Ik begin blij te juigen! “Pannekoeoeken!”
“Zo te horen ben je het daar dus wel mee eens”, en ze begint aan het beslag
Ik kruip door de kamer heen, ontdekken waar ik mijn weekend ga doorbrengen.
“Eh! Blijf eens hier! Niet zo maar weg kruipen!”
En ik kruip terug naar haar, ze pakt mij op, en zet mij in een stoel neer, waar ze mij met een spanband vast maakt aan de stoel, als een soort tuigje.
“Zo, kan je nergens meer heen” en ze gaat verder met bakken
Vanuit mijn stoel geniet ik, Catootje ziet er best leuk uit. Wat bof ik toch!
Ze zet een klein bordje voor mij neer, met plastic bestek. Voor zichzelf grote mensen bestek, zoals ze zelf zei.
Ze zegt een pannenkoek op mijn bord, en doet er beetje poedersuiker op. Als ik deze probeer te pakken word ze beetje boos
“Volgens mij worden kleine babies gevoerd toch?” en ik knik.
Ze snijd de pannenkoek in een kleine stukjes, en prikt er een op mijn vork.
“Hier komt de trein! Mondje open!” en beweegt de vork richting mijn mond
Ik doe snel mijn mond zo weid als mogelijk open, en hap de pannenkoek van de vork.
Nadat ik zo de eerste pannenkoek heb opgegeten maakt ze er een met heel veel stroop.
“Deze mag je zelf opeten, maar zullen we dan wel eventjes je rompertje uit doen zodat ie niet vies word?”
Ik steek mn armen in de lucht, en ze trekt mn rompertje uit.
“En een slabbertje is misschien ook geen slecht idee” ze pakt een theedoek, en bind deze rond mn nek. En ik begin gulzig de overvolle pannenkoek naar binnen te werken.
Als ie op is, zit ik helemaal onder de stroop.