Re: Met de motor naar het ziekenhuis. (deel 5)
Beste lezers…
Sorry dat het zo lang geduurd heeft maar hier is weer een stukje. Ik ben er nog niet klaar mee en er komt zeker een vervolg.
Deel 5: Het flesje.
Pas laat op de avond werd ik weer wakker gemaakt. "Stefan... wakker worden, het is tijd voor jou medicijnen." En half wakker voelde ik een hand over mijn luier bewegen.
Het was donker in onze kamer. De deur stond open zodat het licht van de gang de kamer kon binnen schijnen. Het leek wel alsof ze de verlichting hierop aangepast hadden. Het weinige licht zorgen er voor dat ik niet geheel wakker werd. Ik bleef eigenlijk meer in een droom hangen dan dat ik wakker werd.
Ik lag op een speel kleed op de grond. Het was een mooi kleed in allemaal kleuren met van alles erop en aan. Zo waren er spiegeltjes en blokjes die met klittenband vast zaten. Ik lag op mijn rug met een speentje in mijn mond. In mijn hand had ik een rammelaar in de vorm van een konijn-tje. Mama kwam naast mij zitten en begon mij een beetje te kietelen. Ik kroelde daar lekker op mijn rug. "Even een schone luier" en haar handen maakte mijn rompertje los. Het gefriemel aan mijn luier kon voor mij niet lang genoeg duren. Ik kon daar altijd geweldig van genieten. De plakkertjes werden los gemaakt, en mijn natte luier werd uitgedaan. De frisse lucht op mijn blaas zorgde ervoor dat ik begon te plassen. "He Stefan!" en snel pakte ze een katoenen doek om het op te vangen. Nadat alles weer schoon was pakte ze een luier met leuke figuurtjes erop en kreeg ik weer een heerlijke dikke schone luier om.
"Nu moet je echt even wakker worden hoor!" maar euh.. ik.. ik maakte mijn ogen open en zag een verpleegster staan. "Je moet even een schone pyjama aan trekken, deze is nat." Ik snapte er niets van. hoe krijg ik nou een natte pyjama? De verpleegster hielp mij met het uittrekken van mijn pyjama. Ze zei "Toen ik jou een schone luier gaf begon je ineens te plassen!"
Ik kon het haast niet geloven! mijn droom is voor de helft werkelijk gebeurt!
Nadat ik mijn medicijnen had ingenomen, hoopte ik dat ik weer snel in dromenland zou zijn...
"Goede morgen! hebben jullie lekker geslapen" en de gordijnen werden open getrokken. Een scherp zonnetje scheen de kamer binnen. Het zag er erg mooi uit buiten en ik baalde ervan dat ik met dit weer in het ziekenhuis lag. Het was perfect motor weer! Aan de andere kant maakte ik hier dingen mee die ik nooit had durven dromen!
"Ik heb een ontbijtje voor jullie meegenomen" en van de kar pakte ze een dienblad en zette deze bij de buurvrouw neer. "Stefan, moet ik jou helpen of kan jij het alleen?" ze pakte nog een dienblad van de kar en liep in mijn richting. "Als het met een hand kan dan wil ik het wel proberen" zei ik. Ze zetten het dienblad op mijn nachtkastje neer en drukte op het knopje van het bed. Mijn rug ging een beetje omhoog maar al gauw voelde ik een vreselijk pijn in mijn been. "AUW" De andere houding was niet echt plezierig. Snel drukte ze weer op het andere knopje en het bed ging weer iets naar beneden. "Ik denk dat ik je toch een beetje ga helpen Stefan" Ik moest nog drie keer slikken om de pijn te verbijten.
Onderop de kar lag een stapeltje slabbetjes waarvan ze er een afpakte. Ze liep op mij af en knoopte deze bij mij om.
Met een mes sneed ze de botterhammen in stukjes. "Ik heb boterhammenworst en pindakaas" en met een vork kreeg ik het eerste stukje in mijn mond gestopt. Ze begon ondertussen een oppervlakkig gesprek over het weer en telkens kreeg ik weer een stukje in mijn mond gestopt. Als laatste was de boterham met pindakaas aan de beurt. Vindt ik op zich wel lekker, maar ik krijg er altijd enorme dorst van. Na een paar stukjes vroeg ik daarom ook om wat drinken. Ik zag een glas melk op het dienblad staan maar ik had niet het idee dat ik daaruit zou kunnen drinken. Ze pakte het glas in haar hand en probeerde mij een beetje recht op te krijgen. Het was geen doen voor mij. Ik had te veel pijn als ik ook maar iets overeind kwam.
"Euhm...Nou nog even geduld met drinken daar weet ik straks wel iets op" Ik kreeg de rest van de boterhammen naar binnen gewerkt en mijn keel snakte naar wat te drinken. "Ik ben zo terug" Ze pakte het dienblad op en zette deze weer op de kar. Pakte het glas melk er van af en liep de gang op.
"Het is echt mooi weer buiten!" ze de buurvrouw terwijl ze naar buiten aan het kijken was. Ze was al klaar met eten. Ze vroeg of ik echt nog zoveel pijn had. "Pijn en dorst" zei ik.
Gelukkig daar is de verpleegster weer. Ze had de melk weer bij alleen..... In een babyflesje?? "De kraamafdeling is hier om de hoek en die hadden de oplossing!" zij ze lachend. Ze ging weer op het randje van mijn bed zitten en liet het flesje aan mij zien. Mijn keel snakte naar wat te drinken dus verder dan een verbaasde blik kwam ik niet. ze draaide het flesje richting mijn mond en duwde het speentje tegen mijn lippen.
Al snel sabbelde ik aan het speentje en voelde de melk door mijn mond mijn keel in glijden. Ik hoefde niet eens zelf het flesje vast te houden! Het speentje op de fles was niet zo groot het was duidelijk van een baby’tje geweest. Ik keek haar aan en ze lachte lief terug. "Zo gaat het beter, en nog wel zonder te knoeien heb je nog pijn?" Ik kon natuurlijk niets terug zeggen met die fles in mijn mond, dus schudde ik mijn hoofd. Pijn had ik niet meer, maar wel weer een behoorlijk dubbel gevoel. Ik voelde mij intens gelukkig maar ook wel erg beschamend. Die gevoelens werden nog eens versterkt toen ze met haar andere hand de lakens open sloeg. Ze legde haar hand op de voorkant van mijn luier om te voelen of die verschoond diende te worden. "Ik zal je zo wel even verschonen"
Mijn flesje was al bijna leeg. Ik hoorde het aan de valse lucht die langs de rand van het speentje de fles in trok. "Nog een klein slokje" zei ze lief. Ik sabbelde nog een keertje aan het speentje en de laatste druppels verdwenen in mijn mond. Langzaam trok ze het flesje uit mijn mond en zei "Klaar! lekker gedronken en zonder pijn!" ze stond op, pakte het gordijn beet en trok het om mijn bed heen. "Ik ben zo terug"
Ik lag op mijn rug, in bed te wachten op een schone luier. Ze heeft me net boterhammetjes gevoerd en mij de fles gegeven... Ik had zelfs mijn slabber nog om! het leek wel alsof ik weer in een droom verstrikt zat. Maar het gebeurde allemaal echt!
Van achter het gordijn hoorde ik een kar onze kamer op rijden. "Hier moeten we zijn." het gordijn werd een beetje opzij geschoven en twee leerling verpleegsters stapte naar binnen. "Hoi Stefan, wij komen jou even opfrissen" en de lakens werden al van mij afgehaald. Het blonde meisje Anne, maakte mijn slabbetje los en kleden mij uit. Al snel lag ik in alleen mijn luier op het ziekenhuisbed. Anne begon met een washandje mijn gezicht te wassen. Eef (het andere meisje) inspecteerde mijn voet. Met al die pinnen zag het er maar akelig uit. Voorzichtig begon ze met een soort wattenstaafje aan mijn voet. Anne waste mijn armen en mijn buik. "Ik ga nu jouw luier uit doen" zei Anne, en ze legde haar linkerhand tussen de plakstrips neer. Met haar andere hand trok ze de plakkers los. Rist, rits... Ze bewoog de voorkant van de luier in een vegende beweging naar beneden. Ik hielp weer even mee door mijn linker voet neer te zetten en mijn billen iets op te tillen. Hierdoor kon Anne snel de luier onder mij vandaan halen. Eef was inmiddels klaar met mijn voet en hielp Anne nu mee. Anne had haar washand alweer paraat en ging mijn billen wassen. Voorzichtig maakte ze mijn geslachtsdeel schoon. Ze nam er alle tijd voor. Op zich vond ik dat wel fijn maar was ook wel een beetje beschamend. Door alle gebeurtenissen begon mijn geslachtsdeel op te zwellen. Ik had het niet meer onder controle. Ik heb aan van alles gedacht tot aan een koude douche toe, maar niets hielp. "Hij vindt het wel fijn geloof ik" zei Anne, die gewoon door ging met wassen. Eef wist niet waar ze kijken moest... Ze liep even weg en kwam al gauw weer terug met een luier en een inlegger. Dat aanzicht hielp niet echt mee met het weer slap krijgen van mijn geslachtsdeel. "We zullen hem maar weer snel in de watten leggen" zei Anne een beetje lachend. Mijn billen werden nog een keertje goed drooggemaakt met een katoenen doek. Anne liet het daarna aan Eef over.
Eef vouwde een beetje onhandig mijn luier open en wist ook niet zo snel wat voor en achter was. Ze draaide mijn luier een paar keer om en plaatste daarna de achterkant tegen mijn billen aan. Ik hielp weer even me door een klein bruggetje te maken. Eef schoof snel mijn luier onder mijn billen. Ze pakte de inlegger in haar hand en bekeek deze uitvoerig. "Anne, welke kant moet nou boven?" Anne zij dat het niet uit maakte dat het alleen voor
extra absorptie was. "Wil jij je billen weer even optillen?" vroeg Eef. Ze schoof snel de inlegger onder mijn billen door. "Hier is de talkpoeder" zijn Anne. Eef pakte de talkpoeder aan en schroefde de dop eraf. Ze draaide de bus om om mijn billen in te poederen en..... Alles lag onder een dikke pak talkpoeder! "Sorry, sorry" Anne begon te lachen "Je moet ook niet de dop eraf schroeven, er zit een klepje in de dop die je moet open maken ha ha" Eef probeerden met haar hand de talkpoeder weer op te rapen. Maar het lag voor een groot gedeelte over mijn harde geslachtsdeel heen!
Ze voelde zich erg ongemakkelijk en kon ook eigenlijk bijna niets oppakken. Met haar hand veegde ze het overtollige poeder naar mijn buik. Op mijn buik kon ze twee handen gebruiken om het op te pakken. De laatste restjes werden over mijn hele buik uitgesmeerd. Er hing een baby lucht om ons heen niet meer normaal! Eef pakte de inlegger (die ook nog onder een dik pak poeder lag) op en trok deze over mijn harde geslachtsdeel heen. daarna pakte ze mijn luier vast en trok deze ook strak naar boven. Toen kreeg ik nog een verassing... Eef tilde mijn luier en inlegger weer omhoog en ze pakte mijn piemel in haar hand! Ze probeerde hem naar onderen te buigen! maar dat lukte natuurlijk nooit in de staat waarin hij zich bevond. Heel onzeker keek ze naar Anne "Dat gaat niet lukken pak hem zo maar in" Eef trok alles weer strak en plakte mijn luier vast. Anne controleerde met haar vingers of mijn luier overal goed aansloot en gaf Eef een complimentje. Mijn pyjama werd weer aangedaan en de lakens werden weer terug gelegd.
"Zo Stefan wij zijn klaar kan ik nog iets voor jou doen?" Er gingen wel wat stoute dromen door mijn gedachte maar ik hield het maar bij dat ik nog wel iets wilde drinken. Anne zou het doorgeven en samen verlieten zij de kamer.
Mijn hand zakte langzaam onder de dekens in de richting van mijn luier. Een paar keer strelen was voldoende om het talkpoeder te doen laten klonteren.....