Nog niet klaar Bianca en Cindy

[duimelot]

Ik heb er verder geen last van.
Andere stukken kan ik meestal wel door lezen.
Ik vind het jammer dat me dat bij jouw schrijven niet lukt.
Het is fijn als mensen je verhaal doorlezen voordat je publiceert
omdat anderen je foutjes er uit kunnen halen
terwijl je ze zelf vaak niet ziet.
Dat is bij mij ook zo.
Daarom laat ik de meeste brieven en stukjes die ik zelf schrijf aan
een ander lezen ter correctie.
Dat is gewoon fijn om te doen omdat je er dan op vooruit gaat.
Maar zoals je zelf al zegt, je bent vrij om te schrijven.
En fouten maken mag ook.

 

[luierdromer]

HOOFDSTUK 43 LOGEREN BIJ BIANCA

Verbaasd bleef Cindy staan en, keek afwachtend naar Sandra.
Die glimlachend Cindy aankeek en, zei "kom Cindy dan drinken we beneden nog wat en, kunnen we het over het weekend hebben".
"Dat is goed Sandra".
Beneden gekomen kreeg Cindy de vraag wat zij wilde drinken, toen ze Sandra om koffie vroeg kreeg ze dat tot haar eigen verbazing ook.
Toen ook Sandra zelf koffie had kwam ze bij Cindy op de bank zitten, keek Cindy aan en, vertelde.
"Jou moeder wilde jou nog wel welkom heten maar, omdat zowel zij als ik dachten dat een weekend verlof nog wel even op zich zou laten wachten, heeft jou moeder vanavond en, morgen al de nodige afspraken staan".
"Dat brengt ons er toe jou te vragen of je het leuk vindt om het weekend bij Bianca te blijven en, haar te verzorgen?"
Deze vraag verbaasde Cindy maar, toch beantwoordde ze de vraag van Sandra met een welgemeend ja graag en, voegde er aan toe.
"Sandra die hele baby behandeling hoeft van mij niet maar, een speentje en, vastliggen eventueel in een trappelzak vindt ik prima hoor".
Om dan te vervolgen " maar, dat is het dan ook".
Tot verbazing van Cindy keek Sandra haar aan en, antwoordde, " Cindy dat is prima maar, zal ik je zo eerst maar, eens wassen en, verschonen?"
"Ja dat is goed Sandra maar, ik vindt het vooral fijn dat je me vraagt en, doet hoe ik het graag wil!"
Na een bevestiging van Sandra ging Cindy door, " hoewel het fijn was dat de bewaarders bereid waren om ons te helpen bij het verschonen van onze luiers en, aankleedden mochten we absoluut niet vastliggen".
Direct keek Sandra Cindy aan en, zei "meisje ik kan beide kanten wel begrijpen hoor!".
Om dan door te gaan, "Cindy als je de koffie op hebt is het 9 uur en, dat lijkt me vanavond laat genoeg".

NA DE EERSTE AVOND WERKEN

Terwijl Cindy na de koffie gevolgd door Sandra naar boven ging, zaten Dorien Linda en, Inge bij hun ouders in de auto op weg naar huis.
Waar ze na een maand weer eens een nacht in hun eigen bed mochten slapen maar, nauwelijks op de bank genesteld en, van koffie met wat lekkers voorzien haar telefoon raadplegend, ging deze ineens af!
Direct bleek dat het Christiaan was, wat Dorien wat onzeker deed vragen of Christiaan en, Jan van hun aanbod afzagen.
Christiaan reageerde direct, "nee Dorien integendeel toen jullie net wegwaren realiseerde ik mij dat het geen vrijdag maar, donderdagavond is".
Om dan door te gaan, " nu is mijn vraag, of jij morgenmiddag van 3 tot 9 uur, a half 10 kan en, wil komen werken?"
Na deze vraag keek Dorien haar ouders aan die hadden meegeluisterd maar, knikten dat dit prima was.
Nadat Dorien de vraag van Christiaan met een ja had beantwoord zei deze, "oké dan ga ik ook Linda en,, Inge vragen of ook zij komen werken".
"Tot morgen Dorien".
Direct hing Dorien op en, vertelde dat Christiaan haar had gevraagd of ze Vrijdagmiddag en, avond weer kwam werken.
Aan de manier waarop Dorien vertelde zagen Marlies en, Harm dat Dorien hier blij mee was en, vooral dat dit vooral voor zelfvertrouwen zorgde dat ze weer mocht komen werken.
Dan keek Dorien haar moeder aan en, zei " ik ga naar bed maar, mam wil je me helpen met mijn luier?
Tot haar opluchting reageerde Marlies kalm en, zei dat ze mee zou lopen naar boven en, ze Dorien als ze dat wilde niet alleen zou helpen met haar luier maar ze haar ook zou douchen.

Ondertussen had ook Cindy haar koffie op, gaapte eens achter haar hand maar, gaf eerlijk toe dat ze na deze bewogen donderdag op was en, naar bed wilde.
Nu keek ze Sandra aan aarzelde even en, zuchtte toen, "Sandra ik zou vanavond best weer eens compleet verzorgt willen worden."
Direct vroeg Sandra aan Cindy of zij dat zeker wist en, nadat Cindy deze vraag met een hartgrondig "JA" had beantwoord en, zich direct compleet had over gegeven, had Sandra haar meegenomen naar de badkamer en, haar op de commode als was Cindy een baby uitgekleed.
Waarna Sandra Cindy aan het handje had meegenomen naar de badkamer waar Cindy stond te genieten van van de wasbeurt die Sandra haar gaf.

Ondertussen vertellend hoe ze haar detentie had ervaren," op zich streng maar, rechtvaardig maar, vooral consequent"
"Niet alleen voor Dorien Inge Linda en, alle echt gestrafte meiden maar, dat gold net zo goed voor Bianca en, mij ".
Nu vertelde Cindy hoe het op een dag gebeurde dat zowel Inge als Bianca niet wilde luisteren waardoor ze na eerdere waarschuwingen uiteindelijk in de isoleercel terecht kwamen.
Nu keek Sandra Cindy aan en, vertelde dat ze zowel door Irene als door de gevangenisdirectie van dit soort feiten op de hoogte werd gebracht.
"Toch begrijp ik best dat jullie de bewaarders uitproberen en, over hun grenzen heen proberen te gaan Cindy".
"Net zo goed begrijp ik de andere kant ook, namelijk dat de bewaarders jullie net zo hard in het gareel proberen te houden als Dorien Inge Suzi Heidi en, al die andere meiden"!
Terwijl ze verder spraken had Sandra Cindy uitgekleed en, was ze de vriendin van haar dochter aan het wassen.
Toen dat gebeurt was en, Sandra Cindy vroeg wat voor luier Cindy vannacht wilde, zei ook Cindy dat ze wel weer eens een katoenenluier wilde.

"Sandra ik zou na een maand alleen maar, wegwerpluiers s' nachts wel weer eens een katoenenluier en, een plasticbroek aan willen".
Direct merkte Cindy dat Sandra haar billen en, schaamstreek behoorlijk met zalf en, talkpoeder bewerkte en, er dan inderdaad een katoenenluier onder haar billen gelegd werd.
Welke Sandra omhoog en, tussen de benen van Cindy door omhoog trok en, over Cindy haar onderbuik vouwde.
Toen dat goed zat voelde maar, zag Cindy ook hoe Sandra de luier afsloot met spelden en, Cindy dan een plasticbroekje aankreeg.
Toen Cindy even later helemaal klaar was en, Sandra de tanden van Cindy gepoetst had hielp ze Cindy om in het ledikant naast dat van haar dochter te gaan liggen.
Toch wel tot verbazing van Cindy was er ook nu een afsluitbaretrappelzak ingelegd welke ook nu aan het ledikant vast zat.
"Cindy wil je nu in de trappelzak liggen en, dus compleet vast?"
"Ja Sandra dat heb ik zelfs gemist", "nou kom maar, dan kan ik je vastleggen".
Ondertussen was Cindy als teken dat zij het echt wilde op de trappelzak gaan liggen, welke Sandra direct nadat Cindy haar armen door de gaten had gestoken afsloot.
De armen en, handen bleven deze keer vrij maar, wel zat de afsluitende gesp van de band waar de trappelzak mee werd afgesloten onder het ledikant.
Zodat beide meiden daar niet bij konden.
Dan gaf Sandra Cindy een kus en, een knijpje in haar wang, sloot het hek en, verliet na het uitdoen van het licht de slaapkamer van de meisjes.
Nauwelijks had Sandra de deur gesloten of Cindy sloot haar ogen en, viel als een blok in slaap.
Daarbij toch genietend van haar vrijheid, ondanks dat alle gebeuren van de afgelopen twee maanden een kort moment door haar hoofd flitsten.

Doordat Cindy vannacht eens helemaal ontspande sliep ze zo vast dat ze in tegenstelling tot het begin van dit alles, ze deze keer door alles heen sliep, ondanks dat de katoenenluier echt nat werd.
Pas toen Cindy de volgende morgen rond half 8 wakker werd, voelde ze dat ze echt nat was maar, deze nacht ook ongemerkt gedrukt had.
Dit bedenkend verstreken de minuten waarin Cindy langzaam ontwaakte en, toen ze wakker was zag ze ook Bianca langzaam ontwaken.
Die ook al voelde dat ze nat was maar, ook dat ze in tegenstelling tot Cindy niet gedrukt had.
Terwijl de meiden elkaar goeiemorgen wenste genoten ze weer van hun vrijheid genoten zuchtte Bianca Cindy aankijkend, " nou had ik nooit kunnen bevroeden dat wij ooit samen in een meidengevangenis zouden belanden".
"Laat staan onschuldig maar, puur om onze klasgenoten te steunen".
Nu draaide Cindy zo ver als mogelijk met haar gezicht naar Bianca en, antwoordde met een diepe zucht, " Bianca ik ook niet"."Ondanks dat Dorien Linda en, Inge hun verdiende loon hebben gekregen, omdat ze nou eenmaal dingen deden die absoluut niet door de beugel kunnen!"
"Begrijp ik ook de groepsdruk wel en, dat zij de verleiding niet aankonden!"
"Waardoor zij nu terecht op de blaren moeten zitten en, ze dus een celstraf moeten uitzitten".
Terwijl Bianca en, Cindy hun situatie bespraken ging de slaapkamerdeur open, en, wenste Sandra beiden een goeiemorgen.
Nadat Bianca haar moeder een goeiemorgen had gewenst en, Sandra de ledikantjes afsluitende banden en, trappelzakken had geopend konden de meiden opstaan.
Eénmaal staande ging het richting de badkamer waar Sandra vroeg of de meisjes zich vanochtend zelf konden en, wilden verzorgen.
Tot verbazing van Sandra zei Cindy direct ja maar, aarzelde Bianca.
Toen Sandra vroeg wat er was keek Bianca haar en, Cindy aan en, kwam dan met twee vragen die Cindy maar, vooral Sandra niet had verwacht, tenminste?
De vraag bleek tweeledig en, waar Sandra al opkeek van de eerste vraag, had zij de tweede al helemaal niet verwacht.

 

[speentje]

Weeral schitterend vervolg van dit verhaal

 

[luierdromer]

HOOFDSTUK 44 VRIJDAGOCHTEND

Niet alleen vroeg Bianca aan Sandra of Cindy haar mocht wassen en, aankleedden maar, zowel Cindy als Sandra reageerden pas echt verbaasd toen Bianca ook voor overdag om een katoenen in plaats van een wegwerpluier vroeg.
Direct na de eerste verbazing en, zich daarvan te hebben hersteld keek Sandra Bianca aan en, antwoordde "Bianca op zich heb ik geen bezwaar als jij dat graag wil!".
Na een kort knikje van Bianca ging Sandra door, " Bianca begrijp wel dat, als je dit doorzet je snel zal merken dat je luier veel sneller nat en, vies aan zal voelen".
Direct zagen Sandra en, Cindy Bianca opnieuw knikken maar, hoorden ook dat Bianca bij haar besluit bleef.
Nu keek Sandra Cindy aan en, zei "nou Cindy je hoort het, nu knikte Cindy om dan Sandra te helpen bij het omdoen van de katoenen luier bij haar vriendin.
Toen dat was gebeurt en, Bianca daar een plasticbroek over aan had gekregen hielp Cindy ook met het aankleedden van Bianca.
Tijdens dit proces merkte Cindy al snel dat ook haar eigen nachtluier wel erg vol zat en, vervangen moest worden.
Toen Bianca klaar was en, opstond was het alweer kwart voor 8 en, vroeg Sandra of Bianca op haar beurt wilde helpen bij het verzorgen van Cindy.
Zoals verwacht greep Bianca op haar beurt dit aanbod met beide handen aan.
Iets wat ook Cindy wel had verwacht en, zij prima vond.

Toen Sandra vroeg of Cindy net als Bianca een katoenen of liever een Tena Maxi wilde antwoordde Cindy zoals verwacht, " Sandra wat Bianca nu doet verbaasd mij".
"Doe mij maar, een Tenaluier".
Tot opluchting van Cindy werd haar al snel duidelijk dat Sandra haar keuze respecteerde en, Cindy inderdaad een Tena maxi om kreeg.
Zo was ook Cindy spoedig aangekleed en, ging het direct daarna naar beneden, waar beide meisjes in een tafelstoel werden gezet en, een slab om kregen.
Toen Sandra vroeg of de meisjes zelf wilden eten, of dat Sandra de meisjes moest voeren, lieten beide direct weten dat Sandra beide mocht voeren.
Wel wilden beide zelf beslissen wat er op hun brood ging.
Ook nu merkte Cindy dat Sandra ook nu rekening hield met de wil van beide meisjes.
Vooral door het vragen wat de meisjes wilde werd het eten geen strijd maar, verliep het ontbijt voorspoedig.
Hierdoor was het tegen kwart over 9 gedaan en, hielpen de meisjes met opruimen en, afwassen, waarna iedereen wat voor zichzelf deed.

Totdat Sandra tegen half 11 zei, " zo meisjes nu eerst eens kijken wie er verschoond moet worden".
Om dan te vervolgen maar, daarna moeten we nodig boodschappen doen."
Toen tijdens het verschonen de meisjes vroegen of zij mee mochten, bleken ook wat dit betreft ook nu dat de scherpe randjes er wel af waren.
Weliswaar nam Sandra voor beide luiers en, schoonmaakspullen mee zodat er indien nodig op het klantentoilet bij Albert-Heijn verschoond kon worden.
Toch beloofde Sandra dat als de meiden niet al te moeilijk deden ze er niet mee te koop zouden lopen.
Direct beloofden zowel Bianca als Cindy om mee te werken, waarna ze tegen 10 uur konden vertrekken.

DE EERSTE ECHTE WERKDAG

Ondertussen waren rond 7 uur ook Inge Linda en, Dorien opgestaan om zich klaar te maken voor hun eerste echte werkdag bij Albert-Heijn.
Iets wat de moeders daarbij direct opviel was dat, waar Dorien en, Inge voor hun aanhouding al snel lak hadden aan regeltjes en, discipline.
Ze er nu ruim op tijd uit waren en, ruim op tijd gewassen en, aangekleed aan het ontbijt zaten.
Iets wat vooral Marlies verbaasde maar, zag nu dat Dorien de boodschap begrepen had en, nu de geboden kansen met beide handen aan pakte.
Om dan te merken dat Dorien net als Inge en, Linda hun leven wilde beteren.
Iets wat zowel Marlies als Isabelle net als de moeder van Linda duidelijk aan hun dochters merkten.
Helemaal toen die ieder voor zich elk met een lunchpakket en, schone luiers met toebehoren vertrokken.
Aangekomen en, omgekleed kregen de meiden te horen dat ze mooi op tijd waren
Waarna Dorien ook deze Vrijdagochtend de opdracht kreeg om deze keer met een jongeman die zich voorstelde als Laurens karren met melk uit de koeling in het magazijn te halen en, deze op hun plaats in de winkel te zetten.
Ondertussen kreeg Inge de opdracht om samen met Jaap de yoghurt en, vla op hun plaats moesten zetten.
Al snel zag Christiaan dat de meiden netjes werkten maar, wel de snelheid er in hielden en, zich niet gek lieten maken door collega's of jongelui die ze kenden van hun criminele activiteiten.
Laat staan dat ze die hun gang lieten gaan, net als gisteravond schroomden ze niet om indien nodig in te grijpen.

Bovendien dreigden ze net als Donderdagavond om indien het tuig niet wilde luisteren om Jan of Christiaan erbij te halen.
Toch merkte Inge en, Dorien dat de tamtam na gisteravond zijn werk had gedaan en, de meesten zich gedeisd hielden.
Zeker als Dorien of Inge dreigden als er een poging tot winkeldiefstal zou worden gedaan om de onder handbereik zittende alarmknop in te drukken.
Tot beider opluchting lieten Esmee Babette en, Stella zich nu niet zien.
Zo tikte de tijd door, hoewel geen van drie nog besef van tijd had, totdat Jan tegen half 10 tot verbazing van de meiden kwam kijken hoe het ging.
Nog geen minuut later gevolgd door Christiaan, wie het opviel dat de jongelui waar ze normaal gesproken veel last van hadden, zich vanochtend wel erg netjes gedroegen.
Toen Christiaan in het voorbijgaan de drie meiden complimenteerde met hun werk maar, vooral hun gedrag.
Voegde hij hier aan toe, " niet alleen jullie gedragen je en, voeren een gegeven opdracht perfect uit maar, wat opvalt is dat jongens en, meiden die zich wilden misdragen dat wel nalieten als ze jullie zagen"!
Nu keek Dorien Christiaan aan en, antwoordde, "wat ik gisteravond tegen die zogenaamde vriendinnen zei, meende ik echt".
"De gevangenis is echt een hel, niet alleen heerst er een ijzeren discipline maar, al als je even bent afgeleid en, een commando mist kan je bij een tweede of derde keer al in je cel worden ingesloten".

Nu haalde Dorien zich een paar situaties met Inge Bianca en, zelfs Thomas herinnerend diep adem, om dan te vervolgen " of erger nog in de isoleercel".
Terwijl Linda en, Inge het verhaal van Dorien bevestigden en, Inge vertelde dat zij al eens in de isoleercel gezeten had, zei Christiaan dat hij het begreep.
Ondertussen op zijn horloge kijkend zag hij dat het inmiddels half 11 was, keek de meiden aan en, zei dan " als jullie hier klaar zijn kan je naar het toilet en, is er daarna koffie".
Nog geen minuut later waren ze zo ver en, wees Christaan hun het personeelstoilet.
Terwijl Christaan de meiden even alleen liet pakten die elk een luier, om zich te verschonen en, daarna koffie te drinken.
Echter op het moment dat ze de code van de personeelsruimte hadden ingetoetst en, naar binnen wilde stappen zagen ze Bianca en, Cindy samen met een volwassen vrouw die ze niet direct herkende, de winkel binnenkomen.
Dit zorgde ervoor dat Dorien en, Linda in de deuropening bleven staan, helemaal omdat Bianca Cindy en, Sandra inmiddels vlakbij waren.
Wat ervoor zorgde dat Dorien Linda en, Inge wachtten tot de meiden bij hun waren, terwijl Inge ook haar moeder binnen zag komen.
Die ook al hun kant op kwam.

Toen ook Isabelle bij haar was keek zij niet alleen naar de drie meiden maar, vooral naar Christiaan en, Jan.
Nu merkte Inge dat haar moeder Christiaan wilde spreken, iets wat Inge zenuwachtig maakte.
Want wat wilde haar moeder wel niet?
Tot haar opluchting merkte Inge net als Bianca en, Cindy dat het niet heel ernstig was maar, doordat Christiaan en, Isabelle inmiddels naar het kantoortje waren, waren ze buiten Inge 's gehoorafstand.
Terwijl Cindy intussen een winkelwagentje pakte keek Bianca Inge en, Linda aan maar, wist nu niet wat ze moest zeggen om het ijs te breken.
Dat gold ook voor Linda maar, vooral Inge toen die terugkeken naar beide meiden.

 

[speentje]

Weeral schitterend vervolg van dit verhaal

 

[luierdromer]

HOOFDSTUK 45 HET TREFFEN IN DE ALBERT-HEIJN

Uiteindelijk opende Bianca het gesprek door op te merken, " zo te zien hebben jullie het advies van Bernhard direct opgevolgd?"
"Ja bijna direct na thuiskomst vertelden onze ouders dat ze wat voor ons hadden gevonden", lachten Dorien en, Inge.
Om dan direct te vervolgen, " ook al is het maar, E 5,25 bruto waar 4,75 netto van overblijft, loopt dat met 4 uurtjes op Vrijdagavond en, 6 uur op Zaterdag toch lekker op".
Dan vertelden Dorien en, Linda dat alle3 gisteravond door hun zogenaamde vriendinnen werden opgewacht waarbij een aantal ons probeerden over te halen om op de oude voet door te gaan.
Nu zuchten zowel Dorien als Inge, " gelukkig waren we zo wijs om hier niet op in te gaan".
"Bovendien negeerden we de vervelende opmerkingen die hier op volgden" zuchtte Inge.
Dan vertelde Dorien terwijl ze een schap met cake en, gevulde koeken vulde, " later op de avond probeerden drie van die zogenaamde vriendinnen om cosmetica en, wat kleine pakjes etenswaren in hun zakken te stoppen".
"Tenminste het leek er op dat ze bewust onder onze ogen probeerden te stelen om te zien of wij hen zouden laten lopen".
"Niet dus?" dachten wij uit de toon te begrijpen.
Ons aankijkend antwoordde Dorien, " inderdaad tot verbazing van de meiden sommeerden wij ze om alles terug te leggen waar het hoort."
"Bovendien seinden we Christiaan in, die onze zogenaamde vriendinnen een waarschuwing gaf".
"Bovendien dreigde hij om bij een volgende keer aangifte te doen" antwoordde Dorien.

Uit deze opmerking begrepen wij dat het niet eenvoudig was geweest om hun vriendinnen te stoppen en, verder te negeren maar, dat dit toch gelukt was.
Uit onze volgende reactie begrepen Dorien Inge en, Linda weer dat wij dat geweldig vonden.
Eigenlijk hadden de meiden willen verschonen maar, doordat ze met ons in gesprek waren en, zij na de zuivelafdeling inmiddels het zoete broodbeleg bijvulden was het verschonen van hun inmiddels verzadigde luiers erbij ingeschoten.
Wat vooral Inge en, Dorien niet verbaasden, wat hen wel verbaasden was dat vooral Bianca best wel peutergedrag vertoonde en, al helemaal toen ze zagen hoe Bianca dat deed.
Hierop vertelde Sandra op fluistertoon hoe ons luier dragen en, bijbehorende kinderachtige behandeling begonnen was.
Hierop knikten Dorien en, Linda dat zij zich het verhaal herinnerden.
Direct na deze conversatie wilde Sandra de meisjes meenemen terwijl Dorien zich naar de personeelsruimte begaf .
Waar haar tas met benodigde spullen stond.

Terwijl Dorien met haar rechterwijsvinger de pincode van de ruimte intoetste, reikte haar rechterhand naar ons en, zei " meiden kom mee dan verschonen we ons op het personeelstoilet."
Dit deed ons vertwijfeld naar Christiaan kijken maar, die zei dat het goed was.
Aangekomen op het toilet hielpen Inge en, Dorien eerst ons en, dan elkaar.
Toen dat klaar was pakten Inge Dorien en, Linda hun lunchpakket terwijl wij terug naar de winkel wilden om met Sandra naar huis te gaan.
Precies op dat moment kwam Jan binnen en, zag dan zowel zijn nieuwe werknemers als ons inmiddels aan een kop koffie zitten.
Terwijl Inge Dorien en, Linda inmiddels ook aan hun lunchpakketje waren begonnen.
Direct wilden wij opstaan en, vertrekken maar, direct liet Jan die zich ook aan ons had voorgesteld merken dat we wel mochten blijven zitten.
Bovendien bood hij zowel ons als Bianca en, Cindy een slaatje aan en, gaf hij opdracht om voor ons allemaal een kop soep aan te laten rukken.

Toen we allemaal zaten te eten, wat ook wij nog steeds zelf konden keek Jan ons aan en, begon" Bianca en, Cindy voor dit filiaal zijn we met Inge Dorien en, Linda op de reservelijst voorlopig voorzien".
"Ook al kunnen we hen maar, beperkt inroosteren maar, als zij tweedagen voor ze met weekend mogen bellen of laten bellen, kunnen we ze nog inroosteren".
Voor ons bleek er eventueel in de nieuwbouwwijk Kernhem nog plaats te zijn, hoewel dat totaal aan de andere kant van Ede was beloofden we direct om hierover na te denken.
Nu keek Cindy zeer bedenkelijk naar Sandra maar, die zei direct, "Cindy maak je geen zorgen, want zoals je hebt gemerkt is jou moeder aardig bij gedraaid".
"Bovendien kunnen je moeder en, ik net als Bianca en, jij goed met elkaar overweg, dus dat komt wel goed".
Zo werd er verder gekletst totdat het eten op was en, Jan zei" Inge Dorien Linda, we gaan weer aan het werk".
Om dan door te gaan, "meiden er komt zo een vrachtwagen met vlees binnen, zouden jullie die samen met Jaap en, Marlies willen lossen?"
"Om daarna de vleeswaren op soort en, merk te selecteren en, daarna op de juiste plaats te leggen?
Dit was wel veel informatie in korte tijd

Nauwelijks was Jan uitgesproken of Jaap kwam samen met nog een jongen binnen en, nadat die zich had voorgesteld als Peter, zei de laatste,
"meiden wij hebben dat al vaker gedaan!"
'Deze opmerking zorgde snel voor het nodige vertrouwen.
Terwijl Bianca en, Cindy samen met Sandra weer waren vertrokken Volgden wij Peter en, Jaap naar het magazijn waar ze ons wegwijs maakten en, zodra de vrachtwagen gearriveerd en, open was lieten zij zien wat we moesten doen.
Op zich was dit wel een leuke klus en, tot onze eigen verbazing brachten we ook dit tot een goed einde.
Ondertussen praten Bianca en, Cindy onderweg naar huis nog na over wat ze gezien en, gehoord hadden.

THOMAS

Dat Inge het aanbod van Albert-Heijn had aangenomen was een opluchting voor Isabelle maar, deed Thomas verbaasd opkijken.
Niet alleen verbaasde het Thomas dat zijn zus dit aanbod aannam maar, nog meer dat zij direct aan de slag gegaan was en, donderdagavond tegen kwart voor 10 vermoeid maar, voldaan thuis gekomen was.
Toen zij vertelde dat Dorien en, Linda een paar meiden op heterdaad hadden betrapt bij een poging tot diefstal en, die meiden in plaats van te laten gaan, staande hadden gehouden, had Thomas verbaasd opgekeken.
Nog verbaasder had Thomas gekeken toen Inge vertelde dat waar het trio dacht dat Linda maar, vooral Dorien ze wel zou laten lopen zij merkten dat Dorien hen juist tot de orde had geroepen.

Nu wist Thomas niet wat hij hoorde, zodat hij brandend van nieuwsgierigheid doorvroeg.
" Nou Inge en, wat gebeurde er toen?".
"Nou Dorien en, Linda vertelden dat toen zij Babette Esmee en, Stella op heterdaad hadden betrapt toen zij probeerden spullen te stelen zij direct onze baas erbij hadden gehaald".
"De baas eiste direct dat Stella Babette en, Esmee alles op de oorspronkelijke plaats terug zouden leggen en, ze er deze keer mee wegkwamen maar, als ze weer gesnapt worden er bij de politie aangifte wordt gedaan".
"Hm dan worden ook zij dus in Nijmegen opgesloten?" begreep Thomas.
"Juist Thomas.
Terwijl Thomas wilde doorvragen was Inge na een avond van 4 en, een middag/avond van 6 uur werken in combinatie met een heftige week in de Hunnenberg op en, wilde ze alleen maar, douchen en, naar bed.
Helaas wist Thomas niet van ophouden, dus greep Isabelle streng maar, rechtvaardig in" Thomas kappen, nu direct!"
Tot haar verbazing merkte Isabelle dat ook Thomas in de gevangenis gedrild was en, hem discipline was bijgebracht.
Want waar hij nog meer als Inge de neiging had om een weerwoord te geven of door te zeuren was hij nu meteen stil.
Iets anders was dat toen Isabelle tegen Thomas zei dat het bedtijd was, hij in tegenstelling tot voor zijn verblijf in de Hunnenberg nu net als Inge direct naar boven verdween.

In de badkamer deed Inge de stop in het bad en, zette de kraan open en, spoot een beste klodder schuim het bad in.
Terwijl het bad langzaam volliep kleedden broer en, zus zich rustig uit.
Waarna ze beiden in bad stapten waarbij toen Isabelle kwam kijken zij zag dat vooral Inge zat te genieten.
Bovendien viel het op dat niet alleen Thomas maar, ook de oudere Inge vanavond wat speels werden.
Iets wat op zich leuk ging totdat, Isabelle het na ruim 20 minuten welletjes vond, helemaal omdat het inmiddels tien uur geweest was.
Dit vooral omdat Inge morgenochtend op tijd op haar werk moest zijn maar, ook omdat het voor de jonge Thomas ondanks het weekend al behoorlijk laat was.
Ook nu viel het Isabelle op dat beide kinderen na haar aankondiging goed luisterden en, Inge maar, vooral Thomas hun lesje van de straf van Inge inmiddels wel hadden begrepen.
Dat Inge na alles wat ze gedaan had inmiddels een maand had vastgezeten deed Isabelle pijn maar, het was terecht.
Dat Thomas inmiddels bijna net zolang vastzat, deed haar meer verbazen maar, vooral dat Thomas de waarschuwing die daar vanuit ging donders goed begrepen had.

VRIJDAGOCHTEND BIJ BIANCA

Thuisgekomen en, de boodschappen opgeruimd ging het al snel weer over Inge Dorien en, Linda.
Bianca trapte af, " hoewel ik toen Bernhard zei dat als je iets wil hebben je beter kunt gaan werken."
"Eén opmerking die veel meiden, ook Inge Dorien en, Linda aan aan het denken had gezet."
"Toch had ik niet verwacht dat wij ze bij de Albert-Heijn werkende zouden aantreffen" .
"Laat staan dat Dorien en, Linda alle 3 in staat zouden zijn om de verleidingen te weerstaan, helemaal toen die 3 grieten onder de ogen van Linda en, Dorien probeerden te stelen".
"Die in plaats van dit toe te staan hun baas erbij haalden ."
Nu wilde Cindy wat zeggen maar, Sandra zei, " het is zeker mooi dat ze hun kans hebben gegrepen maar, vooral dat zij zich niet weer hebben laten verleiden".
Dan ging Sandra door, "meisjes nu even een andere vraag, wat willen jullie vanmiddag en, vanavond nog doen?"

 

[Jackrussel]

Mooie stuk weer

 

[speentje]

Weeral schitterend vervolg van dit verhaal

 

[luierdromer]

HOOFDSTUK 46 VRIJE VRIJDAG

Direct keek Cindy Sandra aan en, antwoordde, " Samen door het park wandelen".
"Ik wil best eendjes voeren maar, niet weer zo vastgezet worden als in de vakantie".
"Hm dat is goed maar, wel bij elkaar in de buurt blijven" antwoordde Sandra. tot verbazing maar, vooral opluchting van Cindy.
Die daar net als Bianca direct mee instemde.
Zo wandelden zij naar het park waar ze hoewel ze niet alleen waren, niet direct bekenden zagen.
Hoewel dit ons nu tot onze eigen verbazing niet echt iets deed.

LATER VRIJDAGMIDDAG
Ondertussen waren er de nodige uren verstreken en, was het inmiddels vrijdagmiddag half 2 toen Dorien en, Inge die samen de schappen snoep en, chocola bijvulden.
Waar later ook Linda kwam helpen nadat die eerst met Jaap tandpasta in de goeie schappen had gezet.
Nu viel het de meiden op dat ook een aantal bewaarders van de Hunnenberg in Ede woonden en, bij Albert-Heijn hun boodschappen kwamen doen.
Eerst zagen we Nora met haar man hun kar vullen, al snel daarna zagen we Nicky lopend en, kijkend haar spullen pakken.
Om nog weer later Bernhard en, zijn vrouw binnen te zien komen, toch lieten de meiden zich hier niet door afleiden maar, gingen rustig door met onze werkzaamheden.
Hoewel zowel Nora als Nicky de meiden wel aanspraken en, wilden weten hoe het ging, vroegen ze niet verder.
Toen Bernhard in het gangetje liep waar de drie meiden bezig waren keek hij verbaasd op en, vroeg dan. "hé wat zie ik nou?
"Zijn jullie aan het werk?

Direct keken Inge en, Dorien hem aan en, antwoordde Dorien, " ja Bernhard nauwelijks waren we vanaf de Hunnenberg vertrokken of onze ouders vertelden dat ze wat voor ons hadden gevonden".
Om dan door te gaan, " direct na thuiskomst hebben we gegeten en, zijn daarna met onze ouders hierheen gekomen om met Christiaan en, Jan te praten".
Terwijl wij met Bernhard in gesprek waren merkten wij dat Christiaan een rondje door de winkel maakte.
Bij ons aangekomen sprak hij eerst ons aan en, vertelden we met wie wij stonden te praten en, dat Bernhard had gezegd dat als wij wat wilden we beter een baantje konden nemen.
Ondertussen gingen wij rustig door met onze werkzaamheden, totdat we bijna klaar waren maar, zagen dat twee jongens en, twee meiden bezig waren om flessen dure drank in speciaal geprepareerde tassen te stoppen.
Tot verbazing van Bernhard en, Nicky welke nog even gedag kwam zeggen, zagen ze dat Dorien en, Linda dit elk vanaf hun eigen kant zagen gebeuren.
Als het kwartet net als de meiden van donderdag dachten dat Dorien en, Linda hun oude vrienden uit het criminele milieu zouden laten lopen hadden ook zij het mis.
Net als donderdagavond kwamen ze dus bedrogen uit, want tot verbazing van Bernhard keek Dorien haar oude makkers aan en, riep dan "hé daar, haal je tassen leeg en, leg alles terug".
Direct zagen zowel de meiden als Bernhard dat het kwartet niet van plan was om te luisteren.
Even dachten Bernhard en, Nicky dat Dorien en, Linda zouden zwichten maar, tot hun verbazing was hiervan geen sprake.
Integendeel, de meiden grepen direct in.
"Hé daar leg alles terug en, snel" toen het kwartet intimiderend vroeg waarom zei Dorien, "omdat wij dat zeggen en, als je dat niet doet meld ik het bij mijn chef en, laat hij de politie komen!".

BIANCA EN CINDY

Ondertussen hadden Bianca en, Cindy na een bezoek aan het park genoten van een lekkere lunch.
Toen dat op was, was het bijna kwart over één en, zei Sandra dat we nog boodschappen moesten doen.
Ook zei ze nog dat we ons dan bij de Albert-Heijn konden verschonen.
Dus ging het na alles te hebben opgeruimd richting Appie, waar we bij binnenkomst direct de gespannen sfeer opmerkten.
Toch negeerden we die en, gingen eerst verschonen.
Op het toilet merkte Sandra dat zowel Cindy als haar dochter duidelijk opgelucht reageerden toen ze weer schoon en, aangekleed waren.
Terug in de winkel pakten we een winkelwagen en, begonnen aan onze ronde.
Al snel merkten we dat ook Bernhard en, Nicky hier hun boodschappen deden.
Ondertussen zagen we dat gade geslagen door Christiaan Dorien en, Linda hun oude vrienden waarschuwden dat als ze nu niet luisterde er geweld gebruikt zou worden.
Direct werd ons duidelijk dat het kwartet niet luisterden maar, de adviezen bewust in de wind sloegen en, probeerden om nog meer producten in hun tas te douwen.
Direct kwamen de meiden gesteund door Bernhard in actie en, drukten met gepast geweld de meiden en, jongens tegen de grond.
Terwijl we zagen dat er ondertussen politie binnen kwam drukten Nicky en, Inge die ook al op het rumoer was afgekomen beide jongens die er in waren geslaagd om op te staan tegen de schappen, zodat zij geen kant meer op konden.
Toen de vier agenten ter plaatse waren, waren onze klasgenoten alweer aan het werk.
Dat alles zagen we toen we nog geen 5 minuten later het toilet uitkwamen lopen.
Dan zagen we dat Bernhard de positie van Inge overnam zodat Inge verder kon met haar werkzaamheden, zodat er van de meiden al snel geen spoor meer was te ontdekken.
Uit dit alles begrepen wij maar, tot onze verbazing Bernhard en, Nicky ook al dat Inge Dorien en, Linda duidelijk hun lesje hadden geleerd.
Terwijl we het vertelde verhaal overdachten zagen we dat de politie inmiddels binnen was en, aangekomen direct de jongens en, meisjes van de bewaarders overnamen fouilleerden en, in de boeien sloegen.

Waarna Christaan naar de agenten zijn verhaal deed.
Dan zei de vrouwelijke agente dat zij de meiden die het clubje had aangesproken wilde spreken.
Terwijl Christiaan de meiden uit hun werkzaamheden liet halen en, zij zagen dat ook dit kwartet in de boeien geslagen was, gingen wij naar de kassa om te betalen.
Zo zagen wij het hele gebeuren van een afstandje maar, ook wat hier op volgde.
Nu keek Bianca haar moeder aan en, merkte op, " dat Inge Dorien en, Linda op de uitdaging van Bernhard zijn ingegaan is mooi maar, dat zij hun vrienden uit de criminaliteit niet alleen weerstaan maar, ze aanspreken en, vasthouden is geweldig!"

Nu haalde Bianca diep adem en, vervolgde dan, " ook nu deden de meiden weer precies het tegenovergestelde dan wat hun zogenaamde vrienden hadden verwacht".
"Namelijk in plaats van te doen alsof hun neus bloed en, het gespuis te laten lopen, spreken ze hen aan en, houden ze hen vast!"
Terwijl Sandra betaalde en, de boodschappen werden ingepakt zagen de meiden dat het clubje geboeid en, afgevoerd werd maar, ook dat zij deze agenten niet kenden.
Dorien echter kende deze dame en, heer wel, dit waren namelijk de agenten die haar inmiddels 4 weken geleden hadden gearresteerd.
Toen alle formaliteiten waren afgehandeld keken de man en, vrouw Dorien aan en, vroeg de vrouw, "Dorien van Es, wat doe jij hier?"
"Volgens mij hoor jij vast te zitten?"
Heel even schrok niet alleen Dorien maar, ook Inge maar, herstelden beide zich direct en, dan gaf Dorien netjes antwoord.
"Eigenlijk wel ja maar, doordat de afdelingshuiskamer een nieuwe vloer krijgt en, onze cellen een verfbeurt mochten wij net als de meeste meiden bij zeer hoge uitzondering vanaf afgelopen donderdag tot en, met maandag met weekendverlof".
Dan ging Dorien terwijl wij inmiddels klaar waren door, " zoals u ziet hebben we het advies van die meneer daar bij de kassa, één van de bewaarders direct opgevolgd".
Tijdens het vertellen wees Dorien naar Bernhard die net betaalde.
Dan vervolgde Dorien "en, zijn wij dus gaan werken"

Dan kregen de meiden voor de agenten vertrokken nog een compliment maar, dan vertrokken ze met de vier geboeide verdachten naar het politiebureau.
Nauwelijks was dit achter de rug of, kwam Christaan terwijl ook wij op het punt stonden om te vertrekken melden dat het bijna drie uur was.
Wat betekende dat de dienst van Dorien Inge en, Linda erop zat en, zij zaterdag weer werden verwacht.
Nu snelden we direct naar de kleedruimte waar we ons verschoonden en, omkleden.
Toen dat was gebeurd en, we na een "tot morgen" wilden vertrekken hield Christaan ons tegen en, verzocht hij ons om mee te komen.
Op het kantoortje gekomen zagen de meiden dat er naast Bianca en, Cindy twee agenten zaten.
Dit deed vooral Dorien en, Inge schrikken maar, haalden beide diep adem en, vroeg Dorien wat de bedoeling van deze samenkomst was.
Even vreesde Dorien het ergste maar, besloot toch om zoals gevraagd te gaan zitten en, af te wachten.
Tot opluchting van Inge en, Linda maar, vooral van Dorien werden zij voorzien van koffie en, net als wij puur als getuigen gehoord.
Sterker, niet alleen was Christiaan vol lof over Inge Dorien en, Linda maar, de meiden keken helemaal verbaasd toen nadat de agenten hadden gehoord hoe het kwam dat we nu al met weekend waren.
Dan keek Dorien op en, dacht dat ze dat net ook al verteld had, toch deed ze nogmaals het verhaal van de nieuwe vloer en, het opnieuw verven van de cellen.
Om dan toe te voegen dat niet alle gedetineerde meiden zo gelukkig waren maar, er verschillenden voor een aantal dagen waren overgeplaatst naar een aparte vleugel van een jeugdgevangenis voor jongens.

Nu keek de agente Dorien aan en, antwoordde, "duidelijk Dorien, blijkbaar vertrouwen ze jou genoeg om je deze kans te geven".
"Bovendien heb je al laten zien dat jij de goeie kant opgaat en, je lesje al geleerd hebt".
"Ander positief punt is dat jullie willen werken voor je geld maar, ook dat jullie goed opletten en, ingrijpen als het moet, zonder ook maar, iemand te sparen".
Nu keken de meiden de agenten aan en, antwoordden "ja dat gaat beter dan verwacht".
Dan was het echt tijd om naar huis te gaan maar, op dat moment wenkte Christiaan Inge Dorien en, Linda maar, ook ons.
Direct bleven we alle vijf staan, ons afvragend wat Christiaan van ons wilde.

 

[speentje]

Weeral schitterend vervolg van dit verhaal

 

[luierdromer]

HOOFDSTUK 47

Toen Inge binnenkwam zag ze dat Thomas Dolf en, Rudie op bezoek had.
Die allebei graag wilden weten waar Thomas de afgelopen weken wel niet geweest was.
Toen hij verteld had dat hij net als Inge had vastgezeten en, hoe dat kwam konden beide jongens dat nauwelijks geloven.
Toen Thomas wilde vertellen hoe het kwam hoe het er in de Hunnenberg over het algemeen aan toe ging, had zoals Inge hoorde die net binnen was dat beide jongens dachten dat het allemaal wel meeviel en, het nooit zo streng kon zijn als Thomas vertelde.
Direct zagen Isabelle en, Thomas dat Inge nauwelijks haar jas uit reageerde, " jongens zoals Thomas zegt, zijn de regels in de Hunnenberg erg streng".
"Als wij ons hier niet aan houden, of een ruzie uit de hand loopt, loop je het risico dat je in je cel wordt opgesloten zoals Thomas al heeft ondervonden."
"Of zelfs in de isoleercel terecht komt".
Dan vertelde Inge hoe Thomas het eerste en, zijzelf het laatste al had ondervonden.
Nu schrokken Dolf en, Rudie, helemaal toen Inge vertelde over het preventieproject en, dat de meiden die daar aan deelnamen waaronder wij, zich daar net zo strikt aan moesten houden als de echte gedetineerden.
Waar Inge dacht dat dit niet gold voor Bianca en, Cindy, laat staan Thomas zeker wat betreft de visitatie waar beiden van waren vrijgesteld, bleek beide jongens al snel dat Inge het mis had toen ze vertelde dat ze van nabij had gemerkt dat niet alleen zij maar, ook wij en, Thomas volledig uit de kleren moesten en, de controle moesten accepteren.

Intussen was het bijna vijf uur wat betekende dat Dolf en, Rudie naar huis gingen en, Thomas en, Inge aan tafel .
Waarbij Thomas Inge tijdens het eten het hemd van het lijf vroeg en, Inge hem verbaasd op zag kijken toen zij vertelde hoe Dorien en, Linda oude vriendinnen die dachten dat zij met onze hulp wel ongemerkt konden stelen tegen hielden.
Direct keek Thomas Inge aan en, vroeg dan "en, wat gebeurde er toen verder?".
"Nou donderdagavond kwamen de betrokken meiden die ons uitprobeerden er met een officiële waarschuwing vanaf".
"Terwijl het clubje wat het vanmiddag probeerden staande werden gehouden tot de politie er was om ze aan te houden en, voor verhoor mee te nemen naar het politiebureau."
Hoewel Inge zag dat Thomas hier van opkeek, zag ze ook dat Thomas begreep dat zijn zus en, haar vriendinnen zich niet meer zo snel lieten verlijden om rottigheid uit te halen.

BIANCA EN, CINDY

Toen Bianca en, Cindy na het boodschappen doen bij Bianca binnen waren en, de boodschappen waren opgeruimd, nam Sandra de telefoon en, belde Nancy.
Hierbij vertelde Sandra direct het hele gebeuren rond het boodschappen doen.
"Wat ze vooral vertelde was dat ze hadden gezien hoe Dorien Inge en, Linda echt hard en, netjes werkten maar, wij ook ongewild getuige waren geweest van een poging tot diefstal door vriendinnen uit het criminele milieu van het trio."
Om dan verder te vertellen dat Bianca en, Cindy net als Dorien Inge en, Linda als getuigen waren gehoord door de politie.
Waarna Sandra Nancy ook nog vertelde hoe dat was verlopen en, Christiaan ook ons gepolst had of we net als Dorien Linda en, Inge interesse hadden in een avond/weekendbaantje bij Albert-Heijn!
Nu zagen we Nancy diep ademhalen en, zuchtten, "Bianca Cindy door jullie bereidheid om voor drie maanden vrijwillig afstand te doen van jullie vrijheid en, jullie je bewust onschuldig aan het gevangenisregime onderwerpen heeft mij keihard laten zien dat jullie beiden het hart op de goede plaats hebben".
Nu zweeg Nancy en, zuchtte nog eens heel diep maar, ging dan door, " dat betekend voor nu dat, jullie beide wat mij betreft na de detentie jullie beide in de weekends avonden en, vakanties mogen werken".

Al snel zag Nancy dat haar meegaande beslissing een goeie zet was geweest.
Ondertussen was het deze vrijdagavond bijna 10 uur en, dus voor ons maar, ook Dorien Inge en, Linda bedtijd.
Dit wat de laatsten betreft omdat ze zaterdagochtend weer om 7 uur bij ah moesten beginnen en, het trio er op gebrand was om op tijd te zijn.
Hoewel Inge maar, vooral Dorien door alle indrukken van donderdag en, vrijdag en, het feit dat ze nu geen last hadden van hun opjuttende bewaarders en, hun eigen bed zoveel beter lag als hun gevangenisbed, hadden ze toch de discipline om zo snel als toen om iets voor half zes de wekker ging op te staan en, te douchen.
Waarna ook het aankleedden en, ontbijten en, ze uiteindelijk ruim voor 7 uur op hun werk waren.
Na te hebben omgekleed en, onder het genot van een kop koffie de werkzaamheden te hebben besproken werden de drie meiden ingedeeld.
Waar ze donderdag en, vrijdag niet met elkaar maar, afzonderlijk met collega's hadden gewerkt, wilde Christiaan kijken of ze in staat waren om net zo gedisciplineerd met zijn drieën te werken.
Bovendien zei Christaan dat hij de drie meiden alleen zou laten, wat betekende dat er geen collega's of managers in de buurt zouden zijn.
Wat weer betekende dat ze volledig zelf verantwoordelijk waren voor het halen van artikelen en, te zorgen dat deze op de goeie plaatsen werden geplaatst.

Tot grote opluchting van Christiaan hadden ze alle drie discipline genoeg om secuur en, snel te werken, bovendien hielden alle drie net als de dagen ervoor opvallend maar, vooral onopvallend toezicht.
Wat er voor zorgde dat Christiaan tevreden was, helemaal toen hij merkte dat vooral Dorien en, Linda ook nu in plaats van bewust weg te kijken als bekenden wat probeerden, zij die gene dringend tot de orde riepen.
Iets wat goed werkte.
Door de ervaringen van Donderdag en, vrijdag die nog nawerkten was een blik of een opmerking als "hé jij/ jullie daar" genoeg om de betrokkenen te laten stoppen.
Ondanks dat het deze zaterdagochtend druk was met klanten die hun weekboodschappen deden.
Terwijl de drie zich omkleedden zeiden ze direct ja toen er gevraagd werd of ze ook morgen, zondag van 11 tot 17 uur kwamen werken.
Iets wat ook Marlies en, Ilse opvingen toen die na zelf boodschappen te hebben gedaan, in plaats van te vertrekken, op hun dochters stonden te wachten.

Ook nu hadden de drie meiden netjes en gedisciplineerd gewerkt.
Bovendien hadden ze inderdaad de hele dag samengewerkt, wat best goed was gegaan en, Jan en, Christiaan tevreden stemde.
Terwijl Inge Dorien en, Linda deze zaterdagmiddag het centrumfiliaal verlieten hadden Bianca en, Cindy zich samen met Nancy en, Sandra gemeld bij de Albert-Heijn in winkelcentrum Parkweide in de wijk Kernhem.
Direct na binnenkomst liep het kwartet naar de servicebalie waar Bianca en, Cindy vertelden waar zij voor kwamen.
Direct werd de bedrijfsleider gehaald, die nadat de meiden zich hadden voorgesteld direct wist waar de meisjes voor kwamen.
Dit was niet alles, want tot beider verbazing kende hij ook het hele achterliggende verhaal al.
Niet alleen wist hij dat Bianca en, Cindy zich geheel vrijwillig meededen aan het preventieproject van justitie wat jongeren die dreigden te ontsporen daarvoor wilden behoede maar, ook dat beide meiden inmiddels drie maanden aan hun broek hadden door deelname aan de grote vechtpartij in de Hunnenberg van kort geleden.
Deze wetenschap deed vooral Bianca het ergste vrezen keek de bedrijfsleider die zich inmiddels had voorgesteld als Jurgen Bianca en, Cindy aan en, maakte die duidelijk dat hij de gehele situatie best begreep.
Dit deed vooral Bianca het ergste vrezen maar, Jurgen keek haar en, Cindy aan en, maakte direct duidelijk dat hij de situatie begrepen had en, er wat hem betreft niet veel aan de hand was.
Ook onze incontinentie bleek totaal geen probleem voor Jurgen, toen we even later na het tekenen van de contracten en, en rondleiding door winkel en, magazijn zagen we dat Jurgen meer jongeren in dienst had die medische gezien wat mankeerden.
Toch werkten zij binnen hun mogelijkheden hard en, netjes mee.
Iets anders was dat we toen we halverwege waren beide merkten dat we nat waren maar, we de rondleiding wel konden afmaken.
Ondertussen vroeg vooral Cindy zich niet alleen af hoe het met Inge Dorien en, Linda ging maar, vooral hoe het de meiden verging die nu niet met weekend mochten maar, voor het weekend waren overgeplaatst naar een aparte vleugel van de jeugdgevangenis in Sassenheim.

 

[speentje]

Weeral schitterend vervolg van dit verhaal

 

[luierdromer]

HOOFDSTUK 48 HOE HET DE ACHTERBLIJVERS VERGING. DEEL 1

Terug naar donderdagmiddag.
Nog voor de meiden die met verlof mochten werden Kim Birgit Ariadne Claudia en, nog twee andere meiden meegenomen naar Paula.
Toen ze daar klaar waren werden ze ook deze keer gefouilleerd en, ook nu geboeid naar de justitie bus gebracht die op de binnenplaats op hen wachtte om hen naar Sassenheim te brengen.
Eén feit waar de betrokkenen het stuk voor stuk absoluut niet mee eens waren, iets wat de meiden luid en, duidelijk lieten merken.
Iets wat net zo lang goed ging totdat de begeleiders overduidelijk lieten merken dat ze het gedram en, gezeur zat waren en, dat degene die nu nog haar mond opentrok direct na aankomst naar de isoleercel zou gaan.
Dat het de begeleiders ernst was merkten Kim en, Ariadne al toen ze zich naar de binnenplaats wilden begeven en, ze duidelijk niet van plan waren om mee te werken.
Integendeel want uit alles bleek dat ze de begeleidende medewerkers bewust negeerden, helemaal toen die alle betrokken meiden het bevel gaven om te blijven staan.
Hoewel het team de meiden best begreep en, zelfs wel begrip had voor de situatie zouden ze geen millimeter toegeven.
Wat er toe lijden dat de meiden een laatste waarschuwing kregen en, als zij nu niet mee werkten dit gevolgen zou hebben.
Dat het de begeleiders ernst was merkte Kim en, Ariadne sneller dan hen lief was.

Om te beginnen werd de meiden duidelijk gemaakt dat contact met de in Sassenheim gedetineerde jongens absoluut geen sprake zou zijn.
Bovendien merkten de meiden sneller dan hen lief was dat dit team net als de bewaarders in Nijmegen niet met zich lieten sollen.
Om te beginnen werden de meiden direct duidelijk dat elk incident als ruzie of vernieling zowel hier als dadelijk onderweg gemeld zou worden en, werd nog eens gezegd dat contact met de gedetineerde jongens in Sassenheim straks uit den boze was.
Bovendien zouden er in Sassenheim in het weekend buiten het luchten en, het bezoekuur nauwelijks activiteiten zijn.
Wat betekende dat ze buiten het luchtten en, het gezamenlijk eten veel afzonderlijk achter de deur zouden verblijven.
Na deze mededeling zagen de begeleiders dat de teleurstelling van de meiden nog groter werd en, er verschillenden bijna braken.
Dit had verder als gevolg dat Kim Claudia Ariadne en, nog twee meiden eerst moesten kalmeren voor ze meegenomen werden naar een gepantserde deur die nauwelijks gebruikt werd.
Aangekomen bij de bus en, ingestapt werd er zelfs nadat iedereen zat en, ze reden nauwelijks met elkaar gesproken.
Bovendien merkten Birgit en, Kim toen ze elkaar moed in wilden praten, dit direct in de kiem gesmoord werd.
Iets anders was dat ze merkten dat waar in Nijmegen meestal eerst een officiële waarschuwing werd gegeven, ze nu direct een aanzegging dat ze hun grote bek moesten houden kregen.
Ook werd de meiden verteld dat de bewaarders in Sassenheim minstens net zo streng waren als zij nu.
Dat betekende dus ook dat Birgit en, Kim nu heel streng werden aangekeken en, toegesproken.
Waar nu Birgit en, Kim bewust zwegen was deze aanpak voor Ariadne en, Claudia juist olie op het vuur.
Wat weer tot gevolg had dat zij het begeleidingsteam brutaal en, met haat in de ogen aankeken en, vooral Kim de begeleiders uitprobeerde.
Direct werd haar duidelijk dat tegenspraak nu absoluut niet geduld werd, sterker zonder nog een waarschuwing volgde het commando, " Claudia Ariadne, bek houden".
Hoewel de meiden schrokken en, nu toch ook Kim Eva en, Janneke wilden reageren hielden Kim Janneke en, Eva zich koest terwijl Claudia en, Birgit steeds brutaler reageerden.

Toen Claudia de blikken van de bewaarders zag zweeg ze alsnog, Birgit daarentegen wist nog steeds niet van ophouden.
Niet alleen trok zij nog een keer haar grote bek open maar, bovendien viel ze de begeleiders grof in de rede en, was het bovendien maar, goed dat ze stevig en, geboeid op haar stoel zat.
Want anders was de kans heel groot dat ze de begeleiders zou hebben aangevallen.
Ondanks dat deden Eva Janneke en, Kim nog een ultieme poging om Claudia en, Ariadne te laten zwijgen en, het zichzelf niet nog moeilijker te maken maar, helaas bleven de beide meiden toch doorgaan.

AANKOMST IN SASSENHEIM.

Zodat ze zagen dat aangekomen op de binnenplaats in Sassenheim nog voor de deuren van de bus opengingen Birgit nog eens de aanzegging kreeg om haar mond te houden.
Helaas voor Claudia was het voor haar al te laat, dit vooral omdat ze nu niet direct na de eerste vraag ophield maar, ook nu het laatste woord wilde hebben.
Terwijl Claudia direct geblinddoekt werd en, zij ondanks dat ze kaar lippen nu stijf op elkaar hield een speengag in kreeg, welke direct achter haar hoofd werd vastgezet.
Toch schrok zij pas echt toen ze Claudia zag staan en, zij begreep wat nu ook haar te wachten stond.
Niet alleen zagen alle anderen op Birgit na dat Claudia zich niet pas bij de visitatie maar, nog ver daarvoor helemaal moest uitkleedden.
Ook hoorden en, zagen zij dat Claudia al in de gang van binnenkomst haar gezicht naar de muur haar handen tegen de muur moest zetten.
Om dan te merken dat Claudia haar benen uit elkaar moest zetten.
Tot slot kreeg Claudia de opdracht om voorover te bukken, zodat ze krom stond.
Nadat ook haar handen verder als gebruikelijk gespreid waren pakte een vrouwelijke bewaarder een houten staafje.
Wat daarvan de bedoeling was bleek even later, toen Claudia in de gewenste houding stond.
Direct zagen alle andere meiden Claudia met dit houten stokje voor haar blote bips zou krijgen.
Bijna direct daarna zagen de meiden inclusief Birgit dat de vrouwelijke bewaarder een aantal stevige tikken op de blote billen van Claudia gaf.
Hoewel ze niet kon gillen of of huilen en, ze dus door de blinddoek ook geen tranen zagen, begrepen Kim Eva en, Janneke dat deze marteling zeer deed.
Iets wat ook Birgit begrepen had, die bij zichzelf dacht dat dit haar bespaard zou blijven.
Helaas voor haar merkte zij al snel dat dit ijdele hoop was en, dat zij er toch aan zou moeten geloven.
Wel verbaasden ze zich allemaal over de manier waarop dat gebeurde.

 

[speentje]

Weeral schitterend vervolg van dit verhaal

 

[luierdromer]

HOOFDSTUK 49 HOE HET DE ACHTERBLIJVERS VERGING DEEL 2

Want direct merkten alle meiden dat Claudia geblinddoekt werd en, zij direct daarna een speen in haar mond gedrukt kreeg.
Die door de bewaarders direct achter haar hoofd werd vastgezet.
Toen dat allemaal gebeurt was moest Claudia met haar blote bips op de koude harde vloer gaan zitten.
Dit ziende dacht Birgit dat de bewaarders haar dit niet aan zouden doen maar, helaas bleek al direct dat zij de volgende was.
Want bijna direct nadat Claudia zat werd Birgit hardhandig bij haar polsen gepakt en, naar de muur getrokken.
Hier moest ze met haar gezicht naar toe gaan staan en, haar handen plat tegenaan drukken.
Toen dat de bewaarders niet vlug genoeg ging, greep één van hen haar polsen vast en trok deze hardhandig naar en, tegen de muur.
Hoewel Birgit ondertussen wel wat gewend was, deed dit haar hard gillen van schrik.
Op het moment dat ze wilde protesteren toen ze net als Birgit geblinddoekt werd snauwde de bewaarder, "houdt je bek dicht, verwend nest!
Echter in plaats daarvan wilde Birgit direct een weerwoord geven maar, voor ze daar de kans voor kreeg werd er ook bij haar een speen in haar mond geduwd en, achter haar hoofd vastgezet.
Alles bij elkaar was het de meiden binnen enkele minuten duidelijk dat het hier in Sassenheim nog strenger was als in de Hunnenberg.
Zodat ze hier nog veel meer op hun tellen moesten passen.
Iets wat weer bleek toen de meiden alle controles achter de rug hadden en, ze eindelijk naar de afdeling gingen.
Hier aangekomen wilden Eva Kim Claudia Eva en, Janneke nadat de eerste bewaarder zich had voorgesteld als Andries en, de meiden hun cel was gewezen en alles was opgeruimd, weer de gang op komen.

Om zich in de afdelingshuiskamer wat te ontspannen maar, bijna direct bleek dat daar in elk geval op dit moment geen sprake van zou zijn.
Want direct keek Andries alle meiden aan en, maakte de meiden duidelijk dat zij deze dagen vooral in eenzaamheid op hun kamer zouden doorbrengen.
Van een weekendprogramma zoals in Nijmegen zou hier geen sprake zijn.
Behalve zaken als samen eten het bezoekuur en, gelukkig een uurtje luchten maar, dat zou het dan ook zijn.
Bovendien mochten ze tussen het avondeten en, het bezoekuur naar de bibliotheek.
Al snel zagen ze allemaal in dat ze zich maar, het beste konden schikken en, er de komende dagen het beste van maken.
Dat leidde er toe dat Janneke Kim Eva maar, vooral Claudia en, Birgit zich nu stil hielden om niet nog meer in de problemen te komen.
Doordat de meiden zich rustig hielden gingen bij de betrokkenen al snel de spenen uit de monden en, mochten de blinddoeken af.
Hoewel het door alle gedonder niet meer de bedoeling was om deze donderdagmiddag te luchtten kregen ze tegen half 4 toch toestemming om maximaal 3 kwartier te luchtten.
Iets waar het hele clubje gretig gebruik van maakte.
Terwijl ze werden gelucht kwamen de tongen los, hierbij lieten Claudia Eva en, Janneke ook nu merken dat zij het niet konden verdragen dat wij net als Dorien Inge en, Linda terwijl we nog maar, nauwelijks een maand hadden gezeten met weekend mochten.

Dat waren zaken waar wij totaal geen weet van hadden maar, toch maakten de meiden in Sassenheim nu dankbaar van de mogelijkheid om te luchtten gebruik.
Waarna toen de bewaarders er om vroegen zij netjes naar de afdeling en, naar hun kamer gingen.
Toen om iets voor 6 uur de deuren weer open gingen mochten alle meiden meekomen naar de grote tafel en, komen zitten voor het avondeten.
Toen dat op was en, er corveetaken waren vervuld mochten alle betrokkenen naar de bibliotheek.
Toen alle meiden boeken voor de komende dagen hadden gevonden was het alweer bezoekuur.
Toen Janneke en, Eva tijdens het bezoekuur opmerkten dat zet net als de meeste andere meiden ook met weekend hadden gewild.
Lieten hun ouders de meiden merken dat het weigeren van verlof niet alleen te maken had met het gedrag in Nijmegen maar, ook dat het ook te maken had met feiten waarvoor de meiden waren veroordeeld.
"waar het dreigen met messen voor die drie meiden al erg heftig was, was dat voor jullie nog maar, kinderspel" hield de moeder van Janneke haar dochter en, Eva voor.
Om dan te vervolgen, "net als de andere meiden die nu hier samen met jullie weekend vieren, achtten ze jullie niet alleen vuurwapengevaarlijk
maar, ook het vluchtgevaar of het weer bewandelen van het criminele pad achtten ze voor jullie te groot".
Op deze confronterende situatie moesten alle betrokken meiden wat traantjes wegpinken en, even slikken
Dat ze gezien het dreigen of zelfs schieten tot de maximale 2 jaar jeugddetentie die het jeugdrecht kent waren veroordeeld had er al ingehakt maar, onbewust drong de betekenis hiervan nu pas echt tot Birgit Claudia Eva en, Janneke door.
Ook begrepen ze nu echt dat ze zich echt heel netjes moesten gedragen om kans te maken om na 16 a 18 maanden vervroegd vrij te komen.
Na deze confrontatie keken Eva en, Kim net als Claudia en, Birgit hun ouders aan en, lieten zonder wat te zeggen hun ouders merken dat deze boodschap binnengekomen was.
Door alle heftigheid van deze donderdag was het bezoekuur omgevlogen en, viel het afscheid nog zwaarder dan anders.
Om de pijn te verzachtten hadden alle ouders een klein presentje voor hun dochter meegenomen.
Wat ondanks dat het de hoogste tijd was rustig afgehandeld mocht worden en, bleek dat hier wat boekjes om te lezen en, wat puzzelboekjes uit
kwamen net als wat koekjes en, snoepgoed.
Bovendien merkten de families wel dat de meiden dit wel konden waarderen.
Iets anders wat de families inmiddels wel hadden begrepen was dat alle betrokken meiden inmiddels in hun lot berusten en, ze bovendien beloofden om zich hier te gedragen.
Iets anders merkten de meiden pas veel later, namelijk dat doordat Birgit Kim Eva Claudia en, Janneke zich rustig en, beheerst gedroegen dat de bewaarders niet heel erg strikt op de tijd letten.
Iets wat de meiden pas merkten toen Leontien en, Benno de bewaarders van vanavond vertelden dat het bijna kwart voor 9 was.
Bovendien vertelde Benno dat als de meiden nu meekwamen zij voor het echt insluiten nog koffie of thee konden krijgen en, tijdens het drinken een spelletje mochten doen.
Hierop handelde iedereen direct en, bleek inderdaad dat de bewaarders woord hielden, zodat er nog wat spelletjes gespeeld werden.
Uiteindelijk werd het vanavond rummikub en, hoewel dat wel even kon duren mocht dit.
Mits de meiden beloofden dat ze een beetje snel zouden spelen.
Toen de meiden dat hadden beloofd beloofden Benno en., Leontien dat de meiden het spelletje mochten uitspelen.
"Het enige wat we vragen is om niet onnodig lang na te denken maar, een beetje snel te spelen."
Direct legden alle meiden de gevraagde belofte af en, begonnen aan het spelletje.
Ondanks alles ging het gemoedelijk ook al was het eigenlijk een spel voor 4 in plaat van 6 maar, doordat Kim en Eva net als Claudia en Birgit samen speelden ging het best.
Ondanks dat ze allemaal wilden winnen merkten Benno en, Leontien dat het spel in betrekkelijke rust en, discipline verliep.
Net als toen om iets na half 10 het spelletje uit was en, de meiden stuk voor stuk naar hun kamer verdwenen en, ze na de medicatie en, verzorging werden ingesloten.
Toch hadden na het in het slot vallen van de celdeuren Ariadne Eva en, Claudia even tijd nodig om rustig te worden.
Uiteindelijk vielen ze toch in slaap, benieuwd wat er deze vrijdag in Sassenheim op het programma zou staan.

 

[speentje]

Weeral schitterend vervolg van dit verhaal

 

[luierdromer]

Sorry dat het even duurde maar, wist even niet hoe verder maar, hier gaat ie weer

HOOFDSTUK 50 DE VRIJDAG IN SASSENHEIM.

Deze vrijdag gingen in Sassenheim om 7 uur de celdeuren open.
Direct kregen de zes meiden de opdracht om te gaan douchen.
Een opdracht waar direct aan werd voldaan en, zo zaten de zes meiden keurig op tijd aan de ontbijttafel.
Aan het ontbijt vroegen alle zes zich in zichzelf af hoe deze vrijdag voor hen zou gaan verlopen.
Het eerste wat de meiden merkten was dat er tegen de verwachting in na het ontbijt en corvee toch school was.
Wat wegens ruimte gebrek in een kamertje grenzend aan de afdeling gegeven werd maar, niet door de leraren uit Nijmegen maar, van de gevangenis in Sassenheim.
Hoewel geen van de zes meiden echt gemotiveerd waren, letten ze wel op.
Bovendien deden ze hun best om zich te gedragen en, te luisteren.
Iets wat met enige moeite redelijk lukte, dit had tot positief resultaat dat ze in de pauze mochten luchtten.
Ook hier voorzien van koffie of thee, waar ze dankbaar gebruik van maakten.
Terug in de les merkten de leraren dat de buitenlucht de zes meiden goed had gedaan,
Dit had duidelijk ook een positief effect op hun humeur, zoals ook Arie en, Gea de bewaarders van deze ochtend opmerkten toen zij de meiden in de pauze bewaakten.

Wat vooral werd veroorzaakt doordat zij de meiden voor ze het gesprek aangingen even lieten uitrazen.
Iets wat vooral Gea perfect aanvoelde.
Direct toen de meiden rustig waren merkte Gea dat er vooral met Janneke en, Kim best een serieus gesprek mogelijk was.
Uit dit gesprek bleek de bewaarders direct dat de zes meiden het absoluut niet met de beslissing van justitie eens waren.
Toch beloofden ze alle zes om in ieder geval te proberen om zich te gedragen.
Na deze uiteenzetting merkten niet alleen Janneke en, Kim maar, ook Birgit en, Ariadne dat Arie en, Gea wel degelijk begrip voor hun mening hadden maar, ondanks dat er sneller bovenop zaten.
Hierdoor letten de zes meiden goed op wat betreft hun taalgebruik en, het voldoen aan opdrachten.
Toch ging dat zeker in het begin soms maar, net goed, zoals Arie en, Gea opmerkten.
Toch merkten beide dat de meiden hun best deden en, merkten de meiden op hun beurt dat hun positieve gedrag door de bewaarders gewaardeerd werd.
Behalve toen na het ontbijt en, de corvee de meiden merkten dat terwijl zij dachten dat er gedurende hum verblijf in Sassenheim geen school was en, zij deze vrijdag op de afdeling naar hartenlust konden chillen.
Doch toen Arie het zestal sommeerde om hun bezigheden te staken sprongen vijf van de zes direct in de houding.
Claudia daar en tegen had duidelijk schijt aan het commando en, stak uit provocatie haar tong uit naar de twee bewaarders.
Waarbij zij zagen dat Claudia bleef zitten waar ze zat, terwijl de andere vijf meiden inmiddels onder leiding van Gea richting de spreekkamer in het beveiligde gedeelte van de gevangenis liepen.
Direct bij binnenkomst merkten ze dat hier een paar leraren van deze gevangenis op hen zaten te wachten.
Ook merkte het vijftal dat zij alle informatie wat betreft de opgaves van de meiden hadden, zodat zij tot en, met dinsdag verder konden met waar ze mee bezig waren.
Toen dat duidelijk was werd er direct begonnen en, merkten de vijf meiden dat de lessen vandaag nog meer voor ontspanning zorgde als anders.
Ook merkten ze toen de pauze aanbrak dat er ook nu koffie of thee was en, dat ze ook hier op de luchtplaats mochten pauzeren.
Tijdens deze pauze merkten Gea en, Arie dat de tongen los kwamen.
Als eerste begon Birgit zich te uiten en, begrepen Gea en, Arie dat deze vijf meiden stik jaloers waren op de andere meiden.

Vooral omdat die vanwege groot onderhoud van de afdeling in Nijmegen met weekend verlof waren.
Toch accepteerde het vijftal voor nu hun lot.
Waarbij Birgit en, Ariadne op een voor hun beschaafde manier toevoegden, "dat wil niet zeggen dat wij het met de beslissing van justitie eens zijn".
"Absoluut niet", reageerden Kim en, Janneke direct.
Na dit verhaal en, het leegdrinken van de mokken gingen ze weer naar binnen en, naar het lokaal terug.
Terug op hun plaats zagen ze dat nu ook Claudia werd gebracht en, zij nu haar gemak hield.
Toen de zes meiden na een ochtend school terugkwamen op de afdeling bleek er ook hier wat lekkers bij de lunch te zitten.
Zodat de zes ondanks alles smulden.
Toen ze waren uitgegeten was het na de corveetaken al snel tijd om naar het leslokaal terug te gaan.
Hier ging het deze middag redelijk rustig aan, zodat toen de les tegen 4 uur toen de les stopte, er enige vrolijkheid te bespeuren viel.

Toen de meiden tegen 4 uur werden opgehaald merkten de meiden dat Arie en, Gea naar huis waren en, ze nu door voor hen onbekende werden opgehaald.
Voor de meiden echter wat konden opmerken of vragen stelden de man en, vrouw zich voor als Martijn, waarna de vrouw zich voorstelde als Stefanie.
Toen de groep uiteindelijk in beweging kwam keek Stefanie de groep aan en, zet " meiden om tot rust te komen en, te ontspannen krijgen jullie ook nu de gelegenheid om een half uurtje te luchtten".
Nauwelijks uitgesproken reageerden Ariadne en, Kim direct dat zij graag van dit aanbod gebruik maakten.
Hierop zei Stefanie, "nou meiden kom dan maar, mee!".
Dat liet ons zestal zich geen twee keer zeggen, waardoor ze al snel beneden waren en, buiten stonden.
Buiten merkten vooral Claudia Birgit en, Kim dat ze nog meer van het luchtten genoten dan normaal al in Nijmegen al het geval was.
Iets wat ook Stefanie opmerkte.
Toen zij doorvroeg zuchtten Kim en, Ariadne dat ze het niet konden verkroppen dat Dorien Inge en, Linda net als wij door het grootonderhoud na krap een maand al met verlof mochten.
Terwijl zij terwijl ze al bijna zes maanden vastzaten deze gelegenheid niet kregen.

Zelfs toen Stefanie nog eens probeerde uit te leggen dat dit vooral te maken had met de feiten en, waarvoor de meiden waren veroordeeld lengte van de gevangenisstraf .
Door dit gesprek en, vooral de laatste opmerking van Stefanie merkten Ariadne en, Kim dat de spanning opliep.
Met als gevolg dat zij nu het liefste de boel op stelten hadden gezet maar, doordat ze in plaats daarvan zich gedeisd hielden.
Dat Stefanie en, Martijn dit haarfijn aanvoelden bouwden de zes meiden bij hen iets van krediet op.
Dat merkten de meiden nog niet toen Stefanie en, Martijn het zestal om 5 uur insloot voor het rustuur.
Dat zouden ze pas na het rustuur gaan ondervinden!

 

[speentje]

Weeral schitterend vervolg

 

[luierdromer]

HOOFDSTUK 51 IN HET WEEKEND 1

Direct toen om even voor 6 uur in Sassenheim de deuren open gingen nodigde Stefanie en, Martijn de meiden uit om aan tafel te komen.
Waar de warme hap op hen wachtte.
Aan tafel gekomen bleek dat ze om te beginnen twee kommen Chinese tomatensoep kregen, wat goed smaakte
Voor het hoofdgerecht mochten ze stuk voor stuk kiezen uit Nasi Bami of Mihoen, allemaal de speciaal variant.
Wat ook al alle meiden goed smaakten.
Tot slot bestond het toetje tot verbazing van vooral Janneke en, Ariadne uit ijs met slagroom.
Iets anders wat de meiden fijn vonden was dat er na alle corvee taken de mogelijkheid was om naar de bibliotheek te gaan en, of te sporten.
Zoals wel verwacht maakten de zes meiden hier gretig gebruik van.
Eigenlijk hoopte vooral Kim en, Ariadne dat dit laatste met de in Sassenheim gedetineerde jongens zou zijn.
Dat laatste merkten Martijn en, Stefanie direct en, keek Stefanie de meiden aan keek en, zei " Claudia Ariadne en, Kim, helaas voor jullie krijgen jullie het hele weekend geen kans om contact te maken met de gedetineerde jongens hier!"
" Uit ervaring weten we dat daar alleen maar ellende van komt".
Na deze harde opmerking zwegen de meiden direct.
Vooral om dat zij niet het risico wilden lopen om ook dit beetje afleiding te verspelen.
Dan ging het naar de bibliotheek en, hadden de meiden al snel wat leuke lectuur gevonden.
Waarna ze ook van het sportuurtje genoten.

Hierdoor schoven ze in tegenstelling tot wat hun familie verwachtte vrij ontspannen aan bij het bezoekuur.
Direct lieten Claudia en, Birgit merken dat hoewel het allemaal verre van leuk was, het alles bij elkaar genomen niet zo erg was als gevreesd.
Ook lieten ze alle zes merken dat het bezoek nog meer dan in de Hunnenberg voor afleiding zorgde.
Iets anders was dat de bewaarders soepel met de bezoektijd omgingen, wat de meiden merkten toen Stefanie zei "meiden het is al ruim na half 9, dus graag jullie gesprekken snel afronden".
Aangekomen op de afdeling was er ook nu koffie of thee, waardoor de meiden pas tegen 10 uur werden ingesloten.
Voordat het zo ver was werd deze heftige dag zowel onderling als met Stefanie en, Martijn doorgesproken maar, toch was de insluiting in Sassenheim net even heftiger als normaal gesproken in Nijmegen.
Eenmaal ingesloten gingen de zes meiden elk op hun eigen manier met de situatie om.
Want waar Claudia Kim en, Birgit hun tanden poetsten en, zich omkleedden om vervolgens een tijd te lezen en, ontspanden!
Hadden Janneke Eva en, Ariadne geen enkele energie meer.
Met als gevolg dat ze op hun bed neer ploften en, de donderdag en, de vrijdag nog eens de revue lieten passeren.
Waarna ze uiteindelijk toch rustig in slaap vielen.

ZATERDAG

Net als in het weekend in Nijmegen gingen ook nu tegen 8 uur de celdeuren open.
Direct mochten de meiden meekomen om te douchen.
Terug op de afdeling zetten Arie en, Gea de meiden een goed voedzaam maar, vooral toch lekker ontbijt voor.
Waar deze zaterdagochtend als verrassing krentenbollen bij zaten, die de meiden zich goed lieten smaken.
Toen het ontbijt teneinde liep vroegen vooral Birgit en, Ariadne zich af of en, zo ja wat er nu te doen was.
Al snel merkten de zes meiden dat zij zich tot hun opluchting deze zaterdag niet hoefden te vervelen.
Want al snel merkten zij dat er mogelijkheden waren om te tekenen of te kleuren maar, ook kleien behoorde deze morgen tot de mogelijkheden.
Net als een spelletje kaarten zoals ze merkten.
Uiteindelijk vermaakten de zes meiden zich best aardig zodat het al snel tegen 12 uur en, dus lunchtijd liep.
Aan tafel gekomen lieten de meiden alle zes merken dat de activiteiten van deze ochtend een meevaller was geweest.
Na de best gezellige lunch en, een uurtje luchtten bleek er ook hier vanmiddag een bezoekuur te zijn.
Waarna het tijd was om te rusten, waarna ook vanavond het het diner goed smaakte.
Deze avond zei Arie na alle verplichtingen dat de meiden samen een film van maximaal 2 uur mochten uitzoeken.
Een mogelijkheid wat direct werd aangegrepen en, de meiden het al snel eens waren.
Terwijl in Sassenheim de meiden er met de film het beste van maakten en, het redelijk gezellig was, praten Linda Dorien en, Inge met hun ouders en, vertelden enthousiast over hun bijbaantje.

ZATERDAGAVOND IN VRIJHEID.

Waarbij Dorien Linda en, Inge lieten doorschemeren dat ze het best naar hun zin hadden bij Albert-Heijn.
Waar Dorien aan toevoegde, dat ze blij was dat zij ondanks alles een bijbaantje had gevonden.
Om daar weer aan toe te voegen, "dat had ik veel eerder moeten doen".
Hierop knikten zowel Harm als Marlies waar ze op liet volgen dat, ze niet alleen vonden dat de meiden de detentie tot nu goed hadden doorstaan en, zich bovendien over het algemeen netjes hadden gedragen.
Iets anders was dat de drie meiden in tegenstelling tot voor hun veroordeling dat ze gegeven adviezen nu niet zomaar in de wind sloegen maar, ze nu hadden opgevolgd.
Dan was het eten gedaan en, hielp Dorien met afruimen en, afwassen.
Toen dat klaar was vroegen afzonderlijk van elkaar zowel Dorien als Inge zich af wat ze deze zaterdagavond zouden gaan doen.

BIANCA EN CINDY ZATERDAG

In tegenstelling tot Dorien Linda en, Inge werden Bianca en, Cindy door hun moeder opgehaald.
Iets wat ook Cindy in tegenstelling tot wat Nancy verwachtte nu wel waardeerde.
Iets wat ook Sandra aan Bianca merkte.
Zelfs het feit dat hun moeders aan Jurgen vroegen hoe hun dochters het hadden gedaan deerde Cindy niet en, Bianca nog minder.
Toen ze even later thuis waren en, aan tafel zaten werden direct alle positieve ervaringen gedeeld.
Dat liet bij zowel Nancy als Sandra een grote glimlach op hun gezicht verschijnen.
toch merkten beide moeders even later dat de meiden door alle ongewoonte van de laatste tijd vermoeid raakten.
Dit deed Nancy beide meiden aankijken, om dan met een lach maar, op ernstige toon op te merken!
"Meiden dat jullie nu vermoeidraken verbaasd mij niet aangezien jullie al vanaf de voorjaarsvakantie aardig wat te verduren hebben gehad".
Ondertussen nipte alle vrouwen van hun koffie, wat voor de meiden gezien hun vermoeidheid in een gesloten tuitbeker zat.
Op het moment dat Sandra haar mok leeg had keek ze de meisjes aan en, vertelde dan!
" Om te beginnen hield Nancy jullie bewust wekenlang in de babymodus maar, toen wij begrepen dat jullie getuige waren geweest van de arrestatie van Dorien Inge en, Linda begrepen we dat we dit beter niet konden voortzetten".
Na een korte onderbreking voor een slok koffie vervolgde Sandra, " zoals verwacht hadden jullie nu wel wat anders aan het hoofd".
"Dus dat jullie meeleefden begrepen we heel goed, net als het feit dat het hele gebeuren indruk had gemaakt maar, wat mij wel erg verbaasd heeft is het feit dat jullie dezelfde donderdagavond nog bij hen op bezoek gingen".
Op deze opmerking knikten beide meiden en, vertelden ze nog eens wat hen had bewogen om dat te doen.
Waarna Cindy antwoordde, " ondanks alles steunen wij Linda Inge en, Dorien echt ".
"Ja dat hebben we tijdens de bezoeken met jullie aan de meiden maar, ook de bezoeken aan jullie later wel gemerkt" lachte Nancy.

Dan vertelden we dat we dit ook van andere meiden van zowel het preventieproject, als van de echte gestraften een positieve reactie had opgeleverd.
Ondertussen was ook onze tweede mok koffie leeg, waarop zowel de meiden als de moeders op de klok keken, die inmiddels 9 uur aangaf.
Wat voor nu betekende dat het voor ons bedtijd was, echter op het moment dat Cindy haar jas aantrok om samen met Nancy naar huis te gaan en, Bianca naar boven wilde gaan, ging de telefoon.

 

[speentje]

Weeral schitterend vervolg