Verhaal Klaar Huisgenootjes
- Onderwerp starter KleineAap
- Startdatum
jongen1995
Beginneling
leuk verhaal, jammer dat we zolang niks meer van je gehoord hebben.
luierdromer
Niet geschoten is altijd mis.
Als je weer inspiratie hebt, ga je gang.
Was tot nu openeinde, vervolg dus welkom.
Was tot nu openeinde, vervolg dus welkom.
Little Endy
Sayori the shy Enderman :3 (he/they)
Dat zou heel leuk zijn, ik vind dit namelijk een erg leuk verhaal!
Diaperlover20003
Diaper lover
Ik!
KleineAap
Toplid
Na een lange afwezigheid hier een nieuw deel van de Huisgenootjes!
Hoofdstuk 12:
part 2: De Efteling.
Anne was helemaal in tranen toen het karretje het station naderde. Tim en Ann zagen Anne huilen en haar gezicht wilde verstoppen in haar handen met de knuffel. "Dit nooit meer... Nooit meer" zei Anne. Alle drie stapten ze uit en meteen werd Anne geknuffeld. Ann pakte direct de hand van Anne en trok haar naar buiten. "Het is al goed! We gaan er nooit meer in" riep Ann op de weg naar buiten. Tim liep er achter aan met de tassen. -ik had nooit verwacht dat Anne zo bang was in het donker. Dit verklaard het nachtlampje thuis- dacht Tim bij zichzelf. Buiten knuffelde Ann Anne opnieuw en zorgde dat ze helemaal plat werd geknuffeld. Anne kwam tot rust zo in de zon. Ze was nog wel aan het shaken van de rit. "Tim dit nooit meer, ik vind alles goed maar geen donkere ritjes meer!" Zei Anne nog steeds een beetje bang. "Dat zullen we niet doen, zullen we dan maar naar de Carnival Festival gaan? Dan kunnen we tot rust komen en het leuke liedje in onze kop krijgen." Reageerde Tim. "Jaaaaa" riep Ann, die Anne al mee trok naar de ingang van de attractie.
Éénmaal in de rij was Anne weer rustig en kon ze genieten van de energie van Ann. -Wat een spring in het veld, net een lammetje die door de wei aan het rennen is.- was de gedachte van Anne toen ze stiekem verliefd naar Ann keek. Het was al snel hun beurt om in een karretje te stappen. "Mogen we met ze drieën?" Vroeg Ann aan de medewerkster. "Als dat past natuurlijk mag dat" werd er gereageerd. "KOM SNEL! Papa daar, ik in het midden en mama daar." Zei Ann onbezorgd, niet rekening houdend met de medewerker die toch wat vraagtekens kreeg. Tim keek Ann al streng aan "oeps, sorry papa" zei Ann zachtjes toen het karretje omdraaide. "Je moet wel opletten met wat je zegt, kleine draak. Je kan niet zomaar papa en mama zeggen waar iedereen bij staat. Dat is toch een beetje gek, dat kon je zien aan de jongen net." Vertelde Tim, Anne knikte instemmend en voegde toe: "We weten hoe enthousiast je bent en het liefste alles van de daken wilt schreeuwen, maar probeer je wel op te letten." Ann voelde zich klein worden en knikte "Ja papa. Ja mama." Zei Ann toen ze beide aan keek.
De Carnival Festival was super leuk, Ann bleef maar wijzen met dingen die ze zag. Anne kon weer genieten en Tim die wist dat het liedje niet meer uit zijn hoofd kwam voor de rest van de week. Het rondje kwam ten einde en alle drie sprongen ze eruit. "Laten we wat gaan eten" opperde Tim "het is al 14:00 en ik hoor m'n maag knorren." "Ik weet wel waar we rustig kunnen eten, volg mij maar", zei Anne. Met z'n drieën liepen ze naar het sprookjesbos om daar rustig een plekje bij 'ezeltje strek je' te vinden. Ze hadden slim broodjes mee genomen anders werd het zo duur. Gezamenlijk waren ze aan het smikkelen van de broodjes terwijl ze alle drie genoten van de kinderen die achter de vliegende muntjes aan renden.
Ann was aan het genieten -Dit is zo speciaal, papa en mama naast mij. Een super mooie dag en ik ben net een prinsesje- bedacht Ann. Precies op dat moment merkte ze dat Ann ze moest plassen en sprong op. Tim en Anne keken op en moesten lachen. Ze wisten precies wat er ging gebeuren. Terwijl Ann rustig haar broodje at, zag je op haar gezicht dat ze aan het plassen was. Ze begon een beetje te blozen en te giechelen, want ze merkte het een grote plas was. Alle drie moesten ze lachen en genoten van elkaar en de mooie dag in de Efteling. Toen er niemand in de buurt was zei Tim: "kom is hier kleine prinses, papa wilt even controleren." Ann kwam schoorvoetend dichterbij en Tim hief haar jurkje om de natte luier te zien. "Zo te zien gaan we straksjes eerst iemand verschonen voor we verder gaan." "Nietus, papa" zei Ann en ze stak haar tong uit. Tim hief haar jurkje opnieuw en zei tegen Anne: "Wat vind je mama, laten we deze kleine draak zo nat rond lopen?". Dit was toch wel een beetje kleinerend vond Ann, maar het gaf haar zoveel vlinders in haar buik. Ze dook achter haar handen en bloosde stevig. "Mhmmmm ik denk dat we toch iemand moeten verschonen en een extra dikke luier om moeten doen. Anders red ze het niet tot thuis." Reageerde Anne op Tim. Ook Anne kreeg vlinders in haar buik van de opmerking die ze maakte. Ze hield van deze dynamiek tussen hen drie. "Goed, dan eten we eerst deze broodjes op en dan ga ik haar zo verschonen, bij de toiletten de Kleine Boodschap." Zei Tim.
Hand in hand liepen Ann en Tim naar de wc's toe. Er waren genoeg mensen, maar ja toch moesten ze naar de gehandicapten wc. Gelukkig keek niemand gek op toen de twee de wc in gingen. "Dat was spannend papa" fluisterde Ann en gaf snel een kusje op papa's lippen. "Ja hè, maar gelukkig kent niemand ons hier en zijn we nu hier binnen hè prinsesje. Kom dan legt papa even snel de verschoonkleed neer. Dan kun jij verschoont worden." Tim deed alle dingen terwijl de vlinders meer en meer in Ann haar buik rondvlogen. Ann knikte en ging op het kleed liggen. Tim deed haar jurkje omhoog: "Zo hé, iemand heeft flink geplast. Maar goed dat papa extra luiers had ingepakt. En ook voor jou een extra inlegger." Zei Tim liefkozend terwijl hij één voor één de plak strips los trok. Langzaam kwam de luier los en kon Ann worden schoon gemaakt. "Brrrrr koud papa" reageerde ze verschrikt op toen ze de billendoekjes op haar huid voelde. "Papa moet toch een prinsesje schoonmaken, dan hoort dit er ook bij. Billen omhoog lieverdje." Ann luisterde perfect en Tim kon de schone luier met inlegger onder haar leggen. Tim strooide babypoeder en maakte de luier strak dicht. Ann had de hele tijd verliefd naar haar papa gekeken. "Dankewel papa" zei ze verliefd. Tim boog voorover en ze gaven elkaar een kus. "Alsjeblieft lieverdje. Wil je papa nog controleren?" "Jaaaaaaaah, want papa al hele dag om en en niet niet schone luier gehad" zei Ann enthousiast. Ze vond Tim zijn luier controleren leuk, dan was hij net een pop van vroeger alleen dan groter. Ann deed de broek open "maar een beetje nat papa, jij hoeft niet verschoont te worden". Precies op dat moment liet Tim het lopen. Het gezicht van Ann was onbeschrijfelijk, haar mond ging een stukje open en ze fluisterde zacht: "papa doet plassen... Papa doet plassen".
Tim zijn luier was nog niet super nat dus kon nog wel even door. "Kom we moeten terug naar Mama. Die zal wel denken waar blijven die twee nu." Snel deed Tim zijn broek weer dicht en ruimde alle spullen op. De luier werd in de vuilnisbak gegooid en ze liepen samen terug naar Anne. Die zat rustig te wachten op het bankje. "Waar bleven jullie nu? Het leek wel of jullie verdwaald waren in het bos." Zei Anne. Ann moest giechelen en fluisterde in Anne haar oor: "Papa deed in zijn luier plassen, maar die is nog om jij die verschonen bij papa." De meiden moesten giechelen en Anne stond op. "Meneer Tim, een elfje van het sprookjesbos heeft me zojuist iets verklapt. Kom jij even met mij mee." Nu was het de beurt aan Tim om te blozen en liep hij opnieuw nu met Anne terug naar de wc. "Wij gaan jouw luier verschonen, want met een natte luier gaan wij niet in de Droomvlucht en mag jij straks geen ijsje." Zei Anne streng. Tim moest slikken, ondanks dat hij papa was vond hij de mama rol van Anne geweldig. Op zijn beurt lag Tim op het kleed en werd zijn luier verschoond. "Dankjewel Anne" zei Tim nadat de luier dicht zat. "Alsjeblieft papa Tim, je moet wel het goede voorbeeld geven hè." Grapte Anne.
Toen ze weer terug bij Ann waren gingen ze snel naar de Droomvlucht. Dat vonden ze alle drie zo mooi met de elfjes en het kasteel op de maan. Weer mocht Ann in het midden zitten en genoot met volle teugen van de aandacht die ze kreeg. Na de Droomvlucht hadden ze nog tijd voor 1 attractie. "Ann jij mag kiezen welke laatste attractie we in gaan vandaag." Zei Anne. "mhmmmm lastig mama, euhmmm euhmmmmmm de Piraña!" Riep Ann na lang twijfelen. Tim en Anne keken elkaar aan, dat hadden ze niet verwacht. "Weet je het zeker, kleine prinses. Daar in word je heel nat door het water." Probeerde Tim overtuigend te brengen. "Jaaahaaaah, die wil ik." Zei Ann gespeeld geïrriteerd. "Je weet wat je om hebt hè, met al dat water word die nog dikker. En we verschonen niet tot we thuis zijn." Sprong nu Anne in om Ann op andere gedachten te brengen. Schoorvoetend en licht stampvoetend gaf Ann in: "Hmpffff nouwh oke dan de Bobslee baan. Mevrouw en meneer bangepoeperts voor water." Tim en Anne lachten en liepen ze met een gespeelde boze Ann naar de Bobslee baan.
Bij de bobslee baan was gelukkig geen lange rij, dus hoefde ze niet lang te wachten met de Duitse slagers muziek. Ann keek nog steeds een beetje boos, maar vond het stiekem toch niet zo erg. Ze was even vergeten dat haar luier extra nat zou worden, nu ze een inlegger van Tim erbij had gekregen. En dit was de enige luier nog tot aan thuis had Tim gezegd. Met deze gedachten klaarde de boze gedachten uit Ann haar hoofd en sprong ze in de armen van Tim. "Sorry papa" fluisterde ze. Tim was verrast en knipoogde naar Anne, toen sloot Tim toch maar zijn armen om Ann heen. "Het is al goed, we gaan nu snel van de Bobslee baan en daarna een ijsje eten. Goed?!" Zei Tim. De meiden riepen in koor "Jaaaaa". Het ritje in de bobslee was super leuk en gezamenlijk liepen ze richting de uitgang.
"Kom we gaan nog een ijsje kiezen en dan op naar huis!" zei Tim. Ann en Anne zagen er beide een beetje moe uit na zo'n lange dag in het pretpark rond te lopen. Ze hebben alle drie genoten van hun driehoeksverhouding: papa, mama en kleine prinses. Er zullen nog vele uitjes volgen, en nog vele avonturen samen. Maar vandaag was een geslaagde dag in de Efteling. Ann pakte de hand van Tim en liep met haar ijsje richting de bus. "Dankjewel papa en mama." Zei Ann. "Alsjeblieft, lieverd" zeiden Tim en Anne in koor. Nu terug naar huis toe, met de trein.
~wordt vervolgd~
Hoofdstuk 12:
part 2: De Efteling.
Anne was helemaal in tranen toen het karretje het station naderde. Tim en Ann zagen Anne huilen en haar gezicht wilde verstoppen in haar handen met de knuffel. "Dit nooit meer... Nooit meer" zei Anne. Alle drie stapten ze uit en meteen werd Anne geknuffeld. Ann pakte direct de hand van Anne en trok haar naar buiten. "Het is al goed! We gaan er nooit meer in" riep Ann op de weg naar buiten. Tim liep er achter aan met de tassen. -ik had nooit verwacht dat Anne zo bang was in het donker. Dit verklaard het nachtlampje thuis- dacht Tim bij zichzelf. Buiten knuffelde Ann Anne opnieuw en zorgde dat ze helemaal plat werd geknuffeld. Anne kwam tot rust zo in de zon. Ze was nog wel aan het shaken van de rit. "Tim dit nooit meer, ik vind alles goed maar geen donkere ritjes meer!" Zei Anne nog steeds een beetje bang. "Dat zullen we niet doen, zullen we dan maar naar de Carnival Festival gaan? Dan kunnen we tot rust komen en het leuke liedje in onze kop krijgen." Reageerde Tim. "Jaaaaa" riep Ann, die Anne al mee trok naar de ingang van de attractie.
Éénmaal in de rij was Anne weer rustig en kon ze genieten van de energie van Ann. -Wat een spring in het veld, net een lammetje die door de wei aan het rennen is.- was de gedachte van Anne toen ze stiekem verliefd naar Ann keek. Het was al snel hun beurt om in een karretje te stappen. "Mogen we met ze drieën?" Vroeg Ann aan de medewerkster. "Als dat past natuurlijk mag dat" werd er gereageerd. "KOM SNEL! Papa daar, ik in het midden en mama daar." Zei Ann onbezorgd, niet rekening houdend met de medewerker die toch wat vraagtekens kreeg. Tim keek Ann al streng aan "oeps, sorry papa" zei Ann zachtjes toen het karretje omdraaide. "Je moet wel opletten met wat je zegt, kleine draak. Je kan niet zomaar papa en mama zeggen waar iedereen bij staat. Dat is toch een beetje gek, dat kon je zien aan de jongen net." Vertelde Tim, Anne knikte instemmend en voegde toe: "We weten hoe enthousiast je bent en het liefste alles van de daken wilt schreeuwen, maar probeer je wel op te letten." Ann voelde zich klein worden en knikte "Ja papa. Ja mama." Zei Ann toen ze beide aan keek.
De Carnival Festival was super leuk, Ann bleef maar wijzen met dingen die ze zag. Anne kon weer genieten en Tim die wist dat het liedje niet meer uit zijn hoofd kwam voor de rest van de week. Het rondje kwam ten einde en alle drie sprongen ze eruit. "Laten we wat gaan eten" opperde Tim "het is al 14:00 en ik hoor m'n maag knorren." "Ik weet wel waar we rustig kunnen eten, volg mij maar", zei Anne. Met z'n drieën liepen ze naar het sprookjesbos om daar rustig een plekje bij 'ezeltje strek je' te vinden. Ze hadden slim broodjes mee genomen anders werd het zo duur. Gezamenlijk waren ze aan het smikkelen van de broodjes terwijl ze alle drie genoten van de kinderen die achter de vliegende muntjes aan renden.
Ann was aan het genieten -Dit is zo speciaal, papa en mama naast mij. Een super mooie dag en ik ben net een prinsesje- bedacht Ann. Precies op dat moment merkte ze dat Ann ze moest plassen en sprong op. Tim en Anne keken op en moesten lachen. Ze wisten precies wat er ging gebeuren. Terwijl Ann rustig haar broodje at, zag je op haar gezicht dat ze aan het plassen was. Ze begon een beetje te blozen en te giechelen, want ze merkte het een grote plas was. Alle drie moesten ze lachen en genoten van elkaar en de mooie dag in de Efteling. Toen er niemand in de buurt was zei Tim: "kom is hier kleine prinses, papa wilt even controleren." Ann kwam schoorvoetend dichterbij en Tim hief haar jurkje om de natte luier te zien. "Zo te zien gaan we straksjes eerst iemand verschonen voor we verder gaan." "Nietus, papa" zei Ann en ze stak haar tong uit. Tim hief haar jurkje opnieuw en zei tegen Anne: "Wat vind je mama, laten we deze kleine draak zo nat rond lopen?". Dit was toch wel een beetje kleinerend vond Ann, maar het gaf haar zoveel vlinders in haar buik. Ze dook achter haar handen en bloosde stevig. "Mhmmmm ik denk dat we toch iemand moeten verschonen en een extra dikke luier om moeten doen. Anders red ze het niet tot thuis." Reageerde Anne op Tim. Ook Anne kreeg vlinders in haar buik van de opmerking die ze maakte. Ze hield van deze dynamiek tussen hen drie. "Goed, dan eten we eerst deze broodjes op en dan ga ik haar zo verschonen, bij de toiletten de Kleine Boodschap." Zei Tim.
Hand in hand liepen Ann en Tim naar de wc's toe. Er waren genoeg mensen, maar ja toch moesten ze naar de gehandicapten wc. Gelukkig keek niemand gek op toen de twee de wc in gingen. "Dat was spannend papa" fluisterde Ann en gaf snel een kusje op papa's lippen. "Ja hè, maar gelukkig kent niemand ons hier en zijn we nu hier binnen hè prinsesje. Kom dan legt papa even snel de verschoonkleed neer. Dan kun jij verschoont worden." Tim deed alle dingen terwijl de vlinders meer en meer in Ann haar buik rondvlogen. Ann knikte en ging op het kleed liggen. Tim deed haar jurkje omhoog: "Zo hé, iemand heeft flink geplast. Maar goed dat papa extra luiers had ingepakt. En ook voor jou een extra inlegger." Zei Tim liefkozend terwijl hij één voor één de plak strips los trok. Langzaam kwam de luier los en kon Ann worden schoon gemaakt. "Brrrrr koud papa" reageerde ze verschrikt op toen ze de billendoekjes op haar huid voelde. "Papa moet toch een prinsesje schoonmaken, dan hoort dit er ook bij. Billen omhoog lieverdje." Ann luisterde perfect en Tim kon de schone luier met inlegger onder haar leggen. Tim strooide babypoeder en maakte de luier strak dicht. Ann had de hele tijd verliefd naar haar papa gekeken. "Dankewel papa" zei ze verliefd. Tim boog voorover en ze gaven elkaar een kus. "Alsjeblieft lieverdje. Wil je papa nog controleren?" "Jaaaaaaaah, want papa al hele dag om en en niet niet schone luier gehad" zei Ann enthousiast. Ze vond Tim zijn luier controleren leuk, dan was hij net een pop van vroeger alleen dan groter. Ann deed de broek open "maar een beetje nat papa, jij hoeft niet verschoont te worden". Precies op dat moment liet Tim het lopen. Het gezicht van Ann was onbeschrijfelijk, haar mond ging een stukje open en ze fluisterde zacht: "papa doet plassen... Papa doet plassen".
Tim zijn luier was nog niet super nat dus kon nog wel even door. "Kom we moeten terug naar Mama. Die zal wel denken waar blijven die twee nu." Snel deed Tim zijn broek weer dicht en ruimde alle spullen op. De luier werd in de vuilnisbak gegooid en ze liepen samen terug naar Anne. Die zat rustig te wachten op het bankje. "Waar bleven jullie nu? Het leek wel of jullie verdwaald waren in het bos." Zei Anne. Ann moest giechelen en fluisterde in Anne haar oor: "Papa deed in zijn luier plassen, maar die is nog om jij die verschonen bij papa." De meiden moesten giechelen en Anne stond op. "Meneer Tim, een elfje van het sprookjesbos heeft me zojuist iets verklapt. Kom jij even met mij mee." Nu was het de beurt aan Tim om te blozen en liep hij opnieuw nu met Anne terug naar de wc. "Wij gaan jouw luier verschonen, want met een natte luier gaan wij niet in de Droomvlucht en mag jij straks geen ijsje." Zei Anne streng. Tim moest slikken, ondanks dat hij papa was vond hij de mama rol van Anne geweldig. Op zijn beurt lag Tim op het kleed en werd zijn luier verschoond. "Dankjewel Anne" zei Tim nadat de luier dicht zat. "Alsjeblieft papa Tim, je moet wel het goede voorbeeld geven hè." Grapte Anne.
Toen ze weer terug bij Ann waren gingen ze snel naar de Droomvlucht. Dat vonden ze alle drie zo mooi met de elfjes en het kasteel op de maan. Weer mocht Ann in het midden zitten en genoot met volle teugen van de aandacht die ze kreeg. Na de Droomvlucht hadden ze nog tijd voor 1 attractie. "Ann jij mag kiezen welke laatste attractie we in gaan vandaag." Zei Anne. "mhmmmm lastig mama, euhmmm euhmmmmmm de Piraña!" Riep Ann na lang twijfelen. Tim en Anne keken elkaar aan, dat hadden ze niet verwacht. "Weet je het zeker, kleine prinses. Daar in word je heel nat door het water." Probeerde Tim overtuigend te brengen. "Jaaahaaaah, die wil ik." Zei Ann gespeeld geïrriteerd. "Je weet wat je om hebt hè, met al dat water word die nog dikker. En we verschonen niet tot we thuis zijn." Sprong nu Anne in om Ann op andere gedachten te brengen. Schoorvoetend en licht stampvoetend gaf Ann in: "Hmpffff nouwh oke dan de Bobslee baan. Mevrouw en meneer bangepoeperts voor water." Tim en Anne lachten en liepen ze met een gespeelde boze Ann naar de Bobslee baan.
Bij de bobslee baan was gelukkig geen lange rij, dus hoefde ze niet lang te wachten met de Duitse slagers muziek. Ann keek nog steeds een beetje boos, maar vond het stiekem toch niet zo erg. Ze was even vergeten dat haar luier extra nat zou worden, nu ze een inlegger van Tim erbij had gekregen. En dit was de enige luier nog tot aan thuis had Tim gezegd. Met deze gedachten klaarde de boze gedachten uit Ann haar hoofd en sprong ze in de armen van Tim. "Sorry papa" fluisterde ze. Tim was verrast en knipoogde naar Anne, toen sloot Tim toch maar zijn armen om Ann heen. "Het is al goed, we gaan nu snel van de Bobslee baan en daarna een ijsje eten. Goed?!" Zei Tim. De meiden riepen in koor "Jaaaaa". Het ritje in de bobslee was super leuk en gezamenlijk liepen ze richting de uitgang.
"Kom we gaan nog een ijsje kiezen en dan op naar huis!" zei Tim. Ann en Anne zagen er beide een beetje moe uit na zo'n lange dag in het pretpark rond te lopen. Ze hebben alle drie genoten van hun driehoeksverhouding: papa, mama en kleine prinses. Er zullen nog vele uitjes volgen, en nog vele avonturen samen. Maar vandaag was een geslaagde dag in de Efteling. Ann pakte de hand van Tim en liep met haar ijsje richting de bus. "Dankjewel papa en mama." Zei Ann. "Alsjeblieft, lieverd" zeiden Tim en Anne in koor. Nu terug naar huis toe, met de trein.
~wordt vervolgd~
anoniem444
Toplid
Wat een leuk verhaal wel jammer dat de bobslee in de efteling nu weg is maar was wel weer een leuk verhaal na al die tijd wachten had ik er geen verwacht meer ga zo door
luierdromer
Niet geschoten is altijd mis.
Mooi vervolg ben benieuwd naar meer ........
Begrijp dat een nieuw hoofdstuk bedenken even tijd kost en, dat er meer is dan dit mooie forum alleen.
Toch hoop ik dat we niet zolang hoeven te wachten op het volgende hoofdstuk.
Begrijp dat een nieuw hoofdstuk bedenken even tijd kost en, dat er meer is dan dit mooie forum alleen.
Toch hoop ik dat we niet zolang hoeven te wachten op het volgende hoofdstuk.
Laatst bewerkt: