Daddy Coowl
Toplid
Onderstaand verhaal was aanvankelijk persoonlijk geschreven voor iemand anders van dit forum (die graag anoniem blijft), en had zonder die persoon niet tot stand kunnen komen. Daarvoor, bedankt!
Hoofdstuk 1
Op het station staat de sprinter al klaar, kan ieder moment vertrekken. Sprinters hebben geen toiletten. Problematisch, want Eva moest best wel plassen. Best nodig eigenlijk. Misschien van de spanning, misschien van de thee die ze thuis op had. In haar ooghoek ziet ze de wc op ‘t station, maar weet dat ze de trein missen als ze naar de wc gaat. Een gemiste trein zou een gemiste afspraak betekenen. Best vervelend als je een sollicitatiegesprek hebt. Toch heeft Eva een kort twijfelmoment.
Even schiet de gedachte door haar hoofd naar de wc te gaan. Signalen uit haar blaas gaven aan dat ze dat moest doen. Maar ze was al maanden op zoek naar een baan, en dit was een unieke kans. De werktijden waren flexibel en het salaris best aardig. Stel voor hoe ze te laat aan kwam en het gesprek zou moeten beginnen met uitleggen dat ze te laat was omdat ze niet even een plas kan ophouden. Ze zou niet alleen direct worden afgewezen, het zou een regelrechte afgang worden! De conducteur blies al op zijn fluitje. De deuren zouden weldra sluiten, snel stapte ze de sprinter in. Het kwam vast wel goed.
Ze stapte de trein in en nam plaats op een oncomfortabel klapstoeltje. Gelukkig een zitplek, dan kon ze haar benen strak tegen elkaar aan knijpen. Zo zou ze het wel ophouden. Bij het volgende station zou vast wel een wc zijn. Of een verborgen plekje desnoods.
Dat bracht haar op een idee. Zou ze...? Nee, dat kon toch niet. Even wimpelde ze gedachte weer weg, maar een sterk signaal uit haar blaas dwong haar om het te overwegen; ergens achterin de trein stiekem plassen, waar niemand het zou zien. Ongemakkelijk stond ze op en liep ze de trein af. Veel plekken waren al bezet, maar gelukkig zijn de meeste mensen lui. Naarmate ze verder kwam in de trein was het verder lopen geweest op het perron, dus was het rustiger. Toch zaten er nog te veel mensen, stiekem liep ze maar de eerste klas in. Als ze toch iets deed wat niet mocht, kon ze dat maar net zo goed in de eerste klas doen. De regels overtreden in stijl, dacht ze. Een rilling liep over haar rug, wat een bad-ass was ze toch ook!
Helemaal achter het laatste setje stoelen was het leeg. Zo onopvallend en normaal mogelijk nam ze plaats. Na even afgewacht te hebben of de kust wel veilig was liet ze zich zachtjes van de stoel glijden. Niemand kon haar hier zien. Voorzichtig maakte ze de knoop van haar broek los en schoof die een stukje omlaag. Met een vinger hield ze haar onderbroekje opzij. Nu alleen nog ontspannen, dat bleek best lastig.
Haar hart stokte in haar keel. Een rommelend geluid van een sleutel in zijn slot verried dat de conducteur zijn hokje uitkwam. Kut! Vlug deed ze haar onderbroek weer goed, ging staan en stond in het aanzien van de conducteur haar broek op te hijsen. Gelukkig had ze niet geplast, ze was er gloeiend bij geweest! "Wat doe jij in hemelsnaam" bulderde de conducteur. Enkele andere reizigers keken om. Met hoofd roder dan een blik tomaten mompelde ze iets over ongesteldsheidproblemen. Zoals veel andere mannen wilde de conducteur daar niets van weten. "Succes" fluisterde hij, maar ze wist niet zeker of dat sloeg op haar gelogen ongesteldheid, of dat hij haar keihard doorhad.
Even wachtte ze tot de conducteur weg was, dan kon ze misschien alsnog. Ze wachtte en wachtte en..... Fuck, door de confrontatie van net durfde ze niet meer! Hij kon ook natuurlijk ieder moment weer terugkeren. Ze moest een plan B verzinnen!|
Dit was slechts het begin van een veel langere sequel. Laat in de reacties of persoonlijk bericht weten wat wat je ervan vindt en hoe je denkt dat het verder zal gaan met Eva.
Hoofdstuk 1
Op het station staat de sprinter al klaar, kan ieder moment vertrekken. Sprinters hebben geen toiletten. Problematisch, want Eva moest best wel plassen. Best nodig eigenlijk. Misschien van de spanning, misschien van de thee die ze thuis op had. In haar ooghoek ziet ze de wc op ‘t station, maar weet dat ze de trein missen als ze naar de wc gaat. Een gemiste trein zou een gemiste afspraak betekenen. Best vervelend als je een sollicitatiegesprek hebt. Toch heeft Eva een kort twijfelmoment.
Even schiet de gedachte door haar hoofd naar de wc te gaan. Signalen uit haar blaas gaven aan dat ze dat moest doen. Maar ze was al maanden op zoek naar een baan, en dit was een unieke kans. De werktijden waren flexibel en het salaris best aardig. Stel voor hoe ze te laat aan kwam en het gesprek zou moeten beginnen met uitleggen dat ze te laat was omdat ze niet even een plas kan ophouden. Ze zou niet alleen direct worden afgewezen, het zou een regelrechte afgang worden! De conducteur blies al op zijn fluitje. De deuren zouden weldra sluiten, snel stapte ze de sprinter in. Het kwam vast wel goed.
Ze stapte de trein in en nam plaats op een oncomfortabel klapstoeltje. Gelukkig een zitplek, dan kon ze haar benen strak tegen elkaar aan knijpen. Zo zou ze het wel ophouden. Bij het volgende station zou vast wel een wc zijn. Of een verborgen plekje desnoods.
Dat bracht haar op een idee. Zou ze...? Nee, dat kon toch niet. Even wimpelde ze gedachte weer weg, maar een sterk signaal uit haar blaas dwong haar om het te overwegen; ergens achterin de trein stiekem plassen, waar niemand het zou zien. Ongemakkelijk stond ze op en liep ze de trein af. Veel plekken waren al bezet, maar gelukkig zijn de meeste mensen lui. Naarmate ze verder kwam in de trein was het verder lopen geweest op het perron, dus was het rustiger. Toch zaten er nog te veel mensen, stiekem liep ze maar de eerste klas in. Als ze toch iets deed wat niet mocht, kon ze dat maar net zo goed in de eerste klas doen. De regels overtreden in stijl, dacht ze. Een rilling liep over haar rug, wat een bad-ass was ze toch ook!
Helemaal achter het laatste setje stoelen was het leeg. Zo onopvallend en normaal mogelijk nam ze plaats. Na even afgewacht te hebben of de kust wel veilig was liet ze zich zachtjes van de stoel glijden. Niemand kon haar hier zien. Voorzichtig maakte ze de knoop van haar broek los en schoof die een stukje omlaag. Met een vinger hield ze haar onderbroekje opzij. Nu alleen nog ontspannen, dat bleek best lastig.
Haar hart stokte in haar keel. Een rommelend geluid van een sleutel in zijn slot verried dat de conducteur zijn hokje uitkwam. Kut! Vlug deed ze haar onderbroek weer goed, ging staan en stond in het aanzien van de conducteur haar broek op te hijsen. Gelukkig had ze niet geplast, ze was er gloeiend bij geweest! "Wat doe jij in hemelsnaam" bulderde de conducteur. Enkele andere reizigers keken om. Met hoofd roder dan een blik tomaten mompelde ze iets over ongesteldsheidproblemen. Zoals veel andere mannen wilde de conducteur daar niets van weten. "Succes" fluisterde hij, maar ze wist niet zeker of dat sloeg op haar gelogen ongesteldheid, of dat hij haar keihard doorhad.
Even wachtte ze tot de conducteur weg was, dan kon ze misschien alsnog. Ze wachtte en wachtte en..... Fuck, door de confrontatie van net durfde ze niet meer! Hij kon ook natuurlijk ieder moment weer terugkeren. Ze moest een plan B verzinnen!|
Dit was slechts het begin van een veel langere sequel. Laat in de reacties of persoonlijk bericht weten wat wat je ervan vindt en hoe je denkt dat het verder zal gaan met Eva.
