Tante deed de deur van haar auto open en ik keek naar binnen. Daar zag ik 2 kinderstoeltjes op de achterbank staan.
Toen pas bedacht ik dat Tobias en Daan natuurlijk nog niet zonder mochten in de auto. Tante tilde Tobias op en zette hem vast in het zitje en daarna liep ze naar de andere deur waar Daan al stond te wachten en wenkte mij en zei; Ga jij maar eerst. Dan kun jij in het midden zitten.
Ik stapte in en keek verwonderd naar de kinderstoeltjes. Ik had er eigenlijk alleen maar baby´s in zien zitten en er nooit over nagedacht dat ze ook voor hun waren. Daan vroeg: Moet Joep niet ook in een kinderstoeltje? Hij draagt toch ook nog een luier?
Ik keek gek op. Nee, Joep is groter dan jullie en ik heb maar 2 stoeltjes.
Daarna legde ze uit dat ze met Joep had afgesproken dat wanneer hij geen luier meer hoefde hij ook uit zijn kinderstoeltje mocht.
We vertrokken en binnen 10 minuten waren we bij de kinderboerderij.
Er waren niet zoveel mensen. Het huisje waar je normaal gesproken koffie en thee kon halen was dicht.
Oh, wat onhandig zei tante toen ze dit zag. De WC´s zijn dus ook dicht.
Jongens, als jullie moeten plassen willen jullie dat dan zo snel mogelijk aangeven. Dan zoeken we even een ander plekje.
Ik maakte me niet zoveel zorgen. Ik was net nog naar de wc geweest.
Al terwijl tante haar jongens dit vertelde rende ze naar de geitjes.
Ze klommen op het hekje om het geitenhokje heen en begonnen het dichtstbijzijnde beestje te aaien.
Toen papa kwam aanlopen opende hij het deurtje en kwamen we er allemaal enthousiast achteraan.
Na een minuut of 10 heerlijk met geitjes te hebben geknuffeld gingen tante en papa het hok weer uit en maande ons ook mee te gaan naar de andere dieren. We kwamen bij een vijvertje aan en Tobias en Daan vroegen of ze de eentjes mochten voeren. Niet geheel toevallig haalde tante een zak met oud brood tevoorschijn en kon het voeren beginnen. Ik had er de grootste lol in om steeds een stukje brood naar de grootste groep te gooien waardoor die hele groep er bovenop dook.
Terwijl wij nog bezig waren liepen mijn tante en papa naar een picknicktafel en gingen daar zitten.
Ze pakte een thermoskan koffie en 2 plastic bekertjes uit haar tas en begonnen te drinken.
Toen het brood op was riep ze ons en had ze ook 3 pakjes drinken voor ons.
Toen deze op was zei tante: gaan jullie maar lekker spelen in de speeltuin. We komen jullie zo meteen wel halen om te gaan.
We liepen naar de speeltuin en ik liep gelijk op de schommels af en ging enthousiast schommelen.
Ik zag Tobias en Daan naar de zandbak gaan en besloot gewoon door te schommelen.
Op een gegeven moment zag ik tante naar Tobias toegaan en zag ik dat ze in zijn luier keek.
Ze nam Tobias mee naar de picknicktafel en ze haalde alles van de tafel af en pakte en kleed uit haar tas.
Ik had nog zo gezegd dat wanneer jullie naar de wc moesten dat je dat moest zeggen zei tante.
Tobias zei niks behalve sorry. Tante klopte op de tafel en Tobias snapte wat ze bedoelde en ging op de tafel liggen.
Ik was terwijl dit allemaal gebeurde maar naar de picknicktafel komen lopen want ik was toch wel nieuwsgierig.
Ik keek om me heen en opeens bedacht ik me dat er toch best nog wel een dik tiental mensen was op de kinderboerderij en die konden dit allemaal zien. Tot nog toe dacht ik dat het helemaal niet zo erg was om een luier te moeten dragen maar nu zag ik pas dat dit ook op een heel vervelend moment kon zijn. Tante trok Tobias zijn broek uit en maakte zijn luier los. Toen zag ik ook waarom tante zo teleurgesteld was. Er kwamen een flinke drol tevoorschijn en toen ze de luier opvouwde en in een plastic zak deed zag ik nog steeds een heleboel poep zitten.
Toen ik zelf in mijn pamper gepoept was had ik dit natuurlijk niet goed gezien.
Tante pakte wat billendoekjes uit haar tas en begon het allemaal keurig schoon te vegen. Toen ze klaar was pakte ze een zalfje een zalfde het hele luiergebied helemaal in en poederde het ook nog even. Toen pakte ze een schone pamper en deed deze bij hem om waarna ze de broek van de tafel pakte en deze aan Tobias gaf. Die deed deze snel weer aan en toen zei tante dat hij weer verder mocht spelen.
Tobias liep weg en tante zij tegen mijn vader: Ik hoop dat dit wel zo snel mogelijk voorbij is. Kinderen worden allemaal op hun eigen tijd zindelijk maar op dit soort momenten vindt ik het wel vervelend. En het punt is. Thuis gaat het wel tegenwoordig. Maar als we weggaan en hij moet op een andere wc dan laat hij het niet meer weten en poept hij gewoon in zijn luier.
Maar hij kan er toch niets aan doen dat hij nog in zijn broek poept? vroeg ik.
Papa keek naar mij en zei: jawel, als kinderen ongeveer 3 zijn dan beginnen ze net als jij te voelen dat ze moeten poepen of plassen. En vanaf dan moeten wij als ouders die kinderen leren om wanneer ze dat voelen naar de wc te gaan.
Precies en Daan is daarop en kleine uitzondering omdat hij dit pas later begon te voelen. Daarvoor zijn we ook bij de dokter geweest maar dat is ondertussen verholpen. Dus ook hij kan binnenkort zonder luier.
Ga maar weer lekker spelen, zei mijn vader. Ik liep weer naar de schommel terwijl ik mijn tante en mijn vader verder hoorde praten.
Ik ging op de dichtstbijzijnde schommel zitten om iets op te vangen van wat er gezegd werd.
Papa: Ik ben blij dat ik de luier-tijd van Joep gehad heb.
Tante: Dat is niet waar, hij draagt nu toch ook een luier
Papa: Ja, dat is alleen voor vandaag. Ik merk dat hij heel veel geleerd heeft over hygiëne sinds ik hem die luier om heb gedaan.
Gisteren had ik hem direct uit school die luier omgedaan en een paar minuten daarna zag ik hem boven zijn eigen knuffelbeer ook een luier om doen. Met verschoonkussen en al.
Tante: Vandaar dat hij het al zo goed kan. Hij heeft geoefend.
Papa: Ja, hij vindt het wel interessant geloof ik. Hij kwam ook gelijk naar de picknicktafel net toen jij Tobias verschoonde.
Tante: Ja schattig. Al zo´n grote jongen en dan toch ook zo klein. Hij leek het ook wel leuk te vinden om een luier om te krijgen.
Ik zag zijn piemeltje ook een beetje groeien toen hij een schone luier om kreeg.
Papa: Hij lijkt het wel leuk te vinden inderdaad. Ik had niet verwacht dat deze straf zo zou uitpakken. Want eigenlijk hoopte ik dat ik door hem een luier om te doen hem er van bewust kon maken dat hij zijn billen niet moest vergeten af te vegen omdat anders zijn onderbroeken vies zouden worden. Nu moet ik opletten dat hij daar niet mee doorgaat omdat hij een luier niet zo erg vind.
Tante: Misschien moet je maar ophouden die luier. Anders kan dat echt de verkeerde kant op gaan.
Papa: Ik weet het niet. Ik wil eigenlijk eerst weten wat hij wil. Straks doe ik hem die luier af en dan gaat hij expres in zijn broek plassen of zo. Of gaat het niet billen afvegen door omdat hij weer een luier om wilt.
Tante: Je hebt jezelf wel in de nesten gewerkt hé?
Papa: Nee hoor. Als hij een luier wilt dragen moet dat kunnen. Als hij maar leert dat hij gewoon naar de wc moet gaan als hij moet plassen en poepen en dat hij goed zijn billen afveegt. Daar gaat het om.
Tante: Moet jij weten, ik zou geen zin hebben om daarmee in de weer te blijven gaan.
Papa: Dat is geen enkele moeite. Ik laat het helemaal aan hem over. Dan mag hij zelf bepalen wat hij wil
Papa riep mij en zei dat het de hoogste tijd was om te gaan.
Tante riep ook Tobias en Daan en zij rende op ons af. Maar Tobias keek niet goed uit en viel over een steen die tussen de speeltuin en de picknicktafel lag. Tobias begon te huilen en tante kwam rustig op hem af gelopen.
Hij tilde hem op en liep met een huilende Tobias op haar arm naar de auto. Tobias had een behoorlijke wond en ging op de bijrijdersstoel zitten nadat ze aan mijn vader had gevraagd of hij wilde rijden.
Papa tilde Daan in zijn zitje en die zei: Nu kan Joep ook in een zitje. Nadat Papa Daan had vast gemaakt klom ik dus maar in het zitje.
Ik had al begrepen wat Daan had afgesproken en wilde mijn vader en tante daarmee een beetje helpen.
Papa liep nog langs mijn zitje en maakte me nog even goed vast en ging toen voor mij achter het stuur zitten.
10 minuten later waren we bij het huis van mijn tante en zei had ondertussen een goede pleister gevonden voor de wond van Tobias die alweer helemaal blij was met zijn bob de bouwer pleister.
Papa maakte me weer los uit mijn zitje en we stapte uit de auto. Gelijk daarna zei mijn vader: Dan gaan wij ook maar weer. Waarna wij nog snel afscheid hebben genomen.
Op weg naar huis maalde het gesprek van mijn vader en tante door mijn hoofd.
Zou ik echt langer een luier mogen dragen als ik dat zou willen. En wil ik dat wel.
Ik was heel stil in de auto en zonder iets gezegd te hebben kwamen we thuis.
Terwijl we de oprit op reden vroeg mijn vader: kijk je al een beetje uit naar vanavond?
Ja hoor zei ik. Zonder echt naar de vraag geluisterd te hebben.
Wat denk je dat het wordt? vroeg mijn vader.
De vraag galmde even in mijn hoofd en toen dacht ik: oh ja, de wedstrijd. En gelijk kwam de uitspraak van gisteren in mijn hoofd op. ´´Ben je dit weekend een kind met poep in zijn broek of een grote jongen die samen met zijn vader tot laat in de avond voetbal gaat kijken?'' hoor ik hem opnieuw zeggen in mijn hoofd.
Ik weet het niet. Mag ik de wedstrijd wel afkijken? vroeg ik.
Mijn vader stapte uit de auto en zei: laten we het daar binnen nog maar even over gaan hebben.
Ik stapte uit de auto en ik liep zenuwachtig achter mijn vader aan naar binnen
Toen pas bedacht ik dat Tobias en Daan natuurlijk nog niet zonder mochten in de auto. Tante tilde Tobias op en zette hem vast in het zitje en daarna liep ze naar de andere deur waar Daan al stond te wachten en wenkte mij en zei; Ga jij maar eerst. Dan kun jij in het midden zitten.
Ik stapte in en keek verwonderd naar de kinderstoeltjes. Ik had er eigenlijk alleen maar baby´s in zien zitten en er nooit over nagedacht dat ze ook voor hun waren. Daan vroeg: Moet Joep niet ook in een kinderstoeltje? Hij draagt toch ook nog een luier?
Ik keek gek op. Nee, Joep is groter dan jullie en ik heb maar 2 stoeltjes.
Daarna legde ze uit dat ze met Joep had afgesproken dat wanneer hij geen luier meer hoefde hij ook uit zijn kinderstoeltje mocht.
We vertrokken en binnen 10 minuten waren we bij de kinderboerderij.
Er waren niet zoveel mensen. Het huisje waar je normaal gesproken koffie en thee kon halen was dicht.
Oh, wat onhandig zei tante toen ze dit zag. De WC´s zijn dus ook dicht.
Jongens, als jullie moeten plassen willen jullie dat dan zo snel mogelijk aangeven. Dan zoeken we even een ander plekje.
Ik maakte me niet zoveel zorgen. Ik was net nog naar de wc geweest.
Al terwijl tante haar jongens dit vertelde rende ze naar de geitjes.
Ze klommen op het hekje om het geitenhokje heen en begonnen het dichtstbijzijnde beestje te aaien.
Toen papa kwam aanlopen opende hij het deurtje en kwamen we er allemaal enthousiast achteraan.
Na een minuut of 10 heerlijk met geitjes te hebben geknuffeld gingen tante en papa het hok weer uit en maande ons ook mee te gaan naar de andere dieren. We kwamen bij een vijvertje aan en Tobias en Daan vroegen of ze de eentjes mochten voeren. Niet geheel toevallig haalde tante een zak met oud brood tevoorschijn en kon het voeren beginnen. Ik had er de grootste lol in om steeds een stukje brood naar de grootste groep te gooien waardoor die hele groep er bovenop dook.
Terwijl wij nog bezig waren liepen mijn tante en papa naar een picknicktafel en gingen daar zitten.
Ze pakte een thermoskan koffie en 2 plastic bekertjes uit haar tas en begonnen te drinken.
Toen het brood op was riep ze ons en had ze ook 3 pakjes drinken voor ons.
Toen deze op was zei tante: gaan jullie maar lekker spelen in de speeltuin. We komen jullie zo meteen wel halen om te gaan.
We liepen naar de speeltuin en ik liep gelijk op de schommels af en ging enthousiast schommelen.
Ik zag Tobias en Daan naar de zandbak gaan en besloot gewoon door te schommelen.
Op een gegeven moment zag ik tante naar Tobias toegaan en zag ik dat ze in zijn luier keek.
Ze nam Tobias mee naar de picknicktafel en ze haalde alles van de tafel af en pakte en kleed uit haar tas.
Ik had nog zo gezegd dat wanneer jullie naar de wc moesten dat je dat moest zeggen zei tante.
Tobias zei niks behalve sorry. Tante klopte op de tafel en Tobias snapte wat ze bedoelde en ging op de tafel liggen.
Ik was terwijl dit allemaal gebeurde maar naar de picknicktafel komen lopen want ik was toch wel nieuwsgierig.
Ik keek om me heen en opeens bedacht ik me dat er toch best nog wel een dik tiental mensen was op de kinderboerderij en die konden dit allemaal zien. Tot nog toe dacht ik dat het helemaal niet zo erg was om een luier te moeten dragen maar nu zag ik pas dat dit ook op een heel vervelend moment kon zijn. Tante trok Tobias zijn broek uit en maakte zijn luier los. Toen zag ik ook waarom tante zo teleurgesteld was. Er kwamen een flinke drol tevoorschijn en toen ze de luier opvouwde en in een plastic zak deed zag ik nog steeds een heleboel poep zitten.
Toen ik zelf in mijn pamper gepoept was had ik dit natuurlijk niet goed gezien.
Tante pakte wat billendoekjes uit haar tas en begon het allemaal keurig schoon te vegen. Toen ze klaar was pakte ze een zalfje een zalfde het hele luiergebied helemaal in en poederde het ook nog even. Toen pakte ze een schone pamper en deed deze bij hem om waarna ze de broek van de tafel pakte en deze aan Tobias gaf. Die deed deze snel weer aan en toen zei tante dat hij weer verder mocht spelen.
Tobias liep weg en tante zij tegen mijn vader: Ik hoop dat dit wel zo snel mogelijk voorbij is. Kinderen worden allemaal op hun eigen tijd zindelijk maar op dit soort momenten vindt ik het wel vervelend. En het punt is. Thuis gaat het wel tegenwoordig. Maar als we weggaan en hij moet op een andere wc dan laat hij het niet meer weten en poept hij gewoon in zijn luier.
Maar hij kan er toch niets aan doen dat hij nog in zijn broek poept? vroeg ik.
Papa keek naar mij en zei: jawel, als kinderen ongeveer 3 zijn dan beginnen ze net als jij te voelen dat ze moeten poepen of plassen. En vanaf dan moeten wij als ouders die kinderen leren om wanneer ze dat voelen naar de wc te gaan.
Precies en Daan is daarop en kleine uitzondering omdat hij dit pas later begon te voelen. Daarvoor zijn we ook bij de dokter geweest maar dat is ondertussen verholpen. Dus ook hij kan binnenkort zonder luier.
Ga maar weer lekker spelen, zei mijn vader. Ik liep weer naar de schommel terwijl ik mijn tante en mijn vader verder hoorde praten.
Ik ging op de dichtstbijzijnde schommel zitten om iets op te vangen van wat er gezegd werd.
Papa: Ik ben blij dat ik de luier-tijd van Joep gehad heb.
Tante: Dat is niet waar, hij draagt nu toch ook een luier
Papa: Ja, dat is alleen voor vandaag. Ik merk dat hij heel veel geleerd heeft over hygiëne sinds ik hem die luier om heb gedaan.
Gisteren had ik hem direct uit school die luier omgedaan en een paar minuten daarna zag ik hem boven zijn eigen knuffelbeer ook een luier om doen. Met verschoonkussen en al.
Tante: Vandaar dat hij het al zo goed kan. Hij heeft geoefend.
Papa: Ja, hij vindt het wel interessant geloof ik. Hij kwam ook gelijk naar de picknicktafel net toen jij Tobias verschoonde.
Tante: Ja schattig. Al zo´n grote jongen en dan toch ook zo klein. Hij leek het ook wel leuk te vinden om een luier om te krijgen.
Ik zag zijn piemeltje ook een beetje groeien toen hij een schone luier om kreeg.
Papa: Hij lijkt het wel leuk te vinden inderdaad. Ik had niet verwacht dat deze straf zo zou uitpakken. Want eigenlijk hoopte ik dat ik door hem een luier om te doen hem er van bewust kon maken dat hij zijn billen niet moest vergeten af te vegen omdat anders zijn onderbroeken vies zouden worden. Nu moet ik opletten dat hij daar niet mee doorgaat omdat hij een luier niet zo erg vind.
Tante: Misschien moet je maar ophouden die luier. Anders kan dat echt de verkeerde kant op gaan.
Papa: Ik weet het niet. Ik wil eigenlijk eerst weten wat hij wil. Straks doe ik hem die luier af en dan gaat hij expres in zijn broek plassen of zo. Of gaat het niet billen afvegen door omdat hij weer een luier om wilt.
Tante: Je hebt jezelf wel in de nesten gewerkt hé?
Papa: Nee hoor. Als hij een luier wilt dragen moet dat kunnen. Als hij maar leert dat hij gewoon naar de wc moet gaan als hij moet plassen en poepen en dat hij goed zijn billen afveegt. Daar gaat het om.
Tante: Moet jij weten, ik zou geen zin hebben om daarmee in de weer te blijven gaan.
Papa: Dat is geen enkele moeite. Ik laat het helemaal aan hem over. Dan mag hij zelf bepalen wat hij wil
Papa riep mij en zei dat het de hoogste tijd was om te gaan.
Tante riep ook Tobias en Daan en zij rende op ons af. Maar Tobias keek niet goed uit en viel over een steen die tussen de speeltuin en de picknicktafel lag. Tobias begon te huilen en tante kwam rustig op hem af gelopen.
Hij tilde hem op en liep met een huilende Tobias op haar arm naar de auto. Tobias had een behoorlijke wond en ging op de bijrijdersstoel zitten nadat ze aan mijn vader had gevraagd of hij wilde rijden.
Papa tilde Daan in zijn zitje en die zei: Nu kan Joep ook in een zitje. Nadat Papa Daan had vast gemaakt klom ik dus maar in het zitje.
Ik had al begrepen wat Daan had afgesproken en wilde mijn vader en tante daarmee een beetje helpen.
Papa liep nog langs mijn zitje en maakte me nog even goed vast en ging toen voor mij achter het stuur zitten.
10 minuten later waren we bij het huis van mijn tante en zei had ondertussen een goede pleister gevonden voor de wond van Tobias die alweer helemaal blij was met zijn bob de bouwer pleister.
Papa maakte me weer los uit mijn zitje en we stapte uit de auto. Gelijk daarna zei mijn vader: Dan gaan wij ook maar weer. Waarna wij nog snel afscheid hebben genomen.
Op weg naar huis maalde het gesprek van mijn vader en tante door mijn hoofd.
Zou ik echt langer een luier mogen dragen als ik dat zou willen. En wil ik dat wel.
Ik was heel stil in de auto en zonder iets gezegd te hebben kwamen we thuis.
Terwijl we de oprit op reden vroeg mijn vader: kijk je al een beetje uit naar vanavond?
Ja hoor zei ik. Zonder echt naar de vraag geluisterd te hebben.
Wat denk je dat het wordt? vroeg mijn vader.
De vraag galmde even in mijn hoofd en toen dacht ik: oh ja, de wedstrijd. En gelijk kwam de uitspraak van gisteren in mijn hoofd op. ´´Ben je dit weekend een kind met poep in zijn broek of een grote jongen die samen met zijn vader tot laat in de avond voetbal gaat kijken?'' hoor ik hem opnieuw zeggen in mijn hoofd.
Ik weet het niet. Mag ik de wedstrijd wel afkijken? vroeg ik.
Mijn vader stapte uit de auto en zei: laten we het daar binnen nog maar even over gaan hebben.
Ik stapte uit de auto en ik liep zenuwachtig achter mijn vader aan naar binnen