Eindelijk vakantie. Mocht ik weer naar me vader toe. Mijn ouders waren gescheiden, en ik woonde bij mijn moeder, omdat mijn vader vaak weg moest. Behalve in de zomervakantie. Dan was hij 4 weken vrij, en mocht ik vier hele weken bij hem blijven.
Hij was wel streng, maar hij gaf me wel verantwoordelijkheden die ik van me moeder niet kreeg.
Maar hij verwachte wel bepaalde dingen, en deed ik die niet. Dan kreeg ik simpel weg straf.
Een straf die ik niet zo heel leuk vind. Billenkoek.
Maar wat ik nog erger vond; ik kreeg dan ook geen luier om ’s nachts. Ik hield ervan, ik voelde me dan geborgen, en veilig. Mijn vader leek dat te begrijpen. Mijn moeder niet, die vond dat maar raar voor mijn leeftijd.
Ik zou eigenlijk vandaag gaan, maar helaas mijn vader moest nog een dag werken. Morgen zou hij me komen ophalen. Mijn ouders waren sinds de scheiding eigenlijk heel vriendelijk tegen elkaar. Toen ze nog bij elkaar woonden was dat wel anders.
Eindelijk zag ik zijn auto het pad oprijden. Ik had hem nog een paar uur voor mezelf, voordat ook mijn broers thuis kwamen. Zij gingen voor twee weken mee.
Hij kwam binnen en ik rende op hem af, en zoals altijd ving hij me ook weer op, en we knuffelde elkaar een tijdje. Ik schonk snel wat koffie voor hem in. Hij zal wel dorst hebben. Dit overheerlijke kopje koffie deed hem goed. Alles ging zoals het altijd ging. Totdat ik hij plotseling een luier voor de dag haalde. Daarna pakte hij nog een paar inleggers erbij, babyzalf en talkpoeder. Ik keek hem erg verbaasd aan maar hij zei niks, en liep naar de deur om naar boven te gaan.
Toen ik niet opstond en achter hem aan liep, liep hij weer terug en trok mij overeind. Toen ik nog steeds niet mee werkte gaf hij een flinke tik tegen mijn achterwerk, en toen kreeg ik door dat ik mee moest. Gehoorzaam liep ik achter hem aan naar boven, mijn slaapkamer in.
‘Haal even een paar handdoeken en een washandje.’ Hij vroeg het niet eens, hij zei het.
Zo kon ik mijn vader niet, maar toch deed ik wat hij zei, en ik ging de handdoeken en het washandje halen. Toen ik de spullen gegeven had, legde hij een twee handdoeken op het bed, en gebood mij om er op te gaan liggen. Ik ging netjes liggen, aangezien ik niet nog zo’n tik wou.
Hij trok mijn schoenen uit, daarna mijn broek, daarna mijn sokken. En voor ik het wist was mijn onderbroek ook nat. Hij ging even gauw het washandje nat maken, daar ik een wasbak op mijn kamer had staan. (Wat er handig is.) En hij maakte mijn onderkant goed schoon, geen misbruik makend van mijn positie, wat ik erg lief van hem vond. Toen smeerde hij me goed in met de babyzalf, en daarna poederde hij een dikke laag talkpoeder op mijn kont een schoof de luier met de inleggers onder me kont. Dit stuk was ik gewend en werkte dan ook mee. Toen poederde hij me kruis ook nog goed in en trok de luier tussen me benen en deed die strak dicht. Toen hielp hij me opstaan.
Bijna verloor ik me evenwicht, maar me vader hield me stevig vast. ‘Trek maar even dat grijze met blauwe jurkje aan.’ ‘Gelukkig, dat is het enige jurkje waar je die dikke luier niet onder ziet.’ Het valt namelijk wijd naar beneden vlak onder je borsten. Zodat de luier helemaal niet opvalt.
‘En kom daarna maar naar beneden.’
Zo gezegd zo gedaan. Ik mezelf eerst uitgekleed, andere BH aan, zodat je die niet ziet. Staat opeens me oudste broer in de kamer. Ik schrok. Hij moest lachen, en vroeg hij het met zijn liefste zusje ging. Ik zei dat het met mij prima ging.
Ik ging verder met aankleden en wou me jurkje aantrekken, maar dat ding is nogal moeilijk aan te trekken zonder hulp, en zonder wat te zeggen of enig leedvermaak hielp mijn broer me daar even mee. Om me vervolgens een flink te knuffelen, als daar ook mijn jongste broer binnen komt. Ook hij moet me natuurlijk even knuffelen. Ze zien me nog steeds als het kleine zusje dat hun bescherming nodig heeft. Ik laat het me aanleunen, bovendien vind ik het nog wel prettig ook.
Dan vraagt ook hij hoe het met me gaat, hoe ik het op school doe, enz. En al gauw zijn we in een druk gesprek verwikkeld en gaan we al pratend naar beneden, waar mijn vader en moeder ook gezellig zitten te praten.
Na het eten wil mijn vader vertrekken, en gaat hij en mijn broers nog even naar de W.C. En als ik ook wil gaan, mag ik niet. ‘Jij hebt een luier om, dus gebruik waar het voor bedoeld is.’ Smekende kijk ik naar mijn moeder en broers, maar blijkbaar steunen ze allemaal de mening van mijn vader.
Ik baal, ik moest de hele middag al en ik voel dat ik het niet langer meer kan ophouden.
Mijn vader ziet het, en zegt tegen de andere: ‘’Gaan jullie al vast maar naar de auto ik kom zo.’’ Gehoorzaam vertrekt de rest van het gezin naar de auto.
Zodra de deur achter hen dichtvalt, gaat mijn vader op een stoel in het halletje zitten en trekt mij op schoot. Als ik goed zit begint hij over mijn buik te wrijven en ik krijg het al moeilijker om me plas op te houden. Dan fluistert hij in me oor: ‘’Wat maakt het uit dat je plast? Wij weten toch dat je al volwassen genoeg bent? Je hoeft je echt niet te schamen. Laten het maar lopen. Laat het maar lopen, je luier vangt het echt wel op, je hoeft niet bang te zijn dat het gaat lekken. Kom maar. En als je het nu doet krijg je nog een schone luier voordat we vertrekken.’’ Nu houdt ik het helemaal niet meer, en langzaam voel ik het stromen. En tegelijk tijd dat ik begin te plassen voel ik mezelf knalrood worden. Terwijl mijn vader sussende geluidjes maakt, en zegt dat ik zijn grote meid bent. Dan tilt hij me op en ligt me op de grond. Uit de halkast haalt hij een luier en een paar natte doekjes en verschoont me.
Dan trekt hij me overeind, en laat me gelukkig zelf naar de auto lopen en instappen.
Mijn oudste broer, Kevin zit voorin. En ik zit samen met Simon achterin. Kevin is twintig en Simon is 19, en ikzelf ben 15. We zwaaien nog mijn moeder nog gedag, en al snel zitten we op de snelweg.
Het worst al snel donker en ik zie Kevin langzaam in slaap vallen. Mijn vader knipoogt eens naar ons.
Dan opeens voel ik weer aandrang op te gaan plassen, en weer wil het niet. Dan hoor ik mijn vader tegen Simon zeggen: ‘’Help jij je zusje eens met plassen. Ik geloof niet dat het wil.’’ Mijn broer doet mijn autoriem los en trekt mij tegen zich aan, doet zijn arm om me schouders heen en begint met de andere hand over mijn buik te wrijven. Ik voel me het meisje van 6 die wordt getroost door haar oudere broer. En voor ik er erg in heb voel ik de plas al stromen. Er lijkt wel geen eind aan te komen.
Als Simon merkt dat ik geplast heb, geeft hij een kus op mijn haar en hij blijft mij vast houden.
Ik vind dit heerlijk en langzaam voel ik me moe worden, en ik val inslaap.
En de volgende morgen wordt ik door Kevin en Simon wakker gemaakt. Lachend kijken ze me aan.
‘Zo schone slaapster, het is tijd om wakker te worden.’ Maar Simon valt Kevin in de rede. ‘’Nou, ik denk niet dat ze van onder zo schoon is. Ik heb gisteravond meerdere keren gevoelt dat ze geplast heeft. En ik denk dat haar luier nu dan ook wel zwaar zal zijn.’’ Ik voel me weer rood worden. ‘Meen je dat?’ Maar vader helpt me uit de situatie. ‘Jongens gaan jullie maar even de ontbijttafel dekken. Ik help Mieke wel even.’ Gelukkig, want inderdaad. Bij mijn kruis voelt het niet erg droog.
Terwijl ik naar de badkamer loop, hoor ik dat hij de gordijnen en het raam open doet.
Als ik alles behalve me luier uit heb, roep ik me vader. Het leek me toch een beter idee, om hem de luier af te laten doen.
Dit levert mij een klein klapje tegen me luier aan, en ik schiet in de lach. Ik vind het altijd zo leuk klinken, een heel zachtjes plof. Als hij de luier afgedaan heeft, zet hij me in het bad, en laat me alleen om me te wassen. Ik zie dat hij me kleren al heeft klaar gelegd.
Met moeite stap ik uit het heerlijke warme bad, en begin mezelf af te drogen. Dan trek ik me kleren aan en wil ik naar benden gaan lopen, als ik wordt tegen gehouden door me vader. ‘En waar gaat dat heen?’ Ik verschiet van kleur. ‘Hoe bedoelt u?’ Nou, heel gewoon. En zonder nog wat te zeggen tilt hij me op en brengt me naar een andere slaapkamer toe, dan waar ik tot nu toe geslapen heb.
Er staat een kinderledikant op volwassen grote in de ene hoek, en daar tegen over, staat een hele grote commode. En tegen de andere muur staat een kast.
Mijn vader legt me op de commode, en maakt me met en handdruk op me buik duidelijk dat ik moet blijven liggen. Wat ik dan ook deed. Hij deed de la van de commode open en haalde de benodigde spullen uit. Ik kon alleen niet zien wat voor luier hij pakte. Hij deed mijn rokje en mijn onderbroek uit, en hij zag dat ik mijn kruis goed gewassen had, en hij smeerde gelijk me gelijk in met babyzalf en poederde me goed in. Toen tilde hij me bij me enkels omhoog, zodat ik met mijn kont omhoog ging, schoof de luier onder me en liet me toen weer zakken. Ik schrok want het voelde heel zacht aan en ik dacht dat het dus weer zo’n hele dikke was. Maar toen ik wou kijken, duwde mijn vader me hoofd weer terug voordat ik wat had kunnen zien. Toen trok hij de luier tussen mijn benen door en maakte het ze vast. Toen deed hij tot mijn grote schrik er een transparante plasticbroekje erover heen aan.
En toen hielp hij me overeind, en toen ik zat voelde ik dat het niet zo’n dikke was als ik gedacht had maar een dunne. Hij liet me van de commode afspringen en deed toen mijn rokje goed, die er netjes over heen viel.
Onderweg naar beneden kwam ik erachter dat het toch wel erg kraakte, en ik raakte een beetje in paniek, totdat mijn vader me geruststelde dat het wel meeviel en dat mijn broers ervan wisten, en voor mij het belangrijkste we zouden vandaag gezellig thuis blijven, en er zou niemand komen.
Die dag werd ik heerlijk door mijn familie verwend, omstebeurt mochten mijn broers mij verschonen.
Het enige min puntje was dat ik een middag tukje moest doen, met een dikke nachtluier. En als ik zeg dik, dan bedoel ik heel dik, het voelde alsof er een gigantische prop tussen me benen zat, en het luierpakje, wij noemden het een rompertje, maakte het er samen met het plasticbroekje al niet beter op. Toen bedacht Kevin dat ze ook nog zo’n soort pakje hadden waar van die voetjes aan zitten en de sluiting aan de achterkant, zodat ik het niet op kon maken. Dat vond mijn vader ook een goed idee, en liet het toe dat ik die ook aan kreeg. Toen tilde mijn vader mijn op en legde me in het ledikant.
En zette toen het rek weer op zijn plaats. ‘Zodat ons lieve meisje er niet uit kan vallen.’
Toe kreeg ik van iedereen een zoen en moest ik gaan slapen.
Het tweede minpuntje was dat ik al om negen uur naar bed moest. En het ritueel van ’s middags herhaalde zich, met het enige verschil dat ik nu geen rompertje aan hoefde maar in een slaapzak, met een slotje aan de rits zodat ik die niet zelf uit kon doen.
Ook kreeg ik weer van iedereen een zoen. En moest ik zoet gaan slapen totdat ik de volgende morgen weer uit bed gehaald zou worden.
Hij was wel streng, maar hij gaf me wel verantwoordelijkheden die ik van me moeder niet kreeg.
Maar hij verwachte wel bepaalde dingen, en deed ik die niet. Dan kreeg ik simpel weg straf.
Een straf die ik niet zo heel leuk vind. Billenkoek.
Maar wat ik nog erger vond; ik kreeg dan ook geen luier om ’s nachts. Ik hield ervan, ik voelde me dan geborgen, en veilig. Mijn vader leek dat te begrijpen. Mijn moeder niet, die vond dat maar raar voor mijn leeftijd.
Ik zou eigenlijk vandaag gaan, maar helaas mijn vader moest nog een dag werken. Morgen zou hij me komen ophalen. Mijn ouders waren sinds de scheiding eigenlijk heel vriendelijk tegen elkaar. Toen ze nog bij elkaar woonden was dat wel anders.
Eindelijk zag ik zijn auto het pad oprijden. Ik had hem nog een paar uur voor mezelf, voordat ook mijn broers thuis kwamen. Zij gingen voor twee weken mee.
Hij kwam binnen en ik rende op hem af, en zoals altijd ving hij me ook weer op, en we knuffelde elkaar een tijdje. Ik schonk snel wat koffie voor hem in. Hij zal wel dorst hebben. Dit overheerlijke kopje koffie deed hem goed. Alles ging zoals het altijd ging. Totdat ik hij plotseling een luier voor de dag haalde. Daarna pakte hij nog een paar inleggers erbij, babyzalf en talkpoeder. Ik keek hem erg verbaasd aan maar hij zei niks, en liep naar de deur om naar boven te gaan.
Toen ik niet opstond en achter hem aan liep, liep hij weer terug en trok mij overeind. Toen ik nog steeds niet mee werkte gaf hij een flinke tik tegen mijn achterwerk, en toen kreeg ik door dat ik mee moest. Gehoorzaam liep ik achter hem aan naar boven, mijn slaapkamer in.
‘Haal even een paar handdoeken en een washandje.’ Hij vroeg het niet eens, hij zei het.
Zo kon ik mijn vader niet, maar toch deed ik wat hij zei, en ik ging de handdoeken en het washandje halen. Toen ik de spullen gegeven had, legde hij een twee handdoeken op het bed, en gebood mij om er op te gaan liggen. Ik ging netjes liggen, aangezien ik niet nog zo’n tik wou.
Hij trok mijn schoenen uit, daarna mijn broek, daarna mijn sokken. En voor ik het wist was mijn onderbroek ook nat. Hij ging even gauw het washandje nat maken, daar ik een wasbak op mijn kamer had staan. (Wat er handig is.) En hij maakte mijn onderkant goed schoon, geen misbruik makend van mijn positie, wat ik erg lief van hem vond. Toen smeerde hij me goed in met de babyzalf, en daarna poederde hij een dikke laag talkpoeder op mijn kont een schoof de luier met de inleggers onder me kont. Dit stuk was ik gewend en werkte dan ook mee. Toen poederde hij me kruis ook nog goed in en trok de luier tussen me benen en deed die strak dicht. Toen hielp hij me opstaan.
Bijna verloor ik me evenwicht, maar me vader hield me stevig vast. ‘Trek maar even dat grijze met blauwe jurkje aan.’ ‘Gelukkig, dat is het enige jurkje waar je die dikke luier niet onder ziet.’ Het valt namelijk wijd naar beneden vlak onder je borsten. Zodat de luier helemaal niet opvalt.
‘En kom daarna maar naar beneden.’
Zo gezegd zo gedaan. Ik mezelf eerst uitgekleed, andere BH aan, zodat je die niet ziet. Staat opeens me oudste broer in de kamer. Ik schrok. Hij moest lachen, en vroeg hij het met zijn liefste zusje ging. Ik zei dat het met mij prima ging.
Ik ging verder met aankleden en wou me jurkje aantrekken, maar dat ding is nogal moeilijk aan te trekken zonder hulp, en zonder wat te zeggen of enig leedvermaak hielp mijn broer me daar even mee. Om me vervolgens een flink te knuffelen, als daar ook mijn jongste broer binnen komt. Ook hij moet me natuurlijk even knuffelen. Ze zien me nog steeds als het kleine zusje dat hun bescherming nodig heeft. Ik laat het me aanleunen, bovendien vind ik het nog wel prettig ook.
Dan vraagt ook hij hoe het met me gaat, hoe ik het op school doe, enz. En al gauw zijn we in een druk gesprek verwikkeld en gaan we al pratend naar beneden, waar mijn vader en moeder ook gezellig zitten te praten.
Na het eten wil mijn vader vertrekken, en gaat hij en mijn broers nog even naar de W.C. En als ik ook wil gaan, mag ik niet. ‘Jij hebt een luier om, dus gebruik waar het voor bedoeld is.’ Smekende kijk ik naar mijn moeder en broers, maar blijkbaar steunen ze allemaal de mening van mijn vader.
Ik baal, ik moest de hele middag al en ik voel dat ik het niet langer meer kan ophouden.
Mijn vader ziet het, en zegt tegen de andere: ‘’Gaan jullie al vast maar naar de auto ik kom zo.’’ Gehoorzaam vertrekt de rest van het gezin naar de auto.
Zodra de deur achter hen dichtvalt, gaat mijn vader op een stoel in het halletje zitten en trekt mij op schoot. Als ik goed zit begint hij over mijn buik te wrijven en ik krijg het al moeilijker om me plas op te houden. Dan fluistert hij in me oor: ‘’Wat maakt het uit dat je plast? Wij weten toch dat je al volwassen genoeg bent? Je hoeft je echt niet te schamen. Laten het maar lopen. Laat het maar lopen, je luier vangt het echt wel op, je hoeft niet bang te zijn dat het gaat lekken. Kom maar. En als je het nu doet krijg je nog een schone luier voordat we vertrekken.’’ Nu houdt ik het helemaal niet meer, en langzaam voel ik het stromen. En tegelijk tijd dat ik begin te plassen voel ik mezelf knalrood worden. Terwijl mijn vader sussende geluidjes maakt, en zegt dat ik zijn grote meid bent. Dan tilt hij me op en ligt me op de grond. Uit de halkast haalt hij een luier en een paar natte doekjes en verschoont me.
Dan trekt hij me overeind, en laat me gelukkig zelf naar de auto lopen en instappen.
Mijn oudste broer, Kevin zit voorin. En ik zit samen met Simon achterin. Kevin is twintig en Simon is 19, en ikzelf ben 15. We zwaaien nog mijn moeder nog gedag, en al snel zitten we op de snelweg.
Het worst al snel donker en ik zie Kevin langzaam in slaap vallen. Mijn vader knipoogt eens naar ons.
Dan opeens voel ik weer aandrang op te gaan plassen, en weer wil het niet. Dan hoor ik mijn vader tegen Simon zeggen: ‘’Help jij je zusje eens met plassen. Ik geloof niet dat het wil.’’ Mijn broer doet mijn autoriem los en trekt mij tegen zich aan, doet zijn arm om me schouders heen en begint met de andere hand over mijn buik te wrijven. Ik voel me het meisje van 6 die wordt getroost door haar oudere broer. En voor ik er erg in heb voel ik de plas al stromen. Er lijkt wel geen eind aan te komen.
Als Simon merkt dat ik geplast heb, geeft hij een kus op mijn haar en hij blijft mij vast houden.
Ik vind dit heerlijk en langzaam voel ik me moe worden, en ik val inslaap.
En de volgende morgen wordt ik door Kevin en Simon wakker gemaakt. Lachend kijken ze me aan.
‘Zo schone slaapster, het is tijd om wakker te worden.’ Maar Simon valt Kevin in de rede. ‘’Nou, ik denk niet dat ze van onder zo schoon is. Ik heb gisteravond meerdere keren gevoelt dat ze geplast heeft. En ik denk dat haar luier nu dan ook wel zwaar zal zijn.’’ Ik voel me weer rood worden. ‘Meen je dat?’ Maar vader helpt me uit de situatie. ‘Jongens gaan jullie maar even de ontbijttafel dekken. Ik help Mieke wel even.’ Gelukkig, want inderdaad. Bij mijn kruis voelt het niet erg droog.
Terwijl ik naar de badkamer loop, hoor ik dat hij de gordijnen en het raam open doet.
Als ik alles behalve me luier uit heb, roep ik me vader. Het leek me toch een beter idee, om hem de luier af te laten doen.
Dit levert mij een klein klapje tegen me luier aan, en ik schiet in de lach. Ik vind het altijd zo leuk klinken, een heel zachtjes plof. Als hij de luier afgedaan heeft, zet hij me in het bad, en laat me alleen om me te wassen. Ik zie dat hij me kleren al heeft klaar gelegd.
Met moeite stap ik uit het heerlijke warme bad, en begin mezelf af te drogen. Dan trek ik me kleren aan en wil ik naar benden gaan lopen, als ik wordt tegen gehouden door me vader. ‘En waar gaat dat heen?’ Ik verschiet van kleur. ‘Hoe bedoelt u?’ Nou, heel gewoon. En zonder nog wat te zeggen tilt hij me op en brengt me naar een andere slaapkamer toe, dan waar ik tot nu toe geslapen heb.
Er staat een kinderledikant op volwassen grote in de ene hoek, en daar tegen over, staat een hele grote commode. En tegen de andere muur staat een kast.
Mijn vader legt me op de commode, en maakt me met en handdruk op me buik duidelijk dat ik moet blijven liggen. Wat ik dan ook deed. Hij deed de la van de commode open en haalde de benodigde spullen uit. Ik kon alleen niet zien wat voor luier hij pakte. Hij deed mijn rokje en mijn onderbroek uit, en hij zag dat ik mijn kruis goed gewassen had, en hij smeerde gelijk me gelijk in met babyzalf en poederde me goed in. Toen tilde hij me bij me enkels omhoog, zodat ik met mijn kont omhoog ging, schoof de luier onder me en liet me toen weer zakken. Ik schrok want het voelde heel zacht aan en ik dacht dat het dus weer zo’n hele dikke was. Maar toen ik wou kijken, duwde mijn vader me hoofd weer terug voordat ik wat had kunnen zien. Toen trok hij de luier tussen mijn benen door en maakte het ze vast. Toen deed hij tot mijn grote schrik er een transparante plasticbroekje erover heen aan.
En toen hielp hij me overeind, en toen ik zat voelde ik dat het niet zo’n dikke was als ik gedacht had maar een dunne. Hij liet me van de commode afspringen en deed toen mijn rokje goed, die er netjes over heen viel.
Onderweg naar beneden kwam ik erachter dat het toch wel erg kraakte, en ik raakte een beetje in paniek, totdat mijn vader me geruststelde dat het wel meeviel en dat mijn broers ervan wisten, en voor mij het belangrijkste we zouden vandaag gezellig thuis blijven, en er zou niemand komen.
Die dag werd ik heerlijk door mijn familie verwend, omstebeurt mochten mijn broers mij verschonen.
Het enige min puntje was dat ik een middag tukje moest doen, met een dikke nachtluier. En als ik zeg dik, dan bedoel ik heel dik, het voelde alsof er een gigantische prop tussen me benen zat, en het luierpakje, wij noemden het een rompertje, maakte het er samen met het plasticbroekje al niet beter op. Toen bedacht Kevin dat ze ook nog zo’n soort pakje hadden waar van die voetjes aan zitten en de sluiting aan de achterkant, zodat ik het niet op kon maken. Dat vond mijn vader ook een goed idee, en liet het toe dat ik die ook aan kreeg. Toen tilde mijn vader mijn op en legde me in het ledikant.
En zette toen het rek weer op zijn plaats. ‘Zodat ons lieve meisje er niet uit kan vallen.’
Toe kreeg ik van iedereen een zoen en moest ik gaan slapen.
Het tweede minpuntje was dat ik al om negen uur naar bed moest. En het ritueel van ’s middags herhaalde zich, met het enige verschil dat ik nu geen rompertje aan hoefde maar in een slaapzak, met een slotje aan de rits zodat ik die niet zelf uit kon doen.
Ook kreeg ik weer van iedereen een zoen. En moest ik zoet gaan slapen totdat ik de volgende morgen weer uit bed gehaald zou worden.
