Hoofdstuk 14
De volgende dag werd Nina opgehaald door haar ex-man. Petra had slecht geslapen. Wat was er gisteren toch aan de hand bij de buren? Ze wist zeker dat het geen illusie was wat ze gezien had. Zowel Anne als een vriendin van haar waren gekleed als baby’s. Maar waarom? En toen ze niet veel later binnen was bij haar buurvrouw, waren ze ineens verdwenen. Daarnaast vertelde Inge er ook niets over. Blijkbaar was wat ze had gezien niet voor haar bestemd geweest. Waarom doe je zoiets in het bijzijn van mijn dochter? Wat zit erachter? De vragen bleven door het hoofd van Petra spoken. Ze begon zich langzaamaan te realiseren dat ze Inge er niet zomaar mee kon confronteren. Ze had namelijk iets gezien, wat ze blijkbaar niet had mogen zien. En als Inge alles zou ontkennen, kwam ze nog geen stap verder. Ze moest iets anders verzinnen, maar wat?
Eén huis verderop zaten Anne en Inge in de woonkamer. Ze praatten over de gebeurtenissen van de afgelopen dagen. Ook de oppasmiddag op hun buurmeisje kwam ter sprake. Inge zei: “Ik heb het gevoel dat Petra iets gemerkt of gezien heeft gisteren.”
“Hoezo denkt je dat, mama? “ zei Anne.
“Omdat ze nogal vreemd deed gisteren toen ze Nina weer kwam ophalen. Ik vertrouw het niet. Ik denk dat het goed is als we voorlopig de babyspulletjes laten voor wat het is. De buitenwereld zal het niet begrijpen. Ik heb er geen behoefte aan om hiermee geconfronteerd te worden.”
Op Anne’s gezicht waren duidelijke tekenen van teleurstelling te zien. Deze behandeling van haar moeder was haar de afgelopen dagen enorm goed bevallen. Ze wilde ook liever niets anders meer. Maar ze had al wel gemerkt dat de dingen anders gingen dan de afgelopen dagen. Eerst werd Julia gisteren nadat de buurvrouw vertrokken was omgekleed door haar moeder en naar huis gestuurd. Daarna werd ook Anne omgekleed en kreeg ze haar normale kleren aan. Ze kreeg nota bene niet eens een luier om, maar gewoon haar ondergoed werd bij haar aan gedaan. Nadat ze vanmorgen wakker was geworden, werd ze niet uit bed gehaald door haar moeder, maar vond ze haar uiteindelijk in de keuken aan de keukentafel. Sindsdien waren ze in gesprek met elkaar over de afgelopen dagen en uiteindelijk kreeg ze dus te horen dat het “klein zijn” voorlopig van de baan was. “Mama, betekent dit dat het nu helemaal voorbij is?”
“Natuurlijk niet lieverd. Dat zou ik niet willen, tenzij jij er klaar mee bent?”
“Nee, zeker niet. Ik vond het heel erg fijn. In het begin vond ik het erg vreemd, maar inmiddels vind ik het heerlijk om jouw kleine meisje te zijn.”
“Dat is goed om te horen, schatje van me.” We kijken het de komende dagen even aan en als er in die tijd niets geks gebeurt, kunnen we altijd weer een nieuwe start maken.”
Ze keken elkaar aan en gaven elkaar een dikke knuffel. Inge streelde met haar beide handen over Anne’s rug en gaf haar uiteindelijk een harde pets op haar billen. “Au,” riep Anne.
“Ow, sorry schat.” Ik moet er nog even aan wennen dat er geen dikke luier om die billen van je zit.” Daarop schoten ze beiden keihard in de lach.
Petra had de afgelopen uren op een plan zitten broeden. Ze had bedacht hoe ze de buren het beste kon confronteren met wat ze gezien had. Ze had besloten om het niet aan Inge te vragen, maar aan haar dochter Anne. Ze had het gevoel dat ze bij haar meer kans zou maken om de waarheid boven tafel te krijgen dan bij Inge. Nu moest ze Anne in een positie krijgen dat ze niet samen was met haar moeder. Om dat voor elkaar te krijgen pakte ze haar telefoon en belde Inge.
“Met Inge,” hoorde ze aan de andere kant van de lijn.
“Hoi Inge,” met Petra. Ik heb even een vraagje. Zou Anne misschien vanavond even op Nina kunnen passen bij mij thuis. Mijn werk belde of ik vanavond nog even terug wil komen om wat zaken van gisteren verder af te handelen. Het is maar voor een paar uurtjes. Het zou echt heel fijn zijn als het kan. Uiteraard zal ik haar ervoor betalen. Zullen we zeggen 10 euro per uur?”
“Ik zal het haar even vragen, maar je mag Nina ook bij ons brengen hoor.”
Dit bracht Petra even van haar stuk, maar gelukkig herstelde ze zich weer snel. “Nina slaapt al rond die tijd. Ik leg haar liever in haar eigen bed. Anne hoeft dan in principe alleen maar aanwezig te zijn, tenzij Nina wakker wordt.”
“Duidelijk,” zei Inge. “Ik leg je heel even neer, dan haal ik Anne even.
Na een minuutje in de wacht te hebben gestaan, hoorde ze plotseling Anne’s stem aan de andere kant van de lijn. “Hoi buuf, ik wil wel even komen oppassen hoor. Geen probleem.”
“Ow wat fijn Anne. Dankjewel!”
“Hoe laat moet ik er zijn vanavond?”
“Doe maar rond zeven uur. Dan heb ik voldoende tijd om je te laten zien waar al Nina’s spulletjes liggen voordat ik naar mijn werk ga.”
“Prima, dan zie ik je vanavond, Petra!” Anne hing op en keek haar moeder aan. “Ze heeft mij niets gevraagd over gisteren.”
“Mij ook niet,” zei Inge. “Misschien loopt het wel met een losse flodder af.” Vind je het niet erg om vanavond op te passen?”
“Helemaal niet. Ik krijg betaald voor op de bank zitten. Nina slaapt dan al, ik hoef helemaal niets te doen. Zo makkelijk heb ik nog nooit geld verdiend.” Ze begon te glimlachen.
“Hoe laat word je daar verwacht?” vroeg Inge.
“Om zeven uur,” zei Anne.
“Ok, dan zorg ik ervoor dat het eten om zes uur op tafel staat.”
“Prima,” zei Anne.
De rest van de middag verliep rustig. Zowel Anne als haar moeder deden niet veel. Een beetje tv kijken, e-mails lezen en dat soort dingen. Na het avondeten kleedde Anne zich om en vertrok naar de buurvrouw. Nadat ze aangebeld had, deed Petra open en liet haar binnen.
“Fijn dat je op kunt komen passen, Anne,” zei Petra. Ik zal je even laten zien war alles is en dan ga ik naar mijn werk. Ik verwacht binnen twee á drie uurtjes weer terug te zijn.
“Geen probleem,” zei Anne. “Ik had toch geen plannen voor vanavond.”
“Mooi zo,” zei Petra. “Wil je even achter me aanlopen naar boven? Dan laat ik je even Nina’s kamer zien en waar je haar spullen kan vinden. Wel zachtjes doen hoor, want Nina slaapt al.”
Anne liep zo stil als ze kon achter Petra aan de trap op. Petra opende een kamer aan de linkerkant van de overloop en liep naar binnen. Het was behoorlijk donker boven. Anne liep achter Petra aan de kamer in. Plotseling deed Petra het licht aan in de babykamer. Anne was in de war. Nina lag helemaal niet in haar bed. Ze draaide zich om richting Petra. “Waar is Nina?” vroeg ze aan haar buurvrouw. Als reactie daarop deed Petra de deur van de babykamer dicht, ging voor de dichte deur staan, deed haar armen over elkaar en keek Anne strak aan…………………………………………….
