Verhaal Klaar Babette - Hoe het is Begonnen

[MaxDL]

Hoofdstuk 10

De daar op volgende ochtend was een herhaling van de dag ervoor. Hij kroop achter zijn laptop en ik kroop in mijn speciale hoekje met de poppen. Ik had mijn korte tuinbroekje aangekregen en was een gesprek met mijn poppen begonnen. Tussendoor zette ik thee en ik keek vanuit een ooghoek hoe hij geconcentreerd zat te werken, hij had gezegd dat het dit keer niet zo lang ging duren dus ontspande ik me en ging verder met mijn spel. Ineens voelde ik dat ook mijn darmen zich aan het ontspannen waren, nu moest ik een belangrijke beslissing nemen. Ging ik naar het toilet of nam ik de volgende stap. Ik had hier tegenop gezien, de vorige keer had ik geen keus maar nu had ik alle tijd om in te grijpen en eigenlijk was ik er nog steeds niet uit voor mijzelf. Hij had natuurlijk niets in de gaten maar hij had gezegd dat hij het niet vervelend zou vinden en het zou natuurlijk prima in ons spel passen. Ik veranderde van houding maar de definitieve beslissing naderde onvermijdelijk.

Hoe ging ik dit doen, wat was de beste methode om dit te doen? Terwijl ik daarover na zat te denken realiseerde ik me dat ik het kennelijk dus ook wou doen dus daarmee was de interne strijd ten einde. Ik ging op mijn knieën zitten met mijn kont omhoog, spreidde mijn benen een beetje en zette wat druk. Ik voelde hoe de druk op mijn anus toenam en zette nog iets meer kracht. Ineens was er geen houden meer aan, met kracht werd de ontlasting naar buiten geduwd en zorgde voor een bobbel in mijn luier. Nog een keer duwen en ook de rest kwam naar buiten. Zo, wat nu? Ik voelde met mijn hand aan de achterkant van mijn tuinbroekje en er had zich inderdaad een stevige bult gevormd. Ik durfde niet verder te bewegen, moest ik nu opstaan, moest ik voorlopig blijven zitten op mijn knieën? Ik ging voor het laatste en speelde verder met mijn poppen.

Hij stond plotseling op vanachter zijn laptop en liep naar me toe, aaide over mijn hoofd en deed vervolgens de openslaande deur naar het terras achter me open. Zo, dat waait een beetje door kleine broekpoeper. Speel nog maar even door. Ik keek verbaasd en ineens duwde hij mij achterover zodat ik met een plof op mijn achterste landde. Het plakkerige spul verplaatste zich en ik trok een vies gezicht, bah. Hij ging weer achter zijn laptop zitten en ik bleef even perplex op mijn kont zitten, plotseling besefte ik dat de bruine geur mij had verraden en haalde daarna mijn schouders op om verder te gaan met mijn spel. Over mijn houding maakte ik me geen zorgen meer, het zat er nu toch al in dus wat maakte het verder uit. Ik begon mijn pop weer uit te kleden en mopperde dat ze waarschijnlijk in haar broek had gepoept. Ik moest lachen om mijzelf, typisch geval van de pot verwijt de ketel.

Zo, ga je lekker, zei Stefan. Volgens mij heb je een keuze gemaakt of ben je nog aan het experimenteren? Ik keek op, had hem niet horen komen. Voorlopig wel, zei ik, het is minder erg dan ik dacht. Zal ik je verschonen of wil je nog even verder spelen? Ben je klaar met werken? Ja, maar ik moet nog even een brief op de post doen. Ga je anders mee, dan zal ik je daarna verschonen. Dat verraste me toch wel een beetje, nu was de brievenbus niet ver maar om nu met een poepluier naar buiten te gaan was wel even een uitdaging. Waarschijnlijk komen we toch niemand tegen en nu ik toch in een opgewonden bui was besloot ik met het plan in te stemmen. Voorzichtig lopend volgde ik hem naar de brievenbus en weer terug, het was een vreemde gewaarwording, de plakkende massa die bij iedere beweging verder zijn weg zocht door mijn luier. Terug binnen verloste hij mij van mijn “stinkbom” zoals hij het noemde. Even douchen en daarna zat ik weer fris en wel naast hem op de bank.

Vlak na de middag ging dan eindelijk de voordeurbel. Zuchtend sleepte de postbode 2 grote dozen en een kleinere doos uit zijn busje. Stefan schoof de 2 dozen het halletje binnen en zette de kleinere doos erbovenop. Nieuwsgierig bekeek ik de verzameling dozen maar Stefan wou ze nog niet openmaken, volgens de app komt er nog een bezorgdienst met de rest en het is leuker als alles binnen is. Ik was het daar niet mee eens en ongeduldig als een klein kind stond ik te zeuren dat de dozen open moesten. Stefan stuurde me terug naar de bank en gaf me mijn konijn om mee te knuffelen, hij moest lachen om het feit dat ik me zo inleefde in mijn rol. Even later opnieuw de deurbel en er arriveerden nog 2 dozen. Ik denk dat we compleet zijn, ga jij theezetten dan gaan we zo gezellig kijken wat er allemaal binnen is gekomen. In de tussentijd sleepte hij alles verder naar binnen en ik pieste van spanning in mijn luier, zo nieuwsgierig was ik naar de inhoud van de dozen.

 

[luierdromer]

Geweldig weer, de keus hebben en, het dan toch laten lopen
Net zo benieuwd als Babette wat er allemaal uit die dozen komt.

 

[suprima]

Goed geschreven verhaal MaxDL ik ben benieuwd hoe het verder gaat en wat er allemaal in de dozen zit

 

[luierdikkie]

 

[luierboy145]

super mooi verhaal, kan niet wachten op het vervolg

 

[MaxDL]

Hoofdstuk 11

Stefan zette de kleinere dozen op de tafel, pakte een scherp mes en sneed het plakband door van de eerste grote doos, opende de flappen van de doos en knikte goedkeurend. Vervolgens keerde hij de doos om en liet de inhoud langzaam op de grond zakken. Zoals ik inmiddels al had verwacht gezien het formaat van deze dozen zaten er pakken met luiers in. Ik zag 2 pakken Tena luiers van het type active-fit maxi. Die kende ik nog niet en Stefan zei dat ze een plastic buitenkant hadden en dat ze goede luiers voor ’s nachts waren. Hij opende een verpakking en wrikte met enige moeite een luier los. Ik voelde aan het materiaal en het was inderdaad glad. Dat kon mijn goedkeuring wel wegdragen en bekeek nieuwsgierig de 2 volgende pakken die uit de doos was gekomen. Het leek hetzelfde maar deze waren type “plus”. Die waren voor overdag volgens Stefan. Deze luiers zijn meer het serieuzere werk. Gewoon iets wat doet wat het moet doen, we moeten tenslotte een redelijke voorraad luiers hebben. Online bestellen is veel gemakkelijker dan naar de winkel gaan en dit type hebben ze toch niet in de winkel waar we komen.

De inhoud van doos 2 was meer voor de fun. Hij maakte die doos open en tot mijn grote genoegen kwam daar een pak roze luiers uit met een prinsessenprint, het moest niet gekker worden. Het volgende pak was met safari dieren en ééntje met monsters en als laatste een pak met beertjes, aapjes en nog wat dieren. Ook deze hadden plastic buitenlagen maar in tegenstelling tot de Tena luiers hadden deze een plastic strip aan de bovenkant waar de plakkers op moesten komen. Ik heb maar wat verschillende geprobeerd, geen idee wat je leuk zou vinden. We proberen ze gewoon uit en wat niet bevalt kopen we niet meer. Ik kwam niet meer bij van het lachen, dat dit soort luiers gemaakt werden, ik kon er niet over uit.

In de kleinere doos bleek kleding te zitten, een aantal onesies met leuke printjes. Die kunnen over je luier dan blijft die goed zitten. Ik vond alles leuk! Een roze overall met een hartje erop en een soort onesie met een rokje. Schitterend, alleen nam ik me voor dat ik voor geen goud in deze outfitjes naar buiten zou gaan. Tevens baby flesjes passend bij de luiers. Prinsessen, safari en monsters, hij had hier duidelijk aandacht aan besteed. Uit de 2 dozen die later waren gekomen kwamen een onesie die een kap had met oortjes, een roze rokje van een soort kunststof met riempjes en kant en bijpassend shirtje met de tekst “baby-girl” en een rugzakje, natuurlijk weer roze. In de laatste doos zat nog wat babyspeelgoed en wat fopspeentjes met een koordje om aan je kleding vast te maken. Jij hebt je lekker laten gaan, dit moet toch een fortuin gekost hebben. Ach zei hij, daar moet je je geen zorgen over maken en hij hoopte vooral dat ik het leuk zou vinden.

Als een klein kind dat te veel verjaardagscadeaus had gekregen stond ik sprakeloos te midden van alles wat Stefan had gekocht. Ik kon niet kiezen wat ik eerst wou bekijken of aan wou trekken. Stefan zag ik dat een beetje overweldigd was en vroeg of ik een luier wou proberen. Geheel in stijl koos ik voor een prinsessenluier en even later zat ik in mijn T-shirt en luier op de bank. Wil je een onesie proberen of iets anders? Nee, ik wil niets over mijn luier, die is veel te mooi en anders zie ik hem niet meer. Dan maak ik voor jou een flesje met limonade zei Stefan. Prinsessenflesje riep ik naar de keuken. Natuurlijk riep hij terug, wat anders… Ik concludeerde wel dat deze luier een stuk minder geruisloos was dan degene die ik deze week had gedragen. Bij iedere stap hoorde ik een licht krakend geluid. Gaat dat niet opvallen, vroeg ik Stefan. Dat denk ik niet hoor, zeker niet als je er een onesie over doet en andere mensen houden er toch geen rekening mee dat je luiers draagt. Bovendien, je kunt ze ook gewoon nodig hebben voor een medische reden. Dat stelde me enigszins gerust.

Daarna hebben we alle spullen een plekje op mijn slaapkamer gegeven. Stefan had een kast leeggemaakt en daar al mijn kleding in opgeborgen. Hij had een speciale plank gereserveerd voor mijn luiers, stapeltjes van de verschillende types zodat we goed de voorraad konden bijhouden en ik gemakkelijk kon kiezen welke ik wou dragen. De ongeopende reservepakken van Tena verdwenen onder mijn bed. Tegen het avondeten heb ik toch weer mijn tuinbroek aangekregen, maar in plaats van een shirt droeg ik nu een onesie eronder en aan de bandjes van mijn tuinbroek natuurlijk één van mijn nieuwe fopspeentjes aan een clip.

Voor het eten vroeg hij of hij me al moest verschonen maar dat was nog niet nodig. Ik had het zo lang mogelijk proberen op te houden want ik wou mijn mooie roze luier niet vies maken. Ik besloot dat ik wel naar de wc zou gaan na het eten maar toen ik dat eindelijk wou gaan doen kwam ik tot de conclusie dat het losmaken van de tuinbroek en de onesie veel tijd in beslag nam waardoor ik het niet meer op kon houden en ik mijn luier toch nog gebruikte waarvoor hij gemaakt was. Toen we daarna samen op de bank kropen deed ik mijn tuinbroek weer uit en zag hij dat mijn luier redelijk doorzakte. Ik dacht dat je hem schoon wou houden? Dat wou ik ook maar ik was te laat, pruilde ik. Dat is niet erg, ik doe je voor het slapen gaan een schone aan, we hebben nu genoeg voorraad.

 

[Pink skirt sissy]

Wat en leuk verhaal zeg

 

[luierdromer]

Fantastische hoofdstuk

 

[MaxDL]

Hoofdstuk 12

Die eerste week ging als het ware in een roes voorbij. Die Maandag moest ik weer gaan werken dus besloot ik op zondagavond weer naar huis te gaan. Ik maakte er een lekkere wandeling van en besefte onderweg dat ik me voor mijn eerste werkdag toch goed moest voorbereiden. In de tussentijd was ik redelijk gewend geraakt aan luiers en ik zou heel goed moeten opletten dat ik op mijn werk geen ongelukjes zou hebben. Ik nam me dus voor om me goed te concentreren maar dat ging tijdens het wandelen al mis, verdiept in mijn gedachten verdween er alweer een scheut in mijn luier en ik schrok weer op. Dat kon nog wel eens een stevige uitdaging worden. Die maandagochtend besloot ik een jurk te dragen met voor de zekerheid toch maar een luier en ik stak 2 reserveluiers in mijn tas. De dag verliep redelijk goed, in de ochtend natuurlijk de vragen hoe mijn vakantie was verlopen, die ik enigszins ontwijkend beantwoordde. Gedurende de middag merkte ik dat het allemaal wel meeviel, op kantoor kreeg ik gewoon aandrang om naar de wc te gaan en ik had dus geen ongelukjes. Toch wel opgelucht sloot ik 's avonds mijn computer af en ging naar huis.

We zouden elkaar die week niet zien, we waren immers allebei druk met ons werk en hadden pas voor de vrijdagavond weer afgesproken. Hij zou me komen halen voor een weekendje weg, ik had geen idee waar naartoe, maar ik verheugde me er erg op. Ik moest de hele week nog wachten, dat zou een lange week worden en nam me voor om thuis allerlei klusjes te doen die waren blijven liggen. Overdag op kantoor vlogen te dagen toch wel voorbij. Het was een vreemde gewaarwording dat mijn leven in 1 week zo kon veranderen. Ik had nu eens rustig de tijd om na te denken over deze relatie en waar ik nu eigenlijk naar toe wou. Al na één avond alleen had ik mijn conclusie wel getrokken, ik wou hier zeker mee doorgaan. Op kantoor deed ik geen luier meer om maar omdat ik hem miste zodra ik thuiskwam wel. Dat deed mij aan hem denken en het zat gewoon ook lekker.

Op woensdagavond stuurde hij ineens een berichtje met de vraag of ik wel braaf een luier droeg. Aangezien ik mij inmiddels had omgekleed kon ik dat bevestigen en stuurde een foto terug met het bewijs. Ik kreeg een tevreden reactie en daarna wat instructies voor het weekend. Hij kwam mij gelijk na mijn werk ophalen en behalve wat toiletspullen hoefde ik niets mee te nemen. Voor de grap appte ik terug of ik geen chique kleding moest klaarleggen maar hij reageerde gelijk dat ik mocht klaarleggen wat ik wilde maar dat van meenemen of dragen geen sprake was. Het bevestigde mijn vermoedens al wel, maar ik hoopte toch dat hij rekening zou houden met enige privacy. Buitenstaanders hadden niets met ons spel te maken, hoewel ik gezien mijn dag op kantoor in luiers de bevestiging wel had gekregen dat andere mensen er gewoon niet bij stil staan en er zeker niet op letten.

Hoewel ik het best druk had schoot de rest van de week maar niet op en ik was blij dat het eindelijk vrijdagmiddag was. Het kantoor stroomde al leeg en ik stuurde mijn laatste berichtjes en deed precies om halfvijf mijn laptop dicht. Op dat moment kwam er een appje op mijn GSM of ik al op weg naar huis was. Ik antwoordde dat ik met een half uurtje tot zijn beschikking zou zijn voor het hele weekend en ging naar huis. Toen ik thuiskwam stond er nog een bericht op mijn GSM met de tekst “luier”. Dat was duidelijk, ik ging naar boven en deed wat er kennelijk van mij verwacht werd en verwisselde mijn nette kantoorkleding voor een spijkerrokje en T-shirt, bekeek het resultaat in de spiegel en zag dat de luier niet opviel. Pakte mijn toilettas, werkte mijn make-up bij en deed mijn haar in een staart. Ik besloot sportieve sneakers aan te doen en ging aan de tafel voor het raam zitten in afwachting van zijn komst. Vijf minuten later stopte zijn auto voor mijn deur en kon ons weekend beginnen. Gaan we ver weg wou ik weten, valt wel mee, een uurtje of 2 rijden en we eten onderweg wel iets. Tijdens onze omhelzing had hij aan mijn achterste gevoelt en dat had een tevreden reactie aan hem ontlokt. Braaf, we kunnen vertrekken.

 

[luierdromer]

Mooi hoofdstukje, benieuwd hoe hun weekend verloopt

 

[anoniem444]

Wat een mooie hoofstukken weer kijk nu al uit naar de volgende.

 

[MaxDL]

Hoofdstuk 13

Ik had al snel door dat we oostwaarts reden in België dus gebaseerd op een reistijd van 2 à 3 uur gokte ik op iets in de Ardennen, Luxemburg of net in Duitsland. Na een uurtje stopte hij bij een wegrestaurant en we aten iets gemakkelijks, zoals gewoonlijk in dit soort gelegenheden niet echt heel lekker en half warm. Nog geen overstromingen, informeerde hij. Nee, ik ben na mijn werk nog geweest en had daar weinig tijd om veel te drinken maar ik vermoed dat deze grote beker cola dat binnenkort wel voor zijn rekening zal nemen. Liggen we op schema, vroeg ik nieuwsgierig. Ja hoor, ik wil daar het liefst voor het donker zijn want het is nogal afgelegen. Ardennen, dat moest haast wel en dat bleek te kloppen als een bus. Nog een uurtje rijden verder en we zaten in “the middle of nowhere” in een licht heuvelachtig gebied. We stopten in een dorpje en hij belde aan bij een groot huis. Daar kreeg hij een sleutel en een routebeschrijving. Na enig puzzelwerk snapten we de kaart en reden we over een smal weggetje waarvan onze GPS scheen te denken dat het niet bestond. Nog een obscuur pad in en we reden recht af op een leuk huisje dat op een open plek stond midden in het bos dat we zojuist doorkruist hadden. Hier lijkt het te zijn, lekker rustig. Ja, antwoordde ik, als ons hier iets overkomt worden we de eerste paar jaar niet gevonden. Valt wel mee, zei hij, Dinsdag hebben ze weer nieuwe huurders. Het hele idee is dat we niet gestoord worden en dat wij, dus jij, rustig kan rondlopen in wat we leuk vinden. In wat jij leuk vindt, antwoordde ik gevat. Maar je hebt gelijk, ik zal het ook wel leuk vinden.

Na deze opmerkingen besloten we de auto uit te laden. Opnieuw kozen we voor verschillende slaapkamers. Eigenlijk vroeg ik me af waarom, maar kennelijk wou hij nog geen relatie op die manier. Ik zette de weekendtas die hij voor mij had ingepakt op mijn bed en begon hem uit te pakken. Eens kijken wat hij had meegenomen. Zoals ik vermoedde de kleding van de internetbestellingen, ook mijn konijntje was mee. Alleen miste ik de luiers maar die bleken in een aparte tas te zitten. Plotseling voelde ik dat hij achter me stond en met zijn hand mijn luier controleerde. De cola heeft zijn werk gedaan, constateerde hij en tevreden klopte hij op mijn luier die al ietsjes begon door te hangen. Hij maakte de knoop van mijn rokje los en liet het op de grond zakken en pakte van de stapel op mijn bed de onesie met het rokje. Mijn shirt ging uit en even later liep ik daarmee in de rondte maar ik kreeg geen schone luier. Prinsesje nat, probeerde ik nog maar als beloning kreeg ik een fopspeen in mijn mond. Hij maakt de clip aan mijn kleding en rommelde nogmaals in de tas. Nu haalde hij een haarlint uit mijn tas en strikte het rond mijn paardenstaart. Zo mijn kleine meisje kan er weer meer door. Vanaf nu geen commentaar meer want kleine kinderen moeten luisteren.

Enigszins verward drentelde ik achter hem aan de woonkamer in. Tot mijn verbazing stond daar een box voor kleine kinderen maar dan wel iets groter dan normaal. Nieuwsgierig liep ik er naartoe. Proberen, informeerde hij. Ik knikte van ja, dat leek me leuk. Hij deed het hekje omlaag en gebaarde dat ik erin kon stappen. Afwachtend bleef ik nog even staan maar toen tilde hij me gewoon op en zette me in het midden van de box. In de box lag wat speelgoed voor kinderen die hier kwamen en ik besefte dat dit één van de redenen moest zijn waarom hij dit huisje had uitgekozen. Ik parkeerde mijn achterste op de vloer van de box en hij deed het hekje weer omhoog. Terwijl ik me probeerde te vermaken in de box pakte hij verder de auto uit en zette alles op zijn plek. Kennelijk hoefde ik niet mee te helpen. Ik maakte een toren van blokken en gooide het weer omver en voelde nog een plasje die mijn luier verder vulde. Gelukkig kwam Stefan weer binnen en tilde me uit de box. Braaf prinsesje, zei hij, ga maar liggen dan zal ik je verschonen. Ik kreeg mijn avondluier om terwijl ik op mijn speentje sabbelde. We gaan op tijd slapen dan zijn we morgen fris om op pad te gaan en leuke dingen te gaan doen. Ik vroeg niet eens wat we zouden gaan doen want antwoord zou ik waarschijnlijk toch niet krijgen.

Ik was vroeg wakker, slapen in een vreemd bed is altijd even wennen. Ik stond op en ging op verdere verkenning van het huisje. Woonkamer, slaapkamer van Stefan, badkamer, nog een apart toilet en een slaapkamer met stapelbed. In de gang een trap naar beneden. Nieuwsgierig daalde ik de trap af. Hier stond een tafeltennis en een voetbaltafel. Tevens nog een aparte douche en een soort sauna cabine. In een ruimte daarnaast nog een kinderfietsje, tractor, spullen voor de zandbak en een kast met spelletjes en speelgoed. Het was heel duidelijk op kinderen voorzien. Ik ging weer naar boven, haalde mijn konijntje en liep naar de woonkamer. Voor de box bleef ik staan en bestudeerde hoe Stefan het hekje omlaag had gedaan. Aan de zijkant stond echter een klein opstapje dus dat ging veel eenvoudiger en ik klom de box in. Daar speelde ik weer met de blokken en knuffelde met mijn konijntje. Even later kwam Stefan binnen en moest lachen om wat hij aantrof. Ik zat braaf te spelen met mijn speentje in mijn mond en keek hem vrolijk aan. Jij vermaakt je wel, ik ga het ontbijt klaarmaken, daarna een schone luier en dan kan de dag beginnen.

 

[luierdromer]

Weer een schitterend vervolg, kijk uit naar het vervolg in de Ardennen

 

[daiperke1]

Heel mooi stuk , ben benieuwd wat er zal volgen en gebeuren

 

[anoniem444]

Mooi verhaal ga zo door kijk nu al uit naar het vervolg

 

[MaxDL]

Hoofdstuk 14

Na het ontbijt kreeg ik mijn favoriete roze luier aan, het roze rokje en het “baby-girl” shirtje. Hij had ergens lange witte kousen gekocht die er leuk bij stonden. Ik besloot 2 vlechten te maken en draaide er roze bandjes omheen. Wat gaan we doen, informeerde ik. In ieder geval iets van boodschappen en er is hier vandaag een rommelmarkt in het stadje. Even twijfelde ik, durfde ik in deze outfit wel onder de mensen te komen, maar ik besloot behalve mijn sneakers ook de stoute schoenen aan te doen. De rit duurde niet lang en even later slenterden we over de rommelmarkt. Af en toe keek iemand wel vreemd op maar ik besloot me er niets van aan te trekken, tenslotte kende ons hier niemand.

Zoals op zoveel rommelmarkten proberen mensen hun zolder, kelder of schuur leeg te krijgen en meestal loop je overal langs af zonder het animo om iets te kopen. Deze keer hadden we natuurlijk een iets andere insteek want we zouden voor weinig geld misschien leuke dingen kunnen kopen die pasten bij ons spel. Vooral de standjes met kinder- en babyspullen hadden onze aandacht en al gauw had ik een leuke grote pop gezien. Er zat aan de achterkant een trekkoord waardoor ze “Mamma” kon zeggen als je aan het koord trok. Leek natuurlijk op de pop die ik thuis had alleen iets ouderwetser. Ze vroegen er best veel voor, was “vintage” volgens de verkoopster, dus lekker laten liggen. Even verderop een dame die haar babyspullen verkocht. Daar kochten we een rammelaar, een clowntje voor in de box die als je hem omvergooide weer overeind kwam, er zat ook nog een grappig geluidje in. Ze had katoenen luiers, gewoon ouderwetse grote doeken met veiligheidsspelden en inlegdoekjes. Zou me dat passen vroeg ik aan Stefan, geen idee, was zijn antwoord, maar aangezien ze voor de hele stapel maar 2 Euro vroeg hebben we het toch maar gekocht. Dan moet je ook plastic broekjes, zei Stefan, die kun je in jouw maat wel bestellen op internet.

Het was maar goed dat we een grote tas hadden meegenomen en Stefan had zijn rugzak mee. Mijn roze rugzakje had ik op mijn rug maar die zat al vol met verschoning voor mij. Plotseling stond Stefan met iets van slierten in zijn handen. Het was een soort tuigje wat je kleine kinderen om kon doen zodat ze niet konden weglopen. Dat is veel te klein, zei ik. Stefan dacht dat hij wel wat kon verzetten zodat het zou kunnen passen en voor 50 cent kun je niet sukkelen. Bij een terrasje bleven we staan en besloten wat te gaan drinken. Stefan moest plassen dus ik antwoorde dat ik ook wel even zou gaan. Hij keek me verbaasd aan, waarom dat dan? Jij hebt je toilet altijd bij je, kleine babymeisjes doen het gewoon in hun luier, daar zijn ze voor, blijf jij maar bij de tassen. Terwijl ik moest wachten op Stefan voelde ik al iets in mijn luier lopen maar ik probeerde het nog wat op te houden. Dat ophouden hield ik niet lang vol, toen we weer verder gingen en bij een volgende verkoper stonden voelde ik hoe mijn luier langzaam opzwol en lekker warm aanvoelde. Ik hoopte dat die niet te veel zou hangen zodat je hem onder mijn rokje zou kunnen zien. Behalve wat pluche dieren kwamen we niet veel meer tegen dus gingen we met onze “buit” weer richting onze auto, die op een rustig plekje geparkeerd stond. Er was niemand te zien dus besloot Stefan mij maar op de achterbank te verschonen. Ik deed een speentje in mijn mond en liet hem zijn gang gaan, in de tussentijd vond ik dat de prettigste manier. Heerlijk sabbelen terwijl hij bezig was, maar aangezien het alleen een plasluier was duurde het deze keer niet lang.

Het volgende doel was de supermarkt voor wat boodschappen maar eerst nog iets eten waarna we half de middag weer terugkwamen bij ons huisje. Ik haalde mijn nieuwe speeltjes uit de tas en deed ze in de box. Van het speelgoed dat bij het huisje hoorde liet ik alleen de blokken staan en de rest bracht ik naar de kast in de kelder. Stefan had in de tussentijd een babyflesje met limonade gemaakt en ging op de bank zitten, ik wou het flesje van hem aanpakken maar dat was niet de bedoeling. Ik moest op de bank gaan liggen met mijn hoofd op zijn schoot en op die manier kreeg ik van hem de fles. Heerlijk was dat, ik voelde me zo klein en veilig. Toen ik het flesje op had liet hij mij ook nog een boertje laten, ik stak daarna mijn duim in mijn mond en ging tegen hem aanliggen. Hij aaide mijn haar en ik zou bijna in slaap zijn gevallen als het langer had geduurd. Zullen we nog even gaan wandelen, hier in het bos bij het huisje, vroeg hij. Eigenlijk lag ik wel lekker maar besloot toch maar mee te gaan. Dus even later liepen we hand in hand over het bospad dat ons verder het bos in bracht.

Het pad liep langzaam omhoog en een tijdje later kwamen we bij een uitzichtpunt op de heuvel waar een bankje stond. Hier gingen we zitten en voor het eerst in onze prille relatie zaten we te zoenen en voelde ik de vlinders in mijn buik. Zo moest het zijn, alle gevoelens van verliefdheid en ook geborgenheid vlogen door me heen en ik was volmaakt gelukkig. Ik had een paar weken geleden nooit kunnen bedenken dat dit allemaal kon gebeuren, dat een deel van die warme gevoelens mijn luier aan het vullen waren deerde me niet. We knuffelden nog even en stonden toen op om weer terug te gaan naar het huisje. Stiekem schoof ik mijn rokje iets omhoog op mijn middel waardoor hij een prachtig uitzicht op de luier kreeg die onder mijn rokje zichtbaar begon te worden. Hij klopte met zijn hand op mijn kont, ik denk dat mijn prinsesje straks een schone luier aan moet. Als je nog moet poepen lijkt mij dit het goede moment. Dat kan er best nog wel bij. Ik bukte me iets en zette kracht maar er kwam nog niets. Met een rood hoofd probeerde ik het nog een keer opnieuw zonder resultaat dus we wandelden verder. Nog geen honderd meter verder besloten mijn darmen dan toch maar toe te geven en terwijl ik het eigenlijk niet verwachtte kwam het toch nog. Ik bleef even staan, zette nog wat druk en nu ging het vanzelf en ik poepte mijn luier vol en mijn blaas deed gezellig mee. Nu begon mijn luier echt te hangen, ik deed mijn rokje weer op zijn plek zodat mijn luier net niet zichtbaar was. De terugweg liep ik voorzichtig, bang om mijn kleding vies te maken. Doe je rokje maar uit anders wordt die nog vies, dat zou zonde zijn, zei Stefan, we komen hier toch niemand tegen. Dus even later liep ik in een volle poep- en plasluier richting ons huisje. Stefan hielp niet echt mee door over mijn kont te wrijven en van onder op de luier te duwen. Goh, wat was dit heerlijk vernederend, aan de ene kant was ik enorm opgewonden en aan de andere stond ik doodsangsten uit dat we iemand zouden tegenkomen. Misschien dat ook Stefan zich ongemakkelijk voelde want ook hij keek steeds om zich heen of er niemand aankwam. In het huisje werd ik onder de douche gezet en even later was ik weer fris en schoon.

 

[luierdikkie]

 

[luierdromer]

Weer een SUPER hoofdstuk

 

[luierboy145]

Wederom weer prachtige hoofdstukken, ga zo door. Ben erg benieuwd wat er nog meer gaat komen

 

[bilou]

Mooi verhaal, hopelijk wordt later ook nog met het kindertuigje geëxperimenteerd.