Re: Daan en Linda ( 18+ DL TL LW NL OL)
Eindelijk was het zo ver. Daan stapte slaperig uit bed en worp een blik op zijn wekker. Wow, ik heb me redelijk verslapen. Dacht hij. Hij had gisteravond een schema in zijn hoofd gemaakt van wat morgen allemaal moest gebeuren. Hij kleedde zich snel aan, en liep naar beneden voor het ontbijt. Hij trok een keukenkasje open, en keek toen naar buiten door het raam. Zijn ogen rolde langs de straat, en hij zag dat het best goed weer werd vandaag Eigenlijk hoopte hij dat alleen maar.
Daan en Linda zaten allebei op een bankje in de haven. De boot zou om 11:25 vertrekken. Het was nu 11.05. Daan had de borden gelezen in de hal. Ook las hij doet dat de bootreis ongeveer 1,5 uur duurde. Ook al wist hij dat het wel uit zo lopen. Ze hadden er in ieder geval heel erg veel zin in. Van te voren hadden ze elkaar geluierd, zodat ze niet steeds naar die kleine wc-hokjes hoefde te lopen.
“Volsmij kunnen we nu beter alvast gaan lopen, want we hebben nog maar 15 minuten Voordat de boot vertrekt.” Zei Linda schor. “Goed, idee, ik zie daar in de verte al mensen lopen.” suggeerde Daan terwijl hij naar een groepje jonge reizigers wees. Ze liepen langzaam weg van het bankje, met 2 zware koffers.
De koffers waren niet eens zo zwaar vanwege al de kleding, maar meer vanwege de grote pakken luiers. Linda sjouwde zichzelf, haar koffers en haar rugzak over het rooster dat tussen de kade en de boot lag, gevolgd door Daan die enthousiast naar de grote boot keek. De boot was minstens groot genoeg voor 500 mensen, en op de zwart met wit geverfde voorkant stond “Ursala 201”. Vast een of ander buitenlandse boot dacht Daan. Ze liepen achter elkaar over het dek op zoek naar een plaats voor hun bagage. Overal liepen haastig mensen voorbij. Veel van hun waren gezinnen met kinderen, die haastig aan het zoeken waren. Het krioelde van de mensen, waardoor het net een mierennest leek op het dek. Daan en Linda liepen wat langzamer toen een wat oudere man met een fel geel karretje met bagage voorbij reed. Even dacht Linda dat de man naar haar luier zat te staren…. Maar wat kan haar dat eigenlijk schelen, want de man was binnen 5 seconden weer onzichtbaar in de waas van mensen. Ze wendde zich tot Daan die toen zei” volsmij moeten we daar rechts, ik zie een bord staan met “bagageruimte” erop” Constateerde Daan. Ze liepen er naar toe, en het was waar. Een vrouw met een geel vest, maar daarop de naam van de organisatie hier. Ze stak haar linkerhand uit, terwijl ze Daan en Linda strak aan bleef keken. De 2 snapte meteen dat ze die kant op moesten voor hun koffers, en deden dat ook. Ze hadden al een tijdje niks meer tegen elkaar gezegt, wat kwam door de enorme drukte. Daan gaf de 2 koffers aan een medewerker die bij een grote kar vol bagage stond. “ goedendag, zou ik jullie tickets mogen?” ze de man glimlachend. Daan had allebei de kaartjes al gepakt, en gaf die aan de man. “ Deze kant op, daarna links en daar plaats B204 en B216 opzoeken. “Zitten we niet bij elkaar dan?” vroeg Daan verbaast. De man was opeens een stuk minder vriendelijk en zei: “ Sorry, dat zijn gewoon jullie plekken, niks aan te doen. “ Ze waren allebei verward, maar liepen toch maar naar de aangegeven plaats. “Ik kom maar gewoon naast jou zitten, en als ze moeilijk gaan doen praat ik wel even me ze.” Zei Daan geruststellend.
Ze Stonden nu in de ingang de cabine. Overal zaten 2 met blauw gekleurde leren stoelen aan de raamkant. In het midden van de cabine was een gangpad, met hier en daar wat tafeltjes en in achteraan een grote bar, met daar achter een man van een jaar of 40, met waarschijnlijk zijn dochter van rond de 16. Allebei met een schort voor, terwijl ze vriendelijk naar de paar mensen die al zaten keken. “Wow, dit is echt awesome! Zelf een bar erbij” zei Linda overlopend van enthousiasme. Ze ging zoals afgesproken toch naast elkaar zitten, Linda nam plaats bij het raam, gevolgd door Daan die daar tegenover ook tegen het raam zat.
Het duurde een tijdje voor de boot op gang kwam. Ze hoorde de motoren zoemen en hadden het nu al heel erg naar hun zin. Daan pakte zijn iPod uit ze handbagage en zette wat hardstyle op. “Living for the moment- ran-D” heette het nummer. Hij had hem redelijk hard staan waardoor Linda hoorde; Living for the moment, live free…… Boem boem, boem. Zei vond daar niks aan, en ging dus maar naar buiten kijken. Ze hadden op het vertrek al een kop koffie genomen, waardoor Linda aanrang kreeg om te plassen. Wat natuurlijk totaal geen probleem was!” ze liet het rustig lopen, terwijl ze keek hoe de motoren van de boot het grijsachtige water voortduurde. Ze greeg het nu niet alleen warm van buiten, maar ook van binnen, dat was doordat ze voelde dat Daan haar hand vastpakte en deed alsof hij het warm wilde maken(niet dat haar hand koud was).
Voor de rest verliep de reis zoals gepland, ze hadden bij aankomst nog een broodje gezond gegeten in een restaurantje bij de haven, en ging toen op zoek naar hun hotel. Na een half uurtje zoeken, en informeren hadden ze het gevonden. Het was een redelijk klein eilandje, met weinig bevolking, en veel woeste duinen, en ijzige zee. Overal in de dorpjes waren fietsten te huur, en veel restaurantjes, eettentjes en informatielocaties kwam ze tegen. Het hotel was zoals de meeste hotels, redelijk kleine, toch aardige kamers, een handige informatiebalie en hier en daar wat wc hokjes….wat totaal overbodig was voor Daan en Linda.
Daan keek uit het raam naar de kille avondlucht. Het was inmiddels 9 uur. Ze waren net terug van een visrestaurant waar ze wat hadden gegeten. Ze waren van plan naar een bar ergens te gaan. Toch zijn ze eerst terug gegaan naar het hotel, om zichzelf te verschonen. Daan ging als eerst liggen zoals gewoonlijk op het bed. Linda trok zijn broek naar beneden, en deed behendig de plakkertjes los. Ze schoof de inmiddels redelijk zware luier onder Daan vandaan, en liep naar haar rugzak. Een van de pakken was al open omdat ze daar thuis al een 2 van hadden uitgehaald. Ze deed de nieuwe luier om, en ging daarna zelf liggen.
Met Linda gebeurde het zelfde, luier losgemaakt, en een nieuwe omgekregen. Nu waren ze er pas echt klaar voor om een avondje flink te drinken, en uit hun dak te gaan.
Het bijzonder rustig in het dorp toen ze over de met grote stenen betegelde stoep liepen. Het was ongeveer 10 minuten lopen, maar het leek voor hun gevoel een stuk langer voor ze er waren.
Zagen aan het einde van een paar straten verderop dat er een groot uithangbord hing met erop “café de 3 dikke dames”. “Oh volsmij is dat wel iets” zei Linda met een schorre stem van de kou. Ze liepen via de kastanjebruine deur naar binnen. Overal zaten mensen aan ronde tafeltjes tegen het raam, of hingen aan sta-tafels die in het midden van de ruimte stonden. Aan de muur hing een flatscreen tv, waar ook veer mensen naar staarde. Het zag er naar uit dat er een voetbalwedstrijd op was. Het interesseerde Daan en Linda niet wat voor wedstrijd, en terwijl ze naar de kapstok liepen die achteraan zei een man van rond de 50 met een bezweet en vermoeid gezicht, en een vieze zwarte leren jas; “zozo, niet verkeerd” met een hese stem van een zwaar verslaafde roker. Naast hem zat nog iemand die iets jonger leek, met een fatsig postuur, en ook grote wallen onder ze ogen. De 2e man keek Linda dromerig aan toen ze hun richting in keek vanwege die opmerking. Ze hoorde het heel erg duidelijk, ook al was het heel erg rumoerig. “uhh pardon?” zei Linda verbaast na een staartijd van ongeveer 2 seconden. Daan keek nu ook, en beide mannen zagen dat, waardoor ze snel weer van schrik een andere kant op keken. “kom we gaan daar wel achteraan zitten bij die sta-tafel.” Zei Daan terwijl hij doorliep, en nog even snel een blik richtte op de man wie die opmerking had gemaakt. Zonder te reageren liep Linda voorzichtig achter hem aan. Ze wist dat allebei de mannen de hele tijd naar haar borsten hebben zitten staren, en ze was daarom ook blij dat Daan aanbood om achterin te gaan staan.
“maak je geen zorgen, ik houd ze wel in de gaten.” Zei Daan geruststellend.
“oke, ik denk dat we maar wat moeten gaan bestellen?” antwoordde Linda al iets opgewekter. Daan liep naar de bar, en bestelde 2 wodka cola. Terwijl hij wachtend aan te bar leunde zag hij van uit zijn ooghoeken dat de 2 mannen nog steeds hun blik gevestigd hadden op Linda.
hij voelde zich heel erg oplettend van binnen. Hij had het gevoel dat er ieder moment iets kon gebeuren, ook al was het enige wat gebeurde dat de man met een klap 2 kleine glaasjes met wodka cola op de tafel knalde. Hij ontwaakte uit zijn trans, pakte de glaasjes, en liep terug naar Linda die opvallend wijd stond met haar benen. Daan ging daar verder niet op in, en begon het gesprek over scooters huren voor de komende dagen. Terwijl ze druk in gesprek waren haalden ze omstebeurt verschillende dranken. Linda keek op haar mobiel en het was inmiddels al half 2. Ze hadden allebei flink wat op, maar niet genoeg om niet meer naar huis te kunnen lopen. Ze stelde voor om naar huis te gaan, waarmee Daan akkoord ging. Ze zag dat de 2 mannen niet meer aan de tafel zaten, maar buiten het portier, aan het begin van de straat stonden. Toen Daan en Linda de deur uit stapte voelde ze een ijzige wind langs hun gezichten. Linda zag hij de oudste man een dikke sigaar in ze mond stopte een trek nam, en terwijl Linda langsliep gevolgd door Daan, uitblies. “He kijk volgende keer is waar je heen blaast!” riep Daan hem na, terwijl ze snel doorliepen. De man reageerde niet.
Na een paar minuten gelopen te hebben zonder nog een woord te spreken stond Linda opeens abrupt stil in een van de steegjes waar ze doorheen moesten op weg naar het hotel. “ik….ik moet poepen” zei ze bijna onhoorbaar. Voordat Daan een geruststellend antwoord kon geven zagen ze tot hun schrik dat de 2 mannen van het café. Linda gaf een klein gil en Daan sloeg een arm om haar heen. “rustig maar, we lopen gewoon snel door zonder om te kijken. Ze liepen haastig in de richting van de mannen, Linda naar de grond staarde, en Daan scherp op de 2 mannen lette. “Geen beweging, ik wil alle kostbare dingen die jullie bezitten, en snel een beetje!!” sneerde de man terwijl hij een roestig,. “loop naar achter Linda” probeerde Daan kalm te fluisteren. Ze maakte haar trillende hand los van Daan en deed een paar stappen terug. Waar ze stilletjes bleef staan. De man herhaalde nog een keer wat dat ze hun kostbaarheden moesten geven, en maakte een misvormde beweging met het mes,maar Daan negeerde het bevel van de man. Hij stapte abrupt naar achter en probeer samen met Linda weg te rennen. Maar tevergeefs, want een van de mannen draaide de schouder van Daan terug, en gaf een volle stoot in zijn gezicht met zijn andere hand. Daan voelde een scherpe pijn door ze hele lichaam, en het enige wat hij hoorde was Linda die gilde. Hij leunde in shok tegen de muur van het steegje en probeer zichzelf weer te vermannen, en helder te denken. De man probeerde weer aan te vallen, maar Daan was sneller, en weerde zijn slag af, en duwde de man omver. Linda zat in elkaar gedoken en liep van schrik haar lading in d’r luier schieten. De andere man deed een paar stappen naar achter, en rende toen de steeg uit. Daan voelde zich opeens enorm kalm worden en deed nog een paar stappen naar achter. Linda omhelsde hem. Hij voelde dat ze enorm trilde. De man stond op, en hijgde alsof hij net de marathon had gelopen.” Ik…Ik wil het meisje..” bromde de man kwaad, terwijl hij naar de ineengedoken Linda wees. Daan liet hem dat niet nog een keer zeggen en gaf een stoot tegen zijn kaak. Bij zijn 2e aanval voelde hij zich een stuk slechter, en wist niet hoe gauw hij weg moest komen. Zonder de man nog aan te kijken sleurde hij Linda met zich mee, en rende ze hijgend het steegje uit.
Dat was dan weer een hoofdstuk, ik hoop dat het in de smaak valt. En sorry voor het geweld op het laatste, maar ik wou het spannend maken.
Laat please een reactie achter van wat je ervan vond!