jongen1995
Beginneling
waw just waw
Roza (18- ML TL WL NL BP)
- Onderwerp starter Lily
- Startdatum
luieluieraar
ik in m'n tena maxi o yeah
gaafe stukje lily
Lily
UITLEG: 'geen contact aub' betekent geen contact!
Wow! Bedankt voor alle positieve reacties. Een nieuw stukjes in onderweg. Ik vind het best wel moeilijk om deze stukjes te schrijven. Ik heb het hele verhaal geweten waar het op uit zou gaan draaien, maar nu ik het moet schrijven vind ik het toch lastig om het interessant, leuk en een beetje realistisch te houden.
Lily
UITLEG: 'geen contact aub' betekent geen contact!
'Oké. Na dit fantastische ontbijtje moet ik je iets vertellen over mijn kersttradities.' zei Nick tegen Roza terwijl hij de vaatwasser inruimde.
'Ik ontbijt, en al vanaf dat ik klein was ging ik na het ontbijt naar de slaapkamer van mijn ouders en keek dan vanuit het bed samen met mijn moeder naar "a Christmas Carol".'
Roza lacht. 'Dus je gaat zo naar het huis van je moeder om daar bij haar in bed een film te kijken?' ze kijkt Nick uitdagend aan. Kom maar op met die reactie.
'Nee. Ik ben een volwassen man.' Roza lacht even. Alsof mannen ooit volwassen worden. 'Ik kan best TV kijken in mijn eigen bed. Het is alleen zo dat je natuurlijk wel bij mij te gast bent. En omdat je bij mij te gast bent, moet je mee doen met mijn tradities.'
'Dus je vraagt me nu of ik met je mee ga naar je bed?' vroeg Roza, terwijl ze een enkele wenkbrauw omhoog trok.
'Om film te kijken.'
'Wat is er gebeurd met het hele "ik ben je leraar, ik moet je meerdere zijn" argument?'
'Ik ben ruim twee jaar ouder. Je bent op dit moment mijn huisgenoot. En vandaag is vandaag, de zorgen voor morgen wachten wel tot morgen.'
Zo kwam het dat Nick en Roza even later ieder aan een kant van het tweepersoonsbed lagen te kijken naar de televisie. Roza's ogen zakte langzaam dicht terwijl ze naar de film keek over de arme man die wel rijk was maar niemand had om het mee te delen. En voor het eerst keek ze naar deze film met andere ogen. Voor het eerst wist ze hoe het was om niet eenzaam te zijn met kerst. Ze was altijd jaloers geweest op Scroodge, die net als zij alleen was, maar wel geld had. Haar situaties was nog steeds hopeloos, maar er was een klein lichtpuntje aan het einde van te tunnel. Een lichtpuntje wat haar hart had gewonnen.
Denkend aan al deze dingen viel Roza in slaap.
'Ik ontbijt, en al vanaf dat ik klein was ging ik na het ontbijt naar de slaapkamer van mijn ouders en keek dan vanuit het bed samen met mijn moeder naar "a Christmas Carol".'
Roza lacht. 'Dus je gaat zo naar het huis van je moeder om daar bij haar in bed een film te kijken?' ze kijkt Nick uitdagend aan. Kom maar op met die reactie.
'Nee. Ik ben een volwassen man.' Roza lacht even. Alsof mannen ooit volwassen worden. 'Ik kan best TV kijken in mijn eigen bed. Het is alleen zo dat je natuurlijk wel bij mij te gast bent. En omdat je bij mij te gast bent, moet je mee doen met mijn tradities.'
'Dus je vraagt me nu of ik met je mee ga naar je bed?' vroeg Roza, terwijl ze een enkele wenkbrauw omhoog trok.
'Om film te kijken.'
'Wat is er gebeurd met het hele "ik ben je leraar, ik moet je meerdere zijn" argument?'
'Ik ben ruim twee jaar ouder. Je bent op dit moment mijn huisgenoot. En vandaag is vandaag, de zorgen voor morgen wachten wel tot morgen.'
Zo kwam het dat Nick en Roza even later ieder aan een kant van het tweepersoonsbed lagen te kijken naar de televisie. Roza's ogen zakte langzaam dicht terwijl ze naar de film keek over de arme man die wel rijk was maar niemand had om het mee te delen. En voor het eerst keek ze naar deze film met andere ogen. Voor het eerst wist ze hoe het was om niet eenzaam te zijn met kerst. Ze was altijd jaloers geweest op Scroodge, die net als zij alleen was, maar wel geld had. Haar situaties was nog steeds hopeloos, maar er was een klein lichtpuntje aan het einde van te tunnel. Een lichtpuntje wat haar hart had gewonnen.
Denkend aan al deze dingen viel Roza in slaap.
luieluieraar
ik in m'n tena maxi o yeah
leuk weer hoor we wachten met smart op meer
gr LL
gr LL
slaaf.johannes
Superlid
top
luierdromer
Niet geschoten is altijd mis.
Mooi vervolg aan het verhaal gegeven.
Ga zo door. !1
Wacht weer af ^-^
Ga zo door. !1
Wacht weer af ^-^
Lily
UITLEG: 'geen contact aub' betekent geen contact!
"Roza." een zachte stem klonk aan de rand van haar gedachte. Ze voelde zich lekker warm en soezelig. Ze had nog wel dagen zo willen blijven liggen. Ze zag door haar oogleden heen dat het al licht was.
"Roza." daar was die stem nog een keer. Ze voelde dat een hand zachtjes wat haren uit haar gezicht haalde. Heel voorzichtig opende ze een oog.
"Zo, schone slaapster, ben je eindelijk wakker?" Ze keek in het gezicht van Nick. Even snapte ze er helemaal niets van, maar toen herinnerde ze zich alles weer.
Ze glimlachte. "Goedemiddag." haar stem kraakte. Ze schaamde zich er een beetje voor. Ze had net een paar uur liggen slapen in het bed van haar docent Natuurkunde, om met een kraakstem wakker te worden en niets beters weten te zeggen dan 'goedemiddag'. Het was nog net niet 'goedemiddag, meneer' geweest.
"Jij mag nooit meer raden." zei Nick, ook hij lag onder de dekens. Ze kon zich vergissen, maar ook hij had liggen slapen, de vouwen van het beddengoed lagen nog in zijn gezicht. Hij keek slaperig uit zijn ogen, alsof ook hij nog niet helemaal wakker was.
Plotseling voelde ze dat het bed onder haar koud was, en nat. Ze schrok. Tranen sprongen in haar ogen.
Nick zag het gebeuren, maar voor zijn gezicht een bezorgde uitdrukking liet zien was er even iets anders te zien. Schaamte. Ook hij voelde aan het matras onder hem. "Roze, roza niet schrikken."
"Maar..." bracht Roza uit, voordat de eerste traan over haar wang rolde. Hoe had ze zo stom kunnen zijn. Hoe had ze kunnen denken dat ze ooit zorgeloos in slaap kon vallen ergens, laat staan in een bed wat niet het hare was.
Plotseling stond Nick op, zijn ogen verdacht nat en liep snel weg. Roza zag dat zijn blauwe pyjamabroek donker gekleurd was. Ze voelde aan haar eigen broek, die droog was en plotseling begon haar iets te dagen. Ze hoorde de deur van de badkamer, en hoorde hoe die deur op slot werd gedraaid. Ze had het gevoel deelgenoot te zijn geworden van een persoonlijk moment, een persoonlijk probleem. Als de omgang van leerling-leraar nog niet genoeg verstoord was, was deze nu wel aan diggelen gebroken. Ze snapte waarom Nick haar problemen zo goed begreep. Ze had het eerder al wel geweten, maar nu pas, voor het eerst in de afgelopen dagen, realiseerde ze zich pas echt hoe goed Nick haar situatie snapte.
Roza stond op uit bed, opeens klaar wakker. Ze begon het bed af te halen, zoals ze zelf ook altijd had gedaan, en liep de trap naar zolder op, op zoek naar de wasmachine.
Een half uur later was er nog steeds geen geluid te horen vanuit de badkamer. Nadat ze de wasmachine had aangezet, was Roza op de gang gaan zitten, op de trap naar boven. Ze had haar mond gehouden, ze had gewacht, ze had Nick zijn tijd gegeven. Ze had hem tijd gegeven te gaan douchen, tegen haar te praten. Ze had hem alle tijd van de wereld willen geven, en ze had geworsteld met het gevoel dat ze eigenlijk weg zou moeten gaan. Maar toch was ze daar blijven zitten. De man in de badkamer was niet langer haar docent natuurkunde. De afgelopen dagen was hij steeds minder dat, en steeds meer mens geworden, steeds meer een vriend.
Toen maakte ze een moeilijke beslissing. Als hij niet als eerste zou gaan spreken, zou zij maar als eerste het woord moeten nemen. "Nick. Nick, ik weet dat je daar bent. En ik snap het als je eigenlijk helemaal niet naar buiten wilt komen, als je daar wilt blijven zitten totdat de situatie niet meer bestaat. Ik zou het begrijpen, omdat ik er zelf ben geweest. Maar juist daarom, zeg iets, doe de deur open. Jij hebt me beloofd dat ik nooit alleen hoef te zijn in mijn problemen. Maar jij hoeft dat ook niet te zijn." Ze slikte even, haar eigen ogen waren vochtig geworden. Ze voegde er nog aan toe, iets zwakker: "Anders haal in een schroevendraaier, en maak ik die deur zelf open."
Even gebeurde er niets, maar toen hoorde ze dat de deur langzaam van slot draaide.
***
A/N: Ik ben een beetje inspiratieloos, en heb dit verhaal ook schandalig genegeerd. Als iemand ideeën heeft over hoe het verder kan gaan, ze zijn welkom in bij mijn privéberichten (als ik je idee dan gebruik, is niet iedereen gelijk gespoilert). Ik hoop beterschap te kunnen brengen in het regelmatiger stukjes schrijven.
"Roza." daar was die stem nog een keer. Ze voelde dat een hand zachtjes wat haren uit haar gezicht haalde. Heel voorzichtig opende ze een oog.
"Zo, schone slaapster, ben je eindelijk wakker?" Ze keek in het gezicht van Nick. Even snapte ze er helemaal niets van, maar toen herinnerde ze zich alles weer.
Ze glimlachte. "Goedemiddag." haar stem kraakte. Ze schaamde zich er een beetje voor. Ze had net een paar uur liggen slapen in het bed van haar docent Natuurkunde, om met een kraakstem wakker te worden en niets beters weten te zeggen dan 'goedemiddag'. Het was nog net niet 'goedemiddag, meneer' geweest.
"Jij mag nooit meer raden." zei Nick, ook hij lag onder de dekens. Ze kon zich vergissen, maar ook hij had liggen slapen, de vouwen van het beddengoed lagen nog in zijn gezicht. Hij keek slaperig uit zijn ogen, alsof ook hij nog niet helemaal wakker was.
Plotseling voelde ze dat het bed onder haar koud was, en nat. Ze schrok. Tranen sprongen in haar ogen.
Nick zag het gebeuren, maar voor zijn gezicht een bezorgde uitdrukking liet zien was er even iets anders te zien. Schaamte. Ook hij voelde aan het matras onder hem. "Roze, roza niet schrikken."
"Maar..." bracht Roza uit, voordat de eerste traan over haar wang rolde. Hoe had ze zo stom kunnen zijn. Hoe had ze kunnen denken dat ze ooit zorgeloos in slaap kon vallen ergens, laat staan in een bed wat niet het hare was.
Plotseling stond Nick op, zijn ogen verdacht nat en liep snel weg. Roza zag dat zijn blauwe pyjamabroek donker gekleurd was. Ze voelde aan haar eigen broek, die droog was en plotseling begon haar iets te dagen. Ze hoorde de deur van de badkamer, en hoorde hoe die deur op slot werd gedraaid. Ze had het gevoel deelgenoot te zijn geworden van een persoonlijk moment, een persoonlijk probleem. Als de omgang van leerling-leraar nog niet genoeg verstoord was, was deze nu wel aan diggelen gebroken. Ze snapte waarom Nick haar problemen zo goed begreep. Ze had het eerder al wel geweten, maar nu pas, voor het eerst in de afgelopen dagen, realiseerde ze zich pas echt hoe goed Nick haar situatie snapte.
Roza stond op uit bed, opeens klaar wakker. Ze begon het bed af te halen, zoals ze zelf ook altijd had gedaan, en liep de trap naar zolder op, op zoek naar de wasmachine.
Een half uur later was er nog steeds geen geluid te horen vanuit de badkamer. Nadat ze de wasmachine had aangezet, was Roza op de gang gaan zitten, op de trap naar boven. Ze had haar mond gehouden, ze had gewacht, ze had Nick zijn tijd gegeven. Ze had hem tijd gegeven te gaan douchen, tegen haar te praten. Ze had hem alle tijd van de wereld willen geven, en ze had geworsteld met het gevoel dat ze eigenlijk weg zou moeten gaan. Maar toch was ze daar blijven zitten. De man in de badkamer was niet langer haar docent natuurkunde. De afgelopen dagen was hij steeds minder dat, en steeds meer mens geworden, steeds meer een vriend.
Toen maakte ze een moeilijke beslissing. Als hij niet als eerste zou gaan spreken, zou zij maar als eerste het woord moeten nemen. "Nick. Nick, ik weet dat je daar bent. En ik snap het als je eigenlijk helemaal niet naar buiten wilt komen, als je daar wilt blijven zitten totdat de situatie niet meer bestaat. Ik zou het begrijpen, omdat ik er zelf ben geweest. Maar juist daarom, zeg iets, doe de deur open. Jij hebt me beloofd dat ik nooit alleen hoef te zijn in mijn problemen. Maar jij hoeft dat ook niet te zijn." Ze slikte even, haar eigen ogen waren vochtig geworden. Ze voegde er nog aan toe, iets zwakker: "Anders haal in een schroevendraaier, en maak ik die deur zelf open."
Even gebeurde er niets, maar toen hoorde ze dat de deur langzaam van slot draaide.
***
A/N: Ik ben een beetje inspiratieloos, en heb dit verhaal ook schandalig genegeerd. Als iemand ideeën heeft over hoe het verder kan gaan, ze zijn welkom in bij mijn privéberichten (als ik je idee dan gebruik, is niet iedereen gelijk gespoilert). Ik hoop beterschap te kunnen brengen in het regelmatiger stukjes schrijven.
luieluieraar
ik in m'n tena maxi o yeah
leuk verhaal weer misschien wat vrienden met elkaar doen naar de bios gaan en wat gamen ofzo want hij is jong dusja
gr LL
ps ik zou het leuk vinden als je verder schrijft
gr LL
ps ik zou het leuk vinden als je verder schrijft
slaaf.johannes
Superlid
zoo goed en dan weet je het zelf niet meer? geeft niks maar denk in je eigen belevenis hoe zou jij zelf verder gaan ik kan het ook niet maar dat is wat vaak tegen mij word gezegd als ik vast loop in het leven
Paddy
Superlid
Super stuk weer,
Hoop dat je weer inspiratie op doet.
Je kan e.'t.w verder gaan op een stuk van eerder.
Daar stond dat zijn moeder verteld
Ik hoop niet dat je door je inspiratie te kort vol overgaat in luiers hier en plassen daar.
Het verhaal Is goed, en dit zal voor mijn gevoel zeker afbreuk doen aan het verhaal.
Ik kan me niet herinneren of haar ouders nu dood waren of niet. Dus een zoektocht Is ook mogelijk.
Daarnaast zal ze toch weer naar school moeten. Maar naar haar oude school kan natuurlijk niet i.v.m de opstaande situatie.
Zo lang broer en zus spelen zou dan wel kunnen.
Maar je moet je eigen gevoel volgen.
Hoop dat je weer inspiratie op doet.
Je kan e.'t.w verder gaan op een stuk van eerder.
Daar stond dat zijn moeder verteld
Dat ze dus het bedplassen bedoelde en hij wat vertelt over vroeger.
Ik hoop niet dat je door je inspiratie te kort vol overgaat in luiers hier en plassen daar.
Het verhaal Is goed, en dit zal voor mijn gevoel zeker afbreuk doen aan het verhaal.
Ik kan me niet herinneren of haar ouders nu dood waren of niet. Dus een zoektocht Is ook mogelijk.
Daarnaast zal ze toch weer naar school moeten. Maar naar haar oude school kan natuurlijk niet i.v.m de opstaande situatie.
Zo lang broer en zus spelen zou dan wel kunnen.
Maar je moet je eigen gevoel volgen.
sissy_Mady
Aahhhh! Aahhhhh! Snakes! Oh, no! One looked at me!
echt super leuk verhaal
hoe bedoel je inspiratie loos
met vriendelijke groet
70s
hoe bedoel je inspiratie loos
met vriendelijke groet
70s
