diaper-lover2
Life is an incredible adventure!
er zijn weinig mensen die zo goed kunnen schrijven.
mijn complimenten
meer ASAP aub
mijn complimenten
meer ASAP aub
Verhaal Klaar Luna en haar Papa Daan
- Onderwerp starter Tuutje24
- Startdatum
Ondanks dat ik niets met luiers heb, vind ik het echt een super goed verhaal. Ook ik kijk steeds uit naar het vervolg op het verhaal, terwijl eigenlijk alleen de speen me interesseert. Meestal heeft de speen maar een kleine bijrol. In jouw verhaal speelt de speen, meestal samen met knuffel koe, wel een redelijk prominente rol. Ook is je verhaal erg gestructureerd en duidelijk geschreven. Keep up the good work!
Tuutje24
Gewaardeerd Lid
Hoofdstuk 24
Eenmaal binnen, laat ik Luna’s hand los en ga op de bank zitten. Pak mijn favoriete boek en begin te lezen. Ondertussen houd ik Luna met een schuin oog in de gaten. Ze staat een beetje te twijfelen bij de deur en zoekt duidelijk mijn blik. Ze snapt er niks van. Net was papa nog boos en nu ligt het speelkleed op de grond, met speelgoed nog wel. Ze heeft Koe nog steeds vast en haar tut in.
Ik negeer de zoekende blik van Luna en lees verder. Tenminste, lezen, ik ben al een paar minuten op dezelfde bladzijde want echt lezen gaat zo niet.
Zacht schuifelend loopt Luna naar het speelkleed. Dit is echt anders dan normaal. Normaal duikt ze er nog net niet bovenop en begint meteen met spelen. Ik zie dat Luna langzaam op haar billen op het kleed gaat zitten. Ze rommelt wat in de doos met speelgoed en pakt er een puzzeltje uit. Gaat op haar buik liggen en begint te puzzelen.
Dus toch spelen. Maar niet op de manier zoals ik verwachtte. Ze is timide en blijft mijn blik zoeken. Ik besluit het anders aan te pakken.
‘Lieverd, kom eens bij papa.’, zeg ik terwijl ik mijn hand uitsteek.
Luna kijkt op en komt naar de bank. Ik pak haar hand en trek haar op schoot.
Vijf minuten blijven we zo zitten, zonder iets te zeggen.
‘Luna, kijk eens naar papa.’ En Luna kijkt een beetje sluiks mijn kant op. Meestal is dit een blik van: ‘ik wil papa niet aankijken want ik heb iets gedaan wat niet mocht..’
Voor mij weer een teken dat ik goed zit maar ik besluit om Luna nog een keer het voordeel van de twijfel te geven en het gewoon te vragen. Ik neem de tut uit Luna’s mond.
‘Had je bij Hans en Ellie echt een ongelukje of heb je geplast omdat je liever naar huis wilde om te spelen met papa?’
Even blijft het stil..
Eenmaal binnen, laat ik Luna’s hand los en ga op de bank zitten. Pak mijn favoriete boek en begin te lezen. Ondertussen houd ik Luna met een schuin oog in de gaten. Ze staat een beetje te twijfelen bij de deur en zoekt duidelijk mijn blik. Ze snapt er niks van. Net was papa nog boos en nu ligt het speelkleed op de grond, met speelgoed nog wel. Ze heeft Koe nog steeds vast en haar tut in.
Ik negeer de zoekende blik van Luna en lees verder. Tenminste, lezen, ik ben al een paar minuten op dezelfde bladzijde want echt lezen gaat zo niet.
Zacht schuifelend loopt Luna naar het speelkleed. Dit is echt anders dan normaal. Normaal duikt ze er nog net niet bovenop en begint meteen met spelen. Ik zie dat Luna langzaam op haar billen op het kleed gaat zitten. Ze rommelt wat in de doos met speelgoed en pakt er een puzzeltje uit. Gaat op haar buik liggen en begint te puzzelen.
Dus toch spelen. Maar niet op de manier zoals ik verwachtte. Ze is timide en blijft mijn blik zoeken. Ik besluit het anders aan te pakken.
‘Lieverd, kom eens bij papa.’, zeg ik terwijl ik mijn hand uitsteek.
Luna kijkt op en komt naar de bank. Ik pak haar hand en trek haar op schoot.
Vijf minuten blijven we zo zitten, zonder iets te zeggen.
‘Luna, kijk eens naar papa.’ En Luna kijkt een beetje sluiks mijn kant op. Meestal is dit een blik van: ‘ik wil papa niet aankijken want ik heb iets gedaan wat niet mocht..’
Voor mij weer een teken dat ik goed zit maar ik besluit om Luna nog een keer het voordeel van de twijfel te geven en het gewoon te vragen. Ik neem de tut uit Luna’s mond.
‘Had je bij Hans en Ellie echt een ongelukje of heb je geplast omdat je liever naar huis wilde om te spelen met papa?’
Even blijft het stil..
Tuutje24
Gewaardeerd Lid
Hoofdstuk 25
Er komt een kleine, ondeugende glimlach rond Luna’s mond. ‘Dus toch!’, denk ik. Maar ik wil het van Luna zelf horen.
‘Nou..?’ , zeg ik streng.
Luna kijkt me aan en zegt: ‘papa…’
‘Ja, schat,’
‘Ikke niet bij Hans en Ellie blijvuh, ik thuis speluh.’
‘En daarom liet je je plasje lopen?’ vraag ik omdat het duidelijk teveel gevraagd is om deze zin van een 2,5 jarige te verwachten.
‘Ja, papa’ hoor ik heel zielig naast me. Ik kijk naar Luna maar ze kijkt niet terug. Ze heeft er wel spijt van zo te merken.
Ik geef haar een zoen maar mijn preek is nog niet afgelopen.
‘lief, kijk papa nou eens aan. Snap je dat dit niet zomaar kan? We waren als grote mensen bij Hans en Ellie en dan kan Luna niet zomaar gaan plassen omdat ze naar huis wil. En morgen moeten we gewoon naar school en ben jij juf Luna. Dan kan je echt niet gaan plassen omdat je zo graag wilt spelen met papa. Snap je dat?’
Ik zie een knikje maar ik maak me oprecht zorgen over morgen.
Mijn voorbereiding was lang en uitgebreid maar Luna doet gewoon waar ze zin in heeft. De afspraak met Hans en Ellie stond al lang maar dat ze op maandag les moet geven, doen we al jaren. Dus ik heb geen idee wat het wordt.
‘Beloof je papa dat als je iets niet meer wilt, dat je dat gewoon tegen papa zegt? Je kan niet zomaar gaan plassen omdat je naar huis wilt, echt niet!’
‘beloof ikke,’ hoor ik Luna zachtjes zeggen.
Ik ben redelijk tevreden en leg Luna terug op het speelkleed. Ga naar de keuken en maak een flesje met warme melk. Het was tenslotte een enerverende dag en het is al 21.30 uur.
Na vijf minuten kom ik terug met de fles warme melk. Als door een wesp gestoken, springt Luna op en komt naar de bank. Ze gaat meteen heerlijk liggen op mijn schoot. Ik geef haar de fles terwijl ik lekker door haar haren strijk.
Daarna neem ik Luna mee naar boven en leg haar op bed. Haal een rompertje, pyjama en een schone luier uit de kast. Trek het jurkje van vanavond over haar hoofd. Even ligt mijn vriendin voor me met alleen een luier aan. Het blijft een apart gezicht maar wel eentje waarvan ik ben gaan houden. Ik maak de luier los en neem Luna mee naar de badkamer. Ze heeft vanavond al gedoucht maar na het in haar broek plassen, lijkt nog een douchebeurt wel een goed idee.
Nadat ik Luna gedoucht en afgedroogd heb, neem ik haar mee naar de slaapkamer. Leg haar op de handdoek op bed. Open de nieuwe luier en leg hem onder haar neer. Smeer Luna in met sudocrème en plak de luier dicht. Daarna help ik Luna overeind om de romper over haar hoofd te trekken. Controleer de lekrandjes van de luier en maak de romper vast. Ik begin het nog te leren. Pak de Nijntje-pyjama en trek hem bij Luna aan. Nadat ik Luna heb ingestopt, pak ik een voorleesboek: ‘Kikker en eend.’ Na het verhaaltje stop ik Luna lekker in en ga naast haar liggen totdat ze slaapt.
Nadat ik beneden alles heb opgeruimd, kleed ik me om en ga ook in bed liggen. Maar ik kan de slaap niet vatten.
Wat staat ons morgen te wachten…?
Er komt een kleine, ondeugende glimlach rond Luna’s mond. ‘Dus toch!’, denk ik. Maar ik wil het van Luna zelf horen.
‘Nou..?’ , zeg ik streng.
Luna kijkt me aan en zegt: ‘papa…’
‘Ja, schat,’
‘Ikke niet bij Hans en Ellie blijvuh, ik thuis speluh.’
‘En daarom liet je je plasje lopen?’ vraag ik omdat het duidelijk teveel gevraagd is om deze zin van een 2,5 jarige te verwachten.
‘Ja, papa’ hoor ik heel zielig naast me. Ik kijk naar Luna maar ze kijkt niet terug. Ze heeft er wel spijt van zo te merken.
Ik geef haar een zoen maar mijn preek is nog niet afgelopen.
‘lief, kijk papa nou eens aan. Snap je dat dit niet zomaar kan? We waren als grote mensen bij Hans en Ellie en dan kan Luna niet zomaar gaan plassen omdat ze naar huis wil. En morgen moeten we gewoon naar school en ben jij juf Luna. Dan kan je echt niet gaan plassen omdat je zo graag wilt spelen met papa. Snap je dat?’
Ik zie een knikje maar ik maak me oprecht zorgen over morgen.
Mijn voorbereiding was lang en uitgebreid maar Luna doet gewoon waar ze zin in heeft. De afspraak met Hans en Ellie stond al lang maar dat ze op maandag les moet geven, doen we al jaren. Dus ik heb geen idee wat het wordt.
‘Beloof je papa dat als je iets niet meer wilt, dat je dat gewoon tegen papa zegt? Je kan niet zomaar gaan plassen omdat je naar huis wilt, echt niet!’
‘beloof ikke,’ hoor ik Luna zachtjes zeggen.
Ik ben redelijk tevreden en leg Luna terug op het speelkleed. Ga naar de keuken en maak een flesje met warme melk. Het was tenslotte een enerverende dag en het is al 21.30 uur.
Na vijf minuten kom ik terug met de fles warme melk. Als door een wesp gestoken, springt Luna op en komt naar de bank. Ze gaat meteen heerlijk liggen op mijn schoot. Ik geef haar de fles terwijl ik lekker door haar haren strijk.
Daarna neem ik Luna mee naar boven en leg haar op bed. Haal een rompertje, pyjama en een schone luier uit de kast. Trek het jurkje van vanavond over haar hoofd. Even ligt mijn vriendin voor me met alleen een luier aan. Het blijft een apart gezicht maar wel eentje waarvan ik ben gaan houden. Ik maak de luier los en neem Luna mee naar de badkamer. Ze heeft vanavond al gedoucht maar na het in haar broek plassen, lijkt nog een douchebeurt wel een goed idee.
Nadat ik Luna gedoucht en afgedroogd heb, neem ik haar mee naar de slaapkamer. Leg haar op de handdoek op bed. Open de nieuwe luier en leg hem onder haar neer. Smeer Luna in met sudocrème en plak de luier dicht. Daarna help ik Luna overeind om de romper over haar hoofd te trekken. Controleer de lekrandjes van de luier en maak de romper vast. Ik begin het nog te leren. Pak de Nijntje-pyjama en trek hem bij Luna aan. Nadat ik Luna heb ingestopt, pak ik een voorleesboek: ‘Kikker en eend.’ Na het verhaaltje stop ik Luna lekker in en ga naast haar liggen totdat ze slaapt.
Nadat ik beneden alles heb opgeruimd, kleed ik me om en ga ook in bed liggen. Maar ik kan de slaap niet vatten.
Wat staat ons morgen te wachten…?
littledelete
Welkom!
Steeds weer een feest om dit verhaal te lezen! Mooi geschreven, wat een liefde en tederheid! Zoiets hoop ik nog is in een vrouw te vinden, maar wel buiten het luiergebeuren om denk ik 
Ga zo door, ik blijf een trouwe lezer.
Ga zo door, ik blijf een trouwe lezer.
tb-verhalen
Beginneling
Weer een heerlijk vervolg!
Ben benieuwd naar je vervolg Tuurtje!
Ben benieuwd naar je vervolg Tuurtje!
Tuutje24
Gewaardeerd Lid
Hoofdstuk 26
Blijkbaar ben ik toch in slaap gevallen want ik word wakker van de wekker. 6.30 uur, veel te vroeg maar de plicht roept. Als ik naast me kijk, is Luna nog diep in slaap. Ik besluit Luna nog even te laten liggen en ga zelf douchen. Als ik vijftien minuten later in de slaapkamer kom, is Luna al uit bed gestapt en heeft haar outfit voor vandaag klaargelegd.
Je zou denken dat ze goed aan het opschieten is, maar mijn blik op Luna suggereert iets anders. Ik zie namelijk een Luna met een tut in, koe op bed en een uitgezakte luier onder haar pyjama vandaan, die nu haar spijkerbroek en blouseje aan het klaarleggen is.
‘Goedemorgen, schat,’ zeg ik als ik haar een zoen op haar wang geef. Terwijl ik de zoen geef, pak ik resoluut met mijn hand haar tut uit haar mond. Ik krijg even een bedroefd gezicht maar daar heb ik nu echt geen tijd voor. Over 1,5 uur staan we voor de klas.
Ik spoor Luna aan om te gaan douchen. Als ze even later onder de douche staat, ruim ik de slaapkamer op. Ik laat de speen en Koe op bed liggen maar de rest verdwijnt. Ik had gisterenavond beneden alles al opgeruimd.
Ik ga naar beneden om de tafel te dekken. Geen warme melk en pap, maar gewoon brood en thee voor Luna. Wat ze zelf gaat maken uiteraard. Dat is voor mij zo klaar als een klontje maar ik heb geen idee wat Luna ervan vindt.
Even later zitten we te ontbijten. Geen scène van Luna, die gewoon haar brood heeft gesmeerd. We zijn een stelletje als Luna en Daan, vriend en vriendin. Het gaat niet echt anders dan normaal op een maandagochtend maar ik kan een nerveus gevoel niet onderdrukken.
Na een half uur, ga ik naar boven om mijn tanden te poetsen en mijn spullen te pakken. Natuurlijk op de voet gevolgd door Luna, want ook zij wil frisse tanden. Als Luna zich even later beneden gaat opmaken, ben ik nog in de slaapkamer mijn tas aan het pakken. Even twijfel ik maar ik besluit het toch te doen.
Ik loop naar de kast en pak er een dunne broekluier uit en neem Koe en tut mee. Ik zeg bewust niks tegen Luna maar denk bij mezelf: better safe than sorry!
Bij school aangekomen, geef ik Luna een zoen en gaan we allebei onze eigen kant op. Ik naar links voor de hogere groepen en zij naar rechts voor haar kleuterklas. We zien elkaar zo wel in de lerarenkamer voor koffie en thee.
Op de gang kom ik Hans tegen.
‘Goedemorgen Hans.’
‘Goedemorgen, hoe is het met Luna?’
Even schrik ik. Hij zal toch niks hebben doorgehad? Maar dan bedenk ik me dat hij waarschijnlijk doelt op het feit dat ik zei dat ze niet lekker was gisteravond.
‘Ja, wel iets beter. Gisteravond vroeg naar bed gegaan en ze is er vandaag weer. Hopelijk houdt ze het vol, anders moeten we maar even haar klas verdelen.’
En met deze woorden schiet ik mijn klas in. Ik heb helemaal een rood gezicht. Ik haat liegen maar het kon niet anders.
Vlak voor de koffie, loop ik nog even bij Luna naar binnen. Die is op haar gemak de stoeltjes in de kring aan het zetten en heeft haar voorleesboek al klaar liggen. Waarom snap ik niks van haar af en toe?
‘Dag schat, gaat alles goed?’ En ik krijg een blik van Luna alsof ik gek geworden ben. Waarom zou er iets niet goed zijn?, zie ik in haar ogen.
‘Ja prima, druk aan het voorbereiden. Kan je even helpen met de stoeltjes? En ik heb er één extra nodig, want er komt een kindje wennen.’
En terwijl ik help, draaien mijn hersens op volle toeren. ‘Hoe kan dit?’ En vooral: ‘blijft dit goed gaan?’
Even later lopen we naar de lerarenkamer. Onderweg komen we langs het lerarentoilet. Zal ik? Ik besluit het wel te doen.
‘Schat’, zeg ik, ‘ga je nog even plassen?’ En ik ben blij dat er verder niemand op de gang is. En zonder het antwoord af te wachten open ik de deur en zorg dat Luna naar binnen gaat. Ik blijf op de gang wachten voor de zekerheid. En inderdaad, ze doet een plas.
Maar zal het zo goed blijven gaan..?
Blijkbaar ben ik toch in slaap gevallen want ik word wakker van de wekker. 6.30 uur, veel te vroeg maar de plicht roept. Als ik naast me kijk, is Luna nog diep in slaap. Ik besluit Luna nog even te laten liggen en ga zelf douchen. Als ik vijftien minuten later in de slaapkamer kom, is Luna al uit bed gestapt en heeft haar outfit voor vandaag klaargelegd.
Je zou denken dat ze goed aan het opschieten is, maar mijn blik op Luna suggereert iets anders. Ik zie namelijk een Luna met een tut in, koe op bed en een uitgezakte luier onder haar pyjama vandaan, die nu haar spijkerbroek en blouseje aan het klaarleggen is.
‘Goedemorgen, schat,’ zeg ik als ik haar een zoen op haar wang geef. Terwijl ik de zoen geef, pak ik resoluut met mijn hand haar tut uit haar mond. Ik krijg even een bedroefd gezicht maar daar heb ik nu echt geen tijd voor. Over 1,5 uur staan we voor de klas.
Ik spoor Luna aan om te gaan douchen. Als ze even later onder de douche staat, ruim ik de slaapkamer op. Ik laat de speen en Koe op bed liggen maar de rest verdwijnt. Ik had gisterenavond beneden alles al opgeruimd.
Ik ga naar beneden om de tafel te dekken. Geen warme melk en pap, maar gewoon brood en thee voor Luna. Wat ze zelf gaat maken uiteraard. Dat is voor mij zo klaar als een klontje maar ik heb geen idee wat Luna ervan vindt.
Even later zitten we te ontbijten. Geen scène van Luna, die gewoon haar brood heeft gesmeerd. We zijn een stelletje als Luna en Daan, vriend en vriendin. Het gaat niet echt anders dan normaal op een maandagochtend maar ik kan een nerveus gevoel niet onderdrukken.
Na een half uur, ga ik naar boven om mijn tanden te poetsen en mijn spullen te pakken. Natuurlijk op de voet gevolgd door Luna, want ook zij wil frisse tanden. Als Luna zich even later beneden gaat opmaken, ben ik nog in de slaapkamer mijn tas aan het pakken. Even twijfel ik maar ik besluit het toch te doen.
Ik loop naar de kast en pak er een dunne broekluier uit en neem Koe en tut mee. Ik zeg bewust niks tegen Luna maar denk bij mezelf: better safe than sorry!
Bij school aangekomen, geef ik Luna een zoen en gaan we allebei onze eigen kant op. Ik naar links voor de hogere groepen en zij naar rechts voor haar kleuterklas. We zien elkaar zo wel in de lerarenkamer voor koffie en thee.
Op de gang kom ik Hans tegen.
‘Goedemorgen Hans.’
‘Goedemorgen, hoe is het met Luna?’
Even schrik ik. Hij zal toch niks hebben doorgehad? Maar dan bedenk ik me dat hij waarschijnlijk doelt op het feit dat ik zei dat ze niet lekker was gisteravond.
‘Ja, wel iets beter. Gisteravond vroeg naar bed gegaan en ze is er vandaag weer. Hopelijk houdt ze het vol, anders moeten we maar even haar klas verdelen.’
En met deze woorden schiet ik mijn klas in. Ik heb helemaal een rood gezicht. Ik haat liegen maar het kon niet anders.
Vlak voor de koffie, loop ik nog even bij Luna naar binnen. Die is op haar gemak de stoeltjes in de kring aan het zetten en heeft haar voorleesboek al klaar liggen. Waarom snap ik niks van haar af en toe?
‘Dag schat, gaat alles goed?’ En ik krijg een blik van Luna alsof ik gek geworden ben. Waarom zou er iets niet goed zijn?, zie ik in haar ogen.
‘Ja prima, druk aan het voorbereiden. Kan je even helpen met de stoeltjes? En ik heb er één extra nodig, want er komt een kindje wennen.’
En terwijl ik help, draaien mijn hersens op volle toeren. ‘Hoe kan dit?’ En vooral: ‘blijft dit goed gaan?’
Even later lopen we naar de lerarenkamer. Onderweg komen we langs het lerarentoilet. Zal ik? Ik besluit het wel te doen.
‘Schat’, zeg ik, ‘ga je nog even plassen?’ En ik ben blij dat er verder niemand op de gang is. En zonder het antwoord af te wachten open ik de deur en zorg dat Luna naar binnen gaat. Ik blijf op de gang wachten voor de zekerheid. En inderdaad, ze doet een plas.
Maar zal het zo goed blijven gaan..?
tb-verhalen
Beginneling
Heerlijk vervolg weer! Het leest ook met het hoofdstuk makkelijker weg!
Keep up the good work!
Keep up the good work!
Tuutje24
Gewaardeerd Lid
Bedankt voor je reactie, tb-verhalen!
Hoofdstuk 27
De ochtend vliegt om en voor ik het weet is het tien uur, kleine pauze. Terwijl mijn klas gaat buitenspelen, samen met groep 7/8b van Hans, loop ik even naar Luna. Ik vraag Hans of hij even op mijn klas wil letten, zodat ik even bij Luna kan informeren hoe het gaat. ‘En of ze nog droog is’, denk ik erachteraan.
Als ik Luna’s klas binnenloop, word ik als eerste besprongen door vier kleuters.
‘Meester Daan!’ klinkt er van alle kanten.
Als ik me na vijf minuten los heb gewurmd, loop ik naar Luna toe. We zoenen niet, dat mag niet als de kinderen erbij zijn, dus ik vraag alleen maar hoe het met haar gaat.
En weer krijg ik een positief antwoord. En ik kan niet ontkennen dat het inderdaad goed gaat. Luna is gewoon zoals ze altijd is, de lieve, spontane juf, die er helemaal is voor haar kindjes.
Wanneer het even later tijd is voor mij om terug te gaan, fluister ik nog even in Luna’s oor:
‘Als er iets is, kom je naar me toe hè?’ Ik gebruik bewust niet het woord ‘papa’ want ik ben bang dat ze weer terugschiet. Maar dan krijg ik een ander antwoord dat ik niet verwacht terug.
‘Ja, papa..’
En met deze woorden in mijn hoofd loop ik naar mijn eigen klas. Shit, dat was niet de bedoeling. Ik hoop dat het goed blijft gaan.
Gelukkig kijk ik vanuit mijn klas op de gang en van daaruit op het schoolplein dus wanneer Luna een kwartier later met haar kinderen buiten loopt, kan ik haar mooi in de gaten houden.
Ik zet mijn klas aan het lezen en ga zo zitten dat ik naar buiten kan kijken en ook nog mijn eigen kinderen in de gaten kan houden.
Na tien minuten valt me iets op. Luna rent naar binnen en laat haar klas alleen achter. Dit is niet goed. Er moet sowieso altijd iemand bij de klas blijven en Luna is erg verantwoordelijk dus die laat haar klas nooit zomaar alleen. En nu lopen er dus 30 kleuters onbeheerd buiten.
Even twijfel ik of ik naar een van onze collega’s moet gaan want dan moet ik weer liegen. Maar dit kan ik ook niet zo laten. Ik besluit om naar Hans te lopen, die weet tenslotte al dat Luna ‘ziek’ was gisterenavond. Na vijf minuten loop ik naar Luna haar klas, terwijl Hans regelt dat er voor mijn klas wordt gezorgd.
Ik loop naar buiten en besef dat ik een probleem heb. Ik wil en moet naar Luna om te kijken wat er aan de hand is maar ik kan haar kinderen ook niet alleen laten.
Wat nu..?
Hoofdstuk 27
De ochtend vliegt om en voor ik het weet is het tien uur, kleine pauze. Terwijl mijn klas gaat buitenspelen, samen met groep 7/8b van Hans, loop ik even naar Luna. Ik vraag Hans of hij even op mijn klas wil letten, zodat ik even bij Luna kan informeren hoe het gaat. ‘En of ze nog droog is’, denk ik erachteraan.
Als ik Luna’s klas binnenloop, word ik als eerste besprongen door vier kleuters.
‘Meester Daan!’ klinkt er van alle kanten.
Als ik me na vijf minuten los heb gewurmd, loop ik naar Luna toe. We zoenen niet, dat mag niet als de kinderen erbij zijn, dus ik vraag alleen maar hoe het met haar gaat.
En weer krijg ik een positief antwoord. En ik kan niet ontkennen dat het inderdaad goed gaat. Luna is gewoon zoals ze altijd is, de lieve, spontane juf, die er helemaal is voor haar kindjes.
Wanneer het even later tijd is voor mij om terug te gaan, fluister ik nog even in Luna’s oor:
‘Als er iets is, kom je naar me toe hè?’ Ik gebruik bewust niet het woord ‘papa’ want ik ben bang dat ze weer terugschiet. Maar dan krijg ik een ander antwoord dat ik niet verwacht terug.
‘Ja, papa..’
En met deze woorden in mijn hoofd loop ik naar mijn eigen klas. Shit, dat was niet de bedoeling. Ik hoop dat het goed blijft gaan.
Gelukkig kijk ik vanuit mijn klas op de gang en van daaruit op het schoolplein dus wanneer Luna een kwartier later met haar kinderen buiten loopt, kan ik haar mooi in de gaten houden.
Ik zet mijn klas aan het lezen en ga zo zitten dat ik naar buiten kan kijken en ook nog mijn eigen kinderen in de gaten kan houden.
Na tien minuten valt me iets op. Luna rent naar binnen en laat haar klas alleen achter. Dit is niet goed. Er moet sowieso altijd iemand bij de klas blijven en Luna is erg verantwoordelijk dus die laat haar klas nooit zomaar alleen. En nu lopen er dus 30 kleuters onbeheerd buiten.
Even twijfel ik of ik naar een van onze collega’s moet gaan want dan moet ik weer liegen. Maar dit kan ik ook niet zo laten. Ik besluit om naar Hans te lopen, die weet tenslotte al dat Luna ‘ziek’ was gisterenavond. Na vijf minuten loop ik naar Luna haar klas, terwijl Hans regelt dat er voor mijn klas wordt gezorgd.
Ik loop naar buiten en besef dat ik een probleem heb. Ik wil en moet naar Luna om te kijken wat er aan de hand is maar ik kan haar kinderen ook niet alleen laten.
Wat nu..?
luierdikkie
ik ben eigenlijk nog heel klein
Ikke ook !1 !1
Easy-Ryder
Wil graag meer mijn AB deel ontdekken
Nog eventjes geduld dan lijkt mij en kinderen die vragen die ..................
