ook aan vanmiddag. Wat zou ze samen met Julia gaan doen. Ze kenden elkaar al lang en deelden alles met elkaar. “Zou ze dit ook vertellen?” Anne dacht erover na, maar verwierp de vraag al snel. “Ik wil om zoiets niet mijn beste vriendin kwijtraken, wat zal ze wel niet van me denken!”
Na het douchen kleedde Anne zich aan en liep naar beneden. Haar moeder had inmiddels de tafel al gedekt, dus Anne kon direct aanschuiven. Ze had al flinke trek gekregen. Ze smeerde vier boterhammen voor zichzelf en at ze in no-time op. Na de lunch praatten zij en haar moeder over dingen die ze tijdens de vakantie samen zouden kunnen gaan doen. Samen shoppen en misschien een leuk dierenpark bezoeken stonden bij beiden hoog op het verlanglijstje. Zowel Anne als Inge hielden beiden van dieren. Ze waren de afgelopen jaren al in menig dierenpark op bezoek geweest.
Plotseling ging de deurbel. Inge liep naar de deur, deed open en daar stond Julia. “Kom binnen,” zei Inge.
Julia stapte over de drempel en liep de woonkamer in. Ze gaf Anne een zoen op haar wang en samen gingen ze op de grote bank in de woonkamer zitten. Inge was inmiddels terug naar de keuken gegaan om op te ruimen.
“Hoe is het met je?” vroeg Julia.
“Goed,” zei Anne. Ze keek Julia recht in haar ogen aan. Ineens kreeg ze weer het gevoel dat ze alles van de afgelopen dag aan Julia wilde vertellen. Ze deelden tenslotte alles met elkaar en Julia was altijd zo lief voor haar. Maar tegelijkertijd besefte ze ook weer dat Julia het misschien niet zo goed zou opvatten. Anne overwoog beide opties en zei na een lange stilte tussen beide: “Juul, ik moet je iets vertellen...........................”
luierdikkie
ik ben eigenlijk nog heel klein
meer meer !1 !1
