Nog niet klaar Tamara

[luierdromer]

HOOFDSTUK 88 WINKELEN MET ANNEMIEK

Terwijl Annemiek wat probeerde te slapen, en Elza, en Sofieke op school zaten had ik me teruggetrokken in het kantoortje.
Waar ik rustig kon zoeken naar het nummer van Katinka.
Toen ik dat gevonden had, belde ik haar direct, en nam zij tot mijn opluchting nam ze bijna direct op.
Nadat ik mijn naam had genoemd vertelde ik direct waarom ik haar nu belde.
Ondanks dat zij verbaasd reageerde, begreep zij de situatie van Annemiek wel.
Hierdoor antwoordde zij al snel, " Tamara wat mij betreft is Annemiek vanavond al welkom mits ook de psychiater hier mee akkoord gaat".
Dat Katinka dat akkoord wilde hebben begreep ik als geen ander, zodat ik antwoordde dat ik daar met spoed achteraan zou gaan.
Bovendien beloofde ik om daarna zo snel mogelijk het antwoord te laten weten.
Hierna verbrak ik de verbinding, waarna ik eerst bij Annemiek ging kijken, maar die lag nu lekker te slapen.
Toen ik dat had gezien snelde ik naar de huiskamer waar Belinda inmiddels met Frans in gesprek was.
Dichterbij komend hoorde ik dat Belinda vertelde dat Annemiek een goeie dag had gehad,, iets wat haar duidelijk verbaasde.
Hoewel ik ook hoorde dat Belinda vermoede dat dit ook met mijn aanwezigheid te maken had.
Hierop keek Frans mij aan, en zei "goed bezig Tamara".
Op deze opmerking keek ik Frans aan, en mompelde, "hm valt wel mee, ik deed gewoon mijn werk".
Hoewel ik Frans wel begreep vond ik dit teveel eer, maar dus ook dat Frans chronische overdreef.

Voor Frans nu kon reageren of ik door kon gaan merkten we dat Annemiek wakker was geworden, en nu om een mok warme melk kwam.
Terwijl ik dat voor haar ging halen vertelde Annemiek voor Frans of ik kon reageren dat mijn aanwezigheid voor haar positief gewerkt had.
Om dan te vervolgen dat ook zij net als Sofieke alsnog wilde leren zwemmen. maar vervolgde.
"Helaas zit ik nu op een gesloten afdeling, dus dat gaat niet!"
Na dit betoog keek zowel ik als Frans naar haar, en antwoordde Frans met een glimlach.
" Anemiek doordat ik zie dat de aanwezigheid van Tamara jou situatie positief beïnvloed, en zij met jou meegaat durf ik het aan om jou naar zwemles te laten gaan".
"Sterker, ik acht de kans best groot dat als het lukt, en het goed gaat dat dit niet alleen goed is voor je lichamelijke, maar ook je geestelijke conditie".
"Bovendien is er een kansje dat als dat positief blijft werken de dosering van je medicatie omlaag kan".
"Helaas zullen we dat af moeten wachtten".
Na dit positieve oordeel verliet Frans de kamer, en ging Annemiek terug naar haar kamer om zich te verschonen.
Toen ik haar vroeg om een tas op te zoeken vroeg zij direct, "Tamara wat gaan we dan doen?"
Nu lachte ik, keek haar aan, en vroeg dan "Annemiek wat gebruik je allemaal bij zwemmen?"
"Hm een handdoek, een goeie tas slippers, en als meisje een badpak".
"Juist Annemiek, en dat badpak gaan we samen met een paar slippers, een paar badhanddoeken nu kopen".
"Bovendien lijkt een Föhn me ook geen overbodige luxe, maar die mag je wel van hier gebruiken".
"Bovendien moeten we ook nog langs de apotheek aangezien jij zwemluiers moet hebben."
Tot mijn opluchting knikte Annemiek dat zij mij begrepen had.

NAAR DE APOTHEEK, EN DE SPORTKLEDING WINKEL

Dan trok zowel ik als Annemiek een jas aan, pakte ik mijn handtas, en sleutel van de afdelingsdeur.
Eenmaal op de gang, en de deur weer gesloten, ging het naar de lift, en beneden naar buiten, en naar mijn auto.
Waar ik voor Annemiek het achterportier opende, en haar in liet instappen.
Tot mijn opluchting accepteerde ze een plekje op de achterbank, net als het feit dat het kinderslot erop zat.
Zo zat Annemiek al snel op de achterbank, en ik achter het stuur om na krap een kwartier in het centrum een parkeergarage in te rijden.
Nadat ik geparkeerd had stonden we al snel naast de auto.
Als teken van goeie wil wilde Annemiek mij een hand geven, "Annemiek dat hoeft niet mits je naast of vlak voor mij blijft lopen".
Hierop liet zij direct merken bij mij in de buurt te blijven.
Zoals ik eigenlijk wel verwachtte kwam Annemiek haar belofte na, en bleef ze rustig naast mij lopen.
Als eerste ging het naar de apotheek, waar de vanochtend doorgegeven bestelling al klaar stond.
Toen we bij de balie het pak aannamen zag ik dat Annemiek verwachtte dat ze een zwemluier moest passen.
Tot haar opluchting was dit niet het geval, maar kregen we het pak zo mee.
Nu ging het naar een sportwinkel, daar binnengekomen ging het direct richting de badpakken.
Hier aangekomen bleek een deel de collectie was afgeprijsd, zodat er geld was voor twee badpakken.
Ondanks dat, maar een deel in de aanbieding was viel er genoeg te kiezen.
Al snel merkte ik dat Annemiek niet heel moeilijk was, maar twee badpakken had gevonden die zij leuk vond.
Op het moment dat zij badpakken pakte dacht ik dat ze de zwemluier vergeten was, maar dat viel zo zag ik mee.
Wat bleek toen er een verkoopster bij ons kwam, en die opmerkte, " zeg jongedame volgens mij heb je een te grote maat gepakt!"
In plaats van Annemiek keek ik de verkoopster aan, en antwoordde, " mevrouw net als ikzelf is ook zij incontinent, zodoende heeft zij een maatje groter gepakt".
"Aangezien er onder het badpak nog een zwemluier moet passen".
Waar ik de kalmte bewaarde zag ik dat Annemiek zich nu schaamde, wat vooral bleek te komen doordat ze om toch te passen haar haar sweater, en t'shirt uittrok en zij dan merkte dat ze nat was.
Een vermoeden wat werd bevestigd nadat ze haar broek had uitgetrokken, en ze haar romper opende.

Direct zag ik de groene streep op de luier, en al begon te vervagen.
Dit gezien hebben trok de verkoopster zich terug, en begon ik Annemiek te helpen.
Waardoor ze snel een schone luier omhad, en ze de badpakken kon passen.
Ondanks het maatje meer merkte ik dat de badpakken prima zaten, iets wat Annemiek me ook zelf liet merken.
Dan paste zij ook het tweede badpak, en ook dat zat lekker, nadat we ook slippers hadden gevonden, en tot slot twee badlakens ging het naar de kassa.
Pas nu besefte Annemiek dat zij geen geld bij zich had.
Direct keek zij benauwd naar mij, en vroeg dan zachtjes "Tamara hoe moet dat nou?"
In plaats van te antwoordden pakte ik een pinpas uit mijn portemonnee, niet mijn eigen, maar die van de Riethorst.
Even dacht Annemiek dat dit mijn privé bankpas was, maar dan zei ik.
"Annemiek dit is niet mijn eigen pasje, maar een bedrijfspas van De Riethorst', in dit soort gevallen schieten wij het bedrag voor".
Op dit antwoord wilde Annemiek wat zeggen, maar vervolgde ik al, "als jij definitief naar huis mag maken we de totale rekening op".
" Die we omdat jij nog minderjarig bent naar jou ouders sturen".
Nu waren we klaar, en gingen we terug naar de auto.

Terug in de auto, en op de weg terug keek Annemiek mij via de binnenspiegel aan, en vroeg dan!
"Tamara gezien de gekochte badpakken badlakens, en slippers begrijp ik dat ik echt naar zwemles mag"
"Ja Annemiek, sterker de groep waar jij inkomt heeft vanavond van 7 tot 8 uur les, en Katinka, en Hans verwachten jou rond kwart over 7".
Hierop keek Annemiek me opnieuw via de binnenspiegel aan, en begon dan, " net zeg je 7 uur".
Opnieuw keek ik via het spiegeltje naar achter, en ging verder" ja Annemiek, maar omdat vanavond de allereerste keer is, en om rustig te kunnen omkleden vanavond voor jou ietsje later".
Nu zag ik terwijl ik parkeerde bij de riethorst dat Annemiek nadacht, om op het moment dat ik de auto afzette, en het portier opende op te merken.
"Tamara, ik begrijp het".
"Zo hebben Hans, en Katinka tijd om de jongens, en meisjes voor te bereiden op mijn komst".

TERUG BIJ DE RIETHORST

"Juist Annemiek, maar kom dan gaan we naar binnen, en naar boven".
Bovengekomen gingen we direct de afdeling binnen, en door naar de kamer van Annemiek.
Waar direct de zwemtas werd ingepakt zodat we vanavond zo konden vertrekken.
Toen dat gebeurt was wilde Annemiek naar de huiskamer aangezien we zo zouden gaan eten, en er voor die tijd nog medicatie uitgedeeld werd.
Wat meestal de nodige tijd in beslag nam.
Toch hield ik haar tegen, zodat we eerst de zwemtas konden inpakken.
Toen even later alles voor de zwemles klaar stond, en we in de huiskamer direct aan tafel konden, en deze keer het tempo van medicatie hoger lag als anders.
Een feit wat ook Ella, en Simon een jongeman van 25 direct opviel.
Wat dus voor wat vragen, en opmerkingen zorgde, maar toen ik over deze dag van Annemiek vertelde was alles duidelijk.
"Bovendien merkte Annemiek direct dat vele medebewoners haar aanmoedigden, wat Annemiek uiteindelijk deed stralen.
Doordat iedereen meewerkte waren we om iets na 6 uur klaar, zodat iedereen van tafel mocht.
Nauwelijks van tafel keek ik Annemiek aan, en zei "kom Annemiek dan help ik je hier vast met de zwemluier, en je badpak".
Om dan door te gaan, "hier omkleedden gaat wat makkelijker dan straks in een kleedhokje.
Tot mijn opluchting snapte Annemiek dat direct, zodat ze direct mee werkte.
Het enige nadeel was dat toen Annemiek klaar was, ze merkte dat ze met een dikke zwemluier nauwelijks nog kon lopen.
Dan pakten we de kleding, en luier voor na het zwemmen in, net als de slippers, en de badlakens.
Dan gingen we iets na half 7 naar beneden, en naar de auto.
Onderweg naar beneden zag ik dat Annemiek het allemaal best spannend vond.
Toch was de nieuwsgierigheid naar hoe het zwemmen haar zou vergaan vele malen groter.

 

[speentje]

Weeral schitterend vervolg

 

[luierdromer]

HOOFDSTUK 89 DE EERSTE ZWEMLES VAN ANNEMIEK

Eenmaal in de auto vertrokken ze direct richting zwembad.
Waar ze tot verbazing van Annemiek al snel arriveerden.
Nadat ik het achterportier had geopend, en haar riem los had stond Annemiek direct naast de auto.
Nadat ik Annemiek de zwemtas had gegeven, en de auto had afgesloten gingen we direct naar binnen.
Op het moment dat we ons bij de balie melden, en vertelden waar we voor kwamen zag ik de receptioniste verbaasd kijken.
Toen ik het verhaal van Annemiek vertelde begon ze terwijl ik verder vertelde de situatie te begrijpen, en antwoordde uiteindelijk.
" Mevrouw er zitten in deze groep inderdaad wat kindjes met beperkingen, waaronder de beperking van deze jonge dame ".
"Helaas zijn zij allemaal wel een behoorlijk stuk jonger".
Terwijl wij met de receptioniste in gesprek waren zagen we dat Katinka kwam kijken of wij er waren, en knikte naar ons, maar ook naar de receptioniste.
Om voor ze ons meenam richting de balie te kijken, en te antwoordden, " Nathalie dit is oké Annemiek durfde door haar inco nooit, maar werd na kennismaking met deze mevrouw die hetzelfde probleem heeft uitgedaagd om het zeg, maar als therapie toch te proberen".

EVEN EERDER

Vlak voor wij binnenkwamen waren Hans, en Katinka met de vaste groep de les begonnen, maar merkten de groep al snel dat Katinka via een tussendeur weer verdween.
Direct daarna moest de hele groep naar de kant komen, en vertelde Hans dat er een meisje wat tien jaar ouder was dan zij zou komen meedoen.
Waarna Hans verder vertelde, " doordat zij net als een aantal van jullie incontinent is durfde zij net als tot voor kort Sofieke nooit naar zwemles".
Nu keek Hans vooral Sofieke aan, en vervolgde dan " door een gesprek van dat meisje met de tante van Sofieke eerder vandaag wilde Annemiek
zo heet zij alsnog leren zwemmen".
'Daar werken wij graag aan mee, dus hoop ik dat jullie haar aanmoedigen, maar vooral dat jullie haar de ruimte geven".
Ondertussen was Annemiek samen met mij, en Katinka in de meiden kleedkamer waar ze doordat haar zwemluier, haar badpak al onder haar kleding zaten snel klaar was, en nadat ze ook haar slippers aanhad ging het naar de douche, en dan naar het zwembad.
Bij het begin van het grote bad pakte Katinka de zwembandjes die ze om de armen van Annemiek schoof , en vol blies, en de stop afsloot.

EEN POSITIEF BEGIN

Toen dat zo ver was keek Katinka Annemiek aan, en zei "kom Annemiek het is zo ver we gaan het water in".
Eenmaal in het water zei Katinka, "Annemiek ik laat je boven water de schoolslag, en de rugslag zien".
"Daarna doe jij die bewegingen na, en als dat goed gaat mag je proberen te zwemmen, goed?"
Nu knikte Annemiek, maar merkte terwijl ze de armbewegingen van Katinka nadeed op, " wel stom dat ik nu pas leer zwemmen".
Op deze opmerking reageerde Hans die bij Annemiek was komen kijken op, " nee niet stom wij begrijpen best dat jij door jou beperking bang was".
Om dan door te gaan, "dat zelfde had Sofieke tot in de afgelopen zomervakantie ook".
"Bovendien hebben we zelfs zwemlessen voor volwassenen die als kind niet hebben leren zwemmen".
"Vooral Vrouwen uit islamitischelanden maken hier best veel gebruik van, vaak zijn zij al 30 40 jaar of ouder".
Dan sloot Hans af door te zeggen, "Annemiek in een waterrijk land als Nederland is het belangrijk dat je de zwemkunst beheerst".
Ondertussen was Annemiek zo ver dat ze doorhad hoe ze met haar handen, en armen de schoolslag beweging maakte, en had ze gezien hoe Katinka de beenslag deed.
Dan was het echt tijd voor Annemiek om de schoolslag zwemmend te maken.
Echter net op dat moment beduide Hans Elza, maar vooral Sofieke om naar Annemiek toe te zwemmen.
Aangekomen bij Annemiek mocht Sofieke laten zien wat zij in amper twee maanden allemaal geleerd had.

Tot grote verbazing van Annemiek bleek dat Sofieke de schoolslag, en de rugslag behoorlijk beheerste.
Toen Annemiek dat had gezien, en van verbazing was bekomen zei Katinka, "nou Annemiek probeer het, maar eens".
Op het moment dat Annemiek zich op haar buik liet vallen merkte zij direct het nut van de zwembandjes, maar ook dat Katinka zich puur op haar richtte terwijl Hans zijn aandacht op Elza Sofieke, en de rest van de groep gericht had.
Hierbij merkte Annemiek duidelijk dat Katinka zowel bij de schoolslag als de rugslag bij het eerste baantje haar handen onder Annemiek haar lichaam hield.
Bij het tweede baantje van beide slagen trok Katinka haar handen echter al snel voorzichtig terug, maar dat merkte Annemiek nauwelijks.
Wat Annemiek ook niet merkte was dat ik samen met haar ouders oudere broer, en jonge zusje op de tribune naar haar zat te kijken.
Toen rond 8 uur de les stopte, zeiden Hans, en Katinka dat iedereen vanavond goed gewerkt had.
Eenmaal op de kant merkte Annemiek dat het best een toer was om José, Sofieke, en Evert uit het bad op de kant te krijgen.
Op het moment dat iedereen uit het bad was, en richting de douche vertrok wilde Annemiek achter de andere meisjes aan gaan, maar zag ineens haar oudere Broer Arnold, en jongere zusje Sterre van de trap aflopen, precies naar haar toe.
Terwijl ook ik met hen de trap afdaalde, wat ook door Sofieke werd opgemerkt.
Waardoor ook zij nieuwsgierig bleef staan wachten, en mij toen ze me zag vroeg wat ik hier nu kwam doen.
Terwijl zowel haar ouders als Sterre, en Arnold Annemiek omhelsden, en ze werd overgoten met complimenten.
Toen hier geen einde aan dreigde te komen keek ik zowel Annemiek als Sofieke aan, die inmiddels doorhad dat ik voor Annemiek hier was.
"Meiden hup naar de douche, anders worden jullie koud, en ziek".
Ondertussen liep ik met de meisjes mee, en zei dat haar ouders Annemiek terug naar de riethorst zouden brengen.
Terwijl ze ook koffie bij ons zouden drinken.

Dat er bij de koffie wat lekkers zou zitten zou al snel blijken.
Iets anders was dat Sofieke in de douchecabine naast de onze bezig was, en ze zo precies hoorde waar Annemiek, en ik het over hadden, maar dat wisten wij niet.
Net zo min merkten we dat met het omkleedden niet alleen Sofieke, maar ook Elza, en José een kleedhokje vlak bij die van ons hadden.
Wel merkte ik dat niet alleen Sofieke José, en Evert, maar ook Annemiek hulp nodig had.
Aan welke laatste ik dus mijn handen vol had, en hoewel ik tegen haar familie gezegd had dat ik Annemiek wel zou helpen, was ik blij dat ook haar moeder meehielp.
Vooral omdat we merkten dat Annemiek er door alle ongewoonte van deze donderdag er totaal doorheen zat.

DE ROLLEN OMGEDRAAID

Toen even later Annemiek, maar ook Sofieke klaar waren wilde ik zeggen dat beide meisjes hun jas aan moesten trekken omdat het al best laat was.
In plaats van aan dit verzoek te voldoen, merkte ik ineens dat zij hun volle aandacht op mij hadden gericht.
Om dan Annemiek te horen zeggen, "zo mensen wij zijn weer schoon, maar volgens ons is er nog iemand die het hoognodig aan een schone luier toe heeft".
Hierop zag ik dat Sofieke ook mijn kant opkeek, en knikte.
Hoewel ik wist dat vooral Sofieke een volhouder was, merkte ik aan Annemiek dat ook zij niet zou rusten voor ik hier ter plekke verschoond zou zijn.
Iets anders wat in dit geval in mijn nadeel werkte was dat ik toen ik na de zwemles opstond, ik al gemerkt had dat ik nat was.
Terwijl ik door de romper nog niet had gemerkt dat de luier ging hangen, laat staan dat deze als ik nu ging zitten zou gaan lekken.
Alles van deze avond op een rijtje zettend besloot ik dat ik nu mee zou werken, maar toen ik in mijn handtas een schone luier zocht schrok ik.
Door alle ongewoonte van vooral vanmiddag, en vanavond was ik helemaal vergeten om te checken of er schone luiers in mijn tas zaten.
Dan keek ik vertwijfeld rond, met de vraag wat nu?

 

[speentje]

Weeral schitterend vervolg

 

[luierdromer]

HOOFDSTUK 90 EEN HEFTIGE DAG MET EEN VERRASSEND EINDE

Nu wist ik even niet, hoe dit op te los te lossen.
Zo terug naar de riethorst, en door naar huis was in elk geval uit den boze.
Uiteindelijk besloot ik dat naar de receptie zou gaan om te vragen hoe nu verder, maar tot mijn opluchting kwam Katinka net uit haar kleedkamer gelopen.
Tot mijn opluchting zag zij direct wat er aan de hand was.
Even dacht ik dat ik nu serieus in de problemen zat, maar tot mijn grote verbazing keek Katinka mij aan, en zei !
"Mevrouw voor het geval liggen er in het magazijn bij de receptie een aantal pakken Tena luiers in alle maten, en sterktes".
Direct keek ik haar aan, zuchtte, en merkte dan op " Katinka daar help je me mee uit de nood zeg".
Na gevraagd te hebben welke maat, en welke sterkte ik hebben moest liep zij zonder verder te vragen of te antwoorden liep Katinka weg.
Om het gevraagde te halen.
Iets waar ik mij ronduit over verbaasde.
Nog verbaasder was ik toen Katinka sneller als verwacht met het gevraagde terug was.

Direct toen Katinka met de luier voor mij binnenkwam wilde ik deze aanpakken.
Waarna ik mij op het toilet zou verschonen.
Helaas voor mij liep het anders, want in plaats van mij de luier te geven keek zij mij aan, zei dan.
"Tamara aangezien ik merkt dat het niet alleen voor Annemiek, maar ook voor jou een heftige dag is geweest ga ik je nu helpen".
Aan de toon waarop Katinka mij aansprak begreep dat ik er verstandig aan deed om niet tegen te spreken, maar de hulp voor nu te accepteren.
Aangezien de banken in de kleedkamers niet op volwassen luierverschoningen berekend waren deed Katinka het terwijl ik voor haar stond.
Ondertussen merkte ik dat Katinka zonder blikken of blozen mijn romper open had, en dan mijn luier opende om direct to deze op te vouwen, en weg te gooien.
Toen dat was gebeurt werd ik verder verzorgd zodat ik voor ik het besefte een schone luier omhad, en aangekleed was.

Terwijl Katinka mij verschoonde vertelde Katinka situaties als die van Annemiek hebben we hier wel vaker".
"Sterker het gebeurt vaak genoeg dat zowel mannen als vrouwen pas op volwassenleeftijd leren zwemmen".
Terwijl Katinka mij verzorgde hadden we het niet alleen over Annemiek, maar ook over Elza, maar vooral Sofieke, die volgens Katinka een snelle leerling was.
"Bovendien heeft Sofieke tijdens haar vakantie bij haar tante de basis van het zwemmen goed onder de knie gekregen, en wat Annemiek betreft, ook zij pakt de schoolslag als de rugslag snel op".
"Als beiden zo doorgaan kunnen kan Sofieke tegen Pasen, en anders vlak voor de zomervakantie van volgend jaar afzwemmen".
Dan ging Katinka door over Annemiek, als Annemiek het net als Sofieke snel oppakt is ook voor haar volgend zomer vlak voor de vakantie mogelijk.
De laatste opmerking over Annemiek van Katinka verbaasde me echt, en deed me vragen " Katinka bedoel jij dat Annemiek op haar 17e nog een zwemdiploma mag halen?"
Nu keek Katinka mij aan, en antwoordde, " ja Tamara op latere leeftijd pas je eerste zwemdiploma halen komt vaker voor dan je denkt hoor".
"Niet alleen zoals bij Annemiek, maar ook, en eigenlijk vooral bij immigranten, dat die kunnen zwemmen is in Nederland best belangrijk".
Ondertussen was ik helemaal klaar, en terwijl we vanuit het kleedhokje richting de receptie liepen vertelde Katinka, " ten opzichte van bijvoorbeeld Sofieke of Elza heeft Annemiek het voordeel dat zij de grote groeispurt al gehad heeft, zodat ze met minder zwemslagen aan de overkant is"

Toen even later bij de receptie aankwamen stond niet alleen Annemiek met haar familie daar, maar zag ik dat ook Victor Sofieke en, Elza wat zaten te drinken.
Toen Anemiek mij zag naderen dacht zij dat zij nu acuut met mij mee moest komen, maar direct zei ik!
" Annemiek doe, maar rustig aan, maar als jij je koffie op hebt gaan we er vandoor".
Een opmerking die ook de andere meiden, en Arnold, en Stella te horen kregen.

Uiteindelijk was het kwart voor 9 toen Arnold, en Stella net als Elza, en Sofieke met hun ouders naar huis vertrokken.
Terwijl ook Annemiek, en ik naar mijn auto liepen, waarna we uiteindelijk iets voor half 10 weer op de afdeling waren.
Op het moment dat wij binnen kwamen bleek dat tot verbazing van Annemiek de meeste mede patiënten al naar bed of in elk geval al naar hun kamer waren gegaan.
Alleen Carola, Mark net als Ella, en Herman aan de grote tafel genietend van en sapje zaten te kaarten.
Nauwelijks binnen, en nog voor we zaten vroegen Herman, en Carola hoe de zwemles was verlopen.
Toen Annemiek stralend vertelde zagen Rita, en Christa die komende nacht beide slaapwacht waren, dat Herman, en Carola na het spelletje aangaven dat ze naar bed wilden.
Waarna beiden bijna direct vertrokken, en Christa, en Rita naar zowel Annemiek als naar mij keken.
Hierbij merkten de beide dames direct dat Annemiek er veel beter uitzag dan tot en met gister het geval geweest was.
Direct vertelde Annemiek de dames dat mijn aanwezigheid een positieve invloed op haar had gehad.
Waardoor het uiteindelijk een drukke dag geworden was met als bekroning tot de eerste zwemles geleid had.

"Dat ging best goed voor een allereerste keer".
Dan vroeg Christa, "Annemiek vond je het niet vervelend om met verder alleen, maar jongens, en meisjes te zwemmen die gemiddeld 10 jaar jonger zijn dan jij zelf?"
"Nee hoor dat was best leuk, wat me vooral verbaasde was hoe snel die kleintjes het zwemmen onder de knie hebben".
Na deze opmerking keek Annemiek naar mij, en vroeg me of zij Elza, en Sofieke bij naam mocht noemen.
Toen ik antwoordde dat dit goed was vertelde Annemiek dat ook Sofieke nog, maar sinds de zomervakantie zwemles had, maar al veel geleerd had.
Bovendien vertelde Annemiek nog dat Sofieke tegen alle verwachtingen in bezig was om alsnog zindelijk te worden, maar vooral hoe het gekomen was dat Sofieke met zwemles begonnen was.
Nu dacht ik dat dit haar verhaal was, en het dus klaar was.
Tot mijn verbazing werd ik nog uitvoerig bedankt, wat voor mij echt niet nodig was.
Toen ik dat liet merken, merkte ik dat zowel Christa als Rita zuchtte "Tamara vooral door jou inzet had Annemiek vandaag haar beste dag sinds ze haar opname enkele weken geleden".
"Bovendien zit ze nu net als jou nichtje op zwemles".
Na deze opmerking waar ik tot mijn grote frustratie geen speld tussen kon krijgen, pakte ik mijn spullen om naar huis te gaan.
Precies toen ik weg wilde lopen liet zowel Annemiek als Carola merken dat ze naar bed wilden.
Wat mij hierbij verbaasde was dat niet alleen Annemiek, maar ook Carola Rita, en Christa om hulp vroegen.
Iets wat ik van Annemiek heel goed begreep, maar van Carola totaal niet verwachtte.
Direct keek Carola mijn kant op, maar Christa was sneller, en vertelde dat Carola overdag zindelijk was, maar zij sinds haar opname hier door de gegeven medicatie weer in bed plaste.
Na dit verhaal trok ik echt mijn jas aan, pakte mijn tas, en verliet de afdeling.
Tenminste dat was de bedoeling, maar helaas ging ook dat niet zoals verwacht.

 

[speentje]

Weeral schitterend vervolg

 

[luierdromer]

HOOFDSTUK 91 HET AVONDBEZOEK

Want terwijl Rita, en Christa de cliënten bij de deur weghielden zag ik toen ik de deur opende dat Nicolaas Ruud Carina, en Josje voor de deur stonden.
Allemaal met een maand oude baby op de arm.
Dit deed me verbaasd opkijken, want dit had ik totaal niet verwacht.
Toen ik de familie, en Josje binnen had gelaten, en de deur gesloten was zag ik pas dat op Annemiek, en Carola na alle cliënten inmiddels naar bed waren.
Dan zag ik dat beide meiden bijna smolten bij het zien van de vierling, terwijl Rita koffie, en thee zette.
Waarna zij ging zitten terwijl Christa Annemiek, en Carola nu weleens naar bed wilde sturen.
Hierop stond Annemiek op om naar haar kamer te gaan, maar keek Carola Rita, en mij aan, en mopperde dan!
" Ja zeg gebeurt er hier eindelijk eens wat, en moeten we als het gezellig wordt naar bed!".
Uitgesproken hoopte we dat Carola op zou staan, en naar haar kamer zou gaan.
In plaats daarvan bleef ze zitten, wat er voor zorgde dat Annemiek weer binnenkwam, en naast Carola ging zitten.
Al snel waren zij met Carina, en Josje in gesprek, terwijl de gezette koffie, en thee inmiddels op tafel was gezet.
Niet alleen waren de meiden al snel met elkaar in gesprek, waarbij het vooral over Annemiek ging.
Die vooral door mijn aanwezigheid opfleurde.
Waarbij zij enthousiast vertelde over de onverwachte zwemles van afgelopen donderdag.
Dat deed vooral Carina verbaasd opkijken, aangezien Carina Annemiek toch op een jaar of 16 schatte.
Op het moment dat Carina hiernaar wilde vragen verspreide zich een niet al te frisse geur door de huiskamer.
Wat er voor zorgde dat Carina eerst bij zichzelf, en Josje te rade ging, maar dan naar mij keek.
Hoewel Carina merkte dat ze nat was viel het mee, terwijl ook Ruud, en Josje nat waren.
Dan keek Carina naar mij, voor ik kon reageren keek Annemiek met tot mijn verbazing een ondeugende blik Carina Josje, en Ruud aan, en was het Josje die een luier uit haar tas nam om zich te verschonen.
Om dan Annemiek aan te kijken, en te vertellen dat zij net als ik incontinent was, maar het sinds kort wel voelde als zij moest drukken.
Waarna ze Annemiek aankeek, en vroeg " Annemiek begrijp ik het goed dat jij net als ik, en Tamara Carina, en nu ook Ruud volledig incontinent bent?"
Wat nog voor Annemiek kon antwoorden Josje diep deed zuchten.
Dan vervolgde Josje, "het enige geluk is dat ik doordat bij een logeerpartij bij een zus van Tamara haar dochters mij uitdaagde om het net als een nichtje van Carina, het ook eens op de wc te proberen"!
"Tot mijn geluk heeft dit goed uitgepakt".
Na deze ontboezeming keek ik Annemiek aan, en vertelde dat ook Josje, en Sofieke veel gepest waren.
Wat er bij Sofieke toe geleid had dat zij vorig schooljaar van school gewisseld was, en het nu een stuk beter ging.
"Iets anders was da Sofieke niet naar zwemles durfde, maar zij deze zomervakantie bij een verjaardagspartijtje werd uitgedaagd om met Elza, en een ander meisje mee te gaan!"
"Zodat Sofieke inmiddels best aardig kan zwemmen!"
Deze opmerking deed Annemiek opmerken, "ook voor mij is er dus nog hoop?"
"Ja Annemiek ook voor jou is er hoop, bovendien ben je inmiddels goed bezig."

Deze opmerking deed Annemiek goed zoals we allemaal zagen.
Terwijl nu ook Carola vrij kalm was, zodat er een glimlach op haar gezicht verscheen.
na nog wat knuffelen tussen alle meiden vertrok ik met mijn gezin naar huis, en hielpen Christa, en Rita Annemiek, en Carola naar bed.
Op weg naar haar kamer zag ze dat Christa inderdaad met twee nachtluiers achter haar aankwam.
Bijna bij haar kamer zag Annemiek dat Christa één van deze luiers aan Rita gaf, en klopte met de andere in haar linkerhand, met haar rechter hand bij Carola op de deur.
Toen zij na een, "kom binnen" van Carola binnen stapte hoorde Annemiek nog net dat Christa Carola vroeg of zij zo ver was.
Voor Carola kon antwoorden hoorde Annemiek Christa al vervolgen, "mooi je hebt je romper, en bovenkleding al aan".
Om dan te vervolgen, "trek je broek, en je slipje, maar uit dan zal ik je helpen met je luier".
Doordat Annemiek intussen verschoond, en omgekleed was, en het verder stil was hoorde Annemiek terwijl zij tanden stond te poetsen dat Carola geholpen werd met haar luier, en daarna al snel klaar was, en in bed stapte.
Dat Annemiek dat hoorde kwam omdat het bed van Carola een beetje piepte.
Ook het vastklikken van de romper was te horen omdat het verder muisstil was.
Dan lag ook Annemiek in bed, en overdacht zij nog eens alle gebeurtenissen van deze donderdag.
Wat vooral door mijn aanwezigheid een erg goeie dag was geweest.
Met deze gedachte viel Annemiek niet veel later in slaap.
Zoals Rita toen ze een halfuurtje later op haar ronde langs alle cliënten merkte.
Iets anders wat Rita merkte was dat er nog geen onaangename geurtjes te ruiken waren.
Even later terug op het kantoortje vertelde Rita aan Christa die inmiddels bezig was met het lezen, en bijwerken van alle verslagen dat iedereen in bed lag.
Dan las Christa dat Annemiek vanochtend samen met mij naar de stad was geweest om badpakken badlakens, en slippers te kopen.
Dit deed Christa zich hardop afvragen wat ik met Annemiek in de stad moest.

Toch las ze snel verder, en begreep zij dat ik in overleg met Frans het idee had geopperd om na het verhaal over Sofieke aan Annemiek verteld te hebben, en haar reactie hierop!
Annemiek had aangegeven dat ook zij door pestgedrag nooit had leren zwemmen, maar toen ze hoorde dat het nog altijd mogelijk was omdat alsnog te leren, zij direct toe hapte.
"Zodoende is Annemiek met Tamara wezen winkelen, en heeft zij badpakken handdoeken, en slippers gekocht".
"Bovendien had Annemiek afgelopen avond al haar eerste zwemles".
"Wat best goed ging, en al was dit met vier tot en met achtjarigen heeft Annemiek van de zwemles genoten".
Het verslag over Annemiek verder lezend begrepen Christa, en Rita dat Annemiek haar beste dag sinds haar opname hier had.
Na Annemiek, en Carola lazen ze de dag verslagen van Herman Jan Carola, en alle andere Cliënten.
Toen ze daar mee klaar waren bleek het al bijna 12 uur, wat betekende dat de dames een rondje over de afdeling moesten maken om te zien of iedereen lekker sliep.
Op hun ronde merkten de twee verpleegsters dat van de patiënten waarvan ze het verwachtten dat zij sliepen, zij ook in dromenland vertoefden.
Terwijl de patiënten waarvan ze verwachtten dat ze wakker zouden zijn, ook wakker waren.
Zodat zij ook nu extra medicatie, en of warme melk kregen.
Toch merkten beide zusters tot hun verbazing dat hun verwachtingen deze avond niet helemaal klopten.

Want waar Annemiek de afgelopen weken niet of heel ligt sliep, bleek dat ze vanavond sliep als een roos.
Hoewel de zusters vermoeden dat dit met het zwemmen van doen had, lieten ze Annemiek lekker doorslapen.
Ondanks dat Christa had opgemerkt dat Annemiek inmiddels een poepluier had.
Direct nadat de zusters Annemiek hadden verlaten keek Rita bij Carola naar binnen, die zo te merken ook vanavond lag te malen.
Dat had vooral tot gevolg dat Carola direct rechtop zat toen Rita de deur van haar kamer voorzichtig opendeed.
Toch was dit hard genoeg om Carola op te laten kijken.
Dan fluisterde Rita, "Carola ondanks dit ben ook jij nog steeds best goed bezig".
"Helaas gaat het nu lang zo snel niet meer als een par weken geleden".
Nu keek Carola Rita aan, knikte, en antwoorde " gelukkig voor Annemiek is Tamara weer aan het werk".
"Wat ik voor haar vooral fijn vindt is dat zij van jullie, maar vooral van Frans met Tamara naar zwemles mag".
"Wat zo merkte ik direct toen ze vanavond terugkwam niet alleen goed is voor haar lichamelijke conditie, maar ook voor haar geestelijke gezondheid goed uitpakt".
"Bovendien pakt ze het verbazend snel op".
Ondertussen had Rita Carola wat extra medicatie gegeven, en haar luier gecontroleerd, maar die kon nog wel even.
Dan keek ze Carola aan, en zei " Carola hopelijk kan je nu wel slapen, maar ik beloof je dat wij het er morgen verder over zullen hebben".
Dan verliet Rita haar kamer, draaide Carola nog wat om dan in slaap te vallen.

OP WEG NAAR HUIS

Toen de meiden bij de riethorst naar bed gingen waren wij inmiddels weer thuis.
Binnen gekomen maakten ook Carina, en Ruud al snel aanstalten om naar boven, en naar bed te gaan.
Terwijl mijn kinderen naar bed gingen verbaasde ik mij nog steeds over het gesprek tussen Carina, en Josje van vanavond.
Vooral toen Carina na aanleiding van de zwemles van Annemiek naar de ervaringen van Josje hieromtrent vroeg.
Echter gaf Josje op dat moment aan dat ze voor zo'n heftig onderwerp te moe was, en zag ik dat Carina direct haar conclusies had getrokken.
Terwijl Josje het hier nu niet over wilde hebben, en ze ook niet wilde bevestigen of ontkennen of de conclusie van Carina klopte.
Ondertussen stonden we bij Josje voor de deur.
Toen ik haar hielp bij het uitstappen zag ik dat Mies al naar buiten kwam, om Josje op te vangen.
Zoals ik eigenlijk wel verwachtte hoorde ik toen Mies, en Josje wegliepen, en ik weer instapte dat Josje van vanavond onder de indruk was, en ze Mies om hulp vroeg.
Hierbij ging ze deze keer veel verder dan ik inmiddels van haar gewend was, en wat ook Mies niet had zien aankomen.

 

[speentje]

Weeral schitterend vervolg

 

[luierdromer]

HOOFDSTUK 92 BABY JOSJE

Terwijl ik instapte hoorde ik niet alleen dat Josje over Annemiek vertelde
Ook hoorde ik dat Josje vroeg of Mies haar vanavond als was Josje een peuter haar in bad wilde doen, en bij het naar bed gaan een verhaaltje wilde voorlezen.
Om dan te horen dat Josje Mies ook nog vroeg of Josje in het ledikantje mocht slapen.
Dan dacht ik dat Josje wel klaar was, maar hoorde ik dat ze nog meer noten op haar zang had.
Ze wilde namelijk in het ledikantje slapen, en net als de vierling voor het slapen gevoed worden.
Dan waren Mies, en Josje eindelijk binnen, waar Mies Josje op de bank zette terwijl Eric intussen voor een flesje melk zorgde.
Waarbij Josje toen dat klaar was bij Mies op schoot kwam liggen, en zij door Mies gevoed werd.
Om te zorgen dat Josje direct na het voeden in bad kon, en ze dus op tijd naar bed kon was Eric intussen naar boven waar hij de stop in het bad deed, net als wat schuim.
Om dan de kraan open te zetten, zodat het bad vol kon lopen., terwijl Josje, en Mies inmiddels binnen waren.
Eénmaal op de bank gezeten pakte Mies de fles, en toen Josje op haar schoot lag kreeg Josje het speentje in haar mond.
Terwijl Josje rustig haar fles leegdronk keek Mies haar aan, en begon dan.
"Josje ik vind het prima dat jij een baby van pakweg 10 maanden wil zijn, maar dat betekend wel dat praten vanaf nu op wat brabbelen na uit den boze is".
"Verder is ook lopen op traplopen als wij het vragen na niet meer toegestaan".
"Dus dat betekend dat jij je alleen kruipend mag verplaatsen".
Nu wachtte Mies even om Josje de kans te geven om te reageren, maar toen Josje instemde vervolgde Mies terwijl Josje haar fles bijna leeg had.

" Wat eten, zeker warm eten betreft, dat malen we fijn of is van Olvarit"
" Iets ander is dat we wel doorgaan met je zindelijkheidstraining".
"Dit vooral omdat jou vader, en ik merken dat dit ondanks alles veel beter gaat dan wie dan ook had verwacht".
"dus mag je ook nu als je wat voelt vragen of je op het potje mag".
Terwijl Mies Josje vertelde wat ze wel, en niet mocht had Josje haar flesje leeg, en deed ze zowaar een boertje.
Waarna Mies Josje op de bank zette, zelf opstond, en dan zei, "kom Josje dan ga je in bad, en kan je nog voor 9 uur in je ledikantje liggen".
Direct stond Josje op, en liet zich dan op de vloer zakken, om dan zoals afgesproken Mies kruipend richting de trap te volgen.
Waar ze lopend over naar boven ging, en dan direct naar de babykamer.
Waar ze direct op de commode ging liggen, zodat Mies haar kon uitkleden.
Op het moment dat Josje helemaal naakt was, en Mies haar van de commode afhielp dacht Mies aan Josje te zien dat zij moest drukken.
Dit deed Mies haar dochter aankijken, en vragen, " moet je drukken kleine meid?"
Direct knikte Josje waarop Mies het grote kinderpotje pakte, en Josje hierop hielp.
Nauwelijks zat de kleine meid op het potje, of zij telde in stilte tot drie,.
Waarna zij bewust begon te drukken.
Toen zij even later aangaf dat ze klaar was hielp Mies haar om op te staan, waarna Mies de billen van Josje afveegde.
Waarna Mies het potje in de wc leegde, en zij nu tot haar verbazing zag dat er niet alleen poep, maar ook een beste plas in zat.
Dan hielp Mies Josje in bad, waar Josje grondig gewassen werd.
Waarbij Mies merkte dat haar dochter dat vanavond heerlijk vond.
Toen Josje even later uit bad was had Mies haar snel afgedroogd geluierd, en verder aangekleed.
Nu hielp Mies Josje in haar ledikantje, en de trappelzak.
Om dan het hek van het ledikantje te sluiten, waarna ze merkte dat Josje direct in slaap gevallen was.

ONDERTUSSEN BIJ ONS THUIS

Nadat we Josje thuis hadden afgezet reden we direct door, zodat we tegen kwart over negen thuis waren.
Nauwelijks binnen, en Nicolaas bijpratend gingen zowel de vaste telefoon als mijn mobiel af.
Toen ik de vaste telefoon opnam bleek dat Frans te zijn, iets wat ik gezien het late tijdstip vreemd vond.
Net zo verbaasd was ik toen ik mijn mobiel beantwoorde waar Eric me nu opbelde, en vertelde dat Josje nauwelijks binnen direct in de babymodus geschoten was.
Waarna ze na eerst een flesje melk te hebben gehad door Mies in bad was gedaan, en nu inmiddels in haar ledikantje lag te slapen.
Waar Eric nog aan toevoegde, "Tamara zo houden we haar in elk geval tot en met Zondag".
"Wat betreft maandag naar school moeten we nog kijken hoe we dat gaan doen".
Dan vervolgde Eric, " voor dit weekend betekend het wel dat we voor zaterdag van 10 tot 5 uur een oppas zoeken".
Nu was het even heel stil, dit moest ik echt even verwerken.
Doordat Carina inmiddels naar bed was zou ik dat morgen met haar bespreken, wat ik ook tegen Eric zei.
Wat direct de goedkeuring van Eric kreeg, en we de verbinding verbraken.
Direct richtte ik mijn aandacht op de vaste lijn, waar ik mij verontschuldigde omdat Frans had moeten wachten.

FRANS

Gelukkig merkte ik dat Frans de situatie hier begrepen had, terwijl hij direct zijn verhaal begon.
"Tamara voor een meisje wat nu op de gesloten afdeling verblijft ben ik voor komend weekend op zoek naar een logeeradres".
"Hoewel ik het haar gun dat ze naar haar familie gaat vindt ik dat toch te riskant".
"Vooral omdat ik vindt dat haar herstel nog erg fragiel is".
Op deze vraag wilde ik direct reageren, " als Annemiek bij mij" begon ik.
Direct onderbrak Frans mij, " ja Tamara het gaat inderdaad over Annemiek want sinds jij weer aan het werk bent gaat het veel beter met haar".
"Juist doordat jij dezelfde beperking als zij hebt, net als dat jij ggz verpleegkundige bent maakt dat ik haar aan jou toevertrouw".
Dat Frans mij hoog had zitten was mij bekend, maar nu overdreef hij wel heel erg.
Sterker, hoewel ik het Annemiek van harte gunde vond ik het ondanks haar vooruitgang best een risico.
Toch begreep ik heel goed dat hij Annemiek door haar bij mij onder te brengen het voordeel van de twijfel gaf.
Terwijl als ik het iemand van het kwartet gunde, het Annemiek was, want om het jonge meisje nu naar haar ouders te laten gaan was Annemiek nog te fragiel, zo begreep ik Frans.
Toen ik deze gedachte met Frans deelde zei hij, "juist Tamara, je slaat de spijker op zijn kop".
Nu antwoorde ik, "Frans ik gun het Annemiek ook, maar ik kan morgen pas definitief ja of nee zeggen, aangezien ik dit ook met mijn gezin wil bespreken".
Aangezien Annemiek dan ook bij hen in huis komt.
Ondanks dat Carina naar Josje zou gaan, iets wat ik bijna zeker wist.
Zo werd uiteindelijk afgesproken waarna de verbinding werd verbroken.
Waarna ook Nicolaas, en ik rond 11 uur naar bed gingen.

DE VOLGENDE OCHTEND AAN HET ONTBIJT

Toen we de volgende ochtend rond 7 uur ondanks twee onderbrekingen om Victoria, en Alberto te voeden, en te verschonen vrij fris aan het ontbijt zaten vertelde ik als eerste waarom Frans mij gisteravond zo laat nog nodig had.
Zoals wel verwacht zei vooral Carina dat ze niet kon wachten, terwijl ook Ruud ronduit zei dat Annemiek welkom was.
OP het moment dat we uitgegeten waren, en Carina, en Ruud zich klaar wilden maken voor school zei Nicolaas.
"Even wachtten, want niet alleen kregen we telefoon van Frans over Annemiek, maar kregen we ook een belletje van Eric".
Nu zagen we onze dochter heel verbaasd kijken, helemaal toen ik vertelde dat Josje gisteravond na thuiskomst in de babymodus was geschoten, en Mies haar daarom vandaag thuis hield.
Om nu door te gaan, "Carina omdat Eric, en Mies zaterdag vanaf tien tot zeker vijf uur weg zijn, en zij Josje in elk geval het hele weekend klein houden, en baby's niet alleen thuis kunnen zijn!
" Zoeken zij een oppas voor hun kleintje".
Nu zagen Nicolaas, en ik dat Carina de situatie van Annemiek direct begreep, maar dat Josje haar deze keer verbaasde.
Dat Josje sinds afgelopen zomer regelmatig een peuterrol aannam begreep Carina wel, maar Josje als baby van 10 maanden was andere koek.
Sterker, dat was helemaal nieuw voor Carina.
na het onderwerp Josje waren we allemaal klaar om naar school of werk te vertrekken, maar niet voordat er met Carina was afgesproken dat wij haar tot de lunchpauze bedenktijd gaven.
Zodat we bij een ja van Carina genoeg tijd zouden hebben om alles te regelen.
Dan vertrok ik naar mijn werk, niet alleen nieuwsgierig naar het antwoord van Carina, maar vooral naar de reactie van Annemiek.

 

[speentje]

Weeral schitterend vervolg

 

[luierdromer]

HOOFDSTUK 93 EEN BIJZONDER WEEKEND.

Toen ik even na 10 uur binnenkwam, en even later mijn rondje liep om te zien hoe het nu ging.
Zag ik toen ik bij Annemiek naar binnen keek dat zij via een videoverbinding met haar klas meedeed.
Iets wat wat zij in de ochtenduren als zij nog betrekkelijk fit was vaker deed.
In de hoop dat zij ondanks haar ziek zijn dit schooljaar niet over hoefde te doen, maar ze komend voorjaar eindexamen mocht doen.
Direct na mijn inspectieronde ging ik het volgende uur mijn eigen gang.

HET GESPREK TUSSEN FRANS, EN ANNEMIEK

Omdat ik mee zou gaan naar Frans begon ik rond 10 voor 11 af te ronden, en melde ik mij 2 minuten voor 11 op de kamer van Annemiek.
Binnenkomend zag ik dat Annemiek net een lesuur afsloot, en toen ik naast haar kwam staan hoorde ik dat ze tegen haar klas zei dat ze nu een gesprek met de psychiater had, en zij indien mogelijk rond kwart over 1 weer online zou zijn bij Engels.
Bovendien beloofde Annemiek dan te vertellen hoe dit gesprek verlopen was.
Na deze mededeling, en antwoord van de klas sloot Annemiek de laptop af.
Waarna zij haar handtas pakte, en met mij mee liep richting Frans.
Daar aangekomen namen we samen plaats in de wachtkamer, om het wachten wat aangenamer te maken pakte ik voor zowel Annemiek als mij zelf koffie uit de automaat.
Nauwelijks was ik weer gaan zitten of de deur ging open.
Wat Frans was die Annemiek kwam halen.
Na elkaar te hebben begroet gingen we naar de spreekkamer, waar iedereen ging zitten.
Waarna Frans het gesprek opende door na Annemiek te hebben aangekeken te zeggen, " je ziet er goed uit Annemiek".
Na deze opmerking keek Annemiek Frans aan, en antwoorde, " nou moet je niet overdrijven Frans".
"Annemiek ik overdrijf helemaal niet, maar zie zelf, en hoor van de verpleging dat jij sinds Tamara weer aan het werk is!"
"Jij niet alleen stabiliseert, maar vooral grote sprongen vooruit maakt".
Nu kon Annemiek niet anders dan knikken ter bevestiging, en vervolgde dan.
" Hoewel ik het uit schaamte moeilijk vond om toe te geven dat ik nooit heb leren zwemmen, ben ik nu blij dat dat toch gedaan heb".
Direct wilde Annemiek doorgaan, maar werd zij onderbroken door Frans!
"Ja Annemiek, en ik heb uit verschillende bronnen begrepen dat jij het zwemmen snel oppakt"
"Bovendien is het voor jou geen punt dat je alleen, maar met kinderen zwemt die gemiddeld 10 jaar jonger zijn".
Direct gaf Annemiek toe dat zij het zwemmen met de kleintjes best fijn vond, en zich verbaasde over hoe snel die kinderen de het zwemmen oppakten.

Dan wilde Annemiek doorgaan, maar zei Frans, " ja Annemiek niet alleen dat gaat goed, ook de aanwezigheid van Tamara helpt jou vooruit".
"Het volgende punt is dat jij je weekendtas mag gaan pakken."
" Ondanks dat ik het nu nog niet aandurf om jou zonder begeleiding naar je ouders te laten gaan ".
"Durven wij het wel aan om jou met Tamara mee te laten gaan".
Na deze mededeling zagen Frans dat dit bij Annemiek voor gemengde gevoelens zorgde.
Een worsteling die zowel Frans als ik best begreep, hoewel ik ook begreep dat Frans uiterst voorzichtig te werk ging,
Uiteindelijk zagen we toch een grote glimlach op het gezicht van Annemiek verschijnen.
Hierna gaf Annemiek eerlijk toe dat zij best begreep dat Frans uiterst voorzichtig was, en ik het sneller als haar ouder zou merken als het mis zou gaan, en beter zou weten hoe dan te handelen.
Dan keek ik terwijl Frans het gesprek begon af te ronden Annemiek aan, en begon.
"Als wij hier klaar zijn, en weer op de groep zijn ga jij je bagage voor het weekend inpakken".
"Dan breng ik intussen jou ouders op de hoogte".
Nauwelijks uitgesproken merkte ik al snel dat deze mededeling bij Annemiek in goeie aarde viel.
Zo ging zij toen we tegen 10 voor 12 op de afdeling waren naar haar kamer, maar niet voor ik gezegd dat we tegen 3 uur zouden vertrekken.

Toen ik op het kantoor gekomen wilde gaan zitten, merkte ik pas dat ik voor wij naar Frans gingen helemaal was vergeten om me te verschonen.
Met als gevolg dat als ik nu zou gaan zitten de luier zou gaan lekken, zodat ik nu heel snel moest verschonen
Ondertussen was Annemiek begonnen met het verzamelen, en inpakken van kleren voor het weekend.
Terwijl Annemiek met haar bagage bezig was had ik een luier gepakt.
Op weg naar het toilet kwam ik langs haar kamer, en zag ik door een klein kiertje dat Annemiek al bijna klaar was.
Terwijl ze nu fluitend haar luiers bij elkaar raapte, en in haar tas stopte.
Toen ik weer schoon was, en terugliep naar de huiskamer zag ik bij Annemiek binnenkijkend dat ze klaar was met haar kleren, en nu bezig was met haar zwemtas.
Dit deed me haar aanspreken, en opmerken dat er pas maandag weer zwemles zou zijn, en ze dan hier terug zou zijn.
In plaats van de zwemtas op te ruimen pakte ze deze toch in, wat zou later blijken een goeie zet was.

BIJ MIJ THUIS

Terwijl wij bezig waren om de bagage van Annemiek te verzamelen, en in te pakken, paste Irma, en Sofieke bij mij thuis op de vierling.
Hierdoor kon het gebeuren dat terwijl Irma Pieter, en Sofieke Alberto zat te voeden, wat Sofieke goed afging nu ze de jongens naast elkaar zag haar kleine verschillen begonnen op te vallen.
Zowel in de manier van reageren, maar vooral met lachen.
Al snel hadden beide jongens hun fles leeg, en werden zij in de box gelegd.
Nauwelijks lagen de jongens in de box of ook beide meisjes lieten zich horen.
Direct besloot Irma niet alleen om te gaan kijken, maar ook om Sofieke mee te nemen om te verschonen, ten minste?
Direct toen Irma Sofieke aankeek zei die, " mama ik heb tijdens het voeden wel geplast, maar niet gedrukt".
Terwijl Sofieke sprak rook zij zelf ook eens, en merkte dan op, "mama jij hebt wel in je luier gedrukt".
Aan het gezicht van haar moeder zag Sofieke dat Irma niet wilde toegeven, hoewel Sofieke duidelijk een dikke bobbel zag zitten.
Iets wat nog duidelijker werd toen zij samen naar boven liepen om bij de meisjes te gaan kijken.
Bovendien merkte Irma dat zij begon te ruiken, en toen Sofieke bijna boven dat ook liet merken begreep Irma dat ze niet anders kon dan toegeven dat zij een poepluier had, en eerst moest verschonen.
Toch was het uiteindelijk niet Irma zelf, maar Sofieke die haar verschoonde, terwijl Irma toen zij schoon was de natte luier van Sofieke verschoonde, waarna het direct lunchtijd was.
Terwijl ze aan tafel wilde gaan, ging net de bel.

ONVERWACHTE UITNODIGING

In plaats van aan tafel te gaan besloot Irma te kijken wie er voor de deur stond.
Toen zij opendeed stond tot verbazing van Irma Katinka voor de deur.
Nu wilde Irma direct vragen wat Katinka nu hier bracht, maar voor ze dat kon doen viel Katinka met de deur in huis.
"Irma, Hans, en ik hebben besloten om dit weekend een extra zwemles te houden."
"Niet in het binnenbad waar anders de zwemles was, maar in het even verderop liggende buitenbad, waarvan een deel van vijf tot acht uur was afgehuurd."
Even was Irma verbaasd, maar besefte al snel dat Elza, maar vooral Sofieke graag mee wilden als zij dit hoorden.
Zeker nu het de laatste dagen bloedheet was met temperaturen tot ver boven de 30 graden.
Terwijl Irma dit allemaal op een rijtje probeerde te krijgen ging zij er niet vanuit dat ook Annemiek mee zou kunnen!
Toch bleek direct dat ook Annemiek welkom was, en Katinka dat juist hoopte toen Katinka Irma aankeek, en opmerkte.
"Irma als jij je zus spreekt, wil je dan vragen of zij wat voor Annemiek kan regelen?"
Nu keek Irma pas echt verbaasd, maar beloofde dat ze het mij zou vragen.
Hierna ging Katinka naar de volgende, en gingen Irma, en Sofieke verder met het verzorgen van de vierling.
Wat ervoor zorgde dat Irma pas tegen kwart over één met Sofieke Ruud, en Carina kon lunchen.

LUNCHTIJD BIJ DE RIETHORST

Op het zelfde moment zat ik met Coby, en de meeste patiënten ook te lunchen.
Terwijl haar groepsgenoten wel merkte dat Annemiek nu al genoot van het vooruitzicht van het weekend.
Dit deed Ella Arjan, en Carola naar Annemiek kijken, en Carola opmerken, " jij boft, maar geluksvogel!"
Dan keek Coby de kamer rond, en zei dan " het wordt voor Annemiek niet alleen, maar lang leve de lol".
"Ook dit maakt deel uit van haar behandeling".
"Bovendien doen we dit ook om Annemiek voor te bereiden op haar terugkeer naar huis".
"Iets anders is dat wij ook nu niet over één nacht ijs gegaan zijn, maar er de nodige voorzorgsmaatregelen genomen zijn".
Met deze mededeling maakte Coby direct een eind aan de hele commotie.
Nu was het al snel gedaan met de lunch, en toen alles was opgeruimd gaven Annemiek, en Carola aan dat ze een uurtje wilden rusten.
Direct merkte de meiden dat wij dit een goed idee vonden, en ik direct met Annemiek meeliep, terwijl Coby Carola achterna ging om haar te helpen.
Wat er toe lijden dat Coby Carola terugriep, "Carola even geduld dan loop ik met je mee".
Nu zag ik dat Carola bleef staan, zich omdraaide, en Coby aanstaarde, en hoorde Coby zeggen.
"Carola, net als jij ben ook ik bedplasser, en weet uit ervaring dat bedplassers niet alleen in de nacht, maar ook bij een middagdutje al slapend plassen".
Hoewel ik dacht te begrijpen dat Carola twijfelde aan het verhaal van Coby, begreep ik dat ze toch instemde met het voorstel van Coby om ook nu een luier te dragen.
Nu liep ik met Annemiek mee, terwijl Coby Carola naar bed bracht, zodat zij tegen half 2 in bed lagen, en in slaap vielen.
Zodat zij straks uitgerust aan het weekend zouden kunnen beginnen.

 

[speentje]

Weeral schitterend vervolg

 

[luierdromer]

HOOFDSTUK 94 WEEKENDVERLOF (ZATERDAG)

Toen Annemiek even later in bed lag, en ik mij verschoond had trok ik mij terug op het kantoortje om het verslag van deze ochtend te schrijven.
Doordat er vanochtend het nodige gebeurt was, koste me dit veel meer tijd dan verwacht.
Wat uiteindelijk tot gevolg had dat toen ik even stopte om koffie te pakken er op de deur geklopt werd.
Voor ik de deur opende keek ik op de klok, en zag ik dat het al half 3 was.
Bovendien was er meer gerucht op de gang, wat bovendien dichterbij kwam.
Dichterbij komend hoorde ik dat er iemand met een best zware tas liep te zeulen, dat kon, maar één ding betekenen!
Hierdoor geprikkeld stapte ik met de mok koffie in de hand de gang op.
Zoals verwacht zag ik dat Annemiek met haar bagage richting het kantoortje kwam.
Nauwelijks een halve minuut later stond zij op de drempel, en zei met een big smile op haar gezicht!
"Tamara ik heb alles.
Direct trok ik mijn jas aan, en pakte mijn handtas, en de sleutel van de afdeling.
Even later bij de deur aangekomen keek ik Annemiek aan, en zei "Annemiek nog een keer, straks buiten bij mij in de buurt blijven hé!
"Ja Tamara, ik ben heus niet zo gek dat ik wegloop hoor!"
Ondertussen stonden we samen in de lift, en antwoordde ik, "Annemiek daar ga ik ook niet vanuit, maar ik moet je wel waarschuwen".
Nauwelijks uitgesproken waren we beneden, en ging het direct naar buiten naar mijn auto, en inderdaad bleef Annemiek rustig naast mij lopen.
Aangekomen bij de auto ontgrendelde ik de deuren, en hielp Annemiek met instappen.
Op het moment dat zij zat sloot ik het achterportier, en zette dan haar bagage in de achterbak waarna ikzelf instapte.

Doordat het van werk naar huis, maar 20 minuten rijden was waren we snel bij mij thuis.
Toen ik de auto geparkeerd had, en ik was uitgestapt keek ik Annemiek aan., en zei dat ze heel even moest wachten totdat ik haar bagage had uitgelaten.
Nauwelijks had ik haar dat verteld, of zij zei dat ze rustig zou afwachten, iets wat zij ook netjes deed.
Zoals ik zag toen ik enige minuten later bij de auto terugkwam.
Bij de auto opende ik het achterportier, en hielp haar met uitstappen.
Uit de auto ging het direct naar binnen waar Annemiek toen we de huiskamer inkwamen zag dat de vierling samen in de box lag.
Terwijl zo zagen wij Sofieke bij de grote tafel zat te kleuren, en Annemiek bij haar ging zitten.
Nauwelijks zat Annemiek naast Sofieke, of Sofieke begon te vertellen over het bezoek van Katinka eerder op de dag.
Wat ze afsloot met de opmerking, ", en Annemiek jij mag ook mee".
Deze opmerking deed Annemiek opkijken, niet alleen omdat zij nog, maar net begonnen was met zwemles, maar vooral omdat Sofieke door het dolle heen was.
Wat tot gevolg had dat Annemiek haar nauwelijks verstond.
Toch had de opmerking van Sofieke dat Annemiek morgen ook mee mocht gezorgd voor pretlichtjes in haar ogen.
Dat Annemiek ondanks mijn advies dat niet te doen haar zwemtas toch bij zich had wist ik niet, maar daar zou ik snel genoeg achter komen.

Want toen ik haar even later de logeerkamer wees, en samen met Annemiek naar binnen ging zag ik al snel dat ze ook haar zwemtas uit haar tas haalde.
Hierop keek ik haar aan, en zei "Annemiek ik gun je niet alleen dit weekend, maar ook de zwemles, maar ik ga wel eerst informeren bij Katinka, en overleggen met je ouders".
Nauwelijks uitgesproken liet Annemiek merken dat dit oké was.
Dan verliet ik de logeerkamer zodat Annemiek in alle rust haar tas uit kon pakken.
Op het moment dat ik naar beneden wilde om Katinka te bellen, maar nauwelijks had ik de eerste voet op de eerste trede van de trap!
Of ik hoorde dat de kamerdeur openging, en Irma de gang instapte.
Al snel begreep ik dat zij naar mij opzoek was, nauwelijks had zij mij gevonden of Irma vertelde dat de vierling goed gedronken had, en in de box had gelegen, maar nu weer lekker lagen te slapen.
Direct keek zij mij aan, en merkte op "fijn dat jij Annemiek hebt meegenomen voor het weekend".
"Iets anders is namelijk dat Katinka tegen het middaguur hier was om Sofieke uit te nodigen voor een extra zwemles zaterdagmiddag 5 uur".
"Die les zal tot 8 uur duren".
"Direct zei Elza dat zij hier nu al zin in had, terwijl ook Sofieke positief reageerde, maar aangezien ik Sofieke niet geloofde toen zij vertelde dat Annemiek ook welkom was".
"Toch bleek toen ik Katinka sprak dat Annemiek welkom is, nu maar, hopen dat Annemiek haar badpak bij zich heeft".
"Aangezien Katinka met nadruk zei dat zij hoopt dat Annemiek ook mee gaat".

Nu keek ik Irma recht in haar gezicht, en mompelde "hm dan had Sofieke daarnet dus gelijk!"
Hierop zuchtte Irma, " Tamara Sofieke stond er met haar neus bovenop toen Katinka hier was".
Op deze opmerking ging ik door met de opmerking dat ik met haar ouders wilde overleggen.
Direct keek Irma mij aan, "Tamara Katinka gaat al naar de ouders van Annemiek om dit te bespreken".
"Met dit antwoord had Irma mij schaakmat, maar ook totaal overbluft, met als gevolg dat ik zweeg.
Ondertussen was het deze vrijdagmiddag 5 uur zodat ik, maar naar de keuken ging om voor het avondeten te zorgen.
Terwijl ik in de keuken verdween stapte Ruud, en nog geen 5 minuten later Carina binnen.
Welke laatste direct Annemiek begroete, maar ook Ruud al snel richting Annemiek kwam. haar aankeek, en dan zei!
"Hallo Annemiek, ik ben Ruud".

Dan stelde ook Carina zich voor, terwijl Carina dat deed merkte zij dat ze nat was, en wel zo dat ze nog voor het eten verschoond moest worden.
Op deze opmerking keek ik het trio aan, en antwoorde, "als jullie nog moeten verschonen hebben jullie daar nog ruim 20 minuten de tijd voor".
na deze opmerking verdween het trio direct naar boven.
Bovengekomen pakte ieder voor zich een luier, en wilde Annemiek zich op de logeerkamer terugtrekken om zich te verschonen.
Op dat moment keek Carina op, en, zei "komen jullie, maar naar mijn kamer dan helpen we elkaar".
Hoewel Ruud, en Carina voor Annemiek vreemden waren hapte zij direct, pakte een luier uit haar tas, en liep achter Carina aan.
Terwijl ook Ruud een luier uit zijn pak nam, en naar de kamer van Carina kwam.
Aangekomen op haar kamer keek Carina Annemiek aan, en zei "kom Annemiek, jij mag eerst".
Op deze opmerking keek Annemiek Carina aan, en antwoorde, "nee meisje we werken van jong naar oud, dus mag jij eerst, en ben ik als laatste".

Ondanks deze opmerking van Annemiek ging zij toch direct liggen zodat Carina haar kon verschonen.
Wat zo merkte Annemiek, Carina vaker deed.
Tijdens het verschonen van Annemiek vertelde Carina wat zij het laatste jaar met Josje, en Sofieke had beleefd.
Nu liet Annemiek merken dat zij Sofieke al kende van de zwemles, maar dat zij nu ook Josje wilde leren kennen.
Hierop zei Carina terwijl ze de luier van Annemiek dichtplakte, " nou Annemiek dat gaat nog wel gebeuren aangezien ik verwacht dat zij morgen, en anders overmorgen nog wel naar hier zal komen".
Terwijl Annemiek aangekleed was, en opstond pakte Carina een luier voor haar zelf.
Dat gedaan hebbend keek Carina Annemiek aan, die direct handelde, en zei dat nu Carina op de commode moest gaan liggen.
Uit deze opmerking begreep Carina dat Annemiek haar zou verschonen.
Toen Carina Annemiek duidelijk maakte dat dit niet hoefde omdat zij zichzelf wel redde, en ze anders Ruud wel om hulp zou vragen.
Deze conversatie deed Annemiek beseffen dat Carina haar wilde sparen.
Nu liet Annemiek Carina merken dat zij geen probleem moest maken wat er niet was.
Deze opmerking van Annemiek deed Carina op haar beurt weer beseffen dat deze activiteit Annemiek afleiding gaf.
Uiteindelijk waren even later ook Carina, en Ruud schoon, en bedankten beide Annemiek uitvoerig voor haar goede zorg.

Toen dat uiteindelijk zo ver was merkte ik dat direct doordat het drietal direct naar beneden kwam.
Waar de tafel gedekt, en het eten bijna klaar was.
Nauwelijks was het trio binnen of ik merkte direct dat Annemiek moe werd.
Iets wat mijn kinderen niet verbaasde, gezien dat het een indrukwekkende dag geweest was.
Ondertussen had ik Annemiek haar medicatie gegeven, hierbij zagen Annemiek, en ik dat de hoeveelheid, en zwaarte hiervan Carina, en Ruud verbaasde.
Iets wat Carina nu bewust voor zichzelf hield.
Voor de rest verliep de avond gewoon gezellig.
Dat Annemiek haar verantwoordelijkheid niet uit de wegging merkte ik direct na het toetje door dat zij zonder dat het haar gevraagd was Carina, en Ruud wilde helpen bij de afwas.
Een aanbod wat zowel ik als Nicolaas, maar ook de kinderen afsloegen.
Toch merkte ik dat Annemiek vol wilde houden, en zij haar verzet pas staakten toen tegen 10 voor 7 de bel ging,

HET AVOND BEZOEK ( OPNIEUW SOFIEKE)

Toen ik naar de deur liep om te kijken wie er was merkte ik dat Annemiek mij nieuwsgierig volgde, maar afstand hield.
Toch merkte ik al snel dat Annemiek nu niet wist wat zij zag, zoals ik even later tijdens het koffiedrinken begreep.
Want niet alleen stond Irma met Sofieke voor de deur, en begon Sofieke direct weer over het bezoek van Katinka!
Pas toen Sofieke was gekalmeerd merkte Annemiek dat achter Irma haar moeder met Sterre, en Arnold stond.
Wat bij Annemiek in goeie aarde bleek te vallen.
Toen iedereen was gaan zitten vertelde Irma dat zij vanmiddag Katinka aan de deur had gehad, die Sofieke, en indien mogelijk ook Annemiek uitnodigde om zaterdag van 5 tot 8 uur mee te gaan naar de zwemles in het openluchtbad.
Hierop zagen alle volwassenen dat Sofieke, maar ook Sterre uitkeek naar deze zwemles.
Nadat dit was verwerkt vertelde Irma dat Katinka hoopte dat ook Annemiek mee zou komen.
Hoewel ik Annemiek dit van harte gunde, twijfelde ik nu.
Het eerste was dat ik thuis meer te doen had, en dus niet wist of ik zomaar mee kon.
Het tweede punt was dat het buiten was, en bovendien tijdens normale openingstijden.
Zodat er ook andere bezoekers zouden zijn, wat extra prikkels met zich meebracht.
Hoewel zowel Irma als de moeder van Annemiek aangaf dat zij mijn twijfels begrepen.
Bovendien gaven beiden aan eventueel in mijn plaats met Annemiek mee te gaan, een toezegging waar ik blij mee was.
Toch deed dit aanbod mij twijfelen, vooral vanwege de kwetsbare geestelijke gezondheid van Annemiek.
Even was het stil, maar dan keek ik vooral de moeder van Annemiek aan, en vertelde " mevrouw op zich is het fijn dat u met haar mee wil".
"Alleen doe ik dat liever zelf aangezien de geestelijke gezondheid van Annemiek fragiel is".
"Wat zeker bij een bezoek in het openbaar een grote verantwoordelijkheid met zich meebrengt".

Nu zag ik dat niet alleen Irma, maar ook de moeder van Annemiek, maar ook Annemiek zelf begrip hadden voor mijn twijfels.
Mede hierdoor vloog de tijd voorbij, met als gevolg dat toen ik op de klok keek, het inmiddels al 9 uur was.
Wat mij naar het bezoek deed kijken, en dan zei " mensen aangezien ik Annemiek dit uitstapje van harte gun, maar met haar geestelijke gezondheid geen onnodig risico kan nemen, wil ik hier nog een nachtje over slapen".
"Verder beloof ik dat u morgenochtend tijdig hoort wat, en zo ja hoe we het gaan doen".
Tot mijn geruststelling stemde iedereen hier mee in.
Hierna nam vooral Annemiek voor nu afscheid van haar familie, om dan terwijl haar familie net als Irma, en Sofieke hun jassen aan trokken om dan naar huis te gaan aanstalten te maken om naar bed te gaan.
Toch ging dit niet helemaal zoals ik had verwacht, want op het allerlaatste moment gebeurde er iets wat niemand had zien aankomen.

 

[speentje]

Weeral schitterend vervolg

 

[luierdromer]

HOOFDSTUK 95 STERRE BLIJFT SLAPEN.

Op het moment dat Sterre, en Sofieke de vraag kregen om hun jas aan te trekken, keek Sterre haar moeder aan!
Om ons binnen de minuut mede te delen dat zij bij Annemiek bleef slapen.
Een mededeling die niet alleen iedereen verbaasde, maar vooral voor de andere kinderen best heftig was.
Mede om dat niet te laten merken merkte ik dat Niet alleen Annemiek, maar ook Carina, en Ruud direct naar boven verdwenen.
Nog voor Sterre helemaal uitgesproken was, was het trio vertrokken.
Direct hierna besprak ik de mededeling van Sterre met haar moeder.
Toch leidde dit gesprek ertoe dat Sterre nu met haar moeder naar huis zou gaan, maar dat we morgen na de zwemles er opnieuw naar zouden kijken.
Bijna direct hierna liet ik Sterre Arnold, en hun moeder uit.
Om dan zelf naar boven te lopen, om te kijken hoe het daar ging.

Bovengekomen merkte ik dat Carina Annemiek verschoonde, en aankleedde.
Ondertussen zag ik dat Annemiek in gedachte was, en toen zij zich begon te uitte, en mij duidelijk maakte dat sinds ik weer aan het werk was!
Zij aan zichzelf merkte dat haar herstel in een stroomversnelling gekomen was.
Iets anders wat Annemiek zich besefte was dat ze zich zowel lichamelijk als geestelijk veel beter voelde.
Terwijl Carina Annemiek verzorgde vertelde die dat ze ondanks alles toch wat goeie vriendinnen had, en die ook nu wel van zich lieten horen.
Toch was de vriendschap niet zo hecht dat zij dagelijks op bezoek kwamen.
Toen Carina terwijl ze Annemiek een best dikke dag-luier omdeed doorvroeg, en het onderwerp vriendinnen was besproken.
Vertelde Annemiek aan Carina hoe zij aan de zwemles gekomen was, en zij het niet erg vond om met kinderen uit de onderbouw van de basisschool te zwemmen.
Om direct na dit verhaal Carina aan te kijken, en te vragen "Carina kan Josje zwemmen?"

Terwijl Carina ging liggen zodat Annemiek nu Carina die inmiddels een volle poepluier had kon verschonen.
Iets wat Annemiek zoals Carina merkte weinig deed.
Terwijl Annemiek Carina verzorgde vertelde die over haar kennismaking met Josje, en vervolgens hoe zij tijdens het logeren bij tante Thea zelf in de luiers beland was.
Zelfs het verhaal over de ziekenhuis opname van Sofieke, en Josje waarbij Carina, en Sofieke de meiden gezelschap hielden schuwde Carina niet.
"Tijden de ziekenhuis opname hebben Elza, Ruud, en ik alle drie zowel een prik in de anus als de plasbuis gehad".
"Zodat ook wij inmiddels volledig incontinent zijn.
Ondertussen was ook Carina bijna klaar, en op het moment zij omhoog kwam zuchtte zij!
Dan keek Annemiek Carina aan, en merkte dan op, "Carina nu weet ik nog niet of Josje kan zwemmen".
Nu keek Carina Annemiek aan, en antwoordde, "Annemiek toen ik dat haar afgelopen week eens vroeg, keek ze me aan, en bekende met een diepe zucht dat zij haar A diploma heeft omdat haar ouder dat eisten, maar dat de zwemles vaak een hel was aangezien de andere kinderen Josje niet pruimden".

OVER JOSJE

"Als die groep echt vervelend deed probeerden die kinderen kleding van Josje in het zwembad te gooien".
Terwijl Carina verder vertelde ging de deur open, en stapte Josje ineens binnen.
Waardoor Josje hoorde hoe Carina over haar aan een voor haar vreemde meid vertelde.
Dit merkende wilde Josje zich omdraaien, maar zei Annemiek nadat zij zich had voorgesteld, "Josje geen sprake van want zo te merken moet jij net als Carina, en ik zelf verschoond worden".
Nu zagen Annemiek, en Carina dat Josje wilde protesteren, terwijl Annemiek Josjeopnieuw aankeek zuchtte, en opmerkte "Josje geen sprake van".

"Want zo kan je niet naar huisgaan ".
"Hm ik verschoon me thuis heus wel".
Direct na deze opmerking van Josje keek Carina haar opnieuw aan, en vroeg dan "wat brengt jou nu hier Josje?"
"Ik had jou eerlijk gezegd morgen nog wel verwacht!, maar vanavond eigenlijk niet meer!"
"Carina papa, en mama moeten vanavond allebei werken, maar hoe komt Annemiek ineens hier?
Nu keek Carina Josje aan terwijl Annemiek Carina zei dat die haar verhaal aan Josje mocht vertellen.
"Josje, Annemiek heeft psychische problemen, en daarvoor is zij opgenomen op de afdeling waar mama werkt".
" Doordat Annemiek net als mama volledig incontinent is, heeft mama's aanwezigheid een positieve uitwerking op Annemiek".
"Waardoor ze op dit moment grote stappen maakt in haar herstel".
Nu Vulde Annemiek het verhaal van Carina aan, " een grote stap komt doordat de zwemles mij vooruit helpt, maar ook een uitstapje als dit weekend helpt mee!"
Terwijl Annemiek Josje haar verhaal vertelde waren alle meiden weer schoon, en ging het hele gezelschap nadat ook Ruud verschoond was naar beneden.
Beneden gekomen dacht Annemiek dat zij de jas van Sterre aan de muur zag hangen.
Terwijl Annemiek zeker wist dat haar zusje naar huis was!

STERRE

Ondertussen onderwierp Sterre haar grote zus toen die binnen was aan een inspectie, en vond ook zij dat Annemiek minder gespannen was.
Wat Sterre ook hardop durfde te zeggen, waarna zij Annemiek aankeek, en vroeg "ga jij morgenmiddag ook mee zwemmen, Annemiek?"
Nu keek Carina Annemiek aan, en wilde ze tot in detail weten hoe het met Annemiek ging, en dan vooral hoe het zwemmen haar beviel, en wat dit met haar gezondheid deed.
Hoewel de meiden branden van nieuwsgierigheid wachtte Annemiek met vertellen tot het hoofdgerecht op was.
Eigenlijk wilde ze nu vertellen, maar vroeg ik haar of zij wilde wachten tot ook het toetje op was.
Toen dat zo ver was keek Annemiek op de klok, die inmiddels half 7 aangaf, en keek Annemiek naar mij.
"Tamara, morgen vertel ik wel verder, maar ik ga douchen, en naar bed".
Op deze mededeling zagen Nicolaas, en ik dat het vooral Carina was die wilde reageren, maar één blik van Nicolaas was voldoende om Carina te laten zwijgen.
Dan vetrokken Annemiek, en Sterre naar boven, terwijl ik hen op de voet volgde.
Bovengekomen gaf ik beide meiden zeep, en een washandje, en vroeg ik of zij zich redden of hulp nodig hadden.
Verder zei ik dat ik boven zou blijven om een oogje in het zeil te houden.
Terwijl beide meiden in de douche waren verdwenen merkte ik terwijl ik mij nu vooral op de ruim tien weken oude vierling richtte, dat Annemiek zich ondanks dat zij door deze volle vrijdag doodmoe was zich prima redde.
Terwijl ik ook merkte dat de douche Annemiek goed deed, en ze niet alleen lekker schoon was, maar zich ook minder moe voelde.
Iets anders was dat ondanks dat het net 7 uur was, Nicolaas beneden al met de koffie bezig was, en ik niet alleen dat!
Hierdoor zou ik al snel merken dat het nu anders liep dan verwacht.

 

[speentje]

Weeral schitterend vervolg

 

[luierdromer]

HOOFDSTUK 96 EEN GEZELLIGE AVOND

Op het moment dat ik bovenkwam zag ik nog net Sterre, en Annemiek in de badkamer verdwijnen.
Ondanks dat ik vermoede dat Annemiek de deur op slot had gedaan, besloot ik aan te kloppen.
Toen ik dat een halve minuut later deed liet Annemiek tot mijn verbazing weten dat de deur niet op slot zat, en ik binnen mocht komen.
Binnengekomen viel me direct op dat Annemiek echt een vrouwelijke vorm begon te krijgen.
Waar ik schaamte verwachte keek zij mij schalks aan. en vroeg dan!
"Mooi hé Tamara?"
Terwijl ik haar vraag bevestigend beantwoorde keek ik om haar heen, om te zien of Annemiek tijdens het douchen onbewust geplast of gepoept had.
Zo zag ik toen ik voorzichtig achter Annemiek keek dat er wat hoopjes poep achter haar lagen.
Op hetzelfde moment hoorde ik de trap, en aan de manier van lopen dat Ruud naar boven kwam.
Direct kwam hij kijken wat ik deed, en had voor ik kon reageren al gezien waar ik naar keek.
Voor ik nu Annemiek gerust kon stellen merkte ik dat Ruud achter mij stond.
Wat tot gevolg had dat hij ad-rem reageerde, "Annemiek trek het je niet aan, dat gebeurt hier wel eens vaker".
Om voor ik Ruud kon stoppen door te gaan, en dan laat zij mij de rotzooi opruimen".
Dat Ruud Annemiek een knipoog gaf kon ik niet zien, wel zag ik dat niet alleen Annemiek, maar ook Sterre zich aan het wassen was.
Terwijl Annemiek zich verder waste keek ik achter me, en zag dat Ruud met een volle luier achter mij stond.
Dit ziende zou het mij totaal niet verbazen als ook hij gepoept had.

Terwijl de meiden zich afspoelden merkte ik dat Ruud weg wilde lopen.
Op dat moment keek mijn zoon aan, en zei dan glashard, " Ruud jij maakt het jezelf onnodig moeilijk ".
Om dan te vervolgen, "Ruud staan blijven" om dan recht in zijn gezicht te kijken, en te vervolgen "even wachtten jij".
Nu keek hij mij aan, en vroeg dan, "waarom wachtten?'
"Ruud de lucht om jou heen liegt niet, jij hebt gepoept".
"Nee hoor ik heb alleen, maar geplast".
Nu keek ik Ruud aan, en zei glashard, "Ruud je liegt, ik zie duidelijk een stevige bult tegen je billen aan zitten".
"Bovendien hangt er een poeplucht om jou heen" ging ik door.
Na deze tirade merkte ik dat Ruud langzaam inbond.
Terwijl de meisjes inmiddels klaar waren met douchen, en nu beiden een handdoek pakten om zich af te drogen.
Waar Sterre aan toevoegde dat zij Annemiek met haar luier zou helpen.
Op dat moment keek Carina mij aan, en liet weten dat Sterre Annemiek wel kon verschonen, en dat Sterre daarna Haar mocht verschonen.
Waarna Carina in de badkamer verdween om snel een douche te nemen.
Toen zij klaar was met douchen liet Carina zich inderdaad verder door Sterre verzorgen.
Terwijl dat gebeurde keek Annemiek mij aan, en vroeg dan aarzelend, "Tamara voor het douchen heb ik gezegd dat ik zo moe was dat ik na het douchen naar bed zou gaan".

Hoewel Annemiek haar vraag niet afmaakte, begreep ik al wat zij wilde vragen, maar liet ik toch Annemiek haar vraag afmaken.
"Tamara de lekkere douche van daarnet heeft mij zo goed gedaan dat ik eigenlijk nog niet naar bed, maar weer naar beneden wil, om wat te drinken, en een spelletje te doen".
Aan haar gezicht zag ik dat Annemiek niet verwachtte dat ik haar vraag met ja zou beantwoorden.
Hierdoor keek ze me naar mijn antwoord verbaasd aan, maar voor Annemiek wat kon zeggen, had ik haar al bij de hand gepakt.
Op het moment dat ik Annemiek haar hand pakte merkte ik dat Sterre al bovenaan de trap stond.
Omdat deze trap voor de meisjes vreemd was maande ik de meisjes om langzaam af te dalen.
Een advies wat beide meiden direct opvolgde, ondanks dit waren we iets voor half 8 weer beneden.
Binnenkomend zag ik dat Sofieke als Carina even verbaasd opkeken toen Annemiek binnenstapte.
Waar Sofieke haar mond hield, reageerde Carina wel!
"Ha meiden, kom er, maar bij zitten".
Om dan Annemiek aan te kijken, en door te gaan, " Annemiek ik dacht dat jij gezegd had dat jij na het douchen naar bed zou gaan?"

Nu keek Annemiek Carina aan, en antwoorde" Carina toen ik boven aan het douchen was deed me dat zo goed dat ik helemaal opknapte, en me weer aardig fit voel".
"Hoewel ik toen ik naar boven ging totaal op was".
Na deze bekentenis haalde Annemiek even heel diep adem, terwijl ik klaar stond om eventueel haar verhaal af te maken.
Tot mijn verbazing had de douchebeurt Annemiek zo goed gedaan dat alle vermoeidheid van haar af leek te vallen.
Zodat Annemiek zelf haar verhaal kon vervolgen.
Ondertussen zorgde ik voor de volgende ronde Cappuccino koffie of thee, terwijl ik hierna de moeder van Annemiek, en Sterre die haar moeder tegemoet gelopen was binnen liet.
Op het moment dat haar moeder de kamer instapte zag zij direct dat haar oudste dochter er veel beter uitzag dan toen ze bijna twee weken geleden bij haar op bezoek was geweest.
Direct bij het horen van de reactie van haar moeder bekende ze dat zij zich ik weer aan het werk ben steeds beter voelt.
Om dan naar mij te wijzen, en nu op te merken, "Mam dat is haar schuld".
Na deze opmerking zag ik de verwijtende blik in de ogen van de moeder van Annemiek.
Om dan te horen dat haar moeder Annemiek aankeek, en vroeg "wat bedoel je hiermee Annemiek?"
Hoewel ik deze felle reactie wel begreep, besloot ik dat ik Annemiek eerst haar verhaal liet afmaken.
Om indien nodig pas daarna tekst, en uitleg te geven.
Nu keek Annemiek haar moeder aan, en begon!
"Mam al op de eerste dag dat Tamara na haar zwangerschapsverlof weer aan het werk ging, merkte ik dat zij net als ik volledig incontinent is".
"Net als nog wat cliënten op de groep trouwens".

"Bovendien vertelde Tamara niet alleen over zichzelf, maar ook over haar zus, en nichtje die ook beide incontinent zijn".
Terwijl dat bijna zesjarige meisje door een spontane actie van haar vriendinnetje de laatste maanden tegen alle verwachtingen bezig lijkt te zijn om alsnog zindelijk te worden".
Op deze opmerking nam Annemiek een korte pauze om haar koffie op te drinken.
Terwijl niet alleen haar moeder, maar ook Sterre liet merken dat zij het verhaal begrepen had.
Na een paar seconden vervolgde Annemiek haar verhaal over het zwemmen, waarbij het vooral Frans, en ikzelf waren geweest die Annemiek hadden uitgedaagd.
"Toen Tamara vertelde over hoe Sofieke gestimuleerd was om alsnog te leren zwemmen, moest ik wel bekennen dat ik om de zelfde rede niet kon zwemmen".
"Waarna Tamara tot mijn verbazing na overleg met Frans contact opnam met de badjuffrouw."
"Die tot mijn verbazing direct liet merken dat ik welkom was".
"Bovendien reageren ook alle kinderen van deze groep positief".
Na deze uitleg nam haar moeder het woord, en vertelde dat zij blij was dat Annemiek alsnog leerde zwemmen.
Terwijl het ook haar was opgevallen dat het zwemmen ook positief werkte bij het herstel van haar dochter.

Even dacht haar moeder dat Annemiek klaar was, maar dan vertelde Annemiek dat zij veel zin had in de zwemles van morgenmiddag in het openluchtbad.
Op deze opmerking vroeg haar moeder of Annemiek zich wel realiseerde dat het zwembad verder gewoon open was voor andere bezoekers.
Waarbij het niet ondenkbaar was dat er ook klasgenoten of zelfs vrienden of vriendinnen zouden komen zwemmen.
Die zouden merken dat ze zwemles had met jongens, en meisjes als Elza, en Sofieke die gemiddeld tien jaar jonger waren dan Annemiek.
In plaats van zich te schamen reageerde Annemiek nuchter, " mensen laat ze, maar komen ik ben eigenlijk best benieuwd naar hun reacties!"
Na deze reactie van haar dochter keek haar moeder net als ik naar de klok die inmiddels 5 voor 9 aangaf.
Wat mij naar Carina Sofieke, maar vooral naar Annemiek deed kijken, en opmerken, dat als zij morgen uitgerust naar de zwemles wilden zij er nu verstandig aandeden om langzaamaan hun bed op te zoeken.
Direct gaven Sofieke Carina, en Annemiek, maar ook Ruud aan dat dit een goed idee was.
Terwijl ik direct merkte dat alle kinderen hier ook naar handelden.
Direct dronken ze hun kopjes leeg, waarna ze indien nodig hun medicatie kregen, en verdwenen dan inclusief Sterre naar boven.
Bovengekomen poetsten ze hun tanden, en kleedden zich om, waarna zij elkaar hielpen bij het verschonen, wat toch net even anders liep dan verwacht.

 

[speentje]

Weeral schitterend vervolg