luier lover jorg
Sissy - DL - Sub
!1
Kleuter meisje
- Onderwerp starter Daisy
- Startdatum
sissy_Mady
Aahhhh! Aahhhhh! Snakes! Oh, no! One looked at me!
kan niet wachten op het volgende deel
Ik lees je verhaal ook met veel plezier wacht weer met smart op t volgende deel
Daisy
Gewaardeerd Lid
Deel 39
Zo meisje zegt Yvon als Cindy de gang op gaat, ze knoopt de bovenste vijf knopen in de achterkant van de jurk los, het valt me op dat de ogen en knopen erg stevig zijn uitgevoerd de rest zijn druk knoopjes, die ze allemaal los trekt. Doe je armen maar naar voren. Ze gaat achter me staan en trekt de jurk als een schort aan, waarna ze de eerste knopen in mijn nek en rug sluit, de kraag komt redelijk strak langs mijn hals, en ik voel dat het borst stuk me ook goed strak omsluit, waarna ze de druk knoopjes op de achterkant begint dicht te drukken, tot aan mijn kruis. "En" vraagt Yvon, ik denk dat ie iets te klein is zeg ik, hij zit wel erg strak. Yvon neemt een beetje afstand en bekijkt me, ze schud haar hoofd, nee hoor past prima, het borststuk hoort zo strak. Maar het valt wel op dat ik geen borsten heb zeg ik voorzichtig. "Kleine meisjes hebben geen borsten" antwoord Yvon.
Doe je benen maar iets uit elkaar, dan haal ik de luier fixatie door je benen naar achter. Ik voel hoe ze het romperstuk strak trekt en in de achterkant van de jurk met druk knopen sluit. Zo die zakt niet meer af, zegt Yvon tevreden, maar dit is wel lastig als ik naar het toilet moet, stamel ik voorzichtig. Yvon begint te lachen terwijl ze de onderste druk knoopjes van de jurk sluit, jij hoeft niet naar het toilet meisje, je hoeft alleen maar verschoning af en toe. Yvon maakt een grote strik van de breden en stevige witte katoenen linten die aan de onderkant van het borst stuk naar achteren lopen, losjes hangt ze deze met een mooie grote strik op mijn kont.
Nou volgens mij past ie perfect, zegt Yvon uitgelaten, en neemt me mee naar een grote spiegel in de gang. De jurk lijkt inderdaad erg op die ik aanhad, alleen de rok van de jurk is voller en een stuk korter, hij komt tot net boven mijn knieën en is ook met een brede strook grof kant afgezet wat een soort petticoat effect geeft, ik draai er een beetje mee. Leuk hè zegt Yvon, ze is duidelijk in haar sas. Alle kleine meisjes vinden het leuk om met een jurk te draaien. Een beetje beteuterd kijk ik naar me zelf, de teddybeer maakt het wel erg zoet en kinderlijk, en ook de grote strik laat duidelijk zien dat dit niet een volwassen jurk is. Waarom is die strik zo groot vraag ik." Dat is toch lief" zegt Yvon en handig. Handig? Ja voor onrustige meisjes.
Net als ik wil vragen wat ze bedoeld komt Dirk naar beneden, gelijk zie ik een grote grijns op zijn gezicht, jij kunt het wel hebben zegt hij met ingehouden lach. "Ik ben alvast begonnen met de wand", Cindy heeft me instructies gegeven. "Wand" zegt Yvon een beetje ontsteld. Nou kijkt Dirk een beetje beteuterd, Cindy is boven zegt hij.
Yvon snelt naar boven, wel vervelend voor je zegt Dirk, ik kijk beschaamd naar de grond, er was geen andere jurk stamel ik. " ik bedoel je aandoening", ik wist het niet, anders had ik niet zo vervelend gereageerd. Ik wordt knalrood,"je hoeft je niet te schamen hoor" ik kom in het ziekenhuis veel incontinente mensen tegen. Ik kijk hem aan met tranen in mijn ogen en weet me geen houding te geven,"best wel lief" zegt Dirk, ik kijk hem onbegrijpend aan "je jurkje". Ik lach een beetje en draai een beetje met mijn voet. Boven horen we een verhitte discussie. Een muur? Dat wil ik niet!
Zo meisje zegt Yvon als Cindy de gang op gaat, ze knoopt de bovenste vijf knopen in de achterkant van de jurk los, het valt me op dat de ogen en knopen erg stevig zijn uitgevoerd de rest zijn druk knoopjes, die ze allemaal los trekt. Doe je armen maar naar voren. Ze gaat achter me staan en trekt de jurk als een schort aan, waarna ze de eerste knopen in mijn nek en rug sluit, de kraag komt redelijk strak langs mijn hals, en ik voel dat het borst stuk me ook goed strak omsluit, waarna ze de druk knoopjes op de achterkant begint dicht te drukken, tot aan mijn kruis. "En" vraagt Yvon, ik denk dat ie iets te klein is zeg ik, hij zit wel erg strak. Yvon neemt een beetje afstand en bekijkt me, ze schud haar hoofd, nee hoor past prima, het borststuk hoort zo strak. Maar het valt wel op dat ik geen borsten heb zeg ik voorzichtig. "Kleine meisjes hebben geen borsten" antwoord Yvon.
Doe je benen maar iets uit elkaar, dan haal ik de luier fixatie door je benen naar achter. Ik voel hoe ze het romperstuk strak trekt en in de achterkant van de jurk met druk knopen sluit. Zo die zakt niet meer af, zegt Yvon tevreden, maar dit is wel lastig als ik naar het toilet moet, stamel ik voorzichtig. Yvon begint te lachen terwijl ze de onderste druk knoopjes van de jurk sluit, jij hoeft niet naar het toilet meisje, je hoeft alleen maar verschoning af en toe. Yvon maakt een grote strik van de breden en stevige witte katoenen linten die aan de onderkant van het borst stuk naar achteren lopen, losjes hangt ze deze met een mooie grote strik op mijn kont.
Nou volgens mij past ie perfect, zegt Yvon uitgelaten, en neemt me mee naar een grote spiegel in de gang. De jurk lijkt inderdaad erg op die ik aanhad, alleen de rok van de jurk is voller en een stuk korter, hij komt tot net boven mijn knieën en is ook met een brede strook grof kant afgezet wat een soort petticoat effect geeft, ik draai er een beetje mee. Leuk hè zegt Yvon, ze is duidelijk in haar sas. Alle kleine meisjes vinden het leuk om met een jurk te draaien. Een beetje beteuterd kijk ik naar me zelf, de teddybeer maakt het wel erg zoet en kinderlijk, en ook de grote strik laat duidelijk zien dat dit niet een volwassen jurk is. Waarom is die strik zo groot vraag ik." Dat is toch lief" zegt Yvon en handig. Handig? Ja voor onrustige meisjes.
Net als ik wil vragen wat ze bedoeld komt Dirk naar beneden, gelijk zie ik een grote grijns op zijn gezicht, jij kunt het wel hebben zegt hij met ingehouden lach. "Ik ben alvast begonnen met de wand", Cindy heeft me instructies gegeven. "Wand" zegt Yvon een beetje ontsteld. Nou kijkt Dirk een beetje beteuterd, Cindy is boven zegt hij.
Yvon snelt naar boven, wel vervelend voor je zegt Dirk, ik kijk beschaamd naar de grond, er was geen andere jurk stamel ik. " ik bedoel je aandoening", ik wist het niet, anders had ik niet zo vervelend gereageerd. Ik wordt knalrood,"je hoeft je niet te schamen hoor" ik kom in het ziekenhuis veel incontinente mensen tegen. Ik kijk hem aan met tranen in mijn ogen en weet me geen houding te geven,"best wel lief" zegt Dirk, ik kijk hem onbegrijpend aan "je jurkje". Ik lach een beetje en draai een beetje met mijn voet. Boven horen we een verhitte discussie. Een muur? Dat wil ik niet!
Mooi deel weer echt een top verhaal op ma het volgende deel
sissy_Mady
Aahhhh! Aahhhhh! Snakes! Oh, no! One looked at me!
echt super verhaal leest zo lekker weg
mvg 70s
mvg 70s
luier lover jorg
Sissy - DL - Sub
Top!
Daisy
Gewaardeerd Lid
Deel 40
Ja met een raam, luister! De deur slaat dicht, de stemmen verstommen en een paar minuten horen we niks, Dirk probeert me een beetje te troosten en komt uit de keuken met het schort, hier ik help je wel even zegt hij. Als ik mijn armen door de openingen heb gestoken hangt hij het schort goed over mijn schouders, zal ik je helpen met sluiten zegt hij lief, ik knik. Dirk gaat achter mij staan en trekt het schort aan en sluit de drie knoopjes achter in de rug. Ik kijk in de spiegel, de teddybeer is verdwenen, het half ronde kraagje komt boven de hals lijn van het schort. Gelukkig verbergt het ruim zittende schort mijn platte borst iets. "Beter" vraagt Dirk Lief, ik knik, dankjewel zeg ik. Op dat moment komen Yvon en Cindy beide lachend naar beneden. Je mag verder hoor zegt Yvon tegen Dirk. Een heel goed idee en fijn om te weten dat het geen schade achterlaat als we het weer weg halen, Cindy knikt zelfvoldaan, fijn dat je het goed vindt zegt ze tegen Yvon.
En wat is dit vraagt Yvon, en trekt aan mijn schort. Ik wil niet dat de jurk vies wordt zeg ik zachtjes, Yvon kijkt een beetje ongelofelijk, "nou ja" zegt ze, als we vanavond gaan eten kan Cindy je mooie jurk wel zien, "echt enig" zegt ze tegen Cindy. Ben je er weer klaar voor? Cindy kijkt me vol goede moed aan, kom helpen we Dirk, dan zijn we op tijd klaar. Eenmaal boven raak ik weer in mijn jongens element, bouwen, schroeven en kitten, anders dan Cindy en Lieve die ook mee helpen
De meiden houden zich vooral bezig met schoonmaken en inrichten, iets wat Dirk ook opvalt. Jij bent wel erg handig voor een meisje zegt hij als we het raam gaan plaatsen. Ik vind het gewoon leuk, verdedig ik mezelf, Cindy geeft nog wat instructies over de hoogte van het raam, en eenmaal vast op zijn plaats vraagt Lieve, " awel, waarom plaatst gij daar een venster?" Ja vraag ik er achteraan, dat is toch helemaal niet handig? Cindy kijkt geïrriteerd, dan is er meer licht inval. Ja maar er zijn genoeg ramen aan de balkon zijde zegt Lieve, ze krijgt een por van Cindy, toch wordt het dan ruimer zegt ze. We vragen verder niks en bouwen verder. Terwijl ik en Dirk de woonkamer afwerken zijn Lieve en Cindy bezig met mijn slaapkamer, ze hebben de grootste lol en giebelen wat af. Opeens zie ik dat Cindy de gordijnen voor het ingebouwde raam hangen, hè waar komt dat vandaan vraag ik. Dirk kijkt ook op, oh ik zag dat je ze leuk vond, dus toen jij naar het toilet ging heb ik ze laten maken. Lieve trekt ze dicht, ach wat schattig zegt ze, wat zul jij lekker slapen.
Ik voel me weer een beetje rood worden, nu de gordijnen dicht zijn kan je echt de kinderlijke en meisjes achtige uitstraling zien. En vraagt Dirk, vind je het mooi? Ik knik maar ga gelijk verder. Cindy komt nog met de luxaflex aan, die moet hier hangen zegt ze. Niet in de slaapkamer vraag ik verbaast, nee nu kan je vanuit de woonkamer goed zien hoe je slaapkamer erbij staat, "ja en of je wel je bed heb opgemaakt" grapt Dirk erbij. Cindy kijkt me streng aan en ik voel dat ik maar niks moet zeggen. De eiken kledingkast, met de inhoud van Lizzie staat al in de slaapkamer, en Cindy en Lieve positioneren het tralie bed zoals ze voorgesteld hadden. Als je door het raam kijkt, sta je als het ware voor het voeteneind van het bed, en kun je het prima in de gaten houden. Cindy dirigeert me naar buiten, we gaan jouw bed wel opmaken, klus jij nog maar verder met Dirk in de woonkamer. Ik hoor hoe het gegiechel weer begint, ik ben er niet gerust op en ik voel me een beetje als een klein kind dat niks in te brengen heeft. "Deze maar hier" ik draai me om en zie hoe Dirk een grote spiegel in de gang tegen de muur houd, heel centraal. Ik zie me zelf, inderdaad een kleine meid.
Cindy komt even uit de slaapkamer, "waar komt die vandaan" zegt ze verheugt. Ook van het ziekenhuis, heb hem maar mee genomen goed? Helemaal top, hier kun je je zelf zien als je uit de slaap of bad kamer komt en ook voor je de deur uit gaat. Houd jij hem even vast? Vraagt Dirk zonder mijn reactie af te wachten. Hij is wel zwaar hoor! De spiegel is wel twee meter lang en een meter breed, met zuignappen zijn er tijdelijk twee hendels aan bevestigd zo dat die makkelijk te installeren is. Een paar minuten later hangt ie vast. Nou zegt Dirk opruimen en klaar. Ik kijk een beetje rond en het is werkelijk fantastisch hoeveel werk er is verzet. Cindy en Lieve ruimen nog wat rommeltjes op. Yvon komt ook even kijken en heeft een grote doos bij zich, kan Sanne wel gebruiken zegt ze tegen Cindy, die haar gelijk de slaapkamer in trekt. Geweldig hoor ik haar zeggen, daarna wat gesmoezel en kast deuren slaan. Lieve komt met een grote lach naar buiten.
Nee zegt ze als ik naar binnen wil, alleen als het af is, we gaan eerst uit eten Yvon trakteert. Naar een paar minuten komen Yvon en Cindy naar buiten, zo zegt Yvon, wat zal jij vast slapen in je mooie slaapkamertje. Maar eerst gaan we eten bij Jose, en Yvon begint de knoopjes van mijn schort los te maken. Dirk pakt zijn laatste spullen en vertrekt naar beneden, ik kan helaas niet mee zegt hij, ik ben al blij dat we nu om 8.30 uur al klaar zijn, kan ik nog wat vrienden bezoeken. Cindy bedankt hem, en Dirk geeft me een kus op de wang, je bent hier in goede handen meisje zegt hij.
Als Yvon mijn schort af doet, kraait Lieve sarcastisch "wat schattig, echt enig, wat lief!" Cindy knikt kom we gaan ik heb trek! Ja maar ik ga zo toch niet op straat? Yvon pakt me bij de boven arm, niet zo ondankbaar Sanne, je gaat gewoon mee! Cindy knikt, ja nu niet moeilijk doen Sanne, je ziet er lief uit! Yvon trekt me als een klein kind mee de gang op, ik voel me machteloos en geef toe.
Ja met een raam, luister! De deur slaat dicht, de stemmen verstommen en een paar minuten horen we niks, Dirk probeert me een beetje te troosten en komt uit de keuken met het schort, hier ik help je wel even zegt hij. Als ik mijn armen door de openingen heb gestoken hangt hij het schort goed over mijn schouders, zal ik je helpen met sluiten zegt hij lief, ik knik. Dirk gaat achter mij staan en trekt het schort aan en sluit de drie knoopjes achter in de rug. Ik kijk in de spiegel, de teddybeer is verdwenen, het half ronde kraagje komt boven de hals lijn van het schort. Gelukkig verbergt het ruim zittende schort mijn platte borst iets. "Beter" vraagt Dirk Lief, ik knik, dankjewel zeg ik. Op dat moment komen Yvon en Cindy beide lachend naar beneden. Je mag verder hoor zegt Yvon tegen Dirk. Een heel goed idee en fijn om te weten dat het geen schade achterlaat als we het weer weg halen, Cindy knikt zelfvoldaan, fijn dat je het goed vindt zegt ze tegen Yvon.
En wat is dit vraagt Yvon, en trekt aan mijn schort. Ik wil niet dat de jurk vies wordt zeg ik zachtjes, Yvon kijkt een beetje ongelofelijk, "nou ja" zegt ze, als we vanavond gaan eten kan Cindy je mooie jurk wel zien, "echt enig" zegt ze tegen Cindy. Ben je er weer klaar voor? Cindy kijkt me vol goede moed aan, kom helpen we Dirk, dan zijn we op tijd klaar. Eenmaal boven raak ik weer in mijn jongens element, bouwen, schroeven en kitten, anders dan Cindy en Lieve die ook mee helpen
De meiden houden zich vooral bezig met schoonmaken en inrichten, iets wat Dirk ook opvalt. Jij bent wel erg handig voor een meisje zegt hij als we het raam gaan plaatsen. Ik vind het gewoon leuk, verdedig ik mezelf, Cindy geeft nog wat instructies over de hoogte van het raam, en eenmaal vast op zijn plaats vraagt Lieve, " awel, waarom plaatst gij daar een venster?" Ja vraag ik er achteraan, dat is toch helemaal niet handig? Cindy kijkt geïrriteerd, dan is er meer licht inval. Ja maar er zijn genoeg ramen aan de balkon zijde zegt Lieve, ze krijgt een por van Cindy, toch wordt het dan ruimer zegt ze. We vragen verder niks en bouwen verder. Terwijl ik en Dirk de woonkamer afwerken zijn Lieve en Cindy bezig met mijn slaapkamer, ze hebben de grootste lol en giebelen wat af. Opeens zie ik dat Cindy de gordijnen voor het ingebouwde raam hangen, hè waar komt dat vandaan vraag ik. Dirk kijkt ook op, oh ik zag dat je ze leuk vond, dus toen jij naar het toilet ging heb ik ze laten maken. Lieve trekt ze dicht, ach wat schattig zegt ze, wat zul jij lekker slapen.
Ik voel me weer een beetje rood worden, nu de gordijnen dicht zijn kan je echt de kinderlijke en meisjes achtige uitstraling zien. En vraagt Dirk, vind je het mooi? Ik knik maar ga gelijk verder. Cindy komt nog met de luxaflex aan, die moet hier hangen zegt ze. Niet in de slaapkamer vraag ik verbaast, nee nu kan je vanuit de woonkamer goed zien hoe je slaapkamer erbij staat, "ja en of je wel je bed heb opgemaakt" grapt Dirk erbij. Cindy kijkt me streng aan en ik voel dat ik maar niks moet zeggen. De eiken kledingkast, met de inhoud van Lizzie staat al in de slaapkamer, en Cindy en Lieve positioneren het tralie bed zoals ze voorgesteld hadden. Als je door het raam kijkt, sta je als het ware voor het voeteneind van het bed, en kun je het prima in de gaten houden. Cindy dirigeert me naar buiten, we gaan jouw bed wel opmaken, klus jij nog maar verder met Dirk in de woonkamer. Ik hoor hoe het gegiechel weer begint, ik ben er niet gerust op en ik voel me een beetje als een klein kind dat niks in te brengen heeft. "Deze maar hier" ik draai me om en zie hoe Dirk een grote spiegel in de gang tegen de muur houd, heel centraal. Ik zie me zelf, inderdaad een kleine meid.
Cindy komt even uit de slaapkamer, "waar komt die vandaan" zegt ze verheugt. Ook van het ziekenhuis, heb hem maar mee genomen goed? Helemaal top, hier kun je je zelf zien als je uit de slaap of bad kamer komt en ook voor je de deur uit gaat. Houd jij hem even vast? Vraagt Dirk zonder mijn reactie af te wachten. Hij is wel zwaar hoor! De spiegel is wel twee meter lang en een meter breed, met zuignappen zijn er tijdelijk twee hendels aan bevestigd zo dat die makkelijk te installeren is. Een paar minuten later hangt ie vast. Nou zegt Dirk opruimen en klaar. Ik kijk een beetje rond en het is werkelijk fantastisch hoeveel werk er is verzet. Cindy en Lieve ruimen nog wat rommeltjes op. Yvon komt ook even kijken en heeft een grote doos bij zich, kan Sanne wel gebruiken zegt ze tegen Cindy, die haar gelijk de slaapkamer in trekt. Geweldig hoor ik haar zeggen, daarna wat gesmoezel en kast deuren slaan. Lieve komt met een grote lach naar buiten.
Nee zegt ze als ik naar binnen wil, alleen als het af is, we gaan eerst uit eten Yvon trakteert. Naar een paar minuten komen Yvon en Cindy naar buiten, zo zegt Yvon, wat zal jij vast slapen in je mooie slaapkamertje. Maar eerst gaan we eten bij Jose, en Yvon begint de knoopjes van mijn schort los te maken. Dirk pakt zijn laatste spullen en vertrekt naar beneden, ik kan helaas niet mee zegt hij, ik ben al blij dat we nu om 8.30 uur al klaar zijn, kan ik nog wat vrienden bezoeken. Cindy bedankt hem, en Dirk geeft me een kus op de wang, je bent hier in goede handen meisje zegt hij.
Als Yvon mijn schort af doet, kraait Lieve sarcastisch "wat schattig, echt enig, wat lief!" Cindy knikt kom we gaan ik heb trek! Ja maar ik ga zo toch niet op straat? Yvon pakt me bij de boven arm, niet zo ondankbaar Sanne, je gaat gewoon mee! Cindy knikt, ja nu niet moeilijk doen Sanne, je ziet er lief uit! Yvon trekt me als een klein kind mee de gang op, ik voel me machteloos en geef toe.
Ik vind t nog steeds een erg leuk verhaal en wacht rustig verder op meer
luier lover jorg
Sissy - DL - Sub
Super!
Daisy
Gewaardeerd Lid
Deel 41
Als we beneden in de gang aankomen, vindt ik het niet meer leuk, "zo ga ik niet de straat op" bries ik en trek me los. Natuurlijk niet zegt Yvon en gaat naar haar kamer, Cindy kijkt me sip aan, ik begrijp het wel zeg ze en wijst naar de teddybeer, maar het staat wel lief! Lieve heeft Dirk uit gezwaaid en kom een beetje uitgelaten terug, ze ziet de bedrukte gezichten, moet jij niet wat anders aan zegt ze, zo kun je toch de straat niet op. Je macht wel een snoezig kanten jurkje van mij aan, dat staat je vast schattig. Er zijn genoeg meiden van 14 en 15 jaar die nog kinderlijk er bij lopen zegt ze Cindy. In de achterlanden en berg dorpjes houden ze de kinderen van oudsher nog erg kinds, omdat ze vinden dat je zolang mogelijk van het kind zijn moet genieten en ze zelf ook nog lang van het kinderlijke willen genieten. Daardoor hebben die kinderen meestal een geestelijke achterstand, mede door gebrek aan scholing. Er komen nog best vaak grote kinderen met dit soort kleding in de stad. Dus kan het best wel. Ik ben niet achterlijk en ook geen 14, probeer een jongen van 19, dan kom je eerder in de buurt. Ik schrik van mijn uitspraak, Cindy kijkt me boos aan. "Oh" is het enige wat Lieve zegt.
Yvon komt terug met een kort kanten vestje van katoen, hier trek dit maar aan zegt ze als ze me helpt met aandoen, het heeft lange mouwen en word in de hals gesloten met een strik. Zo de teddybeer is weg zegt Yvon. Ja valt je platte borst ook niet zo op zegt Lieve.Yvon kijkt verschrikt naar Lieve, die een beetje verbouwereerd erbij staat. Ik bedoel dat het je leuk staat, niet zo erg kinderlijk. Ik dacht dat de jurk voor even was omdat je zo vlug niks anders had.
Lieve weet het zegt Cindy als ze de vragende blik van Yvon ziet. Yvon kijkt Lieve aan, "en" vraagt ze. Lieve haalt haar schouders op, "ik weet het niet" ze ziet er zo meisjes achtig uit, maar nu je het zegt, eigenlijk snap ik het niet, waarom wilt een jongen een vrouw zijn? En ze kijkt mij aan, ik kan geen woord uitbrengen. "Geen vrouw maar een meisje" zegt Cindy. Nu kijkt Lieve bedenkelijk, "als een kind?" vraagt ze voorzichtig. Ik knik, "maar dat is toch verboden" Nee zegt Yvon gelijk, niet op zo'n manier.
Door mijn frustratie verzamel ik moed, en zonder na toedenken schreeuw ik; Ik vindt het fijn om kind te zijn, geen zorgen, een gevoel dat ik niet zo kan omschrijven, maar absoluut geen seksueel gevoel naar kinderen, andersom, het liefst wil ik echt een klein meisje zijn, met een beschermende moeder en familie. Ik heb mijn emoties niet meer in de hand en barst in huilen uit. Ik kan er ook niks aan doen snik ik door mijn tranen heen, net zo min als lesbische of homofielen. Maar het is zo moeilijk om niet begrepen te worden. Yvon trek me naar zich toe en laat me tegen haar borst uithuilen. Stil maar meisje, ik begrijp het wel, Cindy komt ook dicht bij me staan en slaat haar armen om ons heen.
Op eens horen we gesnik en gesnotter, als ik mijn hoofd draai zie ik het betraande gezicht van Lieve. Wat nu, heb ik iets gezegd? Lieve draait zich om en loopt hard naar boven, we horen haar kamer deur dicht slaan. Cindy gaat haar achterna. Wat is er nu Lieve, Sanne is gewoon Sanne, ze kan er toch ook niks aandoen dat ze een piemeltje heeft. "Laat me maar" horen we door de deur heen. Wil je niet mee? Je moet toch ook wel trek hebben? Ga nou maar, ik heb geen honger meer, klinkt het met snikken door de deur. Nou als je je bedenkt weet je ons te vinden, maar ik zou het wel fijn vinden als je dat van Sanne voor jezelf houd, hij kan er ook niks aan doen.
Cindy komt met een zorgelijke blik naar beneden lopen, ik dacht dat ze er wel open voor zou staan zegt ze, we hadden nog zoveel lol om jou slaapkamer zo meisjes achtig in te richten, ze vond jou zo lief zij ze nog. Nou het was me wel een dag zegt Yvon en veegt mijn tranen uit de ogen, kom meisje dan gaan we toch nog proberen er een leuke avond van te maken. Durf je zo wel mee? Ik kijk in de Spiegel, ja zo kan het denk ik wel zeg ik zachtjes, Cindy en Yvon staan achter me, in de spiegel net een foto van een moeder met haar dochters. Yvon knikt, "vamos" zegt ze, en we gaan de straat op, er waait een klein warm briesje, mijn vestje slaat iets open, en ik zie hoe een meisje wat ons tegemoet loopt, even verbaast kijkt maar dan Yvon aandoenlijk aankijkt en groet.
Als we beneden in de gang aankomen, vindt ik het niet meer leuk, "zo ga ik niet de straat op" bries ik en trek me los. Natuurlijk niet zegt Yvon en gaat naar haar kamer, Cindy kijkt me sip aan, ik begrijp het wel zeg ze en wijst naar de teddybeer, maar het staat wel lief! Lieve heeft Dirk uit gezwaaid en kom een beetje uitgelaten terug, ze ziet de bedrukte gezichten, moet jij niet wat anders aan zegt ze, zo kun je toch de straat niet op. Je macht wel een snoezig kanten jurkje van mij aan, dat staat je vast schattig. Er zijn genoeg meiden van 14 en 15 jaar die nog kinderlijk er bij lopen zegt ze Cindy. In de achterlanden en berg dorpjes houden ze de kinderen van oudsher nog erg kinds, omdat ze vinden dat je zolang mogelijk van het kind zijn moet genieten en ze zelf ook nog lang van het kinderlijke willen genieten. Daardoor hebben die kinderen meestal een geestelijke achterstand, mede door gebrek aan scholing. Er komen nog best vaak grote kinderen met dit soort kleding in de stad. Dus kan het best wel. Ik ben niet achterlijk en ook geen 14, probeer een jongen van 19, dan kom je eerder in de buurt. Ik schrik van mijn uitspraak, Cindy kijkt me boos aan. "Oh" is het enige wat Lieve zegt.
Yvon komt terug met een kort kanten vestje van katoen, hier trek dit maar aan zegt ze als ze me helpt met aandoen, het heeft lange mouwen en word in de hals gesloten met een strik. Zo de teddybeer is weg zegt Yvon. Ja valt je platte borst ook niet zo op zegt Lieve.Yvon kijkt verschrikt naar Lieve, die een beetje verbouwereerd erbij staat. Ik bedoel dat het je leuk staat, niet zo erg kinderlijk. Ik dacht dat de jurk voor even was omdat je zo vlug niks anders had.
Lieve weet het zegt Cindy als ze de vragende blik van Yvon ziet. Yvon kijkt Lieve aan, "en" vraagt ze. Lieve haalt haar schouders op, "ik weet het niet" ze ziet er zo meisjes achtig uit, maar nu je het zegt, eigenlijk snap ik het niet, waarom wilt een jongen een vrouw zijn? En ze kijkt mij aan, ik kan geen woord uitbrengen. "Geen vrouw maar een meisje" zegt Cindy. Nu kijkt Lieve bedenkelijk, "als een kind?" vraagt ze voorzichtig. Ik knik, "maar dat is toch verboden" Nee zegt Yvon gelijk, niet op zo'n manier.
Door mijn frustratie verzamel ik moed, en zonder na toedenken schreeuw ik; Ik vindt het fijn om kind te zijn, geen zorgen, een gevoel dat ik niet zo kan omschrijven, maar absoluut geen seksueel gevoel naar kinderen, andersom, het liefst wil ik echt een klein meisje zijn, met een beschermende moeder en familie. Ik heb mijn emoties niet meer in de hand en barst in huilen uit. Ik kan er ook niks aan doen snik ik door mijn tranen heen, net zo min als lesbische of homofielen. Maar het is zo moeilijk om niet begrepen te worden. Yvon trek me naar zich toe en laat me tegen haar borst uithuilen. Stil maar meisje, ik begrijp het wel, Cindy komt ook dicht bij me staan en slaat haar armen om ons heen.
Op eens horen we gesnik en gesnotter, als ik mijn hoofd draai zie ik het betraande gezicht van Lieve. Wat nu, heb ik iets gezegd? Lieve draait zich om en loopt hard naar boven, we horen haar kamer deur dicht slaan. Cindy gaat haar achterna. Wat is er nu Lieve, Sanne is gewoon Sanne, ze kan er toch ook niks aandoen dat ze een piemeltje heeft. "Laat me maar" horen we door de deur heen. Wil je niet mee? Je moet toch ook wel trek hebben? Ga nou maar, ik heb geen honger meer, klinkt het met snikken door de deur. Nou als je je bedenkt weet je ons te vinden, maar ik zou het wel fijn vinden als je dat van Sanne voor jezelf houd, hij kan er ook niks aan doen.
Cindy komt met een zorgelijke blik naar beneden lopen, ik dacht dat ze er wel open voor zou staan zegt ze, we hadden nog zoveel lol om jou slaapkamer zo meisjes achtig in te richten, ze vond jou zo lief zij ze nog. Nou het was me wel een dag zegt Yvon en veegt mijn tranen uit de ogen, kom meisje dan gaan we toch nog proberen er een leuke avond van te maken. Durf je zo wel mee? Ik kijk in de Spiegel, ja zo kan het denk ik wel zeg ik zachtjes, Cindy en Yvon staan achter me, in de spiegel net een foto van een moeder met haar dochters. Yvon knikt, "vamos" zegt ze, en we gaan de straat op, er waait een klein warm briesje, mijn vestje slaat iets open, en ik zie hoe een meisje wat ons tegemoet loopt, even verbaast kijkt maar dan Yvon aandoenlijk aankijkt en groet.
luier lover jorg
Sissy - DL - Sub
Leuk!
sissy_Mady
Aahhhh! Aahhhhh! Snakes! Oh, no! One looked at me!
blijft een leuk verhaal
mvg 70s
mvg 70s
Daisy
Gewaardeerd Lid
Deel 42
Wat was Lieve opeens overstuur, zegt Cindy. Yvon knikt, ja het was denk ik toch wel een schok, en ze aait mij even over het hoofd. Dat is niet jouw schuld hoor meisje zegt ze, en buigt iets voorover om me in het gezicht te kijken. Ik geef een zuinig lachje, en ben nog bezig alles te verwerken. Jij kwam wel helemaal los zegt Cindy, je gaf je helemaal bloot. Ja en dat is goed zegt Yvon, nu weet ik ook dat je het liefst een kleine meid wilt zijn, en ik ga er alles aandoen om er voor te zorgen dat jij dat kunt zijn. Ik kijk schuin omhoog naar Yvon, ze is een forse grote vrouw en nog sterk ook, ze is zeker een kop groter en duidelijk in staat mij onder controle te houden. Ik geef haar met een angstige blik een glimlach. Je hoeft niet bang te zijn Sanne, ik doe niks tegen jou wil, niks ingrijpends dan vult Cindy aan. Dat klopt zegt Yvon, niks ingrijpends, maar kleine meisjes moeten wel gehoorzamen anders moeten we corrigeren, en ze pakt met haar arm om me heen mijn schouder stevig vast, ik voel me gelijk een kind dat nog gestuurd moet worden. En dan ben ik voortaan jou nanny, dus noem je mu van af nu ook zo, Goed? Ik knik, Yvon schud en knijpt mijn schouder ten teken dat het een afspraak is.
We lopen een zijstraat in richting Anne en Jose. Weet je al wat je wilt eten vraagt Cindy. Ik haal mijn schouders op. Ik weet wel iets heel lekkers, zegt Yvon, laat mij maar bestellen. Als we voor de deur aan komen twijfel ik even, niet zo tobben Sanne, gisteren was het ook heel gezellig. Eenmaal binnen worden we hartelijk begroet, kom ik heb een tafel achter bij de keuken zegt Jose, en neemt ons mee naar achteren. Er zitten niet heel veel mensen, en de tafel staat vrij beschut opgesteld. Anne komt er ook bij, wat leuk je te zien Yvon, je ziet er goed uit, en je hebt de meisjes ook mee! Het is een lange tafel voor 8 personen, ga maar zitten zegt Jose, als ik plaats wil nemen houd Anne me even tegen, wat zie je er schattig uit meisje zegt ze en helpt me uit het vestje. Even probeer ik haar tegen te houden, maar de blik van Yvon spreekt boek delen. Leuk hoor, zegt Anne als ze me vlug bekijkt. Voor ik het weet heeft Jose al de grote kinderstoel bij gezet, speciaal voor jou zegt hij, en tikt op de leuning ten teken dat ik moet gaan zitten.
Met het schaamrood op mijn kaken laat ik me door Anne in de stoel helpen, mijn onderbenen worden in een soort van trappel zak gestoken, goed zo? Vraagt ze als ik zit, ik knik. Wat mag het zijn vraagt Jose, "een tafel wijn en een appelsap" antwoord Yvon. Achter mijn rug gebaard Anne nog wat en Yvon knikt. Gelukkig zitten we redelijk in de hoek en zit ik met mijn rug naar de tafels om ons heen, nou dat was wel even werken hè meisjes? Cindy knikt, ja ik ben best wel een beetje moe geworden, jij Sanne? Ik verzit me eventjes, ja ik moet nog wel wennen aan mijn kamer, maar ik zal wel goed slapen. Anne komt terug met een karaf wijn en twee glazen, voor mij zet ze een transparant tuit bekertje appelsap neer, willen jullie de kaart? Vraagt ze. Yvon schud haar hoofd, nee we bestellen zo wel, Anne geeft een knikje en mij een aai over het hoofd, kom ik zo wel weer even langs, en gaat. Yvon schenkt de glazen in, "zou Lieve nog bijdraaien"vraagt Cindy, ik kijk gespannen naar Yvon. Ik denk dat ze geschrokken is, Lieve is een hele fijne meid die niet snel vooroordelen heeft. "Ja en het was natuurlijk wel erg plotseling"zegt Cindy, en heft het glas, " op een succesvollen verbouwing" Ja dat je fijn mag wonen zegt zegt Yvon, terwijl ze het glas omhoog houden. Als ik mijn bekertje wil pakken, moet ik erg ver voorover bukken en val bijna van de stoel, gelukkig kan ik me met een hand op vangen, maar daarbij gooi ik wel het bekertje om.
Yvon pakt me snel beet, hopsa dat is een beetje gevaarlijk zo zegt ze en staat op, om me weer rechtop in de stoel te helpen. Cindy zet het bekertje weer recht op, gelukkig is het een anti lek tuitje lacht ze. Het is ook er onhandig zo'n hoge stoel zeg ik een beetje boos. Yvon is achter me gaan staan, je moet ook niet zo ver naar voren hangen zegt ze, en maakt de strik op mijn rug los. Heb je nog last van uitslag vraagt Cindy mij, ik schud mijn hoofd, nee gelukkig valt het wel mee. Afgeleid door de vraag van Cindy, merk ik niet dat Yvon de strik van achteren weer hoog aan de stoel vast zet. Totdat ze deze aantrekt, ik voel opeens hoe ik strak tegen de leuning aan getrokken wordt, "hè" roep ik verontwaardigd, maar begrijp gelijk het ontwerp van de jurk die ik aan heb. Het borststuk werkt als een ingebouwd tuigje, en houd mij stevig op de plaats. Een beetje onhandig probeer ik met mijn armen naar achteren te grijpen. Rustig gebied Yvon mij, of moet ik die ook vast zetten? Ik kijk naar de grote strikken op mijn polsjes, ze zien er schattig uit, maar ik begrijp dat die ook een ander nut kunnen vervullen, gelijk houd ik op, bovendien kon ik toch niet bij de strik achter de stoel. Yvon gaat weer zitten en Cindy geeft mij het tuit bekertje aan. We willen niet dat je jezelf bezeerd toch? Zegt Yvon en heft nogmaals het glas, op een mooie nursery, en een goed begin van Sanne's kindertijd. Beide stoten mijn tuitje aan en nemen met een vrolijk gezicht een slok wijn, ik sabbel wat van mijn appelsap. Eigenlijk best wel leuk denk ik, behalve zo vast, dat is wel wennen, maar als ik rustig blijf zitten merk ik er niks van.
Ik dacht dat jullie wel pasta carbornara zouden lusten, Jose kan dat heerlijk klaarmaken, en het zijn ook niet zulke onhandige maaltijden om te eten. Ik kijk Yvon gespannen aan, "ja Sanne" zegt Yvon, wat wil je vragen? Mag ik dan wel zelf eten? Vraag ik voorzichtig. Natuurlijk schat, maar als je teveel knoeit helpen we je, goed? Ik knik met een lachje op mijn gezicht. Als ik mijn drinken op tafel wil zetten, merk ik mijn beperking, ik kom niet tot de tafel. Ach gut zegt Cindy, dat is niet handig. Yvon staat plotseling op "Lieve! " Roept ze verblijd.
Wat was Lieve opeens overstuur, zegt Cindy. Yvon knikt, ja het was denk ik toch wel een schok, en ze aait mij even over het hoofd. Dat is niet jouw schuld hoor meisje zegt ze, en buigt iets voorover om me in het gezicht te kijken. Ik geef een zuinig lachje, en ben nog bezig alles te verwerken. Jij kwam wel helemaal los zegt Cindy, je gaf je helemaal bloot. Ja en dat is goed zegt Yvon, nu weet ik ook dat je het liefst een kleine meid wilt zijn, en ik ga er alles aandoen om er voor te zorgen dat jij dat kunt zijn. Ik kijk schuin omhoog naar Yvon, ze is een forse grote vrouw en nog sterk ook, ze is zeker een kop groter en duidelijk in staat mij onder controle te houden. Ik geef haar met een angstige blik een glimlach. Je hoeft niet bang te zijn Sanne, ik doe niks tegen jou wil, niks ingrijpends dan vult Cindy aan. Dat klopt zegt Yvon, niks ingrijpends, maar kleine meisjes moeten wel gehoorzamen anders moeten we corrigeren, en ze pakt met haar arm om me heen mijn schouder stevig vast, ik voel me gelijk een kind dat nog gestuurd moet worden. En dan ben ik voortaan jou nanny, dus noem je mu van af nu ook zo, Goed? Ik knik, Yvon schud en knijpt mijn schouder ten teken dat het een afspraak is.
We lopen een zijstraat in richting Anne en Jose. Weet je al wat je wilt eten vraagt Cindy. Ik haal mijn schouders op. Ik weet wel iets heel lekkers, zegt Yvon, laat mij maar bestellen. Als we voor de deur aan komen twijfel ik even, niet zo tobben Sanne, gisteren was het ook heel gezellig. Eenmaal binnen worden we hartelijk begroet, kom ik heb een tafel achter bij de keuken zegt Jose, en neemt ons mee naar achteren. Er zitten niet heel veel mensen, en de tafel staat vrij beschut opgesteld. Anne komt er ook bij, wat leuk je te zien Yvon, je ziet er goed uit, en je hebt de meisjes ook mee! Het is een lange tafel voor 8 personen, ga maar zitten zegt Jose, als ik plaats wil nemen houd Anne me even tegen, wat zie je er schattig uit meisje zegt ze en helpt me uit het vestje. Even probeer ik haar tegen te houden, maar de blik van Yvon spreekt boek delen. Leuk hoor, zegt Anne als ze me vlug bekijkt. Voor ik het weet heeft Jose al de grote kinderstoel bij gezet, speciaal voor jou zegt hij, en tikt op de leuning ten teken dat ik moet gaan zitten.
Met het schaamrood op mijn kaken laat ik me door Anne in de stoel helpen, mijn onderbenen worden in een soort van trappel zak gestoken, goed zo? Vraagt ze als ik zit, ik knik. Wat mag het zijn vraagt Jose, "een tafel wijn en een appelsap" antwoord Yvon. Achter mijn rug gebaard Anne nog wat en Yvon knikt. Gelukkig zitten we redelijk in de hoek en zit ik met mijn rug naar de tafels om ons heen, nou dat was wel even werken hè meisjes? Cindy knikt, ja ik ben best wel een beetje moe geworden, jij Sanne? Ik verzit me eventjes, ja ik moet nog wel wennen aan mijn kamer, maar ik zal wel goed slapen. Anne komt terug met een karaf wijn en twee glazen, voor mij zet ze een transparant tuit bekertje appelsap neer, willen jullie de kaart? Vraagt ze. Yvon schud haar hoofd, nee we bestellen zo wel, Anne geeft een knikje en mij een aai over het hoofd, kom ik zo wel weer even langs, en gaat. Yvon schenkt de glazen in, "zou Lieve nog bijdraaien"vraagt Cindy, ik kijk gespannen naar Yvon. Ik denk dat ze geschrokken is, Lieve is een hele fijne meid die niet snel vooroordelen heeft. "Ja en het was natuurlijk wel erg plotseling"zegt Cindy, en heft het glas, " op een succesvollen verbouwing" Ja dat je fijn mag wonen zegt zegt Yvon, terwijl ze het glas omhoog houden. Als ik mijn bekertje wil pakken, moet ik erg ver voorover bukken en val bijna van de stoel, gelukkig kan ik me met een hand op vangen, maar daarbij gooi ik wel het bekertje om.
Yvon pakt me snel beet, hopsa dat is een beetje gevaarlijk zo zegt ze en staat op, om me weer rechtop in de stoel te helpen. Cindy zet het bekertje weer recht op, gelukkig is het een anti lek tuitje lacht ze. Het is ook er onhandig zo'n hoge stoel zeg ik een beetje boos. Yvon is achter me gaan staan, je moet ook niet zo ver naar voren hangen zegt ze, en maakt de strik op mijn rug los. Heb je nog last van uitslag vraagt Cindy mij, ik schud mijn hoofd, nee gelukkig valt het wel mee. Afgeleid door de vraag van Cindy, merk ik niet dat Yvon de strik van achteren weer hoog aan de stoel vast zet. Totdat ze deze aantrekt, ik voel opeens hoe ik strak tegen de leuning aan getrokken wordt, "hè" roep ik verontwaardigd, maar begrijp gelijk het ontwerp van de jurk die ik aan heb. Het borststuk werkt als een ingebouwd tuigje, en houd mij stevig op de plaats. Een beetje onhandig probeer ik met mijn armen naar achteren te grijpen. Rustig gebied Yvon mij, of moet ik die ook vast zetten? Ik kijk naar de grote strikken op mijn polsjes, ze zien er schattig uit, maar ik begrijp dat die ook een ander nut kunnen vervullen, gelijk houd ik op, bovendien kon ik toch niet bij de strik achter de stoel. Yvon gaat weer zitten en Cindy geeft mij het tuit bekertje aan. We willen niet dat je jezelf bezeerd toch? Zegt Yvon en heft nogmaals het glas, op een mooie nursery, en een goed begin van Sanne's kindertijd. Beide stoten mijn tuitje aan en nemen met een vrolijk gezicht een slok wijn, ik sabbel wat van mijn appelsap. Eigenlijk best wel leuk denk ik, behalve zo vast, dat is wel wennen, maar als ik rustig blijf zitten merk ik er niks van.
Ik dacht dat jullie wel pasta carbornara zouden lusten, Jose kan dat heerlijk klaarmaken, en het zijn ook niet zulke onhandige maaltijden om te eten. Ik kijk Yvon gespannen aan, "ja Sanne" zegt Yvon, wat wil je vragen? Mag ik dan wel zelf eten? Vraag ik voorzichtig. Natuurlijk schat, maar als je teveel knoeit helpen we je, goed? Ik knik met een lachje op mijn gezicht. Als ik mijn drinken op tafel wil zetten, merk ik mijn beperking, ik kom niet tot de tafel. Ach gut zegt Cindy, dat is niet handig. Yvon staat plotseling op "Lieve! " Roept ze verblijd.
