Een nieuw deel:
Hoofdstuk 11 De tik
Na het avondeten was het tijd om lekker te ontspannen. Er zouden nog wel avonden komen met een avondprogramma, maar deze zondagavond waren de leerlingen vrij.
Lisa, Marieke, Eva en Fleur gingen samen richting de loungebanken bij de open haard. Ze zagen dat Daan en zijn vrienden er ook al zaten, maar deden wat opzichtig alsof ze zochten naar een plekje. Daan zag het groepje meiden en dat was ook precies hun bedoeling.
“Hey meiden”, riep Daan, “komen jullie erbij, hier is nog wel plek.” Er stonden twee banken, waar Daan samen met Werner, Maarten en Pieter zat. De meiden speelden wat twijfel, want dat hoorde een beetje bij het spel natuurlijk. Maar vervolgens gingen ze zitten en het werd al snel gezellig. Lisa had zich natuurlijk naast Daan genesteld en Eva richtte haar aandacht op Werner. Marieke en Fleur hadden vooraf geen buitengewone interesse in deze jongens, maar je weet nooit hoe dat soort dingen lopen natuurlijk. En als vriendinnen onder elkaar voelde het ook wel wat zekerder om met z'n vieren erbij te gaan zitten.
Na een tijdje gekletst te hebben met elkaar, waarbij Daan en Lisa het wel heel gezellig leken te hebben, kwam Joris met twee vrienden aangelopen. “Oh nee, niet hij” zuchtte Fleur. De overige meiden waren op slag alert. Fleur moest echt niks hebben van Joris, maar die jongen dacht echt dat hij het helemaal was. En zijn ego kon blijkbaar maar niet omgaan met de subtiele afwijzingen die Fleur al regelmatig had gegeven. Hij plofde op de bank direct naast Fleur en legde zijn arm achter haar langs op de rugleuning.
“Hi Fleur, hoe gaat’ie?” zei hij, terwijl ook zijn twee meeloopvriendjes zich met wat gebrek aan houding aan het einde van de banken gingen zitten.
Fleur reageerde meteen door vooruit te gaan zitten, hem een afkeurende blik te geven en zich op de anderen te richten. Ze dacht: als ik hem negeer, dan gaat hij hopelijk weer. Maar helaas, Joris boog zich ook voorover en probeerde zich te mengen in het gesprek. Voor de andere meiden was dit het moment om Fleur even te redden. En hoewel Lisa en Eva dat eigenlijk liever niet deden, zat er weinig anders op. ‘This calls for a time out’ dachten ze en de meiden ‘moesten even weg’. Daan gaf Joris een boze blik en ook Werner was not amused.
“Nou dat was een goed gesprek en Fleur, je mag me altijd appen hoor”, zei Joris met zijn zelfvoldane grijns. Fleur gaf hem weer een geïrriteerde blik. De meiden liepen langs hem heen richting de wc's en op dat moment ging het snel...
Of het nu stoerdoenerij, machogedrag of gewoon de irritante persoonlijkheid van Joris was wisten ze niet, maar hij vond het blijkbaar nodig om te zeggen: “Nou sorry Daan, ik wilde je vriendinnetje niet wegjagen hoor.” En terwijl hij dat zei gaf hij Lisa met de hand een tik tegen haar kont.
Lisa voelde het en het was alsof haar hart stopte. Ze draaide zich met een verschrikt gezicht naar Joris en riep “Jij eikel!”
Daan had vragend naar Lisa gekeken en kwaad naar Joris. Hij zag wat Joris deed en was woedend op die gast, maar schrok ook van Lisa's heftige reactie. Joris keek wat licht verbaasd naar Lisa en zei “wat heb jij nou aan?” en keek vervolgens met een valse grijns richting Daan. Lisa keek op haar beurt ook verschrikt naar Daan, draaide zich om en rende weg. De tranen schoten in haar ogen. Marieke rende achter Lisa aan, terwijl Fleur en Eva stevig tekeergingen tegen Joris. “Wie denk je wel dat je bent? Hou gewoon je vieze poten thuis, smeerlap!”
Joris hoorde het schijnbaar weinig onbewogen aan, terwijl dat verwaande lachje op zijn gezicht zichtbaar bleef. Hij had bij Lisa iets vreemds opgemerkt alsof haar billen verpakt waren met iets diks. Het leek wel een luier, raar... Dus zei hij “Moeten jullie misschien niet op jullie huiszusje gaan passen, haar verschonen of zo...”
Fleur hapte naar adem om aan een nieuwe scheldpartij te beginnen en ook Daan bereikte zijn kookpunt en wilde Joris te lijf gaan. Maar inmiddels was de leiding ook op de herrie afgekomen.
Michel, een van de huisouders van Daans huis, stapte tussen de groep en riep “wat is dit allemaal?” Ook Benthe was komen kijken en zag de spanning op het gezicht van Fleur. Eva keek vooral boos naar Joris, maar aan Fleur zag ze dat er meer aan de hand was. En terwijl Eva, Daan en Werner boos uitlegden wat Joris had gedaan, zei Fleur tegen Benthe: “Lisa, haar...ze is...”
Benthe wist genoeg. Ze seinde naar Sanne en ze gingen richting de kamer van Lisa en Marieke.
Lisa was inderdaad richting haar kamer gerend en Marieke was met haar meegekomen. Ze stortte zich op bed, terwijl ze dikke tranen huilde.
“Stom joch!... En dan...ook...met Daan erbij...” kwam er snikkend uit. Marieke sloeg een arm om haar heen maar Lisa wilde dat niet. Ze wilde alleen zijn, verdwijnen in de grond en niet meer terugkomen. Ze had gedacht het nog wel stil te kunnen houden tot na de vakantie, ook naar Daan toe. En dan nadat dan ze bij de dokter was geweest gewoon weer normale slipjes te kunnen dragen. Maar nu zou dat ventje het vast aan iedereen vertellen, als ze het nu al niet wisten. En anders die twee meelopertjes wel...Ze kon het nu wel vergeten op school, met Daan, met alles...
“Hey lieverd, kom hier” probeerde Marieke weer om haar vriendin een knuffel te geven. Lisa gaf zich over en viel in Mariekes armen. “Het komt goed Lies, echt waar...”
Op dat moment kwamen ook Sanne en Benthe binnen. Ook zij sloegen hun armen om Lisa heen en probeerden haar te troosten. Ze zaten samen op bed en praatten veel. En met stomme grapjes probeerden ze Lisa wat op te beuren, wat uiteindelijk redelijk lukte.
Na enige tijd kwamen ook Fleur en Eva binnen. “Hey gaat het meis” vroeg Fleur bezorgd.
Lisa keek op en vroeg “weet iedereen het?”
Ze zag Eva ongemakkelijk op haar lip bijten en Fleur vertelde Lisa: “er zijn er genoeg die die eikels gehoord hebben, maar Joris krijgt in ieder geval straf...”
Nou daar had Lisa veel aan dacht ze, die straf zal Joris wel overleven, maar iedereen weet nu dat ik luiers draag...
Eva vroeg, eigenlijk overbodig maar toch: “Maar... is het ook echt waar dan?”
Lisa knikte verlegen...
Fleur ging verder “niemand heeft het gezien Lies, maar er zijn er wel genoeg die alleen al denken dat het waar is, dat is al erg genoeg denk ik”
Dat was ook erg genoeg, en nog veel erger want het was ook WAAR dacht Lisa.
“En Daan..?” vroeg ze.
“Ik weet niet wat hij denkt, Lies...Hij was woest op Joris omdat hij aan je zat, maar tegelijk ook geschrokken, ik weet het gewoon niet, sorry...”
Lisa snikte weer en Fleur gaf haar een hug. Ook Eva kwam erbij. “Hey lieverd,” zei Fleur “wat er ook gebeurt, wij zijn bij je...”
Dat was de kracht van de meiden, ze waren er altijd voor elkaar. Als er iemand in de put zat of het moeilijk had, dan stonden ze klaar. Ook hier zouden ze Lisa doorheen helpen. En al wisten ze nog niet hoe, ze voelden aan dat ook dat ging lukken...
