nina150000
Nieuw account na nina15000 ik niet meer op kan
Leuk verhaal ga zo door ben benieuwd hoe het verder gaat
Nog niet klaar Babette - Hoe het is begonnen
- Onderwerp starter MaxDL
- Startdatum
Hoofdstuk 15
Toen we na het eten op de bank zaten namen we de dag door. Dat was heel erg spannend, zei Stefan. Ja, antwoordde ik, spannend maar ik geloof niet dat ik dit nog een keer wil doen. De kans dat we iemand tegenkwamen was weliswaar niet groot maar ik zou het toch heel vervelend hebben gevonden. Niet alleen voor mezelf maar ook voor degene die we zouden tegenkomen. Ik denk dat je gelijk hebt zei Stefan, ik heb me ook laten meeslepen om uit te vissen waar jouw grenzen lagen en misschien ben ik nu ook wel tegen mijn grenzen aangelopen. We keken die avond nog een film en gingen op tijd naar bed. Daar heb ik nog een tijd wakker gelegen, alle belevenissen van die dag flitsten nog een keer voorbij. Aan de éne kant schaamde ik me voor hoe ik me had laten gaan maar aan de andere kant had het me enorm opgewonden. Ik plaste lekker in mijn luier, stak mijn speentje in mijn mond en liet me wegzakken in het gelukzalige gevoel.
De zondag besloten we één van de wandelroutes uit te kiezen die hier in de buurt waren. Van ons huisje was het niet ver naar het punt waar we de routes konden oppikken. Ik had mijn korte tuinbroekje uitgekozen met een romper die leuk stond en als T-shirt kon dienen. Haar in een paardenstaart en rugzakje met verschoning. Stefan had een rugzak met eten en drinken voor onderweg met daarbovenop een opgerold kleed waar we op konden zitten. We kozen een route waarbij we best veel heuvel op en heuvel af gingen dus was ik blij dat voldoende drinken bij ons hadden. We hadden besloten dat we vandaag rustig aan zouden doen met ons “spel” en alleen een verschoonbeurt op het kleed na de picknick deed daaraan denken. Eigenlijk was ik van plan om niet in mijn luier te plassen maar ik merkte dat een luier met een plastic buitenkant niet de meeste ideale luier was voor een wandeling dus een nieuwe halverwege was sowieso geen overbodige luxe, dus waarom zou ik moeilijk doen.
Het was een heerlijke rustige dag en ik zag er al tegenop om de dag erna onze spullen weer te pakken en naar huis te gaan. Gelukkig zei Stefan dat hij wel de tassen ging pakken zodat we dat ’s morgens niets hoefden te doen en ik kon nog eens lekker in de box spelen. Misschien dat ik thuis nog eens op internet ga kijken of ik niet een 2de hands zelf aan kan schaffen. Ik werd ’s morgens wakker en ik zag dat Stefan mijn prinsessenjurkje had klaargelegd. Schone luier en een lint in mijn haar. Stefan had de auto al volgeladen en hij had er ook aan gedacht mijn speeltjes uit de box te halen. Nog even ontbijten en dan terug naar het stadje om de sleutels weer af te geven. Wat gaan we verder vandaag doen, vroeg ik. Wil je nog eens gek doen, ze hij. We kunnen vanaf hier naar Plopsa indoor, dat is leuk voor kleine meisjes. Ik twijfelde, weer iets doen met andere mensen om ons heen maar hij zei dat de maandag geen drukke dag was dus dan toch maar toegegeven. Natuurlijk was ik te groot voor veel attracties maar gelukkig gaven de andere bezoekers weinig aandacht aan ons en bij de shows konden we een plekje zoeken bij de andere ouders. Waarschijnlijk ging iedereen ervanuit dat er wel een kind bij ons hoorde. Op zich zag ik er in mijn prinsessenjurkje, zoals we die gemakshalve bleven noemen, en mijn staartjes er op zich ook wel uit als een groot kind maar ook dat wekte geen argwaan of ophef. Ik had wel eens gelezen dat jongeren die aan Cosplay deden wel eens geweigerd waren in pretparken maar hier deed niemand moeilijk en stiekem genoten we van die attracties waar we niet te groot voor waren en tijdens de shows, die af en toe wel heel flauw en kinderlijk waren, kroop ik strak tegen hem aan en had het liefst mijn duim in mijn mond gestoken maar dat leek me te ver gaan. Het meest genoot ik echter van het samenzijn met Stefan en het gevoel van onbezorgdheid als ik samen met hem was.
Uiteindelijk was het een hele leuke dag en ik was best moe toen we ’s avonds weer thuiskwamen. Aangezien we de dag erna weer gingen werken toch maar naar mijn eigen huis gegaan want ik kon moeilijk in mijn prinsessenjurk gaan werken. Wanneer zien we elkaar weer, kom je bij mij eten, vroeg ik. Helaas moest hij ’s avonds werken dus moest ik wachten tot de vrijdag. Stiekem heb ik die week luiers gedragen op mijn werk. Met een jurk of ruime broek ging dat prima en dan bleef ik een beetje in de sfeer. Ik moest er alleen aan proberen te denken dat als ik geconcentreerd bezig was dat ik mijn duim niet in mijn mond stak. Ik betrapte er mezelf een paar keer op en bijna had een collega het gezien maar ik dacht er net op tijd aan. Grappig genoeg merkte iemand op dat je wel kon zien dat ik vakantie had gehad en een weekend weg was geweest want ze vond dat ik een dikke kont had gekregen. Ze moest eens weten dat die dikke kont een luier was!!
Het enige nadeel van het dragen van een luier was dat ik er al zo vertrouwd was mee geraakt dat ik hem onopgemerkt ook gebruikte. Bijna iedere dag moest ik mezelf verschonen op mijn werk, gelukkig had ik dat altijd bij me en als het aan de eind van de middag gebeurde deed ik dat thuis wel ook al moest ik eerst nog even boodschappen doen. De grote boodschap deed ik braaf op het toilet, op kantoor was dat natuurlijk geen optie en zonder Stefan had ik er ook geen zin aan.
Toen we na het eten op de bank zaten namen we de dag door. Dat was heel erg spannend, zei Stefan. Ja, antwoordde ik, spannend maar ik geloof niet dat ik dit nog een keer wil doen. De kans dat we iemand tegenkwamen was weliswaar niet groot maar ik zou het toch heel vervelend hebben gevonden. Niet alleen voor mezelf maar ook voor degene die we zouden tegenkomen. Ik denk dat je gelijk hebt zei Stefan, ik heb me ook laten meeslepen om uit te vissen waar jouw grenzen lagen en misschien ben ik nu ook wel tegen mijn grenzen aangelopen. We keken die avond nog een film en gingen op tijd naar bed. Daar heb ik nog een tijd wakker gelegen, alle belevenissen van die dag flitsten nog een keer voorbij. Aan de éne kant schaamde ik me voor hoe ik me had laten gaan maar aan de andere kant had het me enorm opgewonden. Ik plaste lekker in mijn luier, stak mijn speentje in mijn mond en liet me wegzakken in het gelukzalige gevoel.
De zondag besloten we één van de wandelroutes uit te kiezen die hier in de buurt waren. Van ons huisje was het niet ver naar het punt waar we de routes konden oppikken. Ik had mijn korte tuinbroekje uitgekozen met een romper die leuk stond en als T-shirt kon dienen. Haar in een paardenstaart en rugzakje met verschoning. Stefan had een rugzak met eten en drinken voor onderweg met daarbovenop een opgerold kleed waar we op konden zitten. We kozen een route waarbij we best veel heuvel op en heuvel af gingen dus was ik blij dat voldoende drinken bij ons hadden. We hadden besloten dat we vandaag rustig aan zouden doen met ons “spel” en alleen een verschoonbeurt op het kleed na de picknick deed daaraan denken. Eigenlijk was ik van plan om niet in mijn luier te plassen maar ik merkte dat een luier met een plastic buitenkant niet de meeste ideale luier was voor een wandeling dus een nieuwe halverwege was sowieso geen overbodige luxe, dus waarom zou ik moeilijk doen.
Het was een heerlijke rustige dag en ik zag er al tegenop om de dag erna onze spullen weer te pakken en naar huis te gaan. Gelukkig zei Stefan dat hij wel de tassen ging pakken zodat we dat ’s morgens niets hoefden te doen en ik kon nog eens lekker in de box spelen. Misschien dat ik thuis nog eens op internet ga kijken of ik niet een 2de hands zelf aan kan schaffen. Ik werd ’s morgens wakker en ik zag dat Stefan mijn prinsessenjurkje had klaargelegd. Schone luier en een lint in mijn haar. Stefan had de auto al volgeladen en hij had er ook aan gedacht mijn speeltjes uit de box te halen. Nog even ontbijten en dan terug naar het stadje om de sleutels weer af te geven. Wat gaan we verder vandaag doen, vroeg ik. Wil je nog eens gek doen, ze hij. We kunnen vanaf hier naar Plopsa indoor, dat is leuk voor kleine meisjes. Ik twijfelde, weer iets doen met andere mensen om ons heen maar hij zei dat de maandag geen drukke dag was dus dan toch maar toegegeven. Natuurlijk was ik te groot voor veel attracties maar gelukkig gaven de andere bezoekers weinig aandacht aan ons en bij de shows konden we een plekje zoeken bij de andere ouders. Waarschijnlijk ging iedereen ervanuit dat er wel een kind bij ons hoorde. Op zich zag ik er in mijn prinsessenjurkje, zoals we die gemakshalve bleven noemen, en mijn staartjes er op zich ook wel uit als een groot kind maar ook dat wekte geen argwaan of ophef. Ik had wel eens gelezen dat jongeren die aan Cosplay deden wel eens geweigerd waren in pretparken maar hier deed niemand moeilijk en stiekem genoten we van die attracties waar we niet te groot voor waren en tijdens de shows, die af en toe wel heel flauw en kinderlijk waren, kroop ik strak tegen hem aan en had het liefst mijn duim in mijn mond gestoken maar dat leek me te ver gaan. Het meest genoot ik echter van het samenzijn met Stefan en het gevoel van onbezorgdheid als ik samen met hem was.
Uiteindelijk was het een hele leuke dag en ik was best moe toen we ’s avonds weer thuiskwamen. Aangezien we de dag erna weer gingen werken toch maar naar mijn eigen huis gegaan want ik kon moeilijk in mijn prinsessenjurk gaan werken. Wanneer zien we elkaar weer, kom je bij mij eten, vroeg ik. Helaas moest hij ’s avonds werken dus moest ik wachten tot de vrijdag. Stiekem heb ik die week luiers gedragen op mijn werk. Met een jurk of ruime broek ging dat prima en dan bleef ik een beetje in de sfeer. Ik moest er alleen aan proberen te denken dat als ik geconcentreerd bezig was dat ik mijn duim niet in mijn mond stak. Ik betrapte er mezelf een paar keer op en bijna had een collega het gezien maar ik dacht er net op tijd aan. Grappig genoeg merkte iemand op dat je wel kon zien dat ik vakantie had gehad en een weekend weg was geweest want ze vond dat ik een dikke kont had gekregen. Ze moest eens weten dat die dikke kont een luier was!!
Het enige nadeel van het dragen van een luier was dat ik er al zo vertrouwd was mee geraakt dat ik hem onopgemerkt ook gebruikte. Bijna iedere dag moest ik mezelf verschonen op mijn werk, gelukkig had ik dat altijd bij me en als het aan de eind van de middag gebeurde deed ik dat thuis wel ook al moest ik eerst nog even boodschappen doen. De grote boodschap deed ik braaf op het toilet, op kantoor was dat natuurlijk geen optie en zonder Stefan had ik er ook geen zin aan.
Laatst bewerkt:
anoniem444
Toplid
Echt een heel mooi vervolg en ga zo door met het schrijven van deze prachtige verhalen.
Hoofdstuk 16
Gedurende de avonden hield ik mij bezig met de katoenen luiers die we hadden gekocht, die waren natuurlijk te klein en uiteindelijk slaagde ik erin met behulp van mijn naaimachine een paar luiers te veranderen in 1 grotere die zou moeten passen. Na verloop van tijd had ik het door en had ik een aantal bruikbare versies. Veiligheidsspelden waren erbij dus daar hoefde ik niet achteraan. Stefan zou kijken naar plastic broekjes dus dat was ook gemakkelijk. Ik dacht terug aan die dag en ik was benieuwd wat hij met die riempjes van plan was en of hij er iets mee had kunnen doen zodat ze bruikbaar werden. Mijn verzameling pluche dieren had ik in de wasmachine met de katoenen luiers laten meedraaien dus die lagen schoon en fris op mijn bed. De poppen lagen bij Stefan en de box speeltjes waren daar kennelijk ook beland want ze zaten niet in mijn tassen.
Op donderdagavond stuurde ik hem een berichtje of ik de dag daarna naar hem zou gaan of dat hij naar mij zou komen, maar hij had het kennelijk druk want ik kreeg geen antwoord. Pas op vrijdagmiddag stuurde hij bericht retour. Hij was voor zijn werk in het buitenland geweest en net thuis. Hij ging zich opfrissen en dan kwam hij naar mij toe, als ik niets in huis had gehaald voor het eten dan lieten we wel iets bezorgen of we gingen uit eten. Ik wist dat ik alles in huis had voor een lekkere salade en frietjes bakken was ook geen probleem. In mijn vriezer lagen ook snacks dus wat mij betreft gingen we de deur niet uit en kwam er ook niemand aan de deur. Ik wou hem helemaal voor mijzelf en geen pottenkijkers in de buurt. Ik kon nauwelijks wachten tot het tijd was, wimpelde een uitnodiging om iets te gaan drinken met de collega’s af met een smoesje en ging snel naar huis. Hij kwam net aanrijden toen ik mijn voordeur opendeed dus dat kwam goed uit.
Hij zag er inderdaad wat vermoeid uit, het bleek dat het buitenland tripje vrij verrassend was geweest en hij was op de dinsdagavond al vertrokken. Echt gelukkig was hij er niet mee maar hij wou niet zeggen wat hem dwars zat. Dat zijn problemen voor de toekomst was het enige dat hij vertelde maar dit weekend is nu voor ons tweetjes. Hij was heel stilletjes tijdens het eten en ook de avond kwam maar niet op gang. In eerste instantie verweet ik het aan zijn vermoeidheid maar uiteindelijk was ik het beu. Nu vertel, wat is er aan de hand. Het weekend zou voor ons tweetjes zijn maar tot nu toe vieren we allebei ons eigen weekend. Hoe zit dat met je werk want zo hebben er we er geen van beide iets aan. Hij ging rechtop zitten en keek me aan. Ik word overgeplaatst zei hij, naar het buitenland. Hoe buitenland vroeg ik, België, dat is te doen. Nee, heel erg buitenland. Ze willen dat ik ga meehelpen een nieuwe vestiging op te starten. Dat is waarschijnlijk mijn toekomstige job. Als dat goed gaat schuiven ze me weer naar een nieuwe klus. Ik heb begrepen dat het Australië gaat worden en de volgende mogelijk in Nieuw-Zeeland.
Ik was even stil, hoelang duurt zo’n klus, vroeg ik. Ja, dat gaat hem niet worden Babette, we hebben het over de komende jaren en niet over een paar weken. Hiervoor ben ik voor dit bedrijf gaan werken maar ik had niet gedacht dat mijn kans al zo snel zou komen. Ze zijn heel tevreden over mijn werk en dit is een hele stevige promotie. Nog geen maand geleden zou ik een gat in de lucht hebben gesprongen maar nu voelt het heel dubbel. We kennen elkaar nog maar net maar verder dan het beleven van een fantasie zijn we nog niet gekomen. Ik zeg dit voordat je je gekke gedachten in het hoofd haalt om mee te gaan. Dat kan gewoon niet want ik zal in eerste instantie voornamelijk in hotels gaan slapen dus nu weet je waarom ik zo zwijgzaam ben. Ik moet hier heel diep over nadenken. Dat snap ik, zei ik maar ik heb het gevoel dat je je keuze al hebt gemaakt en die keuze moet je ook maken. Zoals je zegt, we hebben nog niet eens uitgesproken dat we verliefd zijn of iets dergelijks, we hebben alleen maar een spel gespeeld en dat spel gaat straks eindigen. Maar ik wil niet dat het eindigt, alleen weet ik niet hoe dat kan, nogmaals ik moet nadenken en misschien geeft de komende tijd raad. Hoeveel komende tijd? Oh, nog wel een paar maand, zei hij. Dus was er nog hoop, concludeerde ik en hoop doet leven.
Gedurende de avonden hield ik mij bezig met de katoenen luiers die we hadden gekocht, die waren natuurlijk te klein en uiteindelijk slaagde ik erin met behulp van mijn naaimachine een paar luiers te veranderen in 1 grotere die zou moeten passen. Na verloop van tijd had ik het door en had ik een aantal bruikbare versies. Veiligheidsspelden waren erbij dus daar hoefde ik niet achteraan. Stefan zou kijken naar plastic broekjes dus dat was ook gemakkelijk. Ik dacht terug aan die dag en ik was benieuwd wat hij met die riempjes van plan was en of hij er iets mee had kunnen doen zodat ze bruikbaar werden. Mijn verzameling pluche dieren had ik in de wasmachine met de katoenen luiers laten meedraaien dus die lagen schoon en fris op mijn bed. De poppen lagen bij Stefan en de box speeltjes waren daar kennelijk ook beland want ze zaten niet in mijn tassen.
Op donderdagavond stuurde ik hem een berichtje of ik de dag daarna naar hem zou gaan of dat hij naar mij zou komen, maar hij had het kennelijk druk want ik kreeg geen antwoord. Pas op vrijdagmiddag stuurde hij bericht retour. Hij was voor zijn werk in het buitenland geweest en net thuis. Hij ging zich opfrissen en dan kwam hij naar mij toe, als ik niets in huis had gehaald voor het eten dan lieten we wel iets bezorgen of we gingen uit eten. Ik wist dat ik alles in huis had voor een lekkere salade en frietjes bakken was ook geen probleem. In mijn vriezer lagen ook snacks dus wat mij betreft gingen we de deur niet uit en kwam er ook niemand aan de deur. Ik wou hem helemaal voor mijzelf en geen pottenkijkers in de buurt. Ik kon nauwelijks wachten tot het tijd was, wimpelde een uitnodiging om iets te gaan drinken met de collega’s af met een smoesje en ging snel naar huis. Hij kwam net aanrijden toen ik mijn voordeur opendeed dus dat kwam goed uit.
Hij zag er inderdaad wat vermoeid uit, het bleek dat het buitenland tripje vrij verrassend was geweest en hij was op de dinsdagavond al vertrokken. Echt gelukkig was hij er niet mee maar hij wou niet zeggen wat hem dwars zat. Dat zijn problemen voor de toekomst was het enige dat hij vertelde maar dit weekend is nu voor ons tweetjes. Hij was heel stilletjes tijdens het eten en ook de avond kwam maar niet op gang. In eerste instantie verweet ik het aan zijn vermoeidheid maar uiteindelijk was ik het beu. Nu vertel, wat is er aan de hand. Het weekend zou voor ons tweetjes zijn maar tot nu toe vieren we allebei ons eigen weekend. Hoe zit dat met je werk want zo hebben er we er geen van beide iets aan. Hij ging rechtop zitten en keek me aan. Ik word overgeplaatst zei hij, naar het buitenland. Hoe buitenland vroeg ik, België, dat is te doen. Nee, heel erg buitenland. Ze willen dat ik ga meehelpen een nieuwe vestiging op te starten. Dat is waarschijnlijk mijn toekomstige job. Als dat goed gaat schuiven ze me weer naar een nieuwe klus. Ik heb begrepen dat het Australië gaat worden en de volgende mogelijk in Nieuw-Zeeland.
Ik was even stil, hoelang duurt zo’n klus, vroeg ik. Ja, dat gaat hem niet worden Babette, we hebben het over de komende jaren en niet over een paar weken. Hiervoor ben ik voor dit bedrijf gaan werken maar ik had niet gedacht dat mijn kans al zo snel zou komen. Ze zijn heel tevreden over mijn werk en dit is een hele stevige promotie. Nog geen maand geleden zou ik een gat in de lucht hebben gesprongen maar nu voelt het heel dubbel. We kennen elkaar nog maar net maar verder dan het beleven van een fantasie zijn we nog niet gekomen. Ik zeg dit voordat je je gekke gedachten in het hoofd haalt om mee te gaan. Dat kan gewoon niet want ik zal in eerste instantie voornamelijk in hotels gaan slapen dus nu weet je waarom ik zo zwijgzaam ben. Ik moet hier heel diep over nadenken. Dat snap ik, zei ik maar ik heb het gevoel dat je je keuze al hebt gemaakt en die keuze moet je ook maken. Zoals je zegt, we hebben nog niet eens uitgesproken dat we verliefd zijn of iets dergelijks, we hebben alleen maar een spel gespeeld en dat spel gaat straks eindigen. Maar ik wil niet dat het eindigt, alleen weet ik niet hoe dat kan, nogmaals ik moet nadenken en misschien geeft de komende tijd raad. Hoeveel komende tijd? Oh, nog wel een paar maand, zei hij. Dus was er nog hoop, concludeerde ik en hoop doet leven.
Laatst bewerkt:
luierdromer
Niet geschoten is altijd mis.
Weer twee mooie hoofdstukken.
Een nieuwe baan in Australië, nog wel benieuwd of het doorgaat.
Nog meer of Babette met Stefan meegaat
Een nieuwe baan in Australië, nog wel benieuwd of het doorgaat.
Nog meer of Babette met Stefan meegaat
Luierboris
Nieuw lid
Wat een prachtig verhaal
Hoofdstuk 17
We besloten die avond geen spel te spelen en alleen maar te praten en gingen op tijd slapen om de dag erna weer fris te zijn. Nou ja, fris, na de gebruikelijke schone luier was ik weer fris. Hij had mijn werk met de katoenen luiers bewonderd en uit zijn tas kwamen een 2-tal plastic broekjes. Hé, heb je daar tijd voor gehad? Ik heb ze gelijk maandagavond nog geregeld en het pakje was niet dik, dus zat het in de brievenbus toen ik weer thuiskwam. De volgende ronde gaan we ze eens uitproberen, weet jij hoe dat moet, ik heb geen idee, Ik zal het wel uitleggen want ik had die informatie toch nodig om deze op maat te maken. Met die riempjes heb je niets meer gedaan, zeker. Toch wel, zei hij, ik had ze meegenomen en op de hotelkamer aan het prutsen geweest. Ze zijn vrij ruim gemaakt, ik moest alleen de positie van de verbindingen veranderen om meer ruimte te krijgen en daarvoor had ik wat spullen in mijn tas gestoken. Leuke bezigheidstherapie voor eenzame avonden. Ik moest lachen, al onze sombere gedachten van de avond daarvoor leken te zijn verdwenen. Ok, dus voortaan moet ik bij jou in de buurt blijven. Ja, je zult niet meer kunnen weglopen want ik houd je aan het lijntje. Woef, zei ik en deed een hondje na, jij bent de baas.
Op de ochtend gingen we boodschappen doen. Ik had één van mijn oude rokjes aangedaan en een bloesje. Ik had in mijn eigen omgeving geen behoefte aan gekke spelletjes. Dat er een luier onder zat kon toch niemand zien. We liepen nog even door het winkelcentrum waar de supermarkt zat en zagen dat het kledingwinkeltje uitverkoop had. Ik zag een leuk rokje in een A-lijn met ruches, ik zou het een tijd geleden geen blik waardig hebben gekeurd maar mijn smaak was kennelijk veranderd. Dit zag er jeugdig uit maar toch bedoeld voor volwassenen. Stefan had een mooie jurk gezien in één van de rekken die aan zo’n jaren ’50 jurk deed denken waar een petticoat onder moest. De verkoopster hoorde het en zei dat ze die nog in het magazijn had liggen maar dat die iets te lang was voor de jurk zodat die net onder de jurk uitkwam. Ik paste het geheel en was er gelijk verliefd op. Ze had ook nog een sjaaltje en riem die erbij hoorden en we kregen er van die sokjes bij. Staat ook leuk met kousen en jarretelles zei ze, die hebben ze in de lingeriewinkel verderop wel. Buiten keek ik Stefan aan, vind jij zoiets leuk? Wat, zei Stefan. Nou, sexy lingerie, ik weet dat het niet gelijk bij een kinderlijke outfit met luiers past maar kan ook wel eens leuk zijn voor de afwisseling of als we eens chique uit gaan eten.
Laten we gaan kijken, zei Stefan. Het zou best weleens iets kunnen zijn, ik heb er eigenlijk nooit over nagedacht. In de lingeriewinkel zagen we al snel in dat we een klein probleem hadden. De verkoopster was bezig met een andere klant en ze keek constant mee in het pashokje om te kijken of alles wel goed paste. Dat wordt listig met een luier, fluisterde ik. Ga even naar het openbare toilet en doe je luier af fluisterde hij terug. Weer listig zei ik, ik heb geen ondergoed bij me en je mag in dit soort winkels alleen een slipje passen over je eigen ondergoed. Koop er ééntje bij de Zeeman of Wibra of hoe dat ook heet verderop in de straat, de goedkoopste is goed genoeg. Snel ging ik er één kopen, trok het aan in ruil voor mijn luier en net toen ik terugkwam was de klant voor ons aan het afrekenen. Perfect getimed, dacht ik nog.
De verkoopster liet ons het één en ander zien en vroeg naar onze voorkeur. We lieten de jurk zien en vertelden dat het bij zo’n jurk moest passen. Dan nemen jullie beter een wit setje met lichtbruine kousen. Dat is er eigenlijk het mooiste bij. Ik heb een iets ouderwetser type gordeltje dat er mooi bij hoort. Die zijn wat breder en hebben clips van metaal en niet van plastic en ik heb ook wel een bijbehorend slipje en bh in je maat. Het passen verliep nu zonder problemen, de verkoopster kwam wel steeds kijken maar mijn luier zat veilig in mijn rugzak. We besloten het geheel te kopen en namen 2 paar kousen mee die ze ons had aangeraden. In het pashokje deed ik mijn luier weer aan. Dat boodschappen doen was iets uitgelopen maar het verzette onze gedachten prima.
Toen we terug naar huis liepen realiseerde ik me dat ik voortaan toch beter een reserveslipje moest meenemen. Je weet maar nooit. Een jurk met petticoat en kousen met jarretelles, ik had nooit gedacht dat ik dat ik daarin zou rondlopen en eigenlijk verbaasde ik me dat hij dat leuk vond maar het bevestigde de conclusie dat we elkaar buiten het luierspel om nog nauwelijks kenden. We vonden elkaar leuk en we gingen op in onze fantasiewereld maar dieper dan dat waren we nog niet geraakt. Mijn luier begon stilletjes aan wat door te hangen dus een verschoonbeurt en tevens de kennismaking met de katoenen luiers was niet ver weg. Benieuwd hoe dat zou gaan.
We besloten die avond geen spel te spelen en alleen maar te praten en gingen op tijd slapen om de dag erna weer fris te zijn. Nou ja, fris, na de gebruikelijke schone luier was ik weer fris. Hij had mijn werk met de katoenen luiers bewonderd en uit zijn tas kwamen een 2-tal plastic broekjes. Hé, heb je daar tijd voor gehad? Ik heb ze gelijk maandagavond nog geregeld en het pakje was niet dik, dus zat het in de brievenbus toen ik weer thuiskwam. De volgende ronde gaan we ze eens uitproberen, weet jij hoe dat moet, ik heb geen idee, Ik zal het wel uitleggen want ik had die informatie toch nodig om deze op maat te maken. Met die riempjes heb je niets meer gedaan, zeker. Toch wel, zei hij, ik had ze meegenomen en op de hotelkamer aan het prutsen geweest. Ze zijn vrij ruim gemaakt, ik moest alleen de positie van de verbindingen veranderen om meer ruimte te krijgen en daarvoor had ik wat spullen in mijn tas gestoken. Leuke bezigheidstherapie voor eenzame avonden. Ik moest lachen, al onze sombere gedachten van de avond daarvoor leken te zijn verdwenen. Ok, dus voortaan moet ik bij jou in de buurt blijven. Ja, je zult niet meer kunnen weglopen want ik houd je aan het lijntje. Woef, zei ik en deed een hondje na, jij bent de baas.
Op de ochtend gingen we boodschappen doen. Ik had één van mijn oude rokjes aangedaan en een bloesje. Ik had in mijn eigen omgeving geen behoefte aan gekke spelletjes. Dat er een luier onder zat kon toch niemand zien. We liepen nog even door het winkelcentrum waar de supermarkt zat en zagen dat het kledingwinkeltje uitverkoop had. Ik zag een leuk rokje in een A-lijn met ruches, ik zou het een tijd geleden geen blik waardig hebben gekeurd maar mijn smaak was kennelijk veranderd. Dit zag er jeugdig uit maar toch bedoeld voor volwassenen. Stefan had een mooie jurk gezien in één van de rekken die aan zo’n jaren ’50 jurk deed denken waar een petticoat onder moest. De verkoopster hoorde het en zei dat ze die nog in het magazijn had liggen maar dat die iets te lang was voor de jurk zodat die net onder de jurk uitkwam. Ik paste het geheel en was er gelijk verliefd op. Ze had ook nog een sjaaltje en riem die erbij hoorden en we kregen er van die sokjes bij. Staat ook leuk met kousen en jarretelles zei ze, die hebben ze in de lingeriewinkel verderop wel. Buiten keek ik Stefan aan, vind jij zoiets leuk? Wat, zei Stefan. Nou, sexy lingerie, ik weet dat het niet gelijk bij een kinderlijke outfit met luiers past maar kan ook wel eens leuk zijn voor de afwisseling of als we eens chique uit gaan eten.
Laten we gaan kijken, zei Stefan. Het zou best weleens iets kunnen zijn, ik heb er eigenlijk nooit over nagedacht. In de lingeriewinkel zagen we al snel in dat we een klein probleem hadden. De verkoopster was bezig met een andere klant en ze keek constant mee in het pashokje om te kijken of alles wel goed paste. Dat wordt listig met een luier, fluisterde ik. Ga even naar het openbare toilet en doe je luier af fluisterde hij terug. Weer listig zei ik, ik heb geen ondergoed bij me en je mag in dit soort winkels alleen een slipje passen over je eigen ondergoed. Koop er ééntje bij de Zeeman of Wibra of hoe dat ook heet verderop in de straat, de goedkoopste is goed genoeg. Snel ging ik er één kopen, trok het aan in ruil voor mijn luier en net toen ik terugkwam was de klant voor ons aan het afrekenen. Perfect getimed, dacht ik nog.
De verkoopster liet ons het één en ander zien en vroeg naar onze voorkeur. We lieten de jurk zien en vertelden dat het bij zo’n jurk moest passen. Dan nemen jullie beter een wit setje met lichtbruine kousen. Dat is er eigenlijk het mooiste bij. Ik heb een iets ouderwetser type gordeltje dat er mooi bij hoort. Die zijn wat breder en hebben clips van metaal en niet van plastic en ik heb ook wel een bijbehorend slipje en bh in je maat. Het passen verliep nu zonder problemen, de verkoopster kwam wel steeds kijken maar mijn luier zat veilig in mijn rugzak. We besloten het geheel te kopen en namen 2 paar kousen mee die ze ons had aangeraden. In het pashokje deed ik mijn luier weer aan. Dat boodschappen doen was iets uitgelopen maar het verzette onze gedachten prima.
Toen we terug naar huis liepen realiseerde ik me dat ik voortaan toch beter een reserveslipje moest meenemen. Je weet maar nooit. Een jurk met petticoat en kousen met jarretelles, ik had nooit gedacht dat ik dat ik daarin zou rondlopen en eigenlijk verbaasde ik me dat hij dat leuk vond maar het bevestigde de conclusie dat we elkaar buiten het luierspel om nog nauwelijks kenden. We vonden elkaar leuk en we gingen op in onze fantasiewereld maar dieper dan dat waren we nog niet geraakt. Mijn luier begon stilletjes aan wat door te hangen dus een verschoonbeurt en tevens de kennismaking met de katoenen luiers was niet ver weg. Benieuwd hoe dat zou gaan.
luierdromer
Niet geschoten is altijd mis.
Mooi hoofdstuk, benieuwd naar het elkaar beter leren kennen
Hoofdstuk 18
Die verschoonbeurt was inderdaad al snel aan de orde, ook Stefan had na een klein tikje op mijn kont al door dat ik een schone luier nodig had. Ik pakte mijn stapeltje katoenen luiers en liet aan Stefan zien hoe hij die moest vouwen. Ik had babypoeder gekocht en zalf want ik had gelezen dat dit wel nodig was om uitslag te voorkomen, tevens had ik een soort van inleggers gekocht die ervoor zorgden dat de luier niet al te vies als ik in mijn broek zou poepen. Stefan smeerde mijn schaamstreek in met zalf en strooide er babypoeder overheen. Daarna vouwde hij de luier dicht en zette hem vast met de veiligheidsspelden. Ik kreeg er een plastic broek overheen die met drukknoopjes dicht ging. Daarna een romper en het pakketje was klaar. Mijn nieuwe jurk kreeg ik niet aan maar het werd mijn korte tuinbroek. Ik keek in de spiegel om het resultaat te bewonderen en ik zag de bolling in mijn tuinbroek die duidelijk aangaf dat er iets meer onder zat dan een slipje of de standaard wegwerp luier. Het gevoel was even wennen, dit zat losser en sloot niet zo goed aan als mijn normale luiers en ik voelde de randjes van het plastic broekje op mijn bovenbenen. Kwestie van wennen waarschijnlijk en ik vroeg me af hoe het zou voelen als ik erin zou plassen. We dronken wat en Stefan stelde voor om te gaan wandelen in de bossen. Met de auto reden we ernaar toe en zoals ik al had verwacht en gehoopt haalde Stefan de riempjes, die wat weghadden van een soort van harnasje, tevoorschijn. Met het losse uiteinde kon Stefan mij terugtrekken als ik van hem weg zou lopen. Het was rond deze tijd heel rustig en we liepen het bospad af. Natuurlijk gedroeg ik mij als een klein kind en liep van het pad om zogenaamd iets te bekijken of ik liep plotseling sneller. Ik kreeg dan gelijk een corrigerende snok aan het riempje waardoor ik halt moest houden en weer braaf moest terugkeren naar Stefan. Ik haalde mijn speentje tevoorschijn en liep een tijdje braaf bij Stefan.
Het eerste wat ik mocht ervaren in de katoenen luier was een plasje, dat was inderdaad vreemd. Normaal gesproken absorbeerde de luier de urine en had je er geen last van maar nu werd de luier nat en bleef nat. De plastic broek was absoluut nodig anders zou ik natte plekken in mijn broek krijgen. Ik wist niet of ik dit nu zo aangenaam vond maar ik denk dat het binnen als je minder actief bent minder een probleem zou zijn. Heb je verschoning mee vroeg ik aan Stefan. Moet je ook nog nummer 2 doen of blijft het hierbij? Misschien, maar eigenlijk sta ik niet te springen om dat in deze luier te doen dus ik hou dat wel op als het zich mocht voordoen. Op een rustig plekje verschoonde Stefan mij en hij deed de natte spullen in een plastic zak. Ik heb er maar één bij dus met deze moet je het doen tot we weer thuis zijn. Ik nam mij voor om er heel goed op te letten maar het schuurde wel tijdens het lopen. Na verloop van tijd begon ik inderdaad aan het gevoel te wennen en was ik weer bezig met het ondeugende kleine meisje te spelen. Ik probeerde om Stefan te foppen als ik dacht te zien dat hij het riempje minder stevig vasthad maar hij had alles onder controle.
Iets later zagen we meer wandelaars en deed Stefan het harnasje bij me af, geen enkele noodzaak om andere mensen hiermee te confronteren. We liepen nu hand in hand en daar kon ik ook erg van genieten. Eventjes kwam het donkere gevoel weer terug over zijn werk maar een ander bruin gevoel vergde al snel mijn aandacht. Ik probeerde het op te houden en tijdens het lopen ging dat nog maar als we bleven stilstaan kreeg ik het echt lastig. Ik vermoed dat Stefan het in de gaten had want nu bleef hij wel erg vaak staan om zogenaamd een mooi plantje te bekijken of een paddenstoel. Langzaam werd de druk groter en even later zat er al iets tussen mijn billen. De rest wist ik nog binnen te houden maar dat was zeker uitstel van executie. Opnieuw bleef hij staan om wandelaars van de andere kant voorrang te geven bij een smal bruggetje dat op ons pad lag. Die mensen lachten vriendelijk en ik probeerde vriendelijk terug te lachen terwijl ik vruchteloos probeerde om mijn billen bij elkaar te houden om het één en ander tegen te houden. Wederom ontsnapte er iets maar omdat we weer gingen lopen kon ik het nog redden. Even later kreeg ik een enorme pijnscheut in mijn buik en moest ik wel stilhouden. Wat is er, vroeg Stefan, poepen was het enige dat ik nog kon uitbrengen terwijl ik vooroverboog om de pijn te kunnen verdragen. Dat was het dan, nu was er geen tegenhouden meer aan en ik poepte mijn luier vol. Oei, was dat het probleem, zei Stefan droog. Alsof je dat niet wist, gemenerik, iedere keer bewust stilhouden. Hij speelde de vermoorde onschuld maar met een lach op zijn gezicht die zijn schuld bewees.
Zoals je weet heb ik geen andere luier meer bij me maar we zijn niet ver meer van de auto dus hoef je er niet erg lang meer mee te lopen. Zoals ik al wist uit vorige gelegenheden was dat lopen een aparte ervaring en ik moest proberen een beetje normaal te lopen om niet te veel op te vallen als we wandelaars tegenkwamen. Gelukkig hield die plastic broek met de romper erover heen wel iets van de geur tegen maar toch begon ik me al goed te ruiken dus was ik blij dat we bij de auto aankwamen. Moeilijk doen om niet te gaan zitten had ik geen zin aan want dat hield ik toch niet vol dus dan maar beter korte pijn. Ik liet me op de stoel zakken en onderging lijdzaam hoe de bruine brij niet alleen naar boven kroop maar ook een uitgang zocht richting mijn bovenbenen. Dat zou een aangenaam schoonmaakklusje voor hem worden als we thuiskwamen. Ik doe de raampjes maar weer omlaag, kleine broekpoeper van me, dan is de rit naar huis wat beter uit te houden. Eigen schuld, beweerde ik, terwijl ik zocht naar een betere zithouding die er niet was. Het enige dat mijn geschuif veroorzaakte was dat er zich langzaam iets richting mijn onderrug verplaatste dus bleef ik iets rechterop zitten. Dat ging goed totdat Stefan plotseling moest remmen, ik naar voren schoot en daarna door de kracht van de veiligheidsriem weer teruggedrukt werd tegen de stoel. Dat ging maar net goed en ik kreeg angstige visioenen van een verkeersongeluk en dat ik in deze toestand naar een ziekenhuis zou moeten. Wat zouden die vreemd opkijken.
Thuis aangekomen was het eerste dit ik wilde verlost te worden van mijn vieze luier maar Stefan ging rustig achter zijn laptop zitten en verklaarde dat hij nog even een mailtje moest versturen. Ik begon te protesteren want dat kende ik wel, als hij één keer begon met mailen dat was hij meestal niet snel klaar. Speel nog maar even, die vieze luier loopt niet weg en ik moet je denk ik toch onder de douche zetten om je schoon te krijgen. Niet weglopen mopperde ik, de inhoud is druk bezig met weg te lopen en ik weet niet hoe lang die luier en plastic broek dat kunnen verhinderen. Hij was meedogenloos en dook in zijn mailbox, ik besloot dan maar wat te gaan spelen op de grond, dan moest hij het zelf maar weten. Ik hoefde tenslotte de zooi niet schoon te maken. Bewust ging ik af en toe op mijn kont zitten, dan weer op mijn buik en rug te draaien. Ik voelde hoe mijn romper aan mijn rug begon te plakken maar ik trok me er niets van aan. Eindelijk sloot hij zijn laptop, trok me aan mijn armen van de grond en duwde me richting de badkamer. Viezerik zei hij, wees blij dat ik je niet buiten afspuit met een tuinslang. Ik moest giechelen want dat zou een aangenaam schouwspel zijn voor de buren. Hij stripte de kleding van me af en zoals ik al dacht was zelfs mijn romper al vies. Daarna spoelde hij me af onder de douche en mocht ik zelf een uitgebreide douchebeurt nemen met bodywash en shampoo. Hij pakte een emmer met sop en stak de vieze spullen erin. Dat is het nadeel van die katoenen luiers, je moet ze wassen.
Die verschoonbeurt was inderdaad al snel aan de orde, ook Stefan had na een klein tikje op mijn kont al door dat ik een schone luier nodig had. Ik pakte mijn stapeltje katoenen luiers en liet aan Stefan zien hoe hij die moest vouwen. Ik had babypoeder gekocht en zalf want ik had gelezen dat dit wel nodig was om uitslag te voorkomen, tevens had ik een soort van inleggers gekocht die ervoor zorgden dat de luier niet al te vies als ik in mijn broek zou poepen. Stefan smeerde mijn schaamstreek in met zalf en strooide er babypoeder overheen. Daarna vouwde hij de luier dicht en zette hem vast met de veiligheidsspelden. Ik kreeg er een plastic broek overheen die met drukknoopjes dicht ging. Daarna een romper en het pakketje was klaar. Mijn nieuwe jurk kreeg ik niet aan maar het werd mijn korte tuinbroek. Ik keek in de spiegel om het resultaat te bewonderen en ik zag de bolling in mijn tuinbroek die duidelijk aangaf dat er iets meer onder zat dan een slipje of de standaard wegwerp luier. Het gevoel was even wennen, dit zat losser en sloot niet zo goed aan als mijn normale luiers en ik voelde de randjes van het plastic broekje op mijn bovenbenen. Kwestie van wennen waarschijnlijk en ik vroeg me af hoe het zou voelen als ik erin zou plassen. We dronken wat en Stefan stelde voor om te gaan wandelen in de bossen. Met de auto reden we ernaar toe en zoals ik al had verwacht en gehoopt haalde Stefan de riempjes, die wat weghadden van een soort van harnasje, tevoorschijn. Met het losse uiteinde kon Stefan mij terugtrekken als ik van hem weg zou lopen. Het was rond deze tijd heel rustig en we liepen het bospad af. Natuurlijk gedroeg ik mij als een klein kind en liep van het pad om zogenaamd iets te bekijken of ik liep plotseling sneller. Ik kreeg dan gelijk een corrigerende snok aan het riempje waardoor ik halt moest houden en weer braaf moest terugkeren naar Stefan. Ik haalde mijn speentje tevoorschijn en liep een tijdje braaf bij Stefan.
Het eerste wat ik mocht ervaren in de katoenen luier was een plasje, dat was inderdaad vreemd. Normaal gesproken absorbeerde de luier de urine en had je er geen last van maar nu werd de luier nat en bleef nat. De plastic broek was absoluut nodig anders zou ik natte plekken in mijn broek krijgen. Ik wist niet of ik dit nu zo aangenaam vond maar ik denk dat het binnen als je minder actief bent minder een probleem zou zijn. Heb je verschoning mee vroeg ik aan Stefan. Moet je ook nog nummer 2 doen of blijft het hierbij? Misschien, maar eigenlijk sta ik niet te springen om dat in deze luier te doen dus ik hou dat wel op als het zich mocht voordoen. Op een rustig plekje verschoonde Stefan mij en hij deed de natte spullen in een plastic zak. Ik heb er maar één bij dus met deze moet je het doen tot we weer thuis zijn. Ik nam mij voor om er heel goed op te letten maar het schuurde wel tijdens het lopen. Na verloop van tijd begon ik inderdaad aan het gevoel te wennen en was ik weer bezig met het ondeugende kleine meisje te spelen. Ik probeerde om Stefan te foppen als ik dacht te zien dat hij het riempje minder stevig vasthad maar hij had alles onder controle.
Iets later zagen we meer wandelaars en deed Stefan het harnasje bij me af, geen enkele noodzaak om andere mensen hiermee te confronteren. We liepen nu hand in hand en daar kon ik ook erg van genieten. Eventjes kwam het donkere gevoel weer terug over zijn werk maar een ander bruin gevoel vergde al snel mijn aandacht. Ik probeerde het op te houden en tijdens het lopen ging dat nog maar als we bleven stilstaan kreeg ik het echt lastig. Ik vermoed dat Stefan het in de gaten had want nu bleef hij wel erg vaak staan om zogenaamd een mooi plantje te bekijken of een paddenstoel. Langzaam werd de druk groter en even later zat er al iets tussen mijn billen. De rest wist ik nog binnen te houden maar dat was zeker uitstel van executie. Opnieuw bleef hij staan om wandelaars van de andere kant voorrang te geven bij een smal bruggetje dat op ons pad lag. Die mensen lachten vriendelijk en ik probeerde vriendelijk terug te lachen terwijl ik vruchteloos probeerde om mijn billen bij elkaar te houden om het één en ander tegen te houden. Wederom ontsnapte er iets maar omdat we weer gingen lopen kon ik het nog redden. Even later kreeg ik een enorme pijnscheut in mijn buik en moest ik wel stilhouden. Wat is er, vroeg Stefan, poepen was het enige dat ik nog kon uitbrengen terwijl ik vooroverboog om de pijn te kunnen verdragen. Dat was het dan, nu was er geen tegenhouden meer aan en ik poepte mijn luier vol. Oei, was dat het probleem, zei Stefan droog. Alsof je dat niet wist, gemenerik, iedere keer bewust stilhouden. Hij speelde de vermoorde onschuld maar met een lach op zijn gezicht die zijn schuld bewees.
Zoals je weet heb ik geen andere luier meer bij me maar we zijn niet ver meer van de auto dus hoef je er niet erg lang meer mee te lopen. Zoals ik al wist uit vorige gelegenheden was dat lopen een aparte ervaring en ik moest proberen een beetje normaal te lopen om niet te veel op te vallen als we wandelaars tegenkwamen. Gelukkig hield die plastic broek met de romper erover heen wel iets van de geur tegen maar toch begon ik me al goed te ruiken dus was ik blij dat we bij de auto aankwamen. Moeilijk doen om niet te gaan zitten had ik geen zin aan want dat hield ik toch niet vol dus dan maar beter korte pijn. Ik liet me op de stoel zakken en onderging lijdzaam hoe de bruine brij niet alleen naar boven kroop maar ook een uitgang zocht richting mijn bovenbenen. Dat zou een aangenaam schoonmaakklusje voor hem worden als we thuiskwamen. Ik doe de raampjes maar weer omlaag, kleine broekpoeper van me, dan is de rit naar huis wat beter uit te houden. Eigen schuld, beweerde ik, terwijl ik zocht naar een betere zithouding die er niet was. Het enige dat mijn geschuif veroorzaakte was dat er zich langzaam iets richting mijn onderrug verplaatste dus bleef ik iets rechterop zitten. Dat ging goed totdat Stefan plotseling moest remmen, ik naar voren schoot en daarna door de kracht van de veiligheidsriem weer teruggedrukt werd tegen de stoel. Dat ging maar net goed en ik kreeg angstige visioenen van een verkeersongeluk en dat ik in deze toestand naar een ziekenhuis zou moeten. Wat zouden die vreemd opkijken.
Thuis aangekomen was het eerste dit ik wilde verlost te worden van mijn vieze luier maar Stefan ging rustig achter zijn laptop zitten en verklaarde dat hij nog even een mailtje moest versturen. Ik begon te protesteren want dat kende ik wel, als hij één keer begon met mailen dat was hij meestal niet snel klaar. Speel nog maar even, die vieze luier loopt niet weg en ik moet je denk ik toch onder de douche zetten om je schoon te krijgen. Niet weglopen mopperde ik, de inhoud is druk bezig met weg te lopen en ik weet niet hoe lang die luier en plastic broek dat kunnen verhinderen. Hij was meedogenloos en dook in zijn mailbox, ik besloot dan maar wat te gaan spelen op de grond, dan moest hij het zelf maar weten. Ik hoefde tenslotte de zooi niet schoon te maken. Bewust ging ik af en toe op mijn kont zitten, dan weer op mijn buik en rug te draaien. Ik voelde hoe mijn romper aan mijn rug begon te plakken maar ik trok me er niets van aan. Eindelijk sloot hij zijn laptop, trok me aan mijn armen van de grond en duwde me richting de badkamer. Viezerik zei hij, wees blij dat ik je niet buiten afspuit met een tuinslang. Ik moest giechelen want dat zou een aangenaam schouwspel zijn voor de buren. Hij stripte de kleding van me af en zoals ik al dacht was zelfs mijn romper al vies. Daarna spoelde hij me af onder de douche en mocht ik zelf een uitgebreide douchebeurt nemen met bodywash en shampoo. Hij pakte een emmer met sop en stak de vieze spullen erin. Dat is het nadeel van die katoenen luiers, je moet ze wassen.
luierdromer
Niet geschoten is altijd mis.
Prachtig hoofdstukje weer
katoenenluiers geven inderdaad een troep en veel werk.
toch benieuwd naar het vervolg
katoenenluiers geven inderdaad een troep en veel werk.
toch benieuwd naar het vervolgHoofdstuk 19
Na het douchen schakelden we toch maar weer terug op een weggooiluier. Het was een leuk experiment maar deze zaten toch prettiger. Heerlijk, dit soort dagen ik zou dat heel erg missen als je weggaat, zat er nog iets hierover in je mail? Daarom heb ik nog even in de mail gekeken maar nog niets nieuws. We gaan er ons geen zorgen over maken, wat wil je morgen gaan doen? Er is iets te doen met oldtimers morgen, misschien een leuke gelegenheid om mijn nieuwe jurk aan te doen. Het is nog geen half uurtje rijden maar dat lijkt me niets voor het harnasje en aan die katoenen luier heb ik ook geen zin. Dat snap ik, het is een goed plan, die jurk past goed bij die gelegenheid.
Na mijn vaste verschoonbeurt in de ochtend haalde ik mijn nieuwe spullen tevoorschijn. Ik besloot ook de lingerie erbij aan te trekken. Ik had er ’s nachts al over liggen nadenken maar hoe maar ik erover nadacht hij meer ik het wou uitproberen. Na enig gesukkel, ik had immers nog nooit zoiets aangehad, bekeek ik het eindresultaat in de spiegel. De luier viel misschien wat uit de toon als je het zo bekeek maar voor mij was het een extra toevoeging. Nu nog de jurk eroverheen en de riem die we hadden gekocht die mijn middel nog extra accentueerde. Ik liet het Stefan zien en die suggereerde nog iets van een haarband en een leuke ketting. Die haarband was geen probleem maar een typische ketting uit die tijd had ik niet. Op zich had ik wel schoentjes met hoge hakken maar die leken me niet zo comfortabel dus koos ik een wat lager paar met een stevige hak waarop ik prima kon wandelen.
Het ritje duurde niet lang en even later liepen we langs enkele echte oldtimers maar veelal langs grote Amerikaanse auto’s precies uit de tijd die paste bij mijn jurk. Ik had dan ook veel bekijks en ik werd zelfs gevraagd om te poseren bij enkele auto’s. Bij ééntje moest ik op de motorkap gaan zitten waardoor mijn petticoat goed zichtbaar was en misschien wel wat meer. Ik denk dat een kous en jarretelle te zien waren want die meneer werd wel erg enthousiast. Hij moest eens weten wat er nog meer onder zat! Nadat we iets gegeten en gedronken hadden wandelden we langs de kraampjes. Helaas waren die veelal gevuld met auto-onderdelen en de gebruikelijke rommel die je op een braderie tegen komt. Op een gegeven moment werden we aangesproken door iemand van de organisatie die vroeg of ik mee wou doen aan een soort verkiezingswedstrijd. Ze zochten zowel mannen als vrouwen maar kennelijk was Stefan niet leuk genoeg.
Zin om mee te doen, vroeg Stefan, ik heb eigenlijk niet meegekregen wat je kunt winnen maar misschien is het wel leuk. Ik besloot toe te geven en even later stond ik op een podium met nog enkele meisjes en een aantal jongens. De meeste waren kennelijk uitgekozen op de hoeveelheid vlees die ze lieten zien dus ik had niet het vermoeden dat ik zou winnen want ik was niet van plan om daarin mee te gaan. Het grappige was dat één van de jongens ook een typische jaren vijftig uitstraling had met vetkuif, shirt en spijkerbroek. We werden ook gelijk bij elkaar gezet en kennelijk vond het publiek het ook wel leuk want we werden met meerderheid van stemmen uitverkoren tot de beste deelnemers. Ik kreeg een tasje met waardebonnen van sponsoren en een boeket bloemen die zo te zien al een tijdje geen water had gezien. Zin om straks te dansen vroeg de jongen maar ik gaf te kennen dat ik al een partner had. Heb jij nog zin om te dansen vroeg ik aan Stefan of kun je dat niet? Ik heb ooit nog dansles gehad en een rock ’n roll dansje geleerd, dat lijkt me nu wel leuk eens te doen. Dat kan ik ook wel zei hij maar heb je een gewoon slipje mee want dat kan nogal wild zijn. Dat had ik dus sinds gisteren en ik ging snel naar een openbaar toilet. Stefan kon echt goed dansen en opeens vloog ik door de lucht en kwam met een salto weer neer. Goed dat ik de wisseltruc had gedaan want iedereen die stond te kijken had prima uitzicht tijdens mijn capriolen. Vermoeid sloten we af met een frietje en een biertje en slenterden weer terug naar onze auto.
Ik moet me nog omkleden besefte ik ineens maar het was al te laat, ik voelde hoe een scheut urine verdween in mijn slipje en er vervolgens doorheen sijpelde. Stefan, ik moet plassen en ik kan het niet meer ophouden. Ga achter de auto zitten, ik denk dat niemand je kan zien. Terwijl ik om de auto liep voelde ik letterlijk alweer nattigheid. Dit was niet te doen, ik hurkte achter de auto en trok mijn rok en petticoat omhoog zodat die in ieder geval schoon zouden blijven. Het slipje was toch al te laat en tijd om het uit te doen was er ook al niet meer want dan moest ik eerst de clips van de jarretelles nog losmaken. Voor ik het goed en wel besefte begon ik te plassen met mijn slipje nog aan. Ik probeerde het iets op zij te duwen maar gaf het uiteindelijk op, de urine liep nu toch al als een constante straal door mijn slipje op de grond. Ik concentreerde me om mijn kleding verder droog te houden en nadat ik klaar was maakte ik de clips los en schoof mijn slipje naar beneden. Het viel als een natte dweil op de grond. Stefan had in de tussentijd een luier opengevouwen op de achterbank en ik kroop voorzichtig erbovenop. De schade aan mijn kleding viel gelukkig mee dus even later zat ik naast Stefan klaar om te vertrekken. Thuis wassen we wel, zei Stefan, ik dacht dat het altijd goed ging als je geen bescherming droeg? Dat dacht ik ook maar ik ben wel naar het toilet geweest om te verwisselen maar heb niet geplast en daar bovenop nog eens een biertje was kennelijk te veel.
Ja, ja, ik denk dat mijn prinsesje voortaan gewoon een pamper aan moet doen want anders blijft ze niet droog, plaagde Stefan. Iets verontrust zweeg ik, hier was ik al een beetje bang voor. Ook op kantoor was het al eens bijna fout gegaan maar dat was bij een paar druppels gebleven en het was al een keer voorgekomen dat ik thuis nat was overdag zonder dat ik het had gemerkt. Zolang hij in de buurt was vond ik het niet erg maar ik moest er toch op gaan letten dat ik het onder controle kon houden. Hij merkte dat ik stilletjes was, wat is er zit het je dwars wat er net is gebeurd? Dat kan gebeuren en als we nog eens dit soort activiteiten gaan ondernemen moet je erop letten dat je gewoon, net zoals iedereen, tijdig naar de wc moet. Ik was al wat meer gerustgesteld en de rit naar huis verliep zonder verdere incidenten. Jammer, het weekend was alweer bijna voorbij en zoveel zouden we er misschien niet meer samen hebben.
Na het douchen schakelden we toch maar weer terug op een weggooiluier. Het was een leuk experiment maar deze zaten toch prettiger. Heerlijk, dit soort dagen ik zou dat heel erg missen als je weggaat, zat er nog iets hierover in je mail? Daarom heb ik nog even in de mail gekeken maar nog niets nieuws. We gaan er ons geen zorgen over maken, wat wil je morgen gaan doen? Er is iets te doen met oldtimers morgen, misschien een leuke gelegenheid om mijn nieuwe jurk aan te doen. Het is nog geen half uurtje rijden maar dat lijkt me niets voor het harnasje en aan die katoenen luier heb ik ook geen zin. Dat snap ik, het is een goed plan, die jurk past goed bij die gelegenheid.
Na mijn vaste verschoonbeurt in de ochtend haalde ik mijn nieuwe spullen tevoorschijn. Ik besloot ook de lingerie erbij aan te trekken. Ik had er ’s nachts al over liggen nadenken maar hoe maar ik erover nadacht hij meer ik het wou uitproberen. Na enig gesukkel, ik had immers nog nooit zoiets aangehad, bekeek ik het eindresultaat in de spiegel. De luier viel misschien wat uit de toon als je het zo bekeek maar voor mij was het een extra toevoeging. Nu nog de jurk eroverheen en de riem die we hadden gekocht die mijn middel nog extra accentueerde. Ik liet het Stefan zien en die suggereerde nog iets van een haarband en een leuke ketting. Die haarband was geen probleem maar een typische ketting uit die tijd had ik niet. Op zich had ik wel schoentjes met hoge hakken maar die leken me niet zo comfortabel dus koos ik een wat lager paar met een stevige hak waarop ik prima kon wandelen.
Het ritje duurde niet lang en even later liepen we langs enkele echte oldtimers maar veelal langs grote Amerikaanse auto’s precies uit de tijd die paste bij mijn jurk. Ik had dan ook veel bekijks en ik werd zelfs gevraagd om te poseren bij enkele auto’s. Bij ééntje moest ik op de motorkap gaan zitten waardoor mijn petticoat goed zichtbaar was en misschien wel wat meer. Ik denk dat een kous en jarretelle te zien waren want die meneer werd wel erg enthousiast. Hij moest eens weten wat er nog meer onder zat! Nadat we iets gegeten en gedronken hadden wandelden we langs de kraampjes. Helaas waren die veelal gevuld met auto-onderdelen en de gebruikelijke rommel die je op een braderie tegen komt. Op een gegeven moment werden we aangesproken door iemand van de organisatie die vroeg of ik mee wou doen aan een soort verkiezingswedstrijd. Ze zochten zowel mannen als vrouwen maar kennelijk was Stefan niet leuk genoeg.
Zin om mee te doen, vroeg Stefan, ik heb eigenlijk niet meegekregen wat je kunt winnen maar misschien is het wel leuk. Ik besloot toe te geven en even later stond ik op een podium met nog enkele meisjes en een aantal jongens. De meeste waren kennelijk uitgekozen op de hoeveelheid vlees die ze lieten zien dus ik had niet het vermoeden dat ik zou winnen want ik was niet van plan om daarin mee te gaan. Het grappige was dat één van de jongens ook een typische jaren vijftig uitstraling had met vetkuif, shirt en spijkerbroek. We werden ook gelijk bij elkaar gezet en kennelijk vond het publiek het ook wel leuk want we werden met meerderheid van stemmen uitverkoren tot de beste deelnemers. Ik kreeg een tasje met waardebonnen van sponsoren en een boeket bloemen die zo te zien al een tijdje geen water had gezien. Zin om straks te dansen vroeg de jongen maar ik gaf te kennen dat ik al een partner had. Heb jij nog zin om te dansen vroeg ik aan Stefan of kun je dat niet? Ik heb ooit nog dansles gehad en een rock ’n roll dansje geleerd, dat lijkt me nu wel leuk eens te doen. Dat kan ik ook wel zei hij maar heb je een gewoon slipje mee want dat kan nogal wild zijn. Dat had ik dus sinds gisteren en ik ging snel naar een openbaar toilet. Stefan kon echt goed dansen en opeens vloog ik door de lucht en kwam met een salto weer neer. Goed dat ik de wisseltruc had gedaan want iedereen die stond te kijken had prima uitzicht tijdens mijn capriolen. Vermoeid sloten we af met een frietje en een biertje en slenterden weer terug naar onze auto.
Ik moet me nog omkleden besefte ik ineens maar het was al te laat, ik voelde hoe een scheut urine verdween in mijn slipje en er vervolgens doorheen sijpelde. Stefan, ik moet plassen en ik kan het niet meer ophouden. Ga achter de auto zitten, ik denk dat niemand je kan zien. Terwijl ik om de auto liep voelde ik letterlijk alweer nattigheid. Dit was niet te doen, ik hurkte achter de auto en trok mijn rok en petticoat omhoog zodat die in ieder geval schoon zouden blijven. Het slipje was toch al te laat en tijd om het uit te doen was er ook al niet meer want dan moest ik eerst de clips van de jarretelles nog losmaken. Voor ik het goed en wel besefte begon ik te plassen met mijn slipje nog aan. Ik probeerde het iets op zij te duwen maar gaf het uiteindelijk op, de urine liep nu toch al als een constante straal door mijn slipje op de grond. Ik concentreerde me om mijn kleding verder droog te houden en nadat ik klaar was maakte ik de clips los en schoof mijn slipje naar beneden. Het viel als een natte dweil op de grond. Stefan had in de tussentijd een luier opengevouwen op de achterbank en ik kroop voorzichtig erbovenop. De schade aan mijn kleding viel gelukkig mee dus even later zat ik naast Stefan klaar om te vertrekken. Thuis wassen we wel, zei Stefan, ik dacht dat het altijd goed ging als je geen bescherming droeg? Dat dacht ik ook maar ik ben wel naar het toilet geweest om te verwisselen maar heb niet geplast en daar bovenop nog eens een biertje was kennelijk te veel.
Ja, ja, ik denk dat mijn prinsesje voortaan gewoon een pamper aan moet doen want anders blijft ze niet droog, plaagde Stefan. Iets verontrust zweeg ik, hier was ik al een beetje bang voor. Ook op kantoor was het al eens bijna fout gegaan maar dat was bij een paar druppels gebleven en het was al een keer voorgekomen dat ik thuis nat was overdag zonder dat ik het had gemerkt. Zolang hij in de buurt was vond ik het niet erg maar ik moest er toch op gaan letten dat ik het onder controle kon houden. Hij merkte dat ik stilletjes was, wat is er zit het je dwars wat er net is gebeurd? Dat kan gebeuren en als we nog eens dit soort activiteiten gaan ondernemen moet je erop letten dat je gewoon, net zoals iedereen, tijdig naar de wc moet. Ik was al wat meer gerustgesteld en de rit naar huis verliep zonder verdere incidenten. Jammer, het weekend was alweer bijna voorbij en zoveel zouden we er misschien niet meer samen hebben.
luierdromer
Niet geschoten is altijd mis.
Mooi weer, gelukkig goed afgelopen
Hoofdstuk 20
De dagen daarna bevestigden mijn vermoedens ook op kantoor had ik nu echt bescherming nodig. Kennelijk was ik dermate gewend geraakt aan het niet onmiddellijk naar de wc gaan dat het regelmatig mis ging. Ik kon niet anders dan ook overdag maar een luier aan te doen en ik ging veel meer naar het toilet dan anders. Het was ook een paar van mijn collega’s opgevallen en ik deed het af met het smoesje dat ik last had van een blaasontsteking, gelukkig accepteerden ze dat en het was de rest nog niet opgevallen. Thuisgekomen kon ik mij iedere namiddag verschonen en na een aantal dagen was dat een soort van gewenning geworden hoewel ik me iedere dag voornam dat het niet ging gebeuren. Uiteindelijk maakte ik op aandrang van mijn collega’s een afspraak bij mijn huisarts om mijn “probleem” te bespreken, die stuurde mij weer door naar een specialist. Die kon natuurlijk niets bijzonders vinden en het enige positieve was dat hij bescherming voorschreef waardoor de verzekering nu ging meebetalen aan mijn luiergebruik.
Het voordeel daarvan was dat ik dit nu ook op kantoor kon vertellen aan enkele collega’s die het heel vervelend voor mij vonden en zeer sympathiek en bezorgd reageerden. Dus nu liep ik geen kans meer om betrapt te worden maar was het geaccepteerd en maakten ze er een soort van spelletje van om te kijken of het niet opviel bij de verschillende outfits die ik op kantoor droeg. De week daarop moest ik met één van mijn collega’s naar een vergadering en die herinnerde mij er steeds heel moederlijk aan of ik niet naar de wc moest of dat het misschien tijd was voor verschoning. Ze had nog kleine kinderen en schoot dus automatisch in die routine en stiekem vond ik dat heel leuk. Op een gegeven moment was het haar ook zelf opgevallen dat ze mij liep te bemoederen want ze betrapte zich erop dat ze behalve het herinneren aan het toilet ook begon te zeggen dat ik mijn koffie of water op moest drinken, mijn brood moest opeten en mijn spullen weer netjes in mijn tas moest doen. Op de terugweg bood ze haar verontschuldigingen aan die ik natuurlijk accepteerde en zei dat ik het wel grappig had gevonden dat ze zo moederlijk voor me had proberen te zorgen. Daarna kwam het gesprek op de kinderen en voor ik wist had ik er een baantje als oppas bij. Ze merkte gevat op dat het wel een vreemde situatie zou zijn dat haar oudste dochter net zindelijk was en dat de oppas het niet zou zijn waar we allebei om moesten lachen. Ik had dat natuurlijk lang geleden al eens meegemaakt met mijn jongere stiefzusje maar dat besloot ik voor mij te houden. Op zich had ik wel zin om af en toe eens op te passen dus ik was benieuwd of ze er nog aan zou denken tegen de tijd dat het nodig zou zijn.
Dat moment kwam al vrij snel, ik had al snel door dat die vraag niet uit de lucht was komen vallen want het theateruitje van mijn collega was al lang daarvoor geboekt en haar vaste oppas was gaan studeren. Het was op een woensdag dus dat zat mijn weekend activiteiten niet in de weg. We hadden afgesproken dat ik mee zou eten waardoor de kinderen aan mij konden wennen. Ze had 2 dochtertjes van bijna 5 en 3 jaar oud. Tess de oudste zoals gezegd al wel zindelijk en Karlijn de jongste overdag ook al. Karlijn had onder luid protest al haar nachtspullen aangekregen en haar zus liep ook al in haar nachthemd maar mocht nog even spelen na het eten. Ze vonden me gelijk leuk en de jongste ging zonder problemen slapen nadat ik een verhaaltje had voorgelezen en met haar knuffels een spel had gespeeld. Tess zat beneden nog televisie te kijken en tegen halfacht ging ze braaf mee naar boven. Ook zij moest voorgelezen worden en kroop bij mij op schoot. Dat vond ik wel even spannend want ik had al gevoeld dat ik zelf aan verschoning toe was. Op het moment dat ze in bed kroop keek ze me ondeugend aan en zei dat het ons geheimpje was. Ik keek haar verbaasd aan, wat is ons geheimpje vroeg ik. Nou zei ze, dat jij het in je luier hebt gedaan, alsof het de gewoonste zaak wereld was.
Zo, daar hoefde ik me ook geen zorgen meer over te maken. Kinderen kunnen gewoon heel eerlijk en direct zijn en dit kleine dametje was hierop geen uitzondering. Dat kan nog wat worden in het vervolg. In ieder geval ging ze braaf slapen en ik had verder een rustige avond totdat mijn collega weer thuiskwam. Alles goed verlopen, vroeg ze en ik bekende het voorval met Tess. Ik liep het risico dat Tess thuis misschien nog vragen ging stellen dus was het maar beter dat ze het wist. Mijn collega moest lachen, ik denk niet dat ik die vragen hoef te beantwoorden, als ze iets wil weten zal ze het zelf wel aan je vragen. Ze is bepaald niet op haar mondje gevallen dus hou er maar rekening mee bij de volgende keer dat je komt. We wensten elkaar een prettige avond en ze zei dat ze me mogelijk binnenkort nog eens ging vragen. Geen probleem, ik vond het leuk om te doen. Een beetje beschaamd ging ik naar huis, dit had ik niet aan zien komen, betrapt worden door een kleuter van 5 jaar, maar goed het kon maar duidelijk zijn en misschien was ze het de volgende keer al weer vergeten.
De dagen daarna bevestigden mijn vermoedens ook op kantoor had ik nu echt bescherming nodig. Kennelijk was ik dermate gewend geraakt aan het niet onmiddellijk naar de wc gaan dat het regelmatig mis ging. Ik kon niet anders dan ook overdag maar een luier aan te doen en ik ging veel meer naar het toilet dan anders. Het was ook een paar van mijn collega’s opgevallen en ik deed het af met het smoesje dat ik last had van een blaasontsteking, gelukkig accepteerden ze dat en het was de rest nog niet opgevallen. Thuisgekomen kon ik mij iedere namiddag verschonen en na een aantal dagen was dat een soort van gewenning geworden hoewel ik me iedere dag voornam dat het niet ging gebeuren. Uiteindelijk maakte ik op aandrang van mijn collega’s een afspraak bij mijn huisarts om mijn “probleem” te bespreken, die stuurde mij weer door naar een specialist. Die kon natuurlijk niets bijzonders vinden en het enige positieve was dat hij bescherming voorschreef waardoor de verzekering nu ging meebetalen aan mijn luiergebruik.
Het voordeel daarvan was dat ik dit nu ook op kantoor kon vertellen aan enkele collega’s die het heel vervelend voor mij vonden en zeer sympathiek en bezorgd reageerden. Dus nu liep ik geen kans meer om betrapt te worden maar was het geaccepteerd en maakten ze er een soort van spelletje van om te kijken of het niet opviel bij de verschillende outfits die ik op kantoor droeg. De week daarop moest ik met één van mijn collega’s naar een vergadering en die herinnerde mij er steeds heel moederlijk aan of ik niet naar de wc moest of dat het misschien tijd was voor verschoning. Ze had nog kleine kinderen en schoot dus automatisch in die routine en stiekem vond ik dat heel leuk. Op een gegeven moment was het haar ook zelf opgevallen dat ze mij liep te bemoederen want ze betrapte zich erop dat ze behalve het herinneren aan het toilet ook begon te zeggen dat ik mijn koffie of water op moest drinken, mijn brood moest opeten en mijn spullen weer netjes in mijn tas moest doen. Op de terugweg bood ze haar verontschuldigingen aan die ik natuurlijk accepteerde en zei dat ik het wel grappig had gevonden dat ze zo moederlijk voor me had proberen te zorgen. Daarna kwam het gesprek op de kinderen en voor ik wist had ik er een baantje als oppas bij. Ze merkte gevat op dat het wel een vreemde situatie zou zijn dat haar oudste dochter net zindelijk was en dat de oppas het niet zou zijn waar we allebei om moesten lachen. Ik had dat natuurlijk lang geleden al eens meegemaakt met mijn jongere stiefzusje maar dat besloot ik voor mij te houden. Op zich had ik wel zin om af en toe eens op te passen dus ik was benieuwd of ze er nog aan zou denken tegen de tijd dat het nodig zou zijn.
Dat moment kwam al vrij snel, ik had al snel door dat die vraag niet uit de lucht was komen vallen want het theateruitje van mijn collega was al lang daarvoor geboekt en haar vaste oppas was gaan studeren. Het was op een woensdag dus dat zat mijn weekend activiteiten niet in de weg. We hadden afgesproken dat ik mee zou eten waardoor de kinderen aan mij konden wennen. Ze had 2 dochtertjes van bijna 5 en 3 jaar oud. Tess de oudste zoals gezegd al wel zindelijk en Karlijn de jongste overdag ook al. Karlijn had onder luid protest al haar nachtspullen aangekregen en haar zus liep ook al in haar nachthemd maar mocht nog even spelen na het eten. Ze vonden me gelijk leuk en de jongste ging zonder problemen slapen nadat ik een verhaaltje had voorgelezen en met haar knuffels een spel had gespeeld. Tess zat beneden nog televisie te kijken en tegen halfacht ging ze braaf mee naar boven. Ook zij moest voorgelezen worden en kroop bij mij op schoot. Dat vond ik wel even spannend want ik had al gevoeld dat ik zelf aan verschoning toe was. Op het moment dat ze in bed kroop keek ze me ondeugend aan en zei dat het ons geheimpje was. Ik keek haar verbaasd aan, wat is ons geheimpje vroeg ik. Nou zei ze, dat jij het in je luier hebt gedaan, alsof het de gewoonste zaak wereld was.
Zo, daar hoefde ik me ook geen zorgen meer over te maken. Kinderen kunnen gewoon heel eerlijk en direct zijn en dit kleine dametje was hierop geen uitzondering. Dat kan nog wat worden in het vervolg. In ieder geval ging ze braaf slapen en ik had verder een rustige avond totdat mijn collega weer thuiskwam. Alles goed verlopen, vroeg ze en ik bekende het voorval met Tess. Ik liep het risico dat Tess thuis misschien nog vragen ging stellen dus was het maar beter dat ze het wist. Mijn collega moest lachen, ik denk niet dat ik die vragen hoef te beantwoorden, als ze iets wil weten zal ze het zelf wel aan je vragen. Ze is bepaald niet op haar mondje gevallen dus hou er maar rekening mee bij de volgende keer dat je komt. We wensten elkaar een prettige avond en ze zei dat ze me mogelijk binnenkort nog eens ging vragen. Geen probleem, ik vond het leuk om te doen. Een beetje beschaamd ging ik naar huis, dit had ik niet aan zien komen, betrapt worden door een kleuter van 5 jaar, maar goed het kon maar duidelijk zijn en misschien was ze het de volgende keer al weer vergeten.
luierdromer
Niet geschoten is altijd mis.
Prachtig tja jonge kinderen zeggen gewoon alles........
Hoofdstuk 21
Stefan was inmiddels druk bezig met de voorbereidingen voor zijn nieuwe baan en kon mij weinig aandacht geven. Dat was wel een tegenvaller want inmiddels waren mijn weekenden volledig op hem gericht. Die zaterdagochtend was hij er ook niet en ik ging in mijn ééntje boodschappen doen en kwam mijn collega toevallig tegen die de stad in was met Tess voor nieuwe schoenen. We kletsten wat over werk en het weer en ze verzuchtte dat het allemaal tegenliep. Ze moest snel terug naar huis want haar man had oproepdienst en paste thuis op Karlijn en het winkelen met Tess was iets wat lastig uitkwam. Ze had haar relaas nog niet volledig verteld of haar GSM ging af, oei nu al, ik kom naar huis. Ook dat nog, dat wordt niets met schoenen vandaag Tess. Dat bericht viel niet in goede aarde, de schoenen hadden ze al op internet uitgezocht en Tess had er zich op verheugd. Kan Babette niet met mij mee, opperde Tess in een wanhoopspoging om toch nog nieuwe schoenen te krijgen. Mijn collega keek naar Tess en mompelde iets over dat kun je toch niet zomaar vragen van Babette en keek dan naar mij, toch…? Ik vind het geen probleem, de schoenen heb je toch al uitgezocht en het is alleen nog passen en kopen. Zou je dat willen doen, ze hebben daar ook kleding. Ze moet nog een korte broek, een rokje en een paar shirtjes, volgens mij weet ze al precies wat ze wil. Je zou me daarmee echt helpen. Is al goed, ik vind het best leuk om met Tess te gaan shoppen, wat mag ik uitgeven? Het is daar niet duur dus dat is geen probleem we rekenen bij mij thuis wel af. Even later stond ik met Tess bij de winkel en nog even later liep ik met een blije Tess en tassen met schoenen en kleding weer buiten. Ze had inderdaad al precies in haar hoofd wat ze wou hebben en het was alleen even zoeken waar alles hing. Maten had mijn collega doorgegeven dus dat duurde allemaal niet zo lang wat wel heel erg prettig was want ik voelde dat mijn luier zich al iets begon te vullen. Kom we gaan wat drinken zei ik, wil je een ijsje? Dat wilde ze zeker wel, ik vind het leuk om met jou te winkelen was haar reactie, wanneer kom je weer oppassen?
We gingen zitten op een terrasje en ik bestelde drinken en een kinderijsje. Waarom draag jij nog een luier floepte ze er gelijk uit. Gelukkig was het rustig op het terras. Tsja, wat moest ik zeggen, omdat ik het wel leuk vond en prettig vond zitten was volgens mij geen goed antwoord. Ik probeerde uit te leggen dat ik ziek was geweest in de hoop dat het smoesje van mijn blaasontsteking ook bij haar zou werken maar haar aandacht was alweer weg. Dat is goed hoor, Karlijn draagt ook nog een luier, goed oefenen en dan hoeft het niet meer. Wat een wijsneus! Het onderwerp was daarmee afgedaan en ze vertelde voluit over school en over thuis. Daarna haar maar eerst even thuisgebracht, vol trots liet ze alles zien aan haar moeder. Fijn dat je dit wilde doen, wat krijg je van me? Ik gaf de bonnetjes van de kleding. Tess ratelde rustig door over een ijsje en dat ik goed moest oefenen. Oefenen, waarmee, wat bedoel je Tess, ah, luier was de samenvatting. Ik zei je toch dat je het zelf mocht toelichten, lachte ze. Wat krijg je van dat ijsje en dan nog het babysitten? Geen sprake van, zei ik, het was erg leuk om eens te doen. Thuis aangekomen was ik blij dat ik de rust weer op kon zoeken. Zo’n kleine meid is leuk maar heel vermoeiend.
Ineens besefte ik dat ik zelf nog geen boodschappen had gedaan met al dat gedoe met Tess maar eerst verschoning wat dat begon dringend te worden. Het probleem van de boodschappen werd echter al snel opgelost door een telefoontje van Stefan. Of ik dit weekend nog iets had gepland en of ik zin had mee te gaan naar de Efteling? Nee dus en ja ik had zin. Dan kom ik er zo aan, pak je logeertas maar vast in. Voordat ik had kunnen reageren had hij de verbinding al verbroken. Logeertas om naar de Efteling te gaan? Wat was hij nu weer van plan?
Stefan was inmiddels druk bezig met de voorbereidingen voor zijn nieuwe baan en kon mij weinig aandacht geven. Dat was wel een tegenvaller want inmiddels waren mijn weekenden volledig op hem gericht. Die zaterdagochtend was hij er ook niet en ik ging in mijn ééntje boodschappen doen en kwam mijn collega toevallig tegen die de stad in was met Tess voor nieuwe schoenen. We kletsten wat over werk en het weer en ze verzuchtte dat het allemaal tegenliep. Ze moest snel terug naar huis want haar man had oproepdienst en paste thuis op Karlijn en het winkelen met Tess was iets wat lastig uitkwam. Ze had haar relaas nog niet volledig verteld of haar GSM ging af, oei nu al, ik kom naar huis. Ook dat nog, dat wordt niets met schoenen vandaag Tess. Dat bericht viel niet in goede aarde, de schoenen hadden ze al op internet uitgezocht en Tess had er zich op verheugd. Kan Babette niet met mij mee, opperde Tess in een wanhoopspoging om toch nog nieuwe schoenen te krijgen. Mijn collega keek naar Tess en mompelde iets over dat kun je toch niet zomaar vragen van Babette en keek dan naar mij, toch…? Ik vind het geen probleem, de schoenen heb je toch al uitgezocht en het is alleen nog passen en kopen. Zou je dat willen doen, ze hebben daar ook kleding. Ze moet nog een korte broek, een rokje en een paar shirtjes, volgens mij weet ze al precies wat ze wil. Je zou me daarmee echt helpen. Is al goed, ik vind het best leuk om met Tess te gaan shoppen, wat mag ik uitgeven? Het is daar niet duur dus dat is geen probleem we rekenen bij mij thuis wel af. Even later stond ik met Tess bij de winkel en nog even later liep ik met een blije Tess en tassen met schoenen en kleding weer buiten. Ze had inderdaad al precies in haar hoofd wat ze wou hebben en het was alleen even zoeken waar alles hing. Maten had mijn collega doorgegeven dus dat duurde allemaal niet zo lang wat wel heel erg prettig was want ik voelde dat mijn luier zich al iets begon te vullen. Kom we gaan wat drinken zei ik, wil je een ijsje? Dat wilde ze zeker wel, ik vind het leuk om met jou te winkelen was haar reactie, wanneer kom je weer oppassen?
We gingen zitten op een terrasje en ik bestelde drinken en een kinderijsje. Waarom draag jij nog een luier floepte ze er gelijk uit. Gelukkig was het rustig op het terras. Tsja, wat moest ik zeggen, omdat ik het wel leuk vond en prettig vond zitten was volgens mij geen goed antwoord. Ik probeerde uit te leggen dat ik ziek was geweest in de hoop dat het smoesje van mijn blaasontsteking ook bij haar zou werken maar haar aandacht was alweer weg. Dat is goed hoor, Karlijn draagt ook nog een luier, goed oefenen en dan hoeft het niet meer. Wat een wijsneus! Het onderwerp was daarmee afgedaan en ze vertelde voluit over school en over thuis. Daarna haar maar eerst even thuisgebracht, vol trots liet ze alles zien aan haar moeder. Fijn dat je dit wilde doen, wat krijg je van me? Ik gaf de bonnetjes van de kleding. Tess ratelde rustig door over een ijsje en dat ik goed moest oefenen. Oefenen, waarmee, wat bedoel je Tess, ah, luier was de samenvatting. Ik zei je toch dat je het zelf mocht toelichten, lachte ze. Wat krijg je van dat ijsje en dan nog het babysitten? Geen sprake van, zei ik, het was erg leuk om eens te doen. Thuis aangekomen was ik blij dat ik de rust weer op kon zoeken. Zo’n kleine meid is leuk maar heel vermoeiend.
Ineens besefte ik dat ik zelf nog geen boodschappen had gedaan met al dat gedoe met Tess maar eerst verschoning wat dat begon dringend te worden. Het probleem van de boodschappen werd echter al snel opgelost door een telefoontje van Stefan. Of ik dit weekend nog iets had gepland en of ik zin had mee te gaan naar de Efteling? Nee dus en ja ik had zin. Dan kom ik er zo aan, pak je logeertas maar vast in. Voordat ik had kunnen reageren had hij de verbinding al verbroken. Logeertas om naar de Efteling te gaan? Wat was hij nu weer van plan?
Dol op mijn hond
Nieuw lid
Een heerlijk verhaal, hoop dat je een vervolg schrijft
Hoofdstuk 22
Even later stond hij bij voor de deur. Waar gaan we naar toe en wat moet ik aan kleding meenemen? Bij jou weet je het nooit. We gaan slapen bij mijn oudere zus. Zij woont dicht bij de Efteling en ze heeft kaarten gewonnen voor 4 personen en dacht gelijk aan mij en waarschijnlijk wil je ze jou ook weleens zien. Bovendien zijn 2 extra personen handig voor haar dochtertje, je weet wel, mijn logeetje. Doe je prinsessenjurkje maar aan morgen met die roze luiers. Dat zal Sofie, mijn nichtje wel leuk vinden. Ja maar, je zus, wat moet die daarvan denken? Daar moet je je geen zorgen over maken, ik vertel alles aan mijn zus dus die is op de hoogte. Wat? Alles? Wat is dit nu weer, waarom vertel je dit soort zaken aan je zus? Nou simpel, het was haar suggestie om dit met je uit te proberen. Toen ik vertelde dat je ’s nachts een probleempje had en dat het je niet scheen uit te maken om luiers te dragen grapte ze dat jij de ideale vriendin was voor mij. Ze kent mijn afwijking om graag voor iemand te zorgen met een ABDL-tintje. Dat zetje was voldoende en daarna was alles mijn idee, hoor. Ik was nu echt boos op hem maar tijdens het inpakken kalmeerde ik een beetje. Uiteindelijk was het maar goed dat zijn zus hem dat zetje in de rug had gegeven anders was het misschien nooit iets geworden.
Dus ze weet alles, vroeg ik in de auto, ook van poepluiers? Ja, dat ook zei hij, ik heb altijd een hele goede band met Michelle gehad. Ze had veel pech in haar huwelijk en is nu al een aantal jaar gescheiden. Sindsdien heb ik altijd voor haar klaargestaan. Sofie is een leuk kind en omdat ze zelf regelmatig nog luiers draagt zal ze er hopelijk geen moeite mee hebben dat jij ook nog een luier zou dragen. Voor haar is dat dus min of meer normaal en ze zal het alleen maar leuk vinden dat ze niet de enige is. Ik moest even wennen aan dat idee maar uiteindelijk haalde ik mijn schouders op. Ik was ook best nieuwsgierig naar zijn zus en zijn nichtje maar vond het best confronterend dat Michelle van alles op de hoogte was.
De autorit duurde niet erg lang en even later liep ik een beetje verlegen achter hem aan het voetpad op naar het huis waar zijn zus woonde. Michelle had ons al aan zien komen en liet ons binnen. Hoi, jij moet Babette zijn begroette zij mij vrolijk. Leuk je eindelijk eens te zien, ik heb al veel over je gehoord. Ja, dat heb ik begrepen zei ik, iets meer geïrriteerd dan ik had willen klinken. Ze keek vervolgens naar Stefan met een donkere blik die aangaf dat ze niet helemaal blij was met de situatie. Zet je tas hier maar neer en loop vast door naar de woonkamer, de koffie is klaar. Stefan, breng jij de tassen naar boven? Ze liep achter mij aan naar de woonkamer. Wanneer heeft Stefan gezegd dat ik op de hoogte ben van jullie relatie en alles wat daarmee te maken heeft? Zojuist, toen wij weggingen. Sorry dat wist ik niet, ik dacht dat Stefan dat al lang had gezegd. Ik was zo blij dat hij eindelijk iemand had gevonden waarmee hij het goed kon vinden en die zich ook kon inleven in zijn ietwat vreemde fantasieën. Ik wilde echt niet inbreken in jullie privéleven maar hij was zo enthousiast. Ik heb hem nog nooit zo gelukkig gezien.
Ik snap het nog niet allemaal, Stefan heeft gezegd dat ik hem was opgevallen omdat ik kennelijk het schappen met luiers voor volwassenen af en toe bekeek. Ja, dat klopt wel zo’n beetje, alleen durfde hij je niet aan te spreken en daar komt nog bij dat hij best wel op je viel. Ik heb toen tegen hem gezegd dat hij actie moest ondernemen en dat dan wel zou blijken of je interesse had. Dat heeft best lang geduurd voordat hij eindelijk die moed had verzameld. Jij ging er gelijk op in en toen je opbiechtte dat je wel degelijk die spullen nodig had is hij erop verder gegaan en dat had het gewenste effect. Toen hij mij vertelde dat je braaf een speentje in je mond had gedaan en dat hij je een luier had omgedaan heb ik hem aangemoedigd om er vol voor te gaan. Daarna heeft hij mij op de hoogte gehouden.
Stefan kwam de kamer binnen en Michelle richtte haar blik op hem, waarom heb je Babette niet gezegd dat je alles met mij hebt besproken? Nu komt het wel erg gek over. Laat maar, zei ik snel, misschien had hij het anders nooit gedurfd en had ik deze leuk tijd moeten missen. Koffie, commandeerde Michelle richting Stefan en de arme jonge vertrok weer zonder een woord te zeggen. Heeft hij verteld over die nieuwe baan? Ja, spijtig dat er zo snel een eind aan dit avontuur moet komen. Hmmm, zei Michelle, ik moet het nog zien. Persoonlijk zie ik hem helemaal niet vertrekken, tegen jou doet hij misschien wel stoer maar volgens mij is hij er helemaal nog niet uit. Hij heeft al eerder een dergelijke kans gehad, toen heeft hij het niet gedaan en destijds had hij helemaal geen vriendin maar toen zat ik nog wat meer in de problemen dus helemaal zeker weet ik het ook niet. Stefan kwam de kamer weer binnen met koffie en ging naast me zitten op de bank.
Waar is nu dat beroemde nichtje, vroeg ik. Die is nog boven op haar kamer, ik dacht dat het beter was dat ik eerst het één en ander zou vertellen. Sofie heeft moeite met zindelijk worden, bedplassen ’s nachts, maar daar weet jij alles van af, maar ook regelmatig nat overdag en ook poepluiers komen nog voor. Ze doen er op onze school voor speciaal onderwijs niet moeilijk over omdat ze een achterstand in haar ontwikkeling heeft maar ik hoop dat het toch wel eens gaat verbeteren. Ze is echt een meisje in haar doen en laten, poppen, jurkjes, ze wil graag op ballet, alles erop en eraan dus. Aangezien jij ook luiers draagt en graag leuke jurkjes aan doet verwacht ik dat ze je heel leuk gaat vinden. Dus daarom het prinsessenjurkje voor morgen en de roze luiers mompelde ik. Michelle keek mij serieus aan, ik zou dat heel erg fijn vinden als je dat wil meespelen, volgens mij ga je Sofie er een groot plezier mee doen. Ik ben weleens benieuwd hoe ze zich gaat gedragen als ze merkt dat jij ook nog luiers aan hebt. Wat denk je daar mee te bereiken? Dat ik een soort van afschrikwekkend voorbeeld ga worden en een schokeffect teweeg ga brengen? Misschien gaat het juist een stimulans zijn omdat er kennelijk volwassenen zijn die dat ook nog doen. Moet ik me dan ook als een klein meisje gedragen? Nee hoor, gewoon als jezelf en dan kijk je maar wat je het beste lijkt. Het was maar een idee en misschien heeft het een positief effect. Er hing even een spanning in de kamer maar die verdween gelukkig al weer snel nadat Sofie de kamer in kwam.
Even later stond hij bij voor de deur. Waar gaan we naar toe en wat moet ik aan kleding meenemen? Bij jou weet je het nooit. We gaan slapen bij mijn oudere zus. Zij woont dicht bij de Efteling en ze heeft kaarten gewonnen voor 4 personen en dacht gelijk aan mij en waarschijnlijk wil je ze jou ook weleens zien. Bovendien zijn 2 extra personen handig voor haar dochtertje, je weet wel, mijn logeetje. Doe je prinsessenjurkje maar aan morgen met die roze luiers. Dat zal Sofie, mijn nichtje wel leuk vinden. Ja maar, je zus, wat moet die daarvan denken? Daar moet je je geen zorgen over maken, ik vertel alles aan mijn zus dus die is op de hoogte. Wat? Alles? Wat is dit nu weer, waarom vertel je dit soort zaken aan je zus? Nou simpel, het was haar suggestie om dit met je uit te proberen. Toen ik vertelde dat je ’s nachts een probleempje had en dat het je niet scheen uit te maken om luiers te dragen grapte ze dat jij de ideale vriendin was voor mij. Ze kent mijn afwijking om graag voor iemand te zorgen met een ABDL-tintje. Dat zetje was voldoende en daarna was alles mijn idee, hoor. Ik was nu echt boos op hem maar tijdens het inpakken kalmeerde ik een beetje. Uiteindelijk was het maar goed dat zijn zus hem dat zetje in de rug had gegeven anders was het misschien nooit iets geworden.
Dus ze weet alles, vroeg ik in de auto, ook van poepluiers? Ja, dat ook zei hij, ik heb altijd een hele goede band met Michelle gehad. Ze had veel pech in haar huwelijk en is nu al een aantal jaar gescheiden. Sindsdien heb ik altijd voor haar klaargestaan. Sofie is een leuk kind en omdat ze zelf regelmatig nog luiers draagt zal ze er hopelijk geen moeite mee hebben dat jij ook nog een luier zou dragen. Voor haar is dat dus min of meer normaal en ze zal het alleen maar leuk vinden dat ze niet de enige is. Ik moest even wennen aan dat idee maar uiteindelijk haalde ik mijn schouders op. Ik was ook best nieuwsgierig naar zijn zus en zijn nichtje maar vond het best confronterend dat Michelle van alles op de hoogte was.
De autorit duurde niet erg lang en even later liep ik een beetje verlegen achter hem aan het voetpad op naar het huis waar zijn zus woonde. Michelle had ons al aan zien komen en liet ons binnen. Hoi, jij moet Babette zijn begroette zij mij vrolijk. Leuk je eindelijk eens te zien, ik heb al veel over je gehoord. Ja, dat heb ik begrepen zei ik, iets meer geïrriteerd dan ik had willen klinken. Ze keek vervolgens naar Stefan met een donkere blik die aangaf dat ze niet helemaal blij was met de situatie. Zet je tas hier maar neer en loop vast door naar de woonkamer, de koffie is klaar. Stefan, breng jij de tassen naar boven? Ze liep achter mij aan naar de woonkamer. Wanneer heeft Stefan gezegd dat ik op de hoogte ben van jullie relatie en alles wat daarmee te maken heeft? Zojuist, toen wij weggingen. Sorry dat wist ik niet, ik dacht dat Stefan dat al lang had gezegd. Ik was zo blij dat hij eindelijk iemand had gevonden waarmee hij het goed kon vinden en die zich ook kon inleven in zijn ietwat vreemde fantasieën. Ik wilde echt niet inbreken in jullie privéleven maar hij was zo enthousiast. Ik heb hem nog nooit zo gelukkig gezien.
Ik snap het nog niet allemaal, Stefan heeft gezegd dat ik hem was opgevallen omdat ik kennelijk het schappen met luiers voor volwassenen af en toe bekeek. Ja, dat klopt wel zo’n beetje, alleen durfde hij je niet aan te spreken en daar komt nog bij dat hij best wel op je viel. Ik heb toen tegen hem gezegd dat hij actie moest ondernemen en dat dan wel zou blijken of je interesse had. Dat heeft best lang geduurd voordat hij eindelijk die moed had verzameld. Jij ging er gelijk op in en toen je opbiechtte dat je wel degelijk die spullen nodig had is hij erop verder gegaan en dat had het gewenste effect. Toen hij mij vertelde dat je braaf een speentje in je mond had gedaan en dat hij je een luier had omgedaan heb ik hem aangemoedigd om er vol voor te gaan. Daarna heeft hij mij op de hoogte gehouden.
Stefan kwam de kamer binnen en Michelle richtte haar blik op hem, waarom heb je Babette niet gezegd dat je alles met mij hebt besproken? Nu komt het wel erg gek over. Laat maar, zei ik snel, misschien had hij het anders nooit gedurfd en had ik deze leuk tijd moeten missen. Koffie, commandeerde Michelle richting Stefan en de arme jonge vertrok weer zonder een woord te zeggen. Heeft hij verteld over die nieuwe baan? Ja, spijtig dat er zo snel een eind aan dit avontuur moet komen. Hmmm, zei Michelle, ik moet het nog zien. Persoonlijk zie ik hem helemaal niet vertrekken, tegen jou doet hij misschien wel stoer maar volgens mij is hij er helemaal nog niet uit. Hij heeft al eerder een dergelijke kans gehad, toen heeft hij het niet gedaan en destijds had hij helemaal geen vriendin maar toen zat ik nog wat meer in de problemen dus helemaal zeker weet ik het ook niet. Stefan kwam de kamer weer binnen met koffie en ging naast me zitten op de bank.
Waar is nu dat beroemde nichtje, vroeg ik. Die is nog boven op haar kamer, ik dacht dat het beter was dat ik eerst het één en ander zou vertellen. Sofie heeft moeite met zindelijk worden, bedplassen ’s nachts, maar daar weet jij alles van af, maar ook regelmatig nat overdag en ook poepluiers komen nog voor. Ze doen er op onze school voor speciaal onderwijs niet moeilijk over omdat ze een achterstand in haar ontwikkeling heeft maar ik hoop dat het toch wel eens gaat verbeteren. Ze is echt een meisje in haar doen en laten, poppen, jurkjes, ze wil graag op ballet, alles erop en eraan dus. Aangezien jij ook luiers draagt en graag leuke jurkjes aan doet verwacht ik dat ze je heel leuk gaat vinden. Dus daarom het prinsessenjurkje voor morgen en de roze luiers mompelde ik. Michelle keek mij serieus aan, ik zou dat heel erg fijn vinden als je dat wil meespelen, volgens mij ga je Sofie er een groot plezier mee doen. Ik ben weleens benieuwd hoe ze zich gaat gedragen als ze merkt dat jij ook nog luiers aan hebt. Wat denk je daar mee te bereiken? Dat ik een soort van afschrikwekkend voorbeeld ga worden en een schokeffect teweeg ga brengen? Misschien gaat het juist een stimulans zijn omdat er kennelijk volwassenen zijn die dat ook nog doen. Moet ik me dan ook als een klein meisje gedragen? Nee hoor, gewoon als jezelf en dan kijk je maar wat je het beste lijkt. Het was maar een idee en misschien heeft het een positief effect. Er hing even een spanning in de kamer maar die verdween gelukkig al weer snel nadat Sofie de kamer in kwam.
