Mama, ik moet plassen

[LittleDino]

Hoofdstuk 10: Eindelijk naar huis
Je bent op weg naar huis, een vakantie waar je helemaal niet op gehoopt had. Op zijn zachts gezegd een blamage. Wat zou jij doen als je in deze situatie zit?

Het is 13:00 uur in de middag en de vliegtuig is vetrokken. Daar zit hij dan, met een gezwachteld rechterbeen, pamper onder zijn billen en een flesje water, wachtend tot de vliegtuig is geland. Mark wist dat hij niet naar het toilet kon lopen, vanwege het gebrek aan trainingen met lopen op krukken. Maar hij wist ook dat hij niet zomaar in de pamper kan plassen, want wil niet voor schut worden gezet. Gelukkig duurt de vliegreis ongeveer 2 uur voor de bestemming Eindhoven. Dat moet Mark wel kunnen volhouden, toch?

De stewardessen kwamen een paar keer langs om te vragen hoe het met Mark gaat, maar hij was de hele tijd aan het dagdromen. De gedachtes die rondspeelden: “Hoe kan dit”, “Waarom overkomt mij dat”, “Wat als iemand mijn pamper ziet”, “Kan ik straks nog lopen”, “Hoe zouden mijn ouders hierop reageren” herhaalden zich iedere keer. Door al deze gedachtegangen is de tijd snel verstreken en voor Mark het wist begon de vliegtuig al te dalen. Mark begon zijn blaas al te voelen, maar vertikte om naar het toilet te gaan of in de pamper te plassen. Zoals verwacht is het vliegtuig 2 uur later geland op Eindhoven Airport.

Mark moest blijven zitten, maar alle overige passagiers mochten de vliegtuig alvast verlaten. Dit was zeer gunstig van Mark, omdat niemand dan ziet dat hij een pamper om heeft. Vervolgens kwamen de stewardessen aanlopen en hielpen Mark om met krukken te lopen. Dat was wederom een gênant moment, maar het is gelukt om door de gangpad te lopen naar de rolstoel die al klaarstond op een lift. Mark mocht in de rolstoel gaan zitten en werd vervolgens met behulp van een Nederlandse begeleider naar de bagageruimte gebracht. Veel koffers waren al van de band gehaald en Mark hoeft alleen te zeggen welke koffer van hem is. Ondertussen voelde Mark dat zijn blaas het bijna niet meer hield, maar werd richting de uitgang gereden waar een aangenaam verassing op hem zit te wachten.

Er volgt daarna een bijzonder gesprek:

Mark: “Mam, Pap, wat doen jullie hier?”
Joke: “Hoi lieverd, dat weet je toch, we komen je ophalen”
Henk: “Ik leg alvast jouw koffer in de kofferbak en breng de rolstoel terug”
Joke: “Kom eens even hier schat, heb je een goede reis gehad?”
Mark: “Jaaa mam”
Joke: “Wat voel ik nou?”
Mark: “Ja, dat is een lang verhaal, vertel ik je nog wel”
Joke: “Hoe gaat het met je been?"
Mark: “Gaat wel goed, alleen lopen gaat moeilijk”
Henk: “Zo, we kunnen gaan, op weg naar huis”

Mark zat achterin de auto op weg naar huis, maar was door de verbaasdheid dat hij zijn ouders zag vergeten dat hij moet plassen. Joke zei al tegen Mark dat hij moet roepen als er iets is. Het duurde daarom niet lang dat Mark niets anders kon doen dan het verlossende zin op te noemen.

Mark: “Mama, ik moet plassen”
Henk: “Had je dat niet bij het vliegveld kunnen doen?”
Joke: “Geen probleem lieverd, doe maar in je luier”
Henk: “Heeft hij een luier om?”

Dit had Mark totaal niet verwacht, maar zijn blaas was niet te houden en daarom liet Mark schaamrood zijn blaas leeglopen. Mark voelde een warme vloeistof lopen en zijn pamper werd steeds dikker. De plasstroom was hoorbaar en Joke moest daar wel om lachen. Daarna kwamen de laatste woorden: “Het gaat weer helemaal goedkomen mijn kleine lieve jongen, we gaan je helpen”

EINDE

Dank jullie wel voor het lezen van dit verhaal. Uiteraard is de situatie van Mark nog niet opgelost. Ook daarin heeft Mark een zware en bizarre periode meegemaakt. Maar hoe dat is verlopen lezen jullie in een nieuw verhaal. Alleen als er belangstelling is.

 

[anoniemer]

wat een mooi verhaal, kan niet wachten op het nieuwe verhaal.

Dit was leuk voor te lezen

 

[Jackrussel]

Mooie verhaal ben benieuwd

 

[luierdromer]

Was een mooi verhaal, op zich mooi om te lezen dat het verder gaat maar, had ook in dit verhaal gekund maar, doe het op je eigen manier.
Ben benieuwd.

 

[Leon]

Ook ik kan niet wachten op het nieuwe verhaal, suc6!

 

[Kleine Gruffalo]

hihi... Die mark is toch maar een pechvogel... hoe zou het aflopen... zouden ze via een omweg naar huis gaan en wie gaat voor markje zorgen? spring spring spring spring trappel trappel trappel trappel,,,,,,, ehh ben beetje ongeduldig

 

[Kaka]

Of in de file komen te staan zodat hij weer moet pissen en dan zijn luier lekt

 

[Skyfal]

Nou kan maar 1 ding zeggen, op naar deel 2. Zoiets van "Mark, en hoe nu verder....." of zo iets.
Je hebt een mooie schrijf wijze.....

 

[Koning^Speentjes]

Goed geschreven hoor.

 

[janend]

Zeker belangstelling voor.

Wie a zegt moet ook B zeggen

 

[Kaka]

ik ben nog steeds aan het wachten op een nizuw hoofdtuk

 

[Luiers 1997]

Wanneer komt de nieuwe hoofdstuk

 

[LittleDino]

Het lang wachten wordt beloond met een nieuw hoofdstuk over mama, ik moet plassen.
Heel veel leesplezier.

Hoofdstuk 11

Je stapt uit de auto, loopt naar je huis en voordat je de deur open doet krijg je een vreemd gevoel. Je probeert het te negeren, maar ergens weet je dat er iets niet pluis is, maar je kan het niet plaatsen. Er is dan geen ander keus dan proberen door te gaan met het normale leven. Herkennen jullie dat ook?

Dit overkwam Mark. Na het parkeren van de auto stapte Joke uit de auto en liep direct naar huis. Henk hielp Mark om uit de auto te stappen. Dit was een behoorlijke onderneming. Mark kon met behulp van krukken zelf lopen naar de voordeur, maar zoals verwacht duurt het wel even voordat hij de voordeur heeft bereikt. Ondertussen is Henk al meerdere keren Mark voorbij gelopen om bagage naar binnen te brengen. Echt veel aandacht kreeg Mark niet. Maar Mark zat alleen maar te malen: “mijn luier, hoe, wat waar, waarom”. Het leek wel een rollercoaster.

Eenmaal thuis aangekomen stond Joke al te wachten bovenaan de trap. Er volgt een gesprek:

Joke: “Kom je naar boven lieverd? Dan kan ik je verschonen”
Mark: “Huh? Verschonen? Wat bedoel je?”
Joke: “Henk, help je Mark even om naar boven te tillen?”
Mark: “Maar ik begrijp je niet, waarom?”
Henk: “Ik weet het ook niet Mark, maar zal je helpen om naar boven te tillen”

Vervolgens leunde Mark tegen Henk aan, zodat hij met 1 been trede per trede de trap op kon lopen. Dit kost veel kracht en moeite en resulteert uiteindelijk op een compleet uitgeputte jongeman, genaamd Mark die totaal geen idee heeft waarom hij na aankomst direct naar boven moest komen. Joke stond met een glimlach bovenaan de trap te genieten hoe zwaar en zielig Mark naar bovenkwam. Mark was zodanig uitgeput, dat hij even moest bijkomen en aan de leuning ging hangen. Ondertussen werden de krukken door Henk naar boven gebracht. Er volgende vervolgens een gesprek:

Joke: “Ach, lieverd toch, ben je een beetje moe?”
Mark: “Pfffff. Nee, maar het is super zwaar en pijnlijk”
Joke: “Ow lieverd, maak je geen zorgen, we gaan zo wat drinken”
Joke: “Eerst ga ik je even opfrissen, loop je mee naar de badkamer?”
Mark: “Maar waarom naar de badkamer, ben niet vies hoor?”
Joke: “Jawel”
Mark: “Huuh?”
Joke: “Maak jij alvast koffie Henk dan komen wij er zo aan.”

Henk liep terug naar beneden en lieten Joke en Mark achter op de bovenverdieping. Vervolgens moest Mark op verzoek van Joke naar de badkamer lopen. Mark was opgelucht want dat kon met krukken en dat gaat een stuk makkelijker. Maar de pret was van korte duur want na binnenkomst van de badkamer stond de wereld van Mark volledig stil. Wat Mark daar heeft gezien is onbegrijpelijk, oneerlijk, onvoorstelbaar, bizar, vaag en belachelijk. Voor Mark stond de klok even stil.

Joke: “Schat, kom nou. Ik heb niet de hele dag de tijd.”
Mark: “Maar, maar, maar.”
Joke: “Niets maar, hup komen nu!”

Dit is het begin van een nieuw hoofdstuk in het leven van Mark.

 

[Niks54]

Kan niet wachten op een vervolg

 

[Jackrussel]

Mooie stuk weer

 

[Skyfal]

Moet toegeven dit leest een heel stuk makkelijker.
Ga zo door, op deze manier.

 

[LittleDino]

Vooruit dan maar. Veel leesplezier.

Hoofdstuk 12

Na een ongelukkige reis ben je blij dat je weer thuis bent, waar je vertrouwd en zorgeloos je eigen dingen kan doen en vooral veilig voelt. Een stukje verwachtingsmanagement wat voor de meesten onder ons ook zal gelden. Maar wat als de situatie is veranderd en dat je bij thuiskomst merkt of ziet dat de verwachting niet uitkomt? Hoe ga jij hiermee om?

Voor Mark was dit overduidelijk. Zijn blijdschap was voor korte duur toen hij hoorde dat hij naar boven moest komen om op te frissen. Daarna is zijn blijdschap het diepste punt bereikt toen hij de badkamer binnenkwam. Wat heeft dit te betekenen? Waarom doet Joke zo vreemd en hoe heeft dit kunnen gebeuren. Mark had bordenvol vragen maar kon er niet lang bij stilstaan, want Joke verzocht Mark om snel door te lopen. Mark keek rond om de badkamer. De badkamer was zeer royaal met een douche, badkuip, wasbak, toilet, kasten en voldoende loopruimte over een vloer dat verwarmd wordt door vloerverwarming. Vervelend genoeg heeft Mark daar niet zoveel aan met zijn zere been.

Er volgt een gesprek:
Joke: “Ga hier maar zitten Mark.”
Mark: “Zitten? Maar dat is een tafel?”
Joke: “Ja, dat zie ik ook lieverd. Ben niet gek.”
Mark: “Maar waarom?”
Joke: “Zuur niet en doe nou eens wat er gevraagd wordt.”
Mark: “Ja mam.”

Het was geen gewone tafel. De tafel komt uit de schuur en werd gebruikt als werktafel. Deze tafel is lang genoeg om met grote voorwerpen aan de slag te gaan. Maar deze keer is Mark het voorwerp geworden. Joke is goed bezig geweest want heeft de tafel flink versierd met verschillende badhanddoeken, die heeft ze verspreidt over de gehele tafel.

Joke: “Hoe gaat het met je been lieverd?”
Mark: “Mijn been doet nog steeds pijn mam.”
Joke: “Ah lieverd, dat is vervelend, maar komt wel goed.”
Joke: “En hoe gaat het met jouw onderste?” <knikt met haar hoofd naar beneden>
Mark: “Wat bedoel je?”
Joke: “Is ie nat geworden?”
Mark: “uuh…, nou…., eigenlijk…, uuh…, wel ja.”
Joke: “Dat is niet erg schat, ik ga je helpen om te verschonen.”
Mark: “Maar…, maar…., waarom?”
Joke: “Vindt je het een beetje spannend lieverd?”
Joke: “Maak je niet druk, ga maar alvast op je rug liggen.”

Een gesprek dat Mark nooit had verwacht. Joke zat te genieten en staat klaar om Mark flink onder handen te nemen, maar bij Mark stort de wereld volledig in. Heeft geen kans om zijn vragen te stellen en moet doen wat hem gevraagd wordt. De tafel met badhanddoeken is misschien provisorisch in elkaar gezet, maar Joke had niet veel tijd om de juiste spullen te gebruiken.

Mark ging op zijn rug liggen, waarna Joke snel Mark hielp om een kussentje onder zijn hoofd te leggen. De tafel bestaat uit een stijve houten lange plaat en de badhanddoeken helpen niet goed mee voor de vering. Joke vroeg Mark om omhoog te kijken naar het platfond. Maar ook het platfond is versierd. Er hangt een grote poster van Spiderman. Het leek bijna tandartsstoel waar je soms ook op het platfond een tekening ziet.

Mark: “Wat is dat?”
Joke: “Ja, mooi he? Heb ik speciaal voor jou gehaald.”
Mark: “Maar waarom”
Joke: “Dan kan je naar de poster kijken terwijl ik je verschoon.”
Mark: “Ver.. wat?”
Joke: “Verschoon lieverd. Je kan niet met een natte pamper lopen.”

Mark stond perplex. Het is duidelijk dat Joke weet over zijn natte luier, Maar zo overdreven dat Joke doet is toch niet nodig? Waarom een tafel in de badkamer en een foto van Spiderman op het platfond. Wat heeft dit te betekenen en waarom doet Joke dat? Heel veel vragen die onbeantwoord blijven. Er kan ook niet te lang mee gewacht worden, want de koffie is ook al bij na klaargezet door Henk.

Hoe het verder gaat lezen jullie in het volgende hoofdstuk.

 

[pietje521]

Mooi vervolg!!

 

[LittleDino]

Hoofstuk 13

Stel jezelf eens voor dat je in de badkamer op een geïmproviseerde tafel ligt en verzorgd wordt door je eigen moeder. Wat gaat er dan door je heen?

Mark deed wat hem gevraagd werd en keek naar de poster van Spiderman. Het is bizar wat hem is overkomen, maar stiekem vond Mark het wel grappig. Alle aandacht voor hem. Joke pakte ondertussen spulletjes uit de tas. Mark wist niet precies wat Joke uit de tas pakte, want hij keek alleen maar naar de poster. Opeens volgt een bijzonder gesprek:

Joke: “Kan je jouw bibs even optillen lieverd?”
Mark: “Dat gaat lastig mam, pijn aan mijn been”
Joke: “Probeer maar, ik help je wel”
Mark: “Oke, in 1, 2 en 3ieeeeee”

Mark probeerde met al zijn overgebleven energie zijn bibs om hoog te tillen. Joke hielp Mark mee en trok de broek zo ver mogelijk naar beneden. Vervolgens werd zijn luier open en bloot tentoongesteld aan moeders. Aan de luier was duidelijk te zien dat deze gevuld is, want echt wit was de luier niet meer. Schaamrood bleef Mark liggen en kon het beste alleen maar naar de poster van Spiderman kijken. Joke ging ondertussen verder en er volgende een gesprek:

Joke: “Ik maak nu de pamper los lieverd.”
Mark: “Uuh, okee...”
Joke: “Wauw! Lieve hemel, ben je in een rivier gesproken ofzo?”
Mark: “N…, n…, n…, neee”
Joke: “Dit gaan we eerst even oplossen”

Zonder enige twijfel trok Joke de luier van zijn billen. Het ging allemaal super snel, want voordat Mark het wist lag zijn jongeheer open en bloot zichtbaar in de badkamer. Joke pakte vervolgens een washandje en begon het blootgestelde onderdeel schoon te maken. Het water was koud en het voelde vreemd aan. Daarna pakte Joke een handdoek om alles schoon te maken. Er volgt vervolgens een gesprek

Joke: “Zo, dat is weer schoon.”
Mark: “Dankjewel mam, mijn onderbroeken liggen in de tweede la op mijn kamer.”
Joke: “Onderbroeken? Lieverd, die liggen daar goed.”
Mark: “Hoe bedoel je?”
Joke: “Ik heb een speciale onderbroek voor je gehaald, die is veel beter.”
Mark: “Maar ik heb voldoende onderbroeken mam.”
Joke: “Dat klopt, maar die zijn voor grote jongens”
Mark: “Grote jongens?”

Ondertussen haalt Joke een grote dikke witte voorwerp tevoorschijn uit de tas. Mark kon maar een glim van het voorwerp zien en begon direct te mompelen.

Mark: “Is dat een…, lu…, lu…, lu…”
Joke: “Een luier lieverd, goed gezien.”
Joke: “Ik wil niet dat je ongelukjes krijgt en daarom krijg je een pamper onder je billen.”
Mark: “Maar.., maar…, hoeft niet.”
Joke: “Niet tegenpruttelen lieverd, zolang je hier in huis woont luister je naar mij.”

Mark wist niet wat hem overkwam en het werd nog erger, want Joke greep uit de tas een bus met talkpoeder. Mark herkende de bus en kreeg opeens flashbacks. Vroeger in de eerste jaren werd Mark dagelijks verschoond door moeders, maar dat is wel heel lang geleden. De talkpoeder werd opengemaakt en gepoederd. Mark rook de fijne lucht van de poeder en stiekem zat hij toch een beetje te genieten. Kort daarna werd de luier op zijn plek gelegd.

Joke: “Even je billetjes omhoog tillen lieverd”
Mark: “Oke mam”

Deze keer ging het een stuk gemakkelijker. Joke positioneerde de luier op een goede plek en begon de plakkers dicht te maken. Mark voelde ineens een dikke prop onder zich en dat was een fijn gevoel. Opeens riep Henk vanaf de woonkamer dat de koffie klaar is. Joke begon gelijk zijn broek weer terug te trekken en Mark begon automatisch mee te helpen. Vanaf nu is Mark volledig overgeleverd aan Joke. Joke riep vervolgens Henk om Mark te helpen met traplopen naar de woonkamer. Ondertussen werd Mark door Joke geholpen om uit de badkamer te lopen tot aan de trapleuning.

Met een nieuwe droge luier staat Mark te wachten op Henk. Mark is weer een ervaring rijker maar of dit gewenst is? Dat lezen jullie in een nieuwe hoofdstuk.

 

[luierdromer]

Weer drie mooie delen hoor Kan me wel voorstellen dat Mark het niet prettig vindt om zorg aan zijn moeder over te laten.
Benieuwd naar het vervolg