'Pissebed’ in Thailand, deel 27
Op het grote terrein kijken de jongens hun ogen uit. Ze besluiten eerst maar eens een rondje te lopen om te kijken wat er allemaal is! En wat is het druk! Niet alleen veel tieners, maar ook hele families met kindertjes. En zelfs grootouders, met de kleinkinderen in sleeptouw.
We kijken bij de wilde rivier, waar boten die er uit zien als boomstammen door stroomversnellingen en langs watervallen gejaagd worden. Lom kraait van de pret als hij ziet hoe een boomstamboot, met vier of vijf jongens er in, onder een waterval blijft hangen en de inzittenden de volle laag krijgen. Wij nemen ons voor om eerst onze zwembroekjes aan te gaan doen, alvorens mee te gaan in één van de vele water-attracties.
Er zijn hoge, lange waterglijbanen. De meest spectaculaire, opgebouwd uit kleurige buizen waar het water met onwaarschijnlijke snelheid doorheen stroomt, voert een eindeloze stroom tieners mee. Deze is voor de ouderen kennelijk te wild! Het kleurige buizenstelsel eindigt in een soort gigantische trechter, waarin je nog een keer een extra zwieper mee krijgt alvorens in een diep bassin te eindigen! Hier blijven we staan kijken, en proberen een zwemmer van begin tot eind te volgen, wat door de vele bochten en slingers vrijwel onmogelijk is. Zwemmers kan je ze eigenlijk niet eens noemen. Eénmaal onderweg wordt je zonder pardon meegesleurd, om in die trechter terecht te komen!
Die jongen met dat rode zwembroekje dan maar volgen? Dat valt op. Kijken wat er gebeurt! Hij stort zich in de buis, die daar nog open is. Omhoog, omlaag, linksom, rechtsom, waar is hij nu? Oh daar! Super snel ziet het er uit! We staan gefascineerd te kijken. Ik net zo goed als Pichan en Klahan, om van Lom maar helemaal te zwijgen. Wat een geweldige attractie! Hier willen wij ook in!
Lom slaakt een kreet. “Oh fuck!”
Ineens voelt hij dat warme, natte gevoel weer voor in zijn broekje. Een gevoel wat hij maar al te goed kent. En wat hem al vier weken niet meer is overkomen, gebeurt hem nu. Al dat water, en geboeid door wat zich voor zijn ogen afspeelt, wie denkt er dan nog aan om op tijd naar de wc te gaan?! Lom staat in zijn broek te plassen. Hij slaat zijn handen voor zijn korte broekje, maar er is geen houden meer aan. De donkere natte vlek voorin zijn broekje wordt groter en groter. Het stroomt warm tussen zijn vingers door. Tussen zijn benen. Over zijn buik. En dan in straaltjes op de grond.
Een paar andere jongens zien het gebeuren en lachen hard.
Ik hoef geen vloeiend Thai te spreken om te weten wat ze zeggen.
Dit soort commentaar is internationaal.
“Moet je kijken!”
“Hee, pisbroek!”
“Hij pist in zijn broek!”
“Wat een baby!”
“Waar is je luier, gast??”
De arme Lom is knalrood van schaamte.
Ik red de situatie door de jongens gauw mee te nemen naar de kleedruimte.
Tijd om onze zwembroekjes aan te trekken, en een paar van de water-attracties van dichterbij te gaan bekijken.
Onderweg krijg Lom nog wel een paar opmerkingen naar zijn hoofd.
Een grote pisvlek voorin een kort broekje valt nou één keer op.
Bij de kleedruimten laat ik de jongens even alleen.
Als volwassene mag ik in de individuele kleedhokjes, terwijl de jongere jeugd van gezamenlijke ruimtes gebruik moet maken.
Jongens en meisjes apart, dat vanzelfsprekend wel.
Zó modern zijn ze in Thailand nou ook weer niet!
Vijf minuten later staan we allemaal weer buiten de kleedruimten. Zwembroekjes aan, en ook onze t-shirts nog aan, om niet te verbranden in de hete zon.
Die doen we straks wel uit als we gaan zwemmen. Naast de water-attracties zijn er heerlijke grote zwembaden, naast een riante zonneweide.
Da's voor later!
Ik zamel de horloges en portemonnees in en betaal voor een kluisje.
De kleren van de jongens hangen aan praktische haken, waar je, onderop, zelfs je schoenen kwijt kan.
Ik deel een haak met Pichan. Diens korte versleten spijkerbroekje hangt aan zo'n lusje waar een riem door kan.
Maar Pichan doet niet aan een riem. Dat vindt hij niet stoer.
Lachend hang ik mijn net zo korte, net zo versleten spijkerbroekje er nonchalant naast.
Klahan heeft zijn wat modieuzere kleding – zelfs op een dag als vandaag! – netjes op de kledinghaak gedrapeerd.
Lom weet niet recht hoe hij zijn kleren goed op de haak moet hangen. Die haken komen buiten op een rek, in de zon, dus ideaal eigenlijk om een natte broek te drogen. Maar hoe hang je zo'n broekje op, zodat het niet meteen duidelijk is dat er in is geplast? Binnenste buiten, buitenste binnen? Achterstevoren, ondersteboven?
Het broekje is van voren doorweekt en onmiskenbaar volgeplast.
Ik krijg medelijden als ik zie hoe Lom er mee staat te hannesen.
Pak zijn broekje en houd het onder één van de douches die rondom de kleedruimten staan.
Vanwege de hygiëne wordt men geacht te douchen, alvorens in een zwembad te springen!
Als het broekje niet alleen meer van voren maar nu helemaal nat is en ik het ook nog even uitwring, hang ik het uitgespreid op de haak.
Zo, nu zie je er niets meer van dat Lom in dat broekje heeft geplast!
Ik pak ook zijn vrolijke jongensonderbroekje nog even, dat uiteraard ook van voren gelig verkleurd en doorweekt is.
Uitgespoeld hang ik het onder op een schoenenhaak. Hier in de Thaise zon zijn die natte kleren zo droog!
Lom kijkt me dankbaar aan.
Uren lang vermaken we ons in de diverse water-attracties. Glijbanen, wilde rivieren, watervallen.
Die glijbaan met die spectaculaire, supersnelle trechter doen we wel twintig keer.
En ik heb net zo veel pret als de jongens. Zo volwassen ben ik nou ook weer niet!
Nadat we wat rust hebben gezocht in één van de grote zwembaden en ik de jongens op een ijsje heb getrakteerd, liggen we in het gras op de speelweide lekker lui op ons buik in het zonnetje. Onze zwembroekjes drogen al aardig op. Dat gaat hier gauw!
Pichan lurkt aan zijn literfles cola en deelt die met Klahan.
Lom vertelt dat hij in de kleedruimte een jongen in een zwemluier heeft gezien.
Maar aangezien hij zelf toen nog zijn natgeplaste broekje aan had, leek het hem geen goed idee om de jongen op zijn luier aan te spreken.
“Je had zelf een zwemluier aan moeten trekken” meent Klahan. “Dan had niemand het gezien toen je in je broek piste!”
“Ik heb geen zwemluiers nodig” zegt Lom verontwaardigd.
En hij schiet met scherp terug naar zijn grote broer:
“Jij kan beter een luier aan doen 's nachts!”
Klahan protesteert: “Ik doe het haast nooit meer in bed!”
“Yea right!” zegt Lom zachtjes. “Deze week maar drie keer!”
“Dat zijn ongelukjes!” is Klahan fel. “Ik ben geen bedplasser!”
Hij kijkt boos naar zijn broertje.
Pichan grinnikt.
“Ik wel!” zegt hij. “En ik ken nog iemand.... “
Hij lacht naar mij. En geeft me een knipoog.
Bedplassers onder elkaar!
En hij neemt nog een paar slokken uit zijn fles.
“Ik lig hier net zo lekker als in bed” zegt Pichan een half uurtje later. “Ik kan zo wel in slaap vallen..... “
Hij kijkt mij aan.
“En als ik slaap..... “
Hij laat een betekenisvolle stilte vallen.
En ik hoor hoe hij, op z'n buik in het gras liggend, in zijn broekje plast.
En zucht van genot:
“Zo lekker warm...”
Hij geeft Klahan een por.
“Moet je ook doen!”
Klahan kijkt aarzelend.
Maar Pichan houdt aan:
“Je hebt je zwembroek nog aan! En de plee is helemaal aan de andere kant van het veld!”
Lom lacht.
“In je zwembroek is niet erg!”
En Lom plast voor de tweede keer die dag in zijn broek, maar nu met opzet.
Ditmaal heeft hij er plezier in.
Lekker stout, lekker warm, en lekker makkelijk!
Hij vuurt zijn grote broer aan. “Jij ook!”
Klahan geeft zich gewonnen.
“Ik douche het er straks wel weer uit!” zegt hij zuinigjes.
Maar hij moet toch lachen als hij beseft dat hij samen met zijn vriend Pichan en zijn broertje met opzet in z'n broek aan het plassen is.
“Een zwembroek is om nat te worden!” zegt Pichan resoluut.
En omdat ik vind dat Pichan gelijk heeft, laat ik het ook lekker lopen.
Net als in mijn tienerjaren, als ik toch al nat wakker werd...
Nu zijn we alle vier nat.
Als we opstaan en naar de douches bij het zwembad lopen, valt op dat plakkend zand en gras toch wel aangeven dat onze broekjes van voren wat natter zijn.
Maar of het iemand anders opvalt, betwijfelen we.
En we maken ons er niet verder druk om.
Waarom ook?
Een zwembroek is om nat te worden!
Wordt vervolgd.
