Nog niet klaar Anne en haar moeder
- Onderwerp starter Jeff
- Startdatum
Anne en haar moeder (nieuw hoofdstuk)
Hoofdstuk 11
“Sorry Anne, ik had je nog niet terug verwacht,” zei haar moeder. “Het was niet onze bedoeling dat je dit zou zien. Julia wilde ook graag weten hoe het is om als een baby behandeld te worden, maar ze kon zich moeilijk ontspannen en toen dacht ik..........”
“.....ik leg de beste vriendin van mijn dochter aan mijn borsten,”maakte Anne de zin van haar moeder af. “Pfff, ik weet het allemaal even niet meer hoor! Ik ga naar mijn kamer.”
Anne pakte haar storttas en stormde de trap op. Julia ging rechtop zitten en deed haar handen voor haar gezicht. Inge knoopte haar pyjamashirt weer dicht, stond op en liep naar de keuken. Ze steunde met beide handen op het aanrecht en keek vijf minuten lang doelloos uit het raam. Vervolgens liep ze terug de woonkamer in en zei tegen Julia dat ze even bij Anne ging kijken en dat Julia maar even in de woonkamer moest wachten.
Boven aangekomen klopte ze op de deur van haar dochter.
“Ja,”zei Anne.
“Mag ik binnenkomen?” vroeg haar moeder.
“Als je borsten maar bedekt zijn,” riep Anne terug.
Inge opende de deur en zag Anne op bed op haar buik liggen. Ze kon haar gezicht niet zien. Ze had haar gezicht in haar kussen gedrukt. Inge ging naast haar op bed zitten en streelde Anne zachtjes over haar rug. Ze zeiden allebei niets.
Beneden voelde Julia zich behoorlijk ongemakkelijk. Ze was zojuist betrapt door haar beste vriendin. Ze had het vooraf met Anne moeten bespreken, besefte ze nu. Maar voordat Anne wegging van huis wist ze zelf nog niet eens wat ze wilde en voelde. Het ging allemaal opeens zo snel. Ze wist dat ze met Anne moest gaan praten, ze wist alleen niet wat ze moest zeggen. Voelde Anne zich verraden door haar of was ze juist boos op haar moeder? Julia wist het niet. Haar luier was niet warm en nat meer, maar voelde inmiddels koud en oncomfortabel aan. Ze wilde zo snel mogelijk verschoond worden, maar besefte dat het er nu even niet in zat.
“Het spijt me,”zei Inge plotseling. “We hadden het eerst met je moeten bespreken.”
Anne draaide zich om naar haar moeder en je kon duidelijk zien dat ze gehuild had. “Wat is er gebeurd? Ik had geen flauw idee van Julia. Ze heeft mij niets verteld. Hoe lang is dit al zo?”
“Sinds jij bent gaan sporten,” zei Inge. “En ze wist het zelf ook niet. Ik besprak het vanmorgen met haar en ze leek nieuwsgierig. Uiteindelijk wilde ze het proberen. Dus heb ik haar net zo behandeld als jij.”
“Gelukkig niet helemaal net als ik. Het beeld van jouw borsten krijg ik voorlopig niet meer van mijn netvlies.”
“Sorry, schatje.” Dat deed ik, omdat ze erg gespannen was. Ik vroeg aan haar of ze het wilde proberen. Het was een ingeving. Ik weet niet wat me bezielde.”
“Volgens mij vond Juul het helemaal niet erg,” zei Anne, “maar ik hoef het niet meer te zien. Ik vind het fijn als je voor me zorgt en eerlijk gezegd vind ik het ook prima als je voor Juul zorgt, maar je bent mijn moeder, dus liever niet meer dat borstengedoe, alsjeblieft!”
“Afgesproken,” zei Inge. “Dus je vindt het niet erg als ik ook voor Julia zorg zoals ik voor jou zorg?”
“Nee hoor, dat vind ik eigenlijk wel fijn. Dan ben ik niet alleen en heb ik een speelmaatje als ik klein ben. Ik ben ook niet boos of zo, maar ik schrok gewoon van het hele tafereel. Ik had het totaal niet verwacht. Misschien was ik ook wel een beetje jaloers. Niet op die borstvoeding, maar omdat zij nu alle aandacht kreeg, denk ik. Dat wil ik niet kwijt, ik vond het juist zo fijn.”
“ Ik ook, dus daar verandert helemaal niets aan. Zullen we Julia erbij halen, dan kunnen jullie nog even samen praten.”
“Dat is goed mama.”
Inge liep naar beneden, terug naar de woonkamer. Daar zat Julia nog steeds. “Anne wil even met je praten,” zei Inge. “Je hoeft je nergens druk om te maken, Anne vindt het geen probleem.”
“Oh gelukkig maar,” zei Julia. “Ik was bang dat ze me nu haatte.”
“Helemaal niet hoor, ze wil juist graag een speelmaatje. Ze was alleen een beetje geschrokken, maar nu gaat het wel weer. Ga maar snel naar haar toe”.
Julia liep naar boven en ging de slaapkamer van Anne binnen. Ze twijfelde even of ze in de deuropening moet blijven staan, maar liep vervolgens toch maar naar het bed en ging naast Anne zitten. “Sorry van daarnet,” zei ze.
“Je hoeft geen sorry te zeggen, ik kan je moeilijk kwalijk nemen dat je hetzelfde wilt als ik. Wij hebben dit alles over jou uitgestort. Ik kan alleen maar gelukkig zijn dat ik dit nu echt met je kan delen. Ik zit alleen niet zo op mijn moeders borsten te wachten, snap je?”
“Volkomen,” zei Julia terug. “Het zal niet meer gebeuren.”
Ze keken elkaar aan en omhelsden elkaar. “Mag ik je luier zien?” vroeg Anne.
“Ja hoor,” zei Julia. Ze stond op en trok haar pyjamabroek naar beneden.
“Hé, jij hebt ook een romper aan,”zei Anne. “Mag ik de knoopjes losmaken?”
“Vooruit,” zei Julia.
Anne pakte de romper vast en maakte de drukkertjes één voor één los. Nu kon ze de luier goed zien. Ze begon te giechelen. “Je hebt 'm helemaal vol geplast, zie ik.”
“Ja, toen ik bij je moeder op schoot lag. Ik schaamde me dood,” zei Julia.
“Nergens voor nodig hoor, dat heb ik ook al gedaan. Ik roep mama wel even, dan kan ze je verschonen.”
Anne liep naar de gang en riep haar moeder. “Ik kom eraan,” riep Inge terug.
Inge liep de trap en vroeg aan Anne wat er aan de hand was.
“Volgens mij heeft Julia een schone luier nodig,”zei Anne
“Oh ja, dat is waar ook,” zei Inge. Ze liep samen met Anne terug naar de slaapkamer. Ze zag Julia op bed zitten. “Zo meisje, zullen we jou maar even gaan verschonen?”
Julia knikte.
“Wordt het een schone onderbroek of een schone luier?” vroeg Inge.
“Een schone luier natuurlijk,” zei Anne snel. “En daarna wil ik ook!”
Julia en Anne keken elkaar aan en daarna glimlachten ze allebei.
“Goed dan,” zei Inge. “Vandaag heb ik dus twee baby's om voor te zorgen. Ze pakte de handen van beide meiden vast en dirigeerde naar haar eigen slaapkamer. Ze gaf Julia een tikje tegen haar billen. “Zo, eerst jij maar, voordat je nog uitslag krijgt,” zei ze tegen Julia.
Julia klom op de commode en ging zachtjes op haar rug liggen. Ze had haar pyjamabroek niet meer aangetrokken en de drukkertjes van haar romper waren nog steeds los. Ze keek Anne aan en glimlachte. Anne beantwoorde haar glimlach door Julia's hand vast te pakken.
Haar moeder maakte intussen de la open en pakte er billendoekjes, talkpoeder en twee schone luiers uit. Ze legde de spulletjes op bed. Vervolgens maakte ze de plakstrips van Julia's luier los en opende hem. Ze tilde haar benen op en pakte de billendoekjes van het bed. Ze pakte er een paar doekjes uit en veegde haar schoon. Ze rolde de natte luier op en legde hem weg. Ze opende een nieuwe luier en schoof hem onder Julia's billen. Ze wreef nog wat talkpoeder over haar billen en plakte vervolgens de luier dicht. Ze maakte de drukknoopjes van haar romper weer vast en tilde Julia van de commode. “Zo, jij bent weer lekker schoon, lieverd,” zei Inge. “Ga maar even je pyjamabroek uit Anne's slaapkamer halen, dan begin ik vast met je zusje,” zei ze met een knipoog.
Julia liep weg. Inge tilde Anne op de commode en ontdeed haar van haar bovenkleding. Toen dat uit was, legde ze Anne op haar rug. Op dat moment kwam Julia weer terug. Ze gaf de pyjamabroek aan Inge. Inge trok hem vervolgens bij Julia aan. “Dankjewel, mama,” zei Julia. Daar moesten ze alledrie om lachen.
“Zolang je een baby bent, mag je me ook mama noemen hoor, zolang Anne er geen probleem mee heeft,” zei Inge.
“Ik vind het goed hoor, Juul,” zei Anne. “Lief zusje van me.”
Weer moesten ze allemaal lachen.
Inge trok vervolgens de broek en onderbroek van Anne uit en tilde haar benen de lucht in. Ze pakte de andere luier en schoof hem onder Anne's billen. Ook bij Anne wreef ze talkpoeder over de billen. Ze plakte de luier dicht en deed de tweede la open. Daar haalde ze een schone romper uit en trok 'm bij Anne aan. Ze tilde Anne van de commode en met z'n drieën liepen ze terug naar de slaapkamer van Anne. Inge pakte een schone pyjama voor Anne uit de kast en trok hem bij haar dochter aan. “Lopen jullie maar vast naar beneden,” zei Inge. “Ik kom er zo aan.”
Samen liepen de twee “zusjes” naar beneden. Ze gingen samen op de bank zitten en gaven elkaar een dikke knuffel. “Ik ben zo blij dat ik dit met jou kan delen,” zei Anne.
“Ik ook,” zei Julia terug.
Een minuut of vijf later kwam ook Inge weer naar beneden. Ze had een grote plastic opbergbox bij zich met al Anne's oude knuffels erin. Ze zette de box op de grond en opende het deksel. “Gaan jullie maar even fijn samen op de grond spelen met de knuffels, dan maak ik in de keuken wat te eten en te drinken klaar voor jullie.” Inge liep de keuken in.
Julia en Anne stonden op van de bank en liepen naar de box. Ze gingen beiden op hun knieén zitten en bekeken de inhoud. Toen ze allebei een knuffel wilden pakken, ging plotseling de deurbel.............................................
Hoofdstuk 11
“Sorry Anne, ik had je nog niet terug verwacht,” zei haar moeder. “Het was niet onze bedoeling dat je dit zou zien. Julia wilde ook graag weten hoe het is om als een baby behandeld te worden, maar ze kon zich moeilijk ontspannen en toen dacht ik..........”
“.....ik leg de beste vriendin van mijn dochter aan mijn borsten,”maakte Anne de zin van haar moeder af. “Pfff, ik weet het allemaal even niet meer hoor! Ik ga naar mijn kamer.”
Anne pakte haar storttas en stormde de trap op. Julia ging rechtop zitten en deed haar handen voor haar gezicht. Inge knoopte haar pyjamashirt weer dicht, stond op en liep naar de keuken. Ze steunde met beide handen op het aanrecht en keek vijf minuten lang doelloos uit het raam. Vervolgens liep ze terug de woonkamer in en zei tegen Julia dat ze even bij Anne ging kijken en dat Julia maar even in de woonkamer moest wachten.
Boven aangekomen klopte ze op de deur van haar dochter.
“Ja,”zei Anne.
“Mag ik binnenkomen?” vroeg haar moeder.
“Als je borsten maar bedekt zijn,” riep Anne terug.
Inge opende de deur en zag Anne op bed op haar buik liggen. Ze kon haar gezicht niet zien. Ze had haar gezicht in haar kussen gedrukt. Inge ging naast haar op bed zitten en streelde Anne zachtjes over haar rug. Ze zeiden allebei niets.
Beneden voelde Julia zich behoorlijk ongemakkelijk. Ze was zojuist betrapt door haar beste vriendin. Ze had het vooraf met Anne moeten bespreken, besefte ze nu. Maar voordat Anne wegging van huis wist ze zelf nog niet eens wat ze wilde en voelde. Het ging allemaal opeens zo snel. Ze wist dat ze met Anne moest gaan praten, ze wist alleen niet wat ze moest zeggen. Voelde Anne zich verraden door haar of was ze juist boos op haar moeder? Julia wist het niet. Haar luier was niet warm en nat meer, maar voelde inmiddels koud en oncomfortabel aan. Ze wilde zo snel mogelijk verschoond worden, maar besefte dat het er nu even niet in zat.
“Het spijt me,”zei Inge plotseling. “We hadden het eerst met je moeten bespreken.”
Anne draaide zich om naar haar moeder en je kon duidelijk zien dat ze gehuild had. “Wat is er gebeurd? Ik had geen flauw idee van Julia. Ze heeft mij niets verteld. Hoe lang is dit al zo?”
“Sinds jij bent gaan sporten,” zei Inge. “En ze wist het zelf ook niet. Ik besprak het vanmorgen met haar en ze leek nieuwsgierig. Uiteindelijk wilde ze het proberen. Dus heb ik haar net zo behandeld als jij.”
“Gelukkig niet helemaal net als ik. Het beeld van jouw borsten krijg ik voorlopig niet meer van mijn netvlies.”
“Sorry, schatje.” Dat deed ik, omdat ze erg gespannen was. Ik vroeg aan haar of ze het wilde proberen. Het was een ingeving. Ik weet niet wat me bezielde.”
“Volgens mij vond Juul het helemaal niet erg,” zei Anne, “maar ik hoef het niet meer te zien. Ik vind het fijn als je voor me zorgt en eerlijk gezegd vind ik het ook prima als je voor Juul zorgt, maar je bent mijn moeder, dus liever niet meer dat borstengedoe, alsjeblieft!”
“Afgesproken,” zei Inge. “Dus je vindt het niet erg als ik ook voor Julia zorg zoals ik voor jou zorg?”
“Nee hoor, dat vind ik eigenlijk wel fijn. Dan ben ik niet alleen en heb ik een speelmaatje als ik klein ben. Ik ben ook niet boos of zo, maar ik schrok gewoon van het hele tafereel. Ik had het totaal niet verwacht. Misschien was ik ook wel een beetje jaloers. Niet op die borstvoeding, maar omdat zij nu alle aandacht kreeg, denk ik. Dat wil ik niet kwijt, ik vond het juist zo fijn.”
“ Ik ook, dus daar verandert helemaal niets aan. Zullen we Julia erbij halen, dan kunnen jullie nog even samen praten.”
“Dat is goed mama.”
Inge liep naar beneden, terug naar de woonkamer. Daar zat Julia nog steeds. “Anne wil even met je praten,” zei Inge. “Je hoeft je nergens druk om te maken, Anne vindt het geen probleem.”
“Oh gelukkig maar,” zei Julia. “Ik was bang dat ze me nu haatte.”
“Helemaal niet hoor, ze wil juist graag een speelmaatje. Ze was alleen een beetje geschrokken, maar nu gaat het wel weer. Ga maar snel naar haar toe”.
Julia liep naar boven en ging de slaapkamer van Anne binnen. Ze twijfelde even of ze in de deuropening moet blijven staan, maar liep vervolgens toch maar naar het bed en ging naast Anne zitten. “Sorry van daarnet,” zei ze.
“Je hoeft geen sorry te zeggen, ik kan je moeilijk kwalijk nemen dat je hetzelfde wilt als ik. Wij hebben dit alles over jou uitgestort. Ik kan alleen maar gelukkig zijn dat ik dit nu echt met je kan delen. Ik zit alleen niet zo op mijn moeders borsten te wachten, snap je?”
“Volkomen,” zei Julia terug. “Het zal niet meer gebeuren.”
Ze keken elkaar aan en omhelsden elkaar. “Mag ik je luier zien?” vroeg Anne.
“Ja hoor,” zei Julia. Ze stond op en trok haar pyjamabroek naar beneden.
“Hé, jij hebt ook een romper aan,”zei Anne. “Mag ik de knoopjes losmaken?”
“Vooruit,” zei Julia.
Anne pakte de romper vast en maakte de drukkertjes één voor één los. Nu kon ze de luier goed zien. Ze begon te giechelen. “Je hebt 'm helemaal vol geplast, zie ik.”
“Ja, toen ik bij je moeder op schoot lag. Ik schaamde me dood,” zei Julia.
“Nergens voor nodig hoor, dat heb ik ook al gedaan. Ik roep mama wel even, dan kan ze je verschonen.”
Anne liep naar de gang en riep haar moeder. “Ik kom eraan,” riep Inge terug.
Inge liep de trap en vroeg aan Anne wat er aan de hand was.
“Volgens mij heeft Julia een schone luier nodig,”zei Anne
“Oh ja, dat is waar ook,” zei Inge. Ze liep samen met Anne terug naar de slaapkamer. Ze zag Julia op bed zitten. “Zo meisje, zullen we jou maar even gaan verschonen?”
Julia knikte.
“Wordt het een schone onderbroek of een schone luier?” vroeg Inge.
“Een schone luier natuurlijk,” zei Anne snel. “En daarna wil ik ook!”
Julia en Anne keken elkaar aan en daarna glimlachten ze allebei.
“Goed dan,” zei Inge. “Vandaag heb ik dus twee baby's om voor te zorgen. Ze pakte de handen van beide meiden vast en dirigeerde naar haar eigen slaapkamer. Ze gaf Julia een tikje tegen haar billen. “Zo, eerst jij maar, voordat je nog uitslag krijgt,” zei ze tegen Julia.
Julia klom op de commode en ging zachtjes op haar rug liggen. Ze had haar pyjamabroek niet meer aangetrokken en de drukkertjes van haar romper waren nog steeds los. Ze keek Anne aan en glimlachte. Anne beantwoorde haar glimlach door Julia's hand vast te pakken.
Haar moeder maakte intussen de la open en pakte er billendoekjes, talkpoeder en twee schone luiers uit. Ze legde de spulletjes op bed. Vervolgens maakte ze de plakstrips van Julia's luier los en opende hem. Ze tilde haar benen op en pakte de billendoekjes van het bed. Ze pakte er een paar doekjes uit en veegde haar schoon. Ze rolde de natte luier op en legde hem weg. Ze opende een nieuwe luier en schoof hem onder Julia's billen. Ze wreef nog wat talkpoeder over haar billen en plakte vervolgens de luier dicht. Ze maakte de drukknoopjes van haar romper weer vast en tilde Julia van de commode. “Zo, jij bent weer lekker schoon, lieverd,” zei Inge. “Ga maar even je pyjamabroek uit Anne's slaapkamer halen, dan begin ik vast met je zusje,” zei ze met een knipoog.
Julia liep weg. Inge tilde Anne op de commode en ontdeed haar van haar bovenkleding. Toen dat uit was, legde ze Anne op haar rug. Op dat moment kwam Julia weer terug. Ze gaf de pyjamabroek aan Inge. Inge trok hem vervolgens bij Julia aan. “Dankjewel, mama,” zei Julia. Daar moesten ze alledrie om lachen.
“Zolang je een baby bent, mag je me ook mama noemen hoor, zolang Anne er geen probleem mee heeft,” zei Inge.
“Ik vind het goed hoor, Juul,” zei Anne. “Lief zusje van me.”
Weer moesten ze allemaal lachen.
Inge trok vervolgens de broek en onderbroek van Anne uit en tilde haar benen de lucht in. Ze pakte de andere luier en schoof hem onder Anne's billen. Ook bij Anne wreef ze talkpoeder over de billen. Ze plakte de luier dicht en deed de tweede la open. Daar haalde ze een schone romper uit en trok 'm bij Anne aan. Ze tilde Anne van de commode en met z'n drieën liepen ze terug naar de slaapkamer van Anne. Inge pakte een schone pyjama voor Anne uit de kast en trok hem bij haar dochter aan. “Lopen jullie maar vast naar beneden,” zei Inge. “Ik kom er zo aan.”
Samen liepen de twee “zusjes” naar beneden. Ze gingen samen op de bank zitten en gaven elkaar een dikke knuffel. “Ik ben zo blij dat ik dit met jou kan delen,” zei Anne.
“Ik ook,” zei Julia terug.
Een minuut of vijf later kwam ook Inge weer naar beneden. Ze had een grote plastic opbergbox bij zich met al Anne's oude knuffels erin. Ze zette de box op de grond en opende het deksel. “Gaan jullie maar even fijn samen op de grond spelen met de knuffels, dan maak ik in de keuken wat te eten en te drinken klaar voor jullie.” Inge liep de keuken in.
Julia en Anne stonden op van de bank en liepen naar de box. Ze gingen beiden op hun knieén zitten en bekeken de inhoud. Toen ze allebei een knuffel wilden pakken, ging plotseling de deurbel.............................................
slaaf.johannes
Superlid
,./ !1 graag niet weer zooooo lang wachten
luierdikkie
ik ben eigenlijk nog heel klein
Hoop ik ook
Winnie de Poep
klein zijn is fijn.
we want more ! dance toppie
Truckertje
Little en papa / Caregiver
Yeah. ,./ ,./ dance dance !1 !1 !1
