Nog niet klaar Bianca en Cindy

[luierdromer]

HOOFDSTUK 52 SAMEN UIT

Dit horende bleef ze even staan, helemaal toen ze hoorde dat Dorien en, haar moeder aan de lijn waren.
Dit zorgde ervoor dat Bianca zich afvroeg wat Dorien wilde.
Al snel bleek dat haar collega's Peter en, Jaap haar Inge en, Linda gevraagd hadden of ze vanavond met hen samen uitgingen.
Dus om op het plein wat lol te maken.
Dit deed Cindy maar, ook Bianca die op hetzelfde moment door Linda gebeld werd twijfelen.
Toen zowel Nancy als Sandra instemde zeiden we allebei, "ja graag".
Direct werd afgesproken dat Pieter en, Jaap Dorien en, Inge zouden ophalen en, dan via Linda hierheen zouden komen.
Zo snel als de verbinding verbroken was maakten Bianca en, Cindy zich gereed, zodat zij toen Dorien Inge en, Linda aanbelden de meiden klaar stonden.
Onderweg naar het plein vroege Bianca en, Cindy wat de ouders van Dorien Linda en, Inge van dit voorstel hadden gevonden.
Op deze vraag vertelde vooral Dorien en, Inge dat hun ouders de meiden op het hart hadden gedrukt om de brieven van justitie waar de rede van hun weekend in vrijheid en, dus de toestemming mee te nemen.
Zodat ze bij problemen konden bewijzen dat ze het recht hadden om zich nu buiten de gevangenis te bevinden en, waarom dat was.
Deze opmerkingen deed ook ons in onze handtassen kijken maar, gelukkig hadden ook wij het document in onze handtas gestopt.
Aangekomen bij het café annex muziektent bleek direct dat dit geen overbodige luxe was.

Want direct kregen zowel wij als Dorien Inge en, Linda te horen dat we niet naar binnen mochten en, de portier de politie wilde laten komen,
Om ons op te halen.
Deze korte opmerking deed alle meiden hun handtas open maken en, de brief eruit halen.
Toen de portier deze stuk voor stuk bekeken had en, had begrepen dat we zeer bijzonder verlof hadden mochten we zonder verdere problemen naar binnen.
Ook de verhalen die Jaap en, Pieter over ons vertelden werkten positief op de portier.

IN DE KROEG

Binnengekomen zagen we dat Stella Babette en, Esmee aan de bar zittend inmiddels aan een alcoholische versnapering zaten.
Direct toen ook wij zaten en, hadden besteld zeiden de drie meiden stuk voor stuk dat ze eigenlijk wel blij waren dat Inge en, Dorien hen hadden betrapt en, zo behoed voor arrestatie en, vervolging.
Nu vertelden Dorien en, Linda dat ze al een maand gevangenis erop hadden zitten maar, dit weekend door omstandigheden met zeer hoge uitzondering met verlof waren.
Ook vertelde Dorien dat er afgelopen donderdagavond al een clubje meiden was geweest die Dorien en, Linda uitprobeerden maar, zij hun chef hadden ingelicht.
"Deze belde direct de politie en, die heeft deze jongens en, meiden gearresteerd en, zij worden waarschijnlijk vervolgd" ging Dorien door.
Dan vervolgde Dorien terwijl ze net als Cindy merkte dat ze inmiddels nat was, " dat wij het geluk hebben met weekend te mogen komt puur omdat de afdeling gerenoveerd wordt".
"Dat is dus heel bijzonder" vulde Inge aan.
Waarna Dorien vervolgde, "ook ik ben nog steeds niet altijd een lieverdje en, moet nu vaak moeite doen om orde te houden".
" Tweede is dat het best verleidelijk is om lekkere zeepjes of andere geurtjes in mijn jas of broekzak te stoppen maar, gelukkig blijkt dat we ons kunnen beheersen."

Terwijl Dorien vertelde, luisterden de rest aandachtig en, toen Dorien soms aangevuld door Inge het verhaal verteld had zuchtte Babette terwijl ook Esmee en, Stella genietend van hun drankje en, wat hapjes zich begonnen te uitten.
Uit hun verhalen begrepen de vijf weekendgangers dat hun verhaal was binnengekomen en, dat vooral Babette besefte dat als ze de regie in eigen hand wilde houden het verstandig was om zichzelf aan te geven.
In elk geval gaven de meiden aan dat ze per direct pas op de plaats zouden maken.
Of de drie meiden echt meenden wat ze zeiden waagde vooral Dorien en, Cindy te betwijfelen.
Hoewel Bianca en, Inge hier tegen inbrachten dat de vertelde verhalen van vanavond duidelijk indruk hadden gemaakt op de drie meiden.
Toch bleef het gezellig maar, toen Dorien en, Inge op de klok zagen dat het inmiddels zondagochtend bijna half 2 was zei zowel Inge als Dorien dat mede omdat ze zondagmiddag moesten werken, ze nu naar huis gingen.

Hoewel Babette en, Esmee Dorien op andere gedachte probeerden te brengen, lukte dat niet.
Want direct keken Dorien en, Inge het trio aan en, maakten nogmaals duidelijk dat de arrestatie de recht zaken en, vooral het gevangenisregime hard waren aangekomen.
Bovendien waren de uitspraak en, de harde discipline in de Hunnenberg een duidelijke waarschuwing geweest.
Wat Dorien de meiden aankijkend deed opmerken, " meiden dit heeft zoals ook Bianca en, Cindy hebben gemerkt mij keihard met de neus op de feiten gedrukt".
"Des te meer waardeer ik de kans die wij ondanks alles nu al hebben gekregen!".
Aan alles merkten de drie meiden net als wij dat Dorien Inge en, Linda alle kansen die ze nu kregen om hun leven te beteren en, de criminaliteit achter zich te laten wilden aangrijpen.
Vooral om te laten zien dat zij de boodschap begrepen hadden en, ze niet dezelfde fouten als in het verleden wilden maken.
Hoewel wij dit door het preventieproject begrepen zag vooral Cindy dat het nu tot vooral Stella en, Babette doordrong.
Terwijl Peter en, Jaap merkten dat bij vooral Dorien en, Inge was doorgedrongen dat ze met positief gedrag uiteindelijk verder kwamen als met misdadig gedrag.

Ondertussen wilde Inge Dorien en, Linda geld uit hun handtas pakken om de drankjes en, hapjes af te rekenen.
Net als ook Cindy wilde terwijl Jaap met Bianca naar het invalidentoilet was om Bianca te helpen verschonen.
OP dat moment keek Peter de meiden aan en, zei " meiden wij betalen vanavond voor jullie".
"Bovendien brengen Jaap en, ik jullie thuis".
Nu zagen Dorien en, Bianca die inmiddels weer terug was net als Inge dat Babette Esmee en, Stella zich afvroegen of het aanbod van Peter ook voor hen gold!
Tot hun verbazing reageerde niet Peter maar, Jaap " Esmee Stella Babette als jullie nu hier terplekke beloven alle geweld met ingang van heden te staken en, jullie je vrijwillig bij justitie melden krijgen ook jullie deze avond van ons".
Hoewel wij de rest van ons clubje het trio zag twijfelen, hapten het trio toch direct en, gaven met een diepe zucht de gevraagde belofte.
Waarbij we allemaal zagen dat zij het meenden.
Dan betaalde Peter en, ging het gezamenlijk naar de gaderobe om onze afgegeven jassen op te halen.
Toen we die hadden ging het naar buiten, naar de fietsen.
Ondanks dat het contact en, alle verhalen vooral Babette en, Stella voorzichtig positief reageerden zagen we dat vooral Stella ondanks dat zij alle waarschuwingen begrepen had aarzelden.

Toen ze eindelijk opstond zei Stella dat ze nu genoeg had om over na te denken.
Dan stapte zij op haar fiets en, reed weg.
Welk voorbeeld wij net als de andere drie meiden direct volgden.
Thuisgekomen vroegen Nancy en, Sandra direct hoe de avond was geweest.
Toen we dat vertelden reageerden onze moeders overwegend positief.
Iets wat ook voor de ouders van onze vriendinnen gold.
Thuisgekomen merkte Dorien Inge en, Linda dat ook zij mooi op tijd waren maar, vooral dat hun ouders positief op hun verhalen reageerde.
Terwijl ze aan de koffie zaten vertelde Dorien dat zij ondanks alle verleidingen haar rug recht gehouden had.
Dit leverde Dorien zoals ze merkte een groot compliment van haar ouders op.
Terwijl Dorien even later naar haar kamer ging sloten Harm en, Marlies het huis af.
Dan deden ze het licht uit en, kwamen ook naar boven, waar zij zagen dat Dorien bewust de wekker zette.
Zodat zij zoals afgesproken om 11 uur bij Appie zou zijn.
Waarop Marlies haar aankeek en, antwoordde, "meisje daar houden we je aan".
Dan vroeg Marlies of Dorien zich redde met haar luier of dat zij haar moest helpen!
In tegenstelling tot wat Marlies verwachtte wilde Dorien vanavond geholpen worden met verschonen en, omkleden.
Direct zei Marlies, " in dat geval ga maar, op je bed liggen dan zal mama een luier doekjes en, talkpoeder pakken en, mijn kleine meisje een lekkere nachtluier om doen".
Even later kleedde Marlies net als toen Dorien nog een peuter was haar dochter uit, waste haar grondig en, gaf haar dan voor ze haar dochter een Betterdrey luier om zou doen alle nachtmedicatie. Waaronder ook nu een zetpil.
Nadat Dorien haar nachtluier omhad en, verder was aangekleed poetste ze zelf haar tanden en, stapte dan in bed waar ze direct in slaap viel.
Bijna op het zelfde moment na uitgebreid bij gepraat te hebben op eigen verzoek compleet verzorgd werden ook Bianca en, Cindy verzorgd en, in het ledikant vast gelegd.
Op het moment dat de meiden vast lagen toegedekt waren en, de ledikantjes waren gesloten, deden de moeders de lamp uit en, verlieten de meiden.
Waarna vooral Bianca maar, ook Cindy vooral deze avond de revue liet passeren en, zich ook afvroegen wat deze zondag zou brengen.

 

[speentje]

Weeral schitterend vervolg van dit verhaal

 

[luierdromer]

HOOFDSTUK 53 ZONDAG THUIS

Hoewel Sandra en, Nancy hun dochters niet wilden dwingen om deze zondag mee te gaan naar de kerk, waren beide meiden er toch ruim op tijd uit.
Bovendien waren ze tot verbazing van beide moeders ruim op tijd klaar.
Aangekomen bij de kerk zagen wij niet alleen Leontien en, Marieke naar binnen gaan en, een plekje zoeken.
Want bijna direct daarna zagen we ook de ouders van Dorien en, Inge binnenkomen, alleen tenminste dat dachten wij.
De meiden zagen we inderdaad niet maar, dat vonden we niet gek, want die gingen bijna nooit mee.
Dus dat verbaasde ons helemaal niet.
Toch merkten wij tot onze verbazing even later dat beide meiden er nu wel waren maar, dat zagen wij pas toen wij op onze vaste plek zaten.
Sterker nog, het viel ons nu pas op dat zij vlak naast ons zaten.
Gelukkig was vlak voor het begin van de dienst gelegenheid om kort enige woorden met elkaar te wisselen.
Wat beide meiden direct een kort antwoord deed terug fluisteren.
Hierin gaven ze beide aan dat de zondagsdienst in de Hunnenberg en, de Bijbelstudie beide meiden veel steun gaf.
Zodat ze nu wel mee wilden, ondanks dat ze vanmiddag moesten werken.
Toen Marlies en, Isabelle waarschuwden dat de meiden dan het risico liepen dat zij te laat op hun werk zouden zijn stuurden zowel Dorien als Inge direct een bericht naar Christiaan en, Jan.
Nog geen twee minuten later kwam er al een bericht terug waarin Christiaan schreef dat dit goed was, mits zij na afloop direct naar de winkel zouden komen.

Dan schreven beide terug dat ze dat beloofden te doen.
Dan was het moment aangebroken dat de kerkdienst begon.
Waarbij we direct merkten dat Dorien en, Inge net zo stil en, rustig waren als zondags in de Hunnenberg.
Hierdoor vloog de tijd en, was de dienst voor we het wisten voorbij.
Hoewel Dorien en, Inge de tijd namen voor de koffie en, wat bij te kletsen met bekenden letten ze scherp op de tijd.
Zodat ze op tijd vertrokken en, zich praktische op tijd bij Christiaan melden.
Toen wij samen met Dorien en, Inge naar buiten liepen wees Bianca de plek waar de politie ons had staan opwachten.
Zodat we buiten direct zicht verrast werden en, we direct gefouilleerd werden.
Waarna we geboeid werden en, vervolgens in de politiebus gedrukt waren en, meegenomen naar het bureau.
Terwijl Bianca dat vertelden liepen we snel naar huis, waar alle meiden bij Cindy nog koffie kregen.
Waarna het tegen kwart voor twaalf tijd was om te verschonen en, te vertrekken.
Waardoor we allemaal net voor 12 uur op het werk waren.
Binnengekomen zagen Dorien en, Inge dat naast Linda ook Lars en, Peter aanwezig waren.
Terwijl ook Jan op kantoor zat, die bovendien liet merken dat de meiden netjes hadden laten weten dat ze naar de kerk wilden
Waarna ze even naar huis wilden om zich te verschonen.

Hierna vertelde Christiaan dat Jaap vandaag vrij was en, Peter rond de klok van 2 uur zou komen.
Terwijl Mieke en, Lars bezig waren om zich om te kleedden.
Toen de drie meiden de kleedkamer binnenkwamen zagen we dat Mieke net klaar was en, een meisje dat zich naast haar aan ons voorstelde als Marijke.
Toen wij ons hadden voorgesteld en, er bij hadden verteld dat wij met zeer hoge uitzondering met weekend waren, vertelde Marijke dat zij ook al een keer 2 maanden vast had gezeten.
Ook vertelde Marijke dat zij daarnaast een taakstraf van 20 uur had moeten uitvoeren maar, dat zij inmiddels bijna een jaar hier werkte.
"Meestal op zaterdag van 9 tot 5 uur".
Deze afzonderlijke opmerkingen van Marijke braken het ijs definitief zoals de drie meiden merkten.
Nu wilden Dorien en, Linda weten wat Marijke als taakstraf had moeten doen.
Terwijl ze richting Christiaan liepen zagen Linda en, Dorien dat Marijke een vies gezicht trok.
Eens diep zuchtte, " vooral bladeren opruimen maar, ook een hondentoilet reinigen maar, het ergste was dat dit voor een grootdeel in de stromende regen gebeurde".
Alleen al de gezichtsuitdrukking van Marijke sprak boekdelen.
Wat Dorien en, Inge nu al niet meer verbaasde was dat Marijke het vastzitten en, de vele visitaties lang zo erg niet vond als de taakstraf.
Ondertussen hadden alle meiden zich gemeld bij Christiaan, waarna ze al snel bezig waren om wasmiddelen in de schappen te plaatsen.
Tijdens dit klusje vertelden Linda en, Inge hun verhaal, ook vertelden zij dat wij al snel na hun arrestatie deelnamen aan een preventieproject van justitie.
Dan zei Inge terwijl ze rustig doorwerkte, " hoewel ik dacht dat Bianca en, Cindy omdat zij het puur deden om ons te steunen niet gevisiteerd werden, merkte ik al snel dat ook zij bij binnenkomst gevisiteerd waren".
"Ook merkten wij dat ook zij bij een onverwachte selectie voor een extra controle door het poortje en, bij rood met de billen bloot moesten.

Nu knikte Mieke als teken dat zij dit ook ervaren had.
Zo vloog de zondagmiddag voorbij en, was het voor wij het wisten 5 uur, wat betekende dat de winkel ging sluiten.
Hierna had het personeel nog bijna een uur nodig om op te ruimen en, de winkel voor zo ver mogelijk klaar te maken voor maandag.
Toen we tegen 6 uur richting de kleedkamer wilden gaan, vroeg Christiaan om hem te volgen naar het kantoor.
Hoewel we niet het idee hadden dat er iets te vrezen was, waren we toch niet helemaal gerust op een goede afloop.
Toch bleek al direct dat er niets aan de hand was maar, vertelde Christiaan juist dat hij een positief verslag naar justitie zou sturen en, ook dat wij als we weer met verlof mochten, we hier weer mochten komen werken.

BIANCA EN CINDY

Ook wij waren al snel na de kerkdienst gaan werken, wat ook voor ons vanmiddag best goed ging.
Bovendien viel het vooral Bianca op hoeveel volk deze zondagmiddag boodschappen kwam doen.
Ondanks dat het dus zondag was en, de Veluwe nou niet bekend stond als progressief, zeker niet als het ging over winkelen op zondag.
Toch merkte Bianca dat het de hele zondagmiddag lekker doorliep.
Zodat toen even na 5 uur de winkel op slot ging en, wij hielpen met opruimen en, schoonmaken Jurgen opmerkte dat hij tevreden was over de omzet maar, ook over zijn medewerkers van deze zondagmiddag.
Bovendien zei ook Jurgen dat hij ons zou inroosteren als we weer met weekend mochten.
Na deze verzekering was het voor Bianca en, Cindy tijd om voor voorlopig afscheid te nemen.
Hoewel alle meiden maandagochtend ook nog hadden willen werken werd dat door zowel Christiaan als Jurgen afgeraden.
Toen Cindy dat thuis vertelde keek Nancy haar aan en, zei, "Cindy het is heel mooi dat jullie een bijbaantje hebben en, het daar naar jullie zin hebben en, dat Jurgen tevreden is!".
"Bovendien is het geweldig dat hij jullie graag terugziet".
Nu zweeg Nancy een kort moment maar, vervolgde dan, " toch doen jullie er verstandig aan om morgenochtend rustig de bagage in te pakken en, je voor de rest rustig te houden!"

" Bovendien gaan we op tijd weg en, zullen er in Nijmegen nog een leuke dag van maken!
Met deze opmerking bleek het pleit voor nu beslecht.
Iets soortgelijks speelde zich af bij Dorien Inge en, Linda thuis.
Waarna vooral Dorien en, Inge lieten merken hoe dan ook op tijd bij de Hunnenberg te zijn.
Toch wilden alle drie als het even kon wat van de stad zien.
Met deze wens stemden Harm en, Marlies als ook Edward en, Isabelle in.
Hier voegde beide moeders aan toe, dat ze best begrepen dat de terugkeer naar de gevangenis wel het laatste was wat de meiden wilden.
Toch vervolgden de beide moeders dat de meiden er verstandig aan deden om zich ruim op tijd bij de Hunnenberg te melden.
Tot verbazing van vooral Marlies bevestigde beide meiden dit, waar Dorien aan toevoegde.
" Mam ik zou wel heel dom zijn als ik het positieve gedrag van dit lange weekend zou verprutsen door bewust te laat te komen".
"Of zelfs helemaal weg te blijven".
"Sterker als ik binnen de gevangenis een baantje hoe klein ook kan krijgen doe ik dat, zelfs voor één euro per uur".
Toch bleek Dorien op dit vlak niet de enige die het licht had gezien, want ook Inge en, zelfs Linda dat ze vooral het positieve van dit vrije weekend wilden vasthouden.
Bovendien zeiden alle drie afzonderlijk van elkaar dat ze er alles aan zouden doen om rottigheid uit de weg te gaan.
Hoewel de meiden dit stuk voor stuk overtuigend brachten en, zij ook stuk voor stuk beweerden van hun fouten te hebben geleerd.
Terwijl ze ook hadden laten zien dat ze zich netjes konden gedragen, wilden hun ouders wel eens zien of de drie meiden dit vol zouden houden.
Bovendien wilden alle vijf de ouders wel eens zien of hun dochters zich aan de belofte wat betreft op tijd melden zouden houden.

 

[speentje]

Schitterend vervolg

 

[luierdromer]

HOOFDSTUK 54 TERUG NAAR DE HUNNENBERG

Toen maandag om 7 uur bij Inge, en Dorien de wekker ging merkten Edward, en Marlies tot hun opluchting dat hun dochters, en Thomas er op tijd uit waren, en zich rap wasten, en aankleden.
Zodat ze op tijd aan het ontbijt zaten.
Bovendien bleek dat zij na het ontbijt naar hun kamer gingen.
Toen hun ouders daar na een tijdje kwamen kijken merkten ze dat de meiden, en Thomas secuur uitzochten wat er wel, maar vooral wat ze wel, maar vooral wat ze niet mee zouden nemen.
Iets soortgelijks zagen Nancy, en Sandra bij ons gebeuren.
Toen er naar gevraagd werd lieten zowel Bianca, en Cindy als Inge, en Dorien merken dat zij inmiddels precies wisten wat ze wel, maar vooral niet bij zich mochten hebben.
Waardoor er zorgvuldig geselecteerd werd.
Uiteindelijk verliep het soepel, zodat het inpakken vlug klaar was, zodat er voldoende tijd was om koffie te drinken, en te lunchen.
Toen dat laatste zo ver was zeiden Marlies, en Isabelle net als de ouders van Linda dat het tijd was om richting Nijmegen te vertrekken.
Doordat het naar Nijmegen, maar een ritje van drie kwartier tot een uur was keken de meiden verbaasd op, en vroegen Linda Dorien, en Cindy waarom ze zo vroeg zouden vertrekken.
Toen de meiden duidelijk werd dat ze nu tijd hadden om wat van de oude binnenstad te bekijken, en ze ook nog naar het kronenburgerpark konden gaan stemden ze direct in met een snel vertrek.
Tot opluchting van de ouders stond dit voorstel hun dochters dus wel aan.
Wat er voor zorgde dat die opschoten, en de meiden afzonderlijk van elkaar op tijd in de auto's zaten.

Aangekomen in Nijmegen werd er in een restaurantje met uitzicht op rivier de Waal lekker geluncht.
Hoewel zowel Dorien als Cindy dachten dat ze al andere meiden hadden gezien gingen ze toch afzonderlijk van elkaar de stad in.
Waar de meiden zich best vermaakten.
Wat Bianca Cindy net als Inge deed zuchtten, "wat een mooie stad is Nijmegen".
Door dit enthousiasme vreesden de ouders dat de meiden de tijd zouden vergeten, of erger het vertrek naar de Hunnenberg bewust zouden vertragen.
Echter tot verbazing van Edward, en Isabelle zei zowel Inge als Thomas tegen 4 uur dat ze richting de Hunnenberg moeste vertrekken.

Hetzelfde zeiden Bianca, en Cindy tegen Nancy, en Sandra, die nu opgelucht adem haalden.
Toch waren het vooral Harm, en Marlies als Edward, en Isabelle die ondanks het goeie gedrag van de afgelopen dagen, dachten dat hun dochters nu de boel zouden vertragen, of erger.
In plaats daarvan lieten Dorien, en Inge merken dat dit nu wel erg dom zou zijn.
Zo ging het naar de Hunnenberg waar Dorien zich als eerste van het clubje even voor 4 uur melde, waar Nora, en Hendrika haar verwelkomden, en na een kort afscheid meenamen naar Paula.
Daar aangekomen onderwierp Paula de bagage van Dorien aan een grondige inspectie, terwijl ze ondertussen belangstellend vroeg hoe haar weekend was, maar vooral hoe haar het baantje bij Albert-Heijn was bevallen.
Terwijl Dorien het allemaal gelaten onderging, en enthousiast over haar vrije weekend vertelde waren Inge, en Thomas ook binnen, en zaten zij op het beruchte bankje op hun beurt te wachten.
Hierop vroeg Dorien voor ze antwoordde hoe Paula dit wist.
Uit het antwoord van zowel Paula als Nora begreep Dorien dat de meeste bewaarders ook buiten hun werk vaak contact met elkaar hadden.
Nu vertelde Dorien dat het haar goed bevallen was, en hun bazen tevreden waren, en zij bij een volgend verlof weer mocht komen werken.

Terwijl Dorien vertelde stond zij inmiddels geheel naakt voor Paula, en liet zij Paula kalm, en gelaten haar werk doen.
Uiteindelijk bleek alles in orde, en werd er dus in, en op haar lichaam als in haar bagage niets gevonden wat niet door de beugel kon.
Waarna Dorien zich weer mocht aankleedden, terwijl Inge, en Thomas op het strafbankje zaten te wachtten.
Terwijl Dorien zich na door Nora te zijn geholpen met haar luier zich verder zelf aankleedde zag ze dat Paula Inge, maar ook Thomas binnen liet.
Om haar te horen vertellen hoe zij samen met Bernhard een paar door Dorien, en Linda op heterdaad betrapte stelende meiden staande had gehouden in afwachting van de komst van de politie.
Ook vertelde Inge dat deze meiden er net al de meiden van donderdagavond dachten dat wij aan hun kant stonden.
"Zodat wij een oogje dicht zouden doen, zodat zij hun gang konden gaan!"
"Dus niet?" begreep Paula, terwijl Inge inmiddels met de benen weid stond, en Paula haar Anus, en vagina inspecteerde.

Terwijl Paula Inge binnenste buiten keerde, en Inge haar ongenoegen hierover niet onder stoelen of banken stak vervolgde ze haar verhaal.
Om dat af te sluiten met de opmerking, "dames, wij hebben inmiddels ons lesje wel geleerd".
"Dus nee, dus wij hebben ons verstand gebruikt, en onze leidinggevenden er bij gehaald, die deze keer de politie liet komen".
Dan vertelde Dorien dat één van de agentes haar herkende, en aansprak, en wilde weten wat wij op dat moment bij de Albert-Heijn deden.
Nu zei Dorien, "dat moment werd ik echt bang dat de politie ook mij mee zou nemen, maar gelukkig wilde de agente luisteren, en werd ik geloofd".
Nu knikte Nora op, om dan terwijl ze Dorien hielp te vertellen dat de gevangenisdirectie van veel zaken op de hoogte werd gehouden, en er bij twijfel werd gevraagd of wat de meiden vertelde klopte.
Hierop knikte ook Inge terwijl Nora ook haar na de controle hielp met haar luier, en vertelde Inge dat ook de toestemmingsbrieven voorhaar van grote waarde waren geweest.
"Toen we zaterdagavond met collega's bij een dancing naar binnen wilden, dreigde de portier om de politie te bellen".
Ondertussen waren wij ook binnen, zodat we het laatste stukje van het verhaal van Inge, en Dorien nog opvingen terwijl we zaten te wachtten.

Ook zagen we dat ook Ursula Sabine, en Suzi binnenkomen.
Terwijl vooral bij Suzi als Sabine net als bij ons de tranen over de wangen liepen.
Toch was dat in tegenstelling tot wat wij dachten nog niet alles!
Want terwijl Inge, en Thomas klaar waren, en zij met Dorien , en nog wat andere meiden naar de afdeling zouden worden gebracht werd de sfeer ineens onrustig.
Waardoor ook Nora, en Hendrika even niet wisten wat ze nu het beste konden doen.
Terwijl ook wij ons afvroegen wat er aan de hand was, maar vooral wat er nu zou gebeuren!

 

[speentje]

Weeral schitterend vervolg

 

[luierdromer]

HOOFDSTUK55 ONVERWACHTE MEEVALLER

Uiteindelijk bleek het allemaal mee te vallen, maar moesten Dorien Inge Suzi, en Ursula net als veel anderen even slikken.
Toen zij stuk voor stuk beseften dat zij net als wij, en alle anderen hun vrijheid voor voorlopig weer op hun buik konden schrijven.
Zodat er nu niets anders opzat dan Nora te gehoorzamen, en haar te volgen naar de afdeling.
Daar aangekomen zagen we dat wij de eersten waren, en vertelde Nicky terwijl ze verse koffie, en thee op de tafel zette dat de meeste andere meiden onderweg waren.
Bovendien voegde Nicky daar aan toe dat de meiden die in Sassenheim vastzaten dinsdagmiddag zouden terugkeren.
Terwijl Nicky vertelde waren we gaan zitten, terwijl Nora koffiemelk suiker, en wat lekkers op tafel zette.
Toen wij al bij kletsend onze warme drank opdronken complimenteerde Nora ons, maar vooral Dorien Inge, en Linda voor hun positieve houding, en gedrag van de afgelopen dagen.
Nadat wij dat met een grote glimlach hadden aangehoord vervolgde Nora.
" Meiden wat jullie de afgelopen dagen hebben laten zien kunnen wij niet anders dan zien als een positieve ontwikkeling".
"Hopelijk blijft dat zo".
Nadat Nora een slok van haar eigen koffie had genomen vervolgde ze, "wat jullie waarschijnlijk de afgelopen weken ontgaan is, is het dat feit er in het kader van re-integratie, dus voorbereiding van het ontslag uit de gevangenis wel eens meiden worden ingezet bij de huishoudelijke dienst, en dan met name bij het voorbereiden en, afruimen van het bezoekuur".
"Vooral om de meiden te laten wennen aan werkritme regelmaat, en discipline".
"Vooral dat is iets wat we bij jullie nog wel hebben gezien, maar vooral over hebben gehoord."

Nu knikten de drie meiden terwijl ze genoten van de koffie of de cappuccino, begrepen ze nog steeds niet wat Nora eigenlijk wilde zeggen.
Voor Nora echter met het verlossende antwoord kwam beduide zij dat Lianne Heidi Sabine, en Ursula om bij ons te gaan zitten.
Een verzoek waar direct gevolg aan gegeven werd.
Toen we allemaal weer zaten ging het toch eerst verder over het lange weekend buiten de gevangenis.
Hierbij hoorden we dat ook Ursula, en Heide een weekendbaantje hadden in een supermarkt bij hun in de buurt.
Terwijl Sabine, en Lianne vriendinnen hadden geholpen met hun krantenwijk.
Bovendien hadden beide meiden de toezegging op zak dat op het moment dat zij vrijkwamen ze een eigen wijk zouden krijgen.
Eerst waarschijnlijk als inval bij ziekte of vakantie van anderen, maar als dat goed ging uiteindelijk een eigen wijk.
Na dit verhaal wilden Nora, en Robby vertellen dat zowel wij als de andere bij ons aan tafel zittende meiden ingeroosterd konden worden om 2 a 3 keer per week te helpen om zoals Nora net al was begonnen te vertellen het bezoek van koffie thee Cappuccino, en dergelijke te voorzien, maar vooral ook omdat voor te bereiden, en na afloop af te wassen, en op te ruimen.
Terwijl Robby, en Nora vertelden zagen ze al dat het zowel ons als Dorien Inge, en Linda wel wat leek.
Toen dat de bewaarders duidelijk werd keken Robby, en Nora ons aan, en zei Robby!
" Meiden als jullie echt serieus willen gaan we dat baantje hier voor jullie regelen, en zijn jullie als het een beetje meezit morgen of overmorgen aan de beurt".
Direct na dit aanbod keken Dorien Inge, en Cindy Robby aan, en vroeg Inge " Robby aangezien ik begrijp dat jullie ons aanbieden om te ervaren wat een baantje inhoud, net als werkritme, maar wat waarschijnlijk ook dient als afleiding?"
Dan trok Inge dacht ze haar conclusie, en vervolgde, " op zich een mooi baantje ondanks dat het waarschijnlijk vrijwilligerswerk is".
"Wat denk ik ook dient als afleiding", een conclusie die ook Dorien, en Linda net als wij inmiddels hadden getrokken.
Aan de gezichten van Nora als Robby zagen we dat zij wilden reageren, maar Lianne, en Heidi waren sneller!
Nu nam Heidi het woord, "meiden hoewel de gevangenis lang niet zo goed betaald als de supermarkt, hoeven we het niet voor niets te doen".
Na deze opmerking vervolgde Nora, "meiden ook al is dit vooral om te ervaren wat werk inhoud, of beter wat het betekend om samen te werken, en taken te verdelen".

Hoewel wij dat de afgelopen dagen al hadden ervaren waren we toch benieuwd of dat ook nu hier zou lukken.
Toen Bianca naar de klok keek zag ze dat het alweer tegen 5 uur liep, wat normaal betekende dat het rustuur was aangebroken.
Voordat dit nu echter zo ver was bleek dat de bewaarders een totaal nieuwe cel indeling hadden gemaakt.
Hier bleek al snel uit dat dat wij samen met onder andere Thomas Inge Dorien Linda Lianne, en Sabine deze keer op de eerste verdieping zouden komen.
Terwijl Suzi met onder andere Netty Saskia, Hetty nu op de tweede verdieping zouden komen.
Toen wij hier vragen over stelden bleek dat de begane grond, en een deel van de eerste verdieping vrij gehouden werden voor de morgenmiddag uit Sassenheim terugkerende meiden.
Een andere reden was dat er een nieuwe stroom jonge boefjes aan zat aan te komen, waar ruimte voor vrijgehouden moest worden.
Dat laatste horende keken Dorien Linda, en Inge elkaar aan, en wisselden dan een blik van verstandhouding.
Iets wat Nora het trio scherp deed aankijken, terwijl Inge Dorien, en Linda nu eigenlijk een beetje wilden jennen dat ze de reden hiervan, maar aan Nicky of Bernhard moest gaan vragen.

In plaats daarvan besloot Dorien om toch te vertellen hoe ze door vriendinnen was uitgedaagd, en hoe dat donderdagavond, maar vooral zaterdagmiddag uiteindelijk was afgelopen.
Hierop zuchtte Dorien, " Eerlijk gezegd geloof ik dat die meiden dachten dat wij hen de hand boven het hoofd zouden houden".
"oftewel dat wij hen via het magazijn of de personeelsingang naar buiten zouden laten gaan".
" Iets anders is dat ik het idee heb dat zij niet geloven dat wij ondanks onze veroordeling bij hoge uitzondering met verlof waren".
Nu keek Robby Dorien aan, en zei "Dorien voor dit moment, basta".
"Straks kunnen we hier verder over praten".
"Bovendien denk ik dat als jullie nu meewerken we straks wat leuks voor jullie hebben, maar voor nu toch eerst rusten".
Dit horend werkte het clubje goed mee zodat ze al snel boven waren, en voor het eerst in ruim een halve week weer helemaal achter slot, en grendel zaten.
Iets wat voor de meesten na de genoten vrijheid even wennen was, maar doordat ze meestal bezig waren met uitpakken, en opruimen was het rustuur voorbij voordat de meiden er erg in hadden.

BBQ OP DE BINNENPLAATS EN HET NIEUWE BAANTJE

Nauwelijks waren de deuren weer open of Thomas, en de meiden kregen te horen dat ze de bewaarders naar beneden mochten volgen.
Direct merkten we dat het echt naar beneden ging, wat betekende dat we waarschijnlijk naar buiten zouden gaan.
Nu merkten Bianca, en Cindy dat niemand wist wat er ging gebeuren, en dus afwachten.
Beneden ging het direct naar de luchtplaats waar tot veler verrassing een barbecue klaar stond.
Daar om heen stonden stoelen, en tafels waar we allemaal een plekje bij mochten zoeken,
Toen iedereen zat vertelde Robby dat de bewaarders ondanks alles vonden dat er wat te vieren was, maar waarschuwde wel dat als er gedoe zou ontstaan de barbecue direct gestopt zou worden.
Direct nadat de barbecue was aangestoken kregen we allemaal de gelegenheid om wat over ons vrije weekend te vertellen.
Hierbij hoorden de meiden veel hoe geweldig dat ervaren was.
Bovendien maakten we uit de verhalen op dat de meiden die naar huis waren geweest zich over het algemeen hadden weten te gedragen.
Waarbij naast de ons al bekende meiden ook Nathalie, Saskia en Rianne een bijbaantje hadden gehad.
Niet allemaal in een supermarkt, maar zoals ze eerder al gehoord hadden krantenwijken, maar ook als oppas op broertjes zusjes, neefjes nichtjes of buurkinderen.
Zelfs afwashulp in een restaurant kwam voorbij.
Net als wij vertelden ook de meiden die in het restaurant hadden gewerkt dat de leiding van het restaurant tevreden was, en dat de meiden bij verlof, of na de vrijlating weer mochten komen werken.
Dit deed zowel Dorien, en Inge als ons naar Robby, en Nora kijken, en vertelde Dorien dat als zij over enige maanden met verlof mocht, ook zij het aanbod had om weer bij Albert-Heijn te komen werken.
Nu zag dat zowel Robby als Nora positief reageerden, iets wat bij de meiden een rode blos op de wangen deed verschijnen.
waar Inge op door vertelde, "mensen dat betekend wel dat we dat minimaal 2 dagen tevoren moeten laten weten".
"Zodat zij ons kunnen inplannen".
Deze laatste opmerking deed Robby de kring rondkijken, en terwijl hij zag dat alle meiden, en Thomas zaten te kletsen, en te smullen
Uiteindelijk was de barbecue voorbeeldig verlopen, en Robby vooral het clubje rond Inge, en Dorien aankeek, en zei, "meiden als jullie zo direct
even naar het kantoortje willen komen kunnen we de gegevens als welk filiaal, en wie de contactpersoon is noteren".
Ook op deze vraag werd positief gereageerd, en toonden de betreffende meiden alweer een brede glimlach op hun gezicht.
Zo vloog deze barbecue voorbij, doordat het allemaal rustig, en netjes was verlopen lieten Robby, en Hendrika merken dat dit bij mooi weer, en rust op de afdeling voor herhaling vatbaar was.
Voor wij konden reageren liet Hendrika wel een waarschuwing horen, " meiden zoals jullie hopelijk begrijpen zijn aan deze belofte wel een paar voorwaarden verbonden".
"De belangrijkste daarvan zijn dat de sfeer op de afdeling goed moet zijn, dus over het algemeen rustig".
"Twee is dat we wel redelijk weer moeten hebben".

Ondertussen was het bijna half 8 wat betekende dat deze activiteit nu echt ten einde was.
Bovendien werden er vrijwilligers gevraagd om samen de boel op te ruimen.
Op het moment dat we daar aan begonnen waren viel het ons ineens op dat Sabine Heidi Ursula, en Saskia door een ons onbekende vrouw opgehaald werden.
Op het moment dat zij met de meiden weg wilde lopen zagen wij dat Hendrika de vrouw aanklampte, maar ook dat Hendrika onze kant op wees.
Hoewel wij vijven onze vermoedens hadden, was het vooral gissen wat er speelde.

 

[speentje]

Weeral schitterend vervolg

 

[luierdromer]

HOOFDSTUK 56 BIIJBAANTJE IN DE HUNNENBERG

Dat wij er niet ver naast zaten bleek bijna direct.
Want nauwelijks was Hendrika uitgesproken, of de onbekende vrouw gaf aan dat wij bij haar moesten komen.
Bij haar gekomen zei ze dat wij net als de andere meiden haar moesten volgen.
Direct na het verlaten van de afdeling ging het naar de bezoekersruimte.
Daar aangekomen ging het verder door een korte gang naar een daarachter gelegen klein keukentje.
Hier rondkijkend zagen we een aanrecht met een groot koffiezetapparaat, en een grote waterkoker, en een koelkast met koele dranken, en hapjes.
Terwijl we zagen dat de vier meiden een werkshirt aantrokken sprak de vrouw ons aan.
"Meiden ik ben Annelies, en ik zorg met de meiden van dienst voor koffie thee sapjes, en wat lekkere hapjes".
Nu wilden we reageren, maar Annelies ging door, "dat gedetineerde meiden mij hier helpen is eigenlijk vooral om hen voor te bereiden op hun aanstaande vrijlating".
"Hm dat is dus niet voor ons bestemd" zuchtte Inge, en Dorien.
Die zo zagen wij, de indruk hadden gekregen dat zij blij waren gemaakt met een dode mus.
Iets wat de twee meiden, en Linda ook durfden te benoemen.

Direct op de laatste opmerking keek Annelies Inge, Dorien, en Linda aan, en antwoordde " nee meiden hoewel het zeer uitzonderlijk is dat meiden in zo'n vroeg stadium van hun detentie een baantje in de gevangenis hebben, heeft de directie in overleg met de reclassering bewaarders, en mevrouw Denekamp besloten om jullie positieve gedrag van het lange weekend thuis te belonen".
"Dat doen we door jullie in principe voor twee avonden per week van beide twee uur in te roosteren bij de groep die de catering tijdens het bezoekuur verzorgen".
Deze woordenstroom van Annelies bezorgde de ons hele clubje een grote glimlach op het gezicht.
Helemaal toen Annelies vervolgde, " het zijn wel niet de bedragen die jullie bij Appie H krijgen, maar E 3,50 per uur netto is voor bajesbegrippen best royaal".
Ook nu wilden Dorien, en Inge reageren, maar Annelies ging verder, " jullie hoeven niet te vrezen dat de herkomst van het geld op de afschriften te herleiden is naar de gevangenis".
"In plaats daarvan zal de naam van het cateringbedrijf waar wij mee samenwerken vermeld staan".
Na dit verhaal zag Annelies een grote opluchting bij de meiden.
Dan pakte zij de voorgedrukte contracten, terwijl de ruimte naar koffie, en vers gebakken cake begon te ruiken.
Ondertussen lagen de contracten, en voorwaarden op tafel, en terwijl wij met Annelies de voorwaarden doornamen, en vervolgens tekenden zagen we dat Heidi Sabine, en Saskia kopjes, en schotels klaar zetten, en op de schoteltjes stukken cake legden.
Dan las Annelies vlak voor wij definitief mochten tekenen het contract nog eens voor.
Toen alles duidelijk was mochten de vijf meiden hun handtekening zetten.
Na dat dit was gebeurt dachten Inge, en Cindy dat het voor vanavond klaar was.

In plaats daarvan keek Annelies het clubje aan lachte, en zei "kom op meiden werk aan de winkel"
De eerste opdracht was voor Linda, en Cindy, en die was om de vaatwasser leeg te halen, en de schone vaat op te ruimen.
Tenminste voor zo ver deze niet direct weer nodig was.
Terwijl zij bezig waren werden Bianca, en Dorien meegenomen naar de bezoekersruimte.
Hier mochten beide meiden wat bakjes met kunstbloemen op de tafeltjes zetten, om zo de ruimte wat op te vrolijken.
Terwijl ze daar mee bezig waren zagen zij dat de eerste bezoekers binnenkwamen.
Bij de eerste groep waren ook Nancy Harm, en Edward.
Terwijl vlak daarna Sandra met haar man binnen geleid werden.

HET BEZOEK UUR

Op het moment dat alle bezoekers binnen waren, en waren gaan zitten zag Dorien net als Sabine, en Ursula dat ook hun familie binnen waren.
Net als de familie van Ursula Sabine, en Heidi die wel wisten dat hun dochters een paar avonden per week mee werkten in de catering.
Terwijl Dorien samen met Inge Sabine, en Heidi de kannen koffie, en water voor thee gevolgd door bakjes met theezakjes op de tafels zetten, zorgden Cindy samen met Ursula voor meer plakjescake.
Om deze dan direct te serveren, toen dat gebeurt was, schoven ook zij na bijna 20 minuten bij hun familie aan de tafel.
Wat de meiden tijdens hun werkzaamheden niet hadden gezien was dat Harm, en Edward Nora hadden aangesproken, en hadden gevraagd hoe het mogelijk was dat hun dochters ook nu aan het werk waren.
Na het verhaal van Nora begrepen beide vaders dat dit alleen, maar positief gezien moest worden.
Uiteindelijk was het toen de meiden eindelijk aanschoven al bijna half 8, waarbij het eerste wat de meiden gevraagd werd.
Hoe de terugkeer in de gevangenis was verlopen.

Toen die vraag redelijk Positief was beantwoord vroegen beide vaders hoe hun dochters zo snel aan dit baantje gekomen waren.
Toen zij hadden verteld over hun terugkomst, waarbij de aanwezige bewaarders belangstellend naar het weekend van de meiden gevraagd hadden, en ook geluisterd.
Nu keek Inge de ouders aan, en ging door "toen vertelde Robby, en Nora van dit baantje, en zei Robby dat als wij serieus wilde hij het zou regelen".
"Bovendien had Nora toen Annelies de andere meiden kwam halen, haar aangesproken , en zie hier het resultaat" sloot Inge haar verhaal af.
Nu merkten Inge, Dorien dat dit hun vaders positief stemden, helemaal toen de meiden hier aan toevoegden dat zij het ook hadden gedaan als het vrijwilligerswerk geweest was.
Nu werd het gesprek met andere onderwerpen voortgezet, en verliep ook dat gemoedelijk.
Totdat Robby tegen kwart over 8 meedeelde dat het bezoekuur er voor vandaag opzat, en er afgerond moest worden.
Na deze mededeling namen alle meiden, dus ook wij afscheid van het bezoek.
Toen wij daarna opstonden wisten we even niet hoe nu verder, zodat wij twijfelend naar Annelies, en Robby keken.
Nu totaal niet wetend wat de bedoeling was.

TOCH HELPEN MET OPRUIMEN

Uiteindelijk vertelde Robby terwijl de andere meiden al begonnen met opruimen, " meiden als jullie s' avonds hier werken houdt dat in dat jullie na afloop helpen met opruimen, en schoonmaken".
Hierop zag Robby de vijf nieuwkomers zuchtten van opluchting.
Helemaal toen Robby terwijl de meiden inmiddels allemaal bezig waren vertelde dat er bij terugkomst nog wat gedronken mocht worden.
Na dit gesprek vertrokken Nora, en Robby met de andere meiden, en Thomas naar de afdeling.
Nauwelijks waren de meiden alleen met Annelies, en de taken verdeeld, of de meiden merkten stuk voor stuk dat ze op zijn minst nat waren.
Iets wat zij naar elkaar niet durfden te bekennen.
Laat staan dat Cindy, en Dorien wilde toegeven dat ze bij het opstaan na het bezoekuur merkten dat ze gedrukt hadden.
Al snel verdween dit onderwerp naar de achtergrond, en werd er snel, en netjes gewerkt.
Zodat om 5 over 9 uiteindelijk alles was opgeruimd, schoongemaakt of voor de volgende dag in de vaatwasser stond.
Toen dat zo ver was keken we Annelies die de werkbriefjes zat in te vullen aan, en stak zij twee duimen op ten teken dat we vanavond allemaal netjes gewerkt hadden.
Waar Annelies aan toevoegde dat ze ons allemaal graag terug zag komen.
Hier werd wel bij gezegd dat het dan waarschijnlijk in clubjes van vier a vijf meiden zou zijn.
Toen Annelies dat vertelde zag ze aan onze gezichten dat we dat best begrepen.
Dan keek Annelies ons voor de laatste keer vanavond aan, en zei dan" nou meiden bedankt voor vanavond, en tot de volgende keer".
Hierop keek Cindy Annelies aan , en wilde dan vragen wanneer de volgende keer voor haar zou zijn.
Voor dat dit zo ver was zei Annelies, "meiden ik ga morgen overdag puzzelen met het rooster voor de volgende week".
"Als dat klaar is, krijgen jullie dat van mij".
"Ik hoop dat ik het jullie morgenavond kan geven", met deze mededeling was het klaar.
Nu ging het naar de afdeling, en dachten Bianca, en Cindy dat dit betekende dat ze terug op de afdeling direct naar hun kamers moesten gaan.
Waar ze dan na de noodzakelijke verzorging zouden worden ingesloten.

 

[speentje]

Weeral schitterend vervolg

 

[luierdromer]

HOOFDSTUK 57 TERUG IN HET GAREEL

Toch merkten we al snel dat dit niet het geval was.
Iets wat veel andere meiden al wisten, maar zij hielden bewust hun mond.
Toch merkten we op de afdeling gekomen, en de afdeling gesloten was bijna direct dat er nog koffie of thee was.
Bovendien werd er verteld dat wie wilde nog mocht douchen.
Dat horende besefte Bianca dat ze hier geen nee tegen zou zeggen.
Om dan te merken dat dit voor bijna alle meiden gold.
Ondanks deze toezegging merkten onder andere Dorien, en Bianca dat toen het in de ogen Van de bewaarders iets te rustig ging Robby de groep aanspoorde om ondanks alles wel tempo te maken.
Doordat aan deze oproep direct gehoor werd gegeven stonden de meeste meiden, en Thomas om iets voor half 10 onder de douche, en hadden we ons binnen 10 minuten gewassen, en afgedroogd.
De volgende opdracht was om direct in Evakostuum naar je kamer te verdwijnen, met daaraan gekoppeld de toezegging dat Robby of Nora indien nodig achter ons aan zouden komen om te helpen met de luier, en eventueel met aankleedden.
Deze opdracht deed Bianca, en Dorien beide bedenkelijk kijken waarna Dorien opmerkte, "oké, maar dan lopen jullie het risico dat jullie de nodige rommel op moeten ruimen.
Nu keek Hendrika die ook kwam helpen de meiden aan, en zuchtte "meiden daar hoeven jullie je geen zorgen over te maken".
"Dat is ons probleem."
Uit deze opmerking begrepen alle betrokken meiden dat de leiding dit risico had ingecalculeerd, en voor lief nam.
Bovendien begrepen ze ook dat zij er verstandig aan deden om dit commando zonder verder commentaar op te volgen.
Tot tevredenheid van de bewaarders verdween iedereen naar boven, waar ze direct in hun kamers verdwenen.
In hun cel gekomen zagen Cindy, en Dorien dat er tot hun opluchting op hun bed een beschermmatje klaar lag.

Zodat ze zonder zorgen konden gaan zitten.
Een ander geluk voor de meiden was dat Nora, Hendrika, of Robby binnen enkele minuten voor hun deur stonden.
Bovendien was toen Nora bij eerst Cindy, en even later bij Inge verscheen het leed snel geleden.
Bij dit hele proces viel het Inge, maar ook Cindy op dat de bewaarders hen niet alleen snel, en netjes verzorgden, maar zij ook belangstellend vroegen hoe het onverwachte verlof was geweest.
Ook werd er belangstellend gevraagd naar het baantje wat we hier aangeboden hadden gekregen.
Ondanks alles handelde het team snel, zodat na maximaal 10 minuten de deuren gesloten werden.
Dat laatste zorgde ervoor dat Cindy, en Inge, maar vooral Dorien even diep adem moesten halen, en slikken bij het besef dat ze na het onverwachte verlof opnieuw vastzaten.
Waarbij ze zich weer strikt aan de strakke regels moesten houden.
De herinnering aan het vandaag aangeboden bijbaantje zorgde er echter voor dat alle betrokken meiden bijna direct kalmeerden.

Om helemaal te ontspannen lazen Bianca, en Cindy nog een stuk uit hun bijbel om dan met een kort gebed de dag af te sluiten.
Waarna ze het nachtlampje uitdeden, en al snel in slaap vielen.
Voor de meiden in slaap vielen bedachten ze zich dat ze stuk voor stuk benieuwd waren naar het rooster waar Annelies mee zou komen.

DE VOLGENDE OCHTEND

De volgende ochtend schrokken alle meiden, maar ook Thomas wakker van de harde toon van de centrale wekker.
Ondanks het kabaal moest niet alleen Thomas, maar ook Inge net als Bianca, en Cindy even wakker worden.
Iets anders was dat ze pas toen ze de deken van zich af hadden geslagen, en naast hun bed stonden ze beseften dat ze weer in de cel zaten.
Wat er voor zorgde dat bij veel meiden de rillingen over de rug liepen.
Toch stonden we allemaal met ons toiletgerei kleding ,en indien nodig een luier achter de deur te wachten om te mogen douchen.
Zodat op het moment dat Nora, en Nicky de deuren openden direct naar buiten kwamen.
Buiten de cel, en beneden gekomen wilden Michele Ursula, maar ook Inge, en Dorien een sprintje naar de deur van de afdeling inzetten.
Toch lieten ze dat achterwege toen ze de waarschuwende blik in de ogen van Nicolien, en Nicky zagen.
Zodat de meiden, en Thomas zowel onderweg naar de douche als tijdens het douchen zich naar de strakke regels schikten.
Hoewel dit voor allemaal weer even wennen was, terwijl daar niets tegenover stond!
Tenminste, want toen iedereen 20 minuten later aan tafel kwam zagen we dat er vanochtend niet alleen gekookte eitjes, maar ook knakworstjes waren.
Ook nu konden we het allemaal opbrengen om rustig te ontbijten, maar wel tempo te maken.
Zo dat we inclusief de corvee op tijd klaar waren voor school.
Aangekomen in het klaslokaal mochten we allemaal kort over de tijd buiten De Hunnenberg vertellen.
Hierbij viel het Dorien, maar ook Inge, en Cindy op dat er meer meiden inmiddels een baantje hadden.
Wat nadat iedereen was uitverteld ons allemaal een compliment opleverde, helemaal toen Dorien Inge, en Linda vertelden over hun positieve ervaringen met Albert-Heijn.
Hierbij vertelde ze ook in geuren, en kleuren hoe een paar oud vriendinnen hen uitprobeerden, maar uiteindelijk van een koude kermis thuiskwamen.

"Hierbij kreeg de eerste groep een officiële waarschuwing, maar werd de tweede groep gearresteerd "sloot Dorien nog onder de indruk af.
Na even diep adem te hebben gehaald ging Dorien verder, " eerlijk gezegd zou het mij niets verbazen als de betrokken meiden vandaag of morgen hierheen komen".
Toen ze zweeg merkte Dorien tot haar verbazing dat zowel meneer Eringa als mevrouw De Haas met een ja waarschijnlijk wel beantwoorden.
Dan vervolgde mevrouw De Haas, " meiden als ik jullie een advies mag geven?"
"Ga niet provoceren, en ook zou ik als ik jullie was geen vechtpartij uitlokken, maar mochten zij jullie lastig vallen! "
"Probeer dan het dan zo klein mogelijk te houden."
Direct hierop zagen Bianca, en Cindy dat Inge Dorien, en Linda knikten ter bevestiging.
Waarbij Dorien opmerkte, "als het aan mij ligt houdt ik me rustig, ik wil de hier gekregen kansen niet door zoiets verpesten".
"Toch houdt ik er rekening mee dat deze meiden onze actie naar hen toe ons niet in dank zullen afnemen".
Nu keek mevrouw Van Es van Maatschappijleer de meiden recht in hun gezicht, en antwoordde.
"Dorien daar heb je best kans op, maar nogmaals probeer dat te negeren in plaats van te reageren".

ONDERTUSSEN IN SASSENHEIM

Terwijl de meiden in Nijmegen weer in de les zaten, maakten de zes meiden in Sassenheim zich gereed voor de terugreis naar Nijmegen.
Hoewel geen van het zestal blij waren dat zij dit weekend in gevangenschap door hadden gebracht, waren vooral Janneke Ariadne, en Kim wel zo sportief om Arie, en Gea aankijkend te laten merken dat de bewaarders hun best hadden gedaan om het verblijf in Sassenheim zo aangenaam mogelijk te maken.
Wat volgens het zestal redelijk geslaagd was.
Terwijl de bewaarders de meiden zelfs bedankten voor het gemeende compliment pakten de meiden de laatste spullen, om zich dan onder leiding van Arie, en Gea naar de controle voor vertrek te begeven.
Door de ontspannen sfeer in Sassenheim verliep zowel het fouilleren als het omdoen van de handboeien redelijk ontspannen.
Feiten waarbij Dorien, en Linda wat betreft de aangehouden zogenaamde vriendinnen, die net als de meiden uit Sassenheim ook vanmiddag zouden komen, hun twijfels over hadden.