Schweinefleisch
Nieuw lid
'Mam... ik ga volgende week de hele week met de meiden bij Abby logeren... dat is wel goed, toch?' vroeg ik onzeker aan mijn moeder. Ik wist dat ik een opmerking zou krijgen over mijn bedplassen.
'Ja, dat is goed. Maar dan wil ik wel dat je een matje in bed hebt of een luier aan hebt,' antwoordde mijn moeder. Ik schrok, dat mochten mijn vriendinnen niet zien!
'Nee, mam! Niemand van hen weet het, en dat wil ik graag zo houden!' stotterde ik.
'Marle, ik wil niet dat je het bed van Abby's moeder nat maakt. Dat zou nog erger zijn, of niet dan?'
'Maar mam... kan ik dan geen medicijnen krijgen ofzo?' vroeg ik hoopvol. Mama dacht na.
'Maar dat is wel weer zo duur... en dan moeten we eerst naar de dokter toe,' antwoordde mama. Ik hoopte echt niet dat ik bij Abby in bed zou plassen. Dan zouden Saskia en Simone, die ontzettende roddeltantes, het natuurlijk aan de hele klas doorvertellen. Mijn hart ging al vreselijk te keer bij de gedachte.
'Wil je dat voor me doen?' smeekte ik en ik keek mijn moeder met puppy-oogjes aan.
'Nouja, goed dan. Ik begrijp best dat jij ook weleens een keer wil logeren. Morgen gaan we naar de dokter voor medicijnen,' antwoorde mijn moeder uiteindelijk.
Ik kon wel een gat in de lucht springen! Ik zou medicijnen krijgen en dan zou ik gewoon zonder enkel probleem de hele week bij Abby kunnen logeren! Ik wist nu al dat het een topweek zou worden.
De volgende dag stapte ik naast mijn moeder in de auto.
Bij de dokter moesten we eerst lang wachten tot we aan de beurt waren. Er waren mensen voor die ergere problemen hadden. Zoals een man die naar de wachtkamer moest hinkelen omdat hij niet meer goed kon lopen, en vrouw met een huilend kindje naast zich, die zijn hand in een bak water had. Ik hoopte dat er niets ernstigs was!
Na een kwartier was ik aan de beurt.
'Marle Gerritsen,' werd er geroepen en ik en mijn moeder liepen een kamertje binnen. Er stond een tafel, een wasbak, een ligstoel en gewone stoelen. Maar aan de muur ook een weegschaal en een meetlint, en op de tafel een koffertje met allemaal EHBO spulletjes erin.
'Neem een plaatsje,' zei de dokter tegen mijn moeder en mij. 'Ik heb een melding gekregen dat er sprake was van bedplassen. Klopt dat?'
We knikten allebei en mijn moeder begon te vertellen.
'Marle plast sinds haar dertiende in bed en heeft tot nu toe altijd met een matje in bed geslapen. Maar binnenkort wilt ze graag bij vriendinnen logeren, en dan wil ze natuurlijk niet met een matje of luier in bed liggen. Toen kwam Marle met het idee van medicijnen. Heeft u die?'
De dokter knikte nadat hij aandachtig geluisterd had.
'Dit is een veelvoorkomend probleem. Bent u hiervoor al eerder naar de dokter geweest?' vroeg de dokter en hij pakte zijn notitieblok tevoorschijn terwijl hij van onder zijn halve brilletje naar mijn moeder keek.
'Ja, toen Marle dertien was zijn we ook al geweest, maar toen bleek het stress te zijn, omdat ze ook net op de middelbare school zat. We hebben er verder niet zo naar om gekeken. We proberen er geen probleem van te maken en hopen dat het vanzelf weer over gaat,' antwoordde mama.
'Aha...' mompelde de dokter en hij draaide zich om, naar het aanrecht met de wasbak en bukte zich voor een laatje.
'Ik kan je medicijnen voorschrijven, Marle,' zei de dokter toen hij in het laatje rommelde.
'Dat is goed,' zei ik. De dokter kwam weer naar ons toe en gaf me een klein bruin potje met een etiket erop. In het potje zaten kleine, witte pilletjes.
De week daarop was het vrijdag, en herfstvakantie. Ik had me helemaal verheugd op deze week maar was ook best zenuwachtig. Ik hoopte dat de medicijnen werkten... maar ik ging er vanuit van wel. Ik was mijn tas al aan het in pakken. De medicijnen zette ik op mijn bureau neer zodat ik ze straks in het voorvakje van mijn tas kon doen.
'Marle, ben je bijna klaar? Het is al acht uur, we gaan zo,' riep mama van beneden. Mama ging me brengen. Eerst moesten we Simone nog ophalen en dan zouden we naar Abby toegaan.
Ik stapte in de auto nadat ik mijn tas in de kofferbak had gezet. Ik had net nog een kop thee gedronken dus ik moest een beetje naar de wc, maar dat zou ik wel ophouden tot ik bij Abby was, en dan kon ik daar naar de wc.
'Hoi Simone!' riep ik toen we voor de deur van Simones huis stonden. De moeder van Simone zwaaide nog naar ons en Simone kwam naast me op de achterbank zitten.
'Ik heb er zo'n zin in! Dit gaat een topweek worden, hé Marle?' zei Simone enthousiast. Ik knikte. Ik was wel zenuwachtig, maar vond eigenlijk dat ik dat niet moest zijn. Ik had toch medicijnen, dus ik zou vast niet in bed plassen.
Of... ik had toch medicijnen? Wacht eens even... shit! Ze lagen nog op mijn bureau! Ik was ze spontaan vergeten... O nee hé, wat moest ik nu doen? Ik kon niet vragen of we terug zouden gaan omdat Simone erbij was en dan zou ze erachter komen dat ik nog in bed plaste!
Ik beet zenuwachtig op mijn nagels. Ineens was het hele enthousiaste gevoel verdwenen en had plaats gemaakt voor angst en meer zenuwen.
Voor ik het door had waren we al bij Abby thuis. Ik zag de scooter van Olga al staan en ook Saskia was er al.
Trillend stapte ik de auto uit. Simone liep met grote passen naar de achterkant van de auto en haalde haar tas eruit. Mama pakte mijn tas beet en we liepen naar de voordeur.
Gelijk nadat we aangebelt hadden deed Abby de deur al open. Enthousiast omhelsde ze Simone en mij en ze liet ons binnen.
'Nou, ik ga weer hoor. Veel plezier deze week!' zei mijn moeder en ze gaf me een genante kus op mijn voorhoofd. Abby giechelde en ging snel op de bank zitten. Ik wilde naast haar gaan zitten, en plotseling voelde ik dat ik nu wel heel nodig moest plassen. De pijn nam toe en ik moest mijn hand tussen mijn benen houden om niet in mijn broek te plassen. Jeetje, dat zou erg zijn. In je broek plassen, met alle meiden erbij...
'De wc is boven, hoor!' zei Abby gauw toen ze zag dat ik heel nodig moest. Ik knikte zenuwachtig en strompelde met mijn hand tegen mijn kruis gedrukt naar de gang. De pijn werd erger en erger...
Ik rende de trap op. Snel, snel! Nu wist ik dat ik héél erg moest opschieten wilde ik de wc nog halen. Maar op de trap struikelde ik... de warme vloed stroomde langs mijn benen en sijpelde op de trap. Een grote, natte plek verscheen in mijn spijkerbroek. Ik kon het niet meer ophouden en mijn blaas leegde zich volledig.
'O nee!' riep ik uit angst.
'Wat is er, Marle?' vroeg Abby en ze kwam de gang in. Ook de andere meiden kwamen kijken wat er loos was. Abby sloeg haar hand voor haar mond toen ze mijn natte broek zag en de plas op de trap.
'Eh... Marle ehm... wil je even snel een schone broek aan doen...?' vroeg Abby, niet echt zeker wat ze moest zeggen in deze situatie. Ik sloeg mijn hand voor mijn mond en de tranen sprongen in mijn ogen. Waarom nu... net nu?! Ik kon even niet geloven wat er gebeurt was. Ik stond met een natte broek voor al mijn vriendinnen! Ik schaamde me enorm en knikte, maar ik durfde me niet te verroeren.
'Mama?' riep Abby en ze liep de gang uit, naar de keuken. 'Mama, Marle eh... ze heeft in haar broek geplast.'
Ik ging huilend op een trede zitten terwijl Simone, Saskia en Olga nog steeds verbaast keken. Ze probeerden me te steunen, maar wisten niet echt wat te doen in de situatie.
De moeder van Abby kwam al aanlopen en pakte mijn hand vast.
'Kom maar Marle. Ga maar even op de kamer van Abby een schone broek aan trekken,' zei ze vriendelijk en ze liep met me aan de hand mee naar de kamer, waar mijn tas stond. Ik haalde er vlot een onderbroek en een spijkerbroek uit en liep weer naar boven, naar Abby's kamer.
Toen ik terug kwam waren Simone, Saskia, Olga en Abby alweer in de kamer en ze hadden al matrassen neergelegd en hun bedje opgemaakt.
'We gaan in de woonkamer slapen, anders hebben papa en mama misschien last van ons als we te hard praten 's nachts,' vertelde Abby toen ik de woonkamer weer binnen kwam. Ik knikte ongeïnteresseert en gaf mijn natte broek en slipje aan Abby's moeder, die ze in de was deed.
Ik maakte snel mijn bed op en ging erop zitten. Ik hoopte dat ik deze week niet in bed zou plassen. Maar dat was haast niet te voorkomen. En nu had ik ook nog stress, wat het bedplassen extra opwekte.
'Willen jullie een pizza?' vroeg Abby toen en ze liep naar de keuken.
'Ja, lekker!' riepen we enthousiast.
Na lekker gegeten te hebben besloten we een film aan te zetten. We gingen met z'n allen op de bank zitten en Abby zette een horrorfilm op. Om 1 uur 's nachts besloten we om in bed te gaan liggen. Simone en Saskia waren nog lang niet moe, die praatten nog luid verder, maar ik merkte dat mijn ogen wel dicht begonnen te vallen. Onwillig viel ik in slaap.
'Gisteravond ook al, hé?' hoorde ik een vrouwenstem zeggen. Volgens was het Abby's moeder.
'Zou ze het vaker hebben...?' vroeg Abby twijfelend.
'Misschien wel. Ze kan er vast niks aan doen,' antwoordde Abby's moeder weer.
'Wel erg hoor... ik bedoel, ze is al 16!' riep Saskia met overslaande stem. Simone en Olga klonken instemmend.
Toen kreeg ik een idee waar ze het over hadden en ik opende mijn ogen. Geschrokken keek ik naar mijn pyjama broek. Hij was nat! En niet zo'n beetje ook! Ook het matras was kletternat. Ik lag in een grote, donkere plek. Ik had in bed geplast, en iedereen stond om me heen!
'Marle... gebeurt dit vaker?' vroeg Abby's moeder. Ze klonk streng, maar ze keek niet onvriendelijk. Er kwamen tranen in mijn ogen en het duurde niet lang tot ik hard aan het huilen was. De meiden gingen maar op de bank zitten terwijl Abby's moeder nog steeds naast me zat te wachten op antwoord.
'Marle...?' vroeg ze weer.
Ik schudde mijn hoofd. Wat moest ik anders doen?
'Het was gisteravond ook al gebeurt. Doe je het soms expres? Dan zou ik wel even willen weten waarom,' zei Abby's moeder.
'Nee! Natuurlijk doe ik het niet expres! Het ging per ongeluk! Ik... het zal nooit weer gebeuren!' snikte ik met overslaande stem. Abby's moeder zuchtte en trok zonder pardon mijn pyjama broek naar beneden.
'Opstaan. Je kunt je niet langer hierin vertonen.'
Ook trok ze mijn slipje uit. Mijn onderlichaam was helemaal naakt en ik voelde de ogen van mijn vriendinnen prikken. Konden ze niet even de andere kant op kijken? Ik had mijn gezicht in mijn handen gelegd van schaamte.
'Marle... Ik weet dat het vervelend is, maar ik denk dat het beter is als je deze week een luier om hebt,' vertelde Abby's moeder toen. Ik schrok, een luier? Gauw schudde ik mijn hoofd.
'Nee! Nee, alstublieft niet! Het ging echt per ongeluk! Het zal nooit weer gebeuren!' gilde ik. De tranen bleven komen en Abby stond nu op om me te troosten.
'Wat zal ik doen? Ik heb luiers in huis, dus ik zou je er zo een om kunnen doen. Nu stoppen met huilen, Marle! Als je je nog langer zo kinderachtig gedraagd, dan staat mijn besluit vast!' Abby's moeder schreeuwde bijna. Haar stem klonk ruw en helemaal niet vriendelijk meer zoals toen ik gisteravond een ongelukje had.
Ik probeerde het huilen te stoppen. Het lukte een beetje, maar ik bleef zachtjes snikken.
'Alstublieft...' jammerde ik. Waarom een luier? Ik had toch beloofd dat ik geen ongelukjes meer zou maken?
'Sorry Marle, maar het is voor je eigen bestwil. Ik heb geen zin meer in een nat matras of erger; de trap...'
De tranen kwamen weer opdagen en het huilen ging verder. Ik schrok en viel voorover toen ik ineens een harde pets op mijn billen voelde. De moeder van Abby had me een klap op mijn kont gegeven.
'Je gedraagd je weer kinderachtig, Marle! Ga maar op je rug liggen, ik ga even een luier ophalen!' riep Abby's moeder en ze beende met grote passen weg.
Snikkend bleef ik op mijn rug achter. Nog steeds was mijn onderlichaam bloot en de andere meiden waren nu ook bij me komen zitten.
'Sorry, Marle... Maar... plas je... doe je dit vader... zo, je weet wel, in bed plassen?' stotterde Abby voorzichtig. Ik veegde de tranen uit mijn gezicht, maar het hielp niet, want ze kwamen gewoon weer opnieuw.
Nu kon ik niet meer ontkennen. Dan zou Abby's moeder me vast nog kinderachtiger vinden en zou ze straks écht met een luier aankomen. Ik hoopte tenminste dat ik haar nog tegen zou kunnen houden...
Ik knikte. 'Ja...'
Ik hoorde Abby slikken toen haar moeder weer binnenkwam. Ze had een bak bij zich met spullen erin. Ze kwam aan weerzijde van me zitten en haalde er een potje olie uit, een fles poeder tegen luieruitslag, babydoekjes en het ergste... een enorme, dikke luier, gevolgd door een plastic broek.
'Ja, dat is goed. Maar dan wil ik wel dat je een matje in bed hebt of een luier aan hebt,' antwoordde mijn moeder. Ik schrok, dat mochten mijn vriendinnen niet zien!
'Nee, mam! Niemand van hen weet het, en dat wil ik graag zo houden!' stotterde ik.
'Marle, ik wil niet dat je het bed van Abby's moeder nat maakt. Dat zou nog erger zijn, of niet dan?'
'Maar mam... kan ik dan geen medicijnen krijgen ofzo?' vroeg ik hoopvol. Mama dacht na.
'Maar dat is wel weer zo duur... en dan moeten we eerst naar de dokter toe,' antwoordde mama. Ik hoopte echt niet dat ik bij Abby in bed zou plassen. Dan zouden Saskia en Simone, die ontzettende roddeltantes, het natuurlijk aan de hele klas doorvertellen. Mijn hart ging al vreselijk te keer bij de gedachte.
'Wil je dat voor me doen?' smeekte ik en ik keek mijn moeder met puppy-oogjes aan.
'Nouja, goed dan. Ik begrijp best dat jij ook weleens een keer wil logeren. Morgen gaan we naar de dokter voor medicijnen,' antwoorde mijn moeder uiteindelijk.
Ik kon wel een gat in de lucht springen! Ik zou medicijnen krijgen en dan zou ik gewoon zonder enkel probleem de hele week bij Abby kunnen logeren! Ik wist nu al dat het een topweek zou worden.
De volgende dag stapte ik naast mijn moeder in de auto.
Bij de dokter moesten we eerst lang wachten tot we aan de beurt waren. Er waren mensen voor die ergere problemen hadden. Zoals een man die naar de wachtkamer moest hinkelen omdat hij niet meer goed kon lopen, en vrouw met een huilend kindje naast zich, die zijn hand in een bak water had. Ik hoopte dat er niets ernstigs was!
Na een kwartier was ik aan de beurt.
'Marle Gerritsen,' werd er geroepen en ik en mijn moeder liepen een kamertje binnen. Er stond een tafel, een wasbak, een ligstoel en gewone stoelen. Maar aan de muur ook een weegschaal en een meetlint, en op de tafel een koffertje met allemaal EHBO spulletjes erin.
'Neem een plaatsje,' zei de dokter tegen mijn moeder en mij. 'Ik heb een melding gekregen dat er sprake was van bedplassen. Klopt dat?'
We knikten allebei en mijn moeder begon te vertellen.
'Marle plast sinds haar dertiende in bed en heeft tot nu toe altijd met een matje in bed geslapen. Maar binnenkort wilt ze graag bij vriendinnen logeren, en dan wil ze natuurlijk niet met een matje of luier in bed liggen. Toen kwam Marle met het idee van medicijnen. Heeft u die?'
De dokter knikte nadat hij aandachtig geluisterd had.
'Dit is een veelvoorkomend probleem. Bent u hiervoor al eerder naar de dokter geweest?' vroeg de dokter en hij pakte zijn notitieblok tevoorschijn terwijl hij van onder zijn halve brilletje naar mijn moeder keek.
'Ja, toen Marle dertien was zijn we ook al geweest, maar toen bleek het stress te zijn, omdat ze ook net op de middelbare school zat. We hebben er verder niet zo naar om gekeken. We proberen er geen probleem van te maken en hopen dat het vanzelf weer over gaat,' antwoordde mama.
'Aha...' mompelde de dokter en hij draaide zich om, naar het aanrecht met de wasbak en bukte zich voor een laatje.
'Ik kan je medicijnen voorschrijven, Marle,' zei de dokter toen hij in het laatje rommelde.
'Dat is goed,' zei ik. De dokter kwam weer naar ons toe en gaf me een klein bruin potje met een etiket erop. In het potje zaten kleine, witte pilletjes.
De week daarop was het vrijdag, en herfstvakantie. Ik had me helemaal verheugd op deze week maar was ook best zenuwachtig. Ik hoopte dat de medicijnen werkten... maar ik ging er vanuit van wel. Ik was mijn tas al aan het in pakken. De medicijnen zette ik op mijn bureau neer zodat ik ze straks in het voorvakje van mijn tas kon doen.
'Marle, ben je bijna klaar? Het is al acht uur, we gaan zo,' riep mama van beneden. Mama ging me brengen. Eerst moesten we Simone nog ophalen en dan zouden we naar Abby toegaan.
Ik stapte in de auto nadat ik mijn tas in de kofferbak had gezet. Ik had net nog een kop thee gedronken dus ik moest een beetje naar de wc, maar dat zou ik wel ophouden tot ik bij Abby was, en dan kon ik daar naar de wc.
'Hoi Simone!' riep ik toen we voor de deur van Simones huis stonden. De moeder van Simone zwaaide nog naar ons en Simone kwam naast me op de achterbank zitten.
'Ik heb er zo'n zin in! Dit gaat een topweek worden, hé Marle?' zei Simone enthousiast. Ik knikte. Ik was wel zenuwachtig, maar vond eigenlijk dat ik dat niet moest zijn. Ik had toch medicijnen, dus ik zou vast niet in bed plassen.
Of... ik had toch medicijnen? Wacht eens even... shit! Ze lagen nog op mijn bureau! Ik was ze spontaan vergeten... O nee hé, wat moest ik nu doen? Ik kon niet vragen of we terug zouden gaan omdat Simone erbij was en dan zou ze erachter komen dat ik nog in bed plaste!
Ik beet zenuwachtig op mijn nagels. Ineens was het hele enthousiaste gevoel verdwenen en had plaats gemaakt voor angst en meer zenuwen.
Voor ik het door had waren we al bij Abby thuis. Ik zag de scooter van Olga al staan en ook Saskia was er al.
Trillend stapte ik de auto uit. Simone liep met grote passen naar de achterkant van de auto en haalde haar tas eruit. Mama pakte mijn tas beet en we liepen naar de voordeur.
Gelijk nadat we aangebelt hadden deed Abby de deur al open. Enthousiast omhelsde ze Simone en mij en ze liet ons binnen.
'Nou, ik ga weer hoor. Veel plezier deze week!' zei mijn moeder en ze gaf me een genante kus op mijn voorhoofd. Abby giechelde en ging snel op de bank zitten. Ik wilde naast haar gaan zitten, en plotseling voelde ik dat ik nu wel heel nodig moest plassen. De pijn nam toe en ik moest mijn hand tussen mijn benen houden om niet in mijn broek te plassen. Jeetje, dat zou erg zijn. In je broek plassen, met alle meiden erbij...
'De wc is boven, hoor!' zei Abby gauw toen ze zag dat ik heel nodig moest. Ik knikte zenuwachtig en strompelde met mijn hand tegen mijn kruis gedrukt naar de gang. De pijn werd erger en erger...
Ik rende de trap op. Snel, snel! Nu wist ik dat ik héél erg moest opschieten wilde ik de wc nog halen. Maar op de trap struikelde ik... de warme vloed stroomde langs mijn benen en sijpelde op de trap. Een grote, natte plek verscheen in mijn spijkerbroek. Ik kon het niet meer ophouden en mijn blaas leegde zich volledig.
'O nee!' riep ik uit angst.
'Wat is er, Marle?' vroeg Abby en ze kwam de gang in. Ook de andere meiden kwamen kijken wat er loos was. Abby sloeg haar hand voor haar mond toen ze mijn natte broek zag en de plas op de trap.
'Eh... Marle ehm... wil je even snel een schone broek aan doen...?' vroeg Abby, niet echt zeker wat ze moest zeggen in deze situatie. Ik sloeg mijn hand voor mijn mond en de tranen sprongen in mijn ogen. Waarom nu... net nu?! Ik kon even niet geloven wat er gebeurt was. Ik stond met een natte broek voor al mijn vriendinnen! Ik schaamde me enorm en knikte, maar ik durfde me niet te verroeren.
'Mama?' riep Abby en ze liep de gang uit, naar de keuken. 'Mama, Marle eh... ze heeft in haar broek geplast.'
Ik ging huilend op een trede zitten terwijl Simone, Saskia en Olga nog steeds verbaast keken. Ze probeerden me te steunen, maar wisten niet echt wat te doen in de situatie.
De moeder van Abby kwam al aanlopen en pakte mijn hand vast.
'Kom maar Marle. Ga maar even op de kamer van Abby een schone broek aan trekken,' zei ze vriendelijk en ze liep met me aan de hand mee naar de kamer, waar mijn tas stond. Ik haalde er vlot een onderbroek en een spijkerbroek uit en liep weer naar boven, naar Abby's kamer.
Toen ik terug kwam waren Simone, Saskia, Olga en Abby alweer in de kamer en ze hadden al matrassen neergelegd en hun bedje opgemaakt.
'We gaan in de woonkamer slapen, anders hebben papa en mama misschien last van ons als we te hard praten 's nachts,' vertelde Abby toen ik de woonkamer weer binnen kwam. Ik knikte ongeïnteresseert en gaf mijn natte broek en slipje aan Abby's moeder, die ze in de was deed.
Ik maakte snel mijn bed op en ging erop zitten. Ik hoopte dat ik deze week niet in bed zou plassen. Maar dat was haast niet te voorkomen. En nu had ik ook nog stress, wat het bedplassen extra opwekte.
'Willen jullie een pizza?' vroeg Abby toen en ze liep naar de keuken.
'Ja, lekker!' riepen we enthousiast.
Na lekker gegeten te hebben besloten we een film aan te zetten. We gingen met z'n allen op de bank zitten en Abby zette een horrorfilm op. Om 1 uur 's nachts besloten we om in bed te gaan liggen. Simone en Saskia waren nog lang niet moe, die praatten nog luid verder, maar ik merkte dat mijn ogen wel dicht begonnen te vallen. Onwillig viel ik in slaap.
'Gisteravond ook al, hé?' hoorde ik een vrouwenstem zeggen. Volgens was het Abby's moeder.
'Zou ze het vaker hebben...?' vroeg Abby twijfelend.
'Misschien wel. Ze kan er vast niks aan doen,' antwoordde Abby's moeder weer.
'Wel erg hoor... ik bedoel, ze is al 16!' riep Saskia met overslaande stem. Simone en Olga klonken instemmend.
Toen kreeg ik een idee waar ze het over hadden en ik opende mijn ogen. Geschrokken keek ik naar mijn pyjama broek. Hij was nat! En niet zo'n beetje ook! Ook het matras was kletternat. Ik lag in een grote, donkere plek. Ik had in bed geplast, en iedereen stond om me heen!
'Marle... gebeurt dit vaker?' vroeg Abby's moeder. Ze klonk streng, maar ze keek niet onvriendelijk. Er kwamen tranen in mijn ogen en het duurde niet lang tot ik hard aan het huilen was. De meiden gingen maar op de bank zitten terwijl Abby's moeder nog steeds naast me zat te wachten op antwoord.
'Marle...?' vroeg ze weer.
Ik schudde mijn hoofd. Wat moest ik anders doen?
'Het was gisteravond ook al gebeurt. Doe je het soms expres? Dan zou ik wel even willen weten waarom,' zei Abby's moeder.
'Nee! Natuurlijk doe ik het niet expres! Het ging per ongeluk! Ik... het zal nooit weer gebeuren!' snikte ik met overslaande stem. Abby's moeder zuchtte en trok zonder pardon mijn pyjama broek naar beneden.
'Opstaan. Je kunt je niet langer hierin vertonen.'
Ook trok ze mijn slipje uit. Mijn onderlichaam was helemaal naakt en ik voelde de ogen van mijn vriendinnen prikken. Konden ze niet even de andere kant op kijken? Ik had mijn gezicht in mijn handen gelegd van schaamte.
'Marle... Ik weet dat het vervelend is, maar ik denk dat het beter is als je deze week een luier om hebt,' vertelde Abby's moeder toen. Ik schrok, een luier? Gauw schudde ik mijn hoofd.
'Nee! Nee, alstublieft niet! Het ging echt per ongeluk! Het zal nooit weer gebeuren!' gilde ik. De tranen bleven komen en Abby stond nu op om me te troosten.
'Wat zal ik doen? Ik heb luiers in huis, dus ik zou je er zo een om kunnen doen. Nu stoppen met huilen, Marle! Als je je nog langer zo kinderachtig gedraagd, dan staat mijn besluit vast!' Abby's moeder schreeuwde bijna. Haar stem klonk ruw en helemaal niet vriendelijk meer zoals toen ik gisteravond een ongelukje had.
Ik probeerde het huilen te stoppen. Het lukte een beetje, maar ik bleef zachtjes snikken.
'Alstublieft...' jammerde ik. Waarom een luier? Ik had toch beloofd dat ik geen ongelukjes meer zou maken?
'Sorry Marle, maar het is voor je eigen bestwil. Ik heb geen zin meer in een nat matras of erger; de trap...'
De tranen kwamen weer opdagen en het huilen ging verder. Ik schrok en viel voorover toen ik ineens een harde pets op mijn billen voelde. De moeder van Abby had me een klap op mijn kont gegeven.
'Je gedraagd je weer kinderachtig, Marle! Ga maar op je rug liggen, ik ga even een luier ophalen!' riep Abby's moeder en ze beende met grote passen weg.
Snikkend bleef ik op mijn rug achter. Nog steeds was mijn onderlichaam bloot en de andere meiden waren nu ook bij me komen zitten.
'Sorry, Marle... Maar... plas je... doe je dit vader... zo, je weet wel, in bed plassen?' stotterde Abby voorzichtig. Ik veegde de tranen uit mijn gezicht, maar het hielp niet, want ze kwamen gewoon weer opnieuw.
Nu kon ik niet meer ontkennen. Dan zou Abby's moeder me vast nog kinderachtiger vinden en zou ze straks écht met een luier aankomen. Ik hoopte tenminste dat ik haar nog tegen zou kunnen houden...
Ik knikte. 'Ja...'
Ik hoorde Abby slikken toen haar moeder weer binnenkwam. Ze had een bak bij zich met spullen erin. Ze kwam aan weerzijde van me zitten en haalde er een potje olie uit, een fles poeder tegen luieruitslag, babydoekjes en het ergste... een enorme, dikke luier, gevolgd door een plastic broek.
