Nog niet klaar Tamara

[luierdromer]

HOOFDSTUK 88 WINKELEN MET ANNEMIEK

Terwijl Annemiek wat probeerde te slapen, en Elza, en Sofieke op school zaten had ik me teruggetrokken in het kantoortje.
Waar ik rustig kon zoeken naar het nummer van Katinka.
Toen ik dat gevonden had, belde ik haar direct, en nam zij tot mijn opluchting nam ze bijna direct op.
Nadat ik mijn naam had genoemd vertelde ik direct waarom ik haar nu belde.
Ondanks dat zij verbaasd reageerde, begreep zij de situatie van Annemiek wel.
Hierdoor antwoordde zij al snel, " Tamara wat mij betreft is Annemiek vanavond al welkom mits ook de psychiater hier mee akkoord gaat".
Dat Katinka dat akkoord wilde hebben begreep ik als geen ander, zodat ik antwoordde dat ik daar met spoed achteraan zou gaan.
Bovendien beloofde ik om daarna zo snel mogelijk het antwoord te laten weten.
Hierna verbrak ik de verbinding, waarna ik eerst bij Annemiek ging kijken, maar die lag nu lekker te slapen.
Toen ik dat had gezien snelde ik naar de huiskamer waar Belinda inmiddels met Frans in gesprek was.
Dichterbij komend hoorde ik dat Belinda vertelde dat Annemiek een goeie dag had gehad,, iets wat haar duidelijk verbaasde.
Hoewel ik ook hoorde dat Belinda vermoede dat dit ook met mijn aanwezigheid te maken had.
Hierop keek Frans mij aan, en zei "goed bezig Tamara".
Op deze opmerking keek ik Frans aan, en mompelde, "hm valt wel mee, ik deed gewoon mijn werk".
Hoewel ik Frans wel begreep vond ik dit teveel eer, maar dus ook dat Frans chronische overdreef.

Voor Frans nu kon reageren of ik door kon gaan merkten we dat Annemiek wakker was geworden, en nu om een mok warme melk kwam.
Terwijl ik dat voor haar ging halen vertelde Annemiek voor Frans of ik kon reageren dat mijn aanwezigheid voor haar positief gewerkt had.
Om dan te vervolgen dat ook zij net als Sofieke alsnog wilde leren zwemmen. maar vervolgde.
"Helaas zit ik nu op een gesloten afdeling, dus dat gaat niet!"
Na dit betoog keek zowel ik als Frans naar haar, en antwoordde Frans met een glimlach.
" Anemiek doordat ik zie dat de aanwezigheid van Tamara jou situatie positief beïnvloed, en zij met jou meegaat durf ik het aan om jou naar zwemles te laten gaan".
"Sterker, ik acht de kans best groot dat als het lukt, en het goed gaat dat dit niet alleen goed is voor je lichamelijke, maar ook je geestelijke conditie".
"Bovendien is er een kansje dat als dat positief blijft werken de dosering van je medicatie omlaag kan".
"Helaas zullen we dat af moeten wachtten".
Na dit positieve oordeel verliet Frans de kamer, en ging Annemiek terug naar haar kamer om zich te verschonen.
Toen ik haar vroeg om een tas op te zoeken vroeg zij direct, "Tamara wat gaan we dan doen?"
Nu lachte ik, keek haar aan, en vroeg dan "Annemiek wat gebruik je allemaal bij zwemmen?"
"Hm een handdoek, een goeie tas slippers, en als meisje een badpak".
"Juist Annemiek, en dat badpak gaan we samen met een paar slippers, een paar badhanddoeken nu kopen".
"Bovendien lijkt een Föhn me ook geen overbodige luxe, maar die mag je wel van hier gebruiken".
"Bovendien moeten we ook nog langs de apotheek aangezien jij zwemluiers moet hebben."
Tot mijn opluchting knikte Annemiek dat zij mij begrepen had.

NAAR DE APOTHEEK, EN DE SPORTKLEDING WINKEL

Dan trok zowel ik als Annemiek een jas aan, pakte ik mijn handtas, en sleutel van de afdelingsdeur.
Eenmaal op de gang, en de deur weer gesloten, ging het naar de lift, en beneden naar buiten, en naar mijn auto.
Waar ik voor Annemiek het achterportier opende, en haar in liet instappen.
Tot mijn opluchting accepteerde ze een plekje op de achterbank, net als het feit dat het kinderslot erop zat.
Zo zat Annemiek al snel op de achterbank, en ik achter het stuur om na krap een kwartier in het centrum een parkeergarage in te rijden.
Nadat ik geparkeerd had stonden we al snel naast de auto.
Als teken van goeie wil wilde Annemiek mij een hand geven, "Annemiek dat hoeft niet mits je naast of vlak voor mij blijft lopen".
Hierop liet zij direct merken bij mij in de buurt te blijven.
Zoals ik eigenlijk wel verwachtte kwam Annemiek haar belofte na, en bleef ze rustig naast mij lopen.
Als eerste ging het naar de apotheek, waar de vanochtend doorgegeven bestelling al klaar stond.
Toen we bij de balie het pak aannamen zag ik dat Annemiek verwachtte dat ze een zwemluier moest passen.
Tot haar opluchting was dit niet het geval, maar kregen we het pak zo mee.
Nu ging het naar een sportwinkel, daar binnengekomen ging het direct richting de badpakken.
Hier aangekomen bleek een deel de collectie was afgeprijsd, zodat er geld was voor twee badpakken.
Ondanks dat, maar een deel in de aanbieding was viel er genoeg te kiezen.
Al snel merkte ik dat Annemiek niet heel moeilijk was, maar twee badpakken had gevonden die zij leuk vond.
Op het moment dat zij badpakken pakte dacht ik dat ze de zwemluier vergeten was, maar dat viel zo zag ik mee.
Wat bleek toen er een verkoopster bij ons kwam, en die opmerkte, " zeg jongedame volgens mij heb je een te grote maat gepakt!"
In plaats van Annemiek keek ik de verkoopster aan, en antwoordde, " mevrouw net als ikzelf is ook zij incontinent, zodoende heeft zij een maatje groter gepakt".
"Aangezien er onder het badpak nog een zwemluier moet passen".
Waar ik de kalmte bewaarde zag ik dat Annemiek zich nu schaamde, wat vooral bleek te komen doordat ze om toch te passen haar haar sweater, en t'shirt uittrok en zij dan merkte dat ze nat was.
Een vermoeden wat werd bevestigd nadat ze haar broek had uitgetrokken, en ze haar romper opende.

Direct zag ik de groene streep op de luier, en al begon te vervagen.
Dit gezien hebben trok de verkoopster zich terug, en begon ik Annemiek te helpen.
Waardoor ze snel een schone luier omhad, en ze de badpakken kon passen.
Ondanks het maatje meer merkte ik dat de badpakken prima zaten, iets wat Annemiek me ook zelf liet merken.
Dan paste zij ook het tweede badpak, en ook dat zat lekker, nadat we ook slippers hadden gevonden, en tot slot twee badlakens ging het naar de kassa.
Pas nu besefte Annemiek dat zij geen geld bij zich had.
Direct keek zij benauwd naar mij, en vroeg dan zachtjes "Tamara hoe moet dat nou?"
In plaats van te antwoordden pakte ik een pinpas uit mijn portemonnee, niet mijn eigen, maar die van de Riethorst.
Even dacht Annemiek dat dit mijn privé bankpas was, maar dan zei ik.
"Annemiek dit is niet mijn eigen pasje, maar een bedrijfspas van De Riethorst', in dit soort gevallen schieten wij het bedrag voor".
Op dit antwoord wilde Annemiek wat zeggen, maar vervolgde ik al, "als jij definitief naar huis mag maken we de totale rekening op".
" Die we omdat jij nog minderjarig bent naar jou ouders sturen".
Nu waren we klaar, en gingen we terug naar de auto.

Terug in de auto, en op de weg terug keek Annemiek mij via de binnenspiegel aan, en vroeg dan!
"Tamara gezien de gekochte badpakken badlakens, en slippers begrijp ik dat ik echt naar zwemles mag"
"Ja Annemiek, sterker de groep waar jij inkomt heeft vanavond van 7 tot 8 uur les, en Katinka, en Hans verwachten jou rond kwart over 7".
Hierop keek Annemiek me opnieuw via de binnenspiegel aan, en begon dan, " net zeg je 7 uur".
Opnieuw keek ik via het spiegeltje naar achter, en ging verder" ja Annemiek, maar omdat vanavond de allereerste keer is, en om rustig te kunnen omkleden vanavond voor jou ietsje later".
Nu zag ik terwijl ik parkeerde bij de riethorst dat Annemiek nadacht, om op het moment dat ik de auto afzette, en het portier opende op te merken.
"Tamara, ik begrijp het".
"Zo hebben Hans, en Katinka tijd om de jongens, en meisjes voor te bereiden op mijn komst".

TERUG BIJ DE RIETHORST

"Juist Annemiek, maar kom dan gaan we naar binnen, en naar boven".
Bovengekomen gingen we direct de afdeling binnen, en door naar de kamer van Annemiek.
Waar direct de zwemtas werd ingepakt zodat we vanavond zo konden vertrekken.
Toen dat gebeurt was wilde Annemiek naar de huiskamer aangezien we zo zouden gaan eten, en er voor die tijd nog medicatie uitgedeeld werd.
Wat meestal de nodige tijd in beslag nam.
Toch hield ik haar tegen, zodat we eerst de zwemtas konden inpakken.
Toen even later alles voor de zwemles klaar stond, en we in de huiskamer direct aan tafel konden, en deze keer het tempo van medicatie hoger lag als anders.
Een feit wat ook Ella, en Simon een jongeman van 25 direct opviel.
Wat dus voor wat vragen, en opmerkingen zorgde, maar toen ik over deze dag van Annemiek vertelde was alles duidelijk.
"Bovendien merkte Annemiek direct dat vele medebewoners haar aanmoedigden, wat Annemiek uiteindelijk deed stralen.
Doordat iedereen meewerkte waren we om iets na 6 uur klaar, zodat iedereen van tafel mocht.
Nauwelijks van tafel keek ik Annemiek aan, en zei "kom Annemiek dan help ik je hier vast met de zwemluier, en je badpak".
Om dan door te gaan, "hier omkleedden gaat wat makkelijker dan straks in een kleedhokje.
Tot mijn opluchting snapte Annemiek dat direct, zodat ze direct mee werkte.
Het enige nadeel was dat toen Annemiek klaar was, ze merkte dat ze met een dikke zwemluier nauwelijks nog kon lopen.
Dan pakten we de kleding, en luier voor na het zwemmen in, net als de slippers, en de badlakens.
Dan gingen we iets na half 7 naar beneden, en naar de auto.
Onderweg naar beneden zag ik dat Annemiek het allemaal best spannend vond.
Toch was de nieuwsgierigheid naar hoe het zwemmen haar zou vergaan vele malen groter.

 

[speentje]

Weeral schitterend vervolg

 

[luierdromer]

HOOFDSTUK 89 DE EERSTE ZWEMLES VAN ANNEMIEK

Eenmaal in de auto vertrokken ze direct richting zwembad.
Waar ze tot verbazing van Annemiek al snel arriveerden.
Nadat ik het achterportier had geopend, en haar riem los had stond Annemiek direct naast de auto.
Nadat ik Annemiek de zwemtas had gegeven, en de auto had afgesloten gingen we direct naar binnen.
Op het moment dat we ons bij de balie melden, en vertelden waar we voor kwamen zag ik de receptioniste verbaasd kijken.
Toen ik het verhaal van Annemiek vertelde begon ze terwijl ik verder vertelde de situatie te begrijpen, en antwoordde uiteindelijk.
" Mevrouw er zitten in deze groep inderdaad wat kindjes met beperkingen, waaronder de beperking van deze jonge dame ".
"Helaas zijn zij allemaal wel een behoorlijk stuk jonger".
Terwijl wij met de receptioniste in gesprek waren zagen we dat Katinka kwam kijken of wij er waren, en knikte naar ons, maar ook naar de receptioniste.
Om voor ze ons meenam richting de balie te kijken, en te antwoordden, " Nathalie dit is oké Annemiek durfde door haar inco nooit, maar werd na kennismaking met deze mevrouw die hetzelfde probleem heeft uitgedaagd om het zeg, maar als therapie toch te proberen".

EVEN EERDER

Vlak voor wij binnenkwamen waren Hans, en Katinka met de vaste groep de les begonnen, maar merkten de groep al snel dat Katinka via een tussendeur weer verdween.
Direct daarna moest de hele groep naar de kant komen, en vertelde Hans dat er een meisje wat tien jaar ouder was dan zij zou komen meedoen.
Waarna Hans verder vertelde, " doordat zij net als een aantal van jullie incontinent is durfde zij net als tot voor kort Sofieke nooit naar zwemles".
Nu keek Hans vooral Sofieke aan, en vervolgde dan " door een gesprek van dat meisje met de tante van Sofieke eerder vandaag wilde Annemiek
zo heet zij alsnog leren zwemmen".
'Daar werken wij graag aan mee, dus hoop ik dat jullie haar aanmoedigen, maar vooral dat jullie haar de ruimte geven".
Ondertussen was Annemiek samen met mij, en Katinka in de meiden kleedkamer waar ze doordat haar zwemluier, haar badpak al onder haar kleding zaten snel klaar was, en nadat ze ook haar slippers aanhad ging het naar de douche, en dan naar het zwembad.
Bij het begin van het grote bad pakte Katinka de zwembandjes die ze om de armen van Annemiek schoof , en vol blies, en de stop afsloot.

EEN POSITIEF BEGIN

Toen dat zo ver was keek Katinka Annemiek aan, en zei "kom Annemiek het is zo ver we gaan het water in".
Eenmaal in het water zei Katinka, "Annemiek ik laat je boven water de schoolslag, en de rugslag zien".
"Daarna doe jij die bewegingen na, en als dat goed gaat mag je proberen te zwemmen, goed?"
Nu knikte Annemiek, maar merkte terwijl ze de armbewegingen van Katinka nadeed op, " wel stom dat ik nu pas leer zwemmen".
Op deze opmerking reageerde Hans die bij Annemiek was komen kijken op, " nee niet stom wij begrijpen best dat jij door jou beperking bang was".
Om dan door te gaan, "dat zelfde had Sofieke tot in de afgelopen zomervakantie ook".
"Bovendien hebben we zelfs zwemlessen voor volwassenen die als kind niet hebben leren zwemmen".
"Vooral Vrouwen uit islamitischelanden maken hier best veel gebruik van, vaak zijn zij al 30 40 jaar of ouder".
Dan sloot Hans af door te zeggen, "Annemiek in een waterrijk land als Nederland is het belangrijk dat je de zwemkunst beheerst".
Ondertussen was Annemiek zo ver dat ze doorhad hoe ze met haar handen, en armen de schoolslag beweging maakte, en had ze gezien hoe Katinka de beenslag deed.
Dan was het echt tijd voor Annemiek om de schoolslag zwemmend te maken.
Echter net op dat moment beduide Hans Elza, maar vooral Sofieke om naar Annemiek toe te zwemmen.
Aangekomen bij Annemiek mocht Sofieke laten zien wat zij in amper twee maanden allemaal geleerd had.

Tot grote verbazing van Annemiek bleek dat Sofieke de schoolslag, en de rugslag behoorlijk beheerste.
Toen Annemiek dat had gezien, en van verbazing was bekomen zei Katinka, "nou Annemiek probeer het, maar eens".
Op het moment dat Annemiek zich op haar buik liet vallen merkte zij direct het nut van de zwembandjes, maar ook dat Katinka zich puur op haar richtte terwijl Hans zijn aandacht op Elza Sofieke, en de rest van de groep gericht had.
Hierbij merkte Annemiek duidelijk dat Katinka zowel bij de schoolslag als de rugslag bij het eerste baantje haar handen onder Annemiek haar lichaam hield.
Bij het tweede baantje van beide slagen trok Katinka haar handen echter al snel voorzichtig terug, maar dat merkte Annemiek nauwelijks.
Wat Annemiek ook niet merkte was dat ik samen met haar ouders oudere broer, en jonge zusje op de tribune naar haar zat te kijken.
Toen rond 8 uur de les stopte, zeiden Hans, en Katinka dat iedereen vanavond goed gewerkt had.
Eenmaal op de kant merkte Annemiek dat het best een toer was om José, Sofieke, en Evert uit het bad op de kant te krijgen.
Op het moment dat iedereen uit het bad was, en richting de douche vertrok wilde Annemiek achter de andere meisjes aan gaan, maar zag ineens haar oudere Broer Arnold, en jongere zusje Sterre van de trap aflopen, precies naar haar toe.
Terwijl ook ik met hen de trap afdaalde, wat ook door Sofieke werd opgemerkt.
Waardoor ook zij nieuwsgierig bleef staan wachten, en mij toen ze me zag vroeg wat ik hier nu kwam doen.
Terwijl zowel haar ouders als Sterre, en Arnold Annemiek omhelsden, en ze werd overgoten met complimenten.
Toen hier geen einde aan dreigde te komen keek ik zowel Annemiek als Sofieke aan, die inmiddels doorhad dat ik voor Annemiek hier was.
"Meiden hup naar de douche, anders worden jullie koud, en ziek".
Ondertussen liep ik met de meisjes mee, en zei dat haar ouders Annemiek terug naar de riethorst zouden brengen.
Terwijl ze ook koffie bij ons zouden drinken.

Dat er bij de koffie wat lekkers zou zitten zou al snel blijken.
Iets anders was dat Sofieke in de douchecabine naast de onze bezig was, en ze zo precies hoorde waar Annemiek, en ik het over hadden, maar dat wisten wij niet.
Net zo min merkten we dat met het omkleedden niet alleen Sofieke, maar ook Elza, en José een kleedhokje vlak bij die van ons hadden.
Wel merkte ik dat niet alleen Sofieke José, en Evert, maar ook Annemiek hulp nodig had.
Aan welke laatste ik dus mijn handen vol had, en hoewel ik tegen haar familie gezegd had dat ik Annemiek wel zou helpen, was ik blij dat ook haar moeder meehielp.
Vooral omdat we merkten dat Annemiek er door alle ongewoonte van deze donderdag er totaal doorheen zat.

DE ROLLEN OMGEDRAAID

Toen even later Annemiek, maar ook Sofieke klaar waren wilde ik zeggen dat beide meisjes hun jas aan moesten trekken omdat het al best laat was.
In plaats van aan dit verzoek te voldoen, merkte ik ineens dat zij hun volle aandacht op mij hadden gericht.
Om dan Annemiek te horen zeggen, "zo mensen wij zijn weer schoon, maar volgens ons is er nog iemand die het hoognodig aan een schone luier toe heeft".
Hierop zag ik dat Sofieke ook mijn kant opkeek, en knikte.
Hoewel ik wist dat vooral Sofieke een volhouder was, merkte ik aan Annemiek dat ook zij niet zou rusten voor ik hier ter plekke verschoond zou zijn.
Iets anders wat in dit geval in mijn nadeel werkte was dat ik toen ik na de zwemles opstond, ik al gemerkt had dat ik nat was.
Terwijl ik door de romper nog niet had gemerkt dat de luier ging hangen, laat staan dat deze als ik nu ging zitten zou gaan lekken.
Alles van deze avond op een rijtje zettend besloot ik dat ik nu mee zou werken, maar toen ik in mijn handtas een schone luier zocht schrok ik.
Door alle ongewoonte van vooral vanmiddag, en vanavond was ik helemaal vergeten om te checken of er schone luiers in mijn tas zaten.
Dan keek ik vertwijfeld rond, met de vraag wat nu?

 

[speentje]

Weeral schitterend vervolg

 

[luierdromer]

HOOFDSTUK 90 EEN HEFTIGE DAG MET EEN VERRASSEND EINDE

Nu wist ik even niet, hoe dit op te los te lossen.
Zo terug naar de riethorst, en door naar huis was in elk geval uit den boze.
Uiteindelijk besloot ik dat naar de receptie zou gaan om te vragen hoe nu verder, maar tot mijn opluchting kwam Katinka net uit haar kleedkamer gelopen.
Tot mijn opluchting zag zij direct wat er aan de hand was.
Even dacht ik dat ik nu serieus in de problemen zat, maar tot mijn grote verbazing keek Katinka mij aan, en zei !
"Mevrouw voor het geval liggen er in het magazijn bij de receptie een aantal pakken Tena luiers in alle maten, en sterktes".
Direct keek ik haar aan, zuchtte, en merkte dan op " Katinka daar help je me mee uit de nood zeg".
Na gevraagd te hebben welke maat, en welke sterkte ik hebben moest liep zij zonder verder te vragen of te antwoorden liep Katinka weg.
Om het gevraagde te halen.
Iets waar ik mij ronduit over verbaasde.
Nog verbaasder was ik toen Katinka sneller als verwacht met het gevraagde terug was.

Direct toen Katinka met de luier voor mij binnenkwam wilde ik deze aanpakken.
Waarna ik mij op het toilet zou verschonen.
Helaas voor mij liep het anders, want in plaats van mij de luier te geven keek zij mij aan, zei dan.
"Tamara aangezien ik merkt dat het niet alleen voor Annemiek, maar ook voor jou een heftige dag is geweest ga ik je nu helpen".
Aan de toon waarop Katinka mij aansprak begreep dat ik er verstandig aan deed om niet tegen te spreken, maar de hulp voor nu te accepteren.
Aangezien de banken in de kleedkamers niet op volwassen luierverschoningen berekend waren deed Katinka het terwijl ik voor haar stond.
Ondertussen merkte ik dat Katinka zonder blikken of blozen mijn romper open had, en dan mijn luier opende om direct to deze op te vouwen, en weg te gooien.
Toen dat was gebeurt werd ik verder verzorgd zodat ik voor ik het besefte een schone luier omhad, en aangekleed was.

Terwijl Katinka mij verschoonde vertelde Katinka situaties als die van Annemiek hebben we hier wel vaker".
"Sterker het gebeurt vaak genoeg dat zowel mannen als vrouwen pas op volwassenleeftijd leren zwemmen".
Terwijl Katinka mij verzorgde hadden we het niet alleen over Annemiek, maar ook over Elza, maar vooral Sofieke, die volgens Katinka een snelle leerling was.
"Bovendien heeft Sofieke tijdens haar vakantie bij haar tante de basis van het zwemmen goed onder de knie gekregen, en wat Annemiek betreft, ook zij pakt de schoolslag als de rugslag snel op".
"Als beiden zo doorgaan kunnen kan Sofieke tegen Pasen, en anders vlak voor de zomervakantie van volgend jaar afzwemmen".
Dan ging Katinka door over Annemiek, als Annemiek het net als Sofieke snel oppakt is ook voor haar volgend zomer vlak voor de vakantie mogelijk.
De laatste opmerking over Annemiek van Katinka verbaasde me echt, en deed me vragen " Katinka bedoel jij dat Annemiek op haar 17e nog een zwemdiploma mag halen?"
Nu keek Katinka mij aan, en antwoordde, " ja Tamara op latere leeftijd pas je eerste zwemdiploma halen komt vaker voor dan je denkt hoor".
"Niet alleen zoals bij Annemiek, maar ook, en eigenlijk vooral bij immigranten, dat die kunnen zwemmen is in Nederland best belangrijk".
Ondertussen was ik helemaal klaar, en terwijl we vanuit het kleedhokje richting de receptie liepen vertelde Katinka, " ten opzichte van bijvoorbeeld Sofieke of Elza heeft Annemiek het voordeel dat zij de grote groeispurt al gehad heeft, zodat ze met minder zwemslagen aan de overkant is"

Toen even later bij de receptie aankwamen stond niet alleen Annemiek met haar familie daar, maar zag ik dat ook Victor Sofieke en, Elza wat zaten te drinken.
Toen Anemiek mij zag naderen dacht zij dat zij nu acuut met mij mee moest komen, maar direct zei ik!
" Annemiek doe, maar rustig aan, maar als jij je koffie op hebt gaan we er vandoor".
Een opmerking die ook de andere meiden, en Arnold, en Stella te horen kregen.

Uiteindelijk was het kwart voor 9 toen Arnold, en Stella net als Elza, en Sofieke met hun ouders naar huis vertrokken.
Terwijl ook Annemiek, en ik naar mijn auto liepen, waarna we uiteindelijk iets voor half 10 weer op de afdeling waren.
Op het moment dat wij binnen kwamen bleek dat tot verbazing van Annemiek de meeste mede patiënten al naar bed of in elk geval al naar hun kamer waren gegaan.
Alleen Carola, Mark net als Ella, en Herman aan de grote tafel genietend van en sapje zaten te kaarten.
Nauwelijks binnen, en nog voor we zaten vroegen Herman, en Carola hoe de zwemles was verlopen.
Toen Annemiek stralend vertelde zagen Rita, en Christa die komende nacht beide slaapwacht waren, dat Herman, en Carola na het spelletje aangaven dat ze naar bed wilden.
Waarna beiden bijna direct vertrokken, en Christa, en Rita naar zowel Annemiek als naar mij keken.
Hierbij merkten de beide dames direct dat Annemiek er veel beter uitzag dan tot en met gister het geval geweest was.
Direct vertelde Annemiek de dames dat mijn aanwezigheid een positieve invloed op haar had gehad.
Waardoor het uiteindelijk een drukke dag geworden was met als bekroning tot de eerste zwemles geleid had.

"Dat ging best goed voor een allereerste keer".
Dan vroeg Christa, "Annemiek vond je het niet vervelend om met verder alleen, maar jongens, en meisjes te zwemmen die gemiddeld 10 jaar jonger zijn dan jij zelf?"
"Nee hoor dat was best leuk, wat me vooral verbaasde was hoe snel die kleintjes het zwemmen onder de knie hebben".
Na deze opmerking keek Annemiek naar mij, en vroeg me of zij Elza, en Sofieke bij naam mocht noemen.
Toen ik antwoordde dat dit goed was vertelde Annemiek dat ook Sofieke nog, maar sinds de zomervakantie zwemles had, maar al veel geleerd had.
Bovendien vertelde Annemiek nog dat Sofieke tegen alle verwachtingen in bezig was om alsnog zindelijk te worden, maar vooral hoe het gekomen was dat Sofieke met zwemles begonnen was.
Nu dacht ik dat dit haar verhaal was, en het dus klaar was.
Tot mijn verbazing werd ik nog uitvoerig bedankt, wat voor mij echt niet nodig was.
Toen ik dat liet merken, merkte ik dat zowel Christa als Rita zuchtte "Tamara vooral door jou inzet had Annemiek vandaag haar beste dag sinds ze haar opname enkele weken geleden".
"Bovendien zit ze nu net als jou nichtje op zwemles".
Na deze opmerking waar ik tot mijn grote frustratie geen speld tussen kon krijgen, pakte ik mijn spullen om naar huis te gaan.
Precies toen ik weg wilde lopen liet zowel Annemiek als Carola merken dat ze naar bed wilden.
Wat mij hierbij verbaasde was dat niet alleen Annemiek, maar ook Carola Rita, en Christa om hulp vroegen.
Iets wat ik van Annemiek heel goed begreep, maar van Carola totaal niet verwachtte.
Direct keek Carola mijn kant op, maar Christa was sneller, en vertelde dat Carola overdag zindelijk was, maar zij sinds haar opname hier door de gegeven medicatie weer in bed plaste.
Na dit verhaal trok ik echt mijn jas aan, pakte mijn tas, en verliet de afdeling.
Tenminste dat was de bedoeling, maar helaas ging ook dat niet zoals verwacht.

 

[speentje]

Weeral schitterend vervolg

 

[luierdromer]

HOOFDSTUK 91 HET AVONDBEZOEK

Want terwijl Rita, en Christa de cliënten bij de deur weghielden zag ik toen ik de deur opende dat Nicolaas Ruud Carina, en Josje voor de deur stonden.
Allemaal met een maand oude baby op de arm.
Dit deed me verbaasd opkijken, want dit had ik totaal niet verwacht.
Toen ik de familie, en Josje binnen had gelaten, en de deur gesloten was zag ik pas dat op Annemiek, en Carola na alle cliënten inmiddels naar bed waren.
Dan zag ik dat beide meiden bijna smolten bij het zien van de vierling, terwijl Rita koffie, en thee zette.
Waarna zij ging zitten terwijl Christa Annemiek, en Carola nu weleens naar bed wilde sturen.
Hierop stond Annemiek op om naar haar kamer te gaan, maar keek Carola Rita, en mij aan, en mopperde dan!
" Ja zeg gebeurt er hier eindelijk eens wat, en moeten we als het gezellig wordt naar bed!".
Uitgesproken hoopte we dat Carola op zou staan, en naar haar kamer zou gaan.
In plaats daarvan bleef ze zitten, wat er voor zorgde dat Annemiek weer binnenkwam, en naast Carola ging zitten.
Al snel waren zij met Carina, en Josje in gesprek, terwijl de gezette koffie, en thee inmiddels op tafel was gezet.
Niet alleen waren de meiden al snel met elkaar in gesprek, waarbij het vooral over Annemiek ging.
Die vooral door mijn aanwezigheid opfleurde.
Waarbij zij enthousiast vertelde over de onverwachte zwemles van afgelopen donderdag.
Dat deed vooral Carina verbaasd opkijken, aangezien Carina Annemiek toch op een jaar of 16 schatte.
Op het moment dat Carina hiernaar wilde vragen verspreide zich een niet al te frisse geur door de huiskamer.
Wat er voor zorgde dat Carina eerst bij zichzelf, en Josje te rade ging, maar dan naar mij keek.
Hoewel Carina merkte dat ze nat was viel het mee, terwijl ook Ruud, en Josje nat waren.
Dan keek Carina naar mij, voor ik kon reageren keek Annemiek met tot mijn verbazing een ondeugende blik Carina Josje, en Ruud aan, en was het Josje die een luier uit haar tas nam om zich te verschonen.
Om dan Annemiek aan te kijken, en te vertellen dat zij net als ik incontinent was, maar het sinds kort wel voelde als zij moest drukken.
Waarna ze Annemiek aankeek, en vroeg " Annemiek begrijp ik het goed dat jij net als ik, en Tamara Carina, en nu ook Ruud volledig incontinent bent?"
Wat nog voor Annemiek kon antwoorden Josje diep deed zuchten.
Dan vervolgde Josje, "het enige geluk is dat ik doordat bij een logeerpartij bij een zus van Tamara haar dochters mij uitdaagde om het net als een nichtje van Carina, het ook eens op de wc te proberen"!
"Tot mijn geluk heeft dit goed uitgepakt".
Na deze ontboezeming keek ik Annemiek aan, en vertelde dat ook Josje, en Sofieke veel gepest waren.
Wat er bij Sofieke toe geleid had dat zij vorig schooljaar van school gewisseld was, en het nu een stuk beter ging.
"Iets anders was da Sofieke niet naar zwemles durfde, maar zij deze zomervakantie bij een verjaardagspartijtje werd uitgedaagd om met Elza, en een ander meisje mee te gaan!"
"Zodat Sofieke inmiddels best aardig kan zwemmen!"
Deze opmerking deed Annemiek opmerken, "ook voor mij is er dus nog hoop?"
"Ja Annemiek ook voor jou is er hoop, bovendien ben je inmiddels goed bezig."

Deze opmerking deed Annemiek goed zoals we allemaal zagen.
Terwijl nu ook Carola vrij kalm was, zodat er een glimlach op haar gezicht verscheen.
na nog wat knuffelen tussen alle meiden vertrok ik met mijn gezin naar huis, en hielpen Christa, en Rita Annemiek, en Carola naar bed.
Op weg naar haar kamer zag ze dat Christa inderdaad met twee nachtluiers achter haar aankwam.
Bijna bij haar kamer zag Annemiek dat Christa één van deze luiers aan Rita gaf, en klopte met de andere in haar linkerhand, met haar rechter hand bij Carola op de deur.
Toen zij na een, "kom binnen" van Carola binnen stapte hoorde Annemiek nog net dat Christa Carola vroeg of zij zo ver was.
Voor Carola kon antwoorden hoorde Annemiek Christa al vervolgen, "mooi je hebt je romper, en bovenkleding al aan".
Om dan te vervolgen, "trek je broek, en je slipje, maar uit dan zal ik je helpen met je luier".
Doordat Annemiek intussen verschoond, en omgekleed was, en het verder stil was hoorde Annemiek terwijl zij tanden stond te poetsen dat Carola geholpen werd met haar luier, en daarna al snel klaar was, en in bed stapte.
Dat Annemiek dat hoorde kwam omdat het bed van Carola een beetje piepte.
Ook het vastklikken van de romper was te horen omdat het verder muisstil was.
Dan lag ook Annemiek in bed, en overdacht zij nog eens alle gebeurtenissen van deze donderdag.
Wat vooral door mijn aanwezigheid een erg goeie dag was geweest.
Met deze gedachte viel Annemiek niet veel later in slaap.
Zoals Rita toen ze een halfuurtje later op haar ronde langs alle cliënten merkte.
Iets anders wat Rita merkte was dat er nog geen onaangename geurtjes te ruiken waren.
Even later terug op het kantoortje vertelde Rita aan Christa die inmiddels bezig was met het lezen, en bijwerken van alle verslagen dat iedereen in bed lag.
Dan las Christa dat Annemiek vanochtend samen met mij naar de stad was geweest om badpakken badlakens, en slippers te kopen.
Dit deed Christa zich hardop afvragen wat ik met Annemiek in de stad moest.

Toch las ze snel verder, en begreep zij dat ik in overleg met Frans het idee had geopperd om na het verhaal over Sofieke aan Annemiek verteld te hebben, en haar reactie hierop!
Annemiek had aangegeven dat ook zij door pestgedrag nooit had leren zwemmen, maar toen ze hoorde dat het nog altijd mogelijk was omdat alsnog te leren, zij direct toe hapte.
"Zodoende is Annemiek met Tamara wezen winkelen, en heeft zij badpakken handdoeken, en slippers gekocht".
"Bovendien had Annemiek afgelopen avond al haar eerste zwemles".
"Wat best goed ging, en al was dit met vier tot en met achtjarigen heeft Annemiek van de zwemles genoten".
Het verslag over Annemiek verder lezend begrepen Christa, en Rita dat Annemiek haar beste dag sinds haar opname hier had.
Na Annemiek, en Carola lazen ze de dag verslagen van Herman Jan Carola, en alle andere Cliënten.
Toen ze daar mee klaar waren bleek het al bijna 12 uur, wat betekende dat de dames een rondje over de afdeling moesten maken om te zien of iedereen lekker sliep.
Op hun ronde merkten de twee verpleegsters dat van de patiënten waarvan ze het verwachtten dat zij sliepen, zij ook in dromenland vertoefden.
Terwijl de patiënten waarvan ze verwachtten dat ze wakker zouden zijn, ook wakker waren.
Zodat zij ook nu extra medicatie, en of warme melk kregen.
Toch merkten beide zusters tot hun verbazing dat hun verwachtingen deze avond niet helemaal klopten.

Want waar Annemiek de afgelopen weken niet of heel ligt sliep, bleek dat ze vanavond sliep als een roos.
Hoewel de zusters vermoeden dat dit met het zwemmen van doen had, lieten ze Annemiek lekker doorslapen.
Ondanks dat Christa had opgemerkt dat Annemiek inmiddels een poepluier had.
Direct nadat de zusters Annemiek hadden verlaten keek Rita bij Carola naar binnen, die zo te merken ook vanavond lag te malen.
Dat had vooral tot gevolg dat Carola direct rechtop zat toen Rita de deur van haar kamer voorzichtig opendeed.
Toch was dit hard genoeg om Carola op te laten kijken.
Dan fluisterde Rita, "Carola ondanks dit ben ook jij nog steeds best goed bezig".
"Helaas gaat het nu lang zo snel niet meer als een par weken geleden".
Nu keek Carola Rita aan, knikte, en antwoorde " gelukkig voor Annemiek is Tamara weer aan het werk".
"Wat ik voor haar vooral fijn vindt is dat zij van jullie, maar vooral van Frans met Tamara naar zwemles mag".
"Wat zo merkte ik direct toen ze vanavond terugkwam niet alleen goed is voor haar lichamelijke conditie, maar ook voor haar geestelijke gezondheid goed uitpakt".
"Bovendien pakt ze het verbazend snel op".
Ondertussen had Rita Carola wat extra medicatie gegeven, en haar luier gecontroleerd, maar die kon nog wel even.
Dan keek ze Carola aan, en zei " Carola hopelijk kan je nu wel slapen, maar ik beloof je dat wij het er morgen verder over zullen hebben".
Dan verliet Rita haar kamer, draaide Carola nog wat om dan in slaap te vallen.

OP WEG NAAR HUIS

Toen de meiden bij de riethorst naar bed gingen waren wij inmiddels weer thuis.
Binnen gekomen maakten ook Carina, en Ruud al snel aanstalten om naar boven, en naar bed te gaan.
Terwijl mijn kinderen naar bed gingen verbaasde ik mij nog steeds over het gesprek tussen Carina, en Josje van vanavond.
Vooral toen Carina na aanleiding van de zwemles van Annemiek naar de ervaringen van Josje hieromtrent vroeg.
Echter gaf Josje op dat moment aan dat ze voor zo'n heftig onderwerp te moe was, en zag ik dat Carina direct haar conclusies had getrokken.
Terwijl Josje het hier nu niet over wilde hebben, en ze ook niet wilde bevestigen of ontkennen of de conclusie van Carina klopte.
Ondertussen stonden we bij Josje voor de deur.
Toen ik haar hielp bij het uitstappen zag ik dat Mies al naar buiten kwam, om Josje op te vangen.
Zoals ik eigenlijk wel verwachtte hoorde ik toen Mies, en Josje wegliepen, en ik weer instapte dat Josje van vanavond onder de indruk was, en ze Mies om hulp vroeg.
Hierbij ging ze deze keer veel verder dan ik inmiddels van haar gewend was, en wat ook Mies niet had zien aankomen.

 

[speentje]

Weeral schitterend vervolg