Verhaal Klaar Luna en haar Papa Daan
- Onderwerp starter Tuutje24
- Startdatum
Winnie de Poep
klein zijn is fijn.
toppie
Little Endy
Sayori the shy Enderman :3 (he/they)
Ik vind dit een erg leuk verhaal! Ga zo door! !1
Tuutje24
Gewaardeerd Lid
Hoofdstuk 64
Als we de deur uitlopen, kijk ik toch even om mee heen. Gelukkig loopt er alleen maar een ouder echtpaar voor ons. Niemand achter ons. Mooi.
En dan bedenk ik waar ik me nou zo druk om maak. Luna heeft sowieso een dunne luier om dus dat zie je niet. Geen tut in en geen Koe vast dus voor de buitenwereld lijken we een gewoon stel, hand in hand. Dat Luna huppelt en ik ernaast loop, is niet eens zo gek. Toch duurt het even voordat ik het onrustige gevoel van me af kan zetten.
Na een tijdje komen we langs het speeltuintje. Luna huppelt er al vrolijk naartoe maar het is mij te druk. Ik versnel mijn pas en sta met twee tellen naast Luna. Ik pak haar handje en loop, zonder iets te zeggen, een stukje van het speeltuintje vandaan. Ik zie in mijn ooghoeken dat er al een pruillipje ontstaat.
‘Schatje, we gaan nu niet spelen. We gaan eerst naar het bos. Daar gaan we lekker rennen, spelen en wat eten. Op de terugweg gaan we naar het speeltuintje.’ Ik laat de echte reden dat we nu niet naar het speeltuintje gaan maar even achterwege.
Luna is het er niet mee eens maar ik zet door. Ik heb geen zin in vragende blikken. Na 10 minuutjes komen we bij de ingang van het bos. Als we het bos inlopen, zie ik dat de verschillende wandelroutes staan aangegeven. Ik vertel Luna dat we het eekhoorntje gaan volgen vandaag. Dat is genoeg voor Luun. Ze laat mijn hand los en huppelt voor me uit. Tot mijn opluchting zie ik (nogmaals) dat Luna’s luier helemaal niet opvalt.
Wanneer ik merk dat we niemand tegenkomen in het bos, ontspan ik ook. ‘Luna! Zullen we verstoppertje spelen?’ En binnen een paar tellen sta ik tot 10 te tellen. Stiekem knijp ik maar één oog dicht, ik wil Luna niet kwijtraken. Wanneer ik haar heb gevonden en zij mij, huppelen we verder. We klimmen over takken, gooien met bladeren.
Even later komen we bij een grasveld met bomen. Ik loop erheen en ga zitten. Luna scharrelt een beetje om me heen. ‘Lieverd, kom eens bij papa. Even je luier controleren.’ En tot mijn verbazing komt Luna in één keer. De straf van vanmorgen is haar blijkbaar goed bijgebleven.
Luna’s luier is kletsnat. Ze moet nu verschoond worden en ik baal dat ik niet meer luiers heb meegenomen. Ik leg het verschoonmatje neer en Luna erbovenop. Geef haar flesje en Koe. Luna is tevreden. Ik ben toch iets minder op mijn gemak. Kijk wat schichtig om me heen maar er komt niemand aan. Doe alles stap voor stap en kijk steeds omhoog. Ik verschoon Luna heel snel, iets te snel naar Luna’s zin want ze begint te mopperen: ‘ze ligt zo lekker’.
‘Schat, je mag wel even blijven liggen maar papa is klaar met jouw luier. Kom maar even lekker tegen papa aanliggen.’ Ik ga een beetje verzitten en pak mijn fles water. Luna legt meteen haar hoofdje neer. ‘papa, tuutje hebben?’, klinkt er ineens zachtjes naast me.
Ik haal meteen haar tuutje uit de tas. Ze is tenslotte al een paar uur groot geweest zonder speen. Nog voor ik Luna haar tuutje kan geven, heeft ze hem al uit mijn handen gepakt en is weer gaan liggen. Ze is moe. Gelukkig is het mooi weer dus we kunnen even blijven zitten.
Na een paar minuutjes vallen Luna’s oogjes al dicht. Ik pak mijn appel en ga rustig eten. Jammer dat ik geen boek heb meegenomen. Na een kwartiertje vind ik het genoeg geweest. Het wordt wat fris en ik wil naar het huisje.
‘Luna, lieverdje. Wakker worden. We gaan naar het huisje. Daar mag je verder slapen. Kom opstaan, moppie’. Ik kriebel even op Luna’s rug en zet haar dan overeind. Ze wordt maar langzaam wakker. Ik ruim het matje op en stop Koe in de tas. Tuutje laten we nog maar even in, er is tenslotte toch niemand.
Even later zijn we weer op weg. Maar niet meer zo actief als vanmorgen. Luna loopt rustig aan mijn hand mee. Ze is bekaf. De route was te lang. Ik haal de liga uit mijn tas en geef er 1 aan Luna. Ze stopt hem automatisch in haar mond maar dat past niet. Tuutje zit in de weg.
‘Geef je tuutje maar even aan papa. Dan kan je lekker eten’. Maar Luna heeft een ander idee, ze pakt zelf het tuutje uit haar mond maar houdt hem stevig in haar handje. Met haar andere handje eet ze de Liga. Slim bedacht!
Na tien minuten zijn beide Liga’s op en komen we weer bij de ingang van het park. Maarja Luna is moe en doet haar tuutje weer in….
Als we de deur uitlopen, kijk ik toch even om mee heen. Gelukkig loopt er alleen maar een ouder echtpaar voor ons. Niemand achter ons. Mooi.
En dan bedenk ik waar ik me nou zo druk om maak. Luna heeft sowieso een dunne luier om dus dat zie je niet. Geen tut in en geen Koe vast dus voor de buitenwereld lijken we een gewoon stel, hand in hand. Dat Luna huppelt en ik ernaast loop, is niet eens zo gek. Toch duurt het even voordat ik het onrustige gevoel van me af kan zetten.
Na een tijdje komen we langs het speeltuintje. Luna huppelt er al vrolijk naartoe maar het is mij te druk. Ik versnel mijn pas en sta met twee tellen naast Luna. Ik pak haar handje en loop, zonder iets te zeggen, een stukje van het speeltuintje vandaan. Ik zie in mijn ooghoeken dat er al een pruillipje ontstaat.
‘Schatje, we gaan nu niet spelen. We gaan eerst naar het bos. Daar gaan we lekker rennen, spelen en wat eten. Op de terugweg gaan we naar het speeltuintje.’ Ik laat de echte reden dat we nu niet naar het speeltuintje gaan maar even achterwege.
Luna is het er niet mee eens maar ik zet door. Ik heb geen zin in vragende blikken. Na 10 minuutjes komen we bij de ingang van het bos. Als we het bos inlopen, zie ik dat de verschillende wandelroutes staan aangegeven. Ik vertel Luna dat we het eekhoorntje gaan volgen vandaag. Dat is genoeg voor Luun. Ze laat mijn hand los en huppelt voor me uit. Tot mijn opluchting zie ik (nogmaals) dat Luna’s luier helemaal niet opvalt.
Wanneer ik merk dat we niemand tegenkomen in het bos, ontspan ik ook. ‘Luna! Zullen we verstoppertje spelen?’ En binnen een paar tellen sta ik tot 10 te tellen. Stiekem knijp ik maar één oog dicht, ik wil Luna niet kwijtraken. Wanneer ik haar heb gevonden en zij mij, huppelen we verder. We klimmen over takken, gooien met bladeren.
Even later komen we bij een grasveld met bomen. Ik loop erheen en ga zitten. Luna scharrelt een beetje om me heen. ‘Lieverd, kom eens bij papa. Even je luier controleren.’ En tot mijn verbazing komt Luna in één keer. De straf van vanmorgen is haar blijkbaar goed bijgebleven.
Luna’s luier is kletsnat. Ze moet nu verschoond worden en ik baal dat ik niet meer luiers heb meegenomen. Ik leg het verschoonmatje neer en Luna erbovenop. Geef haar flesje en Koe. Luna is tevreden. Ik ben toch iets minder op mijn gemak. Kijk wat schichtig om me heen maar er komt niemand aan. Doe alles stap voor stap en kijk steeds omhoog. Ik verschoon Luna heel snel, iets te snel naar Luna’s zin want ze begint te mopperen: ‘ze ligt zo lekker’.
‘Schat, je mag wel even blijven liggen maar papa is klaar met jouw luier. Kom maar even lekker tegen papa aanliggen.’ Ik ga een beetje verzitten en pak mijn fles water. Luna legt meteen haar hoofdje neer. ‘papa, tuutje hebben?’, klinkt er ineens zachtjes naast me.
Ik haal meteen haar tuutje uit de tas. Ze is tenslotte al een paar uur groot geweest zonder speen. Nog voor ik Luna haar tuutje kan geven, heeft ze hem al uit mijn handen gepakt en is weer gaan liggen. Ze is moe. Gelukkig is het mooi weer dus we kunnen even blijven zitten.
Na een paar minuutjes vallen Luna’s oogjes al dicht. Ik pak mijn appel en ga rustig eten. Jammer dat ik geen boek heb meegenomen. Na een kwartiertje vind ik het genoeg geweest. Het wordt wat fris en ik wil naar het huisje.
‘Luna, lieverdje. Wakker worden. We gaan naar het huisje. Daar mag je verder slapen. Kom opstaan, moppie’. Ik kriebel even op Luna’s rug en zet haar dan overeind. Ze wordt maar langzaam wakker. Ik ruim het matje op en stop Koe in de tas. Tuutje laten we nog maar even in, er is tenslotte toch niemand.
Even later zijn we weer op weg. Maar niet meer zo actief als vanmorgen. Luna loopt rustig aan mijn hand mee. Ze is bekaf. De route was te lang. Ik haal de liga uit mijn tas en geef er 1 aan Luna. Ze stopt hem automatisch in haar mond maar dat past niet. Tuutje zit in de weg.
‘Geef je tuutje maar even aan papa. Dan kan je lekker eten’. Maar Luna heeft een ander idee, ze pakt zelf het tuutje uit haar mond maar houdt hem stevig in haar handje. Met haar andere handje eet ze de Liga. Slim bedacht!
Na tien minuten zijn beide Liga’s op en komen we weer bij de ingang van het park. Maarja Luna is moe en doet haar tuutje weer in….
Tuutje24
Gewaardeerd Lid
Hoofdstuk 65
De kriebel in mijn buik is weer terug. Net als in het zwembad, word ik hier onrustig van. Maar ergens kan ik er beter mee omgaan. Ik moet leren om alleen naar mijn meisje te kijken en niet naar de rest van de wereld.
Ik weet dat Luna enorme troost haalt uit haar speentje. En zeker als ze moe is. En wie ben ik dan, om als papa haar speentje af te pakken? Puur omdat er anders mensen naar ons kijken. Dat vind ik ergens bijna kindermishandeling. Dit zegt mijn gevoel maar mijn verstand zegt weer wat anders. Ik heb er toch moeite mee als mensen kijken en gaan wijzen. Dat verdient Luuntje ook niet.
Ik kijk opzij: Luna loopt heel rustig met kleine oogjes aan mijn hand. Ze kijkt naar beneden. Ze let nauwelijks op haar omgeving. Onder haar jurkje steekt haar natte luier een stukje uit.
Ik besluit het maar gewoon over me heen te laten komen. Ik ga niet Luna haar speentje afpakken. Dan kijken mensen maar. We zijn op 1,5 uur van huis, kleine kans dat we bekenden tegenkomen.Na een paar honderd meter, worden mijn vermoedens bevestigd. Mensen kijken inderdaad. Het wijzen valt mee maar toch voel ik me ongemakkelijk. Ik versnel mijn pas en spoor Luna aan:
‘Kom schatje, we gaan snel naar het huisje. Schone luier om en dan lekker naar bedje. Hoe sneller we lopen, hoe sneller we er zijn’. Luna doet haar best en loopt een paar meter wat sneller maar zakt toch terug. Ik voel me meteen schuldig.
De heenweg naar het bos ging toch een stuk sneller dan nu. Eindelijk zijn we bij het huisje. Ik doe de deur open, laat Luna naar binnen en draai de deur op slot. Even rust.
Ik haal Koe uit de tas en leidt Luna naar het bed. Geef haar koe en tutdoekje en begin snel haar luier te verschonen. Binnen 5 minuten is ze ingestopt. Ik pak een boekje en begin voor te lezen. Als ik halverwege de bladzijde ben, kijk ik even opzij. Luna slaapt al.
Ik doe haar muziekje aan en loop zachtjes naar de woonkamer. Ga op de bank zitten en zet de tv aan. Na drie kwartier pak ik de folders van het park er weer bij. Ik wil Luna niet langer laten slapen dan 2 uurtjes, anders slaapt ze vanavond te laat. Dus besluit ik iets leuks uit te zoeken. Er is een kinderboerderij zie ik, Luna wilde naar de geitjes. We kunnen ook nog een keer gaan zwemmen of een fiets huren. Het lijkt me ook wel gezellig om vanavond samen ergens te eten.
Als Luna twee uurtjes geslapen heeft, hoor ik nog geen enkel geluid uit de slaapkamer komen. Ik stop een fles melk in de magnetron en ga Luna wakker maken. Ik ga even naast Luna liggen en kriebel over haar ruggetje. Luna draait meteen naar me toe en slaapt in mijn armen verder. Hoe gezellig dit ook is, ze moet toch wakker worden. Als na een paar minuten de magnetron piept, begin ik.
‘Luna, schat. Wakker worden. Papa weet dat je lekker ligt te slapen maar we gaan nog leuke dingen doen.’ Ik sla de dekens terug maar dit heeft niet veel zin: Luun heeft haar slaapzak nog om. Dit wordt nog een hele uitdaging…
De kriebel in mijn buik is weer terug. Net als in het zwembad, word ik hier onrustig van. Maar ergens kan ik er beter mee omgaan. Ik moet leren om alleen naar mijn meisje te kijken en niet naar de rest van de wereld.
Ik weet dat Luna enorme troost haalt uit haar speentje. En zeker als ze moe is. En wie ben ik dan, om als papa haar speentje af te pakken? Puur omdat er anders mensen naar ons kijken. Dat vind ik ergens bijna kindermishandeling. Dit zegt mijn gevoel maar mijn verstand zegt weer wat anders. Ik heb er toch moeite mee als mensen kijken en gaan wijzen. Dat verdient Luuntje ook niet.
Ik kijk opzij: Luna loopt heel rustig met kleine oogjes aan mijn hand. Ze kijkt naar beneden. Ze let nauwelijks op haar omgeving. Onder haar jurkje steekt haar natte luier een stukje uit.
Ik besluit het maar gewoon over me heen te laten komen. Ik ga niet Luna haar speentje afpakken. Dan kijken mensen maar. We zijn op 1,5 uur van huis, kleine kans dat we bekenden tegenkomen.Na een paar honderd meter, worden mijn vermoedens bevestigd. Mensen kijken inderdaad. Het wijzen valt mee maar toch voel ik me ongemakkelijk. Ik versnel mijn pas en spoor Luna aan:
‘Kom schatje, we gaan snel naar het huisje. Schone luier om en dan lekker naar bedje. Hoe sneller we lopen, hoe sneller we er zijn’. Luna doet haar best en loopt een paar meter wat sneller maar zakt toch terug. Ik voel me meteen schuldig.
De heenweg naar het bos ging toch een stuk sneller dan nu. Eindelijk zijn we bij het huisje. Ik doe de deur open, laat Luna naar binnen en draai de deur op slot. Even rust.
Ik haal Koe uit de tas en leidt Luna naar het bed. Geef haar koe en tutdoekje en begin snel haar luier te verschonen. Binnen 5 minuten is ze ingestopt. Ik pak een boekje en begin voor te lezen. Als ik halverwege de bladzijde ben, kijk ik even opzij. Luna slaapt al.
Ik doe haar muziekje aan en loop zachtjes naar de woonkamer. Ga op de bank zitten en zet de tv aan. Na drie kwartier pak ik de folders van het park er weer bij. Ik wil Luna niet langer laten slapen dan 2 uurtjes, anders slaapt ze vanavond te laat. Dus besluit ik iets leuks uit te zoeken. Er is een kinderboerderij zie ik, Luna wilde naar de geitjes. We kunnen ook nog een keer gaan zwemmen of een fiets huren. Het lijkt me ook wel gezellig om vanavond samen ergens te eten.
Als Luna twee uurtjes geslapen heeft, hoor ik nog geen enkel geluid uit de slaapkamer komen. Ik stop een fles melk in de magnetron en ga Luna wakker maken. Ik ga even naast Luna liggen en kriebel over haar ruggetje. Luna draait meteen naar me toe en slaapt in mijn armen verder. Hoe gezellig dit ook is, ze moet toch wakker worden. Als na een paar minuten de magnetron piept, begin ik.
‘Luna, schat. Wakker worden. Papa weet dat je lekker ligt te slapen maar we gaan nog leuke dingen doen.’ Ik sla de dekens terug maar dit heeft niet veel zin: Luun heeft haar slaapzak nog om. Dit wordt nog een hele uitdaging…
luierdikkie
ik ben eigenlijk nog heel klein
super verhaal blijft het.
gr luierdikkie
gr luierdikkie
luierdromer
Niet geschoten is altijd mis.
Mooi verhaal.
Wat een vervolg verdiend..
Zou het jammer vinden als het hier stopt.
succes
Wat een vervolg verdiend..
Zou het jammer vinden als het hier stopt.
succes
kleine-renske
Nieuw lid
Lees dit verhaal met veel plezier dus ga aub door met dit verhaal
luierdikkie
ik ben eigenlijk nog heel klein
Ja zeker ik wacht ook al zo lang :'( :'(
Little Endy
Sayori the shy Enderman :3 (he/they)
nina15000 zei:
Ik wacht nu ook al eeuwen op een nieuw deel van dit verhaal, hij is zo geweldig! :-\luierdikkie zei:
Little Endy
Sayori the shy Enderman :3 (he/they)
Deze vraag zal misschien wat raar klinken, maar heb je momenteel een schrijversblok? Zo ja, dan snap ik wel dat het eeuwen even duurt voordat het volgende hoofdstuk er is. babytut
