Geschreven door: Sander
Op een middag was het zover:
De thuiskapster zou bij Sander komen volgens afspraak en Sander had zich voor die gelegenheid lekker dik geluierd en had een mooi, dun maillootje erover aan zodat de dikke PAMPER overduidelijk te zien was.
De bel ging en Sander's hart bonkte in zijn keel.
Hij liep naar de voordeur en opende deze.
Daar stond een bloedmooie, jonge, blonde kapster voor de deur met een werkkoffertje in haar hand.
"Hallo, jij moet Sander zijn" lachte de kapster.
"Ik ben Chantal maar als ik jou zo zie (ze doelde op de dikke luier tussen mijn benen en wees ernaar), mag jij Juffrouw zeggen goed?"
"Ja Juffrouw", zei ik met een rood hoofd.
Ze duwde me voor zich uit en vroeg waar ik geknipt moest worden.
Ik leidde haar mee naar de huiskamer waar een 'begeleidend schrijven' op tafel lag in de vorm van een briefje geschreven door de verpleegster.
Juffrouw Chantal nam het briefje en las hardop:
"Geachte kapster,
De patient heet Sander zoals je misschien al weet;
Hij is 39 jaar oud maar gedraagt zich nog als een kleuter.
Hij plast expres in zijn broek (1 van de hardnekkige gedragsproblemen) dus je zult wel begrijpen dat hij daarom in de luiers moet lopen.
De kleding die hij draagt is aangepast,
Wat wil zeggen dat hij in geen geval aan zijn luier kan zitten of met de hand in zijn broek(ongewenst masturberen).
Als je hem gaat knippen is het wel aan te raden om zijn handen (met de riempjes die ik heb klaargelegd in de badkamer) vast te zetten.
Op die manier begrijpt hij dat jij de baas bent en zal hij volledige medewerking verlenen.
Maak er maar een mooi 'peuterkapseltje' van zou ik zeggen.
Hij vindt het best gezellig om te kletsen maar als je er genoeg van hebt, doe je hem maar gerust een speen in zijn mond.
Succes en groetjes van Anja (wijkverpleegkundige).
"Zo Sander, dan zullen we maar eens aan de slag gaan niet?"
Sander kreeg al meteen een grote speen in zijn mond van de Juffrouw want ze had totaal geen zin om ook maar een woord te wisselen met zo'n kinderachtig persoon. Ze wilde alleen maar dat hij naar haar zou luisteren zodat ze ondertussen haar werk kon doen.
Sander werd aan zijn oren gepakt en meegenomen naar de stoel die voor hem klaarstond.
Al lopend naar de stoel knisperde zijn plastic-Pamper als van een baby.
De juffrouw duwde hem op de stoel en gebood hem te blijven zitten waarna ze op zoek ging naar de badkamer om de riempjes te kunnen pakken.
Binnen no-time had ze Sander vastgesnoerd in de stoel en had hem onder het vastmaken van de riempjes verteld wat voor klein jongetje ze hem nog vond (een vieze broekpisser)!! "
Het is maar goed dat ze jou nog PAMPERS omgeven, ik zou precies hetzelfde doen als ik voor jou zou moeten zorgen."
"Heb jij dan nog nooit gehoord van 'naar de w.c.' gaan?"
"Je zult 's nachts ook nog wel een luier nodig hebben of niet?"
"Jaa, zo'n jongetje ben jij denk ik nog wel; zo eentje die dag en nacht in z'n broek pist !!"
Ze pakte haar mobiele telefoon en toetste een nummer in.
Even later werd haar oproep beantwoord. Het gesprek ging als volgt:
"Hoihoi met Chantal, zeg...jij raadt nooit waar ik ben."
"Bij een volwassen vent die nog een luier om moet ! "
"Ja, hij pist in z'n broek als een klein kind, maar volgens mij vindt ie het gewoon lekker."
Ze keek me streng aan en gebaarde me dat ik de telefoon moest aanpakken. Kennelijk wilde de persoon aan de andere kant van de lijn iets tegen mij zeggen. Het bleek een vriendin van de Juffrouw.
"Dag Sandertje, is jouw luiertje nog droog of moet juffrouw Chantal je maar meteen op de commode leggen ?"
Ik kreeg een kop als een boei en de Juffrouw trok de telefoon uit mijn handen.
Na kort overleg met de vriendin legde ze haar mobiel weg en begon mij te knippen. Ze vertelde dat mij iets leuks te wachten stond en dat ik maar rustig moest afwachten en me braaf door haar laten knippen.
Eerst pakte ze de plantenspuit die door kapsters wordt gebruikt om haren te bevochtigen. De dop draaide ze los en ik dacht dat ze deze onder de kraan zou gaan vullen maar in plaats daarvan liep ze naar de w.c., waar ze een paar minuten later van terug kwam.
Toen ze met de spuit mijn haren begon te bevochtigen, begreep ik dat ze deze had gevuld met haar urine.
Als x-tra vernedering spoot ze ook nog in m'n gezicht haar stinkende, goudgele zeik.
"Mond open!!" siste ze streng. Ik deed wat mij werd opgedragen.
Ze moest flink in het handgreepje knijpen om mijn gehele mond te vullen alvorens ik de eerste keer haar urine kon inslikken.
"Goedzo, grote jongen!" "Lekker drinken jij, manneke pis!"
Terwijl ik haar 'zoetzure blaasvocht' nuttigde plaatste ze haar been tussen mijn benen en duwde haar knie tegen mijn kruis dat met een dikke luier bedekt was. Het plastic kraakte toen ze haar knie heen en weer bewoog.
Een erectie kon hierdoor niet lang uitblijven hetgeen door haar opgemerkt werd. "Wat is dat? Een stijf slavenpiemeltje?"
"Is mijn pis dan zo lekker?"
Ik knikte van ja terwijl ze me bijna klaarwreef met haar knie.
"Zal ik een paar flesjes voor je bottelen dan maar? Dan moet je ze wel goed koel bewaren hoor!" "Mijn eigen 'zeikslaaf"
"Jouw balletjes wil ik ook in een potje bij mij thuis op de schouw hebben staan" "Dat gaat binnenkort zeker gebeuren, reken maar!"
Wordt vervolgd
Op een middag was het zover:
De thuiskapster zou bij Sander komen volgens afspraak en Sander had zich voor die gelegenheid lekker dik geluierd en had een mooi, dun maillootje erover aan zodat de dikke PAMPER overduidelijk te zien was.
De bel ging en Sander's hart bonkte in zijn keel.
Hij liep naar de voordeur en opende deze.
Daar stond een bloedmooie, jonge, blonde kapster voor de deur met een werkkoffertje in haar hand.
"Hallo, jij moet Sander zijn" lachte de kapster.
"Ik ben Chantal maar als ik jou zo zie (ze doelde op de dikke luier tussen mijn benen en wees ernaar), mag jij Juffrouw zeggen goed?"
"Ja Juffrouw", zei ik met een rood hoofd.
Ze duwde me voor zich uit en vroeg waar ik geknipt moest worden.
Ik leidde haar mee naar de huiskamer waar een 'begeleidend schrijven' op tafel lag in de vorm van een briefje geschreven door de verpleegster.
Juffrouw Chantal nam het briefje en las hardop:
"Geachte kapster,
De patient heet Sander zoals je misschien al weet;
Hij is 39 jaar oud maar gedraagt zich nog als een kleuter.
Hij plast expres in zijn broek (1 van de hardnekkige gedragsproblemen) dus je zult wel begrijpen dat hij daarom in de luiers moet lopen.
De kleding die hij draagt is aangepast,
Wat wil zeggen dat hij in geen geval aan zijn luier kan zitten of met de hand in zijn broek(ongewenst masturberen).
Als je hem gaat knippen is het wel aan te raden om zijn handen (met de riempjes die ik heb klaargelegd in de badkamer) vast te zetten.
Op die manier begrijpt hij dat jij de baas bent en zal hij volledige medewerking verlenen.
Maak er maar een mooi 'peuterkapseltje' van zou ik zeggen.
Hij vindt het best gezellig om te kletsen maar als je er genoeg van hebt, doe je hem maar gerust een speen in zijn mond.
Succes en groetjes van Anja (wijkverpleegkundige).
"Zo Sander, dan zullen we maar eens aan de slag gaan niet?"
Sander kreeg al meteen een grote speen in zijn mond van de Juffrouw want ze had totaal geen zin om ook maar een woord te wisselen met zo'n kinderachtig persoon. Ze wilde alleen maar dat hij naar haar zou luisteren zodat ze ondertussen haar werk kon doen.
Sander werd aan zijn oren gepakt en meegenomen naar de stoel die voor hem klaarstond.
Al lopend naar de stoel knisperde zijn plastic-Pamper als van een baby.
De juffrouw duwde hem op de stoel en gebood hem te blijven zitten waarna ze op zoek ging naar de badkamer om de riempjes te kunnen pakken.
Binnen no-time had ze Sander vastgesnoerd in de stoel en had hem onder het vastmaken van de riempjes verteld wat voor klein jongetje ze hem nog vond (een vieze broekpisser)!! "
Het is maar goed dat ze jou nog PAMPERS omgeven, ik zou precies hetzelfde doen als ik voor jou zou moeten zorgen."
"Heb jij dan nog nooit gehoord van 'naar de w.c.' gaan?"
"Je zult 's nachts ook nog wel een luier nodig hebben of niet?"
"Jaa, zo'n jongetje ben jij denk ik nog wel; zo eentje die dag en nacht in z'n broek pist !!"
Ze pakte haar mobiele telefoon en toetste een nummer in.
Even later werd haar oproep beantwoord. Het gesprek ging als volgt:
"Hoihoi met Chantal, zeg...jij raadt nooit waar ik ben."
"Bij een volwassen vent die nog een luier om moet ! "
"Ja, hij pist in z'n broek als een klein kind, maar volgens mij vindt ie het gewoon lekker."
Ze keek me streng aan en gebaarde me dat ik de telefoon moest aanpakken. Kennelijk wilde de persoon aan de andere kant van de lijn iets tegen mij zeggen. Het bleek een vriendin van de Juffrouw.
"Dag Sandertje, is jouw luiertje nog droog of moet juffrouw Chantal je maar meteen op de commode leggen ?"
Ik kreeg een kop als een boei en de Juffrouw trok de telefoon uit mijn handen.
Na kort overleg met de vriendin legde ze haar mobiel weg en begon mij te knippen. Ze vertelde dat mij iets leuks te wachten stond en dat ik maar rustig moest afwachten en me braaf door haar laten knippen.
Eerst pakte ze de plantenspuit die door kapsters wordt gebruikt om haren te bevochtigen. De dop draaide ze los en ik dacht dat ze deze onder de kraan zou gaan vullen maar in plaats daarvan liep ze naar de w.c., waar ze een paar minuten later van terug kwam.
Toen ze met de spuit mijn haren begon te bevochtigen, begreep ik dat ze deze had gevuld met haar urine.
Als x-tra vernedering spoot ze ook nog in m'n gezicht haar stinkende, goudgele zeik.
"Mond open!!" siste ze streng. Ik deed wat mij werd opgedragen.
Ze moest flink in het handgreepje knijpen om mijn gehele mond te vullen alvorens ik de eerste keer haar urine kon inslikken.
"Goedzo, grote jongen!" "Lekker drinken jij, manneke pis!"
Terwijl ik haar 'zoetzure blaasvocht' nuttigde plaatste ze haar been tussen mijn benen en duwde haar knie tegen mijn kruis dat met een dikke luier bedekt was. Het plastic kraakte toen ze haar knie heen en weer bewoog.
Een erectie kon hierdoor niet lang uitblijven hetgeen door haar opgemerkt werd. "Wat is dat? Een stijf slavenpiemeltje?"
"Is mijn pis dan zo lekker?"
Ik knikte van ja terwijl ze me bijna klaarwreef met haar knie.
"Zal ik een paar flesjes voor je bottelen dan maar? Dan moet je ze wel goed koel bewaren hoor!" "Mijn eigen 'zeikslaaf"
"Jouw balletjes wil ik ook in een potje bij mij thuis op de schouw hebben staan" "Dat gaat binnenkort zeker gebeuren, reken maar!"
Wordt vervolgd
