Nog niet klaar Bianca en Cindy

[luierdromer]

HOOFDSTUK 26 DONDERDAG SAMEN VOOR DE KINDERRECHTER

Mede door de warme melk en, dus de eerdere warme douche liet zowel Bianca als Cindy de slaappil als het glas water voorlopig onaangeroerd.
Ook Inge en, Dorien probeerden door de extra genoten douche om zonder extra medicatie te gaan slapen, iets wat tot verbazing van Inge vanavond ook lukte.
Dit verbaasde vooral haar zelf maar, waar ze erg blij mee was, aangezien ze niet van slaappillen afhankelijk wilde worden.
Toen deze Donderdagochtend de deuren open gingen bleek al snel dat, in ieder geval de ochtend net als iedere ochtend zou verlopen.
Wat er voor zorgde dat alle meiden die vanmiddag voor de kinderrechter moesten komen net als Thomas en, wijzelf dus ontspannen door de ochtend kwamen.

Wel was het Inge en, ons opgevallen dat naast de meiden die luiers droegen Thomas bij het douchen Hendrika aangeklampt had en, haar om een Tena super of maxi had gevraagd en, deze ook had gekregen.
Voor de rest verliep de ochtend net als alle andere door de weekse ochtenden tot nu toe met school betrekkelijk rustig maar, merkten wij aan elkaar in de pauze dat we wat stilletjes waren.
Zelfs grappig bedoelde opmerkingen van Kim Suzi en, zelfs Eva konden het ijs nu niet breken, hoewel het ons wel deed glimlachen.
Inmiddels zaten we weer in de klas toen Bianca en, Cindy merkten dat ze ondanks alles zich wel konden concentreren op de lessen.
Totdat we tegen kwart voor 12 werden opgehaald voor de lunch, waarbij Dorien maar, vooral Inge vreesden vanmiddag door de spanning vooraf nu geen hap door hun keel zouden krijgen.
Gelukkig viel dat mee, wat mede kwam omdat Bernhard en, Hendrika er vanmiddag gebakken eieren bij hadden gedaan en, we waren begonnen met een lichte groentesoep.
Zodat er toch ontspannen geluncht werd, waarna er nog net gelegenheid was om te verschonen of naar het toilet te gaan en, tanden te poetsen.

KLAAR MAKEN VOOR VERTREK.

Tegen 1 uur moesten we net als Nathalie en, Manon meekomen naar Paula.
Doordat we best met een grote club waren moesten we zelfs nummertjes trekken om de volgorde te bepalen.
Uiteindelijk bleek dat Cindy als eerste moest, direct gevolgd door Manon en, Thomas en, dat Dorien en, Inge de rij zouden sluiten.
Al snel nadat we de volgorde hadden bepaald en, aan een grondige inspectie waren onderworpen, werd Cindy direct verschoond.
Waarna beide werden meegenomen naar een kamer direct naast de visitatie waar ze werden gefouilleerd en, toen dat was gebeurt moesten ze direct hun handen op de rug doen en, kregen ze handboeien om.
Door de routine ging dat best snel, zodat na Cindy en, Manon al snel ook Thomas en, Nathalie binnen werden geroepen en, Nathalie zag dat ook Thomas Paula gelaten haar werk liet doen.
Toen Thomas en, Nathalie de kamer naast die van Paula binnen kwamen om gefouilleerd te worden knipperde Thomas heel even toen hij de andere meiden met de handen geboeid op de rug op een bankje zag zitten.
Nauwelijks zat Thomas of ook hij moest toestaan dat hij gefouilleerd werd en, dan zijn handen op zijn rug laten zakken zodat zijn polsen naast elkaar zaten en, zagen Nathalie en, Manon dat ook Thomas handboeien om kreeg.
Het met geboeide handen wachten tot ook Dorien en, Inge zo ver waren was niet echt prettig maar, na krap 20 minuten was iedereen klaar.
Waarna we allemaal werden meegenomen door medewerkers van de Dienst Justitiële Inrichtingen naar de gereed staande bus.
Terwijl Inge Thomas aankeek en, hem om een knuffel vroeg maar, die keek Inge aan en, zei kalm, "sorry Inge maar, dat gaat niet"!
Op haar beurt keek Inge Thomas scherp aan en, vroeg dan, "hoe zo gaat dat niet, Thomas?".
Nu wilde Thomas antwoordden maar, op dat moment kregen ze het commando om mee te komen naar de gereedstaande bus.
Onderweg daarnaar toe zagen Bianca en, Cindy die zelf ook last hadden van de knellende handboeien dat Inge half achter Thomas kwam te lopen en, zag dat ook Thomas handboeien om had.

Dit deed haar hardop zuchtten, "dat ik handboeien om moet is terecht maar, waarom moet ook mijn broertje handboeien om?
Direct keek één van de begeleiders Inge aan en, Antwoordde, "Inge, net als op de afdeling mogen ook wij geen uitzonderingen maken".
Dat begreep zowel Inge als Thomas ook wel.
Ondertussen kwamen we buiten waar de bus die ons naar de rechtbank zou brengen inmiddels klaarstond.
Een geluk was dat deze gelijkvloers was, zodat we makkelijk konden instappen, waarna we allemaal op een stoel werden gezet, die in de rugleuning een opening had, waar we onze geboeide handen doorheen konden steken.
Zo konden we toch met de ruggen tegen de leuning zitten, waarna ook de begeleiders instapten en, we direct vertrokken, om na een rit van krap 30 minuten bij de rechtbank in Arnhem aan te komen.

IN DE RECHTBANK

Waar nadat de toegang naar de vrijheid was gesloten de deur van de bus werd geopend en, wij stuk voor stuk naar buiten werden geholpen en, naar binnen gebracht.
Om toen we binnen waren en, de buitendeur gesloten was bij de balie te worden aangemeld.
Hierna werden we direct naar de zittingszaal gebracht, waar eindelijk de handboeien afgingen, zodat we weer wat vrijer konden bewegen.
Bovendien kregen we gelegenheid om te verschonen of van het toilet gebruik te maken.
Hierna werden we naar onze plaats gebracht en, vlak nadat wij zaten kregen we direct koffie of thee en, keken in afwachting van de zaak wat om ons heen.
Waarbij we zagen dat niet alleen onze ouders er allemaal waren maar, dat ook Jessica er was, net als onze klas maar, zelfs de klas van Thomas geheel aanwezig was.
Op het moment dat Irene Denekamp vlakbij ons haar plaats in nam kregen zowel Patricia als de juf van Thomas een kort moment om met ons en, Thomas te praten.
Totdat we even later werden verzocht te gaan staan omdat de rechters binnen kwamen.

Toen de rechters waren aangekondigd en, waren gaan zitten mochten ook wij gaan zitten .
Waarna de voorzitter van de rechters de zitting officieel opende.
"Goeiemiddag Dames en, Heren Jongens en, Meisjes heden middag behandelen we de zaken van.

1 Dorien Dagmar Van Es geboren op 17 Oktober 2005
2 Linda Johanna Kersten geboren op 21 Juli 2005
3 Inge Lianne Arends geboren op 19 September 2005, die worden verdacht van zes bedreigingen, van volwassenen waarvan 5 met messen of zakmessen en, twee tieners".

"Bovendien zijn er verdenkingen van 4 inbraken, of pogingen daartoe tegen dit trio geuit".
"Nu geef ik graag het woord aan de officier van Justitie, mevrouw Sanne Brandsma".
Na de voorzitter van de rechtbank te hebben bedankt, begon mevrouw Brandsma haar betoog, waarbij het de meiden al snel opviel dat er behoorlijk wat moeilijke juridische woorden werden gebruikt.
Wel begrepen de meiden dat vooral de vele bedreigingen hen een beste straf zou opleveren, waarop om te beginnen Dorien te horen kreeg dat mevrouw Brandsma een vol jaar tegen haar eiste.
Bovendien moest ze als het aan de officier lag ook de twee maanden die nog staan ook nog uitzitten.
Terwijl Dorien deze schok zat te verwerken, ging mevrouw Brandsma door met Linda en, eiste ook tegen haar uiteindelijk 12 maanden cel, geheel onvoorwaardelijk.
Dit horende zette Inge zich schrap, zeker na de extra waarschuwing van Irene en, dat was maar, goed ook.

INGE

Want ondanks dat haar rol in de hele zaak kleiner was en, Inge niet met messen of zakmessen had gedreigd, eiste mevrouw Brandsma toch een jaar tegen Inge, waarvan drie maanden voorwaardelijk.
Het gevolg hiervan was dat ook Inge minimaal zes maanden zou moeten zitten, als de kinderrechter de eis tenminste helemaal over zou nemen.
Voordat dat bekend zou worden richtte mevrouw Brandsma zich naar ons en, zei dat we verder gingen met het preventieproject.

ONZE ZAAK

Waar we al voor gewaarschuwd waren gebeurde ook, onze zaak werd behandeld alsof alles echt gebeurt was.
Zodat omdat het voor ons de eerste keer was de eis voor de winkeldiefstal een maand en, voor de vechtpartij twee maanden was.
Waarvan in totaal twee weken voorwaardelijk.
Ook zei Mevrouw Brandsma, dat we mazzel hadden dat het de eerste keer was dat wij hier zaten en, nadat ook wij hadden bevestigd dat we alles hadden begrepen, mocht Irene Denekamp haar verdedigingsbetoog houden.
Uit haar betoog begrepen we dat zij niet ontkende dat we strafbare feiten hadden gepleegd maar, ze wel vroeg wat Dorien Linda en, Inge betreft om rekening te houden met de groepsdruk
Wat ons betreft vroeg ze de rechter om er rekening mee te houden dat we meedoen aan het preventieproject en, dat vooral om Dorien Linda en, Inge te steunen.
Nu nam de kinderrechter het woord en, zei "dames heren en, vooral meiden, ik heb het begrepen".
Dan ging ze ons aankijkend door, " ik ga over de jullie zaken nadenken en, in afwachting daarvan laat ik jullie hier beneden insluiten".
Dat laatste deed ons alle vijf rillen maar, de rechter ging al door, "Dorien Inge Linda, Bianca en, Cindy ik ga de zaken bekijken en, over een uurtje horen jullie wat ik ervan vindt".
"Tot die tijd moeten jullie in het cellencomplex beneden wachten", dat laatste deed ons alle vijf en, ook Thomas zuchtten maar, Irene zei direct.

" Meiden, Thomas dit is een normale gang van zaken", om dan te vervolgen, " voordeel hiervan is wel dat we snel weten waar we aan toe zijn".
Direct daarna werden we met zachte dwang naar beneden gebracht en, ingesloten, zonder dat we gelegenheid kregen om eventjes contact te maken met familie of klasgenoten.
Toch merkten Bianca en, Cindy dat niet alleen zij maar, er bij vooral Inge en, Dorien een last van hen afviel nu ze snel zouden weten waar ze aan toe waren en, het feit dat ze in afwachting van de uitspraak werden ingesloten voor lief namen.

DE UITSPRAAK VAN DORIEN

Hoewel elke minuut een uur leek te duren, werden we tegen kwart voor vier opgehaald voor de uitspraak.
Toen we allemaal zaten keek de kinderrechter ons stuk voor stuk aan en, richtte zich dan tot Dorien en, begon haar betoog.
" Dorien Dagmar Van Es, geboren 17 September 2005 te Utrecht, alles bij elkaar is het nog al wat waarvoor wij nu tegenover elkaar zitten".
"Als ik puur af zou gaan op mevrouw Brandsma de officier van Justitie zou het een behoorlijke straf worden maar, gelukkig houdt ik ook rekening met het betoog van Irene Denekamp die jou belangen behartigt".
Na dit betoog liet de rechter de spanning bewust iets oplopen maar, keek dan Dorien aan en, zei dan, "Dorien Dagmar Van Es, dat alles betekend dat ik jou veroordeel tot een celstraf van 10 maanden, waarvan 1 voorwaardelijk."
"Bovendien blijven de 2 maanden voorwaardelijk die je al had voorlopig staan, die hoef je nu niet uitte zitten".
"Dat betekend concreet dat je nu 9 maanden moet zitten maar, als jij je gedurende je detentie gedraagt zoals jij sinds je aanhouding van vorige week hebt gedaan, kan je strafvermindering verdienen."
"In dat geval blijven er minimaal zes maanden over".
Na deze uitspraak zagen de meiden om haar heen maar, ook de genodigden op de tribune dat Dorien redelijk opgelucht was en, met de uitspraak kon leven
Direct Ging het verder met Linda, die op basis van dezelfde feiten als Dorien veroordeeld werd en, uiteindelijk ook 9 maanden zou moeten brommen.

INGE

Om te beginnen schatte de kinderrechter het aandeel van Inge in het geheel veel hoger in, dan zijzelf en, Irene hadden verwacht.
Dit deed Inge schrikken en, wit wegtrekken.
Toen de rechter even een slok water nam keek Irene Inge aan en, zei "Inge, blijf kalm, want als het wordt wat ik denk dan gaan we in hoger beroep".
"Wat dat inhoudt leg ik je indien nodig wel uit als ik morgenmiddag bij jullie in de Hunnenberg op bezoek kom".
Nu zagen we dat Inge kalmeerde en, de kinderrechter verder ging met de uitspraak, zodat uiteindelijk bleek dat het wat betreft de berovingen wat Inge betreft ging zoals verwacht maar, dat de kinderrechter het aandeel van Inge bij de inbraken of pogingen daartoe hoger in schatte.
Dan keek ze Inge aan en, zei " Inge Lianne Arends, dat betekend dat ik je veroordeel tot jeugddetentie voor de duur van acht maanden, waarvan 1 maand voorwaardelijk met een proeftijd van 5 jaar".
Direct begreep Inge dat de feiten waarvan zij verdacht werd haar toch zwaarder werden aangerekend dan verwacht en, ook dat zij langer moest brommen dan verwacht.
Toch was het minder dan gevreesd, dus of ze beroep aan zou tekenen, moest ze rustig over nadenken maar, dat was van later zorg.
Want nu waren Bianca en, Cindy aan de beurt en, kregen de anderen even rust.

 

[speentje]

Weeral schitterend vervolg van dit verhaal

 

[inqontrol]

Weer zo'n mooie clifhanger.
Spannend
Kan niet wachten op het vervolg

 

[luierdromer]

HOOFDSTUK 27 HET PROCES TEGEN BIANCA EN, CINDY

Dan waren we echt klaar en, richtten de rechters en, mevrouw Brandsma zich op Bianca en, Cindy.
Terwijl ondertussen de bewakers van het cellencomplex van de rechtbank Dorien Inge Thomas en, Linda in afwachting van de terugtocht naar de Hunnenberg wilden insluiten in het cellencomplex van de rechtbank.
Deze actie zorgde voor teleurstelling bij Dorien Linda en, Inge die wat terug hadden willen doen maar, daar nu geen kans voor kregen.
Iets wat ook de rechters en, onze advocaat in de gaten kregen, wat er toe lijden dat de rechters de cipiers vroegen halt te houden, om dan te vervolgen.
" Mensen dit is een bijzondere situatie, deze meiden steunen elkaar, ook in vervelende situaties als waar ze nu in zitten".
"Bovendien is het zo dat de twee meiden die nu terecht staan vooral vastzitten omdat ze hun klasgenoten ondanks dat zij wel het nodige op hun kerfstok hebben 100% steunen".
"Dus om Inge Dorien en, Linda de kans te geven om op hun beurt Bianca en, Cindy te steunen mogen ze hier blijven zitten".
Heel even zagen we de bewakers verbaasd kijken maar, merkten al snel dat Inge Dorien en, Linda mochten gaan zitten.
Éénmaal gezeten en, nadat we allemaal nog eens van koffie waren voorzien heropende de Kinderrechter de zitting en, zei "dames en, heren jongens maar, natuurlijk vooral meiden, ondanks het net genoemde preventie project zullen we deze zaak behandelen als alle andere, dus als echt gebeurde feiten".
"Dus met in achtneming van alle gebruikelijke rechten en, plichten van zowel de verdachten de rechters de advocaat en, de officier van justitie".
Dan keek de kinderrechter ons aan en, vroeg "duidelijk meiden?"

Hierop klok een algemeen, "ja mevrouw de rechter".
Nu keek de kinderrechter ons aan en, zei, "oké dan gaan we verder met de zaak tegen Bianca Maria Van Veren geboren 29 Mei 2005 en, Cindy Amber Evertsen geboren 07 Maart 2005".
"De aanklacht tegen beide meiden luit als volgt, zowel Bianca als Cindy worden ervan verdacht 17 April jongstleden bij het Kruidvat in het Centrum van Ede zowel snoepgoed en, verzorgingsproducten als cosmetica te samen een waarde vertegenwoordigend van 65 euro te willen meenemen zonder deze te betalen".
"Pure diefstal dus, daarnaast worden beide verdacht van deelname aan een grote vechtpartij drie weken daarvoor in het uitgaanscentrum van dezelfde Stad".
Na deze uiteenzetting richtte de rechter zich tot de officier van justitie en, zei "mevrouw Brandsma, vertelt u maar".

"Om te beginnen hebben beide samen zakken snoep als verzorgingsproducten en, cosmetica bij het genoemde Kruidvatfiliaal achterover gedrukt en, afgelopen maand na sluitingstijd bewust deelgenomen aan de grote knokpartij in op het museumplein het centrale uitgaansplein van Ede ".
"Wat mij betreft genoeg om beide meiden tenminste voor 6 maanden jeugddetentie op te leggen".
Nu zagen de andere meiden ons echt schrikken, zelfs als de feiten echt waren zou het een forse straf zijn geweest.
Dit zag ook Irene Denekamp maar, voor die wat kon zeggen ging mevrouw Brandsma al verder, " aangezien het de eerste keer is dat beide meiden met justitie te maken hebben, zal ik dat nu niet doen".
"Voor nu laat ik het bij vier maanden, waarvan zes weken voorwaardelijk".
Deze mededeling zorgde niet alleen bij ons omdat het ondanks hoger dan verwacht maar, toch gematigd bleef ook bij Inge Dorien en, Linda voor opluchting.
Dat dit laatste vooral was omdat wij hen nu langer gezelschap zouden houden begrepen we best.
Ondertussen werd de zitting voortgezet en, was het woord aan de kinderrechter, die ons aankeek en, dan het woord tot Bianca en, Cindy richtte.
" Bianca Maria Van Veren en, Cindy Amber Evertsen, vooral omdat het voor jullie de eerste en, hopelijk ook direct de laatste keer is dat jullie vastzitten zal ik de celstraf beperken tot 3 maanden, waarvan 2 weken voorwaardelijk en, met aftrek van het voorarrest".
Direct na deze uitspraak werd de zitting gesloten en, zei Irene Denekamp dat ze morgenmiddag in de Hunnenberg op bezoek zou komen en, dat we het er dan verder over zouden hebben.
Hierna vertrok Irene en, werden wij even later opgehaald, om in een kamertje naast de rechtzaal klaar gemaakt te worden voor vervoer terug naar de Hunnenberg.
Gelukkig kregen we nu wel maximaal 10 minuten om even met de juf en, de aanwezige familie te praten.
Net als wij zelf vond ook de familie dat we er nog redelijk vanaf waren gekomen.
Een ander punt wat fijn was, was dat ze allemaal beloofden om vanavond op bezoek te komen.
Hierop lieten we allemaal merken dat we dat heel fijn zouden vinden, zo vlogen de tien minuten om en, moesten we direct stoppen.

Hierna werden de bezoekers meegenomen naar de uitgang en, kregen wij nog gelegenheid om naar het toilet te gaan en, of te verschonen.
Toen we daarvan terugkwamen moesten we in het zelfde kamertje als bij binnenkomst met het gezicht naar en, de handen tegen de muur gaan staan, om gefouilleerd te worden.
Iets wat we geen van allen wilden maar, helaas was er geen ontkomen aan, waarop we maar, meewerkten.
Doordat Inge Thomas al even niet meer had gezien dacht zij, dat die met hun ouders de rechtzaal had verlaten en, dus naar huis was.
Totdat terwijl Inge inmiddels weer handboeien omhad en, op een bankje zat te wachten, terwijl Bianca met haar gezicht naar en met haar handen tegen de muur stond en, deze nu van de muur mocht halen en, langzaam naar haar onderrug moest brengen
Waarna Inge en, Dorien zagen dat de handboeien tegen haar polsen werden gelegd en, deze zich dan om haar polsen sloten.
Dit deed ook nu Bianca heel even een pijnlijk gezicht trekken, eenmaal geboeid werd Bianca naar het bankje begeleid waarna Cindy aan de beurt was.
Toen Cindy gefouilleerd werd zagen Cindy en, Bianca dat ook Manon en, Nathalie werden binnen gebracht.
Direct zagen we aan hun gezichten dat de uitspraak tegen was gevallen maar, zeiden nu even niets.
Toen Nathalie en, Manon binnenkwamen werden ze direct gevolgd door Thomas die zich verschoond had maar, doordat Thomas achter Manon liep kon Inge dat niet zien.

Totdat Manon en, Nathalie het commando kregen om met hun gezicht naar de muur te draaien, pas toen zag Inge dat Thomas nog binnen was en, hoorde ze dat Thomas het commando kreeg om naast Nathalie te gaan staan.
Wat hij netjes deed en, zagen we dat ook Thomas gefouilleerd werd, waarbij ook hij wijdbeens moest staan en, zijn handen plat tegen de muur moest zetten.
Hierna moest ook Thomas zijn handen langzaam tot op zijn onderrug laten zakken en, zagen we dat Thomas ook nu in de boeien werd geslagen.
Waar Thomas dat gelaten onderging zagen we dat het voor Inge teveel was en, er tranen over haar wangen liepen.
Hierna moesten we meekomen naar de bus en, hoorden we Inge mompelen, " ik dacht dat jij na de uitspraak naar huis zou gaan Thomas!"
"Dat was wel de bedoeling maar, pappa en, mamma hebben gezegd dat ik dit moet meemaken, in de hoop dat ik het wetende wat de gevolgen zijn, wel laat om te stelen of te vechten".

Nu wilden Inge verder gaan maar, wilden ook wij wat zeggen maar, merkten dan dat we bijna bij de gevangenis waren, vertelde Thomas verder.
"Toen pappa en, mamma dat zeiden vond de advocaat net als de officier en, de rechter het wel een goed idee als ik nog twee weken vast blijf zitten."
Hier keken we allemaal van op en, terwijl we het terrein van de Hunnenberg opreden zei Nathalie, " dat Erica en, Marga als allerlaatste waarschuwing meedoen aan het preventie project is logisch".
"Dat Bianca en, Cindy daar vrijwillig aan meedoen is al heel bijzonder maar, dat jij daar aan mee doet is heel speciaal Thomas".
Nog wilden we doorgaan maar, stonden we inmiddels voor de ingang, zodat we moesten uitstappen en, mee komen naar Paula.
Wat mede door de vermoeidheid van deze donderdag nog vervelender was als anders maar, we keken pas echt vreemd op toen we op de afdeling kwamen.
Na te zijn verwelkomd door Hendrika en, Robby die puur uit belangstelling vroegen hoe het was gegaan en, ons rustig lieten vertellen.
Toen dat was gebeurt mochten we voor we gingen luchten onze spullen opruimen, direct liepen Bianca en, Cindy de trap op en, wilden Inge en, Thomas naar de kamer van Inge gaan maar, op dat moment keek Hendrika broer en, zus aan en, zei " even wachten jullie, we gaan het anders doen".

EEN EIGEN KAMER VOOR THOMAS

Geschrokken en, verbaasd bleven Thomas en, Inge staan en, keken Hendrika vragend aan maar, niet alleen zij maar, ook wij bleven verbaasd staan.
Toch ook wel benieuwd wat er nu ging komen.
Eigenlijk wilde Hendrika Bianca Cindy Dorien en, de rest tot spoed manen maar, ze liet het maar, zo.
Dan richtte Hendrika zich tot Thomas en, commandeerde dan, " Thomas spullen pakken en, met mij meekomen, want jij krijgt net als Bianca Cindy en, alle andere meiden een eigen kamer!".
Nu keek Inge Hendrika aan en, begon " Hendrika dat hoeft niet, ik heb geen last van Thomas".
Tot onze verbazing zagen we dat Hendrika Inge streng aankeek en, kortaf zei, " Inge mond houden en, luisteren".
Nu zagen we terwijl de meeste meiden inmiddels voor hun eigen deur stonden dat Inge Hendrika in de rede viel en, zei "zoveel ruimte neemt Thomas niet in hoor...."

"Inge nu direct je mond dicht houden, of je gaat naar de isoleercel ".
Nu ging Hendrika door, "Inge we begrijpen heel goed dat jij Thomas graag bij je houdt maar, daar zijn deze cellen niet op berekend ".
"Bovendien hebben we ondanks het preventie project kamers genoeg ter beschikking, dus Thomas snel spullen pakken en, meekomen".
Nu zagen Bianca en, Cindy dat Inge zich nog niet gewonnen gaf maar, nog probeerde om de verhuizing van haar broertje te voorkomen.
Hierbij rekende Inge maar, ook Bianca erop dat de soep niet zo heet zou worden gegeten, als dat deze werd opgediend.
Toch merkten we al snel dat dit tegen viel, toen Hendrika zuchtte, "Inge als jij nu je grote mond niet snel dicht houdt, gooien we jou vannacht in de isoleercel".

Hier schrok niet alleen Inge van maar, ook Bianca Cindy van en, Dorien verstijfde bij de gedachte hier aan.
Hoewel de waarschuwing duidelijk was, liet Inge luid en, duidelijk merken dat ze het er absoluut niet mee eens was.
Om dan te merken dat Hendrika er genoeg van had en, ook Jaap Inge dichterbij komend liet merken dat ze nu te ver was gegaan en ook nu met haar gezicht naar de muur moest gaan staan.

Waarna ze in de spiegel zag dat Jaap een setje handboeien uit zijn broekzak trok en, Inge voor ze het goed en, wel besefte deze om haar polsen voelde sluiten.
Terwijl Inge geboeid werd dachten Bianca Cindy en, Dorien dat de kous hiermee af was maar, niets was minder waar.
Want nu keek Jaap Bianca aan en, zei kortaf, "Bianca ook jij gezicht naar en je handen plat tegen de muur en, je benen wijt en, snel".
Gezien alles van het laatste halfuur daarvoor, deed Bianca direct wat Jaap haar opdroeg.
Nu werd ook Bianca opnieuw gefouilleerd en, moest ook zij haar handen weer op haar rug leggen en, zagen alle andere meiden en, Thomas dat ook Bianca weer handboeien om kreeg.
Hierna moest Bianca net als Inge voor Jaap uitlopen richting de isoleercellen, daar aangekomen schrokken ze nog harder van de verdere gevolgen.

 

[speentje]

Weeral schitterend vervolg van dit verhaal

 

[luierdromer]

HOOFDSTUK 28 GEISOLEERD

Bij de isolatieafdeling aangekomen gingen de handboeien af, waarna Bianca en, Inge zich op hun luier na moesten uitkleedden.
Waarna ze een antischeurpak aangereikt kregen om aan te trekken, waarna ze werden ingesloten, in een cel waar alleen maar, een aan de grond bevestigd bed en, stoel en, aan de muur bevestigt tafelblad stonden.
Nu zei Hendrika, "meiden, genoeg tijd om jullie zonden te overdenken".
Direct hierna ging de deur dicht en, waren de meiden helemaal alleen.

ONDERTUSSEN OP DE AFDELING

Zagen de andere meiden dat Sabine Cindy Dorien en, Manon witjes wegtrokken.
Zodat Suzi Ariadne en, Erica het eerste half uur er hun handen vol aan hadden om hen te kalmeren.
Toen dat redelijk was gelukt, terwijl Thomas toch zijn eigen kamer op de tweede verdieping had gekregen, zuchtte Dorien.
"Dat had ik nou nooit achter Inge gezocht, hierop keek Hendrika op en, antwoordde " Dorien, wij op zich ook niet maar, een heftige uitspraak na een rechtzitting kan je zo'n heftige reactie niet uitsluiten".
"Bovendien weten we dat Inge bij haar aanhouding probeerde te ontsnappen!"
Nu zag Hendrika Cindy en, Marga opkijken en, mompelde Cindy, "Hendrika hoe weet jij dat?"
Cindy aankijkend antwoordde Hendrika, "Cindy, vanaf het moment dat jullie werden aangehouden worden er dagelijks verslagen bijgehouden waar in staat hoe jullie je gedragen maar, ook hoe jullie psychische of emotioneel met het vastzitten omgaan".
"Zodat we weten hoe wij jullie moeten benaderen en, wat we wel of juist niet moeten zeggen of doen, begrijp je?"
"Ja Hendrika maar, waar zijn Bianca en, Inge nu?"

"Zowel Bianca als Inge zitten in de isoleercel om af te koelen na hun heftige uitbarsting van daarnet".
"Zodat als ze gekalmeerd zijn en, beloven zich te gedragen mogen ze vanavond terug naar de afdeling".
Terwijl dit gesprek gaande was besefte Inge die nu ze in volledige eenzaamheid zat dat, dat ze het allemaal maar, moest accepteren en, al blij mocht zijn dat Thomas überhaupt nog bij haar op de afdeling verbleef.
Een cel verder kwam ook Bianca nog eens tot het besef dat ze ondanks de vrijwillige deelname aan het project niets te willen had maar, de regels en, het dagprogramma, of ze wilde of niet moest accepteren
Ondanks dat Bianca en, Inge inmiddels totaal geen besef van tijd meer hadden, wisten ze door gerucht in de gangen dat het inmiddels 4 uur was wat betekende dat de meiden voor een uurtje naar de binnenplaats mochten om te luchtten..
Wat zo dachten Inge en, Bianca zij door hun isolatie vanmiddag wel konden vergeten, wat beide meiden nog eens deed beseffen dat ze nu in volledige eenzaamheid zaten en, waarschijnlijk ook dit beetje afleiding hadden verspeeld.
Wat nog eens extra binnenkwam toen ze op de gang voetstappen en, lachen hoorde, wat betekende dat de andere meiden op weg waren naar de luchtplaats.
Nauwelijks twee minuten later dacht Inge dat ze voetstappen hun kant op hoorde komen en, nauwelijks een minuut later gingen de deuren open en, stond Robby voor hen.
Die direct vroeg, "gaan jullie mee luchtten op de luchtplaats van de isolatieafdeling?".
"Hm dat is goed maar, dat doe ik toch liever op de grote luchtplaats met de andere meiden en, Thomas" zuchtten beide meiden.
Nu keek Robby ze aan en, antwoordde, "dat recht hebben jullie voor nu verspeeld".

"Het is dit, of helemaal niet begrepen?".
Nu volgden ze Robby naar de kleine luchtplaats binnen de isoleerafdeling, waar ze het vandaag met zijn tweetjes moesten doen.
Ondertussen mochten alle andere meiden en, Thomas op de binnenplaats luchtten.
Buiten gekomen keek Thomas Dorien Sabine Cindy en, Lianne aan, zuchtte eens diep en, begon dan struikelend over zijn woorden te vertellen dat hij best geschrokken was van Inge haar gedrag en, hoe de bewakers daarop hadden gereageerd.
Dat hoorde ook Nicky die om iets voor vijf uur met Nora aan haar avonddienst was begonnen en, keek nu Thomas aan.
Om dan te antwoordden, " Thomas dat begrijp ik maar, zoals ook jij de afgelopen dagen wel hebt gemerkt, proberen de meisjes van alles om de regels naar hun hand te zetten."
"als wij daaraan toegeven wordt het al snel een grote bende, wat betreft het feit dat wij jou bij Inge weghalen het volgende, "
" Dat heeft te maken met de veiligheid, stel dat er brand uitbreekt, ook dan kan je er in principe niet uit".
"Hoewel als het echt dreigend wordt, dan gaan de celdeuren automatische open, zodat jullie in ieder geval naar de afdelingshuiskamer kunnen vluchtten".

"Bovendien komen ze dan vanuit de centrale bewaking beneden naar boven om jullie indien nodig te evacueren".
Nu keek Thomas Nicky aan en, liet merken dat hij het verhaal had begrepen maar, wel geschrokken was geschrokken van de gevolgen.
Waarna er nog tijd was om wat te chillen met Heidi Manon Cindy Nathalie en, Hetty maar, tegen 5 uur werden we onverbiddelijk meegenomen naar de afdeling.
Toen Thomas op de tweede verdieping voor de eerste keer alleen werd ingesloten zag het clubje waar hij net mee had lopen chillen dat Thomas hier aan moest wennen.
Toch accepteerde hij zonder protest zijn lot, terwijl ondertussen ook Bianca en, Inge naar hun cellen werden teruggebracht en, ingesloten.
Toen dat gebeurde zei Robby, "als jullie je rustig houden is de kans groot dat jullie na het eten naar de avondactiviteiten mogen en, naar het bezoekuur en, terug naar de afdeling".
Hierop zag Robby bij beiden de opluchting en, hoorde Inge zuchtten, "daar ben ik blij mee, want die isoleercel is nog erger als de gewone cel".
Nu keek Robby haar aan en, antwoordde, " Inge ik hoop dat dat jij van vanmiddag geleerd hebt en, je de volgende keer eerst nadenkt en, tot tien telt voor je weer zo uit je slof schiet".

"Robby dat hoop ik ook maar, dat jullie ondanks de beperkte ruimte ook Thomas van me afnamen, was teveel voor mij !
Nu liet Robby de meiden voor een uurtje alleen maar, toen hij tegen vijf voor zes terugkwam keek Robby terwijl Bianca en, Inge zich mochten aankleedden Inge met een glimlach aan en, zei "Inge nogmaals, ook wij moeten ons aan regels maar, ook voorschriften van de brandweer houden".
Terwijl ze op de afdeling arriveerden antwoordde Inge, "dat begrijp ik maar, het werd me nu echt even teveel, sorry".
"Is goed Inge, excuus geaccepteerd, nu konden Inge en, Bianca aan de tafel aanschuiven waar Kim en, Lianne direct vroegen wat we hadden uitgespookt, zodat we voor 2 uur geïsoleerd werden.
Toen we dat vertelden werd het wel begrepen maar, gaven Claudia Birgit en, Ursula aan de reactie van de bewakers erg kinderachtig te vinden.
Ondertussen waren we aan tafel geroepen.
Hier lieten Bianca en, vooral Inge merken dat ze blij waren dat ze ondanks de heftige uitbarsting van deze middag weer op de afdeling waren en, aan tafel mochten mee eten.

Toen we na het eten en, corvee onderweg waren naar de activiteiten keek Thomas Inge en, Cindy aan en, vroeg dan, " overmorgen is het weekend maar, moeten we dan de hele dag op de afdeling blijven?
Nu keken Inge en, Dorien hem maar, ook Bianca en, Cindy aan en, vertelde, " zoals je gezien hebt ligt er een grote puzzel waar we s' avonds en, in het weekend aan mogen werken."
"Ook kunnen we zaterdagochtend borduren, of mag je naar het technieklokaal om leuke dingen te maken".
Ondertussen splitste de groep zich en, zaten we voor we het wisten bij de activiteiten, waar Thomas maar, vooral Bianca en, Inge zich ondanks de heftige middag ontspanden.

Hierdoor kon het trio de dag van vandaag toch naar de achtergrond laten verdwijnen en, Inge en, Bianca vanavond toch zouden kunnen slapen.
Ondertussen was de fitnes of muziek omgevlogen en, alweer voorbij en, zaten we alweer in de bezoekersruimte, waar Thomas en, Inge vanavond hun vader en, moeder troffen.
Hoewel de scheiding van broer en, zus voor hun geen verrassing was, keken hun ouders toch even verbaasd dat Thomas sinds vanmiddag een eigen kamer had.
Doordat dit niet onverwacht kwam schrok vooral hun moeder toen Inge vertelde hoe zij gereageerd had maar, vooral van wat hier op gevolgd was.
Dan keek ze Inge aan en, zei "Inge lieverd, je zal dit net als de straf moeten dragen maar, wees blij dat je nu weet waar je aan toe bent en, weet hoelang het zal duren".
"Bovendien is het zoals Irene zegt gezien de bewezen feiten nog redelijk gematigd".
Dan hoorde Inge haar moeder doorgaan. "Inge het kan heel goed zijn dat Irene je het advies geeft om je bij deze uitspraak neer te leggen."
Nu hoorden we Inge diep zuchtten en, vragen.
"Mam jullie laten mij dus toch vallen?"
Direct zagen we dat haar vader Inge aankeek en, hoorden dan, " nee Inge, helemaal niet maar, dit is puur het gevolg van wat jullie hebben gedaan".
Nu keek vader Thomas aan en, ging verder, " dat jullie uit elkaar gehaald zijn komt omdat Thomas langer blijft dan verwacht Inge".
Ondertussen was het al bijna half 9, iets wat de meiden totaal niet in de gaten hadden, totdat Carmen en, Bernhard zeiden, "meiden we hebben jullie door deze heftige dag meer tijd gegeven maar, nu is het mooi geweest ".

Dan keken Bernhard en, Carmen demonstratief op de klok en, ging Bernhard door, "aangezien het inmiddels half 9 is geweest vragen we om zo snel mogelijk af te ronden.
Noodgedwongen volgden zowel Inge en, Thomas als Bianca en, Cindy net als alle meiden dit bevel op.
Na nog wat laatste kusjes en, handjes gingen we naar de afdeling, waar we aan de grote tafel nog eens koffie thee of cappuccino kregen.
Terwijl we onder het genot van de warme drank de dag lieten passeren keek Bernhard de groep rond en, vertelde dat een paar meiden die inmiddels in de laatste fase van hun straf zaten, morgen van 4 uur tot zondagavond 7 uur met weekendverlof mochten.
Iets wat we fijn vonden voorde betrokkenen maar, waar wij voorlopig alleen van mochten dromen maar, toen we de namen hoorden van de meiden die het aanging, schrokken we wel.

 

[speentje]

Weeral schitterend vervolg van dit verhaal

 

[luierdromer]

HOOFSTUK 29

Want hoewel we op basis van het bezoekuur wel dachten te weten wie er dit weekend tot de gelukkigen hoorden, schrokken we toen bleek dat Suzi Sabine en, Heidi tot de gelukkigen behoorde.
Juist degene waar wij sinds we vastzaten zoveel steun aan hadden.
Hoewel geen van ons hun voorpret wilden bederven en, we bovendien wisten dat Ursula Lianne en, Kim binnen moesten blijven kwam deze mededeling zeker na gister toch hard aan.
Iets wat Saskia Ursula en, Heidi duidelijk aan ons merkten, wat Heidi en, Sabine deed vragen " gunnen jullie het ons niet dat we na zoveel maanden eindelijk een weekend naar huis mogen?"
Nu keken Bianca Cindy en, Dorien het trio aan en, antwoordde Dorien, proberend haar emoties te verbergen. " natuurlijk wel en, ook wij komen als het daar tijd voor is aan de beurt".
"Wat ik moeilijk vindt is het besef dat die vrijheid zo dichtbij maar, onbereikbaar is".
Hierna viel het alle andere meiden op hoe ongemeen hard Bianca en, Cindy voor zichzelf waren toen ze zuchtend opmerkten.
"Wij moeten wat dit betreft helemaal onze grote mond houden"!
"Hoe zo dat?" wilden vele meiden direct van ons weten.
" Om te beginnen hoeven wij maar, drie maanden te zitten, bovendien ondergaan we het geheel vrijwillig om Inge Dorien en, Linda te steunen".
Na deze uiteenzetting keek Carmen Bianca en, Cindy aan en, antwoordde" Bianca Cindy, ook al is het een feit dat jullie vrijwillig meedoen aan het preventieprogramma, wil dat niet zeggen dat jullie in je laatste weken geen recht hebben op weekendverlof".
"Datzelfde geldt ook voor Erica Marga en, de andere preventiedeelnemers".
Hierna ging Carmen door, " ook wat betreft verlof hebben jullie dezelfde rechten en, plichten als alle meiden".
" Het enige wat anders is dat bij straffen tot maximaal 3 maanden de straf tot de laatste minuut moet worden uitgezeten, terwijl bij langere straffen je bij goed gedrag na twee derde vrijgelaten kunt worden.
" Ook nu gelden er voor jullie geen uitzonderingen".
Nu keken we terwijl we onze mok leegdronken de kring rond en, zuchten, " dat wij geen uitzonderingen krijgen hebben we al vaak genoeg gehoord".
Nu konden we niet anders dan ons bij deze feiten neerleggen terwijl we de meiden die het aanging alvast een mooi weekend wensten en, onze koffie opdronken.
Toen dat op was, was het direct tijd om in te sluiten voor de nacht, wat vanavond keihard aankwam.
Niet alleen bij Inge en, Dorien maar, ook bij Bianca en, Cindy kwam de mededeling hard aan, hoewel dit de andere meiden liet zien dat ook voor ons de regels strikt werden gehandhaafd.
Bij het insluiten konden we als we dat wilden een slaappil krijgen, waar Bianca Cindy Dorien en, Inge direct gebruik van maakten.
Om gerommel met medicatie te voorkomen moesten we deze in aanwezigheid van Bernhard direct innemen, waarna we direct gemaand werden om naar onze kamers te gaan.
Waar we gekalmeerd direct gehoor aangaven terwijl we nog net zagen dat Inge helemaal in tranen haar kamer in liep maar, ook dat als het moest Bernhard en Carmen hard optraden.
Wat we onder andere zagen toen Cindy en, Thomas voor ze naar boven zouden gaan achter Inge aan wilden om haar te troosten.

Direct keek Carmen beide aan en, commandeerde, "Naar boven jullie en, heel vlug".
Toen Thomas niet meewerkte maar, nog eens naar Inge wilde zag Cindy dat Carmen op het punt stond om Thomas een standje te geven.
Wat uiteindelijk niet gebeurde omdat Thomas toen hij Carmen aankeek begreep dat hij serieus op moest passen, waardoor het allemaal met een sisser afliep.
Waarna zowel Thomas als Inge deze donderdagavond ineens alleen zat, wat voor Inge maar vooral voor Thomas even wennen was.
Om het leed wat te verzachtten had Carmen voor het clubje een reep pure chocolade gepakt zoals we dachten te zien maar, tot onze verbazing kregen alle inmiddels 36 meiden een reep pure chocolade aangeboden.
Bij het uitdelen zeiden Carmen en, Bernhard dat we deze reep vooral kregen om te ontspannen en, straks rustig te kunnen slapen.
Wat voor ons door alle ellende een welkom presentje was en, wij ook nu merkte dat je met iets kleins best wat kan bereiken, zoals Bianca en, Cindy ook aan Inge zagen.

Iets wat Inge en, even later ook Bianca duidelijk lieten merken en, toen Carmen Bianca en, Inge aankeek zei ze, "wij zijn heus geen boe mensen
hoor".
Nu keken Inge en, Bianca Bernhard en, Carmen aan en, zuchtten, "op school is het al best streng maar, hier is het nog veel strenger".
Nu keek Bernhard de meiden aan en, antwoordde "Bianca, de meeste meiden behoren zoals je gemerkt hebt niet tot de allerliefsten en, proberen maar, al te graag hoever ze mogen gaan".
"Ja Bernhard dat hebben Cindy en, ik de afgelopen weken heus wel gemerkt, om dan te vervolgen, " ook wij en, zelfs Thomas moeten oppassen met wat we zeggen of doen."
Om dan toen Bernhard het gesprek wilde staken durfde Bianca nog te zeggen, "dat verraste ook Erica en, Marga" maar, nu keek Bernhard Bianca aan en, zei op zeer strenge toon, "Bianca genoeg geweest".
Toen Bianca nog een keer commentaar wilde geven keek Bernhard haar zeer streng aan en, zei nogal kortaf, "Bianca nog één woord en, jij slaapt vannacht in de isoleercel begrepen?"
Dit deed Bianca haar cel ingaan en, op haar bed gaan zitten, waarna ze de reep chocola brak en, deze terwijl de deur in het slot viel genietend soldaat maakte.

Dat deed ook Cindy terwijl ze nog eens het moment voor zich zag waarin Inge en, Bianca in de isoleercel werden gegooid.
Dit deed Cindy twijfelen of ze hier wel mee door wilde gaan!
Op het moment dat Cindy een hap van haar reep nam begreep ze direct dat de vraag nutteloos was en, zij de komende weken geen keus had, anders dan net als Inge Bianca Dorien en, alle andere meiden haar tijd uit te zitten.
Toen Cindy haar chocola op had en, zij zich nog een keer had gemeld voor een verschoning, wat snel was gebeurt en, de deur gesloten was ging ze op haar bed liggen en, viel in slaap maar, wel een onrustige.
Al snel gevolgd door een enge droom, welke al snel dichterbij de waarheid zou liggen dan Cindy lief was.

 

[speentje]

Weeral schitterend vervolg van dit verhaal

 

[luierdromer]

HOOFDSTUK 30 AANLOOP NAAR HET WEEKEND

Dat merkten ze deze vrijdagmiddag toen ze na de lunch een halfuurtje mochten luchten.
Als ze er over nadacht vond Linda net als Bianca Inge en, Dorien dat er de hele dag al een gespannen sfeer hing.
Dit werd vooral veroorzaakt door het feit dat er vanmiddag een aantal meiden met weekend mochten, wat over een kleine 3 uur zou beginnen.
Hoewel dat moment nog ver weg leek was er dus al de hele dag een gespannen sfeer, om te beginnen hadden de meiden die vanmiddag naar buiten mochten de hele dag al een bigsmile van oor tot oor.
Dat het weekend verlof eraan kwam was gisteravond al te merken, doordat de meiden die het aanging hoorden rommelen met hun bagage.
Iets anders was dat de tijd voor Bianca Cindy Dorien Inge en, Linda leek te vliegen, leek de tijd voor Sabine Heidi Suzi vandaag te kruipen.
Ondertussen hadden we ontbeten en, was het tijd om naar school te gaan, iets wat Robby en, Hendrika merkten doordat Dorien Inge maar, ook wij deze vrijdagochtend wel heel erg stil waren.
Net als overigens Thomas die wel begreep waarom Inge het vanochtend moeilijk had.
Iets wat hij vooral had gezien aan de steun die ook Dorien Inge en, wij aan elkaar hadden als het even moeilijk was.
Intussen zaten we in de klas en, begonnen met een les wiskunde, wat we na 3 kwartier hadden ingeruild voor Engels, waarna het tegen half elf pauze was.

Waar tijdens het luchten de tongen los kwamen.
Nadat we laten doorschemeren dat we het de betrokken meiden wel gunden maar, voor ons zelf het gevoel hadden er dit weekend alleen voor te staan.
Nu keken Heidi en, Sabine ons aan, om dan te zeggen, "Inge Dorien Linda zoals jullie hebben gemerkt hebben jullie van de meeste meiden niets te vrezen".
"Bovendien hebben we allang gemerkt dat er genoeg andere meiden zijn waar jullie contact mee hebben gelegd".
Dat laatste moest niet alleen Dorien of Inge maar, vooral Linda toegeven en, ook Erica en, Marga moesten dat erkennen.
Om dan te vervolgen, "hoewel we in tegensteling tot jullie met de meeste anderen niet zo ver de diepte ingingen konden we bij de meesten wel ons hart luchten.
Dit moesten wij wel toegeven, want hoewel we met de meeste meiden buiten het clubje niet echt de diepte ingingen, konden we wel ons hart bij hen luchten.
Al met al was het kwartiertje luchten inclusief koffie snel voorbij, zodat we in tegenstelling tot waar we bang voor waren redelijk kalm naar het leslokaal terugkeerden.
Na het hervatten van de les was het al snel lunchtijd en, direct daarna tijd voor de vierde equipetraining van deze week.
Een les waar niet alleen Inge Dorien en, Linda maar, ook wij en, zelfs Thomas veel van had opgestoken zoals we uit uitslag van een onverwachte toets konden opmaken.
Zo werd het snel 3 uur en, was het weekend, op de afdeling was er voor de meiden die met weekend gingen hun spullen mochten pakken eerst koffie.

Waarna degene die het weekend buiten de gevangenis mochten doorbrengen hun spullen pakten en, met Hendrika meeliepen naar de uitgang
Uit de commentaren begrepen we dat de zes gelukkigen voor ze echt naar buiten mochten eerst voor een Visitatie naar Paula moesten.
Nadat de weekendploeg vertrokken was kregen wij nog een keer koffie of thee, waarna we mee mochten naar beneden om op de binnenplaats te luchten.
Hier maakten we gretig gebruik van, aangezien het met de schoolpauze de enige momenten op een dag waren dat we naar buiten mochten.
Waar wij al jaloers keken naar de meiden die met weekend mochten, nog heftiger reageerde Eva Kim Lianne Ariadne en, Nathalie omdat na een aantal incidenten waarvan ook wij het nodige hadden gezien hun verlof voor in elk geval dit weekend was ingetrokken, zoals we uit hun reacties begrepen.
Toen we knikten keek Nicky ons aan en, vertelde dat er in de weken voor dat wij binnen werden gebracht er de nodige vechtpartijen waren geweest, wat absoluut niet getolereerd werd.
Ondertussen was iedereen terug op de afdeling, waar werd gevraagd wat we tot aan het rustuur van 5 uur wilden doen.
Direct gaf Dorien net als Anne en, Hetty aan dat ze vooral omdat het hen rust gaf ze wilden borduren, hierop liep Bernhard direct weg om de borduur spullen te halen.
Waarbij Nicky zei, "zoals jullie merken is dat prima, mits jullie aan de grote tafel komen zitten".
Nauwelijks waren we bezig of Cindy schoof aan en, zei terwijl ze het borduurwerk van Dorien bekeek, " ondanks dat je nog maar, net bent begonnen ziet het er mooi uit".

Doordat Nicky het clubje bijna continu van enige afstand observeerde had ze al snel de indruk dat ook Cindy borduren wel leuk vond, dus keek ze Cindy aan en, zei.
"Cindy vandaag niet meer maar, morgenochtend is er de mogelijkheid tot handwerken waaronder borduren, of in het techniek lokaal een werkstuk te maken".
Ondertussen was het bijna 5 uur en, overwogen Bernhard en, Nicky om vanwege het feit dat het weekend begonnen was het rustuur vanmiddag te laten vervallen.
Toen ze echter zagen dat Lies Manon en, Anne wat zaten te kissebissen en, het bovendien op een handgemeen uit leek te lopen, besloten Nicky en, Bernhard dat ze er verstandig aan deden om het rustuur toch door te laten gaan.

Dat dit vanmiddag niet zonder slag of stoot geaccepteerd zou worden ondervonden Bernhard en, Nicky bijna direct.
Niet alleen zetten buiten de kissebissende meiden ook Marga Inge Rianne en, Anne een behoorlijke grote mond op maar, bovendien dreigde er omdat de meiden absoluut niet wilde een opstootje.
Wat werd gesmoord doordat Bernhard het clubje uit elkaar dreef en, bovendien dreigde om het kwartet het hele weekend in te sluiten en, dus het bezoek en, alle activiteiten voor hen te laten vervallen.
Waar Inge vooral van schrok was de mededeling dat als ze nu niet meewerkten de gevangenis aangifte zou doen van het incident.
Wat zou betekenen dat ze opnieuw moest voorkomen en, het risico liep om er acht weken bij te krijgen.
Direct was het met de spanning gedaan en, hoewel de rust was teruggekeerd besloten Bernhard en, Nicky om ter afkoeling alle meiden toch voor het rustuur in te sluiten.
Ook al dreigde na deze mededeling een nieuw opstootje.

 

[speentje]

Weeral schitterend vervolg van dit verhaal

 

[luierdromer]

HOOFDSTUK 31 VECHTPARTIJ MET GEVOLGEN.

Hoewel Bianca Cindy Inge Dorien en, Linda zich afzijdig probeerden te houden
Wat in het begin best lukte, hoewel ze best jaloers waren op Birgit en, het best begrepen en, ze zagen dat Birgit en, Ursula wat somber waren omdat, hun vriendinnen Janneke en, Lies net als onze vriendinnen met weekend mochten.
Toen wij vroegen of zij wisten waarom ze nu niet mochten, vertelden Birgit en, Anne dat ze bij justitie precies wilde weten waar je met je verlof heen ging maar, vooral wat de relatie van jou met het logeeradres was.
Inmiddels was Nicky aangeschoven, dus toen Bianca en, Cindy doorvroegen vertelde Nicky, " meiden om te voorkomen dat jullie tijdens het verlof rottigheid uithalen, of dat je opnieuw met lopende problemen thuis, zoals ruzie of mishansdeling van ouders die in scheiding liggen worden geconfronteerd".
"Willen we 300% zeker weten dat je in een warm bad komt en, ouders of voogden jullie indien nodig aan kunnen".
"Als jullie denken dat we van zowel jullie als Erica en, Marga alleen maar positieve dingen hebben gezien, hebben jullie het mis Bianca en, Cindy".
"Ook bij jullie hebben we allang gezien dat jullie niet altijd lieverdjes zijn".
Nu zagen Dorien en, Inge ons gezicht betrekken en hoorden ons vragen, " hoe kom je erbij Nicky, wij doen nooit wat !"
Terwijl ook Thomas liet merken dat hij altijd lief en, nooit vervelend was en, nooit iets deed wat niet mocht direct zagen zowel wij als Nicky en, Bernhard dat Inge hem aankeek en, zuchtte " Thomas, dat weet jij wel beter".
Terwijl wij ondertussen wat stonden te ouwehoeren, wat we vooral deden omdat we aan elkaar merkten dat de spanning op de afdeling behoorlijk was opgelopen en, inmiddels het kookpunt bereikt had.
Terwijl we aan Erica en, Marga merkten dat ook zij worstelden met de gespannen sfeer en, inmiddels echt op ontploffen stonden.
Terwijl ook Manon Rianne Lianne Kim en, Janneke zuchtten dat Erica en, Marga niet meteen zo opgefokt hoefden te reageren.

Dat merkten we ook aan Ariadne Birgit en, Lies die zich er op een vervelende manier mee begonnen te bemoeien en, ze bovendien het clubje langzaam insloten.
Hoewel Bernhard en, Nicky direct reageerden kwamen ze te laat, want op het moment dat ze aan kwamen rennen haalden Britt en, Lies met hun vuisten uit naar Lianne Rianne en, Kim die dat niet op zich lieten zitten maar, direct terugsloegen maar, vooral trapten.
Terwijl Linda Inge maar, vooral Dorien en, wij afstand probeerden te houden.
Dat lukte de eerste minuten verbazend goed, totdat zowel Inge Thomas als Cindy bewust dan wel onbewust geraakt werden.
Dat had tot gevolg dat Inge direct Thomas probeerden te ontzetten maar, ook en, vooral dat bij Dorien de stoppen doorsloegen zodat Dorien ontplofte en, zij zich direct in de strijd wierp.
Waarbij ook Dorien de nodige schoppen en, klappen uitdeelde, terwijl Bernhard en, Nicky nog steeds probeerden om de afdeling te kalmeren.
Helaas was het al zo geëscaleerd dat dit niet meer mogelijk was en, er niets anders opzat dan het interventieteam van de Hunnenberg erbij te halen.
voor de meiden en, Thomas het beseften stormde het team de afdeling op maar, dat merkten wij net als alle meiden pas toen het team de meiden stuk voor stuk tegen de grond drukten.
Hierbij merkten zowel Bianca Cindy als ook Inge dat ze niet al te zachtzinnig in hun nek werden gegrepen en, vervolgens stuk voor stuk omhoog werden getrokken en, met hun gezicht tegen de muur werden gedrukt.
Waarna alle meiden handboeien om kregen en, waar zowel wij als Thomas Inge en, Dorien dachten dat het interventieteam ons maar, vooral Thomas zouden ontzien, was dit niet het geval.
Want nauwelijks had iedereen de handboeien om of , we moesten onder dwang op de kille harde grond gaan zitten

Eénmaal in kleermakerszit op de koude grond gezeten konden we niets anders dan wachtten op wat nu zou komen.
Al snel vertrok het interventieteam en, toen die weg waren keek Bernhard de meiden en, Thomas aan en, zei op niet mis te verstane toon, " meiden en, Thomas, nu zijn jullie echt te ver gegaan en, dat betekend dat jullie direct tot morgenochtend 8 uur worden ingesloten."
"Dat betekend dus ook dat alle activiteiten inclusief het bezoek vanavond komen te vervallen en. ook dat jullie het avondeten op jullie kamer krijgen".
Na deze donderpreek dachten wij dat dit het was maar, Nicky vervolgde, "verder zijn wij verplicht om de vechtpartij bij zowel de gevangenisdirectie als bij Justitie te melden".
Deze mededeling deed iedereen zuchtten, waarbij bij verschillende meiden de tranen in de ogen sprongen maar, Bernhard en, Nicky kenden nu geen enkele genade maar, gingen door met hun betoog.
"Meiden De kans is dus groot dat de directie aangifte gaat doen bij justitie en, jullie opnieuw bij de kinderrechter moeten komen".
"In dat geval zullen er zeker de nodige weken bij jullie verblijf hier bijkomen".
Net als Erica en, Marga dachten wij ondanks dat ook wij hadden meegedaan dat we nu toch buiten schot zouden blijven maar, tot onze grote schrik keek Bernhard Erica Marga Bianca en, Cindy recht in hun gezicht net als nog wat meiden die aan het project meededen en, zuchtte
"Voor jullie betekend dit dat, als jullie door de kinderrechter schuldig worden bevonden, ook jullie voor dit feit echt gestraft zullen worden en, dus nog de nodige extra weken moeten zitten".
"Bovendien krijgen ook jullie daarvoor dan wel een vinkje op jullie strafblad".
Hier werden zowel Bianca en, Cindy als Erica en, Marga doodstil van maar, nu werd er direct begonnen om alle betrokken meiden en, Thomas in te sluiten.
Op het moment dat de eerste meiden naar hun kamer werden gebracht merkten we pas dat, een aantal meiden die zich afzijdig hadden gehouden al waren ingesloten.

Nadat er dus al de nodige meiden waren ingesloten waren nu Bianca en, Dorien aan de beurt.
Direct toen beide opstonden merkten ze dat hun luiers verzadigd waren en, we dus nodig verschoond moesten worden maar, totaal onder de indruk hielden we onze mond.
Intussen waren we bij onze kamers aangekomen en, werd direct toen we binnen waren de deuren gesloten maar, direct ging op 20 centimeter boven de grond een luikje open.
Direct kregen Bianca en, Dorien de opdracht om met hun rug naar het luikje op hun knieën te gaan zitten en, hun geboeide handen door het geopende luikje te steken.
Waarna eindelijk de handboeien afgingen en, Bernhard tegen beide afzonderlijk zei dat hij of, Nicky zo binnen zou komen om ons te verschonen en, ze de rest wel zouden merken.
Dit deed niet alleen Bianca en, Cindy maar, ook Dorien en, Inge zuchtten.
Toch dachten we dat het hier wel bij zou blijven en, deze soep niet zo heet gegeten zou worden, als dat deze net was opgediend.
Dat dit toch tegen viel merkten we allemaal net als Thomas in de dagen die volgden.

 

[speentje]

Weeral schitterend vervolg van dit verhaal

 

[luierdromer]

HOOFDSTUK 32 DE DREIGING VAN OPNIEUW VOORKOMEN EN ECHT VEROORDEELD

Om te beginnen werden we gelukkig direct verschoond maar, gebeurde dat deze keer echt zakelijk.
Iets anders was, dat ook al was het nog geen 5 uur de celdeur dichtviel en, niet zoals gebruikelijk om 6 uur weer open ging.
Het enige wat er wel gebeurde was dat het luikje openging en, we een dienblad met een voor hoofd en nagerecht kregen aangereikt, waar we het vandaag blijkbaar mee moeten doen.
Bovendien kregen we nog kort en, zakelijk te horen dat we morgen alleen van onze kamer af mochten om te douchen en, later op de dag om een halfuurtje te luchtten.
Dit deed de betrokken meiden diep zuchtten maar, dat veranderde niets aan de zaak, het enge wat Bernhard en, Nicky nog kwijt wilden was dat, dit onze eigen schuld was.
Nu beseften zowel Bianca als onder andere Inge en, Dorien dat we het hiermee moesten doen.
Bovendien vroegen zij en, Cindy zich af wat dit voor de rest van het weekend zou betekenen maar, dat was afwachten.

Hierdoor realiseerde zowel Bianca als Cindy zich dat ze er verstandig aan deden naar de bewakers te luisteren en, te doen wat die opdroegen.
Intussen overdacht ook Inge haar situatie en, besefte dat zij op moest passen met het geven van commentaar en, al helemaal geen grote mond op moest zetten als iets niet zinde.
Ondertussen hadden Inge net als Bianca Cindy en, de andere meiden die het aanging haar medicatie en, een schone luier gehad.
Nu was het acht uur en, besloot Bianca om maar, op haar bed te gaan liggen.
Terwijl ze net als Cindy de afgelopen dag nog eens liet passeren om dan te beseffen dat het lijntje tussen zichzelf verdedigen of Thomas beschermen en, uitdagen of vechten flinterdun was.
Ondertussen overdacht ook Cindy in haar cel de hele situatie en , vroeg zich hardop af of ze hier wel aan had moeten beginnen!
Terwijl ze heel goed wist dat zij en, Bianca specifiek voor juist dit soort excessen waren gewaarschuwd.
Na deze overdenkingen en, een extra slaappil vielen zowel Bianca als Cindy in slaap.
Terwijl ook Dorien hoewel niet betrokken bij de rellen had ze vanavond wel alles gezien.
Ook was ze niet verbaasd over de betrokkenheid van Inge, aangezien ze uit ervaring wist dat Inge een nogal kort lontje had.
Toch was Dorien deze keer van dat korte lontje geschrokken en, had ze niet verwacht dat Inge het lef had om Bernhard en, Nicky een grote bek te geven.
Net als Dorien wist ook Cindy heel goed dat Inge geen lieverdje was, toch had Cindy verwacht dat Inge na haar arrestatie en, veroordeling maar, vooral het gevangenisregime wel op haar tellen zou passen.
Ondertussen draaide Cindy continue van haar zij op haar rug en, weer terug en, besefte ineens dat het vastgelegd worden zo gek nog niet was.
Terwijl ze ook merkte dat haar luier langzaam volliep.
Verder filosoferend verbaasde het Cindy hoe recalcitrant Bianca vandaag was geweest, terwijl ze normaal de rust zelve was.
Was Bianca vanavond vooral naar Bernhard en, Nicky behoorlijk vervelend geweest.
Als dit incident ook voor Bianca een echte veroordeling zou opleveren was dat haar eigen schuld begreep Cindy.
Toch besloot ze om ook in dat geval Bianca niet te laten vallen, met dit besluit viel Cindy pas tegen half twaalf eindelijk in slaap.
Waar Bianca alles van zich af wilde zetten en, gaan slapen, lukte dat niet alles bleef maar, malen maar, besefte Bianca dat zij zich niet zo had moeten laten gaan en, zich er niet mee had moeten bemoeien.
Vooral had ze haar grote mond moeten houden, want dat dit incident gemeld zou worden en, gevolgen zou hebben begreep ze heel goed.
Sterker het zou goed kunnen dat ze opnieuw voor de kinderrechter moest verschijnen en, dit haar een echte veroordeling zou opleveren.
Dit alles hield Bianca lang wakker maar, doordat ze besefte dat het kwaad al geschied was en, ze en voorwaardelijke of zelfs een onvoorwaardelijke celstraf en, met dit besef viel Bianca in slaap.

ZATERDAGOCHTEND

Net als vorige week gingen ook deze zaterdag rond 8 uur de celdeuren open en, zei Hendrika dat Bianca en, Inge net als alle meiden samen mochten douchen en, ontbijten.
Direct hierop merkte Hendrika enige opluchting bij Bianca en, Inge en, dat Bianca wel degelijk besefte dat ze nu nog geen strafblad had ze deze als ze hiervoor veroordeeld werd ze deze wel zou hebben.
Ondertussen zagen zowel Bianca en, Cindy als Dorien en, Inge dat ook Britt Erica en, Manon het gebeuren van Vrijdagavond alles behalve vergeten waren.
Terwijl Kim Lianne en, Rianne ons aankeken, dan knikten Britt en, Lies en, siste "op mijn teken geven we Lianne kim en, Rianne een koekje van eigen deeg".
Toen Britt en, Manon even later richting de douche liepen om toe te slaan maar, zagen er vanaf toen ze Hendrika Robby en, Nora zagen lopen.

Later in de week merkten Dorien Inge dat Britt en,, Lies nog steeds zoals eerder afgesproken het plan hadden om Lianne Kim en, Rianne alsnog tot een vechtpartij te bewegen.
Waarbij het groepje hoopte dat ze Kim Lianne en, Rianne definitief in de problemen konden brengen en, ze een extrastraf aan te smeren.
Deze Zaterdag ervoeren Bianca Cindy Inge en, Dorien ondanks de afwezigheid van Heidi Suzi en, Sabine toch steun van de meeste meiden om zich heen.
Op het moment dat Kim met haar secondanten Dorien Inge maar, vooral Bianca en, Cindy te grazen wilde nemen, hielden ze wel rekening met terugslaan van Dorien en, Linda en, in mindere mate van Inge maar, absoluut niet van ons.
Toch was het terugslaan van Dorien en, Linda maar, ook van Inge direct raak en, wel zo dat er een stevige vechtpartij ontstond.
Dit hadden Kim Britt en, Lies totaal niet verwacht en, al helemaal niet dat Bianca en, Cindy in staat waren om zich te verdedigen.
Zo dat het geheel uitdraaide op een grote vechtpartij en, Robby en, Hendrika hoewel ze er snel bovenop zaten te laat kwamen.
Wel zagen ze dat er inmiddels de nodige blauwe plekken ontstonden maar, er inmiddels ook bloed vloeide.
Binnenstormend schreeuwde Hendrika, " zijn jullie gek geworden, of zijn jullie hormonen op hol geslagen?"
Dan moesten de vechtersbazen onder de douche vandaan komen en, snel afdrogen en, aankleedden dan keek Hendrika inmiddels chagrijnig
de betrokkenen aan en, snauwde " hup opschieten treuzelaars" maar, in tegenstelling tot wat Robby en, Hendrika hoopten maakten het geschreeuw totaal geen indruk op de vechtende meiden.

Hierop werd besloten de meiden uit te laten razen in de hoop dat camerabeelden uitsluitsel zouden geven wat betreft wie er bij betrokken waren en, wie wat deed.
Direct werd bovendien afgesproken om Bianca Cindy Marga Erica en, de andere meiden van het preventieproject niet te sparen als zou blijken dat ook zij erbij betrokken zouden zijn.
Dat ook zij niet zouden worden ontzien bleek Bianca Cindy Erica Marga en, de andere genoemden sneller dan hen lief was.
Uiteindelijk duurde het ruim een halfuur voordat de rust beetje bij beetje terugkeerde en, de meiden onder de douche vandaan kwamen.
Direct viel het op dat de meesten aardig wat blauwe plekken hadden.
Toen we waren aangekleed mochten we aan tafel komen maar, voor we mochten eten keek Robby ons stuk voor stuk aan en, baste, " meiden nu zijn jullie stuk voor stuk te ver gegaan".
"We sluiten jullie na het ontbijt voorlopig in om af te koelen en, in de tussentijd gaan wij de beelden bekijken om te zien wie er hebben meegedaan en, vooral wie wat gedaan heeft".
"waarbij de kans groot is dat, meerdere van jullie hiervoor opnieuw voor de kinderrechter moeten verschijnen".
"Houdt er rekening mee dat de rechter jullie verblijf hier dan zal verlengen".

Nu zagen we de meeste meiden zuchtten terwijl Erica Marga wij en, de andere meiden van het project dachten dat we gezien het fictieve van onze straf dat dit niet voor ons was.
Totdat Hendrika het groepje fel aankeek en, snauwde, " Bianca Cindy Erica Marga............ nu noemde ze ook de andere meiden bij naam " in dit geval hebben jullie absoluut geen streepje voor daarvoor hebben jullie veel te hard meegedaan en, niet alleen verdedigd"
"Sterker, in dit geval wordt ook jullie aandeel in deze vechtpartij haarfijn onderzocht, wat betekend dat er indien van belang ook tegen jullie aangifte zal worden gedaan".
Nu schrokken we echt hevig, want dat was niet de bedoeling en, zagen de meeste meiden Bianca en, Cindy wit wegtrekken, terwijl we ook voelden dat we nat waren.
Terwijl het volgende verschoonmoment pas over anderhalf uur zou zijn.
Ondanks dat konden wij ons net als de andere betrokkenen niet losmaken van de vechtpartij van deze zaterdagmorgen.

Toen Hendrika Bianca Cindy Inge Dorien Linda en, de andere aanwezige meiden aankeek gaven Bianca Inge en, Cindy net als veel andere meiden die bij de vechtpartij betrokken waren geweest aan dat zij een afspraak met hun advocaat wilden maken.
Daarnaast gaven verschillende meiden aan dat zij daarnaast ook behoefte hadden aan een afspraak met de pastor.
Tot verbazing van ons clubje inclusief Thomas stemde Robby in met deze vraag en, beloofde dat hij voor alle betrokken meiden zijn best zou doen.
Om voor vanmiddag of vanavond de nodige afspraken te maken.
Hierna zei Hendrika dat wij ondanks alles gewoon naar de zaterdagactiviteiten mochten.
hierna kreeg zoals vaker op een doodmoment de grote puzzel de aandacht waardoor we onze zinnen al wat konden verzetten.
Waarna tegen 2 uur Anne Dorien en, nog wat meiden hun borduurwerk mochten pakken, waarbij ze zagen dat wij opkeken en, Bianca net als eerder in de week vroeg of ze mee mochten naar de borduuractiviteit .
Direct keek Hendrika de meiden aan en, zei dat dit prima was maar, beginnen met borduren midden in de week hier wat lastig is.
Dan waren we zover en, zei Robby, "Bianca Cindy kom maar, dan kunnen jullie zo dadelijk een patroon uitkiezen".
Aangekomen in de zaal waar het borduren was, hadden ook wij al snel een onderwerp gevonden, zo dat we al snel zaten te borduren.
Ondertussen zagen we dat vooral Dorien doordat zij in de afgelopen week regelmatig een uurtje had mogen borduren al een eind op weg was.

Doordat als je een activiteit leuk vindt vliegt de tijd om, zo ook nu en, ook nu moesten we tegen 5 voor 12 opruimen.
Waarna we naar de afdeling werden teruggebracht, waar binnen gekomen Robby vertelde dat vanmiddag na het bezoekuur zowel Irene als pastor Johan ons na het bezoekuur een bezoek zouden brengen.
Dit om de vechtpartij en, de waarschijnlijke gevolgen met ons te bespreken.
Toen wij verder vroegen zei Robby "meiden, meer weet ik nu ook niet "maar, toen Robby vertelde dat de bewaarders verplicht waren om relletjes in de kiem te smoren begrepen wij dat best.
Net als dat als je zoals in een gevangenis continu op elkaars lip zit en, er een meningsverschil ontstaat, dat hier snel escaleert".
Om dan door te gaan, " helaas ligt ook jullie gedrag hier door jullie voorgeschiedenis onder het vergrootglas", sloot Robby af.
Dit deed Bianca Cindy Erica Marga en, nog zes andere meiden van het preventieproject opgelucht ademhalen.
Vooral omdat we dachten dat we ondanks alles maar, vooral door het preventieproject, hier wel mee weg zouden komen.
Doch Hendrika en, Robby deden direct een waarschuwing uitgaan en, tot onze schrik werd deze door Irene Denekamp bevestigd.

WEEKEND BEZOEK VAN INRENE DENEKAMP EN, PASTOR JOHAN.

Direct toen we in de ontvangstruimte voor advocaten kwamen en, Irene en, Johan binnen waren en, iedereen handen had geschud en, waren gaan zitten keek Irene ons aan en, zuchtte " Bianca en, Inge iets wat in jullie voordeel pleit, is dat ik van Robby en, Hendrika heb gehoord dat jullie niet zijn begonnen maar, vooral dat jullie de zelfbeheersing hebben behouden en, alleen gepast geweld probeerden te gebruiken".
"Bovendien komt daar voor Inge nog bij dat ze Thomas uit de wind probeerde te houden en, hem ontzette toen hij alsnog in het geweld belande.
"Helaas geldt voor Inge als Bianca dat jullie daarna niet stopten maar, bleven meedoen.
Dan vervolgde Irene, " van de deelnemers aan het preventieproject zal niet alleen Bianca maar, zullen waarschijnlijk ook Erica en, Marga een dagvaarding ontvangen".
Nu kregen Bianca Inge maar, ook Dorien en, Cindy de kans om te reageren maar, eerst vroegen Inge en, Bianca of ze zich de volgende keer dan zomaar moesten laten aftuigen.

Waar Inge aan toevoegde, "Irene, ik laat me verdorie niet nog een keer aftuigen".
"Zoals de eerste ochtend bij het douchen gebeurde toen Ariadne en, en, Eva mij grepen, in een poging om Dorien uit te dagen en, haar in een knokpartij mee te krijgen.
Nu kregen Dorien en, Cindy de kans om te reageren, als eerste reageerde Dorien, " Irene, ook al weet ik heus wel dat net als ik zelf Inge geen lieverdje is heeft zij hier een punt".
"Bovendien hebben we ook al gemerkt dat Bianca en, Cindy zich niet zomaar laten pakken, laat staan een koppie kleiner laten maken."
Dan vervolgde Dorien , " in dit geval wilde Inge vooral voorkomen dat Thomas gepakt zou worden".
Nu keek Irene Bianca en, Inge ernstig aan en, vertelde ze dat beiden rekening moesten houden en, zich voorbereiden op een langer verblijf in de Hunnenberg en, tegen Bianca "Bianca als de kinderrechter jou schuldig acht, betekend dit dat je naast je verblijf van 3 maanden in het kader van het preventieproject er zomaar 3 maanden bij kunt krijgen.
"Wat dan betekend dat ook jij een strafblad hebt", hier schrok niet alleen Bianca maar, ook Cindy van.

Ook zagen we dat Erica en, Marga begrepen dat ze deze keer het risico liepen om echt tegen een veroordeling op te lopen.
Ondertussen was het 3 uur en, zei Irene dat zij het hierbij wilde laten maar, als zij wist of en, wanneer Inge Bianca Marga en., Erica voor moesten komen, zij hen dat direct zou laten weten.
Nauwelijks uitgesproken klopte Nicolien en, Jaap die op de deur omdat het tijd was, om te luchten, en, het daarna rustuur en, etenstijd was maar, er nu eerst bezoekuur was.

WEEKEND BEZOEK.

Dan zei Irene nog dat wij ons niet gek moesten maken en, toch wat van ons weekend moesten maken.
Ondertussen was het bijna 3 uur en, dat betekende op zaterdag en, zondag bezoekuur.
Deze keer waren niet alleen de ouders van Dorien Inge en, Linda maar, ook Nancy en, Sandra gekomen.
Tot frustratie van Bianca zag Sandra direct dat er wat gebeurt was en, dat Bianca daar mee in haar maag zat.
Toen Bianca en, Inge wat dat betreft hun kaken stijf op elkaar hielden keek niet alleen Sandra maar, ook Isabelle de moeder van Inge en, Thomas de meisjes aan.
Om haar dochter aan te kijken en, heel zachtjes te vragen, "Inge ik zie dat er iets gebeurt is waar je mee zit.
"Wees een flinke meid en, vertel me waar je mee zit!"
Terwijl Isabelle Inge aan het praten probeerde te krijgen, zag ook Sandra dat ook Bianca wat verzweeg.

Toen beiden hun ouders duidelijk maakten dat ze niet over het gebeuren wilden praten kwam Nicolien erbij zitten, keek Bianca en, Inge aan en, zei "meiden vertel het maar!"
Om dan te vervolgen, "als jullie zwijgen, ben ik verplicht om het aan jullie ouders te vertellen".
Om dan te vervolgen, "ik begrijp best dat het voor jullie moeilijk is om hier over te praten maar, jullie ouders hebben ten alle tijden het recht om te weten hoe het met jullie gaat".
Om dan terwijl we nog eens voorzien waren van koffie en, wat lekkers door Sandra en, Isabelle te worden aangekeken en, zuchtte Sandra, " nou meiden kom op voor de draad ermee".
Nu zagen Dorien en, Cindy en, wat andere meiden die ook hadden gevochten Bianca en, Inge diep zuchten en, hoorden ze hen hortend en, stotend vertellen dat ze met andere meiden hadden gevochten en, dat de gevangenisdirectie daarvan aangifte had gedaan.
Om dan verder te vertellen dat eerder vandaag ook Irene hier geweest was en, verteld had dat ze gedagvaard waren en, het er op leek dat Inge er 1 a 2 maar, misschien wel 3 maanden bij kon krijgen.

Dan vertelden Bianca Erica en, Marga hun verhaal en, terwijl Bianca Sandra aankeek en, zei " hiervoor worden we echt voor de rechter gebracht en, als die ons hiervoor veroordeeld heb ook ik een strafblad".
Nu keek Sandra Bianca aan en, zei "Bianca zoals ik het begrijp ben jij niet begonnen maar, ben je in het vuur van de strijd wel doorgegaan, ook toen je de mogelijk had om te stoppen".
"Hierdoor ben jij alsnog je boekje te buiten gegaan".
Nu knikte Bianca maar, ook Inge en, zei Inge terwijl ze Isabelle aankeek " ja mam maar, als ze niet alleen mij maar, vooral Thomas in een vechtpartij trekken, ben ik verplicht om mij zelf weg te cijferen en, Thomas te beschermen".
Ondertussen keek Nicolien op haar horloge en, zag ze dat het bijna tijd was, nadat ze dit aan alle meiden had meegedeeld keek ze Inge aan en, zei.
"Oké Inge maar, het grote punt is dat jij hierbij veel meer geweld hebt gebruikt dan gerechtvaardigd was".
Nu was het echt tijd en, dachten Inge dat Thomas ondanks alles met Isabelle naar huis zou gaan.

 

[speentje]

Weeral schitterend vervolg van dit verhaal

 

[luierdromer]

HOOFDSTUK 33 LANGER VERBLIJF VAN THOMAS EN MEER HEFTIGHEID
Ook Nicolien en, Jaap dachten dat maar, toen keek Isabelle broer en, zus aan en, zei.
" Nee Thomas, aangezien ik allang begrepen heb dat dat jij niet geheel vrijuit gaat blijf jij nu hier".
"Bovendien ga jij met Inge mee naar de rechtbank als zij zich voor haar aandeel in de vechtpartij moet verantwoorden".
Deze mededeling van hun moeder deed niet alleen Thomas maar, ook Inge schrikken.
Ondertussen was het voor vandaag tijd om afscheid te nemen en, bleek dat we op de terugweg bij Paula door het poortje moesten, waarbij ook Thomas verplicht werd door het poortje te gaan.
Deze keer kregen zowel Thomas als Inge net als, Cindy Janneke Bianca Marga en, Erica rood.
Toch dacht Inge net als Bianca Dorien Linda en, Cindy dat Paula Thomas zou ontzien en, dus alleen de geselecteerde meiden vanavond met de billen bloot moesten.
Net als Thomas zelf, die dus ook niet van plan was om zich bij Paula helemaal uit te kleedden.
Helaas voor hem merkte hij net als Inge een paar weken eerder dat Paula niet van wijken wist en, ook nu voet bij stuk hield.

Nu keek Paula Thomas strak in de ogen en, zei vrij kortaf, "Thomas als jij je nu niet snel uitkleedt, doe ik het!".
" Bovendien gaat het dan met harde hand".
Nu schrok Thomas en, begreep hij dat hij er verstandig aan deed om net als de geselecteerde meiden mee te werken.
Zodat Thomas en, Inge als eerste binnen werden gelaten en, Inge zich direct uitkleedde.
Toen die naakt voor Paula stond zag Paula dat Inge na twee en, halve week eindelijk van de blauwe plekken af was.
Bovendien reageerde Inge veel minder gevoelig, hoewel Paula wel merkte dat Inge al dat gewrijf en, gefriemel alles behalve prettig vond.
Iets wat Paula best begreep.
Intussen was Inge klaar en, mocht zij zich aankleedden, echter toen ze ontspande hoorde ze dat ze plaste.
Direct zagen Paula Thomas en, Bianca die ook al binnen was Inge verkleuren, terwijl Paula ondertussen Thomas aan een inspectie onderwierp.
Toen Inge nadat ze geholpen was met haar luier zich verder aankleedde, zag ze zelf wat ze had aangericht, wat haar knalrood deed worden.

Toch merkte ze nu dat Paula wat dat betreft wel wat gewend was, want toen Inge zich wilde verontschuldigen wuifde Paula dat weg.
Terwijl Inge zag dat nu Erica Marga en, nog vier meiden van het preventieproject aan de beurt waren en, aan een grondige inspectie werden onderworpen.
Ook zag ze dat ook van hun geen protest of tegenwerking geaccepteerd werd, wat ze vooral merkte toen Michelle en, Astrid op brutale wijze weigerden om zich uit te kleedden.
Laat staan om zich naakt aan Paula te vertonen.
Waarbij duidelijk te zien was dat beide meiden dachten dat die hen niets kon maken.
Toch zouden ook zij al snel merken dat ze het lelijk mis hadden en, zagen de andere meiden en, Thomas dat Michelle ondanks gillen en, stevig tegenspartelen hardhandig werd onderzocht en, ook Astrid toen ze niet meewerkte stevig werd aangepakt.
Toen we uiteindelijk allemaal klaar waren en, opgehaald werden om naar de afdeling te worden gebracht, zagen Inge Bianca en, Cindy dat Astrid en, Michelle apart werden genomen en, hoorden we dat ze naar de isoleercel zouden gaan.
Terwijl wij te horen kregen dat we geacht werden op de afdeling direct naar onze kamer te gaan en, vooral niet te treuzelen, anders zou de gene die treuzelden ook naar de isoleercel gaan.

De laatste opmerking deed Inge en, Bianca verstijven, de gedachte alleen al!
Uiteindelijk waren we netjes op tijd op de afdeling maar, het dreigen met de isoleercel had wel tot gevolg dat Bianca en, Inge totaal van streek waren.
In hun cel gekomen liet zowel Inge als Bianca zich languit op hun bed vallen, beide met hun hoofd in de kussens.
Zo troffen Jaap en, Nicolien beiden aan toen ze op hun ronde met medicatie en, luiers rond gingen.
Toen Jaap aan Inge en, Nicolien aan Bianca vroeg wat er loos was, antwoordden beide het dreigen met de isoleercel beide had laten schrikken en, ze hun opsluiting daar van een paar dagen geleden opnieuw beleefden.
Terwijl beiden er niet aan moesten denken om daar nog eens terecht te komen.
Dat begrepen Jaap en, Nicolien best, waar Bianca aan toevoegde, " nu in mijn eigen cel opgesloten worden is al erg genoeg".
Waarna beide zich verder afsloten maar, Jaap eerst bij Inge en, toen die was ingesloten nog bij Bianca langs ging en, in beide gevallen zei,
"De isoleercel doen we ook niet zo snel als jullie misschien denken".
Om dan tegen Bianca te zeggen, " Bianca dat jij maar, vooral Inge schrikt is met jullie ervaring een logische reactie".

Nu knikte Bianca terwijl ook Inge dat deed toen het haar duidelijk was maar, dan keek zij Jaap aan en, vroeg, "Jaap mag ik een slaappil ?"
"Nou vooruit, hoewel ik persoonlijk geen voorstander ben van slapen op medicatie maar, gezien de ruzies van vandaag waar ook jullie getuige van waren!"
Toen Bianca even eerder probeerde om haar en, Cindy van de vechtpartij vrij te pleiten en, beweerde dat zij zich alleen verdedigd had en, verder niets hadden gedaan, " hm Cindy en, ik schopten of sloegen alleen maar uit verdediging" probeerde Bianca keek Jaap haar aan en, zuchtte.
"Nee Bianca, wat we allang gezien hebben is dat, net als Tanja Michelle Astrid Anne Marga en, Erica jullie ondanks dat jullie je nog nooit schuldig hebben gemaakt aan strafbare feiten, jullie lang niet altijd lieverdjes zijn".
Ondertussen had Bianca haar medicatie ingenomen waardoor ze al snel in slaap viel.

DE TWEEDE ZONDAG

Toen Bianca zondagochtend wakker werd realiseerde zij zich dat zij en, Cindy een volle week vastzaten.
Puur om Inge Dorien en, Linda te steunen, waarbij ze vooral gemerkt had dat de regels hier streng en, strak werden nageleefd en, die nog strenger waren dan ze van Dorien en, Inge tijdens hun bezoeken al hadden begrepen.
Toch merkten beide meiden dat er ook de nodige lichtpuntjes waren, zoals de kerkdienst van vanochtend en, vooral de Bijbelkring zoals ze vorige week al gemerkt had.
Zodat toen Bernhard en, Hendrika tegen 8 uur de deuren opende en, zeiden dat we mochten douchen Bianca en, Cindy toch uitgerust waren.
Toen we tegen half 9 aan het ontbijt zaten.
Na het ontbijt merkten Inge en, Dorien dat praktisch de zelfde meiden tegen10 uur aanschoven voor de via de livestream te volgen kerkdienst.
Want naast Bianca Cindy Dorien en, Inge schoven onder andere ook Birgit Nathalie Anneke en, Lianne weer aan.
Terwijl van de preventiegroep Tanja Marga en, Anne erbij kwamen zitten, terwijl ook Thomas tegen Inge aanschoof.
Direct viel Dorien en, Inge op dat het er tijdens de kerkdienst net zo aan toe ging als vorige week.
Terwijl het ons opviel dat het er precies zo aan toe ging als vorige week in onze eigen wijkkerk, vlak voor onze aanhouding.
Behalve dan dat er hier behalve Thomas alleen maar, meisjes zaten, terwijl in de gevangenis van Nieuwersluis waar de stream vandaan kwam alleen maar, volwassenvrouwen zaten.

Behalve dan een enkele mannelijke bewaarder en, de predikant en, de ouderlingen dan mannen waren.
Op momenten dat we tijdens de dienst om ons heen keken zagen we dat, veel meiden hier van opfleurden en, net als wij kracht putten uit deze bijeenkomst.
Zodat er na afloop een serene rust heerste, zelfs tijdens de koffie en, bij de al vrij snel volgende lunch, waar het er gemoedelijk aan toe ging.
Terwijl Anne Eva Tanja en, Kim hun kans schoon zagen om Bianca Cindy Dorien en, Inge beter te leren kennen.
Het eerste wat Tanja en, Manon aan Inge en, Dorien vroegen was, " Dorien Inge, hoe hebben jullie de eerste week in de Hunnenberg beleefd?" Direct keken Dorien en, Inge op Tanja en, Manon aan en, zuchtte Dorien maar, vooral Inge, " om te beginnen was het schrikken toen er ondanks alle waarschuwingen ineens agenten verschenen, die eerst Dorien en, een paar uur later Linda en, mij kwamen halen".
"Ook viel het direct op hoe streng het hier toegaat".
Eigenlijk wilde beide doorgaan maar, nu keken Tanja en, Manon Bianca en, Cindy aan.
Die terwijl we merkten dat intussen ook Eva en, Anne belangstellend waren, zuchtten, " de bezoeken hier waren al een heftige belevenis maar, de steun voor onze klasgenoten en, belangstelling voor de afdeling zijn echt gemeend".
"Voor de rest valt op dat het nog veel strenger is dan we al hadden begrepen".
Hierna zweeg Bianca en, haalde Cindy hun binnenkomst van een week eerder nog maar, weer eens aan.
Waarna Inge en, Dorien verder vertelden, " waar wij vooral voor de kick inbraken vechtpartijen uitlokte en, vooral berovingen pleegden.
Zodat we bewust het risico liepen om gearresteerd te worden".
Om dan door te gaan, "Waar ik nog wel had verwacht dat Bianca en, Cindy net als Leontien en, Mieke regelmatig op bezoek zouden komen maar, nooit dat jullie de uitnodiging om hier vastgezet te worden aan zouden nemen!"
Nu keek Bianca Inge en, Dorien aan en, zei na een diepe zucht, "Inge Dorien, dat jullie bewust inbraken en, mensen beroofden keuren Cindy en, ik af ".
"Dus beseffen wij heel goed dat het recht zijn loop moet hebben".

Nu wilde Bianca doorgaan maar, zag dat Inge en, vooral Dorien nu diep zuchten maar, zwegen.
Zodat Bianca en, Cindy hun verhaal vervolgden, " zoals jullie hebben gezien en, vooral gehoord hebben ze voor ons een paar fictieve delicten bedacht waarvoor we echt zijn veroordeeld maar, geen strafblad aan over houden".
"Bovendien hebben jullie ook gemerkt dat wij ons net zo goed strikt aan de regels moeten houden".
Voor Dorien of Inge nu konden reageren deden Anne en, Tanja dat al, " waar jullie het doen om jullie klasgenoten te steunen en, we bovendien al hebben gemerkt dat jullie juf met andere klasgenoten op bezoek komt, is het voor ons de laatste waarschuwing".
"Als wij hierna opnieuw in de fout gaan moeten we waarschijnlijk opnieuw zitten en, dan hebben we wel een strafblad te pakken", zuchtte Tanja en, Anne.
Nu knikten we maar, merkten we ook dat de lunch er op zat en, het tijd was voor wat corveetaken.
Toen dat klaar was, was het alweer bijna tijd voor het bezoekuur daarna de Bijbelstudie.

EEN BEWOGEN BEZOEKUUR

Waar ook wij merkten dat het fijn was als er zoals nu bezoek was en, het erg gezellig was, vloog de tijd en, was het uur voor wij het beseften voorbij.
Waar de meeste meiden gelukkig rustig en, kalm op reageerden.
Toen Isabelle Inge vroeg hoe het kwam dat ze nu vrij kalm was, keek Inge haar moeder aan en, zei lachend "mam als jullie weg zijn komt de pastor voor de wekelijkse Bijbelstudie".
"Dat is niet alleen leerzaam maar, geeft vooral de nodige afleiding".
direct knikte Isabelle dat ze haar dochter begreep.
Dan was het echt tijd om voor nu afscheid te nemen, terwijl Thomas net als Inge dacht dat hij ondanks dat Isabelle gister al had gezegd dat Thomas tot aan de nieuwe zitting vast zou blijven zitten Thomas nu met Isabelle naar huis zou gaan maar, merkte Inge nu dat Isabelle Thomas aankeek en, hoorde haar zeggen, " Thomas nogmaals gehoord hebbende dat ook jij je hier niet altijd naar behoren weet te gedragen, vinden je vader en, ik het beter dat jij hier blijft, in ieder geval totdat Inge voor de ruzies en, vechtpartijen en, dan vooral die van gisteren hier opnieuw voor de kinderrechter moet komen"!
" Thomas, voor alle duidelijkheid, jij gaat dan samen met Inge naar de rechtbank" sloot Isabelle af.
Dat dit bij Inge maar, ook bij Dorien Linda en, ons voor enige verlichting en, opluchting zorgde, zagen Isabelle Dorien en, de andere meiden direct.
Zoals Inge en, Dorien wel hadden verwacht wilde Thomas zijn langere verblijf in de Hunnenberg niet accepteren, ondanks dat hem dit gisteren ook al was verteld.
Nu keek Thomas Isabelle Hendrika en, Bernhard aan en, mompelde "geen sprake van, ik ga zo mee naar huis!"
Nu bleek Hendrika en, Bernhard dat Thomas deze zondag absoluut niet meewerkte.
Hierop keek Hendrika Thomas streng aan en, zei "Thomas geen sprake van jij blijft hier en, als jij nu je mond niet houdt ga je net als eerder je zus naar de isoleercel".
Dit horende was ons maar, ook Inge en, Dorien duidelijk dat Bernhard en, Hendrika ook van Thomas geen enkele tegenspraak dulden en, dat het hen niet uitmaakte of er opgetreden moet worden.

Wat we dus ook direct zagen gebeuren, toen Hendrika Thomas niet al te zacht terug op zijn stoel drukte en, zij Isabelle de kans gaf om Thomas de situatie nog een keer uit te leggen.
Toen ook dit uiteindelijk maar, half bleek te werken trok Bernhard Thomas omhoog en, zette hem waar iedereen bij was met zijn gezicht naar en, zijn handen tegen de muur en, fouilleerde hem.
Waarna alle meiden en, bezoekers zagen dat ook nu Thomas zijn handen naar zijn rug moest brengen en, hij vervolgens handboeien om kreeg
Waarna hij direct werd afgevoerd, zelfs gedag zeggen werd nu niet toegestaan.
Dit zorgde niet alleen voor angst en, bezorgdheid bij Inge maar, ook bij Dorien en, Cindy die alle drie wat bleek werden.
Hierop keken Hetty Judith en, Janneke de meiden aan en, zei Hetty, " zoals jullie merken wordt er ook tijdens het bezoekuur weinig door de vingers gezien en, als de leiding het nodig vindt opgetreden".
Hierna waren Inge Bianca Cindy en, Dorien redelijk gekalmeerd en, na een heel kort afscheid vertrokken alle meiden naar de afdeling.
Hierbij was vooral Inge benieuwd hoe het Thomas intussen was vergaan maar, vooral waar hij nu was en, wat de verdere gevolgen zouden zijn

 

[Jackrussel]

Mooie stuk

 

[speentje]

Weeral schitterend vervolg van dit verhaal

 

[luierdromer]

HOOFDSTUK 34 IN PROTEST

Toen alle meiden na 10 minuten weer op de afdeling waren, bleek dat de deur van de kamer van Thomas op slot zat.
Dit bezorgde Inge wat opluchting maar, toch zagen de andere meiden dat Inge gesteund door Dorien Bianca en, Cindy Bernhard aan klampte.
Om dan te vragen, "Bernhard zit Thomas zoals ik denk op zijn kamer?"
"Ja Inge, dat was nu voldoende", toen Bernhard dat had bevestigd slaakte Inge een zucht van verlichting.
Toch mompelden Inge maar, ook Dorien, "hm jullie hadden Thomas ook in de isoleercel kunnen gooien!"
Direct keek Hendrika terwijl beide meiden hun koffie opdronken Inge aan en, antwoordde " Inge dat was een serieuze optie maar, omdat hij bijna direct iets kalmeerde was insluiten op zijn eigen kamer nu voldoende".
"Hm oké Hendrika duidelijk maar, dat Thomas dacht dat hij nu naar huis mocht begrijp ik heel goed.
"Sterker, dat gun ik hem ook en, had ik ook verwacht".

DE TERUGKOMST VAN DE WEEKENDGANGERS

Ondertussen zaten we nog steeds aan de koffie terwijl Hendrika even later de cel van Thomas opende en, hem zei dat als hij rustig was bij ons mocht komen zitten.
Toen hij één minuut later bij Inge zat zag Inge dat Thomas zich bij de feiten had neergelegd en, accepteerde dat moeders wil wet was en, hij niet anders kon dan zich bij de feiten neerleggen.
Toen we hiervan waren bij gekomen was het ineens een drukte van belang, aangezien de weekendgangers geacht werden om zich Zondagmiddag tussen 4 en,5 uur te melden.
Ook nu moesten de terugkomende meiden voor ze naar de afdeling mochten eerst bij Paula met de billen bloot om gevisiteerd te worden.
Toch waren Sabine Heidi en, Suzi net als de rest van de terugkomende meiden al snel op de afdeling.
Toen zij tegen kwart voor 5 binnen kwamen en, rondkeken, viel hen direct onze sombere gezichten op en, hadden direct de indruk dat we straf hadden gehad.
Na een korte ijzige stilte waarin Nora Carmen en, Robby de stemming haarscherp aanvoelden maar, zwegen zaten Sabine en, Heidi naast Inge en, Bianca en, vroegen.
" Meiden wat staan jullie gezichten somber, vertel op wat is er gebeurt?".
Nu keken Bianca Cindy Inge Dorien en, nog wat meer meiden aan en, uiteindelijk was het Thomas die vertelde van de vechtpartij van zaterdag waarbij Inge er alles aan deed om hem te beschermen.

Om dan door te gaan, "waarschijnlijk moet Inge daarvoor opnieuw voorkomen!"
Toen Thomas was uitverteld keken Sabine en, Lies de meiden aan en, zuchten " tja dat soort dingen gebeuren hier soms!".
Hierop keek Inge Sabine aan en, zuchtte nog eens, "ik laat me hier niet nog eens aftuigen"
Nu keken Lies en, Janneke Inge aan maar, was het Sabine die Inge wist te kalmeren en, daarmee een nieuw verblijf van Inge in de isoleercel wist te voorkomen.
Intussen was het 5 uur en, dus kwamen Nora Carmen en, Robby aanlopen om alle meiden en, Thomas in te sluiten voor het rustuur.
Terwijl Dorien maar, vooral Inge Thomas midden in hun verhaal zaten maar, Nora Robby maar, vooral Carmen waren niet van zins om de meiden tegemoet te komen.
Zelfs niet toen Janneke Tanja en, Suzi de bewaarders aankeken en, Suzi zuchtte, " al geven jullie maar, tien minuten maar, laat Bianca Thomas Cindy en, Inge toch hun verhaal vertellen".
Helaas merkten alle meiden dat Carmen en, Nora hoewel er een nieuwe escalatie dreigde niets toegaven maar, alle meiden en, Thomas tot spoed maanden.
Tot ontzetting van Nora Carmen en, Robby had dat een averechts effect, want tot verbazing van de bewaarders gebeurde echter precies het tegenovergestelde.
Want tot hun verbazing gingen op teken van Kim en, Birgit alle meiden op de grond zitten, waaruit het team begreep dat de meiden deze zondagmiddag niet mee wilden werken.
Wat betekende dat als Carmen Robby en, Nora vast wilden houden aan het rustuur zij alle 40 meiden en, Thomas naar de kamers zouden moeten dragen.
Iets wat ze niet van plan waren maar, hoe nu dan wel te handelen zodat ze de meiden en, Thomas kregen waar zij ze hebben wilden, dat was nu de grote vraag.

Uiteindelijk zeiden Carmen en, Robby, " meiden en, Thomas als jullie nu opstaan en, aan de grote tafel gaan zitten krijgen jullie koffie thee of cappuccino maar, sluiten we jullie als dat op is voor een uurtje in".
"Bovendien vervallen door jullie eigen schuld de bibliotheek muziek en, sport ".
Direct vervolgde Carmen " maar, gaat het bezoekuur wel door maar, werken jullie nu niet mee!"
"Dan vervalt vanavond ook het bezoek, net als alle activiteiten van morgen".
Toen Carmen was uitgesproken ging Nora verder, " bovendien vervallen voor degene die nu niet meewerken behalve school dus ook morgen alle activiteiten".
"Bovendien mag deze groep dan alleen van hun kamer af om te douchen naar school te gaan en, te luchten".
"De rest van het programma zal in dat geval voor de betrokkene vervallen".
Nu zagen we dat net als wij iedereen schrok, zodat de meesten opstonden en, bij de grote tafel kwamen zitten.
Waar Heidi Ursula en, Sabine vertelden dat ze een superweekend hadden gehad, om dan direct naar ons weekend te vragen.
Toen we dat en, dan vooral van de vechtpartij vertelden, wat Sabine en, Suzi deed zuchtten en, zei Heidi, " Inge Bianca alsjeblieft probeer jullie zelfbeheersing te bewaren."

Waarop Sabine vervolgde, " net als wij al eerder hebben jullie nu ondervonden hoe vervelend de leiding kan worden als we niet genoeg naar hun pijpen dansen".
"Dan dreigt dat gespuis met vervelende betuttelende tegenacties"!
Terwijl Sabine vertelde zagen Bianca Inge en, Dorien dat Carmen langzaam dichterbij kwam en, dan ineens achter Sabine stond.

 

[Jackrussel]

Mooie stuk