Verhaal Klaar Luna en haar Papa Daan
- Onderwerp starter Tuutje24
- Startdatum
Tuutje24
Gewaardeerd Lid
Hoofdstuk 28
Gelukkig hoef ik hier zelf niet te lang over na te denken. Na vijf minuten komt de directeur naar me toe met de mededeling dat hij voor de klas zorgt, zodat ik even bij Luna kan kijken.
Een zucht van verlichting gaat door me heen. Stel dat híj bij Luna was gaan kijken en mij bij de kindjes had gelaten. Ik heb geen idee wat ik daarvan had moeten maken.
Ik loop naar binnen. Vanaf het schoolplein kon ik al zien dat Luna niet in haar klas was dus ze zal óf in de lerarenkamer zitten óf in de wc.
Er wordt niet veel van mijn denkvermogen gevraagd want zodra ik de deur doorloop, is het raak. Een spoor van voetstappen leidt mij naar het lerarentoilet. Ik begin te trillen. Stel dat iemand dit heeft gezien! Ik word nerveus en ga sneller lopen. Dit kan ons wel eens onze baan kosten als iemand erachter komt. Ik kijk op mijn horloge: nog 10 minuten voordat het tijd is voor de kleuters om naar binnen te gaan.
Met dit in mijn achterhoofd, klop ik op de deur. Geen reactie. ‘Luna, ik ben het, Daan.’
Het slot gaat open en wat ik daar aantref, maakt me nog meer gespannen.
Luna zit op het toilet met haar duim in haar mond. En dat niet alleen, de hele wc en haar broek zijn nat.
Ik ben ontzettend boos. Dit hadden we niet afgesproken. En wie kan ons hier weer uitredden? Ik zeker! Luna besluit om maar weer klein te zijn, brengt allebei onze banen in gevaar en plast in haar broek zonder zich ook maar ergens druk om te maken.
Ik heb alleen nu geen tijd voor die gedachten. Ik moet opschieten en Luna hier weghalen.
Zonder iets te zeggen, trek ik Luna omhoog en neem haar mee naar de auto. Godzijdank zijn alle klassen aan het werk of buiten aan het spelen, dus we komen niemand tegen. In de auto leg ik een handdoek op de achterbank neer en zet Luna erbovenop. Doe de deur op slot en ga terug naar binnen.
Ik loop naar buiten en vertel tegen de directeur dat Luna blijkbaar nog niet helemaal beter was en ik haar naar huis ga brengen. Hans zorgt voor mijn klas en de directeur blijft bij die van Luna totdat ik terug ben, daarna worden de kleuters verdeeld. Onderweg naar de auto loop ik langs de conciërge. Ik vertel dat ik vermoed dat een kleuter een ongelukje heeft gehad in het kleuterhalletje naar buiten en of hij even wil dweilen. En dat ik denk dat de kleuter verschoond is op het lerarentoilet want ook die is nat. Nadat we dit hebben afgesproken, loop ik zelf nog even terug naar Luna’s klas voor haar tas en naar de mijne voor mijn tas. Ik bedank Hans voor de zorgen en vertel tegen mijn kinderen dat ik na de middagpauze weer terug ben.
‘Beterschap met juf Luna, meester!’, klinkt er van alle kanten.
‘Jullie moesten eens weten hoever jullie ernaast zitten..’, bedenk ik…
Gelukkig hoef ik hier zelf niet te lang over na te denken. Na vijf minuten komt de directeur naar me toe met de mededeling dat hij voor de klas zorgt, zodat ik even bij Luna kan kijken.
Een zucht van verlichting gaat door me heen. Stel dat híj bij Luna was gaan kijken en mij bij de kindjes had gelaten. Ik heb geen idee wat ik daarvan had moeten maken.
Ik loop naar binnen. Vanaf het schoolplein kon ik al zien dat Luna niet in haar klas was dus ze zal óf in de lerarenkamer zitten óf in de wc.
Er wordt niet veel van mijn denkvermogen gevraagd want zodra ik de deur doorloop, is het raak. Een spoor van voetstappen leidt mij naar het lerarentoilet. Ik begin te trillen. Stel dat iemand dit heeft gezien! Ik word nerveus en ga sneller lopen. Dit kan ons wel eens onze baan kosten als iemand erachter komt. Ik kijk op mijn horloge: nog 10 minuten voordat het tijd is voor de kleuters om naar binnen te gaan.
Met dit in mijn achterhoofd, klop ik op de deur. Geen reactie. ‘Luna, ik ben het, Daan.’
Het slot gaat open en wat ik daar aantref, maakt me nog meer gespannen.
Luna zit op het toilet met haar duim in haar mond. En dat niet alleen, de hele wc en haar broek zijn nat.
Ik ben ontzettend boos. Dit hadden we niet afgesproken. En wie kan ons hier weer uitredden? Ik zeker! Luna besluit om maar weer klein te zijn, brengt allebei onze banen in gevaar en plast in haar broek zonder zich ook maar ergens druk om te maken.
Ik heb alleen nu geen tijd voor die gedachten. Ik moet opschieten en Luna hier weghalen.
Zonder iets te zeggen, trek ik Luna omhoog en neem haar mee naar de auto. Godzijdank zijn alle klassen aan het werk of buiten aan het spelen, dus we komen niemand tegen. In de auto leg ik een handdoek op de achterbank neer en zet Luna erbovenop. Doe de deur op slot en ga terug naar binnen.
Ik loop naar buiten en vertel tegen de directeur dat Luna blijkbaar nog niet helemaal beter was en ik haar naar huis ga brengen. Hans zorgt voor mijn klas en de directeur blijft bij die van Luna totdat ik terug ben, daarna worden de kleuters verdeeld. Onderweg naar de auto loop ik langs de conciërge. Ik vertel dat ik vermoed dat een kleuter een ongelukje heeft gehad in het kleuterhalletje naar buiten en of hij even wil dweilen. En dat ik denk dat de kleuter verschoond is op het lerarentoilet want ook die is nat. Nadat we dit hebben afgesproken, loop ik zelf nog even terug naar Luna’s klas voor haar tas en naar de mijne voor mijn tas. Ik bedank Hans voor de zorgen en vertel tegen mijn kinderen dat ik na de middagpauze weer terug ben.
‘Beterschap met juf Luna, meester!’, klinkt er van alle kanten.
‘Jullie moesten eens weten hoever jullie ernaast zitten..’, bedenk ik…
luierdikkie
ik ben eigenlijk nog heel klein
Ik zit nog steeds in spanning.
Gr Luierdikkie
Gr Luierdikkie
Tuutje24
Gewaardeerd Lid
Hoofdstuk 29
Met snelle passen loop ik naar de auto. De woede wordt steeds heviger. Hoe haalt ze het in haar hoofd?! Gewoon even midden op de dag in haar broek plassen. Ik word langzaam wanhopig. Wat moet ik doen om ervoor te zorgen dat dit niet meer gebeurt?
Stel dat ik niet naar buiten had gekeken, ik niet op haar had gelet, hoe was het dan afgelopen?
Wanneer ik bij de auto ben, besluit ik helemaal niks te zeggen. Ik ben zo boos, dat er toch niks zinnigs uitkomt. Als we vijf minuten rijden, bedenk ik me dat ik in mijn tas nog een pamperbroekje heb en speen en Koe maar die kan Luna vergeten. Ik ben niet van plan om het Luna ook maar enigszins comfortabel te maken.
Onderweg kijk ik meerdere keren in de binnenspiegel maar Luna kijkt alleen maar heel zielig naar beneden. Ik vind het helemaal prima.
Wanneer we na 10 minuten thuiskomen, maak ik de achterdeur open en neem Luna aan haar arm mee naar binnen. Daar aangekomen, zet ik haar in de hoek. Wanneer ze in de hoek staat, trek ik haar broek en onderbroek naar beneden en doe het pamperbroekje aan. Billenkoek kan altijd nog en een natte vloer zou helemaal mijn humeur naar het nulpunt brengen.
‘Luna, jij blijft hier voorlopig maar even staan. Papa is heel erg boos op jou!’
Nadat ik dit heb gezegd, loop ik naar boven om Luna’s spullen in de wasmachine te gooien. Als ik na 10 minuten beneden kom, staat Luna nog keurig in de hoek.
Dat scheelt weer een keer strijd. Maar wat moet ik nou met haar aan? Ik moet zo weer terug naar school…
Met snelle passen loop ik naar de auto. De woede wordt steeds heviger. Hoe haalt ze het in haar hoofd?! Gewoon even midden op de dag in haar broek plassen. Ik word langzaam wanhopig. Wat moet ik doen om ervoor te zorgen dat dit niet meer gebeurt?
Stel dat ik niet naar buiten had gekeken, ik niet op haar had gelet, hoe was het dan afgelopen?
Wanneer ik bij de auto ben, besluit ik helemaal niks te zeggen. Ik ben zo boos, dat er toch niks zinnigs uitkomt. Als we vijf minuten rijden, bedenk ik me dat ik in mijn tas nog een pamperbroekje heb en speen en Koe maar die kan Luna vergeten. Ik ben niet van plan om het Luna ook maar enigszins comfortabel te maken.
Onderweg kijk ik meerdere keren in de binnenspiegel maar Luna kijkt alleen maar heel zielig naar beneden. Ik vind het helemaal prima.
Wanneer we na 10 minuten thuiskomen, maak ik de achterdeur open en neem Luna aan haar arm mee naar binnen. Daar aangekomen, zet ik haar in de hoek. Wanneer ze in de hoek staat, trek ik haar broek en onderbroek naar beneden en doe het pamperbroekje aan. Billenkoek kan altijd nog en een natte vloer zou helemaal mijn humeur naar het nulpunt brengen.
‘Luna, jij blijft hier voorlopig maar even staan. Papa is heel erg boos op jou!’
Nadat ik dit heb gezegd, loop ik naar boven om Luna’s spullen in de wasmachine te gooien. Als ik na 10 minuten beneden kom, staat Luna nog keurig in de hoek.
Dat scheelt weer een keer strijd. Maar wat moet ik nou met haar aan? Ik moet zo weer terug naar school…
Tuutje24
Gewaardeerd Lid
Bedankt voor jullie reacties! Dit hoofdstuk is weer iets langer, het volgende ook 
Hoofdstuk 30
Na nog eens 10 minuten vind ik het goed geweest. Niet dat ik eruit ben wat er moet gebeuren maar nog langer in de hoek staan, is ook weer wat veel van het goede.
Ik loop naar de hoek en ga voor Luna op mijn hurken zitten.
‘Luna, papa weet niet meer wat er moet gebeuren. We hebben zulke goede afspraken gemaakt en toch plast Luna in haar broek. En dat kan écht niet op school. Als er andere mensen achterkomen, dan heeft papa en Luna ook, geen baan meer. Ik wil dat jij nu gaat douchen en je blijft thuis want op school denken ze dat je ziek bent. Opschieten en ik wil je de rest van de middag niet meer horen. Ik moet terug naar school.’
Zonder een zoen of een zwaai, loop ik naar de auto en ga naar school.
En natuurlijk kan ik me daar voor geen meter concentreren. Een kwartier voordat de kinderen uit zijn, zet ik een Klokhuis-filmpje op, zodat ik alvast wat kan nakijken en kan bedenken wat ik straks moet doen.
Nadat ik de kinderen heb uitgezwaaid, ruim ik op en ga verder nakijken. Helaas niet vroeg naar huis want er staat een vergadering op het programma.
Als ik uiteindelijk om half 6 naar mijn auto loop, ben ik kapot. Maar thuis is er ook geen mogelijkheid om te gaan zitten want er moet nogal wat besproken worden.
Wanneer ik om 18.00 uur het huis binnenstap, ruik ik het meteen: verse erwtensoep. Mijn favoriet en duidelijk een manier van Luna om het goed te maken. Harstikke lief en lekker maar dit lost natuurlijk niks op.
‘Dag schat.’, zeg ik als ik binnenkom. Nadat Luna me heeft begroet met een zoen, ga ik op de bank zitten. Ik slaak een diepe zucht en weet niet wat ik moet zeggen.
Luna weet zich duidelijk ook geen houding te geven want ze blijft lopen. Dit doet me denken aan de sfeer nadat ze het verteld had dat ze AB was. Zij is net zo bang en ik, ik ben op dit moment meer gespannen dan bang. Want ik heb het gevoel dat ik de enige ben die hier controle over wil houden en de verantwoordelijkheid neemt. Gespannen omdat ik niet weet hoe het opgelost moet worden. We hebben zo’n leuke baan en een goede relatie.
Dit kan echt niet, maar hoe krijg ik dat aan Luna’s verstand gepeuterd?
Hoofdstuk 30
Na nog eens 10 minuten vind ik het goed geweest. Niet dat ik eruit ben wat er moet gebeuren maar nog langer in de hoek staan, is ook weer wat veel van het goede.
Ik loop naar de hoek en ga voor Luna op mijn hurken zitten.
‘Luna, papa weet niet meer wat er moet gebeuren. We hebben zulke goede afspraken gemaakt en toch plast Luna in haar broek. En dat kan écht niet op school. Als er andere mensen achterkomen, dan heeft papa en Luna ook, geen baan meer. Ik wil dat jij nu gaat douchen en je blijft thuis want op school denken ze dat je ziek bent. Opschieten en ik wil je de rest van de middag niet meer horen. Ik moet terug naar school.’
Zonder een zoen of een zwaai, loop ik naar de auto en ga naar school.
En natuurlijk kan ik me daar voor geen meter concentreren. Een kwartier voordat de kinderen uit zijn, zet ik een Klokhuis-filmpje op, zodat ik alvast wat kan nakijken en kan bedenken wat ik straks moet doen.
Nadat ik de kinderen heb uitgezwaaid, ruim ik op en ga verder nakijken. Helaas niet vroeg naar huis want er staat een vergadering op het programma.
Als ik uiteindelijk om half 6 naar mijn auto loop, ben ik kapot. Maar thuis is er ook geen mogelijkheid om te gaan zitten want er moet nogal wat besproken worden.
Wanneer ik om 18.00 uur het huis binnenstap, ruik ik het meteen: verse erwtensoep. Mijn favoriet en duidelijk een manier van Luna om het goed te maken. Harstikke lief en lekker maar dit lost natuurlijk niks op.
‘Dag schat.’, zeg ik als ik binnenkom. Nadat Luna me heeft begroet met een zoen, ga ik op de bank zitten. Ik slaak een diepe zucht en weet niet wat ik moet zeggen.
Luna weet zich duidelijk ook geen houding te geven want ze blijft lopen. Dit doet me denken aan de sfeer nadat ze het verteld had dat ze AB was. Zij is net zo bang en ik, ik ben op dit moment meer gespannen dan bang. Want ik heb het gevoel dat ik de enige ben die hier controle over wil houden en de verantwoordelijkheid neemt. Gespannen omdat ik niet weet hoe het opgelost moet worden. We hebben zo’n leuke baan en een goede relatie.
Dit kan echt niet, maar hoe krijg ik dat aan Luna’s verstand gepeuterd?
Tuutje24
Gewaardeerd Lid
Hoofdstuk 31
Na tien minuten gezwegen te hebben, vind ik het genoeg geweest. Ik ga geen tijd verspillen als papa en Luna aanspreken alsof ze klein is, want dat werkt duidelijk niet. En eerlijk gezegd, heb ik daar ook helemaal geen zin in op dit moment.
‘Luun, kom eens even zitten. We moeten praten.’
Terwijl Luna gaat zitten, zeg ze: ‘Nee Daan, ik wil eerst wat zeggen.’
Ik knik dat ik het begrijp en wacht af.
‘Ik wil eerst zeggen dat ik ontzettend spijt heb van wat ik vanmiddag heb gedaan. Het was harstikke onverantwoordelijk en ik heb jou met de ellende opgescheept. Ik snap heel goed dat je boos op me bent en als je een tijd niet meer wilt spelen. Ik weet dat het raar klinkt maar ik kon gisteren en vandaag niet goed ‘loskomen’ van het klein zijn. Ik weet dat het niet kan en dat het absoluut niet mag gebeuren maar ergens had ik vanmorgen dat besef niet. Vertel maar wat ik moet doen om het goed te maken.’
Ik laat haar woorden op me inwerken. En als ik eerlijk ben, stellen deze woorden me maar half gerust. Gelukkig weet Luna dat ze fout zat en beseft ze dat het niet kan maar ze vertelt ook dat ze niet goed los kon komen van het klein zijn. En dat probleem hebben we nog nooit eerder gehad. Ik moet iets verstandigs terugzeggen.
‘Schat, ik ben blij dat je zelf beseft dat het niet mag gebeuren. Maar ik maak me eerlijk gezegd echt zorgen om je. Hoe moet dit nou verder? Moeten we alleen maar spelen in de vakanties zodat er ruim voordat we moeten werken weer kunnen afbouwen? Of moeten we nu maar een tijdje niet spelen? Of, en dit heeft echt niet mijn voorkeur, wil je gewoon zo doorgaan?’
Ik zie dat Luna het ook niet meer weet. Maar ik ben het even zat om steeds de beslissingen te moeten nemen. En ‘clearely’ hebben mijn beslissingen ook geen zoden aan de dijk gezet afgelopen dagen. En ik wil dat Luna eigenlijk zelf met iets komt of instemt, zodat ze er niet onderuit kan om zich eraan te houden.
Maar wat..?
Na tien minuten gezwegen te hebben, vind ik het genoeg geweest. Ik ga geen tijd verspillen als papa en Luna aanspreken alsof ze klein is, want dat werkt duidelijk niet. En eerlijk gezegd, heb ik daar ook helemaal geen zin in op dit moment.
‘Luun, kom eens even zitten. We moeten praten.’
Terwijl Luna gaat zitten, zeg ze: ‘Nee Daan, ik wil eerst wat zeggen.’
Ik knik dat ik het begrijp en wacht af.
‘Ik wil eerst zeggen dat ik ontzettend spijt heb van wat ik vanmiddag heb gedaan. Het was harstikke onverantwoordelijk en ik heb jou met de ellende opgescheept. Ik snap heel goed dat je boos op me bent en als je een tijd niet meer wilt spelen. Ik weet dat het raar klinkt maar ik kon gisteren en vandaag niet goed ‘loskomen’ van het klein zijn. Ik weet dat het niet kan en dat het absoluut niet mag gebeuren maar ergens had ik vanmorgen dat besef niet. Vertel maar wat ik moet doen om het goed te maken.’
Ik laat haar woorden op me inwerken. En als ik eerlijk ben, stellen deze woorden me maar half gerust. Gelukkig weet Luna dat ze fout zat en beseft ze dat het niet kan maar ze vertelt ook dat ze niet goed los kon komen van het klein zijn. En dat probleem hebben we nog nooit eerder gehad. Ik moet iets verstandigs terugzeggen.
‘Schat, ik ben blij dat je zelf beseft dat het niet mag gebeuren. Maar ik maak me eerlijk gezegd echt zorgen om je. Hoe moet dit nou verder? Moeten we alleen maar spelen in de vakanties zodat er ruim voordat we moeten werken weer kunnen afbouwen? Of moeten we nu maar een tijdje niet spelen? Of, en dit heeft echt niet mijn voorkeur, wil je gewoon zo doorgaan?’
Ik zie dat Luna het ook niet meer weet. Maar ik ben het even zat om steeds de beslissingen te moeten nemen. En ‘clearely’ hebben mijn beslissingen ook geen zoden aan de dijk gezet afgelopen dagen. En ik wil dat Luna eigenlijk zelf met iets komt of instemt, zodat ze er niet onderuit kan om zich eraan te houden.
Maar wat..?
Tuutje24
Gewaardeerd Lid
Hoofdstuk 32
Het is duidelijk dat Luna ook geen oplossing heeft want we zijn ondertussen een half uur verder en geen nieuwe ideeën. Ik heb wel wat gedachten over hoe ik het verder wil. Ik stel voor dat we alvast gaan eten.
Tijdens het eten wordt de sfeer er ook niet beter op. De erwtensoep smaakt me niet en ik schuif mijn bord opzij. Als ik naar Luna opkijk, zie ik dat ook haar bord nog vol is.
‘Schat, we moeten knopen doorhakken. Wat moeten we gaan doen?’
Luna blijft zwijgen maar ik ben niet meer zo geïrriteerd als daarnet. Er komen blijkbaar geen ideeën van haar kant, prima, maar dan worden de mijne wel tot in de puntjes uitgevoerd. Wordt dit niet gedaan, dan is het voor mij klaar en wordt er een hele lange tijd niet meer gespeeld. ‘My house, my rules’.
Ik vertel dit tegen Luna en ik krijg een verlegen knikje terug.
‘Luna, we gaan hier in huis de komende tijd anders doen. De weken worden anders dan je gewend bent. Ik wil niet meer dat er dingen gebeuren zoals vanmiddag. Ik wil dat je altijd doet wat papa zegt. Gebeurt dat niet, dan krijg je straf. Buitenshuis, zeker op school, gedraag je je zoals het hoort. Je plast niet in je broek en je spreekt mij niet aan als papa. Je bent grote Luna.
Als dit op school goed gaat, mag je na schooltijd als de kinderen weg zijn, bij papa in de klas komen. Je krijgt dan van papa een luierbroekje, die je aan gaat doen in de wc. Daarna ga je zelf je taken doen in jouw klas. We gaan samen naar huis en op de terugweg krijg je speen en Koe van papa. Thuis gaat papa koken en mag Luna spelen. Luna blijft kleine Luna tot de volgende ochtend. ’s Morgens gaat Luna zelf douchen en kleedt ze zich aan. Daarna gaan we als grote mensen eten en als grote mensen naar school. Als het weekend is, mag Luna klein zijn, maar alleen als het doordeweeks goed is gegaan. Gebeuren er ongelukjes, dan mag Luna absoluut geen klein meisje zijn en ben ik geen papa. Ik leg dan alle tutties weg, geen speelgoedjes en geen luiers. Als je wel lief en groot bent geweest, mag je lekker spelen en doet papa jou een luier om.’
Ik pauzeer even. Het is een hoop te behappen in één keer. Ik kijk of Luna het snapt. Ik wil dagritmekaarten gebruiken in huis. Deze gebruiken we ook bij de kleuters. Op deze kaarten staan alle activiteiten van de dag zoals buiten spelen, werken, eten, jas aandoen etc. Ik hoop dat dit Luna kan helpen bij de overgangen die we moeten gaan maken en die onvermijdelijk zijn in het leven. Ik ga ze vanavond zelf maken, lamineren en ophangen.
‘Papa gaat in de keuken kaartjes ophangen voor de dag. Deze kaartjes kent Luna wel van school. Elke avond hangt papa het schema op voor de volgende dag. Dan gaan we voordat Luna naar bedje gaat, samen kijken wat we gaan doen en wat papa verwacht van Luna. ’s Morgens kijken we nog een keer voordat we naar school gaan.’
Er komt ook nog een lijstje met regels in de keuken te hangen maar die zal Luna vanzelf wel zien. Voor nu genoeg gepraat. Ik besluit meteen over te gaan tot actie.
‘Kom schat, lekker naar boven. Luna gaat in badje en daarna doen we nog een flesje beneden. Daarna gaat Luna naar bedje.’
Ik neem Luna resoluut mee naar boven. Ik zie aan haar gezicht dat ze er werkelijk niets van snapt. Ze was duidelijk bang dat ze niet meer klein mocht zijn. Ik merk wel dat ze het fijn vindt dat ik het voortouw neem.
Even later zit Luna lekker in bad. Geen speelgoed deze keer. Ik laat Luna even alleen en pak haar spulletjes voor de nacht. Een dikke luier, romper en een pyjama. Haar slaapzak leg ik alvast open op het bedje neer.
Ik ga naar de badkamer en trek de stop uit het bad. Ik pak twee grote handdoeken en begin met één Luna’s haren af te drogen. Draai hem om haar hoofd en droog met de andere handdoek haar lijf af. Draag haar naar de commode en leg haar neer. Ik geef Luna haar Koe en tutje. Ik leg een lekkere dikke luier onder haar neer en smeer haar billetjes in met sudocrème. Trek de luier naar voren en doe snel het rompertje aan. Ik wil Luna een beetje op tijd in bed hebben zodat ik vanavond rustig de plannen uit kan voeren. Ik trek Luna aan haar handjes omhoog totdat ze zit en trek het shirtje van de pyjama over haar hoofd. Daarna de broek van de pyjama en we kunnen naar beneden.
‘Kom schat, gauw naar de bank. Lekker liggen, dan komt papa een flesje brengen.’
Als ik in de keuken sta, slaak ik een diepe zucht. Hopelijk werkt dit…
Het is duidelijk dat Luna ook geen oplossing heeft want we zijn ondertussen een half uur verder en geen nieuwe ideeën. Ik heb wel wat gedachten over hoe ik het verder wil. Ik stel voor dat we alvast gaan eten.
Tijdens het eten wordt de sfeer er ook niet beter op. De erwtensoep smaakt me niet en ik schuif mijn bord opzij. Als ik naar Luna opkijk, zie ik dat ook haar bord nog vol is.
‘Schat, we moeten knopen doorhakken. Wat moeten we gaan doen?’
Luna blijft zwijgen maar ik ben niet meer zo geïrriteerd als daarnet. Er komen blijkbaar geen ideeën van haar kant, prima, maar dan worden de mijne wel tot in de puntjes uitgevoerd. Wordt dit niet gedaan, dan is het voor mij klaar en wordt er een hele lange tijd niet meer gespeeld. ‘My house, my rules’.
Ik vertel dit tegen Luna en ik krijg een verlegen knikje terug.
‘Luna, we gaan hier in huis de komende tijd anders doen. De weken worden anders dan je gewend bent. Ik wil niet meer dat er dingen gebeuren zoals vanmiddag. Ik wil dat je altijd doet wat papa zegt. Gebeurt dat niet, dan krijg je straf. Buitenshuis, zeker op school, gedraag je je zoals het hoort. Je plast niet in je broek en je spreekt mij niet aan als papa. Je bent grote Luna.
Als dit op school goed gaat, mag je na schooltijd als de kinderen weg zijn, bij papa in de klas komen. Je krijgt dan van papa een luierbroekje, die je aan gaat doen in de wc. Daarna ga je zelf je taken doen in jouw klas. We gaan samen naar huis en op de terugweg krijg je speen en Koe van papa. Thuis gaat papa koken en mag Luna spelen. Luna blijft kleine Luna tot de volgende ochtend. ’s Morgens gaat Luna zelf douchen en kleedt ze zich aan. Daarna gaan we als grote mensen eten en als grote mensen naar school. Als het weekend is, mag Luna klein zijn, maar alleen als het doordeweeks goed is gegaan. Gebeuren er ongelukjes, dan mag Luna absoluut geen klein meisje zijn en ben ik geen papa. Ik leg dan alle tutties weg, geen speelgoedjes en geen luiers. Als je wel lief en groot bent geweest, mag je lekker spelen en doet papa jou een luier om.’
Ik pauzeer even. Het is een hoop te behappen in één keer. Ik kijk of Luna het snapt. Ik wil dagritmekaarten gebruiken in huis. Deze gebruiken we ook bij de kleuters. Op deze kaarten staan alle activiteiten van de dag zoals buiten spelen, werken, eten, jas aandoen etc. Ik hoop dat dit Luna kan helpen bij de overgangen die we moeten gaan maken en die onvermijdelijk zijn in het leven. Ik ga ze vanavond zelf maken, lamineren en ophangen.
‘Papa gaat in de keuken kaartjes ophangen voor de dag. Deze kaartjes kent Luna wel van school. Elke avond hangt papa het schema op voor de volgende dag. Dan gaan we voordat Luna naar bedje gaat, samen kijken wat we gaan doen en wat papa verwacht van Luna. ’s Morgens kijken we nog een keer voordat we naar school gaan.’
Er komt ook nog een lijstje met regels in de keuken te hangen maar die zal Luna vanzelf wel zien. Voor nu genoeg gepraat. Ik besluit meteen over te gaan tot actie.
‘Kom schat, lekker naar boven. Luna gaat in badje en daarna doen we nog een flesje beneden. Daarna gaat Luna naar bedje.’
Ik neem Luna resoluut mee naar boven. Ik zie aan haar gezicht dat ze er werkelijk niets van snapt. Ze was duidelijk bang dat ze niet meer klein mocht zijn. Ik merk wel dat ze het fijn vindt dat ik het voortouw neem.
Even later zit Luna lekker in bad. Geen speelgoed deze keer. Ik laat Luna even alleen en pak haar spulletjes voor de nacht. Een dikke luier, romper en een pyjama. Haar slaapzak leg ik alvast open op het bedje neer.
Ik ga naar de badkamer en trek de stop uit het bad. Ik pak twee grote handdoeken en begin met één Luna’s haren af te drogen. Draai hem om haar hoofd en droog met de andere handdoek haar lijf af. Draag haar naar de commode en leg haar neer. Ik geef Luna haar Koe en tutje. Ik leg een lekkere dikke luier onder haar neer en smeer haar billetjes in met sudocrème. Trek de luier naar voren en doe snel het rompertje aan. Ik wil Luna een beetje op tijd in bed hebben zodat ik vanavond rustig de plannen uit kan voeren. Ik trek Luna aan haar handjes omhoog totdat ze zit en trek het shirtje van de pyjama over haar hoofd. Daarna de broek van de pyjama en we kunnen naar beneden.
‘Kom schat, gauw naar de bank. Lekker liggen, dan komt papa een flesje brengen.’
Als ik in de keuken sta, slaak ik een diepe zucht. Hopelijk werkt dit…
Tuutje24
Gewaardeerd Lid
Hoofdstuk 33
Even later loop ik met flesje en al naar de bank. Daar is Luna inderdaad heerlijk gaan liggen. Als ik eraan kom, gaat ze gauw zitten om even later weer terug te gaan liggen, deze keer met haar hoofd op mijn schoot. Terwijl ik haar het flesje geef, zing ik zachtjes een liedje. Ik merk dat dit Luna goed doet. Ik wil niet dat ze onrustig gaat slapen met het idee dat ik nog erg boos ben of dat ze bang is ergens voor.
Na tien minuutjes zet ik het flesje op tafel en til Luna op. We lopen de trap op en ik leg haar in het bedje. Streel haar door haar haartjes en zeg: ‘Slaap lekker, schatje, tot morgen.’ En klap het hekje omhoog. Terwijl Luna slaperig naar me opkijkt, zet ik de mobile aan en geef haar nog een zoen.
Ik loop zachtjes de kamer uit en zet de deur op een kier.
Terwijl ik naar beneden loop, maak ik een plannetje voor vanavond. Ik heb geen zin om de hele avond dagritmekaarten te gaan knippen en verder niets te doen.
Beneden pak ik snel een biertje en kruip achter mijn laptop. Uit onze knutsel-la pak ik een stapel gekleurd papier. Ik zoek op internet leuke dagritmekaarten uit, van Nijntje. Ik zet ze in een Word bestand en print ze uit. Daarna knip ik ze uit, plak ze op het gekleurde papier en haal ze door de lamineermachine. Daarna nogmaals uitknippen. Wanneer ik een uur later klaar ben, ben ik er nog niet. Ik heb ook nog iets nodig om ze op de hangen/plakken. Ik heb geen zin om een heel plankje in elkaar te knutselen, tenminste niet vanavond. Daarom besluit ik om de kaarten voor morgen aan de kast te plakken met buddy. Dat lijkt op kauwgom en heeft hetzelfde effect, met als enige verschil dat je het ook weer moeiteloos ergens af kan halen. Ideaal.
De kaartjes voor morgen zijn:
Opstaan – douchen – aankleden – ontbijten – naar school – thuis komen – eten en drinken – spelen – avondeten – pyjama aan – flesje en verhaaltje lezen – slapen
Ik maak het zo specifiek mogelijk om verwarring te voorkomen. We zullen vanzelf zien of we met minder kaartjes toekunnen.
Ik bel Hans op en vraag hem of hij vervanging kan regelen voor morgenmiddag voor Luna en voor mij . Ik vertel dat Luna niet helemaal lekker is maar graag morgenochtend les wil geven omdat er een nieuw kindje komt wennen. Ik ga dan ’s middags met haar mee naar huis, zodat we allebei er weer volledig zijn woensdag.
Als dat geregeld is, kan ik eindelijk even uitrusten.
Om 22.30 stap ik uitgeput mijn bed in, ik ben benieuwd naar morgen…
Even later loop ik met flesje en al naar de bank. Daar is Luna inderdaad heerlijk gaan liggen. Als ik eraan kom, gaat ze gauw zitten om even later weer terug te gaan liggen, deze keer met haar hoofd op mijn schoot. Terwijl ik haar het flesje geef, zing ik zachtjes een liedje. Ik merk dat dit Luna goed doet. Ik wil niet dat ze onrustig gaat slapen met het idee dat ik nog erg boos ben of dat ze bang is ergens voor.
Na tien minuutjes zet ik het flesje op tafel en til Luna op. We lopen de trap op en ik leg haar in het bedje. Streel haar door haar haartjes en zeg: ‘Slaap lekker, schatje, tot morgen.’ En klap het hekje omhoog. Terwijl Luna slaperig naar me opkijkt, zet ik de mobile aan en geef haar nog een zoen.
Ik loop zachtjes de kamer uit en zet de deur op een kier.
Terwijl ik naar beneden loop, maak ik een plannetje voor vanavond. Ik heb geen zin om de hele avond dagritmekaarten te gaan knippen en verder niets te doen.
Beneden pak ik snel een biertje en kruip achter mijn laptop. Uit onze knutsel-la pak ik een stapel gekleurd papier. Ik zoek op internet leuke dagritmekaarten uit, van Nijntje. Ik zet ze in een Word bestand en print ze uit. Daarna knip ik ze uit, plak ze op het gekleurde papier en haal ze door de lamineermachine. Daarna nogmaals uitknippen. Wanneer ik een uur later klaar ben, ben ik er nog niet. Ik heb ook nog iets nodig om ze op de hangen/plakken. Ik heb geen zin om een heel plankje in elkaar te knutselen, tenminste niet vanavond. Daarom besluit ik om de kaarten voor morgen aan de kast te plakken met buddy. Dat lijkt op kauwgom en heeft hetzelfde effect, met als enige verschil dat je het ook weer moeiteloos ergens af kan halen. Ideaal.
De kaartjes voor morgen zijn:
Opstaan – douchen – aankleden – ontbijten – naar school – thuis komen – eten en drinken – spelen – avondeten – pyjama aan – flesje en verhaaltje lezen – slapen
Ik maak het zo specifiek mogelijk om verwarring te voorkomen. We zullen vanzelf zien of we met minder kaartjes toekunnen.
Ik bel Hans op en vraag hem of hij vervanging kan regelen voor morgenmiddag voor Luna en voor mij . Ik vertel dat Luna niet helemaal lekker is maar graag morgenochtend les wil geven omdat er een nieuw kindje komt wennen. Ik ga dan ’s middags met haar mee naar huis, zodat we allebei er weer volledig zijn woensdag.
Als dat geregeld is, kan ik eindelijk even uitrusten.
Om 22.30 stap ik uitgeput mijn bed in, ik ben benieuwd naar morgen…
Tuutje24
Gewaardeerd Lid
Hoofdstuk 34
De wekker gaat om 6.15 uur. Ik heb hem bewust een kwartier eerder gezet zodat we zo min mogelijk stress hebben vanmorgen.
Ik ga zelf eerst douchen. Als ik een kwartier later de badkamer uitloop, is er nog geen geluid te horen uit Luna’s kamertje. Dat is altijd zo wanneer ze als klein meisje in haar kamertje slaapt. Op de een of andere manier slaapt ze daar beter en langer. Heeft toch een deel met ontspanning te maken. Ze kan zich volledig overgeven.
Ik besluit om Luna toch maar wakker te maken, zeker als ze nog zo diep slaapt duurt het langer eer we beneden zijn. Ik loop het kamertje binnen en klik het licht aan.
‘Goedemorgen lieverdje.’, zeg ik terwijl ik naar het bedje loop en de zijkant naar beneden klap. Ik ga op mijn hurken zitten en aai Luna even over haar bolletje. Meer dan een zucht komt er niet uit. Ik trek voorzichtig de dekens van haar af en voel met mijn hand in de slaapzak. Een hele natte maar gelukkig geen vieze luier.
‘We moeten opstaan. We gaan zo naar school, Luun.’ Er komt al wat meer beweging in en de oogjes gaan open.
‘Papa!’, komt er uit het bedje. Luna is helemaal enthousiast dat ik haar kom halen. Wat een omschakeling. Ik moet lachen en help Luna uit het bedje. Zet haar op de commode en rits de slaapzak open. Daarna neem ik haar aan haar handje mee naar de badkamer.
‘Weet je nog wat papa gisteren heeft afgesproken? Luna gaat zelf douchen en dan gaan we samen beneden lekker eten. Dan gaan we daarna naar school. Luna gaat dan lesgeven. Vanmiddag zijn Luna en papa lekker vrij. Dan gaan we samen thuis spelen, goed?’
Luna knikt en ik maak haar romper los. Trek de plakstrips van de natte luier open en zet Luna op het toilet. Alvast de eerste keer plassen vandaag.
Als Luna geplast heeft, zet ik de douche aan en vertel Luna nogmaals dat ze zelf gaat douchen. Ik leg in de badkamer alvast een string en bh. De rest moet ze zelf maar uitzoeken.
Terwijl Luna doucht, pak ik mijn tas in. Ik ga naar Luna’s kamertje en haal een pamperbroekje, Koe en tut op. Stop ze onderin mijn tas, samen met een flesje. Die vul ik met limonade. Als beloning voor wanneer het vanmorgen goed gaat.
Wanneer we even later aan het ontbijt zitten, gaat alles verbazingwekkend goed. Dit geeft me gemixte gevoelens. Ik ben opgelucht maar aan de andere kant: zo ging het gisteren ook.
‘Schat, ik vind dat je het harstikke goed doet. Super!’
Ik krijg een verlegen glimlachje terug.
Vlak voordat we weggaan, laat ik Luna nog even plassen. Daarna kijken we samen op de kast naar de kaartjes.
‘Welke kaartjes hebben we al gedaan, Luna?’, vraag ik.
‘Die, die en ook ontbijten.’
‘Goed zo! En wat gaan we nu dus doen?’
‘Naar school, papa! Als grote Luna!.’
‘Knappe meid’, zeg ik terwijl ik haar een zoen geef.
We stappen in de auto en zijn weg..
De wekker gaat om 6.15 uur. Ik heb hem bewust een kwartier eerder gezet zodat we zo min mogelijk stress hebben vanmorgen.
Ik ga zelf eerst douchen. Als ik een kwartier later de badkamer uitloop, is er nog geen geluid te horen uit Luna’s kamertje. Dat is altijd zo wanneer ze als klein meisje in haar kamertje slaapt. Op de een of andere manier slaapt ze daar beter en langer. Heeft toch een deel met ontspanning te maken. Ze kan zich volledig overgeven.
Ik besluit om Luna toch maar wakker te maken, zeker als ze nog zo diep slaapt duurt het langer eer we beneden zijn. Ik loop het kamertje binnen en klik het licht aan.
‘Goedemorgen lieverdje.’, zeg ik terwijl ik naar het bedje loop en de zijkant naar beneden klap. Ik ga op mijn hurken zitten en aai Luna even over haar bolletje. Meer dan een zucht komt er niet uit. Ik trek voorzichtig de dekens van haar af en voel met mijn hand in de slaapzak. Een hele natte maar gelukkig geen vieze luier.
‘We moeten opstaan. We gaan zo naar school, Luun.’ Er komt al wat meer beweging in en de oogjes gaan open.
‘Papa!’, komt er uit het bedje. Luna is helemaal enthousiast dat ik haar kom halen. Wat een omschakeling. Ik moet lachen en help Luna uit het bedje. Zet haar op de commode en rits de slaapzak open. Daarna neem ik haar aan haar handje mee naar de badkamer.
‘Weet je nog wat papa gisteren heeft afgesproken? Luna gaat zelf douchen en dan gaan we samen beneden lekker eten. Dan gaan we daarna naar school. Luna gaat dan lesgeven. Vanmiddag zijn Luna en papa lekker vrij. Dan gaan we samen thuis spelen, goed?’
Luna knikt en ik maak haar romper los. Trek de plakstrips van de natte luier open en zet Luna op het toilet. Alvast de eerste keer plassen vandaag.
Als Luna geplast heeft, zet ik de douche aan en vertel Luna nogmaals dat ze zelf gaat douchen. Ik leg in de badkamer alvast een string en bh. De rest moet ze zelf maar uitzoeken.
Terwijl Luna doucht, pak ik mijn tas in. Ik ga naar Luna’s kamertje en haal een pamperbroekje, Koe en tut op. Stop ze onderin mijn tas, samen met een flesje. Die vul ik met limonade. Als beloning voor wanneer het vanmorgen goed gaat.
Wanneer we even later aan het ontbijt zitten, gaat alles verbazingwekkend goed. Dit geeft me gemixte gevoelens. Ik ben opgelucht maar aan de andere kant: zo ging het gisteren ook.
‘Schat, ik vind dat je het harstikke goed doet. Super!’
Ik krijg een verlegen glimlachje terug.
Vlak voordat we weggaan, laat ik Luna nog even plassen. Daarna kijken we samen op de kast naar de kaartjes.
‘Welke kaartjes hebben we al gedaan, Luna?’, vraag ik.
‘Die, die en ook ontbijten.’
‘Goed zo! En wat gaan we nu dus doen?’
‘Naar school, papa! Als grote Luna!.’
‘Knappe meid’, zeg ik terwijl ik haar een zoen geef.
We stappen in de auto en zijn weg..
Tuutje24
Gewaardeerd Lid
Hoofdstuk 35
Wanneer we tien minuten later op school aankomen, parkeer ik de auto twee straten verderop. Ik wil niet dat mensen vanmiddag zien dat ik mijn vriendin een speen en knuffel geef in de auto.
Als ik even later de schooldeur open doe, geef ik Luna nog een knipoog en een zoen. Daarna lopen we allebei onze eigen kant op, net als gisteren.
Ik ben eerlijk gezegd op van de zenuwen. Het is toch niet normaal dat ik me zorgen maak of mijn vriendin het drooghoudt vanmorgen. Ik lijk wel zo’n moeder van een van de kleuters. Maar ik kan er niets aan veranderen. Hopelijk gaat het goed.
In de koffiekamer loopt alles op rolletjes. We noteren de ziekmeldingen en praten over allerlei zaken. Luna zit tegenover me en is druk in gesprek met een collega over een kleuter. Moet hij wel of niet nog een jaartje bij haar blijven? Zo te zien gaat alles prima. Om 8.20 gaan we allemaal naar ons lokaal.
Wanneer ik naar links loop en Luna naar rechts, probeer ik haar blik te vangen voor een laatste aanmoediging. Maar ik ben te laat. Luna wordt aangeschoten door een ouder en loopt samen met die ouder naar haar lokaal. Dan in de pauze nog maar even proberen.
Bij mijn klas aangekomen, wens ik alle kinderen goedemorgen en praat met de ouders.
Om 8.30 begin ik met de les. De zenuwen zijn al wat minder merk ik, middenin mijn verhaal over de Tweede Wereldoorlog. Alles gaat soepel.
1,5 uur later is het alweer tijd voor de pauze. De kinderen hebben heerlijk gewerkt waardoor deze helft van de ochtend is omgevlogen. Ik laat de kinderen naar buiten en zeg tegen Hans dat ik even koffie ga halen en bij Luna ga kijken.
Ik besluit om eerst naar Luna te lopen en op de terugweg koffie te halen. Dan kan ik met een lekker warm bakkie op het schoolplein staan.
Bij Luna’s klas aangekomen gaat het helemaal top. Ik voel een zucht van verlichting door me heengaan. Luna zit met de kleuters in de kring en ze zingen een liedje. Ik besluit om even te blijven kijken en luisteren. En dan valt het me op: ze zingen het liedje wat ik gisteravond voor Luna zong tijdens haar fles: ‘Treintje naar Dromenland’, van Haasje en Rammelaar.
‘Er gaat een treintje naar dromenland,
achter het stuur zit een olifant.
Ga maar lekker slapen, dan mag je zomaar mee,
tsjoeke tsjoeke, chocolade, naar de limonadezee.
Vlak voordat je wakker wordt, ga je vliegensvlug
naar je eigen fijne plekje in je bedje terug.’
En weg is het opgeluchte gevoel van daarnet. Dit hoeft niets te betekenen maar ik vind het ook geen toeval. Welke kleuterjuf gaat een slaapliedje zingen met haar kinderen om 10.15 u ’s morgens? Ik ken het liedje nog van de opleiding, het is een goed liedje om te leren aanvullen en te onthouden voor de kinderen. Dus misschien zoek ik er teveel achter. Ik haat het dat ik zo blijf twijfelen.
Moet ik hier wat mee of niet..?
Wanneer we tien minuten later op school aankomen, parkeer ik de auto twee straten verderop. Ik wil niet dat mensen vanmiddag zien dat ik mijn vriendin een speen en knuffel geef in de auto.
Als ik even later de schooldeur open doe, geef ik Luna nog een knipoog en een zoen. Daarna lopen we allebei onze eigen kant op, net als gisteren.
Ik ben eerlijk gezegd op van de zenuwen. Het is toch niet normaal dat ik me zorgen maak of mijn vriendin het drooghoudt vanmorgen. Ik lijk wel zo’n moeder van een van de kleuters. Maar ik kan er niets aan veranderen. Hopelijk gaat het goed.
In de koffiekamer loopt alles op rolletjes. We noteren de ziekmeldingen en praten over allerlei zaken. Luna zit tegenover me en is druk in gesprek met een collega over een kleuter. Moet hij wel of niet nog een jaartje bij haar blijven? Zo te zien gaat alles prima. Om 8.20 gaan we allemaal naar ons lokaal.
Wanneer ik naar links loop en Luna naar rechts, probeer ik haar blik te vangen voor een laatste aanmoediging. Maar ik ben te laat. Luna wordt aangeschoten door een ouder en loopt samen met die ouder naar haar lokaal. Dan in de pauze nog maar even proberen.
Bij mijn klas aangekomen, wens ik alle kinderen goedemorgen en praat met de ouders.
Om 8.30 begin ik met de les. De zenuwen zijn al wat minder merk ik, middenin mijn verhaal over de Tweede Wereldoorlog. Alles gaat soepel.
1,5 uur later is het alweer tijd voor de pauze. De kinderen hebben heerlijk gewerkt waardoor deze helft van de ochtend is omgevlogen. Ik laat de kinderen naar buiten en zeg tegen Hans dat ik even koffie ga halen en bij Luna ga kijken.
Ik besluit om eerst naar Luna te lopen en op de terugweg koffie te halen. Dan kan ik met een lekker warm bakkie op het schoolplein staan.
Bij Luna’s klas aangekomen gaat het helemaal top. Ik voel een zucht van verlichting door me heengaan. Luna zit met de kleuters in de kring en ze zingen een liedje. Ik besluit om even te blijven kijken en luisteren. En dan valt het me op: ze zingen het liedje wat ik gisteravond voor Luna zong tijdens haar fles: ‘Treintje naar Dromenland’, van Haasje en Rammelaar.
‘Er gaat een treintje naar dromenland,
achter het stuur zit een olifant.
Ga maar lekker slapen, dan mag je zomaar mee,
tsjoeke tsjoeke, chocolade, naar de limonadezee.
Vlak voordat je wakker wordt, ga je vliegensvlug
naar je eigen fijne plekje in je bedje terug.’
En weg is het opgeluchte gevoel van daarnet. Dit hoeft niets te betekenen maar ik vind het ook geen toeval. Welke kleuterjuf gaat een slaapliedje zingen met haar kinderen om 10.15 u ’s morgens? Ik ken het liedje nog van de opleiding, het is een goed liedje om te leren aanvullen en te onthouden voor de kinderen. Dus misschien zoek ik er teveel achter. Ik haat het dat ik zo blijf twijfelen.
Moet ik hier wat mee of niet..?
Tuutje24
Gewaardeerd Lid
Hoofdstuk 36
Even blijf ik besluiteloos voor de deur staan maar dan kan ik mijn zorgen niet bedwingen. Ik wenk Luna door het raampje naar de gang. Ik krijg een hele verbaasde blik en ze gaat gewoon door. Ongelofelijk hoe eigenwijs ze af en toe is!
Ik wenk Luna nog eens en nu met een ‘papa-blik’: streng en eentje waarvan ze weet dat ze maar beter moet luisteren. Luna ziet het en gebaart naar de kinderen dat ze zo terugkomt.
Als we op de gang staan, kan ik Luna alleen maar verbaasd aankijken.
‘Waarom zing je dit met je kindjes? Het is 10.15!’
‘Maar ik had dit liedje nog in mijn hoofd van gisteren….. papa.’, krijg ik verlegen terug.
Dat is best aannemelijk, bedenk ik me.
‘Maar schat, is dat nou slim? Om als grote Luna liedjes te zingen op school, die je als kleine Luna van papa hoort?’, fluister ik.
‘De kinderen vinden het leuk en we gaan zo toch buitenspelen. Dan stoppen we met zingen, goed?’
‘Beloofd?’, zeg ik met mijn vingers onder haar kin.
‘Beloofd!’ En Luna loopt weer de klas in.
Ik merk dat ik het vertrouwen echt weer terug moet winnen. Luna bedoelde het duidelijk niet kwaad. Ik ga snel mijn koffie halen en naar het schoolplein.
Om kwart voor twaalf zwaai ik de kinderen uit en wens ze smakelijk eten. Ik ruim nog wat op en zorg dat de lessen voor vanmiddag klaar liggen voor mijn vervanger. Om 12 uur loop ik naar de klas van Luna maar kom haar onderweg al tegen. We lopen samen weer naar mijn lokaal.
‘Wat is het goed gegaan vanmorgen, Luna! Harstikke knap!’ En ik wil aanstalten maken om de klas uit te lopen naar de auto maar ik zie Luna aarzelen. Ik snap niet wat ze wil.
‘Papa, luier?’, komt er zachtjes uit.
Oeps, helemaal vergeten! Dat had ik beloofd als het goed was gegaan.
‘Natuurlijk liefje! Maar die moet je wel zelf even aan gaan doen in de wc. Je kan ook even wachten en dan kan papa er thuis eentje bij je omdoen. Kies maar.’
Luna denkt even heel hard na. Ik wil snel naar huis, ik ben nog niet helemaal op mijn gemak.
‘Schat, als we thuis een luier doen, doen we het lekker in je kamertje met muziekje erbij en tut en Koe. Mag Luna ook nog even lekker slapen in haar bedje. Maar dan moeten we wel nu naar huis.’
Blijkbaar is Luna gevallen voor het laatste plan want ze pakt mijn hand en wil huppelend mee naar de auto lopen. Dat lijkt me niet zo slim.
Ik houd haar hand vast en neem haar mee naar de leeshoek. Ik ga zitten op de bank en laat Luna voor me staan. Even duidelijke afspraken maken, ik wil niet dat we vlak voor de finish struikelen.
‘Luun, we lopen zo de school uit, je mag niet huppelen. Papa laat je handje los en als we bij de auto zijn, krijg je Koe en tut van papa. Nog even flink zijn.’, en ik aai over haar wang.
Ik laat Luna’s hand los en loop voor Luna de klas uit. Dat ze niet in de verleiding te komen om alsnog mijn hand te pakken.
Als ik de schooldeur achter me dicht laat vallen, slaak ik een diepe zucht. Dat is gelukkig goed gegaan. Geeft weer een beetje vertrouwen voor de toekomst.
Bij de auto aangekomen, kijk ik even goed om me heen. Er zijn wel wat mensen op straat maar geen leerlingen of hun ouders.
Ik maak de achterdeur open en zet Luna op de achterbank. Godzijdank hebben we geblindeerde ramen achterin. Ik maak Luna vast en ga achter het stuur zitten. Voor ik wil starten kijk ik nog even in de binnenspiegel. Daar zit een bedrukt gezichtje me aan te kijken.
Als mijn hoofd niet vastzat vandaag! Ik ben duidelijk nog teveel in de wolken met het feit dat het zo’n goede ochtend was.
Ik haal snel Koe en tut uit mijn tas en geef ze aan Luna. Ik zie ook het flesje liggen maar die is voor straks.
Ze begint meteen te sabbelen en hevig met Koe te knuffelen. Heerlijk om te zien dat ze zo kan genieten.
Als we vijf minuten rijden, tover ik het flesje uit mijn tas.
‘Kijk eens wat papa heeft! Omdat jij zo knap bent geweest vandaag!’
‘Joepiee, je bent de liefste papa!’
Ik geef het flesje aan Luna en rijd naar huis…
Even blijf ik besluiteloos voor de deur staan maar dan kan ik mijn zorgen niet bedwingen. Ik wenk Luna door het raampje naar de gang. Ik krijg een hele verbaasde blik en ze gaat gewoon door. Ongelofelijk hoe eigenwijs ze af en toe is!
Ik wenk Luna nog eens en nu met een ‘papa-blik’: streng en eentje waarvan ze weet dat ze maar beter moet luisteren. Luna ziet het en gebaart naar de kinderen dat ze zo terugkomt.
Als we op de gang staan, kan ik Luna alleen maar verbaasd aankijken.
‘Waarom zing je dit met je kindjes? Het is 10.15!’
‘Maar ik had dit liedje nog in mijn hoofd van gisteren….. papa.’, krijg ik verlegen terug.
Dat is best aannemelijk, bedenk ik me.
‘Maar schat, is dat nou slim? Om als grote Luna liedjes te zingen op school, die je als kleine Luna van papa hoort?’, fluister ik.
‘De kinderen vinden het leuk en we gaan zo toch buitenspelen. Dan stoppen we met zingen, goed?’
‘Beloofd?’, zeg ik met mijn vingers onder haar kin.
‘Beloofd!’ En Luna loopt weer de klas in.
Ik merk dat ik het vertrouwen echt weer terug moet winnen. Luna bedoelde het duidelijk niet kwaad. Ik ga snel mijn koffie halen en naar het schoolplein.
Om kwart voor twaalf zwaai ik de kinderen uit en wens ze smakelijk eten. Ik ruim nog wat op en zorg dat de lessen voor vanmiddag klaar liggen voor mijn vervanger. Om 12 uur loop ik naar de klas van Luna maar kom haar onderweg al tegen. We lopen samen weer naar mijn lokaal.
‘Wat is het goed gegaan vanmorgen, Luna! Harstikke knap!’ En ik wil aanstalten maken om de klas uit te lopen naar de auto maar ik zie Luna aarzelen. Ik snap niet wat ze wil.
‘Papa, luier?’, komt er zachtjes uit.
Oeps, helemaal vergeten! Dat had ik beloofd als het goed was gegaan.
‘Natuurlijk liefje! Maar die moet je wel zelf even aan gaan doen in de wc. Je kan ook even wachten en dan kan papa er thuis eentje bij je omdoen. Kies maar.’
Luna denkt even heel hard na. Ik wil snel naar huis, ik ben nog niet helemaal op mijn gemak.
‘Schat, als we thuis een luier doen, doen we het lekker in je kamertje met muziekje erbij en tut en Koe. Mag Luna ook nog even lekker slapen in haar bedje. Maar dan moeten we wel nu naar huis.’
Blijkbaar is Luna gevallen voor het laatste plan want ze pakt mijn hand en wil huppelend mee naar de auto lopen. Dat lijkt me niet zo slim.
Ik houd haar hand vast en neem haar mee naar de leeshoek. Ik ga zitten op de bank en laat Luna voor me staan. Even duidelijke afspraken maken, ik wil niet dat we vlak voor de finish struikelen.
‘Luun, we lopen zo de school uit, je mag niet huppelen. Papa laat je handje los en als we bij de auto zijn, krijg je Koe en tut van papa. Nog even flink zijn.’, en ik aai over haar wang.
Ik laat Luna’s hand los en loop voor Luna de klas uit. Dat ze niet in de verleiding te komen om alsnog mijn hand te pakken.
Als ik de schooldeur achter me dicht laat vallen, slaak ik een diepe zucht. Dat is gelukkig goed gegaan. Geeft weer een beetje vertrouwen voor de toekomst.
Bij de auto aangekomen, kijk ik even goed om me heen. Er zijn wel wat mensen op straat maar geen leerlingen of hun ouders.
Ik maak de achterdeur open en zet Luna op de achterbank. Godzijdank hebben we geblindeerde ramen achterin. Ik maak Luna vast en ga achter het stuur zitten. Voor ik wil starten kijk ik nog even in de binnenspiegel. Daar zit een bedrukt gezichtje me aan te kijken.
Als mijn hoofd niet vastzat vandaag! Ik ben duidelijk nog teveel in de wolken met het feit dat het zo’n goede ochtend was.
Ik haal snel Koe en tut uit mijn tas en geef ze aan Luna. Ik zie ook het flesje liggen maar die is voor straks.
Ze begint meteen te sabbelen en hevig met Koe te knuffelen. Heerlijk om te zien dat ze zo kan genieten.
Als we vijf minuten rijden, tover ik het flesje uit mijn tas.
‘Kijk eens wat papa heeft! Omdat jij zo knap bent geweest vandaag!’
‘Joepiee, je bent de liefste papa!’
Ik geef het flesje aan Luna en rijd naar huis…
