Anne en haar moeder (nieuw hoofdstuk!)
Hoofdstuk 13
Petra stond aan de grond genageld. Ze zag de dochter van de buurvrouw en haar vriendin op het gras liggen met een speen in de mond en knuffels in hun handen. Als dat nog niet raar genoeg was, kon ze duidelijk zien dat ze allebei een luier omhadden. “Wat is hier in vredesnaam aan de hand,” dacht ze. Ze wist niet wat ze moest zeggen. Ze besloot om zich om te keren en naar de voorkant van het huis te lopen. Bij het schuurtje draaide ze zich nog één keer om, zodat ze zeker wist dat niemand haar gezien had. Aangekomen bij de voordeur drukte ze op de bel.
Anne en Julia schrokken van het geluid van de bel. Ze bedachten zich geen seconde en haastten zich via de woonkamer naar boven. Ook Inge had het gehoord. Ze was net klaar met het verschonen van Nina. “Dat zal de buurvrouw wel zijn,” zei Inge. “Blijven jullie maar even boven tot ik jullie roep. Dan ga ik met Nina naar beneden.” Op weg naar de voordeur ging de bel nogmaals. Een paar tellen later deed Inge open. “Hoi Petra, dat heb je snel gedaan, ik had je nog niet terug verwacht.” Petra reageerde daar niet op. Ze keek Inge aan of ze zojuist een spook had gezien. “Kijk, daar is mama,”zei Petra tegen Nina.
Petra keerde ogenblikkelijk terug in het heden en pakte haar dochter van Inge aan. “Hoi lieverd, mama is weer terug,” zei ze tegen haar dochter. Inge draaide zich om en liep naar de woonkamer. Petra ging ervanuit dat dit het teken was om haar naar binnen te volgen. “Het zal mij benieuwen wat ik zo aantref en wat Inge daarop te zeggen heeft. Toen ze de woonkamer binnenkwamen, had Petra een goed zicht op de tuin. Anne en haar vriendin waren er niet meer. “Ga zitten,” zei Inge tegen Petra. “Wil je iets drinken?”
“Nee, dankje,” zei ze. “Ik moet zo gaan. Ik heb thuis ook nog het een en ander te doen. Maar weet je…ik uh…. Ik….nee, laat maar.”
“Is er iets,” voeg Inge.
“Ach, nee hoor, ik ben er met mijn gedachten niet helemaal bij vandaag. Zijn de meiden er ook nog?
“Ja, ze zijn boven,” zei Inge.
“Zal ik ze nog even gedag zeggen en bedanken voor het oppassen?
Daar schrok Inge van. “Volgens mij gingen ze net douchen, dus laat maar. Ik zal wel zeggen dat je geweest bent en de boodschap doorgeven.”
“Nou goed, dan ga ik maar.” Samen pakten ze de spullen van Nina bij elkaar. Petra legde Nina in de kinderwagen en Inge pakte het overgebleven flesje melk uit de koelkast. Petra pakte het flesje van haar aan en stopte het in de luiertas. “Bedankt nog Inge, je hebt me enorm uit de brand geholpen vandaag.”
“Geen dank,”zei Inge.
Samen liepen ze naar de voordeur. Inge deed de deur voor Petra open die vervolgens met de kinderwagen de deur uit liep.
Op weg naar huis bleef het beeld van Anne en haar vriendin door haar hoofd spoken. Ze wist niet goed wat ze er mee aan moest. Waarom waren ze precies zo gekleed als haar dochter. Was het een spelletje? Maar dan zou Inge dat toch wel tegen haar gezegd hebben? Ze snapte er helemaal niets van.
Urenlang bleef de gedachte van de twee meiden in haar hoofd zitten. Toen nam ze een besluit. Ze wilde er toch het fijne van weten. Ze besloot, zodra Nina opgehaald zou zijn door haar ex-man, de dames te gaan confronteren met wat ze had gezien. Ze wist alleen nog niet zo goed hoe…………………..