Verhaal Klaar Luna en haar Papa Daan
- Onderwerp starter Tuutje24
- Startdatum
Tuutje24
Gewaardeerd Lid
Ik lees net weer het verhaal en tot mijn schrik is het al erg lang geleden dat er een vervolg bij is gekomen!
Dit komt deels omdat ik het erg druk heb met mijn opleiding en deels omdat ik niet goed weet hoe ik het hoofdstuk ga maken.
Het wordt een gevoelig hoofdstuk en aangezien ik het op dezelfde manier aan mijn ouders heb verteld, moet ik even een goede lijn proberen te vinden tussen fictie en non-fictie.
Ik ben er hard over aan het nadenken en tips zijn zeer welkom!
Hopelijk dus snel het vervolg!
Dit komt deels omdat ik het erg druk heb met mijn opleiding en deels omdat ik niet goed weet hoe ik het hoofdstuk ga maken.
Het wordt een gevoelig hoofdstuk en aangezien ik het op dezelfde manier aan mijn ouders heb verteld, moet ik even een goede lijn proberen te vinden tussen fictie en non-fictie.
Ik ben er hard over aan het nadenken en tips zijn zeer welkom!
Hopelijk dus snel het vervolg!
Tuutje24
Gewaardeerd Lid
Hoofdstuk 8
Ik haalde diep adem en ging rustig achter mijn bureau zitten. Ik maakte de envelop open en begon te lezen…
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Lieve Daan,
Ik hoop dat ik je niet al te erg heb laten schrikken en ik wil je verzekeren dat ik je niet ga verlaten en nog steeds erg veel van je houd.
Maar er is een kant van mij die je niet kent. Een kant die ik niet kan missen maar de meeste mensen als ‘raar’ beschouwen. Ik heb heel lang getwijfeld of ik het je wel moest vertellen. Maar ik merk dat ik stapelgek op je ben en mijn hele leven bij je wil zijn. Daarom deze brief.
Naast juf Luna, vriendin Luna, vrouw Luna, ben ik ook graag een andere Luna. Namelijk kleine Lunaatje. Dit klinkt raar maar ik zal proberen het uit te leggen.
Ik vind het fijn om me als klein meisje te gedragen en te kleden. Zo kan ik de dagelijkse zorgen vergeten. Even geen verantwoordelijkheid over 30 kinderen en even geen zorgen over rekeningen, het huishouden enz. Ik ben nu al een hele tijd geen klein meisje geweest omdat ik het voor je verborgen wilde houden. Dit omdat ik me er toch ergens een beetje voor schaam.
Ik dacht dat ik er misschien wel overheen was en zonder kon. Maar ik heb gemerkt, en jij vast ook, dat ik niet lekker in mijn vel zit. Ik word chagrijnig en ik voel me verdrietig. Ik ben mijn uitlaatklep kwijt.
Om me een klein meisje te voelen, heb ik verschillende spulletjes. Ik heb kinderkleding, speentjes, speelgoed, rompers en misschien wel het belangrijkste luiers. Ik vind het fijn deze te dragen en ook te gebruiken. Dit zorgt nog meer voor het gevoel van klein zijn.
Er bestaat een woord voor hoe ik me voel: infantilisme. Ik wil absoluut geen dingen doen met kinderen maar juist kind zijn. Ik kan er heel erg van genieten om weer klein te zijn. Lekker spelen, tv programma’s kijken zoals Sesamstraat en in een bed slapen met spijlen.
Ik snap heel goed dat dit allemaal raar moet klinken en dat je dit moet verwerken.
Ik vraag absoluut niet van jou dat je met mij mee moet spelen of mijn papa moet zijn, zoals dat heet. Ik hoop alleen dat je deze kant van mij kan accepteren.
Ik laat je vandaag en morgen even alleen. Zo kan je alles overdenken en eerlijk gezegd, schaam ik me een beetje nu ik dit verteld heb. Daarom ben ik twee dagen bij mijn moeder.
Ik hoop heel erg dat je me niet alleen laat vanwege mijn ‘hobby.’
Bel me als je er klaar voor bent.
Liefs,
Luna
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Ik slaakte een diepe zucht. Ik was de afgelopen dagen erg bang geweest dat Luna vreemd was gegaan, me zou verlaten of iets anders stoms had gedaan. Ergens voelde ik grote opluchting maar deze brief maakte me ook nerveus. Ik snapte niet goed wat ik hiermee moest en hoe ik hiermee om kon gaan. Ik besloot eens op internet te kijken.
Na meerdere sites te hebben bezocht, verhalen te hebben gelezen en een documentaire te hebben gezien, was het me allemaal iets duidelijker. Het klonk me nog steeds raar in de oren maar ik wist één ding zeker: ik wilde Luna niet kwijt!
Ik stapte in mijn auto en reed naar Luna’s moeder..
Ik haalde diep adem en ging rustig achter mijn bureau zitten. Ik maakte de envelop open en begon te lezen…
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Lieve Daan,
Ik hoop dat ik je niet al te erg heb laten schrikken en ik wil je verzekeren dat ik je niet ga verlaten en nog steeds erg veel van je houd.
Maar er is een kant van mij die je niet kent. Een kant die ik niet kan missen maar de meeste mensen als ‘raar’ beschouwen. Ik heb heel lang getwijfeld of ik het je wel moest vertellen. Maar ik merk dat ik stapelgek op je ben en mijn hele leven bij je wil zijn. Daarom deze brief.
Naast juf Luna, vriendin Luna, vrouw Luna, ben ik ook graag een andere Luna. Namelijk kleine Lunaatje. Dit klinkt raar maar ik zal proberen het uit te leggen.
Ik vind het fijn om me als klein meisje te gedragen en te kleden. Zo kan ik de dagelijkse zorgen vergeten. Even geen verantwoordelijkheid over 30 kinderen en even geen zorgen over rekeningen, het huishouden enz. Ik ben nu al een hele tijd geen klein meisje geweest omdat ik het voor je verborgen wilde houden. Dit omdat ik me er toch ergens een beetje voor schaam.
Ik dacht dat ik er misschien wel overheen was en zonder kon. Maar ik heb gemerkt, en jij vast ook, dat ik niet lekker in mijn vel zit. Ik word chagrijnig en ik voel me verdrietig. Ik ben mijn uitlaatklep kwijt.
Om me een klein meisje te voelen, heb ik verschillende spulletjes. Ik heb kinderkleding, speentjes, speelgoed, rompers en misschien wel het belangrijkste luiers. Ik vind het fijn deze te dragen en ook te gebruiken. Dit zorgt nog meer voor het gevoel van klein zijn.
Er bestaat een woord voor hoe ik me voel: infantilisme. Ik wil absoluut geen dingen doen met kinderen maar juist kind zijn. Ik kan er heel erg van genieten om weer klein te zijn. Lekker spelen, tv programma’s kijken zoals Sesamstraat en in een bed slapen met spijlen.
Ik snap heel goed dat dit allemaal raar moet klinken en dat je dit moet verwerken.
Ik vraag absoluut niet van jou dat je met mij mee moet spelen of mijn papa moet zijn, zoals dat heet. Ik hoop alleen dat je deze kant van mij kan accepteren.
Ik laat je vandaag en morgen even alleen. Zo kan je alles overdenken en eerlijk gezegd, schaam ik me een beetje nu ik dit verteld heb. Daarom ben ik twee dagen bij mijn moeder.
Ik hoop heel erg dat je me niet alleen laat vanwege mijn ‘hobby.’
Bel me als je er klaar voor bent.
Liefs,
Luna
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Ik slaakte een diepe zucht. Ik was de afgelopen dagen erg bang geweest dat Luna vreemd was gegaan, me zou verlaten of iets anders stoms had gedaan. Ergens voelde ik grote opluchting maar deze brief maakte me ook nerveus. Ik snapte niet goed wat ik hiermee moest en hoe ik hiermee om kon gaan. Ik besloot eens op internet te kijken.
Na meerdere sites te hebben bezocht, verhalen te hebben gelezen en een documentaire te hebben gezien, was het me allemaal iets duidelijker. Het klonk me nog steeds raar in de oren maar ik wist één ding zeker: ik wilde Luna niet kwijt!
Ik stapte in mijn auto en reed naar Luna’s moeder..
Tuutje24
Gewaardeerd Lid
Hoofdstuk 9
Ondanks dat de rit naar Luna’s moeder maar een half uur duurt, lijkt het nu wel een eeuwigheid. Ik merk dat ik er zo snel mogelijk wil zijn.
Wanneer ik bij Luna’s moeder de straat in rijd, zie ik Luna’s Fiatje al staan. Ze is gelukkig thuis. Ik parkeer mijn auto en loop naar de voordeur. Nadat ik heb aangebeld, wordt er snel open gedaan. Het is Luna. Ze schrikt even als ze me ziet. Daarna springt ze in mijn armen en begint onbedaarlijk te huilen. Hier schrik ik van en neem haar mee naar binnen. Luna’s moeder is boodschappen doen dus we kunnen even rustig praten.
We gaan op de bank zitten en ik besluit Luna stevig vast te houden en even niks te zeggen. Ik strijk over haar mooie haren en voel nog sterker dat ik haar niet kwijt wil.
Na een tijdje is Luna rustiger geworden en kijkt ze me aan.
‘Wat ben ik blij dat je gekomen bent, Daan. Ik was zo bang dat je bij me wegging.’
‘Ach schat,’ zeg ik. ‘Ik houd ontzettend veel van je en ondanks dat ik er niet zoveel van begrijp, ga ik je hier echt niet om verlaten. Ik weet niet zo goed hoe en of ik je kan helpen bij het klein zijn maar ik wil wel dat je je beter gaat voelen en dat je onthoud dat je alles aan me kan vertellen! Beloof je dat?’
Nadat Luna het heeft beloofd, gaat ze rechterop zitten. ‘Ik moet je iets laten zien’.
Ze neemt me mee de trap op. We komen bij haar oude kamer. Ze trekt de kast open en haalt er drie dozen uit. Blijkbaar heeft ze hier dus alle spullen liggen.
Ze raadt mijn gedachten en begint uit te leggen. ‘Ja, ik heb al mijn spulletjes hiernaartoe verhuisd, omdat ik bang was dat je alles zou vinden in mijn flat. Mijn ouders weten ervan dus ze hadden er geen problemen mee dat ik alles hier zou stallen.’
Eén voor één pakt ze de dozen en legt ze op het bed. Ze opent de eerste doos. Wat ik daaruit zie komen, maakt me onzeker. Ik zie grote, dikke luiers, duidelijk bedoeld voor volwassenen en die in het niets lijken op de pampers van de reclame. Naast luiers liggen er ook twee rompers, sudocrème, zwitsaldoekjes en zwitsal-zeep in de doos.
Terwijl ik nog steeds verward ben van de eerste doos, begint Luna aan de tweede. Deze is vooral gevuld met speelgoed zoals duplo, kleurboeken, kleurpotloden, voorleesboekjes, knuffels en knuffeldoekjes. Deze spullen vind ik eigenlijk wel schattig en ik heb hier minder moeite mee dan met de luiers. Misschien omdat ik deze niet associeer met volwassenen die ze gebruiken.
Doos 3 is vooral gevuld met kleding. T-shirts in volwassen maat maar wel met Nijntje erop of van Disney. Er komt zelfs een grote slaapzak uit de doos. Ik heb geen idee waar Luna dit allemaal vandaan haalt. Als laatste komt er nog een plastic doosje uit met speentjes. Er zitten speentjes tussen die ik wel ken van de broertjes en zusjes van mijn leerlingen, de Bibi-speen. Maar er zitten er ook een paar tussen die daar wel op lijken maar dan een stuk groter, wel met leuke printjes, maar dan van rubber.
Jeetje! Dit vind ik ook wel een beetje apart. Ik moet even slikken.
Mijn vriendin Luna die dit allemaal gebruikt. Ik kan me er geen voorstelling van maken.
Ik merk dat Luna net zo nerveus is als ik. Ik wil haar gerust stellen dat het allemaal niks uitmaakt en dat ze dit best allemaal bij mij mag doen, maar iets houdt me tegen. Ik vind het niet normaal en moet er echt aan wennen.
‘ Schat, ik snap dat dit allemaal heel raar voor je is. Ik vraag je ook niet om dit met mij te doen of dat ik nu ineens in jouw bijzijn een luier om doe en een klein meisje ben. Ik wil nu gewoon graag deze spullen weer meenemen naar mijn flat en ze in mijn kast doen. Dan kan ik ze thuis, zonder jou, in ieder geval gebruiken en hoef ik niet bang te zijn dat je ze vindt, wanneer je bij mij bent’, zegt Luna.
‘Lieverd, ik vind het super dapper van je dat je dit allemaal aan me verteld. En inderdaad, ik moet er erg aan wennen. Het speelgoed vind ik eigenlijk wel heel schattig, net als de speentjes. Ik kan het me moeilijk voorstellen dat je een luier omdoet en je als een klein meisje gedraagt. Dat vind ik een grote stap. Maar onthoud wel, ik accepteer je zoals je bent.’
We spreken af dat we samen naar Luna’s flat gaan en de spullen daar opbergen. Daarna gaan we samen wat eten en allebei naar ons eigen huis. Zo kunnen we alles overdenken en kunnen we later, samen kijken hoe we dingen gaan aanpakken.
Even later rijd ik achter Luna aan naar haar huis…
Hoofdstuk 10
Na een half uurtje komen we bij Luna’s flat. Ik stap uit en wacht totdat Luna geparkeerd heeft. Samen lopen we naar boven. Ik help natuurlijk met het dragen van de dozen.
Ik voel me ongemakkelijk. Ik weet niet goed wat ik met de situatie aanmoet.
Ik heb nou wel gezegd dat ik haar ga helpen en dat ze deze spullen gewoon kan gebruiken maar ik vind het nog steeds niet normaal. Hopelijk kan ik het accepteren als iets wat bij Luna hoort. Het klinkt ook erg egoïstisch als ik er zo aan denk. Iedereen heeft zijn ‘rare’ gebruiken en wie ben ik om hier iets van te zeggen. Toch had ik dit niet van tevoren kunnen bedenken.
Lang krijg ik niet om hierover na te denken want we zijn inmiddels boven. Wanneer Luna de voordeur heeft opengemaakt, breng ik snel de dozen naar de slaapkamer. Ik heb een beetje zoiets van: snel achter die kastdeur, dan is het er ook niet. Onzin natuurlijk. Ik besluit om mijn best te gaan doen en absoluut mijn zenuwen niet te laten merken aan Luna.
We blijven hier en bestellen pizza. Terwijl we wachten, is de sfeer ongemakkelijk. Ik wil dit niet en probeer de spanning te doorbreken maar ik weet niet goed hoe. Ik zet de tv maar aan terwijl Luna steeds opstaat van de bank om maar iets te gaan doen. Ze heeft in een half uur de vaatwasser uitgeruimd, was opgevouwen en de kast opgeruimd. Druk doen vanwege de zenuwen denk ik, zo opgeruimd is ze anders nooit.
Na een tijdje blijft ze heel lang weg en ik ga kijken waar ze gebleven is.
Ik vind Luna in de slaapkamer..
Heel graag jullie reacties/tips!
Ondanks dat de rit naar Luna’s moeder maar een half uur duurt, lijkt het nu wel een eeuwigheid. Ik merk dat ik er zo snel mogelijk wil zijn.
Wanneer ik bij Luna’s moeder de straat in rijd, zie ik Luna’s Fiatje al staan. Ze is gelukkig thuis. Ik parkeer mijn auto en loop naar de voordeur. Nadat ik heb aangebeld, wordt er snel open gedaan. Het is Luna. Ze schrikt even als ze me ziet. Daarna springt ze in mijn armen en begint onbedaarlijk te huilen. Hier schrik ik van en neem haar mee naar binnen. Luna’s moeder is boodschappen doen dus we kunnen even rustig praten.
We gaan op de bank zitten en ik besluit Luna stevig vast te houden en even niks te zeggen. Ik strijk over haar mooie haren en voel nog sterker dat ik haar niet kwijt wil.
Na een tijdje is Luna rustiger geworden en kijkt ze me aan.
‘Wat ben ik blij dat je gekomen bent, Daan. Ik was zo bang dat je bij me wegging.’
‘Ach schat,’ zeg ik. ‘Ik houd ontzettend veel van je en ondanks dat ik er niet zoveel van begrijp, ga ik je hier echt niet om verlaten. Ik weet niet zo goed hoe en of ik je kan helpen bij het klein zijn maar ik wil wel dat je je beter gaat voelen en dat je onthoud dat je alles aan me kan vertellen! Beloof je dat?’
Nadat Luna het heeft beloofd, gaat ze rechterop zitten. ‘Ik moet je iets laten zien’.
Ze neemt me mee de trap op. We komen bij haar oude kamer. Ze trekt de kast open en haalt er drie dozen uit. Blijkbaar heeft ze hier dus alle spullen liggen.
Ze raadt mijn gedachten en begint uit te leggen. ‘Ja, ik heb al mijn spulletjes hiernaartoe verhuisd, omdat ik bang was dat je alles zou vinden in mijn flat. Mijn ouders weten ervan dus ze hadden er geen problemen mee dat ik alles hier zou stallen.’
Eén voor één pakt ze de dozen en legt ze op het bed. Ze opent de eerste doos. Wat ik daaruit zie komen, maakt me onzeker. Ik zie grote, dikke luiers, duidelijk bedoeld voor volwassenen en die in het niets lijken op de pampers van de reclame. Naast luiers liggen er ook twee rompers, sudocrème, zwitsaldoekjes en zwitsal-zeep in de doos.
Terwijl ik nog steeds verward ben van de eerste doos, begint Luna aan de tweede. Deze is vooral gevuld met speelgoed zoals duplo, kleurboeken, kleurpotloden, voorleesboekjes, knuffels en knuffeldoekjes. Deze spullen vind ik eigenlijk wel schattig en ik heb hier minder moeite mee dan met de luiers. Misschien omdat ik deze niet associeer met volwassenen die ze gebruiken.
Doos 3 is vooral gevuld met kleding. T-shirts in volwassen maat maar wel met Nijntje erop of van Disney. Er komt zelfs een grote slaapzak uit de doos. Ik heb geen idee waar Luna dit allemaal vandaan haalt. Als laatste komt er nog een plastic doosje uit met speentjes. Er zitten speentjes tussen die ik wel ken van de broertjes en zusjes van mijn leerlingen, de Bibi-speen. Maar er zitten er ook een paar tussen die daar wel op lijken maar dan een stuk groter, wel met leuke printjes, maar dan van rubber.
Jeetje! Dit vind ik ook wel een beetje apart. Ik moet even slikken.
Mijn vriendin Luna die dit allemaal gebruikt. Ik kan me er geen voorstelling van maken.
Ik merk dat Luna net zo nerveus is als ik. Ik wil haar gerust stellen dat het allemaal niks uitmaakt en dat ze dit best allemaal bij mij mag doen, maar iets houdt me tegen. Ik vind het niet normaal en moet er echt aan wennen.
‘ Schat, ik snap dat dit allemaal heel raar voor je is. Ik vraag je ook niet om dit met mij te doen of dat ik nu ineens in jouw bijzijn een luier om doe en een klein meisje ben. Ik wil nu gewoon graag deze spullen weer meenemen naar mijn flat en ze in mijn kast doen. Dan kan ik ze thuis, zonder jou, in ieder geval gebruiken en hoef ik niet bang te zijn dat je ze vindt, wanneer je bij mij bent’, zegt Luna.
‘Lieverd, ik vind het super dapper van je dat je dit allemaal aan me verteld. En inderdaad, ik moet er erg aan wennen. Het speelgoed vind ik eigenlijk wel heel schattig, net als de speentjes. Ik kan het me moeilijk voorstellen dat je een luier omdoet en je als een klein meisje gedraagt. Dat vind ik een grote stap. Maar onthoud wel, ik accepteer je zoals je bent.’
We spreken af dat we samen naar Luna’s flat gaan en de spullen daar opbergen. Daarna gaan we samen wat eten en allebei naar ons eigen huis. Zo kunnen we alles overdenken en kunnen we later, samen kijken hoe we dingen gaan aanpakken.
Even later rijd ik achter Luna aan naar haar huis…
Hoofdstuk 10
Na een half uurtje komen we bij Luna’s flat. Ik stap uit en wacht totdat Luna geparkeerd heeft. Samen lopen we naar boven. Ik help natuurlijk met het dragen van de dozen.
Ik voel me ongemakkelijk. Ik weet niet goed wat ik met de situatie aanmoet.
Ik heb nou wel gezegd dat ik haar ga helpen en dat ze deze spullen gewoon kan gebruiken maar ik vind het nog steeds niet normaal. Hopelijk kan ik het accepteren als iets wat bij Luna hoort. Het klinkt ook erg egoïstisch als ik er zo aan denk. Iedereen heeft zijn ‘rare’ gebruiken en wie ben ik om hier iets van te zeggen. Toch had ik dit niet van tevoren kunnen bedenken.
Lang krijg ik niet om hierover na te denken want we zijn inmiddels boven. Wanneer Luna de voordeur heeft opengemaakt, breng ik snel de dozen naar de slaapkamer. Ik heb een beetje zoiets van: snel achter die kastdeur, dan is het er ook niet. Onzin natuurlijk. Ik besluit om mijn best te gaan doen en absoluut mijn zenuwen niet te laten merken aan Luna.
We blijven hier en bestellen pizza. Terwijl we wachten, is de sfeer ongemakkelijk. Ik wil dit niet en probeer de spanning te doorbreken maar ik weet niet goed hoe. Ik zet de tv maar aan terwijl Luna steeds opstaat van de bank om maar iets te gaan doen. Ze heeft in een half uur de vaatwasser uitgeruimd, was opgevouwen en de kast opgeruimd. Druk doen vanwege de zenuwen denk ik, zo opgeruimd is ze anders nooit.
Na een tijdje blijft ze heel lang weg en ik ga kijken waar ze gebleven is.
Ik vind Luna in de slaapkamer..
Heel graag jullie reacties/tips!
Tuutje24
Gewaardeerd Lid
Bedankt voor de leuke reacties! Deze doen me erg goed! Vandaar zo snel het vervolg
Hoofdstuk 11
Terwijl ik nog in de deuropening sta, bedenk ik wat ik zal doen. Ik heb Luna gevonden, slapend op bed met een speen in. De arme schat moet doodmoe zijn geweest van alle zorgen en de huilbui van vanmiddag. Ik laat het beeld eens goed op me inwerken.
Eigenlijk staat het wel schattig. Ik moet er in ieder geval niet te rationeel bij nadenken want dan vind ik het alleen maar raar en ongepast.
Pfoe, ik doe de deur zachtjes dicht en ga weer naar de woonkamer.
Ik voel me minder ongemakkelijk dan ik dacht. Zoals ik al zei vind ik het wel schattig en ik kon zien dat Luna ontzettend ontspannen en lief lag te slapen. Ze heeft er dus echt behoefte aan.
Het vadergevoel ontwaakt in me en ik ga Luna toedekken in de slaapkamer. Nadat ik dat heb gedaan, klinkt de bel vanuit de lobby. Vast de pizzakoerier. Ik laat de koerier binnen en wacht op de galerij. Ik zorg ervoor dat we niet teveel lawaai maken. Nadat ik betaald heb, besluit ik de pizza’s mee te nemen naar de slaapkamer en ze daar met Luna op te eten.
Luna was al wakker geworden van de bel en heeft inmiddels haar speen opgeborgen. Ze weet niet dat ik haar zo heb gezien. Ik pak wat kussens en zet ze rechtop. Geef Luna haar pizza en ga met mijn pizza naast haar zitten.
We eten een tijdje zwijgend.
‘schat..,’ begin ik.
‘hhmm..’ hoor ik naast me.
‘ik vond je wel heel schattig zo met een speen in.’
Ik zie Luna schrikken.
‘hhHeb je dat gezien dan? Sorry Daan, dat was niet de bedoeling. Ik wil je echt niks opdringen.’
‘Schat, doe maar rustig. Ik vind het echt niet erg. Je lag zo lief te slapen dus heb ik je lekker laten liggen.’
Er klinkt een diepe zucht naast me.
Wanneer onze pizza’s op zijn, gaan we nog even naar de woonkamer. De sfeer is al iets beter dan aan het begin van de avond. We knuffelen even lekker op de bank.
Ons plan om vanavond allebei naar huis te gaan valt in water wanneer Luna zegt:
‘Blijf je vannacht gezellig hier?’
Wanneer ik heb ingestemd, besluiten we alvast naar bed te gaan. We kunnen daar nog even tv kijken en kletsen.
10 minuten later liggen we allebei in bed. Luna is al moe en gaat er lekker bij liggen. Ik trek haar tegen me aan terwijl ik nog even ‘Top Gear’ kijk. Even later hoor ik rustig ademhalen en concludeer dat ze slaapt. Ik kan nu even goed nadenken over alles.
Oké, het is inderdaad apart wat Luna allemaal wil en doet. Maar maakt dat voor mij verschil?
Nee! Ik vond haar in ieder geval schattig met een speen en ik zie ook absoluut geen kwaad in het spelen met speelgoed. Ik moet er aan wennen, dat zeker. Het blijft een raar beeld dat mijn vriendin, van 26, een speen inheeft en speelgoed gebruikt waar de meeste van haar kleuters al te oud voor zijn.
Ik word eigenlijk alleen best ongemakkelijk van de luiers. De gedachte dat Luna deze omheeft en gebruikt kan ik niet zo plaatsen. Gelukkig wil Luna me niks opdringen en respecteert ze mijn twijfels. Misschien kunnen we rustig beginnen met alleen een speentje en wat speelgoed.
Terwijl ik hierover nadenk, verdwijnt de nervositeit. Ik heb er weer vertrouwen in!
Langzaam val ik ook in slaap.
De volgende morgen worden we rustig wakker. Ik besluit om een lekker ontbijtje te gaan maken voor Luna, als blijk van vertrouwen en onze liefde. Luna soest een beetje en wil wakker worden. Ik denk er even over en besluit de gok te wagen.
‘Kijk eens, lieverd,’ zeg ik met trillende stem. ‘Krijg je van mij nog even jouw speentje, dan ga ik ontbijt maken.’
Terwijl ik een verbaasde Luna achterlaat, met speen, wandel ik, nog een beetje verward, naar de keuken…
Hoofdstuk 11
Terwijl ik nog in de deuropening sta, bedenk ik wat ik zal doen. Ik heb Luna gevonden, slapend op bed met een speen in. De arme schat moet doodmoe zijn geweest van alle zorgen en de huilbui van vanmiddag. Ik laat het beeld eens goed op me inwerken.
Eigenlijk staat het wel schattig. Ik moet er in ieder geval niet te rationeel bij nadenken want dan vind ik het alleen maar raar en ongepast.
Pfoe, ik doe de deur zachtjes dicht en ga weer naar de woonkamer.
Ik voel me minder ongemakkelijk dan ik dacht. Zoals ik al zei vind ik het wel schattig en ik kon zien dat Luna ontzettend ontspannen en lief lag te slapen. Ze heeft er dus echt behoefte aan.
Het vadergevoel ontwaakt in me en ik ga Luna toedekken in de slaapkamer. Nadat ik dat heb gedaan, klinkt de bel vanuit de lobby. Vast de pizzakoerier. Ik laat de koerier binnen en wacht op de galerij. Ik zorg ervoor dat we niet teveel lawaai maken. Nadat ik betaald heb, besluit ik de pizza’s mee te nemen naar de slaapkamer en ze daar met Luna op te eten.
Luna was al wakker geworden van de bel en heeft inmiddels haar speen opgeborgen. Ze weet niet dat ik haar zo heb gezien. Ik pak wat kussens en zet ze rechtop. Geef Luna haar pizza en ga met mijn pizza naast haar zitten.
We eten een tijdje zwijgend.
‘schat..,’ begin ik.
‘hhmm..’ hoor ik naast me.
‘ik vond je wel heel schattig zo met een speen in.’
Ik zie Luna schrikken.
‘hhHeb je dat gezien dan? Sorry Daan, dat was niet de bedoeling. Ik wil je echt niks opdringen.’
‘Schat, doe maar rustig. Ik vind het echt niet erg. Je lag zo lief te slapen dus heb ik je lekker laten liggen.’
Er klinkt een diepe zucht naast me.
Wanneer onze pizza’s op zijn, gaan we nog even naar de woonkamer. De sfeer is al iets beter dan aan het begin van de avond. We knuffelen even lekker op de bank.
Ons plan om vanavond allebei naar huis te gaan valt in water wanneer Luna zegt:
‘Blijf je vannacht gezellig hier?’
Wanneer ik heb ingestemd, besluiten we alvast naar bed te gaan. We kunnen daar nog even tv kijken en kletsen.
10 minuten later liggen we allebei in bed. Luna is al moe en gaat er lekker bij liggen. Ik trek haar tegen me aan terwijl ik nog even ‘Top Gear’ kijk. Even later hoor ik rustig ademhalen en concludeer dat ze slaapt. Ik kan nu even goed nadenken over alles.
Oké, het is inderdaad apart wat Luna allemaal wil en doet. Maar maakt dat voor mij verschil?
Nee! Ik vond haar in ieder geval schattig met een speen en ik zie ook absoluut geen kwaad in het spelen met speelgoed. Ik moet er aan wennen, dat zeker. Het blijft een raar beeld dat mijn vriendin, van 26, een speen inheeft en speelgoed gebruikt waar de meeste van haar kleuters al te oud voor zijn.
Ik word eigenlijk alleen best ongemakkelijk van de luiers. De gedachte dat Luna deze omheeft en gebruikt kan ik niet zo plaatsen. Gelukkig wil Luna me niks opdringen en respecteert ze mijn twijfels. Misschien kunnen we rustig beginnen met alleen een speentje en wat speelgoed.
Terwijl ik hierover nadenk, verdwijnt de nervositeit. Ik heb er weer vertrouwen in!
Langzaam val ik ook in slaap.
De volgende morgen worden we rustig wakker. Ik besluit om een lekker ontbijtje te gaan maken voor Luna, als blijk van vertrouwen en onze liefde. Luna soest een beetje en wil wakker worden. Ik denk er even over en besluit de gok te wagen.
‘Kijk eens, lieverd,’ zeg ik met trillende stem. ‘Krijg je van mij nog even jouw speentje, dan ga ik ontbijt maken.’
Terwijl ik een verbaasde Luna achterlaat, met speen, wandel ik, nog een beetje verward, naar de keuken…
N
natte-broek
Guest
Ik hang aan je toetsenbord! Ga vooral zo door!
Tuutje24
Gewaardeerd Lid
Bedankt voor jullie reacties.
Ik hoop dat jullie begrijpen dat ik niet zomaar over kan gaan van 'vriend' Daan naar 'papa' Daan en dat hij het allemaal maar normaal vindt. Zo gaat het niet, tenminste niet in dit verhaal, wat ik zou realistisch mogelijk probeer te houden.
Ik snap dat het dan voor sommigen misschien even minder aantrekkelijk is maar heb geduld! Het volgende hoofdstuk heeft alweer meer AB-papa in zich
Het komt er zo aan!
Ik hoop dat jullie begrijpen dat ik niet zomaar over kan gaan van 'vriend' Daan naar 'papa' Daan en dat hij het allemaal maar normaal vindt. Zo gaat het niet, tenminste niet in dit verhaal, wat ik zou realistisch mogelijk probeer te houden.
Ik snap dat het dan voor sommigen misschien even minder aantrekkelijk is maar heb geduld! Het volgende hoofdstuk heeft alweer meer AB-papa in zich
Het komt er zo aan!
Tuutje24
Gewaardeerd Lid
Hoofdstuk 12
Terwijl ik brood in de oven schuif, bedenk ik me wat ik net heb gedaan. Ik heb mijn volwassen vriendin een speentje gegeven om even rustig wakker te worden. Een handeling die bij een peuter niet zou misstaan maar juist bij een volwassene als raar wordt gezien.
En het gekke is, ik voelde me er best goed bij. Ik besef dat ik Luna hier heel blij mee maak en hier word ik weer blij van. Natuurlijk is het ongemakkelijk maar dit went hopelijk snel.
Neuriënd pak ik wat spulletjes uit de koelkast. De eerste stap is gezet en volgens mij ook erg goed gegaan.
Na een kwartier heb ik een heerlijk ontbijtje in elkaar gezet. De broodjes zijn klaar en de eieren gekookt en gepeld. Ik zet alles op een dienblad en loop naar de slaapkamer.
Daar heeft Luna het zich makkelijk gemaakt, zie ik. Behalve een speen ligt er ook een knuffel in bed. Nouja, in bed, in Luna’s armen is beter gezegd.
Ik zie een hele andere blik in Luna’s ogen. Eentje die ik nog niet ken. Ik kan hem niet precies omschrijven maar het is in ieder geval een hele gelukkige.
Ik ga naast Luna zitten en geef haar een broodje aan. Uiteraard moet hiervoor haar speentje uit. Ik pak hem uit haar mond en leg hem op het nachtkastje. Luna is, eigenlijk net als ik, verbaasd over hoe soepel dit allemaal gaat. Ze legt haar knuffel Koe even neer en begint lekker te eten.
Na het ontbijt besluiten we wat we vandaag gaan doen. Ik heb wel zin om even de stad in te gaan en stel dit voor. Luna vindt het prima.
Nadat we allebei gedoucht hebben, gaan we op pad. Tijdens de autorit zijn we allebei verzonken in onze eigen gedachten. Na een kwartiertje komen we aan.
Ik moet nog een nieuwe spijkerbroek hebben en Luna, nouja, vrouwen hebben geen reden nodig om de stad in te gaan.
Als we even later, mét nieuwe spijkerbroek, op een terrasje zitten, komt er een gesprek op gang.
‘Daan, ik vind het superlief dat je dit voor me doet. Het lijkt me voor jou erg lastig om zo te switchen tussen vriendin en klein meisje. Je pakt het erg goed op! Ik ben je daar erg dankbaar voor. Je bent een hele lieve papa euh vriend.’
‘Het is niets schat. Ik zie duidelijk dat het jou gelukkig maakt en daar word ik ook gelukkig van.’ En terwijl ik dit uitspreek denk ik na over wat Luna heeft gezegd. Ben ik nu haar papa?
Als laatste gaan we even naar de Bijenkorf. Luna wilde daar altijd al naar de bovenste verdieping en dan rondstruinen op de kinderafdeling en dan vooral bij het speelgoed. Ik kon nooit zo goed plaatsen waarom. Ik dacht altijd dat ze zich verdiepte in haar leerlingen en misschien leerzame spelletjes wilde kopen. Maar ik begrijp nu heel goed waarom.
Ik laat Luna rustig gaan en besluit zelf bij de cd’s te gaan kijken.
Even later komt ze naar me toe, met een grote doos duplo.
‘Mag ik deze hebbuh, papa? Asseblief?’
Wat moet ik hier nu weer op zeggen…?
Terwijl ik brood in de oven schuif, bedenk ik me wat ik net heb gedaan. Ik heb mijn volwassen vriendin een speentje gegeven om even rustig wakker te worden. Een handeling die bij een peuter niet zou misstaan maar juist bij een volwassene als raar wordt gezien.
En het gekke is, ik voelde me er best goed bij. Ik besef dat ik Luna hier heel blij mee maak en hier word ik weer blij van. Natuurlijk is het ongemakkelijk maar dit went hopelijk snel.
Neuriënd pak ik wat spulletjes uit de koelkast. De eerste stap is gezet en volgens mij ook erg goed gegaan.
Na een kwartier heb ik een heerlijk ontbijtje in elkaar gezet. De broodjes zijn klaar en de eieren gekookt en gepeld. Ik zet alles op een dienblad en loop naar de slaapkamer.
Daar heeft Luna het zich makkelijk gemaakt, zie ik. Behalve een speen ligt er ook een knuffel in bed. Nouja, in bed, in Luna’s armen is beter gezegd.
Ik zie een hele andere blik in Luna’s ogen. Eentje die ik nog niet ken. Ik kan hem niet precies omschrijven maar het is in ieder geval een hele gelukkige.
Ik ga naast Luna zitten en geef haar een broodje aan. Uiteraard moet hiervoor haar speentje uit. Ik pak hem uit haar mond en leg hem op het nachtkastje. Luna is, eigenlijk net als ik, verbaasd over hoe soepel dit allemaal gaat. Ze legt haar knuffel Koe even neer en begint lekker te eten.
Na het ontbijt besluiten we wat we vandaag gaan doen. Ik heb wel zin om even de stad in te gaan en stel dit voor. Luna vindt het prima.
Nadat we allebei gedoucht hebben, gaan we op pad. Tijdens de autorit zijn we allebei verzonken in onze eigen gedachten. Na een kwartiertje komen we aan.
Ik moet nog een nieuwe spijkerbroek hebben en Luna, nouja, vrouwen hebben geen reden nodig om de stad in te gaan.
Als we even later, mét nieuwe spijkerbroek, op een terrasje zitten, komt er een gesprek op gang.
‘Daan, ik vind het superlief dat je dit voor me doet. Het lijkt me voor jou erg lastig om zo te switchen tussen vriendin en klein meisje. Je pakt het erg goed op! Ik ben je daar erg dankbaar voor. Je bent een hele lieve papa euh vriend.’
‘Het is niets schat. Ik zie duidelijk dat het jou gelukkig maakt en daar word ik ook gelukkig van.’ En terwijl ik dit uitspreek denk ik na over wat Luna heeft gezegd. Ben ik nu haar papa?
Als laatste gaan we even naar de Bijenkorf. Luna wilde daar altijd al naar de bovenste verdieping en dan rondstruinen op de kinderafdeling en dan vooral bij het speelgoed. Ik kon nooit zo goed plaatsen waarom. Ik dacht altijd dat ze zich verdiepte in haar leerlingen en misschien leerzame spelletjes wilde kopen. Maar ik begrijp nu heel goed waarom.
Ik laat Luna rustig gaan en besluit zelf bij de cd’s te gaan kijken.
Even later komt ze naar me toe, met een grote doos duplo.
‘Mag ik deze hebbuh, papa? Asseblief?’
Wat moet ik hier nu weer op zeggen…?
N
natte-broek
Guest
Dat maakt t verhaal juist zo mooi! Ga zo door!Tuutje24 zei:
Tuutje24
Gewaardeerd Lid
Hoofdstuk 13
Nog steeds op dezelfde plek, voor de cd’s van Acda en de Munnik, ben ik stil.
Dit gaat heel snel. Wil ik dit wel? Gisteravond was dit nog mijn volwassen vriendin en vandaag is het mijn kleine meisje. Ik moet wel zeggen dat het zorgen voor Luna me goed doet en ik haar heel schattig vind met dit gedrag. Ik besluit maar gewoon door te gaan.
‘Natuurlijk mag je die hebben, schat! Ga je zelf betalen of zal ik het doen?’
Luna hoort dit al niet meer, die is blij doorgehuppeld voor nog meer speelgoed. Dat lijkt me niet de bedoeling. Ik wil naar huis en ga haar halen.
Ik vind haar bij de knuffels.
‘Kom, we gaan naar huis. Dan mag je daar spelen met de duplo.’
‘Nee! Luna blijft hier!’
Jeetje, zo’n scène had ik niet verwacht middenin de Bijenkorf. Ik wil streng zijn maar ben bang voor meer gedoe. Net op het moment dat ik het even niet meer weet, krijg ik van Luna een dikke knipoog. Voor mij een teken dat ze me vertrouwt. Ik besluit door te zetten en haar mee te nemen.
‘Kom, nu meekomen. Gauw naar de kassa, dan kan je thuis spelen.’
En ik neem haar resoluut mee.
Gelukkig loopt ze rustig met me mee en laat me, zonder verdere verstoring, betalen.
Op de terugweg klinkt er ineens naast me op de stoel:
‘Dat heb je goed opgepakt, schat! Je bent een hele, lieve papa. En onthoud, geef alsjeblieft aan als je dit niet wilt, dan betrek ik jou er niet meer bij.’
‘Dank je, lief.’ En ik voel me stiekem best trots.
Aangekomen bij Luna’s huis, schiet ze voor me langs naar de deur. Ik pak de doos met Duplo en loop achter haar aan.
Als ik binnen ben, trekt Luna de doos uit mijn handen en probeert hem open te maken. Mevrouw is zo enthousiast, dat dit niet lukt. Ik help haar en laat haar even alleen.
Ik trek me terug op de slaapkamer om wat lessen voor te bereiden.
Wanneer ik halverwege ben, valt mijn oog op het nachtkastje. Hier liggen de speen en knuffel nog steeds. Ik bedenk me dat Luna het misschien ook fijn vindt om ze nu te hebben.
Ik loop naar de woonkamer welke inmiddels is veranderd in een mijnenveld van Duplo-blokjes. Ik zigzag om de blokjes heen en geef Luna haar spullen. Terwijl ik het speentje in haar mond stop, krijg ik een grote glimlach.
Daarna ga ik weer naar de slaapkamer voor mijn lessen.
Als ik na een halfuurtje terugkom in de woonkamer, is Luna verplaatst van de grond naar de bank. Ze ligt hier heerlijk met haar Koe en speen en een paar Duplo-blokjes.
Ik ga naast haar zitten en automatisch schuift ze naar me toe. Ik sla mijn arm om haar heen.
Ze neemt haar speen uit haar mond, gaat rechtop zitten en vraagt…
Nog steeds op dezelfde plek, voor de cd’s van Acda en de Munnik, ben ik stil.
Dit gaat heel snel. Wil ik dit wel? Gisteravond was dit nog mijn volwassen vriendin en vandaag is het mijn kleine meisje. Ik moet wel zeggen dat het zorgen voor Luna me goed doet en ik haar heel schattig vind met dit gedrag. Ik besluit maar gewoon door te gaan.
‘Natuurlijk mag je die hebben, schat! Ga je zelf betalen of zal ik het doen?’
Luna hoort dit al niet meer, die is blij doorgehuppeld voor nog meer speelgoed. Dat lijkt me niet de bedoeling. Ik wil naar huis en ga haar halen.
Ik vind haar bij de knuffels.
‘Kom, we gaan naar huis. Dan mag je daar spelen met de duplo.’
‘Nee! Luna blijft hier!’
Jeetje, zo’n scène had ik niet verwacht middenin de Bijenkorf. Ik wil streng zijn maar ben bang voor meer gedoe. Net op het moment dat ik het even niet meer weet, krijg ik van Luna een dikke knipoog. Voor mij een teken dat ze me vertrouwt. Ik besluit door te zetten en haar mee te nemen.
‘Kom, nu meekomen. Gauw naar de kassa, dan kan je thuis spelen.’
En ik neem haar resoluut mee.
Gelukkig loopt ze rustig met me mee en laat me, zonder verdere verstoring, betalen.
Op de terugweg klinkt er ineens naast me op de stoel:
‘Dat heb je goed opgepakt, schat! Je bent een hele, lieve papa. En onthoud, geef alsjeblieft aan als je dit niet wilt, dan betrek ik jou er niet meer bij.’
‘Dank je, lief.’ En ik voel me stiekem best trots.
Aangekomen bij Luna’s huis, schiet ze voor me langs naar de deur. Ik pak de doos met Duplo en loop achter haar aan.
Als ik binnen ben, trekt Luna de doos uit mijn handen en probeert hem open te maken. Mevrouw is zo enthousiast, dat dit niet lukt. Ik help haar en laat haar even alleen.
Ik trek me terug op de slaapkamer om wat lessen voor te bereiden.
Wanneer ik halverwege ben, valt mijn oog op het nachtkastje. Hier liggen de speen en knuffel nog steeds. Ik bedenk me dat Luna het misschien ook fijn vindt om ze nu te hebben.
Ik loop naar de woonkamer welke inmiddels is veranderd in een mijnenveld van Duplo-blokjes. Ik zigzag om de blokjes heen en geef Luna haar spullen. Terwijl ik het speentje in haar mond stop, krijg ik een grote glimlach.
Daarna ga ik weer naar de slaapkamer voor mijn lessen.
Als ik na een halfuurtje terugkom in de woonkamer, is Luna verplaatst van de grond naar de bank. Ze ligt hier heerlijk met haar Koe en speen en een paar Duplo-blokjes.
Ik ga naast haar zitten en automatisch schuift ze naar me toe. Ik sla mijn arm om haar heen.
Ze neemt haar speen uit haar mond, gaat rechtop zitten en vraagt…
N
natte-broek
Guest
Schrijf eens door ;-)
Tuutje24
Gewaardeerd Lid
Hoofdstuk 14
‘Hoe vind je dit nou gaan, zo’n dagje met mij als meisje?’
Ik denk even na en zeg:
‘Eigenlijk heel goed. Ik moet er nog steeds aan wennen maar als ik zie hoe fijn jij het vindt, wie ben ik dan om er iets van te zeggen? Hoe doe ik het eigenlijk, als euhm papa?’
‘Je bent de liefste papa van de hele wereld!’
En met deze woorden verdwijnt ze weer van de bank en gaat verder spelen.
Ik besluit nog even te blijven zitten en laat haar woorden op me inwerken.
Ben ik nu haar ‘papa?’ En wat houdt dat nou in?
Volgens mij ben ik precies hetzelfde als de vaders van mijn leerlingen maar dan ‘op grotere schaal.’ Het zorgen ligt me goed. Ik vind het erg leuk om te doen. En blijkbaar doe ik het goed want van Luna krijg ik al helemaal geen klachten.
Een kwartiertje kijk ik naar Luna. Net als gisteren heeft ze zo’n gelukkige blik in haar ogen, dat is onvoorstelbaar. Het maakt me gelukkig om haar zo te zien. Een gevoel van ‘houden van’ komt naar boven. Luna speelt heerlijk door en bouwt van alles. Ondertussen liggen alle duplo-blokjes wel nog steeds door de hele kamer en dat lijkt me niet zo’n geslaagd plan. Ik heb in ieder geval geen zin om hier op mijn knieën alles op te rapen.
‘Schat, ga je zo alle blokjes netjes opruimen? We gaan zo eten en daarna kunnen we nog even een film kijken. Morgen kan je weer spelen.’
Geen reactie. Ik ga bij Luna zitten en herhaal mezelf.
‘Ja, papa,’ klinkt er vanachter de speen.
Blijkbaar heeft Luna een heel ruim begrip van het woord ‘zo’ want na 10 minuten is er nog geen verandering gekomen in ons Duplo-mijnenveld. Ik probeer het nog eens, nu wat strenger.
Ik gebruik een methode die we in de lagere klassen ook wel eens gebruiken. Ik zet een timer en als die afgaat, stopt een activiteit en begint de andere, in dit geval dus het stoppen met spelen en het opruimen. Ik leg het aan Luna uit.
‘Liefie, ik, ik herstel mezelf, papa zet de wekker en als die afgaat, ga jij opruimen en gaan we eten, afgesproken?’ Wanneer Luna knikt, zet ik de wekker op 10 minuten en ga naar de keuken.
We eten vanavond spaghetti en ik zet alvast water op en begin aan de saus. Wanneer de wekker gaat, moet alleen alles nog gemengd worden. Mooie timing dus. Ik kan Luna rustig aan tafel zetten.
Als ik de kamer binnenkom, ben ik blij verrast. De meeste duplo ligt weer in de doos, op de toren die Luna gebouwd heeft na. ‘Mag ik die laten staan, papa?’
‘Natuurlijk, schat! Wat heb jij die goed opgeruimd.’ En ik ben maar wat blij met mijn Pedagogische achtergrond. Ik weet in ieder geval wat ik moet zeggen in dit soort situaties.
Ik neem Luna mee naar de tafel en zet haar op een stoel. Pak de pan spaghetti en begin op te scheppen. Nog voor ik bij haar bord ben, staat Luna op. Ik wil er iets van zeggen maar ik merk dat ze naar de slaapkamer loopt. Ik besluit even te wachten. Als Luna even later terugkomt heeft ze een servies van Nijntje bij zich en een slabbetje. Ik begrijp dat ze hiermee wil eten.
Ik pak het slabbetje en doe hem bij Luna om. Iets te klein maar het gaat net. Daarna schep ik wat spaghetti op Luna’s bord en snij het klein.
‘Luna, zelluf eten!, hoor ik naast me. Ik laat haar lekker gaan. Zo kan ik ook rustig eten.
10 minuten later is Luna veranderd in een soort spagetthi-monster onder de spaghetti i.p.v. koekiemonster onder de koekjes. Ik ga naar de keuken en haal een nat, warm doekje. Neem haar handen af en veeg haar mond schoon.
Nadat ook ik mijn bord leeg heb, laat ik Luna van tafel en zet haar op de bank. Pak haar speen en Koe en geef deze aan haar. Zet de tv aan en zapp net zolang tot ik ‘Jaa, leuk!’ hoor. Het is Bumba geworden.
Terwijl Luna rustig tv kijkt, ga ik alles opruimen. Ook hier dwalen mijn gedachten af. Ondanks dat ik nog steeds moet wennen, gaat het heel natuurlijk. We zijn een soort gezinnetje geworden in plaats van vriend en vriendin. Ik heb een hele andere kant ontdekt van zowel Luna als mezelf. Ik ben eigenlijk erg trots op onze manier van aanpakken en dat onze relatie alleen maar intiemer wordt op deze manier.
Nadat alles is opgeruimd, ga ik bij Luna zitten. Net als voor het eten, kruipt ze dicht tegen me aan en ik houd haar lekker vast. Als Bumba klaar is, wil ik een filmpje opzetten. Maarja, welke film is nou leuk voor kleine meisjes? De films die we normaal kijken, zoals ‘Ocean’s 11’ of ‘De eetclub’, passen echt niet bij de Luna van nu. Luna neemt me mee naar de kast. Daarin staat een dichte doos. Wanneer Luna de doos pakt, kan ik wel raden wat hierin zet. En ja hoor, er ligt een hele stapel dvd’s met kinderfilms. Van Pinnokio tot Monsters inc. van Ratatouille tot Assepoester, ze heeft alles verzameld.
Ik laat Luna er één kiezen. Het wordt Doornroosje.
5 minuten later ligt Luna heerlijk te kijken naar de film. Ik kijk met een schuin oog mee. Ik vind het heel gezellig hoor, zo samen op de bank maar Doornroosje kan me niet lang boeien. Ik pak de Ipad en terwijl Luna kijkt, surf ik wat op internet.
Na een tijdje ga ik iets te drinken halen voor ons. Ik kijk in de koelkast van Luna. Er staat een pak appelsap. Uit mijn eigen jeugd kan ik me herinneren dat dit favoriet was. Ik vul een glas met cola en de andere met appelsap. Terwijl ik appelsap inschenk bedenk ik me dat er in één van dozen ook een tuitbeker zat. Zal ik hem halen? Even twijfel ik maar ik bedenk, als ik hem niet haal, kan je er vergif op innemen dat Luna hem gaat halen. Net zoals ze met het slabbetje en het servies gedaan heeft.
Dus loop ik naar de slaapkamer. Ik open de eerste beste doos. Nee, niet de goede, denk ik als ik alle luiers zie. Dit is eigenlijk mijn enige struikelblok. Het omdoen van de luier is, denk ik, nog niet zo’n ramp. Maar ik kan me er gewoon niets bij voorstellen dat Luna ze aanheeft en gebruikt.
Ik sluit de doos en loop even later, met tuitbeker, terug naar de keuken. Deze vul ik met appelsap en ga naar binnen.
Daar is Luna nog steeds verdiept in de film.
‘Kijk eens schat, lekker appelsappie.’
Ik geef de tuitbeker aan Luna maar er gebeurt niks…
‘Hoe vind je dit nou gaan, zo’n dagje met mij als meisje?’
Ik denk even na en zeg:
‘Eigenlijk heel goed. Ik moet er nog steeds aan wennen maar als ik zie hoe fijn jij het vindt, wie ben ik dan om er iets van te zeggen? Hoe doe ik het eigenlijk, als euhm papa?’
‘Je bent de liefste papa van de hele wereld!’
En met deze woorden verdwijnt ze weer van de bank en gaat verder spelen.
Ik besluit nog even te blijven zitten en laat haar woorden op me inwerken.
Ben ik nu haar ‘papa?’ En wat houdt dat nou in?
Volgens mij ben ik precies hetzelfde als de vaders van mijn leerlingen maar dan ‘op grotere schaal.’ Het zorgen ligt me goed. Ik vind het erg leuk om te doen. En blijkbaar doe ik het goed want van Luna krijg ik al helemaal geen klachten.
Een kwartiertje kijk ik naar Luna. Net als gisteren heeft ze zo’n gelukkige blik in haar ogen, dat is onvoorstelbaar. Het maakt me gelukkig om haar zo te zien. Een gevoel van ‘houden van’ komt naar boven. Luna speelt heerlijk door en bouwt van alles. Ondertussen liggen alle duplo-blokjes wel nog steeds door de hele kamer en dat lijkt me niet zo’n geslaagd plan. Ik heb in ieder geval geen zin om hier op mijn knieën alles op te rapen.
‘Schat, ga je zo alle blokjes netjes opruimen? We gaan zo eten en daarna kunnen we nog even een film kijken. Morgen kan je weer spelen.’
Geen reactie. Ik ga bij Luna zitten en herhaal mezelf.
‘Ja, papa,’ klinkt er vanachter de speen.
Blijkbaar heeft Luna een heel ruim begrip van het woord ‘zo’ want na 10 minuten is er nog geen verandering gekomen in ons Duplo-mijnenveld. Ik probeer het nog eens, nu wat strenger.
Ik gebruik een methode die we in de lagere klassen ook wel eens gebruiken. Ik zet een timer en als die afgaat, stopt een activiteit en begint de andere, in dit geval dus het stoppen met spelen en het opruimen. Ik leg het aan Luna uit.
‘Liefie, ik, ik herstel mezelf, papa zet de wekker en als die afgaat, ga jij opruimen en gaan we eten, afgesproken?’ Wanneer Luna knikt, zet ik de wekker op 10 minuten en ga naar de keuken.
We eten vanavond spaghetti en ik zet alvast water op en begin aan de saus. Wanneer de wekker gaat, moet alleen alles nog gemengd worden. Mooie timing dus. Ik kan Luna rustig aan tafel zetten.
Als ik de kamer binnenkom, ben ik blij verrast. De meeste duplo ligt weer in de doos, op de toren die Luna gebouwd heeft na. ‘Mag ik die laten staan, papa?’
‘Natuurlijk, schat! Wat heb jij die goed opgeruimd.’ En ik ben maar wat blij met mijn Pedagogische achtergrond. Ik weet in ieder geval wat ik moet zeggen in dit soort situaties.
Ik neem Luna mee naar de tafel en zet haar op een stoel. Pak de pan spaghetti en begin op te scheppen. Nog voor ik bij haar bord ben, staat Luna op. Ik wil er iets van zeggen maar ik merk dat ze naar de slaapkamer loopt. Ik besluit even te wachten. Als Luna even later terugkomt heeft ze een servies van Nijntje bij zich en een slabbetje. Ik begrijp dat ze hiermee wil eten.
Ik pak het slabbetje en doe hem bij Luna om. Iets te klein maar het gaat net. Daarna schep ik wat spaghetti op Luna’s bord en snij het klein.
‘Luna, zelluf eten!, hoor ik naast me. Ik laat haar lekker gaan. Zo kan ik ook rustig eten.
10 minuten later is Luna veranderd in een soort spagetthi-monster onder de spaghetti i.p.v. koekiemonster onder de koekjes. Ik ga naar de keuken en haal een nat, warm doekje. Neem haar handen af en veeg haar mond schoon.
Nadat ook ik mijn bord leeg heb, laat ik Luna van tafel en zet haar op de bank. Pak haar speen en Koe en geef deze aan haar. Zet de tv aan en zapp net zolang tot ik ‘Jaa, leuk!’ hoor. Het is Bumba geworden.
Terwijl Luna rustig tv kijkt, ga ik alles opruimen. Ook hier dwalen mijn gedachten af. Ondanks dat ik nog steeds moet wennen, gaat het heel natuurlijk. We zijn een soort gezinnetje geworden in plaats van vriend en vriendin. Ik heb een hele andere kant ontdekt van zowel Luna als mezelf. Ik ben eigenlijk erg trots op onze manier van aanpakken en dat onze relatie alleen maar intiemer wordt op deze manier.
Nadat alles is opgeruimd, ga ik bij Luna zitten. Net als voor het eten, kruipt ze dicht tegen me aan en ik houd haar lekker vast. Als Bumba klaar is, wil ik een filmpje opzetten. Maarja, welke film is nou leuk voor kleine meisjes? De films die we normaal kijken, zoals ‘Ocean’s 11’ of ‘De eetclub’, passen echt niet bij de Luna van nu. Luna neemt me mee naar de kast. Daarin staat een dichte doos. Wanneer Luna de doos pakt, kan ik wel raden wat hierin zet. En ja hoor, er ligt een hele stapel dvd’s met kinderfilms. Van Pinnokio tot Monsters inc. van Ratatouille tot Assepoester, ze heeft alles verzameld.
Ik laat Luna er één kiezen. Het wordt Doornroosje.
5 minuten later ligt Luna heerlijk te kijken naar de film. Ik kijk met een schuin oog mee. Ik vind het heel gezellig hoor, zo samen op de bank maar Doornroosje kan me niet lang boeien. Ik pak de Ipad en terwijl Luna kijkt, surf ik wat op internet.
Na een tijdje ga ik iets te drinken halen voor ons. Ik kijk in de koelkast van Luna. Er staat een pak appelsap. Uit mijn eigen jeugd kan ik me herinneren dat dit favoriet was. Ik vul een glas met cola en de andere met appelsap. Terwijl ik appelsap inschenk bedenk ik me dat er in één van dozen ook een tuitbeker zat. Zal ik hem halen? Even twijfel ik maar ik bedenk, als ik hem niet haal, kan je er vergif op innemen dat Luna hem gaat halen. Net zoals ze met het slabbetje en het servies gedaan heeft.
Dus loop ik naar de slaapkamer. Ik open de eerste beste doos. Nee, niet de goede, denk ik als ik alle luiers zie. Dit is eigenlijk mijn enige struikelblok. Het omdoen van de luier is, denk ik, nog niet zo’n ramp. Maar ik kan me er gewoon niets bij voorstellen dat Luna ze aanheeft en gebruikt.
Ik sluit de doos en loop even later, met tuitbeker, terug naar de keuken. Deze vul ik met appelsap en ga naar binnen.
Daar is Luna nog steeds verdiept in de film.
‘Kijk eens schat, lekker appelsappie.’
Ik geef de tuitbeker aan Luna maar er gebeurt niks…
Tuutje24
Gewaardeerd Lid
Hoofdstuk 15
Ze blijft naar de film kijken. Ik neem de beker van Luna over en trekt haar op mijn schoot. Terwijl Luna blijft kijken, stop ik de tuitbeker in haar mond. Ze begint gelijk te drinken.
Ik geniet van dit zoveelste intieme moment.
Als de film is afgelopen, besluit ik dat het tijd is voor Luna om naar bed te gaan. Ik neem haar mee naar de slaapkamer. Dit is een ritueel wat we nog niet goed kennen. Ik weet niet goed wat Luna nu van me wil.
Gelukkig merkt ze dit en neemt het van me over. Ze gaat naar de kast en haalt daar haar pyjama uit, slaapzak en een voorleesboek.
Ze gaat op bed liggen en ik begin haar uit te kleden. Eerst haar sokken en haar broek, daarna haar shirtje en bh. Even later ligt Luna bijna naakt voor me. Alleen haar slip heeft ze nog aan. Ik neem aan dat deze vervangen moet worden voor een luier maar dit vind ik nog een stap te ver. Luna begrijpt de hint als ik haar pyjama pak. Ze stapt erin. Daarna vraag ik haar of ze naar de andere kant van het bed wil rollen, zodat ik haar slaapzak neer kan leggen. Daarna rol ik Luna zachtjes terug en ik rits de slaapzak dicht.
Zo ligt even later mijn vriendin, met nijntje-pyjama, slaapzak, knuffel en speentje, naast me in bed. Ik leg Luna heerlijk onder de dekens en ga zelf, op de dekens naast haar liggen. Het voorleesboek is het boek: Pluk van de Petteflet. Een verhaal wat ik, dankzij school, kan dromen. Luna denk ik ook, maar hier merk ik tijdens het lezen niks van. Ze vindt alles prachtig! Pluk en zijn kraanwagentje, mevrouw Helderder en natuurlijk de Stampertjes. Na twee hoofdstukken vind ik het genoeg geweest en sluit het boek.
Aan de half-slapende Luna te zien, was mijn timing perfect. Ik geef haar een zoen en dek haar toe. Laat een lichtje aan op de gang en ga zelf nog naar de woonkamer.
Een paar uur later ben ik ook klaar om naar bed te gaan en nadat ik me heb gewassen en een pyjama-broek aan heb gedaan, wil ik in bed gaan liggen.
Terwijl ik het dekbed opensla, ruik ik het meteen. De geur van urine. Vol ongeloof sla ik het dekbed nog verder open. De grote plek op het matras laat niks aan de verbeelding over.
Luna wordt ook wakker. Van schrik haalt ze haar speen uit haar mond en gaat rechtop zitten.
‘o nee, Daan! Sorry,sorry! Dit is nog nooit gebeurt. Wat erg.’ En ze begint te huilen.
‘Schat, dit is niet erg. Kan gebeuren.’ En terwijl ik dit zeg, vind ik het best wel vreemd. Het is inderdaad nog nooit gebeurt.
‘Daan, weet je hoe dit komt. Altijd als ik een klein meisje ben en speel en mijn speentje heb, ga ik altijd naar bed met een luier om. Ik denk dat mijn lichaam daarom zo gereageerd heeft. Ik was het gewend.
‘Liefie, het is echt niet erg.’ Blijkbaar komt het luiergebeuren sneller dan ik had bedacht.
Ik neem Luna mee naar de badkamer en trek daar alle natte spullen uit. Ik zet haar even onder de douche en ondertussen verschoon ik het bed. Tot mijn verbazing ligt er een plastic matje onder het matras. ‘Better safe than sorry’, moet Luna hebben gedacht. Dankzij dit matje kunnen we vannacht in ieder geval lekker hier blijven. Nadat alles weer fris en fruitig is, haal ik Luna onder de douche vandaan. Ik droog haar af en neem haar mee naar bed.
Voordat ze gaat liggen vraagt ze: ‘Weet je dit zeker? Ik kan me goed voorstellen dat dit heel snel gaat en als je dit niet wilt, doen we het niet.’
‘Nee, schat, ik weet het zeker.’ Ik wil echt niet op deze manier ons weekend laten eindigen, Luna was de afgelopen tijd zo gelukkig.
Luna loopt naar de kast en haalt daar de eerste doos uit. Even later komt ze naar het bed met een grote witte luier met kindermotiefjes erop. Deze aanblik vind ik minder erg dan die grote oranje luiers. Ook heeft ze sudocrème meegenomen.
Voordat ze op bed gaat liggen, spreidt ze de luier uit en zet zich erbovenop. Stap voor stap leidt ze me erdoorheen. Ik pak het potje crème en begin te smeren. Nadat alles van onder wit is, trek ik de luier tussen Luna’s benen door en plak hem dicht.
Luna voelt even en plakt de strips wat strakker dicht. Ook bekijkt ze of hij niet kan lekken. Al met al is de eerste keer me meegevallen.
Ik trek Luna weer een pyjama aan en stop haar in.
‘Dank je papa’ klinkt er naast me.
‘Graag gedaan schat’. En ik zucht onhoorbaar. Dat is me alles meegevallen ondanks dat ik er zo tegenop zag. Misschien was het maar goed dat het zo gebeurt is en niet dat we dit moment gepland hadden. Dan had ik misschien wel teruggekrabbeld.
Even later val ook ik in slaap. De volgende ochtend word ik gewekt door…
Ze blijft naar de film kijken. Ik neem de beker van Luna over en trekt haar op mijn schoot. Terwijl Luna blijft kijken, stop ik de tuitbeker in haar mond. Ze begint gelijk te drinken.
Ik geniet van dit zoveelste intieme moment.
Als de film is afgelopen, besluit ik dat het tijd is voor Luna om naar bed te gaan. Ik neem haar mee naar de slaapkamer. Dit is een ritueel wat we nog niet goed kennen. Ik weet niet goed wat Luna nu van me wil.
Gelukkig merkt ze dit en neemt het van me over. Ze gaat naar de kast en haalt daar haar pyjama uit, slaapzak en een voorleesboek.
Ze gaat op bed liggen en ik begin haar uit te kleden. Eerst haar sokken en haar broek, daarna haar shirtje en bh. Even later ligt Luna bijna naakt voor me. Alleen haar slip heeft ze nog aan. Ik neem aan dat deze vervangen moet worden voor een luier maar dit vind ik nog een stap te ver. Luna begrijpt de hint als ik haar pyjama pak. Ze stapt erin. Daarna vraag ik haar of ze naar de andere kant van het bed wil rollen, zodat ik haar slaapzak neer kan leggen. Daarna rol ik Luna zachtjes terug en ik rits de slaapzak dicht.
Zo ligt even later mijn vriendin, met nijntje-pyjama, slaapzak, knuffel en speentje, naast me in bed. Ik leg Luna heerlijk onder de dekens en ga zelf, op de dekens naast haar liggen. Het voorleesboek is het boek: Pluk van de Petteflet. Een verhaal wat ik, dankzij school, kan dromen. Luna denk ik ook, maar hier merk ik tijdens het lezen niks van. Ze vindt alles prachtig! Pluk en zijn kraanwagentje, mevrouw Helderder en natuurlijk de Stampertjes. Na twee hoofdstukken vind ik het genoeg geweest en sluit het boek.
Aan de half-slapende Luna te zien, was mijn timing perfect. Ik geef haar een zoen en dek haar toe. Laat een lichtje aan op de gang en ga zelf nog naar de woonkamer.
Een paar uur later ben ik ook klaar om naar bed te gaan en nadat ik me heb gewassen en een pyjama-broek aan heb gedaan, wil ik in bed gaan liggen.
Terwijl ik het dekbed opensla, ruik ik het meteen. De geur van urine. Vol ongeloof sla ik het dekbed nog verder open. De grote plek op het matras laat niks aan de verbeelding over.
Luna wordt ook wakker. Van schrik haalt ze haar speen uit haar mond en gaat rechtop zitten.
‘o nee, Daan! Sorry,sorry! Dit is nog nooit gebeurt. Wat erg.’ En ze begint te huilen.
‘Schat, dit is niet erg. Kan gebeuren.’ En terwijl ik dit zeg, vind ik het best wel vreemd. Het is inderdaad nog nooit gebeurt.
‘Daan, weet je hoe dit komt. Altijd als ik een klein meisje ben en speel en mijn speentje heb, ga ik altijd naar bed met een luier om. Ik denk dat mijn lichaam daarom zo gereageerd heeft. Ik was het gewend.
‘Liefie, het is echt niet erg.’ Blijkbaar komt het luiergebeuren sneller dan ik had bedacht.
Ik neem Luna mee naar de badkamer en trek daar alle natte spullen uit. Ik zet haar even onder de douche en ondertussen verschoon ik het bed. Tot mijn verbazing ligt er een plastic matje onder het matras. ‘Better safe than sorry’, moet Luna hebben gedacht. Dankzij dit matje kunnen we vannacht in ieder geval lekker hier blijven. Nadat alles weer fris en fruitig is, haal ik Luna onder de douche vandaan. Ik droog haar af en neem haar mee naar bed.
Voordat ze gaat liggen vraagt ze: ‘Weet je dit zeker? Ik kan me goed voorstellen dat dit heel snel gaat en als je dit niet wilt, doen we het niet.’
‘Nee, schat, ik weet het zeker.’ Ik wil echt niet op deze manier ons weekend laten eindigen, Luna was de afgelopen tijd zo gelukkig.
Luna loopt naar de kast en haalt daar de eerste doos uit. Even later komt ze naar het bed met een grote witte luier met kindermotiefjes erop. Deze aanblik vind ik minder erg dan die grote oranje luiers. Ook heeft ze sudocrème meegenomen.
Voordat ze op bed gaat liggen, spreidt ze de luier uit en zet zich erbovenop. Stap voor stap leidt ze me erdoorheen. Ik pak het potje crème en begin te smeren. Nadat alles van onder wit is, trek ik de luier tussen Luna’s benen door en plak hem dicht.
Luna voelt even en plakt de strips wat strakker dicht. Ook bekijkt ze of hij niet kan lekken. Al met al is de eerste keer me meegevallen.
Ik trek Luna weer een pyjama aan en stop haar in.
‘Dank je papa’ klinkt er naast me.
‘Graag gedaan schat’. En ik zucht onhoorbaar. Dat is me alles meegevallen ondanks dat ik er zo tegenop zag. Misschien was het maar goed dat het zo gebeurt is en niet dat we dit moment gepland hadden. Dan had ik misschien wel teruggekrabbeld.
Even later val ook ik in slaap. De volgende ochtend word ik gewekt door…
tb-verhalen
Beginneling
wauw! Gaaf!!
Ben benieuwd !1
Ben benieuwd !1
luierdromer
Niet geschoten is altijd mis.
Wat een prachtig verhaal.
SUPER GAAF
Lees het in 1 adem uit.
kijk uit naar meer dance
SUPER GAAF
Lees het in 1 adem uit.
kijk uit naar meer dance
