Little Simba
Superlid
Dit is een vervolg op Het Schoolreisje. In dit verhaal gaat het avontuur verder. Het is een vervolg op de dagen na het schoolreisje en de zomervakantie.
Het 2e hoofdstuk gaat over de tijd tot aan dat ze op vakantie gaan. Als je suggesties hebt laat het weten
Hoofdstuk 1 – Het doktersbezoek
Toen ze thuis waren was het inmiddels 12 uur. Om 1 uur moesten ze bij de dokter zijn. Joep had al ontbeten maar hij lustte nog wel een broodje. Daar zaten ze dan weer samen te eten aan tafel.
“Ben je zenuwachtig voor vanmiddag?” vroeg zijn vader aan Joep “Ja eigenlijk best wel. Ik hoop dat we snel klaar zijn”. “Ja snap ik het zal wel een flinke roller coaster voor je geweest zijn deze week”. Joep knikte “Ja zeg dat wel ik mis Veronique nu al”. “Ja vertel is wat over haar wat voor meid is het?” vroeg zijn moeder. “Ze is net zo oud als mij ik vond haar al een tijdje leuk en nu op schoolreisje hebben we elkaar gevonden. Ze komt morgen nog langs als jullie dat goed vinden”. Joep begon weer te stralen “Dat is prima hoor ik ben benieuwd. Zo lang jij natuurlijk maar gelukkig bent”.
“Leuk voor je dat je een vriendin hebt. Ik hoorde ook van mama dat jullie samen op vakantie gaan”. Joep knikte en nam nog een slok van zijn melk. “Ja klopt we gaan samen 2 weken naar Disneyland met Esther. We zijn dan 5 dagen in Disneyland en de rest van de dagen in Parijs”. “Zal ik Esther morgen op de koffie komt Anton?”. Anton knikte “Dat lijkt me een goed idee dan kunnen we het even doornemen”. Joep vond het natuurlijk helemaal geweldig.
“Nou hop schiet op we moeten zo gaan ik wil niet te laat komen” zei mama tegen Joep. “Ik zal je spullen nog even boven neerzetten dan kunnen we gaan”. Zei Anton tegen Joep. Patricia knikte en ging de tafel opruimen.
Om kwart voor 1 was iedereen klaar en liepen ze naar de auto. “Heb je alle papieren bij je”. Patricia knikte. “Dan kunnen we gaan”. Gelukkig was het maar 5 minuten rijden naar de dokter ze woonde praktisch om de hoek. Bij de dokter aangekomen voelde Joep wel de spanning op komen. Wat zal er uit komen? Hoe zal de toekomst er uit zien? Word die incontinent? Is het Tijdelijk? Allemaal vragen kwamen bij hem op. Zijn moeder sloeg een arm om hem heen. “Komt wel goed schat maak je maar geen zorgen”. Maar kwam het wel goed.
Joep zag de secondes voorbij tikken op de klok. Het was 5 voor 1 toen hij de deur hoorde open gaan.
“De Heer Joep Scholten mag mee lopen?” Joep en zijn anders volgende de dokter het kantoortje in. “Gaat u maar zitten. Voor dat we verder gaan wil ik nog even een urine monster verzamelen. Hier heb je een potje als je daar even een plasje in wilt doen”. Joep pakte het potje en liep naar de wc. Hij wist inmiddels hoe het ging gelukkig was dit maar de 2e keer. Alleen de vorige keer was er een urine monster naar het lab gestuurd voor het dokters bezoek.
Toen Joep klaar was gaf hij het potje aan de dokter. Die gaf het weer door aan de assistent. “Nou Joep ik heb inmiddels het verhaal gehoord van je moeder en van Esther die heb ik ook nog even gesproken. Wil je mij kort vertellen wat er speelt”.
Joep legde kort uit wat er was dat die voornamelijk in de nacht niet aanvoelde dat die moest plassen. Maar dat die ook wel is overdag zijn plas niet aanvoelt. Joep probeerde het zo goed mogelijk uit te leggen en vertelde ook dat die eigenlijk niet veel last heeft van stress. Hierna zei de dokter dat het voor iemand niet perse hoeft aan te voelen als stress maar dat een situatie door het lichaam wel als stress gezien kan worden.
“Wil je even op de tafel gaan liggen dat ga ik je even onderzoeken”. Joep liep achter de dokter aan en ging op het bed liggen met het witte papier er over heen. De dokter drukte en beetje onder in zijn buik. Hij vroeg ook een aantal vragen of die wel is een branderig gevoel had tijdens het plasten. Joep gaf netjes antwoord en als laatste vroeg de dokter of die in de nacht wel is wakker werd. Waarop Joep antwoorde van niet. Hij schok alleen vaak wakker als het te laat was. Vooral deze week.
De dokter had inmiddels het 1 en ander op geschreven. “Voordat we echt zeker weten wat het is en waar het vandaan kan komen ga ik de afspraak van vanmiddag toch doorzetten. De afspraak is om half 3 in het ziekenhuis. Ik zal je moeder een briefje mee geven waar je kan melden”.
Joep zijn hart sloeg in zijn keel ziekenhuis! Als dat maar goed ging. “Hebben jullie voor nu nog vragen?” Joep knikte “Mijn moeder had het er over dat ze jouw gesproken had en zei dat jullie zaten te denken aan stressincontinentie hoe zit het daar mee dan. Ik kan het even niet volgen”.
“Daar heb je inderdaad gelijk in maar op dit moment kan ik niet zeggen wat het is daar moet verder onderzoek naar gedaan worden. Vanmiddag in het ziekenhuis krijg je een plasmeting en een echo. Aan de hand van de uitslagen kan er een vervolg onderzoek komen of er komt uit wat je hebt. Maar de kans word steeds groter dat je een soort van incontinentie hebt dit. Dit kan door een afwijking in de blaas komen of iets in de hersenen”.
Joep trok helemaal bleek weg zijn hele wereld stortte in. Stressincontinentie klonk hem niet zo erg. Maar het lijkt nu toch erger te zijn dan verwacht. Inmiddels praatte de dokter verder maar Joep kreeg er niks meer van mee. Onderweg naar huis wisten ze ouders ook niet zo goed wat ze moesten doen of zeggen. Toen ze thuis waren probeerde ze Joep gerust te stellen “Schat gaat het”. Nog steeds kwam er geen woord uit Joep. Samen plofte ze op de bank. Joep begon te huilen. Hier had niemand rekening mee gehouden zijn ouder wisten dat er wat was. Maar dat het zo erg zou zijn wisten ze niet. De dokter vertelde nog dat het namelijk erger geworden is sinds dat de moeder de laatste keer contact had gehad. Dat was een paar dagen geleden. Afwachten dus maar. “Kom schat we gaan nog even tv kijken” zijn vader probeerde even zijn aandacht weg te krijgen. Het duurde niet lang voordat ze naar het ziekhuis toe moesten.
Om half 3 vertrokken ze naar het ziekhuis hopen dat ze wat meer te weten zouden komen. Ze hoopte op goed nieuws maar ze gingen uit van het slechte. De vraag was alleen wat voor soort. Toen ze in het ziekhuis aangekomen waren volgende ze route 20 die ging naar uroloog. Aangekomen bij de afdeling had Joep nog steeds niet veel gezegd. Joep zag de minuten voor bij gaan.
Om 10 voor 3 kwam de dokter er aan. “Joep Scholten loop maar mee”. Samen liepen ze achter de dokter aan het was een jonge vent. “Ga maar zitten dan pak ik even de resultaten er bij van het urineonderzoek”. De jonge dokter bekeek rustig de onderzoeken je kon niet aan ze gezicht zien of het goed of slecht was. “Ik wil zo graag even de plasmeting en echo test doen. Loop je vast mee”. Joep liep gehoorzaam achter de dokter aan. Ze begonnen met de plasmeting Joep wist natuurlijk niet waar die naar keek. Gelijk er achter echt aan de. Dit was om te zien hoeveel plas er nog in de blaas zat. Samen liepen ze terug waar zijn ouders zaten te wachten.
“Oké Familie Scholten ik heb de resultaten van het urineonderzoek en de andere 2 onderzoeken. Bij het urinemonster valt alleen op dat het aardig donker dit betekend niet heel veel. Alleen dat de plas lang in je blaas had gezeten. De plasmeting was net iets onder gemiddeld dit betekend dit word ook bevestig op de echo. Er zat nog een hoop plas in je blaas. Uit dit onderzoek kunnen we halen dat je dus niet goed uit plast of dat het niet lukt. Heb je vaker drang op te plassen of moeite met plassen”.
Joep moest even nadenken “Eigenlijk niet als ik uit geplast ben heb ik wel het gevoel dat ik leeg ben”. De dokter knikte. “Dat had ik verwacht. Ik weet nu bijna wel zeker aan de resultaten van het onderzoek te zien dat je leidt aan stressincontinentie en dat je op dit moment richting aandrangincontinentie aan het gaan bent. Dit betekend dat je dus vaak moeite heb met je blaas helemaal leeg te plassen en dat je bij stress vaak de sneller de controle kan verliezen over je blaas. Daarbij heb je ook moeite met het aanvoelen of je moet plassen vandaar dat je s nachts niet wakker word als je moet plassen”.
“Is er nog verder onderzoek nodig dan dokter?” vroeg de moeder van Joep. “Op dit moment niet ik wil over een aantal weken weer een afspraak maken en dan weer de zelfde onderzoeken doen. Aan de hand van de resultaten kunnen we ze gaan vergelijken met de resultaten die we nu hebben”.
“En wat betekend dat voor de komende weken. Is er iets aan te doen of moet die geopereerd worden” vroeg zijn vader aan de dokter. Joep begon inmiddels zachtjes te snikken. Ze wereld stortte in. “Ik stel voor dat die de komende tijd incontinentie materiaal gaat gebruiken in de nacht en dan kijken of het uitgebreid moet worden naar de dag. Bij de volgende afspraak gaan we verder kijken wat we er gaan doen. Ik stel voor dat we een afspraak plannen over ongeveer 5 weken. Ik ga zelf vanaf volgende week 3 weken op vakantie:”. “Dat is prima” antwoorde Anton. Eigenlijk vond niemand het prima dat het 5 weken gingen duren maar ja ze hadden geen keus.
Na dat de dokter was uit gepraat liepen ze naar de assistent die ze verder ging helpen. “Goedemiddag ik ben mevrouw van Kampen”. Joep keek op “Dat klopt zegt ze ik ben de zus van Esther. Jij moet Joep zijn?” Joep knikte “Ja dat klopt ze heeft nooit verteld dat ze een zus had”. Van Kampen ging verder “Dat klopt ik ga je nu verder helpen lopen jullie mee”. Onderweg naar het kantoor vertelde ze dat ze de hele week al contact had met Esther en dat Esther al verteld had wat er speelde. “Zo nou ga lekker zitten wil je wat drinken”. Je kon wel zien dat het een zus van Esther van ze was ook wel ouder “Ja doe maar wat water”. Ze knikte en liep weg.
Al snel kwam ze weer terug. “Veel van onze familie leden werken in de zorg mijn moeder werkt in een zorginrichting. Ik heb een lange tijd samen gewerkt met Esther en Anneke. Hun zijn uiteindelijk leraar geworden en ik ben verder gegaan”. Ze legde Joep uit hoe de komende tijd er uit ging zien. Ze gaf aan zijn moeder een briefje voor een afhaal recept voor de apotheek. Ze stelde Joep gerust dat het niet het einde van de wereld was en dat het even kon duren voordat die er aan gewent was.
“Als je vragen hebt kun je met mij contact opnemen tot dat de dokter terug is”. Joep liet het maar op zich afkomen “Ik heb eigenlijk nog wel een vraag maar het gaat niet over mij. Wat voor soort incontinentie heeft Veronique?”. Je zag haar even nadenken “Veronique is inmiddels bijna volledig incontinent waarschijnlijk heeft ze binnenkort een operatie. Dat is nog niet zeker”. Joep zijn mond viel op van verbazing dat had die niet verwacht. “Wow op het schoolreisje viel het eigenlijk niet op”.
“Dat klopt ze weet inmiddels hoe ze er mee om moet gaan. Bij haar is het aangeboren ze heeft weinig controle over haar blaas”. Ging van Kampen verder. Patricia stopte al de briefen en folders in haar tas “Zullen we dan maar weer gaan dan kunnen we nog even langs de apotheek”. Joep knikte en samen liep die met de ouders mee. “Joep tot snel en veel sterkte er mee”.
In de auto drong het pas bij hem door incontinent. Joep wist niet zo goed wat die er mee moest doen. Ze ouders konden het ook nog niet bevatten. Als snel barste Joep in huilen uit het werd hem echt te veel. Zijn vader stopte even langs de weg “Och jongen toch kom maar hier hoor” hij kreeg een dikke knuffel van zijn ouders en zijn vader hielt hem even vast.” Samen reden ze verder naar huis. Thuis afgezet ging Patricia nog even langs de apotheek. Ze kreeg een aantal pakken mee voor de nacht en 1 voor overdag mocht het nodig zijn.
Joep ging samen met zijn vader buiten zitten samen genoten ze van het mooie weer. De rest van de dag praatte Joep zijn ouders bij over wat die allemaal meegemaakt had deze week. Joep had Veronique nog even een berichtje gestuurd met het resultaat van het onderzoek. Ook Veronique was geschrokken. In de avond had Patricia nog even Esther gebeld om te vragen of ze ook zaterdag kwam. Dat vond ze goed. De avond ging snel met avond eten hadden ze patat gehaald. Aangezien het weekend was mocht Joep wat langer opblijven. “Waar is Lisette dan” vroeg Joep aan de ouders. “Die is dit weekend weg met een paar meiden” vertelde Patricia.
De rest van de avond was het rustig ze hadden een film gezien Fast and Furious 2. Joep mocht het hele weekend bepalen wat ze gingen doen. “Zullen we morgen naar de bioscoop gaan. Er draait een hele leuke film.” Vroeg Joep aan zijn vader “Ja hoor zullen we dan Esther ook vragen”. Joep knikte en samen keken ze de rest van de film af.
“Schat ga je zo je tandenpoetsen het is tijd om naar bed te gaan”. Joep keek op de klok half 11 alweer. “Ga maar vast naar boven dan kom ik er aan” zei zijn moeder. De eerste keer dat die in lange tijd een luier van zijn moeder om kreeg hij vond het toch wel spannend en raar te gelijk. Van Esther was die het wel gewent van zijn moeder niet.
Joep liep naar boven naar de badkamer en poetste zijn tanden en deed zijn pyjama aan. Al snel kwam zijn moeder ook al boven. “Zo schat ga maar even op bed liggen”. Joep gehoorzaamde netjes en ging als een klein kindje op bed liggen. Ze deed zijn boxer uit en deed zijn benen omhoog. Vervolgens schoof ze de luier er onder en ze poederde hem nog even in. “Zo klaar voor de nacht” ze gaf Joep een dikke kus en stopte hem in. “Slaap lekker schat” ze gaf hem nog een kus en liep naar benden.
Joep keek nog even op zijn mobiel hij had een sms van Veronique “Hee Joep slaap lekker tot morgen”. Hij reageerde terug “Dankje jij ook morgen gaan we naar de bioscoop”. Joep dacht nog terug aan de week wat was er toch een hoop gebeurt. Al snel viel Joep als een blok in slaap.
Het 2e hoofdstuk gaat over de tijd tot aan dat ze op vakantie gaan. Als je suggesties hebt laat het weten
Hoofdstuk 1 – Het doktersbezoek
Toen ze thuis waren was het inmiddels 12 uur. Om 1 uur moesten ze bij de dokter zijn. Joep had al ontbeten maar hij lustte nog wel een broodje. Daar zaten ze dan weer samen te eten aan tafel.
“Ben je zenuwachtig voor vanmiddag?” vroeg zijn vader aan Joep “Ja eigenlijk best wel. Ik hoop dat we snel klaar zijn”. “Ja snap ik het zal wel een flinke roller coaster voor je geweest zijn deze week”. Joep knikte “Ja zeg dat wel ik mis Veronique nu al”. “Ja vertel is wat over haar wat voor meid is het?” vroeg zijn moeder. “Ze is net zo oud als mij ik vond haar al een tijdje leuk en nu op schoolreisje hebben we elkaar gevonden. Ze komt morgen nog langs als jullie dat goed vinden”. Joep begon weer te stralen “Dat is prima hoor ik ben benieuwd. Zo lang jij natuurlijk maar gelukkig bent”.
“Leuk voor je dat je een vriendin hebt. Ik hoorde ook van mama dat jullie samen op vakantie gaan”. Joep knikte en nam nog een slok van zijn melk. “Ja klopt we gaan samen 2 weken naar Disneyland met Esther. We zijn dan 5 dagen in Disneyland en de rest van de dagen in Parijs”. “Zal ik Esther morgen op de koffie komt Anton?”. Anton knikte “Dat lijkt me een goed idee dan kunnen we het even doornemen”. Joep vond het natuurlijk helemaal geweldig.
“Nou hop schiet op we moeten zo gaan ik wil niet te laat komen” zei mama tegen Joep. “Ik zal je spullen nog even boven neerzetten dan kunnen we gaan”. Zei Anton tegen Joep. Patricia knikte en ging de tafel opruimen.
Om kwart voor 1 was iedereen klaar en liepen ze naar de auto. “Heb je alle papieren bij je”. Patricia knikte. “Dan kunnen we gaan”. Gelukkig was het maar 5 minuten rijden naar de dokter ze woonde praktisch om de hoek. Bij de dokter aangekomen voelde Joep wel de spanning op komen. Wat zal er uit komen? Hoe zal de toekomst er uit zien? Word die incontinent? Is het Tijdelijk? Allemaal vragen kwamen bij hem op. Zijn moeder sloeg een arm om hem heen. “Komt wel goed schat maak je maar geen zorgen”. Maar kwam het wel goed.
Joep zag de secondes voorbij tikken op de klok. Het was 5 voor 1 toen hij de deur hoorde open gaan.
“De Heer Joep Scholten mag mee lopen?” Joep en zijn anders volgende de dokter het kantoortje in. “Gaat u maar zitten. Voor dat we verder gaan wil ik nog even een urine monster verzamelen. Hier heb je een potje als je daar even een plasje in wilt doen”. Joep pakte het potje en liep naar de wc. Hij wist inmiddels hoe het ging gelukkig was dit maar de 2e keer. Alleen de vorige keer was er een urine monster naar het lab gestuurd voor het dokters bezoek.
Toen Joep klaar was gaf hij het potje aan de dokter. Die gaf het weer door aan de assistent. “Nou Joep ik heb inmiddels het verhaal gehoord van je moeder en van Esther die heb ik ook nog even gesproken. Wil je mij kort vertellen wat er speelt”.
Joep legde kort uit wat er was dat die voornamelijk in de nacht niet aanvoelde dat die moest plassen. Maar dat die ook wel is overdag zijn plas niet aanvoelt. Joep probeerde het zo goed mogelijk uit te leggen en vertelde ook dat die eigenlijk niet veel last heeft van stress. Hierna zei de dokter dat het voor iemand niet perse hoeft aan te voelen als stress maar dat een situatie door het lichaam wel als stress gezien kan worden.
“Wil je even op de tafel gaan liggen dat ga ik je even onderzoeken”. Joep liep achter de dokter aan en ging op het bed liggen met het witte papier er over heen. De dokter drukte en beetje onder in zijn buik. Hij vroeg ook een aantal vragen of die wel is een branderig gevoel had tijdens het plasten. Joep gaf netjes antwoord en als laatste vroeg de dokter of die in de nacht wel is wakker werd. Waarop Joep antwoorde van niet. Hij schok alleen vaak wakker als het te laat was. Vooral deze week.
De dokter had inmiddels het 1 en ander op geschreven. “Voordat we echt zeker weten wat het is en waar het vandaan kan komen ga ik de afspraak van vanmiddag toch doorzetten. De afspraak is om half 3 in het ziekenhuis. Ik zal je moeder een briefje mee geven waar je kan melden”.
Joep zijn hart sloeg in zijn keel ziekenhuis! Als dat maar goed ging. “Hebben jullie voor nu nog vragen?” Joep knikte “Mijn moeder had het er over dat ze jouw gesproken had en zei dat jullie zaten te denken aan stressincontinentie hoe zit het daar mee dan. Ik kan het even niet volgen”.
“Daar heb je inderdaad gelijk in maar op dit moment kan ik niet zeggen wat het is daar moet verder onderzoek naar gedaan worden. Vanmiddag in het ziekenhuis krijg je een plasmeting en een echo. Aan de hand van de uitslagen kan er een vervolg onderzoek komen of er komt uit wat je hebt. Maar de kans word steeds groter dat je een soort van incontinentie hebt dit. Dit kan door een afwijking in de blaas komen of iets in de hersenen”.
Joep trok helemaal bleek weg zijn hele wereld stortte in. Stressincontinentie klonk hem niet zo erg. Maar het lijkt nu toch erger te zijn dan verwacht. Inmiddels praatte de dokter verder maar Joep kreeg er niks meer van mee. Onderweg naar huis wisten ze ouders ook niet zo goed wat ze moesten doen of zeggen. Toen ze thuis waren probeerde ze Joep gerust te stellen “Schat gaat het”. Nog steeds kwam er geen woord uit Joep. Samen plofte ze op de bank. Joep begon te huilen. Hier had niemand rekening mee gehouden zijn ouder wisten dat er wat was. Maar dat het zo erg zou zijn wisten ze niet. De dokter vertelde nog dat het namelijk erger geworden is sinds dat de moeder de laatste keer contact had gehad. Dat was een paar dagen geleden. Afwachten dus maar. “Kom schat we gaan nog even tv kijken” zijn vader probeerde even zijn aandacht weg te krijgen. Het duurde niet lang voordat ze naar het ziekhuis toe moesten.
Om half 3 vertrokken ze naar het ziekhuis hopen dat ze wat meer te weten zouden komen. Ze hoopte op goed nieuws maar ze gingen uit van het slechte. De vraag was alleen wat voor soort. Toen ze in het ziekhuis aangekomen waren volgende ze route 20 die ging naar uroloog. Aangekomen bij de afdeling had Joep nog steeds niet veel gezegd. Joep zag de minuten voor bij gaan.
Om 10 voor 3 kwam de dokter er aan. “Joep Scholten loop maar mee”. Samen liepen ze achter de dokter aan het was een jonge vent. “Ga maar zitten dan pak ik even de resultaten er bij van het urineonderzoek”. De jonge dokter bekeek rustig de onderzoeken je kon niet aan ze gezicht zien of het goed of slecht was. “Ik wil zo graag even de plasmeting en echo test doen. Loop je vast mee”. Joep liep gehoorzaam achter de dokter aan. Ze begonnen met de plasmeting Joep wist natuurlijk niet waar die naar keek. Gelijk er achter echt aan de. Dit was om te zien hoeveel plas er nog in de blaas zat. Samen liepen ze terug waar zijn ouders zaten te wachten.
“Oké Familie Scholten ik heb de resultaten van het urineonderzoek en de andere 2 onderzoeken. Bij het urinemonster valt alleen op dat het aardig donker dit betekend niet heel veel. Alleen dat de plas lang in je blaas had gezeten. De plasmeting was net iets onder gemiddeld dit betekend dit word ook bevestig op de echo. Er zat nog een hoop plas in je blaas. Uit dit onderzoek kunnen we halen dat je dus niet goed uit plast of dat het niet lukt. Heb je vaker drang op te plassen of moeite met plassen”.
Joep moest even nadenken “Eigenlijk niet als ik uit geplast ben heb ik wel het gevoel dat ik leeg ben”. De dokter knikte. “Dat had ik verwacht. Ik weet nu bijna wel zeker aan de resultaten van het onderzoek te zien dat je leidt aan stressincontinentie en dat je op dit moment richting aandrangincontinentie aan het gaan bent. Dit betekend dat je dus vaak moeite heb met je blaas helemaal leeg te plassen en dat je bij stress vaak de sneller de controle kan verliezen over je blaas. Daarbij heb je ook moeite met het aanvoelen of je moet plassen vandaar dat je s nachts niet wakker word als je moet plassen”.
“Is er nog verder onderzoek nodig dan dokter?” vroeg de moeder van Joep. “Op dit moment niet ik wil over een aantal weken weer een afspraak maken en dan weer de zelfde onderzoeken doen. Aan de hand van de resultaten kunnen we ze gaan vergelijken met de resultaten die we nu hebben”.
“En wat betekend dat voor de komende weken. Is er iets aan te doen of moet die geopereerd worden” vroeg zijn vader aan de dokter. Joep begon inmiddels zachtjes te snikken. Ze wereld stortte in. “Ik stel voor dat die de komende tijd incontinentie materiaal gaat gebruiken in de nacht en dan kijken of het uitgebreid moet worden naar de dag. Bij de volgende afspraak gaan we verder kijken wat we er gaan doen. Ik stel voor dat we een afspraak plannen over ongeveer 5 weken. Ik ga zelf vanaf volgende week 3 weken op vakantie:”. “Dat is prima” antwoorde Anton. Eigenlijk vond niemand het prima dat het 5 weken gingen duren maar ja ze hadden geen keus.
Na dat de dokter was uit gepraat liepen ze naar de assistent die ze verder ging helpen. “Goedemiddag ik ben mevrouw van Kampen”. Joep keek op “Dat klopt zegt ze ik ben de zus van Esther. Jij moet Joep zijn?” Joep knikte “Ja dat klopt ze heeft nooit verteld dat ze een zus had”. Van Kampen ging verder “Dat klopt ik ga je nu verder helpen lopen jullie mee”. Onderweg naar het kantoor vertelde ze dat ze de hele week al contact had met Esther en dat Esther al verteld had wat er speelde. “Zo nou ga lekker zitten wil je wat drinken”. Je kon wel zien dat het een zus van Esther van ze was ook wel ouder “Ja doe maar wat water”. Ze knikte en liep weg.
Al snel kwam ze weer terug. “Veel van onze familie leden werken in de zorg mijn moeder werkt in een zorginrichting. Ik heb een lange tijd samen gewerkt met Esther en Anneke. Hun zijn uiteindelijk leraar geworden en ik ben verder gegaan”. Ze legde Joep uit hoe de komende tijd er uit ging zien. Ze gaf aan zijn moeder een briefje voor een afhaal recept voor de apotheek. Ze stelde Joep gerust dat het niet het einde van de wereld was en dat het even kon duren voordat die er aan gewent was.
“Als je vragen hebt kun je met mij contact opnemen tot dat de dokter terug is”. Joep liet het maar op zich afkomen “Ik heb eigenlijk nog wel een vraag maar het gaat niet over mij. Wat voor soort incontinentie heeft Veronique?”. Je zag haar even nadenken “Veronique is inmiddels bijna volledig incontinent waarschijnlijk heeft ze binnenkort een operatie. Dat is nog niet zeker”. Joep zijn mond viel op van verbazing dat had die niet verwacht. “Wow op het schoolreisje viel het eigenlijk niet op”.
“Dat klopt ze weet inmiddels hoe ze er mee om moet gaan. Bij haar is het aangeboren ze heeft weinig controle over haar blaas”. Ging van Kampen verder. Patricia stopte al de briefen en folders in haar tas “Zullen we dan maar weer gaan dan kunnen we nog even langs de apotheek”. Joep knikte en samen liep die met de ouders mee. “Joep tot snel en veel sterkte er mee”.
In de auto drong het pas bij hem door incontinent. Joep wist niet zo goed wat die er mee moest doen. Ze ouders konden het ook nog niet bevatten. Als snel barste Joep in huilen uit het werd hem echt te veel. Zijn vader stopte even langs de weg “Och jongen toch kom maar hier hoor” hij kreeg een dikke knuffel van zijn ouders en zijn vader hielt hem even vast.” Samen reden ze verder naar huis. Thuis afgezet ging Patricia nog even langs de apotheek. Ze kreeg een aantal pakken mee voor de nacht en 1 voor overdag mocht het nodig zijn.
Joep ging samen met zijn vader buiten zitten samen genoten ze van het mooie weer. De rest van de dag praatte Joep zijn ouders bij over wat die allemaal meegemaakt had deze week. Joep had Veronique nog even een berichtje gestuurd met het resultaat van het onderzoek. Ook Veronique was geschrokken. In de avond had Patricia nog even Esther gebeld om te vragen of ze ook zaterdag kwam. Dat vond ze goed. De avond ging snel met avond eten hadden ze patat gehaald. Aangezien het weekend was mocht Joep wat langer opblijven. “Waar is Lisette dan” vroeg Joep aan de ouders. “Die is dit weekend weg met een paar meiden” vertelde Patricia.
De rest van de avond was het rustig ze hadden een film gezien Fast and Furious 2. Joep mocht het hele weekend bepalen wat ze gingen doen. “Zullen we morgen naar de bioscoop gaan. Er draait een hele leuke film.” Vroeg Joep aan zijn vader “Ja hoor zullen we dan Esther ook vragen”. Joep knikte en samen keken ze de rest van de film af.
“Schat ga je zo je tandenpoetsen het is tijd om naar bed te gaan”. Joep keek op de klok half 11 alweer. “Ga maar vast naar boven dan kom ik er aan” zei zijn moeder. De eerste keer dat die in lange tijd een luier van zijn moeder om kreeg hij vond het toch wel spannend en raar te gelijk. Van Esther was die het wel gewent van zijn moeder niet.
Joep liep naar boven naar de badkamer en poetste zijn tanden en deed zijn pyjama aan. Al snel kwam zijn moeder ook al boven. “Zo schat ga maar even op bed liggen”. Joep gehoorzaamde netjes en ging als een klein kindje op bed liggen. Ze deed zijn boxer uit en deed zijn benen omhoog. Vervolgens schoof ze de luier er onder en ze poederde hem nog even in. “Zo klaar voor de nacht” ze gaf Joep een dikke kus en stopte hem in. “Slaap lekker schat” ze gaf hem nog een kus en liep naar benden.
Joep keek nog even op zijn mobiel hij had een sms van Veronique “Hee Joep slaap lekker tot morgen”. Hij reageerde terug “Dankje jij ook morgen gaan we naar de bioscoop”. Joep dacht nog terug aan de week wat was er toch een hoop gebeurt. Al snel viel Joep als een blok in slaap.