Hoofdstuk 16
Een kleine Luna die het wel tijd vindt om wakker te worden. Helaas niet met een lekker ontbijtje maar ik denk dat je dat ook niet mag verwachten van een klein meisje van 2,5 jaar. Zonder ontbijt maar mét speen, knuffel en de dikke luier van gisteren.
‘Goedemorgen schat.’ zeg ik terwijl ik in mijn ogen wrijf.
‘Papa?’ vraagt Luna met haar allerliefste blik.
Zonder het antwoord af te wachten vervolgt ze haar zin.
‘Mag ik speluh?’
‘Natuurlijk liefie.’
Ik vind het superschattig dat dit op deze manier gaat. Het gaat eigenlijk precies zoals bij mij vroeger. ’s Morgens eerst aan je ouders vragen of je naar beneden mocht om te gaan spelen voordat je daadwerkelijk de trap afliep. En Luna in dit geval dus naar de woonkamer loopt.
Ik blijf nog even liggen. Aan het geluid te horen, is ons mijnenveld weer aan het ontstaan. Ik hoor een hoop gekletter van steentjes en waarschijnlijk heeft Luna voor het gemak maar even de hele doos omgekiept.
Na 10 minuten, loop ik naar de woonkamer. Daar aangekomen vind ik Luna half bedekt onder de duplo-steentjes. Ze is haar toren verder aan het opbouwen. Keurig met twee handjes.
‘Hoog hè, papa?!’
‘Heel hoog, knap van jou!’
En met deze woorden, loop ik naar de keuken voor ons ontbijt. Ik pak brood uit de kast en één bord. Vannacht heeft de vaatwasser zijn werk gedaan dus kan ik mooi het Nijntje-servies gebruiken. Ik moet alleen een ander slabbetje pakken.
Wanneer dit gedaan is, smeer ik twee boterhammen voor Luna. Met muisjes. Ik snijd ze in stukjes en leg ze op het bordje. Nadat ik voor mezelf koffie heb gezet en brood heb gemaakt loop ik naar de woonkamer.
‘Kijk eens, brood met muisjes! Snel je slab om doen en dan gaan we eten!.’
Luna heeft blijkbaar honger want zonder te morren staat ze op en laat mij gewillig haar slab omdoen.
Ik wil haar tut uit haar mond halen maar ze klemt hem vast tussen haar tanden.
‘de volgende uitdaging’, denk ik bij mezelf.
‘Luna, geef je tut eens aan papa. dan kan je goed eten en daarna krijg je hem weer terug.’
Geen reactie.
Ik gooi het over een andere boeg.
‘Schat, als je nu je tutje uitdoet, haalt papa zo jouw flesje uit de kast en mag je nog melkie drinken.’
Een schot in de roos. De tut beland met een boogje op tafel. Als ik naar Luna kijk, zie ik een twinkeling in haar ogen. De boef was me gewoon aan het testen. 1-0 voor Luna.
Even later zitten we lekker te eten. De muisjes liggen overal maar dat kan me niks schelen. Luna geniet en ik ook. Als we even later uitgegeten zijn, weet Luna niet hoe snel ze weer haar tut van de tafel moet grissen en in haar mond moet doen.
‘Ga jij lekker op de bank liggen, dan kan papa even jouw flesje maken.’
Als een speer verdwijnt Luna, uiteraard met Koe, naar de bank.
5 minuten later kom ik weer de woonkamer in met een flesje warme melk. Even afwachten hoe Luna dit wil drinken. Ik neem aan op dezelfde manier als haar tuitbeker van gisteravond.
Ik ga naast Luna zitten op de bank en inderdaad, ze schuift meteen op. En deze keer niet lekker naast me maar op mijn schoot. Ze legt haar hoofdje op mijn borst. Ik pak de tut uit haar mond en vervang hem door het flesje. Luna begint meteen rustig te drinken.
Wat een heerlijk moment is dit toch.
Als de fles leeg is, blijven we nog heerlijk zo zitten. Na tien minuutjes heeft Luna er genoeg van en springt van mijn schoot. Maar in plaats van naar de duplo te lopen, pak ze mij bij mijn hand en neemt me mee naar de slaapkamer.
Daar gaat ze op bed liggen en wijst naar de doos met luiers. Het is dus tijd voor een verschoning. Helemaal niet meer aan gedacht! Het zit nog niet in mijn systeem dat ik mijn vriendin moet verschonen. Ergens voel ik me schuldig omdat ik haar zo lang in een natte luier heb laten rondlopen.
Ik pak uit de kast een schone luier, zo’n zelfde als gisteravond en billendoekjes. Ik kijk Luna even aan maar ze is zo in een eigen wereld, daar hoef ik geen steun van te verwachten. Ik trek Luna’s pyjamabroek naar beneden en open de knoopjes van haar romper. De luier ziet er duidelijk anders uit dan gisteravond. Hij is uitgezakt en dikker. Ook nog warm dus Luna zal er pas nog in geplast hebben.
Eén voor één open ik de plakstrips en haal de voorkant van de luier naar beneden. Haal de luier weg en begin Luna schoon te maken met de luierdoekjes. Daarna pak ik de nieuwe luier en leg hem onder Luna. Haal de voorkant weer tussen haar benen door en maak de plakstrips vast. Luna voelt nog even of alles goed zit maar in tegenstelling tot gisteren behoeft dit geen aanpassingen.
Ik maak haar romper weer dicht en doe haar pyjamabroek weer aan.
Luna stapt van het bed en geeft me een dikke, natte zoen. Nadat ik alles heb opgeruimd, besluit ik de doos met al het speelgoed uit de kast te pakken. Alleen maar spelen met duplo lijkt me niet heel boeiend.
Wanneer ik in de woonkamer kom, zeg ik:
‘Kijk eens wat papa heeft gevonden!’
‘JOEPIE!’, een dolblije Luna springt op me af. Ik zet snel de doos neer en maak hem open.
Alles wat erin zat, komt er ongeveer uit. Binnen no time heeft ons mijnenveld gezelschap gekregen van knuffels, kleurtjes en boekjes. Ik moet er ontzettend om lachen. Het ziet er hier in ieder geval erg gezellig uit. Luna is weer helemaal in de wolken en ik zet voor mezelf een leuke film op.
Na de film, besluit ik dat het tijd wordt voor de volgende activiteit van de dag, in bad gaan.
‘Luna, ga je mee..?’