DiaperSniper010
Superlid
Een moord op de camoing. Dat is nog eens een plot twist ha ha
Verhaal Klaar Campinggeheimen
- Onderwerp starter DiaperSniper010
- Startdatum
DiaperSniper010
Superlid
Deel 12
Op het speelveldje aangekomen doen we eerst een spelletje wie het langst de bal hoog kan houden. Thymens vrienden zullen allemaal wel op voetbal zitten want ze halen aardig wat toeren uit en de bal blijft in de lucht. Maar Jake is king, wat die allemaal kan zonder de bal te verliezen. Thymens vriendjes keken met open mond toe. Ze moesten eens weten, hun voetbalheld draagt ook luiers. Maar Thymen durft denk ik alleen over mij te vertellen.
Als we uitgespeeld, en weer terug bij de caravan, zijn besluit ik het verraad van Thymen toch aan te kaarten. “Ma, Thymen loopt aan iedereen te vertellen dat ik luiers draag.” “Is dat zo?” Vraagt mijn moeder streng aan hem. “Nee, ik weet niet waar hij het over heeft” zegt hij met het liefste stemmetje dat hij kan opzetten. Ik vertel over de jongen die zei dat zijn broertje van zeven pampers droeg. Thymen rolt met zijn ogen “Oh dat. Dat is Tim. Ik hoorde dat zijn broertje in bed plaste en toen heb gezegd dat jij ook in bed plaste.” “Alleen aan Tim?” Vraagt mijn moeder. “Ik zweer het.” Roept hij bijna. Ik weet niet wat ik zeggen moet maar geloof hem. “Het is niet leuk voor je broer als jij zijn geheim deelt met anderen. Ik heb je toch gezegd dat Mark zelf moet bepalen aan wij hij wat verteld.” “Ok ma” zegt Thymen wat ingetogen. Ik besluit het er maar bij te laten.
Tijdens dit gesprek zat Jake met Kim te spelen met haar barbies. Kim moet het erg leuk vinden want ze kijkt haast verliefd naar hem. Ondanks dat ze weinig Engelse woordjes kent ging het spelen prima. Barbie is kennelijk heel internationaal.
Jake blijft mee eten en praat weer honderduit. Mijn ouders stellen regelmatig vragen maar ik kan maar de helft volgen. Thymen kijkt wat verveeld voor zich uit.
Om acht uur sturen mijn ouders Thymen en Kim naar bed. Kennelijk is Thymen toch vervelender geweest en krijgt hij ook straf voor het door vertellen van mijn geheim. Thymen gehoorzaamd zonder te zeuren en ligt al gauw te snurken in voortent. Jake wenkt mijn moeder en mij naar zich toe. Hij fluistert en wij luisteren samenzweerderig toe. Hij heeft een keer gehoord dat als je de hand van een slapend iemand in een kommetje met lauw water legt, die persoon dan in zijn bed gaat plassen. Mijn moeder vind het een geweldig grappig idee en gaat een kommetje zoeken. Dan gaat ze checken of Thymen slaapt en doet zijn hand in het lauwe water. Morgenochtend gaan we meemaken of Thymen ook in zijn bed geplast heeft.
De tijd vliegt en Jake en ik moeten ook naar bed. We gaan onze tanden poetsen, en nog eens flink plassen, bij het toilet gebouw. Mijn moeder wenkt mij als eerste de caravan in. Ik ga op bed bed liggen en doe alvast mijn benen omhoog. Mijn moeder is al klaar voor ik het weet. Ze maakt een grapje dat ze het na dertien jaar nog niet verleerd is. Dan is Jake aan de beurt, hij stapt al bijna de caravan in voordat ik eruit ben. Ik duik snel de tent in en wacht tot jake is. Voordat ik het weet komt hij al de tent in. Dit maal heeft hij een geel plastic broekje aan. Ik vraag of hij in zijn rugzak ook een pyamabroek heeft voor morgenochtend.
We nemen de dag nog even door en zijn erg benieuwd hoe nat Thymen morgen zal zijn….
Op het speelveldje aangekomen doen we eerst een spelletje wie het langst de bal hoog kan houden. Thymens vrienden zullen allemaal wel op voetbal zitten want ze halen aardig wat toeren uit en de bal blijft in de lucht. Maar Jake is king, wat die allemaal kan zonder de bal te verliezen. Thymens vriendjes keken met open mond toe. Ze moesten eens weten, hun voetbalheld draagt ook luiers. Maar Thymen durft denk ik alleen over mij te vertellen.
Als we uitgespeeld, en weer terug bij de caravan, zijn besluit ik het verraad van Thymen toch aan te kaarten. “Ma, Thymen loopt aan iedereen te vertellen dat ik luiers draag.” “Is dat zo?” Vraagt mijn moeder streng aan hem. “Nee, ik weet niet waar hij het over heeft” zegt hij met het liefste stemmetje dat hij kan opzetten. Ik vertel over de jongen die zei dat zijn broertje van zeven pampers droeg. Thymen rolt met zijn ogen “Oh dat. Dat is Tim. Ik hoorde dat zijn broertje in bed plaste en toen heb gezegd dat jij ook in bed plaste.” “Alleen aan Tim?” Vraagt mijn moeder. “Ik zweer het.” Roept hij bijna. Ik weet niet wat ik zeggen moet maar geloof hem. “Het is niet leuk voor je broer als jij zijn geheim deelt met anderen. Ik heb je toch gezegd dat Mark zelf moet bepalen aan wij hij wat verteld.” “Ok ma” zegt Thymen wat ingetogen. Ik besluit het er maar bij te laten.
Tijdens dit gesprek zat Jake met Kim te spelen met haar barbies. Kim moet het erg leuk vinden want ze kijkt haast verliefd naar hem. Ondanks dat ze weinig Engelse woordjes kent ging het spelen prima. Barbie is kennelijk heel internationaal.
Jake blijft mee eten en praat weer honderduit. Mijn ouders stellen regelmatig vragen maar ik kan maar de helft volgen. Thymen kijkt wat verveeld voor zich uit.
Om acht uur sturen mijn ouders Thymen en Kim naar bed. Kennelijk is Thymen toch vervelender geweest en krijgt hij ook straf voor het door vertellen van mijn geheim. Thymen gehoorzaamd zonder te zeuren en ligt al gauw te snurken in voortent. Jake wenkt mijn moeder en mij naar zich toe. Hij fluistert en wij luisteren samenzweerderig toe. Hij heeft een keer gehoord dat als je de hand van een slapend iemand in een kommetje met lauw water legt, die persoon dan in zijn bed gaat plassen. Mijn moeder vind het een geweldig grappig idee en gaat een kommetje zoeken. Dan gaat ze checken of Thymen slaapt en doet zijn hand in het lauwe water. Morgenochtend gaan we meemaken of Thymen ook in zijn bed geplast heeft.
De tijd vliegt en Jake en ik moeten ook naar bed. We gaan onze tanden poetsen, en nog eens flink plassen, bij het toilet gebouw. Mijn moeder wenkt mij als eerste de caravan in. Ik ga op bed bed liggen en doe alvast mijn benen omhoog. Mijn moeder is al klaar voor ik het weet. Ze maakt een grapje dat ze het na dertien jaar nog niet verleerd is. Dan is Jake aan de beurt, hij stapt al bijna de caravan in voordat ik eruit ben. Ik duik snel de tent in en wacht tot jake is. Voordat ik het weet komt hij al de tent in. Dit maal heeft hij een geel plastic broekje aan. Ik vraag of hij in zijn rugzak ook een pyamabroek heeft voor morgenochtend.
We nemen de dag nog even door en zijn erg benieuwd hoe nat Thymen morgen zal zijn….
Laatst bewerkt:
luierdromer
Niet geschoten is altijd mis.
Weer twee geweldige hoofdstukken.
Bedplasser91
Plasticbroekjesfan!
Blauwe en gele plastic broekjes. Dat komt me zó bekend voor.... 
En net als Jake en Mark was ik elke morgen nat. Hoe zal het met Thymen zijn, morgenochtend? Ik ben benieuwd! Heerlijk verhaal.
En net als Jake en Mark was ik elke morgen nat. Hoe zal het met Thymen zijn, morgenochtend? Ik ben benieuwd! Heerlijk verhaal.Woensel19DL
Gewaardeerd Lid
Misschien kan Thymen nog wel een plastic broekje van Jake aan
DiaperSniper010
Superlid
Deel 13
Die nacht kunnen we beiden geen van beiden echt de slaap vatten. Steeds weer even luisteren of we geluiden uit de voortent opvangen maar het blijft rustig.
Nu is het jammer dat we geen mobiele telefoon hebben om het eventueel te filmen wanneer Thymen nat wakker wordt. Ik krijg pas een mobiel als ik na de zomer de “droog bed training” heb gevolgd en al een tijd droog ben. Bijna al mijn klasgenoten hebben al een mobiel. Jake en Steve hebben ook nog geen mobiel. Die krijgen ze pas als ze gaan studeren. Misschien zijn Engelsen strikter wat dat betreft.
We gaan al vroeg de tent uit. Jake heeft zijn pyjamabroek aangetrokken maar ik zie nog een stukje geel stukje plastic. Dat zal mij alleen maar opvallen. We nemen plaats achter de campingtafel en kijken verwachtingsvol naar de voortent. We kijken elkaar aan en moeten giechelen. Dan komt Thymen de voortent uitgestormd. In zijn hand heeft hij het bakje. Hij kijkt me aan en werpt dan het bakje, met water en al, naar mijn hoofd. Mijn gezicht is nat en Jake moet een beetje lachen. “Ik had jullie door toen mama uit de tent liep. Je weet toch dat ik nooit in bed plas. Nooi! Baby!!” Mijn moeder komt inmiddels uit de caravan en pakt Thymen zijn schouders vast. Jake weet even niet of hij moet lachen maar hij heeft pretoogjes. Mijn moeder wrijft over Thymens schouders die wat kalmeert.
We gaan maar gauw naar de doucehokjes. Er staan een paar jongetjes hun tanden te poetsen. Een van de jongetjes komt me bekend voor. Hij tikt zijn vriendjes en wijst naar mijn handoek “pannolino” roept hij. Hij wijst naar Jake en roept weer “pannolino”. Hij en zijn vriendjes schateren van het lachen. Wij duiken gauw de hokjes in. Potverdorie, laten we ons zomaar uitlachen door Italiaanse k. kinderen die nog jonger zijn dan Thymen. We nemen niet eens de moeite om zachtjes de plakstrips los te maken. Ik scheur de luier los en doe hem in de plastic zak. Uit het hokje van Jake hoor ik geen geluiden. De jongetjes staan nog wat te lachen, roepen nog wat in het Italiaans en rennen dan van her gebouwtje weg. Al snel ruik ik weer hele zoete geuren.
Bij de caravan teruggekomen geeft Jake zijn gele plastic broekje aan mijn moeder die het meteen aan de waslijn hangt en hem een droog blauw broekje terug geeft. Het broekje hangt wel erg in het zicht nu. Wat moeten de mensen wel niet denken als ze voorbij lopen. Hopelijk denken ze dat het van Thymen is.
Potverdorie wat een slechte start van de dag zeg. Als heel de dag zo zal verlopen kan ik beter meteen terug mijn bed in gaan.
Die nacht kunnen we beiden geen van beiden echt de slaap vatten. Steeds weer even luisteren of we geluiden uit de voortent opvangen maar het blijft rustig.
Nu is het jammer dat we geen mobiele telefoon hebben om het eventueel te filmen wanneer Thymen nat wakker wordt. Ik krijg pas een mobiel als ik na de zomer de “droog bed training” heb gevolgd en al een tijd droog ben. Bijna al mijn klasgenoten hebben al een mobiel. Jake en Steve hebben ook nog geen mobiel. Die krijgen ze pas als ze gaan studeren. Misschien zijn Engelsen strikter wat dat betreft.
We gaan al vroeg de tent uit. Jake heeft zijn pyjamabroek aangetrokken maar ik zie nog een stukje geel stukje plastic. Dat zal mij alleen maar opvallen. We nemen plaats achter de campingtafel en kijken verwachtingsvol naar de voortent. We kijken elkaar aan en moeten giechelen. Dan komt Thymen de voortent uitgestormd. In zijn hand heeft hij het bakje. Hij kijkt me aan en werpt dan het bakje, met water en al, naar mijn hoofd. Mijn gezicht is nat en Jake moet een beetje lachen. “Ik had jullie door toen mama uit de tent liep. Je weet toch dat ik nooit in bed plas. Nooi! Baby!!” Mijn moeder komt inmiddels uit de caravan en pakt Thymen zijn schouders vast. Jake weet even niet of hij moet lachen maar hij heeft pretoogjes. Mijn moeder wrijft over Thymens schouders die wat kalmeert.
We gaan maar gauw naar de doucehokjes. Er staan een paar jongetjes hun tanden te poetsen. Een van de jongetjes komt me bekend voor. Hij tikt zijn vriendjes en wijst naar mijn handoek “pannolino” roept hij. Hij wijst naar Jake en roept weer “pannolino”. Hij en zijn vriendjes schateren van het lachen. Wij duiken gauw de hokjes in. Potverdorie, laten we ons zomaar uitlachen door Italiaanse k. kinderen die nog jonger zijn dan Thymen. We nemen niet eens de moeite om zachtjes de plakstrips los te maken. Ik scheur de luier los en doe hem in de plastic zak. Uit het hokje van Jake hoor ik geen geluiden. De jongetjes staan nog wat te lachen, roepen nog wat in het Italiaans en rennen dan van her gebouwtje weg. Al snel ruik ik weer hele zoete geuren.
Bij de caravan teruggekomen geeft Jake zijn gele plastic broekje aan mijn moeder die het meteen aan de waslijn hangt en hem een droog blauw broekje terug geeft. Het broekje hangt wel erg in het zicht nu. Wat moeten de mensen wel niet denken als ze voorbij lopen. Hopelijk denken ze dat het van Thymen is.
Potverdorie wat een slechte start van de dag zeg. Als heel de dag zo zal verlopen kan ik beter meteen terug mijn bed in gaan.
DiaperSniper010
Superlid
Maar helaas dus mislukt
Wat zou het mooi zijn als Thymen overdag iets van water over zijn broek krijgt, waardoor het lijkt of ie in z'n broek heeft geplast, of (beter nog) hij ECHT in zijn broek plast, en zijn moeder hem een luier omdoet, en de rest van de vakantie overdag in de luiers moet. (Dat is dan zijn verdiende straf)
Laatst bewerkt:
DiaperSniper010
Superlid
Thymen heeft natuurlijk een ijzersterke positie.
Gaan ze hem teveel pesten dan komt vast heel de camping te weten dat Mark en Jake luiers dragen. Misschien sluit hij dan wel een bondje met de "pannolino" jongen. Dan zijn de bedplassers hun leven niet meer zeker op de camping.
De moeder is niet zo strafferig. In Onderweg gaf ze Thymen op het laatst voor straf een luier om maar daar is hij nooit op teruggekomen
Gaan ze hem teveel pesten dan komt vast heel de camping te weten dat Mark en Jake luiers dragen. Misschien sluit hij dan wel een bondje met de "pannolino" jongen. Dan zijn de bedplassers hun leven niet meer zeker op de camping.
De moeder is niet zo strafferig. In Onderweg gaf ze Thymen op het laatst voor straf een luier om maar daar is hij nooit op teruggekomen
Laatst bewerkt:
Bedplasser91
Plasticbroekjesfan!
Ik heb zo'n vermoeden dat het toch niet zo lang duurt voordat de hele camping weet wie de bedplassers zijn. Sprekend uit ervaring! En dat Mark's moeder nu Jake's gele plasticbroekje voor iedereen zichtbaar te drogen heeft gehangen, zal vast niet helpen. Dat deed mijn moeder overigens ook net zo makkelijk met mijn plasticbroekjes... .
DiaperSniper010
Superlid
Deel 14
We besluiten maar naar het zwembad te gaan. In mijn tent kleden we ons snel om. Weer ruik ik de mierzoete geur van Jake’s kauwgomballen shampoo. Als we richting zwembad rennen geef ik een tikje tegen de droogmolen, nu zijn handoeken vanaf de weg te zien in plaats van een plastic broekje.
In het zwembad spelen we duikspelletjes. We duiken onder elkaars benen door en kijken hoe ver we onderwater kunnen doorzwemmen. Als ik onder Jakes benen ben ga ik staan. Til hem een eindje de lucht in en werp hem dan naar voren. Jake moet eerst een beetje gillen maar dat over in schaterlachen. Ik krijg een warm gevoel. Kon dit maar voor altijd duren.
Als we op de strandstoelen liggen praten we over hoe snel de tijd gaat. Over twee dagen moeten wij alweer terug naar Nederland. We vinden het beiden heel jammer maar we houden contact en gaan thuis ook met elkaar gamen.
Terwijl we druk aan het praten zijn komt Steve aangelopen in een knalgele zwemshort. Hij zegt dat zijn ouders aan hem hebben gevraagd om tegen Jake te zeggen dat hij zich vanmiddag even bij zijn ouders te melden. Jake lijkt onaangedaan en zegt dat hij dat zal doen. Ze praten wat over familie die gebeld heeft. Er speelt kennelijk wat aan het thuisfront.
Steve en Jake zijn druk in gesprek en dan valt mij op dat in het kruis van Steve’s broek een natte plek ontstaat. Die wordt steeds groter en druipt langs zijn rechterpijp. Jake kucht wat en Steve kijkt naar zijn broek. Hij stapt wat achteruit, valt bijna achterover en maakt dan een draai en springt snel het zwembad in. Hij zwemt een rondje en komt dan weer onze kant op. Als hij tussen ons in staat schud hij zich uit als een hond en zegt dan “I’m soaking wet” We moeten alle drie keihard lachen omdat het zo dubbel is.
Weer vliegt de tijd en na een ijsje te hebben gehaald gaan we naar onze caravans. Jake komt straks weer mee eten maar moet eerst even bijpraten met zijn ouders. Ik ga voor onze caravan verder lezen in Harry Potter.
Na een half uurtje komen Thymen en Kim terug. Ze hebben een spel gespeeld bij het animatie team. Mijn moeder vraagt hoe het was. Beiden hadden het erg leuk gevonden. “Is er van de week nog iets” vraagt ma. Thymen zet zijn duivelse grijns op en zegt “Ik heb aan Joris gevraagd of we een spelletje natte luier werpen kunnen spelen.” Ik vraag boos “who the f*ck is Joris” “De organisator van het animatie team.” “Heb je dat serieus gevraagd?” vraagt ma. “Ja maar het leek hem een te duur idee en toen heb ik gezegd dat we er hier nog wel de nodige hebben liggen.” “Thymen!” Zegt mijn moeder heel boos en bijna schreeuwend “Dat doe je toch niet. Waren er andere kinderen bij?” “Allen Joris heeft het gehoord en hij dacht denk ik dat ik het over baby luiers had.” Hij zit er nog steeds duivels bij te grinniken. “Nu heb ik er echt genoeg van en de rest van de vakantie ga je om zeven uur naar bed!” Hij lijkt nog steeds weinig onder de indruk en zegt “jullie maken het groter dan het is. Ik heb niemand over Marks’ probleem verteld.”
We besluiten maar naar het zwembad te gaan. In mijn tent kleden we ons snel om. Weer ruik ik de mierzoete geur van Jake’s kauwgomballen shampoo. Als we richting zwembad rennen geef ik een tikje tegen de droogmolen, nu zijn handoeken vanaf de weg te zien in plaats van een plastic broekje.
In het zwembad spelen we duikspelletjes. We duiken onder elkaars benen door en kijken hoe ver we onderwater kunnen doorzwemmen. Als ik onder Jakes benen ben ga ik staan. Til hem een eindje de lucht in en werp hem dan naar voren. Jake moet eerst een beetje gillen maar dat over in schaterlachen. Ik krijg een warm gevoel. Kon dit maar voor altijd duren.
Als we op de strandstoelen liggen praten we over hoe snel de tijd gaat. Over twee dagen moeten wij alweer terug naar Nederland. We vinden het beiden heel jammer maar we houden contact en gaan thuis ook met elkaar gamen.
Terwijl we druk aan het praten zijn komt Steve aangelopen in een knalgele zwemshort. Hij zegt dat zijn ouders aan hem hebben gevraagd om tegen Jake te zeggen dat hij zich vanmiddag even bij zijn ouders te melden. Jake lijkt onaangedaan en zegt dat hij dat zal doen. Ze praten wat over familie die gebeld heeft. Er speelt kennelijk wat aan het thuisfront.
Steve en Jake zijn druk in gesprek en dan valt mij op dat in het kruis van Steve’s broek een natte plek ontstaat. Die wordt steeds groter en druipt langs zijn rechterpijp. Jake kucht wat en Steve kijkt naar zijn broek. Hij stapt wat achteruit, valt bijna achterover en maakt dan een draai en springt snel het zwembad in. Hij zwemt een rondje en komt dan weer onze kant op. Als hij tussen ons in staat schud hij zich uit als een hond en zegt dan “I’m soaking wet” We moeten alle drie keihard lachen omdat het zo dubbel is.
Weer vliegt de tijd en na een ijsje te hebben gehaald gaan we naar onze caravans. Jake komt straks weer mee eten maar moet eerst even bijpraten met zijn ouders. Ik ga voor onze caravan verder lezen in Harry Potter.
Na een half uurtje komen Thymen en Kim terug. Ze hebben een spel gespeeld bij het animatie team. Mijn moeder vraagt hoe het was. Beiden hadden het erg leuk gevonden. “Is er van de week nog iets” vraagt ma. Thymen zet zijn duivelse grijns op en zegt “Ik heb aan Joris gevraagd of we een spelletje natte luier werpen kunnen spelen.” Ik vraag boos “who the f*ck is Joris” “De organisator van het animatie team.” “Heb je dat serieus gevraagd?” vraagt ma. “Ja maar het leek hem een te duur idee en toen heb ik gezegd dat we er hier nog wel de nodige hebben liggen.” “Thymen!” Zegt mijn moeder heel boos en bijna schreeuwend “Dat doe je toch niet. Waren er andere kinderen bij?” “Allen Joris heeft het gehoord en hij dacht denk ik dat ik het over baby luiers had.” Hij zit er nog steeds duivels bij te grinniken. “Nu heb ik er echt genoeg van en de rest van de vakantie ga je om zeven uur naar bed!” Hij lijkt nog steeds weinig onder de indruk en zegt “jullie maken het groter dan het is. Ik heb niemand over Marks’ probleem verteld.”
DiaperSniper010
Superlid
Deel 15
Als ik weer verdiept zit in Harry Potter komt Jake aangeslenterd. Hij kijkt wat bedrukt. Hij vertelt dat het niet goed gaat met zijn oma en dat ze besloten hebben morgen naar huis te gaan. Hij mag vannacht nog bij ons blijven slapen. Ik sta op en geef hem een stevige hug. Mijn moeder vraagt honderduit over de situatie met zijn oma.
Steve loopt voorbij en zwaait naar ons. Hij gaat op zoek naar Marjon om afscheid te nemen. Opeens komt het afscheid nemen zo dicht bij. Morgen gaan ze dus al weg. Ik voel me een beetje verdrietig maar krijg ook een warm gevoel als ik naar Jake kijk.
We besluiten dat we gaan BBQen. We moeten nog naar de supermarkt om spullen te halen en Jake gaat met ons mee. Daar kiezen we heerlijk vlees en groenten uit. “Jij hebt denk ik ook gauw nieuwe Tena’s nodig” zegt ma, gaan jullie dat even pakken? Jake en ik lopen naar het luier eiland. Weer verbaas ik mij over hoeveel grotere maten die er zijn. Mijn Tena’s zijn er maar ook pakken luiers met foto’s van oudere kinderen erop. Die hebben we in Nederland niet, zouden er in Italie meer bedplassers zijn? Ik zie het pak dat ik nodig heb en loop er snel mee naar de winkelwagen. Een gezin achter ons kijkt net iets te lang naar het pak in de winkelwagen. Boeie, die zie ik toch nooit meer.
Na de - wat ik maar zal noemen afscheids BBQ - moet Thymen al gauw naar bed. Thymen is aardig aan het tegenstribbelen maar mijn ouders zijn onverbiddelijk. Mijn vader spreekt hem streng toe “Je weet waarom je deze straf krijgt. Dan moet je stoppen met Mark belachelijk te maken.” “Ja maar die luiers…” “Niks ervan. Nog een keer het woord luiers en ik kom er persoonlijk een bij je om doen.” Thymen is nu gelijk stil. Mijn moeder kijkt me met een lachend samenzweerderig gezicht aan aan. Pa zijn gezicht is rood van woede.
Jake en ik mogen nog een rondje over de camping. Jake wil graag afscheid nemen van een paar andere kinderen waarmee we gespeeld hebben. Als we bij het jongeren veldje komen zien we Steve wat verdrietig bij een hekje staan. We lopen op hem af en vragen wat er is. Hij had het leuk gehad met Marjon totdat ze gingen zoenen. Ze gaf een echte tongzoen maar toen ze haar hand bij zijn billen legde en de pull-up voelde hield ze abrupt op. Toen kwam ze erachter dat hij nog maar veertien was. Niet zijn luier maar zijn leeftijd deed haar afschrikken. We proberen te troosten door te zeggen dat er nog voldoende leuke meisjes zijn. Volgens Jake in Engeland nog veel beter.
Dan komen een paar jongeren vragen of we meehelpen met het opbouwen van het kampvuur. Lang kunnen we niet blijven want om tien uur moet Jake zijn pillen innemen bij de caravan.
We wisselen onze gamer tags en en emailadressen uit en dan is het alweer tijd dat mijn moeder ons klaar gaat maken voor de nacht. In de caravan komt ma nog even terug op Thymen, ze zegt dat ze strenger tegen hem zullen zijn dat het echt niet allemaal kan. Ook vind ze de situatie met zijn oma voor Jake heel vervelend. Al pratend heeft ze snel mijn luier omgedaan en ze wil bijna Jake zijn plastic broekje omdoen “ohnee, die is voor Jake. Haha.”
Als ik in de tent lig duurt het even voor Jake uit de caravan terug komt. Hij komt met een wat betraand gezicht de tent in. Zijn ouders hebben met mijn ouders afgesproken dat hij na het douchen meteen naar hun komt en dat ze meteen gaan inpakken. De situatie met zijn oma is aan het verslechteren. Ik weet niet wat ik moet zeggen en kijk hem vol medelijden aan. Dan bedankt hij mij dat hij de afgelopen dagen bij mij in de tent mocht slapen. Nu wil hij ook een tent.
We praten nog wat over de afgelopen dagen en de mensen die we ontmoet hebben. Jake zijn spraak wordt gauw wat slomer en dan komt er geen reactie meer op wat ik zeg. Ik leg mijn handen op mijn kussen, mijn hoofd er tegenaan en staar nog wat naar Jake zijn gezicht. Mijn beste camping vriend ever.
Als ik weer verdiept zit in Harry Potter komt Jake aangeslenterd. Hij kijkt wat bedrukt. Hij vertelt dat het niet goed gaat met zijn oma en dat ze besloten hebben morgen naar huis te gaan. Hij mag vannacht nog bij ons blijven slapen. Ik sta op en geef hem een stevige hug. Mijn moeder vraagt honderduit over de situatie met zijn oma.
Steve loopt voorbij en zwaait naar ons. Hij gaat op zoek naar Marjon om afscheid te nemen. Opeens komt het afscheid nemen zo dicht bij. Morgen gaan ze dus al weg. Ik voel me een beetje verdrietig maar krijg ook een warm gevoel als ik naar Jake kijk.
We besluiten dat we gaan BBQen. We moeten nog naar de supermarkt om spullen te halen en Jake gaat met ons mee. Daar kiezen we heerlijk vlees en groenten uit. “Jij hebt denk ik ook gauw nieuwe Tena’s nodig” zegt ma, gaan jullie dat even pakken? Jake en ik lopen naar het luier eiland. Weer verbaas ik mij over hoeveel grotere maten die er zijn. Mijn Tena’s zijn er maar ook pakken luiers met foto’s van oudere kinderen erop. Die hebben we in Nederland niet, zouden er in Italie meer bedplassers zijn? Ik zie het pak dat ik nodig heb en loop er snel mee naar de winkelwagen. Een gezin achter ons kijkt net iets te lang naar het pak in de winkelwagen. Boeie, die zie ik toch nooit meer.
Na de - wat ik maar zal noemen afscheids BBQ - moet Thymen al gauw naar bed. Thymen is aardig aan het tegenstribbelen maar mijn ouders zijn onverbiddelijk. Mijn vader spreekt hem streng toe “Je weet waarom je deze straf krijgt. Dan moet je stoppen met Mark belachelijk te maken.” “Ja maar die luiers…” “Niks ervan. Nog een keer het woord luiers en ik kom er persoonlijk een bij je om doen.” Thymen is nu gelijk stil. Mijn moeder kijkt me met een lachend samenzweerderig gezicht aan aan. Pa zijn gezicht is rood van woede.
Jake en ik mogen nog een rondje over de camping. Jake wil graag afscheid nemen van een paar andere kinderen waarmee we gespeeld hebben. Als we bij het jongeren veldje komen zien we Steve wat verdrietig bij een hekje staan. We lopen op hem af en vragen wat er is. Hij had het leuk gehad met Marjon totdat ze gingen zoenen. Ze gaf een echte tongzoen maar toen ze haar hand bij zijn billen legde en de pull-up voelde hield ze abrupt op. Toen kwam ze erachter dat hij nog maar veertien was. Niet zijn luier maar zijn leeftijd deed haar afschrikken. We proberen te troosten door te zeggen dat er nog voldoende leuke meisjes zijn. Volgens Jake in Engeland nog veel beter.
Dan komen een paar jongeren vragen of we meehelpen met het opbouwen van het kampvuur. Lang kunnen we niet blijven want om tien uur moet Jake zijn pillen innemen bij de caravan.
We wisselen onze gamer tags en en emailadressen uit en dan is het alweer tijd dat mijn moeder ons klaar gaat maken voor de nacht. In de caravan komt ma nog even terug op Thymen, ze zegt dat ze strenger tegen hem zullen zijn dat het echt niet allemaal kan. Ook vind ze de situatie met zijn oma voor Jake heel vervelend. Al pratend heeft ze snel mijn luier omgedaan en ze wil bijna Jake zijn plastic broekje omdoen “ohnee, die is voor Jake. Haha.”
Als ik in de tent lig duurt het even voor Jake uit de caravan terug komt. Hij komt met een wat betraand gezicht de tent in. Zijn ouders hebben met mijn ouders afgesproken dat hij na het douchen meteen naar hun komt en dat ze meteen gaan inpakken. De situatie met zijn oma is aan het verslechteren. Ik weet niet wat ik moet zeggen en kijk hem vol medelijden aan. Dan bedankt hij mij dat hij de afgelopen dagen bij mij in de tent mocht slapen. Nu wil hij ook een tent.
We praten nog wat over de afgelopen dagen en de mensen die we ontmoet hebben. Jake zijn spraak wordt gauw wat slomer en dan komt er geen reactie meer op wat ik zeg. Ik leg mijn handen op mijn kussen, mijn hoofd er tegenaan en staar nog wat naar Jake zijn gezicht. Mijn beste camping vriend ever.
DiaperSniper010
Superlid
Deel 16 – laatste deel
De volgende ochtend word ik droog wakker. Ik voel nog eens goed maar helemaal droog gelukkig. Jake ligt nog op een oor. Ik ga maar alvast mijn moeder helpen met het dekken van de campingtafel. Evenlater komt Jake er ook aan, hij ziet er uitgeslapen uit.
Tijdens het ontbijt is iedereen een beetje stil. Thymen kijkt nog kwaad uit zijn ogen, vooral naar mij. Dan zeg ik “Ik ga niet douchen want ik ben droog gebleven vannacht.” Mijn vader zegt boos “je gaat wel douchen, je hebt een luier om gehad” Hij zegt het zo hard dat ik vrees dat ze het een paar tenten verderop nog konden horen. Ik schik me maar en samen, met de handoekjes om ons middel, lopen Jake en ik naar het toiletgebouw. Voor de laatste keer mag ik de kauwgomballenshampoo ruiken. Ik krijg er kriebels van in mijn maag.
Bij de caravan nemen we uitgebreid afscheid. Ook Steve en zijn ouders komen langs. Onze ouders drinken gezamenlijk koffie en praten over de recente situatie. Ook van Steve krijg ik zijn gamertag zodat we een duo kunnen vormen in Fortnite. Dan is het moment aangebroken dat we echt afscheid moeten nemen. We omhelzen elkaar innig en ook van Steve omhelst me. Als ze weglopen valt me op dat Steve zijn kruis dik is. In plaats van een pull-up draagt hij waarschijnlijk een luier op de terugreis. Jake heeft gewoon zijn voetbalbroekje aan. Hij heeft me eerder verteld dat hij tijdens reizen geen luier om hoeft.
Al gauw komt de grote auto met megagrote caravan langsgereden. Ik ren een stukje mee en Jake en Steve zwaaien uitgebreid terug. Hun vader toetert nog even en dan versnelt hij. Als ik weer terug bij de caravan ben merk ik dat ik bijna moet huilen. Mijn moeder komt achter me staan en pakt me stevig vast. Nadat ze een kus op mijn kruin heeft gegeven zeg ik “Jake hoeft onderweg geen luier om. Kunnen wij er ook mee stoppen.” Mijn vader die het gehoord heeft zegt “geen sprake van, je hebt een droge nacht gehad” Mijn moeder kijkt hem wat smekend aan. Hij matigt zijn toon en zegt dan “ik weet het goed gemaakt. Als jij de laatste twee nachten hier niet in je bed plast mag je van mij zonder luier de auto in.” Ik ben blij maar vraag me ondertussen af hoe ik dat aan ga pakken.
Ik ben moe. Erg moe. Dit afscheid valt me zwaar en ik ga in de tent liggen. Al snel dommel ik weg. Ik ben in een diepe slaap en droom ervan hoe Jake en ik een gevecht hebben met Thymen en de “pannolino” jongen. Niet met kussens maar met wat, wat zijn dat nou, natte…” ik schrik wakker. Heel mijn kruis en een deel van mijn slaapzak is nat. Ik was zomaar in slaap gevallen en heb dus weer in bed geplast. Wat stom dat ik zo ben gaan liggen.
Mijn moeder aanschouwt de situatie. “Tja, nu moet ik de slaapzak gaan wassen. Kleed je gauw om in de caravan. Dit gaat pa merken vrees ik.” Pa komt toevallig net aangelopen en zegt “wat ga ik merken?” Mijn moeder legt heel rustig de situatie uit. Pa blijft gelukkig ook rustig. “Tja, dit bewijst mijn gelijk helaas. Sorry knul maar zonder luier de auto in gaat pas gebeuren na de droog bed training.” Teneergeslagen loop ik de caravan in om me te verschonen.
Mijn moeder gaat meteen de slaapzak wassen en de rest van de dag hang die te drogen over mijn tent. Als we aan het avondeten zitten hoor ik nog opmerking als “zo, ongelukje gehad vanacht?” We negeren de mensen die het zeggen.
De rest van de vakantie vliegt voorbij. Ik trek nu meer met Thymen en zijn vriendjes op. Als ze al weten dat ik nog in mijn bed plas en luiers draag dan zeggen ze er niks van (behalve Tim dan, die komt nog een keer vrolijk melden dat zijn broertje steeds minder vaak in bed plast en waarschijnlijk dus ruim voor zijn dertiende al droog zal zijn. Ja, wrijf het maar in.) Thymen moest de overige avonden ook om zeven uur naar bed maar hij heeft mij niet meer gepest.
Ook tijdens de terugreis naar Nederland moest ik weer een luier om. En helaas bleek het nodig. Binnenkort begint de “droog bed training” in het ziekenhuis. Daar kijk ik echt naar uit. Zal ik daarna eindelijk van de luiers af zijn?
De volgende ochtend word ik droog wakker. Ik voel nog eens goed maar helemaal droog gelukkig. Jake ligt nog op een oor. Ik ga maar alvast mijn moeder helpen met het dekken van de campingtafel. Evenlater komt Jake er ook aan, hij ziet er uitgeslapen uit.
Tijdens het ontbijt is iedereen een beetje stil. Thymen kijkt nog kwaad uit zijn ogen, vooral naar mij. Dan zeg ik “Ik ga niet douchen want ik ben droog gebleven vannacht.” Mijn vader zegt boos “je gaat wel douchen, je hebt een luier om gehad” Hij zegt het zo hard dat ik vrees dat ze het een paar tenten verderop nog konden horen. Ik schik me maar en samen, met de handoekjes om ons middel, lopen Jake en ik naar het toiletgebouw. Voor de laatste keer mag ik de kauwgomballenshampoo ruiken. Ik krijg er kriebels van in mijn maag.
Bij de caravan nemen we uitgebreid afscheid. Ook Steve en zijn ouders komen langs. Onze ouders drinken gezamenlijk koffie en praten over de recente situatie. Ook van Steve krijg ik zijn gamertag zodat we een duo kunnen vormen in Fortnite. Dan is het moment aangebroken dat we echt afscheid moeten nemen. We omhelzen elkaar innig en ook van Steve omhelst me. Als ze weglopen valt me op dat Steve zijn kruis dik is. In plaats van een pull-up draagt hij waarschijnlijk een luier op de terugreis. Jake heeft gewoon zijn voetbalbroekje aan. Hij heeft me eerder verteld dat hij tijdens reizen geen luier om hoeft.
Al gauw komt de grote auto met megagrote caravan langsgereden. Ik ren een stukje mee en Jake en Steve zwaaien uitgebreid terug. Hun vader toetert nog even en dan versnelt hij. Als ik weer terug bij de caravan ben merk ik dat ik bijna moet huilen. Mijn moeder komt achter me staan en pakt me stevig vast. Nadat ze een kus op mijn kruin heeft gegeven zeg ik “Jake hoeft onderweg geen luier om. Kunnen wij er ook mee stoppen.” Mijn vader die het gehoord heeft zegt “geen sprake van, je hebt een droge nacht gehad” Mijn moeder kijkt hem wat smekend aan. Hij matigt zijn toon en zegt dan “ik weet het goed gemaakt. Als jij de laatste twee nachten hier niet in je bed plast mag je van mij zonder luier de auto in.” Ik ben blij maar vraag me ondertussen af hoe ik dat aan ga pakken.
Ik ben moe. Erg moe. Dit afscheid valt me zwaar en ik ga in de tent liggen. Al snel dommel ik weg. Ik ben in een diepe slaap en droom ervan hoe Jake en ik een gevecht hebben met Thymen en de “pannolino” jongen. Niet met kussens maar met wat, wat zijn dat nou, natte…” ik schrik wakker. Heel mijn kruis en een deel van mijn slaapzak is nat. Ik was zomaar in slaap gevallen en heb dus weer in bed geplast. Wat stom dat ik zo ben gaan liggen.
Mijn moeder aanschouwt de situatie. “Tja, nu moet ik de slaapzak gaan wassen. Kleed je gauw om in de caravan. Dit gaat pa merken vrees ik.” Pa komt toevallig net aangelopen en zegt “wat ga ik merken?” Mijn moeder legt heel rustig de situatie uit. Pa blijft gelukkig ook rustig. “Tja, dit bewijst mijn gelijk helaas. Sorry knul maar zonder luier de auto in gaat pas gebeuren na de droog bed training.” Teneergeslagen loop ik de caravan in om me te verschonen.
Mijn moeder gaat meteen de slaapzak wassen en de rest van de dag hang die te drogen over mijn tent. Als we aan het avondeten zitten hoor ik nog opmerking als “zo, ongelukje gehad vanacht?” We negeren de mensen die het zeggen.
De rest van de vakantie vliegt voorbij. Ik trek nu meer met Thymen en zijn vriendjes op. Als ze al weten dat ik nog in mijn bed plas en luiers draag dan zeggen ze er niks van (behalve Tim dan, die komt nog een keer vrolijk melden dat zijn broertje steeds minder vaak in bed plast en waarschijnlijk dus ruim voor zijn dertiende al droog zal zijn. Ja, wrijf het maar in.) Thymen moest de overige avonden ook om zeven uur naar bed maar hij heeft mij niet meer gepest.
Ook tijdens de terugreis naar Nederland moest ik weer een luier om. En helaas bleek het nodig. Binnenkort begint de “droog bed training” in het ziekenhuis. Daar kijk ik echt naar uit. Zal ik daarna eindelijk van de luiers af zijn?
Laatst bewerkt:
Bedplasser91
Plasticbroekjesfan!
Bedankt voor dit mooie verhaal. Ik hoop voor Mark dat de droog bed training helpt. Die heb ik nooit gehad, wel allerlei andere probeersels. En de plaswekker, die ook niet hielp. Dus bleef ik tot m'n 16e bedplasser.