Deel 7
Bij het kamphuis aangekomen zoeken de jongens hun kamer. Ze hebben te horen gekregen dat ze in kamer blauw liggen (alle kamers hebben een kleur). Ze vinden de deur al gauw omdat er een lichtblauw geverfde boomstam aan de muur naast de deur geplakt zit. Als ze de deur openen zien ze dat de muren ook lichtblauw geverfd zijn. “Een echte jongenskamer” zegt meneer de Loze die achter hun staat.
Aan de zijkanten van de kamer staan twee stapelbedden, in het midden een los eenpersoonsbed. “Ik slaap liever niet boven” zegt Chris “ik ben bang dat ik eruit val”. Meneer de Loze kijkt hem met een glimlachje aan en zegt “pak jij dat ene bed maar. Dat is ook makkelijker met verschonen.” Nu kijken Levi, Robert en Jelle naar Chris. Meneer de Loze doet de deur dicht en zegt “Laten we een ding afspreken. Alles wat er in deze kamer gebeurt blijft in deze kamer. Misschien weten jullie het al van elkaar maar jullie dragen allemaal luiers. Dat blijft een geheim.” Robert kijkt zijn kamergenoten aan “Jullie ook?” “Alleen ’s nachts” zegt Levi en de ander vallen bij. Robert praat de anderen bij: “ik draag overdag een luierbroekje en ’s nachts een slip.” “Oh vandaar die Axe” zegt Chris, “zou jij ook moeten gebruiken stinkdier” snauwt Robert terug.
“Goed,” gaat de Loze verder. “Chris en Levi slapen sowieso beneden, wil nog iemand het vrije onderste bed.” Levi begrijpt nu dat de Loze er waarschijnlijk vanuit gaat dat hij geholpen moet worden. “Ik ga ook liever beneden” zegt Jelle. “Prima, dan ga ik boven” zegt Robert. “Ik doe mijn luier toch zelf om.” En hij snift.
“We gaan zo een kennismakingsspel doen en vanavond rond 10 uur naar bed. Dan om 2 uur vannacht wordt iedereen gewekt en doen we een nacht spel. We vertellen hier niemand over dus niet verklappen. Wat mij betreft hoeven jullie tussen tien en twee niet te slapen. Na het nachtspel komt mevrouw Steenkamp bij sommigen van jullie een luier om doen. Het idee van opblijven terwijl de rest van de leerlingen slaapt lijkt de jongens wel wat.
De rest van de dag vliegt voorbij en voor ze het weten is het tien uur. Als ze op bed liggen hebben ze het over verschillende leerlingen. Een beetje roddelen moet kunnen vind kennelijk ook meneer de Loze want hij praat vrolijk mee. “Ik ga pitten jongens, dit houd ik niet vol” zegt Robert en hij springt van het bed af en pakt een nachtluier uit zijn tas. De anderen kunnen horen hoe hij zich verschoont. De andere kamergenoten praten vrolijk door terwijl Robert ligt te snurken.
Rond twee uur wordt er op de deur gebonkt. Het is meneer De Boer die ze komt “wekken”. Behalve Robert zijn de andere jongens nog aangekleed en springen ze op. Robert stapt uit bed en doet zijn broek aan. Levi ziet dat het wat strak zit als dat maar niet opvalt. “Moet je niet iets uitdoen” zegt Levi tegen Robert “neejoh, niemand die het ziet, ik wil naar het spel” en hij rent voor iedereen de deur uit. Als ze bij de groep komen zien ze dat veel kinderen half aangekleed zijn en sommigen nog in pyama. Dan ziet Levi Linda aan komen lopen. Ze heeft duidelijk een luierbroekje onder haar pyamabroek. Uitgereken Linda, de pestkop van de klas. Sommigen lijken het ook te zien maar niemand zegt er wat van. Dan worden de kinderen in groepen verdeelt, Levi komt bij Jelle in de groep samen met nog een andere jongen uit 1B en twee meisjes.
In groepjes moeten de jongeren op zoek naar een schat in de buurt van de duinen van Texel. Met zaklamp, kompas en een kaart in de hand (hun mobieltjes moesten ze inleveren) vinden ze hun weg door de duinen. Als ze bijna bij de schat zijn duikt het groepje van Linda op die net voor hun groep op de schat duiken. Levi zou nou graag een foto willen maken van Linda en haar luierkontje maar helaas.
Terug op de kamer praten de jongens na over de spannende speurtocht. Levi vertelt over zijn observatie. “Dan viel het haar sneller op dat je met een pak luiers liep” zegt meneer de Loze. “Misschien kunnen we haar later deze week betrappen en dan een foto maken” fantaseert Jelle. Dan wordt er op de deur geklopt. Het is mevrouw Steenkamp “ik kom voor Chris en Levi”. Ze stapt de kamer binnen en doet de deur dicht. Dan stapt ze op Chris uit. “Nou doe je broek maar uit en geef je me luier.” Chris loopt naar zijn tas en pakt er een luier uit. Het valt Levi op dat het een hele witte luier is. Als Chris zich uitkleedt kijkt Levi snel weg. Hij hoort hoe mevrouw Steenkamp instructies geeft en hoe de plakstrips worden vastgemaakt. Dan stapt Chris nog even uit bed voor hij zijn slaapzak instapt.
“Zo en wie is Levi?” Levi stapt uit bed en pakt een Tena Slip uit zijn tas. “Jouw ouders hebben ook aangegeven dat je hulp nodigt hebt.” Dat wist Levi niet maar hij knikt bevestigend. Zonder dat mevrouw Steenkamp het hoeft te vragen doet hij zijn broek uit en vouwt de luier op zijn bed uit. “Goedzo, zo gaat het helemaal snel” zegt mevrouw Steenkamp als Levi bovenop de luier gaat liggen en zijn benen omhoog doet. Mevrouw Steenkamp vouwt heel zachtjes de delen naar elkaar toe, doet eerst de onderste plakstrips vast en schuift Levi in de juiste positie en bevestigt dan de bovenste strips. “Dat is het dan. Een goede nacht allemaal.” En ze stormt de kamer weer uit. Jelle zucht en zegt zachtjes “dan doe ik het zelf wel”, hij pakt een luier en duikt ermee zijn slaapzak in.