Bedplasser Mark

G

Grapjas_99

Guest
Het was gezellig, ze zaten met zijn drieën voor de televisie. Dat waren dus Mark, die zes jaar oud was, en zijn twee ouders. Zijn broertje Rik lag al in bed, die was ook nog maar één, en zijn andere broertje Pieter zou nu vijf zijn geweest, maar die was een maand na zijn derde verjaardag overleden, waaraan zijn de doktors nooit te weten gekomen. Op een ochtend lag hij overleden in zijn bed. Het was een trieste dag in een trieste week. Mark was toen bijna vijf, dus hij heeft Pieter niet echt gekend, maar zijn verjaardag was er niet leuker op geworden

Zaterdagavond mocht Mark altijd een half uurtje langer opblijven dan normaal, maar deze zaterdagavond had de familie een DVD van Spongebob gehuurd, en het was lachen gieren brullen. De DVD was nog lang niet afgelopen, dus werd er nog eens een extra half uur bij gedaan voor Mark naar bed hoefde.

Toen de DVD eindelijk was afgelopen zette zijn vader de DVD en de televisie uit. ‘Kom op’ zei mam ‘Naar je mandje jij, Mark’. Mark had nog geen zin om naar bed te gaan, maar ging toch mee naar boven. Hij wist wel beter. Hij had namelijk op een avond een keer geweigerd om naar bed te gaan omdat hij geen zin had. Zijn ouders hadden hem uiteindelijk wel in bed gekregen, maar Mark moest daarna twee weken lang een uur eerder naar bed, ook op zaterdag.

Samen met zijn moeder ging Mark naar boven. Iedereen was in een goed humeur deze avond. ‘Mark’ fluisterde mam. ‘Zullen we even bij Rik kijken?’ Mark vond dat best een goed idee en mam liep naar de deur van Riks kamer. ‘Wel heel stil zijn, want misschien slaapt hij nog’. Mark knikte en hij hield zich aan de instructies toen ze de kamer in liepen. Rik was wakker, want hij brabbelde vrolijk toen de twee de kamer binnen kwamen lopen.

Mam deed het licht aan en ze zagen hun kat midden in de kamer op de grond liggen. ‘POE-POES!’ schreeuwde Rik heel hard bij het zien van de kat, die zich een ongeluk schrok en tussen de benen van mam en Mark doorschoot. Sinds ze de kat een jaar geleden hadden aangeschaft had Rik hem altijd Poe-poes genoemd, en dus kreeg de kat een naam: Poe-poes. Mark noemde hem eigenlijk altijd Poes, omdat Poe-poes hem iets te kinderachtig was.

Mam tilde Rik op uit zijn bedje. ‘Kan jij niet slapen, schatje? Geen wonder, een vieze luier’. Mam zette Rik op de commode neer en begon zijn plasluier te vervangen met een schone. Ondertussen stond Mark nog steeds toe te kijken. Mam zuchtte. ‘Was Pieter hier maar .’ Mark keek naar het gezicht van zijn moeder. ‘Maar Pieter komt op een dag wel weer terug toch? Ja toch mama?’ zei Mark, die al jaren lang in de veronderstelling was dat Pieter een aantal jaar in een ander land bleef logeren bij een goede vriend. Dat hadden zijn ouders hem na zijn dood verteld, want de dood van een broertje kan wel een hele schok zijn als je vier bent. ‘En misschien neemt hij dan die vriend mee, mama’. Mam zuchtte weer. Misschien was dit wel een goed moment om het hem te vertellen.

‘Mark’ zei mam zacht, toen ze Rik terug in de wieg zette. ‘Ga maar je pyjama aandoen en tanden poetsen.’Mark deed in zijn kamer zijn kleren uit en deed zijn pyjama aan. Zijn sokken en hemd gooide hij in de wasmand en ging zijn tanden vervolgens poetsen. Toen hij in bed lag kwam mam er aan lopen. ‘Mark, je moet even weten dat..’. Ze pauzeerde even. ‘Pieter niet bij een vriend logeert.’ ‘Oh’ zei Mark verwonderd. ‘Waar is Pieter dan?’ ‘Pieter is nu op een plek waar het beter is’ zei mam zacht. ‘Is hij weer thuis?’ vroeg Mark, nog steeds niet begrijpend waar mam heen wilde met dit gesprek. ‘Nee nee, nog een betere plek’
Mark begreep het nog steeds niet. ‘Vindt hij thuis geen goede plek dan?’. ‘Natuurlijk wel’ zei mam, ‘maar hij is nu in de hemel, dat is een hele goede plek’. Mark snapte het eindelijk. Zijn broertje was niet meer. ‘Oh, dat is vervelend’ zei hij, niet goed wetende wat te zeggen.
‘Wilde hij daar graag heen dan?’ vroeg Mark weer, maar mam schudde haar hoofde van niet.

Ze wensten elkaar welterusten en mam deed het licht uit en deed ze slaapkamerdeur dicht. Mark hoorde haar de trap af lopen, maar viel al gauw in slaap.

De volgende ochtend werd Mark weer wakker. De zon scheen net tussen de gordijnen door en een streep licht was op de vloer te zien. Alles was net als elke dag, alleen klopte er nu iets niet. Het was koud in bed, en dat was eigenlijk nooit zo. Hij sloeg zijn deken van zich af en zag dat zijn pyjama en lakens rondom zijn kruis helemaal doorweekt waren. Voorzichtig rook hij aan de natte plek in zijn deken. Hij rook wat hij al vreesde om te ruiken. Hij had in bed geplast!

Hij stapte uit bed. Hij wist eigenlijk nu niet zo goed wat hij nu moest doen. Hij was bang dat pap en mam boos zouden worden. Net op dat moment kwam mam de kamer binnenlopen. ‘Goedemorgen!’ Mark stond het huilen nader dan het lachen, maar hield zich toch sterk. ‘Mama, ik heb…’. Mam zag het begon de lakens af te halen. ‘Ik ben niet boos op je hoor, het was maar een ongelukje, jij kan er ook niks aan doen’. En ze vond het ook niet erg. Het was de vorige avond ten slotte ook wel wat laat geworden, en waarschijnlijk speelde de hoeveelheid frisdrank van die avond ook nog wel een rol. En om te vertellen over zijn broertje was hem allemaal misschien net iets te veel geworden. Mark voelde zich alweer wat prettiger.

Mam had zijn lakens afgehaald en het bed opnieuw opgemaakt, en er werd die dag niet meer over gesproken.

Maar op dinsdagochtend werd Mark alweer wakker in een nat bed. Zijn moeder vond het weer niet erg maar hoopte dan het niet nog eens zou gebeuren.

Het was zondagochtend en Mark werd wakker. Hij sloeg zijn deken van zich af en zag dat zijn bed nog net zo droog was als gisteravond. Sinds hij die dinsdag voor de tweede keer in bed had geplast in drie nachten had hij elke ochtend gekeken of zijn bed nog wel droog was, maar sindsdien is dat niet meer gebeurd.

Donderdagochtend werd Mark wakker en sloeg zoals elke ochtend de deken van zich af. Zijn bed was weer nat. Mam verschoonde het bed, en dacht dat het wel over zou waaien. Misschien gewoon een beetje een dipje, want dit kwam anders nooit voor.
Wel kocht ze, zonder dat Mark dat wist, een zeiltje voor onder het onderlaken, dat zou het matras niet verpesten als het nog eens gebeurde.

In de weken daarna werd Mark wel een keer in de week wakker in een nat bed, soms twee keer, en mam begon dat bedden verschonen steeds vervelender te vinden. Ze had het namelijk al druk genoeg met Rik verzorgen en het huishouden doen. Van haar man kon ze dat ook niet verlangen, want die had een fulltime job op kantoor, en kwam pas ’s avonds tegen zessen thuis. Maar ze kon het Mark natuurlijk niet kwalijk nemen, want hij deed het uiteraard ook niet expres.

Die avond, toen alle kinderen naar bed waren, besloot mam het er even met haar man erover te hebben. ‘Ik wordt er zo moe van, die bedden verschonen. Mark plast elke week in bed, maar dat was eerst nooit. Hij had vanochtend een nat bed en maandagochtend had hij dat ook al, dat is de tweede keer deze week. Ik weet het ook niet meer’. Haar man vond dat ze het nog maar een tijdje moesten aankijken. Waarschijnlijk zou het probleem zichzelf oplossen. Als het erger zou worden zouden er maatregelen genomen moeten worden.

Pa en vooral ma keken het probleem nog drie maanden aan. Er kwam geen verbetering in. Sterker nog, het verslechterde alleen maar. In het begin plaste hij soms twee keer per week in bed, maar dat werd later steevast twee keer, met soms drie keer. Drie keer per week een nat bed kwam steeds vaker voor, en inmiddels was hij zover gekomen dat het sommige weken drie keer per week een nat bed was, maar meestal ook vier keer. En nu was hij in een stadium dat hij ’s nachts al wakker werd in een nat bed, en het gevolg was dat mam meerdere keren per week midden in de nacht haar bed uit kon komen om het bed van haar oudste zoon te verschonen.

Die avond werd er besloten dat er maatregelen genomen moesten worden. Pap had namelijk bedacht dat het beter zou zijn als hij eerder naar bed zou gaan. Met een goede nachtrust zou hij misschien vaker wakker worden als hij moest plassen, en natuurlijk na het avondeten geen drinken meer, hooguit een glas met fris of water.

In de eerste instantie leek het te helpen, en het aantal natte bedden per week werd binnen een maand van ‘’soms drie, maar meestal vier’’, teruggedronken naar ‘’meestal één, soms twee’’. Het aantal natte bedden was wel minder geworden, maar hij hield het nog steeds niet droog elke nacht. Ze besloten het nog even aan te kijken om te zien of het aantal misschien nog verder kon dalen.

Ook dit had geen effect, want na een maand stond de teller weer op drie natte bedden per week. Ze probeerden zoveel mogelijk oplossingen te bedenken en te ontdekken wat er mis was. Ze praatte met de juf, met ouders van vriendjes van Mark, maar ze konden niets ontdekken. Mark zelf scheen het best vervelend te vinden zo vaak in bed te plassen, maar leed er niet onder.

Na nog twee maanden had Mark standaard vier natte bedden in de week, en was inmiddels al zeven jaar.

Pap had nu het plan opgevat om hem maar wakker te maken wanneer ze zelf naar bed gingen om een uur of twaalf. Dit leek te werken, want de eerst week was het aantal natte bedden naar nul teruggeschroefd. Maar twee weken later stond de teller weer op een, en twee maanden later stond de teller alweer op drie, en oude gewoontes kwamen terug, dus weer wat later naar bed en meer fris drinken in de avond. De ouders werden moe van Mark elke nacht wakker te maken, later naar bed gaan en vergaten zo nu en dan wel eens Mark te wekken.

Weer drie maanden later was het aantal natte bedden per week weer vier en Mark werd ’s nachts nog maar zelden gewekt om te gaan plassen.

Een maand lang lieten ze het een beetje rusten, maar het aantal natte bedden begon op te lopen, en Mark had nu wel vijf nachten een nat bed in de week, en het begon langzamerhand richting de zes te lopen.

Het was weer een maand later en het aantal keren dat Mark zijn bed droog hield in de nacht was slechts één, en soms twee. Het was alweer meer dan een jaar geleden dat Mark die zondagavond in bed had geplast. Pap had het eens over luiers gehad, maar moeder vond dat de laatste redding, want dat wilde ze liever niet.

Ze gingen nog zelfs naar de dokter met Mark, maar ook hij kon niks bedenken.
Maar mam had al iets bedacht wat Mark misschien droog kon houden. De stickermethode. Een kalender waar elke dag een sticker bij kwam als Mark zijn bed droog hield. Elke keer als hij een bepaald aantal stickers haalde kreeg hij een beloning. Om een beloning te krijgen zou dan elke keer het aantal stickers worden opgevoerd.

In de eerste twee weken ging Mark enthousiast om met de stickers, en in het begin haalde hij het aantal stickers wel om een beloning te krijgen zonder dat er iets veranderde. Het aantal stickers werd week na week hoger, maar uiteindelijk raakte hij zijn aandacht voor de kalender kwijt. Hij haalde zo weinig stickers en beloningen dat de kalender hem maar weinig motiveerde.

Weer een maand voorbij en nu was het aantal droge bedden van één per week teruggelopen naar één per twee weken. Mam stond elke ochtend of nacht de bedden te verschonen, waardoor ze extra was moest draaien en langer bezig was.

Het was niet echt fijn al die plasbedden, omdat Mark steeds wakker werd in de nacht, met als gevolg een slechte nachtrust. Wanneer hij mam ging wakker maken werd pap daar ook wakker van en tot slot werd Rik ook wakker van het gerommel van mam, die mam vervolgens weer in slaap moest wiegen, of zijn luier verschonen.

Uiteindelijk was mam dus degene die het meest onder de leden had, en het kwam dan ook geregeld voor dat ze dan minder dan vier uur rust had in de nacht, wat natuurlijk erg vermoeiend is als je het huishouden moet runnen en ook nog eens een kind moet verzorgen dat inmiddels als twee jaar oud is.

Het was vrijdagavond en alle kinderen lagen al in bed. Pa en ma zaten op de bank, en vooral ma was helemaal gesloopt. Ze was namelijk vanochtend al om twee uur gewekt door Mark en had daarna niet meer kunnen slapen. ‘Zullen we misschien toch eens met Mark overleggen of hij toch misschien luiers wil dragen ’s nachts, want dat is toch beter voor ieders, maar vooral jou nachtrust. Hij heeft ook bijna geen droge nacht mee tegenwoordig.’ Suggereerde pap ‘Nou, hij plast niet elke nacht, hij is ook wel vaak gewoon droog hoor’ reageerde mam hierop. ‘Wanneer was de laatste nacht dat hij niet in bed had geplast dan?’ vroeg haar man weer. Ze dacht na. ‘Vorige week op donderdagochtend was zijn bed nog droog.’ Zei ze, beseffend dat het inderdaad wat weinig was. ‘Nou, dat betekend dat daarna dus acht nachten zijn geweest dat hij zijn bed niet droog hield’. Mam moest nu wel zijn gelijk bekennen. ‘Oké, ik zal het morgen aan hem vragen’.

En inderdaad, de volgende morgen deed mam wat ze beloofde te doen. Mark had weer eens een nat bed. ‘Mark’ zei ze, terwijl ze nieuwe lakens op zijn bed aan het doen was. ‘Dit gaat zo niet langer, dat bedplassen van jou. Vind je het misschien een idee als jij ’s nachts luiers gaat dragen. Dat is voor iedereen beter. Dan hoef ik minder je bed te verschonen, maak jij niet iedereen wakker ’s nachts en kan je gewoon rustig slapen.’ Maar Mark wilde absoluut geen luier dragen en na wat gepraat en onderhandelen kwamen ze er wel uit. Mam zei dat ze het nog even zouden proberen, maar als het niet lukte om zijn bed droog te houden moest hij toch echt een luier om. Mark beloofde dat hij beter zijn best zou doen.

En dat gebeurde ook. De volgende week had hij maar vier keer een nat bed. Dat is nog veel, maar vergeleken bij de zes à zeven keer die het de week daarvoor was, was het toch de grootste vooruitgang die ze tot nu toe hadden geboekt. De week daarna zelfs was het aantal zelfs drie, en dat was voor het eerst in maanden het laagste aantal! Mark was erg blij en hoopte ook geen luiers meer te hoeven dragen.

Nog twee weken later was de teller afgedaald naar twee, een geweldige prestatie. Waarschijnlijk was het een enorme drijfveer voor Mark om maar geen luiers te hoeven dragen. Hij zou nog beter zijn best doen!

Dat lukte niet, de teller bleef op de twee staan en de motivatie begon weer af te nemen. Voor het eerst in vier weken had hij weet drie natte bedden weten te produceren in één week.
En ook de weken erna bleef het een beetje bij drie, en soms vier.

Na zo’n twee maanden vond mam het wel genoeg proberen. Het aantal natte bedden daalde niet meer, en de motivatie nam alleen maar af. Ze besloot luiers te kopen.

Die avond had ze Drynites gekocht voor Mark. Er stond een leuk motief op en was gemakkelijk zelf aan en uit te doen. Mark vond het niet leuk, maar mam dreigde met straf als hij niet deed wat er gezegd werd.

De Drynites was een zegen voor mam, en voor het eerst in tijden kon ze de hele week, de hele nacht ongestoord doorslapen. Mark bleef nog steeds gemotiveerd om van de luier af te komen, en de teller, die inmiddels op vier was gaan staan ging weer naar drie.

Drie natte luiers per week, daar bleef het bij. Het werd niet meer lager en de motivatie begon opnieuw af te nemen. Mark had na twee maanden luiers dragen nog maar twee droge nachten in de week over, maar kon wel ongestoord verder slapen.

Mark was inmiddels al weer acht jaar geworden, en Rik drie. Rik droeg overdag al geen luiers meer, maar ’s nachts had hij ze nog hard nodig. Mam besloot dat het tijd werd om Mark een beetje van de Drynites af te helpen.

Ze ging Mark steeds weer wekken en op de wc zetten als ze naar bed ging en ze besloot om de stickerkalender weer in te schakelen.

En dat werkte. Het aantal droge nachten was van twee weer opgelopen tot vier, een verdubbeling!

Mark was elke keer heel trots wanneer hij zijn luier droog had weten te houden. Maar toen het aantal droge nachten bleef stagneren werd de motivatie opnieuw minder.

Mark werd ’s ochtends wakker. Het was zondag, dus het was laat geworden gisteravond voor hem. Hij moest nodig plassen. Hij voelde aan zijn luier. Nat. Hij had vannacht alweer in zijn luier geplast. Een sticker zou hij dus sowieso niet meer krijgen. Hij liet zijn plas lopen.

Een maand later kwamen Rik en pap om in een auto ongeluk. Pap zou Rik die dag naar de huisarts gaan, maar toen ze over de rotonde reden kwam een dronken bestuurder hen tegemoet met wel 100 km/u. Hij reed tegen de richting in op de rotonde. Mam was toen thuis en Mark zat nog op school.
Het was een erg verdrietige periode, en het aantal droge nachten van Mark kwam op een laag pitje te staan. Hij werd niet meer gewekt ’s nachts en de kalender werd ook al niet meer naar omgekeken. Mam lag ’s avonds vaak te huilen in bed, en Mark was ook heel verdrietig.

Mark had er voor de dood van zijn vader en broer er lang over gedaan het aantal droge nachten van vier naar vijf te krijgen. Maar nu werd er zo weinig aandacht aan bestaat dat de week na het ongeluk het aantal natte luiers was gestegen naar vijf, en de week daarna zes.

En zo bleef het een tijd. Ook toen het leven gewoon doorging. Het aantal bleef op vijf staan, omdat Mark vaak ’s ochtend in zijn luier plaste omdat hij toch al nat was, en als hij nog droog was, nam hij zelden de moeite nog om naar de wc te gaan.

Omdat hij vaak meerdere keren in de Drynite plaste ging deze vaak lekken. Mam kocht andere luiers bij de kruitvat. Dit ware ook wegwerpluiers, maar dan met gewoon plakstrips. Deze kon Mark dus wel zelf losmaken, maar niet vastplakken, maar ze absorbeerden wel meer.

Die avond gingen ze dat proberen. Ze zaten die avond voor de tv. ‘Mark, het is bedtijd’ zei mam. ‘Mag ik nog heel even?’ vroeg Mark. ‘Nee, maar als je opschiet mag je nog even beneden tv komen kijken.’ Dus ging hij boven snel zijn tanden poetsen. Toen kreeg Mark van een mam Pamper om met plakstrips. Hij ging op bed liggen en mam deed de Pamper om. Toen deed hij snel zijn pyjama aan, en dus mocht hij nog even beneden tv kijken.

Mam maakte hem elke nacht wakker als ze ging slapen en dan ging Mark naar de wc.
Als Mark dan wakker werd als hij moest plassen mocht hij best mam wakker maken, dan kon zij de luier afdoen, en als hij van de wc kwam kon zij hem weer aandoen.

Omdat de plakstrips vaak niet meer goed plakten nadat Mark naar de wc ging wanneer mam ging slapen. Het gebeurde in de maand erna dat de luier los ging ’s nachts. Hierdoor werd Mark alsnog wakker in een nat bed. Mam had nu toch maar bedacht dat het beter was om Mark pas de luier om te doen als ze zelf ook ging slapen.

De twee maanden erna lieten het resultaat zien. Het werkte. Nu werd de plas weer opgevangen door de luier, en kwam niet meer in het bed terecht. Een enkele keer was het al te laat, maar die één à twee keer per maand nam moeder wel voor lief.

Op een dag was mam moe en ging gelijk naar bed. Ze had Mark gewoon maar laten slapen, en volgde zijn voorbeeld. Slapen. Toen ze in bed lag was ze al gauw in dromenland aangekomen.
De volgende ochtend was het bed van Mark kleddernat. ‘Hoe kan dat nu?’ vroeg mam. ‘Ik kreeg vannacht geen luier om van jou’. Dat was ook zo, dacht ze, helemaal vergeten. Dit keer was het haar eigen schuld.

In de week erna vergat ze weer twee keer Mark te wekken en een luier om te doen. Uiteindelijk was er weer een maand voorbij, en ze was als acht keer vergeten om Mark wakker te maken om hem te laten plassen en een luier om te doen.

Mark kon inmiddels ook wel zelf zijn luier aandoen, dus wanneer hij naar bed ging moest hij zelf zijn luier aandoen wanneer hij naar bed ging. Nu was het probleem met natte bedden weer opgelost.

Mam was vaak heel erg moe als ze naar bed ging, en soms ook een beetje aangeschoten.
Het gebeurde wel eens dat Mark ’s avonds haar wakker maakte omdat hij moest plassen, want hij had nog maar vier natte luiers per week. Vreselijk moe en met koppijn werd mam dan gewekt in de avond. Mam was op dat moment te brak om op te staan en bleef dus liggen. ‘Je heb toch een luier om. Plas daar maar in’ mompelde ze, en ze draaide zich om.

Dit was niet wat Mark had verwacht. Maar ja, als het van mam mocht. Hij ging weet in bed liggen en liet zijn plas lopen. In de maand erna kwam dat steeds vaker voor, en dus ging Mark vanzelf in zijn luier plassen.

Mark werd ’s ochtends wakker en voelde aan zijn luier. Weer nat. Hij liet zijn plas lopen, want droog kon die niet meer worden.

Mark mocht, als hij zijn pyjama en luier al aanhad, nog even beneden komen zitten tv kijken. Zoals elke avond was dat het geval, maar nu moest hij ontzettend nodig plassen. Het was heel gezellig, en hij bleef het toiletbezoek maar uitstellen, en uiteindelijk liet hij het maar lopen.
Mam had die avond gelukkig niks in de gaten, en met vieze luier ging Mark naar bed.

En op zaterdag- en zondagochtend ging hij in zijn pyjama naar beneden om tv te kijken. En soms liet hij dan ook nog wel eens een plasje lopen. Maar mam vond het nooit erg als hij het ’s nachts niet droog hield, en Mark ging ’s nachts nooit meer naar de wc. Als hij dan wakker werd liet hij het gewoon zijn luier in stromen.

Mark vond het op zich wel prima. De luier zat lekker warm om hem heen en hij hoefde niet zijn warme bedje ervoor te verlaten. Het gevolg was dat na drie maanden droge nachten nog maar eens per maand voorkwamen.

Mam moest weer iets nieuw bedenken, want ze wilde toch wel dat Mark zonder luiers kan slapen, en zeven nachten per week een natte luier is wel erg veel.

Ze had na drie maanden eigenlijk nog niks bedacht. En de vieze luiers bleven vies. Er was niks wat ze al hadden geprobeerd en werkte. Wel vaak dat het aantal vieze luiers minder werd, maar nooit nul. Misschien moest ze verschillende methoden na elkaar proberen.

Eerst besloot ze de kalendermethode voor de zoveelste keer in te schakelen, maar dan te stoppen wanneer de aandacht omlaag ging. Dit deed ze, en twee maanden lang bleef het aantal vieze luiers dalen. Na een maand stond de teller terug op vijf, weer een maand later op drie.

Maar de maand erna werd het weer vier vieze luiers in een week. Ze besloot met de kalender te stoppen en mam ging Mark weer wakker maken in de nacht. Dit werkte een maand lang, want de teller stond weer op drie. Naast het wakker maken kocht ze ook weer Drynites, die Mark zelf gemakkelijk aan en uit kon doen, alleen dit had maar een tijdelijk effect. Een maand lang was het aantal natte nachten met één verlaagd, maar ging toen weer één omhoog.

Ze bleven maar proberen en proberen, maar het aantal stond twee maanden later nog op drie, en mam wilde het pas echt zonder luier proberen als de teller een tijdje op twee stond, maar daar kwam die niet.

Die maand daarop was het zomervakantie, en alles was leuk en gezellig. Mam en Mark gingen in Duitsland op vakantie in een tent op de camping. Het gevolg was dat er niet echt meer naar het aantal droge luiers werd gekeken. Het aantal steeg heel vlot weer naar zes, maar dat deerde niet. Ze gingen sinds het overlijden van pap voor het eerst weer met vakantie.

Mark was inmiddels al weer 10 jaar, maar hij was nog steeds niet goed gemotiveerd om van het bedplassen af te komen. Het daalde in de maanden na de vakantie wel gestaag, maar bij drie bleef het weer hangen na drie maanden.

Mam schakelde opnieuw de kalendemethode in, en nu ging het goed op het laatste duwtje te geven. Twee maanden lang bleef de teller op twee staan. Mam vond het tijd om het weer eens zonder luier te proberen.

Mark wilde dit aanvankelijk wel, en het aantal natte bedden per week was het laagst in lange tijd: één. Zo bleef dit een maand lang door gaan, maar eigenlijk miste Mark wel een beetje dat comfort en bescherming van de luier, want hij vond het niet leuk steeds in een nat bed wakker te worden. Maar hij durfde niet aan mam te vragen of hij weer luiers om mocht, zeker nu ze zo ver waren gekomen. Ze zou vast boos worden. Mark wilde eigenlijk ook wel proberen of het misschien toch kon lukken. Weer een maand lang stond de teller op één, Maar dit kostte Mark wel moeite, en de maand erna waren het weer twee bedden per weer die mam kon verschonen. Maar de teller had nu heel lang onder de drie gezeten, en mam prees hem daarvoor ook. Maar Mark had zijn vertrouwde luier weer liever terug, maar wist nog niet hoe.

Het bleef eerst twee maanden een beetje schommelen tussen één en twee, maar toen had Mark bedacht hoe hij zijn plan om weer luiers te krijgen kon bewerkstelligen. Hij liet het aantal natte bedden per week fors oplopen, twee per maand. En na twee maanden had mam weer zes natte bedden per week, en ze snapte er niks van, terwijl Mark steeds vaker expres in bed plaste.

Op een dag was mam weer de lakens aan het verschonen. Deze keer had Mark niet expres in bed geplast. ‘Mam, misschien is het beter als ik toch meer weer luiers ga dragen.’ Mam dacht na. Dat wilde ze liever niet, maar misschien was hij er gewoon nog niet klaar voor. Mam gaf toe dat het misschien toch wel beter zou zijn en stemde in. Mark mocht weer luiers dragen.

In het begin plaste Mark expres in de luier als deze nog droog was om mam te laten geloven dat ze nodig waren, maar na verloop van tijd ging dat vanzelf. Droge luiers kwamen wederom bijna niet meer voor. De eerst maand na zijn 11de verjaardag waren alle luier met plas, en twee maanden later was dat nog steeds zo. Mark vond het fijn een luier om te hebben. Hij wilde het liefst zo vroeg mogelijk de luier om.

Op dag zou mam naar een feestje gaan. Mark moest het die avond zelf zien te regelen. Ze had haar telefoonnummer op tafel gelegd. Het was vrijdag dus Mark zou wat later naar bed mogen. Om zes uur ging mam weg, maar ze had Mark al wat laten eten. Toen mam nog geen vijf minuten weg was deed hij zijn pyjama en luier al aan.

Toen hij die avond naar bed ging (mam zei uiterlijk negen uur) had hij al in zijn Pamper geplast.

Mam had hem later nog eens gevraagd of hij nog eens wilde beginnen aan een nieuwe poging om van het bedplassen af te komen, maar na al deze mislukkingen wilde Mark dat niet. Mam besloot ermee te wachten tot Mark 12 was en naar groep 8 zou gaan.

Ze liet het een lange tijd rusten en Mark had altijd een vieze luier ’s ochtends, en meestal was er meerdere keren in geplast. Mark waren Pampers te klein geworden, maar mam haalde nu elke keer Tena luier bij de apotheek voor Mark, die waren een maatje groter.

Toen Mark eindelijk 12 was liet mam het nog eens drie maanden uitstellen, maar toen besloot mam dat het toch echt tijd werd om hem van die Tena’s af te helpen. Dat zou erg moeilijk worden, aangezien de teller van natte nachten al meer dan een jaar op zeven stond.

Ze bedachten allerlei methoden, maar het ging verschrikkelijk moeizaam. Twee maanden na het begin verschoof de teller opeens van zeven naar zes, dus eindelijk begonnen de resultaten merkbaar te worden, dacht moeder. Misschien kon dat komen omdat Mark lui was. Na nog een maand ging de teller naar vijf, maar de pret duurde niet lang, want de volgende maand stond de teller opnieuw op zes.

Totdat Mark hoorde dat hij over drie maanden met groepachtkamp zou gaan. Hij begon vreselijk zijn best te doen, want het aantal natte luiers per week was in een maand van zes naar vier gegaan. Weer een maand later stond de teller op twee, hij had nog een maand over voor hij op kamp ging. Dit was kennelijk een enorme motivatie, en het leek er ook op dat Mark eerst wel een beetje lui was. Mark kon niet meer de teller naar nul krijgen in een maand, maar gelukkig was het kamp een maand verschoven. Hij had nu nog een maand extra, en twee maanden later was de eerste maand zonder bedplassen.

Mam wist niet of hij niet toch een ongelukje zou krijgen op kamp, maar mark vertrouwde erop. Helemaal aan het eind van de maand, twee dagen voor het kamp was te teller nog steeds op nul. Mam poogde nog hem over te halen toch maar een Tena mee te nemen voor het geval dat, maar Mark wilde het niet.

Mark kwam terug van kamp en had zijn bed droog weten te houden.
Mark was ondertussen al 13. Na nog een maand volledige droogheid kreeg hij toch nog een ongelukje. De o zo trotse Mark was op eens zo trots niet meer.

Eigenlijk zou Mark er best iets voor voelen om weer de luiers aan te krijgen, dan hoefde hij ’s nachts ook niet meer naar de wc, maar een weg terug was waarschijnlijk onmogelijk.

De volgende maand kreeg Mark kleedgeld, en hij probeerde toch nog eens of hij luiers zou kunnen dragen. Hij liet het aantal natte bedden per week heel langzaam oplopen, maar plaste wel weer expres in bed.

Toen na twee maanden mam de natte bedden weer irritant begon te vinden had ze het bedden verschonen aan Mark zelf overgelaten. Na nog twee maanden had Mark weer vier natte bedden in de week, en zei tegen mam dat luiers misschien toch beter zouden zijn. Mam vond dat goed, maar dan moest hij dat wel van zijn kleedgeld betalen.

Dat deed Mark en hoefde nu niet meer op te letten ’s avonds en ’s nachts of hij moest plassen. Soms dronk hij voor het naar bed gaan nog zelfs een paar bekers water zodat hij ’s ochtends in een lekkere natte warme luier wakker zou worden. De teller was binnen een maand van vier opgestegen naar zeven. En zo bleef het ook tot zijn 14e verjaardag.

Nog twee maanden bleef hij luiers in bed gebruiken, en die had hij ook hard nodig, want hij hield het nooit meer droog. Maar dat kwam ook omdat hij voor hij in bed lag al meestal in zijn luier had geplast.

Mam had er genoeg van. Mark was gewoon lui, want hij kon best zonder, en dat had hij al eens eerder laten zien. Mam bedacht een systeem. Mark kreeg €50,- per maand aan kleedgeld, maar door zijn bedplassen veranderde dat. Voor elke droge nacht zou er die maand €1,- bij komen, voor elke vieze luier ging er €5,- van af. Dus als hij een hele week geen droge nacht zou hebben zou er €35,- worden afgetrokken. Als het zelfs zo erg werd dat hij onder de €0,- kwam voor die maand kreeg hij helemaal geen luiers meer de rest van de maand en moest hij zelf zijn bedden verschonen. De €50,- kreeg hij dan natuurlijk nog steeds niet. Er kon per maand dus €30,- bij, maar wel €50,- af.

Al snel bleek dat een motivatie voor hem te zijn, want de maand erna was het aantal plasluiers per week gereduceerd tot vier. Dat zou hem €17,- per week kosten, maar mam schold zijn schulden kwijt omdat hij goed zijn best deed.

Weer een maand later lag het aantal vieze luiers op twee per week. Dat kostte hem €10, en het leverde maar €5,- op. Omdat mam vond dat hij goed zijn best deed gaf ze hem vijf euro, in plaats van dat hij die moest betalen, maar dan moest hij wel zijn best blijven doen.

Mark hield het bij twee luiers per week de volgende maand, want het kostte hem niks, omdat mam vond dat hij goed zijn best deed.

Hij deed er weinig mee en de volgende maand lag het gemiddelde op drie. Mam vond dat niet je best doen dus moest hij per week uit zijn eigen zak €15,- betalen en kreeg hij €4,- terug. €11,- per week dus, maar dat kwam neer op €44,- in de maand. Dat kwam wel aan, want hij had nog maar €6,- over deze maand.

Hij deed nog beter zijn best, en weldra stond de teller van de maand erna op slechts één vieze luier per week. Dat kostte hem €5,- maar leverde hem €6,- op welke week. €1,- per week dus en dus €4,- in de maand.

Mark hield het op één, en als al zijn nachten droog waren plaste hij de laatste nacht van de week nog expres in zijn luier voor die ene euro per week. Hij was namelijk bang dat als hij geen bedplasser meer zou zijn mam zou stoppen met het geven van geld voor droge nachten.

De volgende twee maanden bleef de teller op één staan, en moeder besloot de motivatie wat op te voeren. Vanaf nu kostte een vieze luier €10,-, en een droge nacht kreeg je nog maar €0,50 voor. Dat betekende €3,- krijgen en €10,- betalen, en dus een verlies van €7,- in de week en dus €28,- in de maand. Dat was erg veel, dus Mark deed nog beter zijn best.

De teller stond de volgende twee maanden dan ook op 0. Mam was heel erg blij, en Mark kreeg ook nog €3,50 per week, dus al gauw €14,- per maand extra.

Maar na die twee maanden besloot mam dat een droog bed nog maar €0,20 waard was. Dus dan kreeg Mark €1,40 in de week extra, dus €5,60 in de maand extra. De tellet bleef op nul, want als die daar boven uit kwam zou het hem geld gaan kosten.

De maand daarna werd Mark 15, en vanaf nu zou zijn kleedgeld worden ingehouden bij vier of meer natte bedden per maand. Inmiddels gebruikte hij al geen luiers meer, en een schoon bed leverde ook geen geld meer op. Het was alleen maar vervelend dus als zijn bed nat werd.


En ook dat werkte, want bij Mark bleef de teller op 0 staan tot zijn 16e verjaardag, en daarna ook nog altijd.
 
N

nathan1997712

Guest
prachtig verhaal bravo!


greeds kindslaapt TBNathan
 

Bedplasser91

Plasticbroekjesfan!
Leuk verhaal, en op sommige punten heel herkenbaar!
Ik heb zelf lang (tot m'n 16e) in bed geplast en vraag me af of dat zakgeldsysteem bij mij ook gewerkt zou hebben ..... ;)
 

rog

Superlid
Wat een leuk verhaal maar ook wel heftig met de ongeluk van z’n vader.
Heel herkenbaar dat gehannes met oefenen wij hebben ook dat vroeger heel veel geoefend elke keer weer gingen me ouders weer nieuw een plan bedenken. Maar mijn blaas dacht er anders over en plaste altijd wel weer. Ik plas soms 2 en soms 3 keer in de nagt in bed.
We hebben ook alles gedaan en alles beloofd ik mocht een mooie trein uitzoeken als ik 2x droog zou zijn in de week dat was niet gelukt. Heb hem wel gerkegen gelukkig, maar veel laterder pas.
Het was toen echt niet leuk, je baalt van je zelf en denkt ik kan niks en waarom plas ik nog in bed. Ik was overdag ook veel moe en plaste daardoor ook veel meer in me broek wat ook weer kut was. Maar gelukkig werd ik bijna niet gepest daarmee. Ik had altijd heel veel vriendjes die het niet boeide. En zelf ook wel eens dede en in bedplaste en ik kon gewoon altijd bij hun slapen en zei bij mij. En als ik in me broek plaste deed hun moeder daar altijd heel normaal over en kreeg ik een schone broek van me vriendje.
Nu doe ik het nog steeds dus weinig veranderd alleen weet ik nu het hoort bij mij.
Heel soms kan ik me er nog verdrietig om voelen en wouw ik dat ik gewoon normaal was, gewoon als je voelt dat je moet plassen dat je het gewoon kan ophouden ipv dat je denk hey ik moet plassen en dan na opstaan en paar stappen al aan het plassen bent en soms gewoon alweer kan gaan zitten.
Maar ik ben normaal, alleen heb ik dan luiers nodig wat ik soms heel fijn vind en makkelijk vind en ook wel beetje lekker vind. Maar ja, dit verhaal haalt wel herinneren op herkenbaar en leuke en ook nare van het getop zeg maar. Verdiet en slapeloze nachten.
Heel eerlijk wordt ik er ook wat verdrietig van als ik dit schrijf... gek maar wel waar.
Gek dat plassen dat met je kan doen. Waarom eigenlijk?
Ik ben normaal, nou ja bijna dan... hahaha ik ben heel druk maar ook heel gezellig en lief val op jongens en ben heel gaotische en heb nu een brilletje. Alleen heb men blaas iets anders dan bij anderen.
 
Laatst bewerkt:

rog

Superlid
Leuk verhaal, en op sommige punten heel herkenbaar!
Ik heb zelf lang (tot m'n 16e) in bed geplast en vraag me af of dat zakgeldsysteem bij mij ook gewerkt zou hebben ..... ;)
Dan had ik helemaal blut geweest.
Ik wel eens geld gehad als ik buiten ging spelen en droog was. Maar ben er niet rijk mee gewoorden.
Gelukkig was het niet anders om als ik nat was dat ik dan betalen moets hahaha
Ik heb wel eens stiekem gedaan dan had ik in me broek geplast en gedroogd en thuis gekomen en geld gekregen, erg he nooit verteld eigenlijk ja nu dan wel.
Ik vind wel dat je als plasser erg creatief woord hahahah
 

Bedplasser91

Plasticbroekjesfan!
Haha ja dat komt me wel bekend voor. Als ik bijv. drie nachten droog zou zijn kreeg ik een hotwheels auto of zo en heb ik ook wel eens gesmokkeld. Had ik natuurlijk toch in bed geplast deed ik gauw heel vroeg een droge drynite om en deed dan heel trots of ik droog was. Maar toch lukte drie nachten niet zo vaak want ik plaste haast elke nacht in bed.
En een keer had een vriendje van me in zijn broek geplast (we waren toen 10 of 11 of zo) maar hij was bang dat hij straf zou krijgen. Toen kreeg hij een spijkerbroek van mij aan en dat hebben ze bij hem thuis nooit gemerkt en toen kreeg hij geen straf. Je moest toch wat als bedplasser of met een natte broek ;-)
 
  • Haha
Waarderingen: rog

rog

Superlid
Zo jij kreeg wel gelijk een grote uitdaging met de 3 nachten.
Wat erg dat je vriendje starf ervoor kreeg, mijn moeder haalde me niet binnen als de koning broekplassen ofzo als ik nat was, maar kreeg niet straf. Gelukkig maar.
Ze vroeg altijd wel, hoe kan dat nouw, dat vind ik zo’n stomme vraag. Wat moet je daar nouw op antwoorden dan?
Ja, door een volle blaas en piemel die hem leegt ofzo, maar ik snap wel wat ze bedoel hoor natuurlijk want je moet gewoon optijd gaan.
Alleen de optijd gaan was/is niet duidelijk want als je moet dan moet je. En dan is er niet altijd een wc of boom of rustig muurtje inde buurt.
En soms was er helemaal geen melding en was de natte broek de melding je moest naar de wc.

Wat mijn moeder we altijd deed zelfs ook als er vriendjes mee kwamen, moest ik even mee wel alleen of in de gang of keuken ging me moeder even aan men kruis voelen. Of het nog droog was en dan bij nat keek ze me altijd zo aan van, hey nat doe je even snel andere broek aan. En als ik nog droog was Zei ze houden zo hé lieverd.
 

Bedplasser91

Plasticbroekjesfan!
Drie nachten lukte ook bijna nooit, ik plaste haast altijd in bed. Ik kreeg daar geen straf voor. Maar ook weinig autootjes, haha. Ja ik vond het ook wel gemeen toen dat vriendje straf zou krijgen, maar hij plaste haast nooit meer in zijn broek, dus hij was niet blij toen hij nat was (ik vond het wel geinig, was ik tenminste niet de enige die problemen met de waterleiding had, hij wist wel dat ik bedplasser was) en was benauwd dat hij straf zou krijgen dus toen heeft hij een broek van mij aan gedaan, ik geloof dat mijn moeder dat toen wel wist, die deed er ook nooit zo moeilijk over.
 
  • Haha
Waarderingen: rog
Bovenaan