Deel 13
Als school eindelijk klaar is wordt Sam weer opgehaald door haar vader. ‘’En? Hoe was je eerste dag?’’ vraagt hij enthousiast. ‘’Leuk, ik heb veel nieuwe mensen leren kennen.’’ Beantwoord Sam. Voor de rest van de rit praat ze over hoe haar dag is gegaan. Thuis gaat ze naar haar kamer om wat op het internet te surfen.
Opeens komt Lisette binnen. ‘’Hey schat, we gaan zo eten. Hoe is het met je luier?’’ vraagt ze terwijl ze aan de luier van Sam voelt. ‘’Oei, je bent best wel nat. Maar we hebben nu even geen tijd meer om je te verschonen dus stap maar in dit plastic broekje. Ze doet een voor een de benen van Sam in het broekje en trekt hem over de luier. Die avond eten ze spaghetti. Tijdens het eten lekt ze luier van Sam gelukkig niet.
De volgende dag op school is Sam blij om Kaija weer te zien. In de pauze gaan ze weer naar buiten. ‘’Is het niet moeilijk leven zonder handen?’’ vraagt Sam. ‘’Ik ben zo geboren dus ben ik ermee leren leven, heel moeilijk is het niet voor mij.’’ Zo praten ze de rest van de pauze door over hun levens. Sam Kijkt naar de tijd op haar mobiel en schrikt.
Het is 13.00, de les is nu al begonnen. Gehaast gaan ze terug naar binnen. De rolstoel wordt gestopt door de deur drempel en Sam vliegt eruit. Ze probeert zich op te vangen met haar armen maar er is nog steeds een pijnlijke landing. Meteen begint Sam te schreeuwen.
Er komt gelijk personeel naar haar toe om haar terug in de rolstoel te helpen. Machteloos staat Kaija te kijken. ‘’Gaat het een beetje Sam?’’ vraagt een leraar. Sam zwijgt terwijl er tranen over haar wangen rollen. ‘’Kom ik breng je wel naar de school verpleegster.’’
De verpleegster voelt heel voorzichtig aan de armen van Sam. ‘’Probeer ze eens te bewegen.’’ Zegt de verpleegster. ‘’Kan ik niet, doet te veel pijn.’’ Zegt Sam verdrietig. De verpleegster knikt en pakt de telefoon. Als ze klaar is met bellen zegt ze tegen Sam. ‘’Sam ga maar in de aula wachten. Je ouders zullen zo komen.’’
De verpleegster brengt Sam naar de aula en gaat naast haar zitten op een bankje. Na even wachten komen de ouders van Sam binnen. ‘’Alles ok Sam? We hoorden dat je een flinke val hebt gemaakt.’’ Ze kijken naar de verpleegster en vragen wat er aan de hand is. ‘’Het gaat nog best goed, maar ik vrees dat er iets is met haar armen. Ik stel voor om naar het ziekenhuis te gaan voor een röntgenfoto.’’
Samen met haar ouders gaat Sam naar het ziekenhuis. De school had al naar het ziekenhuis gebeld voor een afspraak. Na Sam uit de auto te hebben gehaald gaan ze het ziekenhuis binnen. ‘’Mam?’’ zegt Sam zachtjes. ‘’Ik denk niet dat mijn luier nog veel kan hebben.’’ Zegt ze als ze aandacht van Lisette heeft.
‘’Ik denk dat we wel een luier van het ziekenhuis mogen hebben.’’ Zegt Lisette terug. Ze komen in de grote hal van het ziekenhuis. ‘’we moeten naar de eerste hulp denk ik.’’ Zegt Stefan. Dus daar gaan ze dan naartoe. ‘’Hallo kan ik u helpen?’’ vraagt een vrouw achter de balie. Stefan legt haar het hele verhaal uit.
‘’Ik denk dat het dan verstandig is dat we een scan laten maken. Als u richting afdeling 3b gaat stuur ik ze wel een bericht dat jullie komen.’’ Onderweg naar afdeling 3b komen ze een verpleger tegen. ‘’Pardon, zouden we ergens een luier kunnen krijgen? Ze heeft een nieuwe nodig.’’ Vraagt Lisette.
‘’Als u hier even wacht regel ik dat voor u.’’ zegt de verpleger terwijl hij de rolstoel vastpakt. Samen met de verpleegster gaat Sam naar een afdeling toe die normaal is voor de geopereerde patiënten. Ze gaan een vrije kamer in. de verpleger zet de rolstoel op de rem en tilt Sam uit haar rolstoel op het bed.
‘’Wacht hier maar even dan pak ik de spullen alvast.’’ De verpleger komt weer terug met een pak babydoekjes, babypoeder en een dikke witte luier. Nadat hij met moeite de broek van Sam heeft verwijderd maakt hij de oude luier los. ‘’Je moeder had wel gelijk, hier kan niet veel meer bij.’’ Zegt de verpleger. Hij schuift de luier onder Sam uit en vouwt de nieuwe open.
Deze legt hij onder Sam en hij begint haar schoon te vegen. Daarna strooit hij wat poeder over het kruis van Sam en hij maakt de nieuwe luier weer dicht. Deze vindt Sam veel dikker aanvoelen dan andere luiers die ze aan heeft gehad. Snel is ze weer bij haar ouders. En met een beetje haast gaan ze door naar afdeling 3b.
Daar worden ze ontvangen door een dokter. ‘’Hey Sam, kom je mee naar het röntgen apparaat?’’ zegt hij vriendelijk. In een kamertje die naar het apparaat leidt moet Sam haar shirt uitdoen voor de scan. Voorzichtig doet Lisette Sam het shirt uit. Ze tilt Sam daarna uit de rolstoel naar het bed in de scan ruimte.
Op afstand achter een scherm doet de dokter het scan apparaat goed zetten. Na even wachten en compleet stil liggen is de scan klaar. Sam wordt weer door haar moeder in haar rolstoel getild. Haar shirt gaat weer aan en ze kunnen gaan kijken voor het resultaat. ‘’Zoals je hier op de foto kunt zien is in de rechter arm de onderarm gebroken en in de linker arm het bovenarm.’’ Zegt de dokter terwijl hij naar de foto wijst.
‘’Ik denk dat het verstandig is als we het arm gipsen. Dat is in de kamer hiernaast.’’ En dus gaan ze naar de kamer ernaast. De dokter buigt haar armen tot een rechte hoek terwijl een assistent het gips klaarmaakt. voorzichtig wikkelt de arts het gips eerst om de rechter arm tot over de elleboog en dan de linker tot aan de schouder. Sam is nu volledig machteloos. Geen benen, geen armen.
Ze wachten even tot het gips is opgedroogd en gaan weer naar huis. Onderweg gaan ze nog naar de Mc Donalds omdat ze thuis geen tijd meer hebben om te koken. Dit zorgt ervoor dat Sam d’r blaas weer vol raakt. Thuis wordt Sam richting haar kamer gebracht door Stefan. ‘’Ik kom je zo wel klaarmaken voor bed.’’ Zegt Lisette tegen haar.
Als ze haar spullen heeft weggezet komt ze naar de kamer van Sam. ‘’Heb je al geplast in deze luier?’’ vraagt Lisette verbaasd als ze ziet dat de luier er nog nauwelijks gebruikt uitziet. ‘’Ja, al 2 keer zelfs.’’ Justine besluit om haar niet te verschonen, Sam heeft daar geef probleem mee. Ze krijgt nog een romper aangedaan en wordt dan alleen gelaten in haar bed.
De volgende ochtend wordt Sam wakker met een natte luier, maar hij is niet helemaal vol. Toch verschoont Lisette haar. ‘’Ik heb gisteravond nog gekeken welk merk deze luier is, want ik denk dat hij wel het proberen waard is.’’ Als Sam in de rolstoel wordt gezet nadat ze is aangekleed wordt ze naar de woonkamer gebracht
Door haar moeder wordt ze haar ontbijt gevoerd. Lisette heeft de komende tijd vrij gekregen dus zij zal voor Sam zorgen. Na het ontbijt kijkt Lisette eerst of Sam nog droog is, daarna zet ze Sam voor de tv zodat zij even de afwas kan gaan doen. Als de afwas is gedaan voelt Lisette aan de luier van Sam om erachter te komen dat ze nu wel geplast heeft.
Snel verschoont ze haar. Er wordt gebeld aan de deur, Kim komt even langs. ‘’Hallo, Zou ik mogen vragen of ik met Sam het dorp in mag?’’ vraagt Kim netjes. ‘’Ja tuurlijk, ze komt zo.’’ Lisette pakt een pak doekjes en een luier voor Sam. Deze geeft ze aan Kim. ‘’Voor het geval je haar moet verschonen. Soms moet je wel even aan haar luier voelen om de status van haar luier te weten.’’ Legt ze uit.
Samen met Sam gaat kim naar buiten. ‘’Hoe is het met je armen?’’ vraagt ze ‘’goed zegt Sam en legt daarbij het hele verhaal aan haar vriendin uit. Als ze alles heeft verteld zijn ze al bij de winkelstraat. Na een paar winkels te hebben bezocht doet Kim haar hand in de joggingbroek van Sam. ‘’Zeg, kun je dat even laten?’’ vraagt Sam een beetje streng. ‘’Sorry, je moeder zei dat ik dat moest doen om je te checken.’’
‘’Je bent wel al nat, moet ik je verschonen?’’ vraagt Kim. ‘’Nee hoor, ik denk dat dat nog niet hoeft.’’ En ze gaan samen door naar het park. Kim voert de eenden met wat brood terwijl Sam alleen maar kan toekijken. ‘’Kim, ben jij al nat?’’ vraagt Sam. ‘’Eigenlijk wel een beetje, maar ik denk dat ik wel thuiskom zonder te lekken.’’ Na nog even naar de eenden te hebben gekeken gaan ze weer terug naar huis.
Na een korte pauze is het verhaal weer terug, laat me je suggesties weten voor deel 14