geschreven door: Jari
Daar zaten we op de houten bank voor ons huis, Stefan, Paul en ik. Wij waren echte vrienden en voelden ons met onze 13 jaar vaak al hele Pieten. Maar vandaag zouden we graag zo klein zijn dat niemand ons zou kunnen zien. Ons huis staat in een vrij drukke straat in het centrum van een middelgrote stad. Het is prachtig weer en er komen veel mensen langs die een wandeling aan het maken zijn.
Waarom wij dan vandaag het liefst in het allerkleinste hoekje zouden willen wegkruipen? Omdat wij daar op die bank zitten, slechts gekleed in .... luiers. Dat dat veel bekijks trekt spreekt vanzelf. Waarom wij niet wegvluchten voor al die mensen die ons uitlachen en spottende opmerkingen naar ons hoofd gooien? Omdat mijn vader achter het raam ons goed in de gaten houdt.
Hoe het komt dat wij hier zo te kijk worden gezet in luiers voor al die mensen is een heel verhaal......
Het begin
Stefan, Paul en ik (ik heet Johan trouwens) zijn altijd samen te vinden. Wij zitten in dezelfde klas op school en ook na schooltijd zoeken wij elkaar altijd op. Onze liefste bezigheid is de laatste tijd het pesten van de tweelingzusjes Eva en Ria die een jaar jonger zijn dan wij. Laatst hadden we ze gevangen genomen en meegetroond naar een afgelegen veldje in een klein bosje, waar we ze een tijd lang hebben vastgehouden. Tenslotte hebben we ze zo hard en lang gekieteld dat ze hun plas zo in hun broek lieten lopen. Daarna hebben we ze laten gaan onder bedreiging het aan niemand te vertellen, want anders zou er nog iets heel anders gebeuren. Wat dat andere dan wel wezen moest wisten wij ook niet, maar het klonk wel goed.
De volgende dag kwamen Stefan, Paul en ik weer samen op hetzelfde veldje. We lagen wat te praten samen, toen plotseling de twee zusjes uit de struiken tevoorschijn kwamen. Opgetogen keken we elkaar aan. Dat kon leuk worden. Ikzelf had de hele dag al een onrustig gevoel gehad. Dat kwam vanwege gisteren. Het tafereel van die twee meisjes die daar lagen te spartelen in de greep van twee van ons, terwijl de derde hen kietelde en dan plotseling het verkleuren van hun slipjes en de plas die gewoon langs hun benen naar beneden liep ..... mijn hart was razend te keer gegaan.
Ik voelde wel dat dit meer voorstelde dan een eenvoudige kwajongensstreek. Het zien van de urinerende meisjes had gevoelens losgemaakt die ik nog niet eerder had gekend. En nu deed zich de kans voor om het allemaal nog eens mee te maken. Wij sprongen overeind en liepen op Eva en Ria toe. Tot onze verbazing bleven die staan en begonnen zelfs te lachen. Wij keken elkaar verwonderd aan en wilden ons juist op de zusjes storten toen er achter onze rug een gekraak klonk alsof iemand daar tussen de struiken tevoorschijn kwam. Wij draaiden ons om en zagen een groter meisje staan van ik schat een jaar of zestien, zeventien.
"Hallo, jongens." Zei ze. "Ik ben Saskia. Ik hoorde van mijn twee nichtjes dat jullie dol zijn op kietelen. Nou, daar kan voor gezorgd worden. Grijp ze!" Riep ze naar de twee zusjes. Die storten zich samen op Paul, de kleinste van ons drieen, terwijl Stefan en ik ieder onder een arm verdwenen van Saskia. Ondanks ons hevig verzet hadden wij geen schijn van kans tegen de veel grotere en sterkere Saskia. De meisjes bleken stukken touw bij zich te hebben en wij werden een voor een met onze rug tegen een boom gezet en vastgebonden. Ik zag dat Paul moest huilen en zelf branden de tranen mij ook in de ogen. De twee zusjes liepen juichend rondjes te lopen voor onze neus. Saskia zag het glimlachend aan met haar handen op haar heupen. Ik voelde mij ellendig. Wie weet hoelang ze ons gingen vasthouden? En wat zouden ze allemaal van plan zijn met ons?
Daar zouden we snel achter komen. Saskia klapte in haar handen.
"Kom op meiden. Jij die, jij die!" Wees ze. "Leef je uit". Elk van de drie meiden liep op een jongen af. Ik trof helaas Saskia als wraakgodin. Bang keek ik omhoog naar haar lachende gezicht. Zonder veel omwegen maakte ze mijn broeksband los en trok mijn broek en slip naar beneden. Ik schaamde me diep om zo in mijn blootje te kijk te worden gezet.
"Zo, je hebt al wat schaamhaar." Zei Saskia, en ze trok aan de bos haartjes die het laatste jaar rond mijn piemel verschenen waren.
"Au!" Riep ik. "Dat doet pijn!" Maar Saskia trok zich niets aan van mijn uitroep. Ik zag dat de zusjes bij mijn twee vriendjes alleen de bovenbroek hadden uitgetrokken en hen nu enthousiast aan het kietelen waren. Stefan en Paul kronkelden in de touwen. Vreemd dat ik de enige was die helemaal ontbloot was. Ik vloekte zachtjes.
"Speel je al weleens met jezelf?" Vroeg Saskia met een vreemde blik in haar ogen en ze nam mijn plasser in haar hand.
"Wat bedoel je?" Riep ik en probeerde mij aan haar warme hand te onttrekken. Ik wist werkelijk niet wat ze bedoelde. Spelen? Met jezelf? Saskia liet gelukkig mijn plasser los en begon me te kietelen. Daar kan ik heel slecht tegen, dus al gauw hapte ik naar adem en smeekte haar om op te houden. Zij ging echter gewoon door. Ik verloor alle controle over mijn lichaam en plotseling voelde ik iets warms over mijn kruis lopen en naar beneden over mijn benen. Saskia hield op met kietelen en ik keek naar beneden. Ik had zo mijn plas laten lopen. De stralen liepen naar beneden. Saskia lachte hardop. Ik werd vuurrood en schaamde mij diep.
"Kijk eens, we hebben hier een klein jongetje dat zijn plas niet kan ophouden." Riep ze naar haar nichtjes. Opgewonden kwamen ze aanlopen. Ik schaamde me rot om hier zo te kijk te staan met mijn natte kruis en benen voor de drie meisjes.
"Wat gaan we hieraan doen?" Vroeg Saskia vrolijk aan de zusjes. Het leek erop of ze dit hadden voorbereid, want als uit een mond klonk het:
"Hij moet een luier aan". Ik? Dertien jaar? Een luier aan? Hulpeloos keek ik naar mijn twee vrienden, maar daar had ik geen hulp van te verwachten. Ik probeerde me los te rukken, maar ook dat was tevergeefs.
Eva haalde een pamper uit een plastic zak tevoorschijn. Saskia trok mijn billen iets naar voren zodat ze de pamper tussen de boom en mijn kont kon schuiven. Vervolgens trok ze de luier strak over mijn kruis naar voren en maakte hem vast met de klittebanden aan de zijkant. Ik kon wel door de grond zakken. Hier stond ik nu ten overstaan van mijn vrienden met een luier om. Ik wist niet waar ik moest kijken van schaamte. De tranen stonden in mijn ogen vanwege de vernedering.
Maar het zou nog erger worden. Ik werd losgemaakt van de boom en op de grond gelegd. Vervolgens begonnen de meisjes mij te behandelen alsof ik een baby was. Ik kreeg een speen in mijn mond en ze gaven me allerlei koosnaampjes. Mijn luier werd weer opengemaakt en ik werd uitgebreid gepoederd door de zusjes. Tenslotte begon Saskia mij van onderen in te smeren met babyzalf. Zij tilde daarbij mijn plasser op om er beter bij te kunnen en dit had het ongewenste effekt dat mijn plasser hard werd.
Zij keek me even aan maar ging door met zalven. Toen ze mijn plasser losliet was het voor iedereen duidelijk dat ik daar met een stijve lag. Wat moesten mijn vrienden wel niet van me denken? Dat ik ervan genoot om als baby behandeld te worden? Ik probeerde te ontsnappen, maar Saskia greep me beet en drukte me terug op de grond. Ze maakte de luier weer vast en ik werd weer tegen de boom gezet. Vervolgens kregen Paul en Stefan dezelfde behandeling, zodat we na een tijdje alledrie met een luier aan stonden.
De luier zat nu strakker dan daarvoor bij mij en oefende een constante druk uit op mijn kruis. Dat gaf een fijn gevoel en mijn pikje steigerde opnieuw. Dat was niet zo handig toen Saskia kwam voelen of we nog \'droog\' waren. Ze voelde van voren bij ieder van ons jongens aan de luier. Bij mij voelde ze natuurlijk dat ik daar met een stijve plasser stond en ik verwachtte weer commentaar daarop. Maar ze bleef alleen wat langer aan mijn luier voelen dan bij de andere twee en besloot toen blijkbaar dat het lang genoeg geduurd had.
"Zo jongens, ik hoop dat jullie een lesje geleerd hebben en mijn nichtjes voortaan met rust laten." Zei ze. "We zullen jullie broeken op het bankje bij de straat leggen." Vervolgens maakte Saskia een van Paul\'s handen los, en vertrok met de twee zusjes. Paul kon zich nu bevrijden en maakte daarna onze touwen los.
Beschaamd en niet wetend wat te zeggen tegen elkaar stonden we daar met onze luiers aan. We vermeden het naar elkaar te kijken. Snel liep ik naar de rand van het bosje waar de straat lag met het bankje waar onze broeken zouden moeten liggen. Gelukkig lagen die daar en toen de kust veilig was nam ik ze mee naar het veldje. Zwijgend verwijderden we onze luiers en trokken onze broeken aan. Paul rende meteen hard weg naar huis. Stefan en ik aarzelden nog wat. Plotseling vroeg Stefan:
"Vond jij het fijn om een luier te dragen?"
"Nee," zei ik, "natuurlijk niet. Waarom vraag je dat?"
"Nou, omdat je een.. een harde plasser had." Stefan keek me niet aan toen hij dat zei. Plotseling kwam al mijn frustratie naar boven. Ik wierp me op Stefan en duwde hem op zijn rug op de grond. Ik ging boven op hem zitten en zei dreigend:
"Als je dat ooit aan iemand vertelt maak ik je dood." Stefan bezwoer dat hij het nooit aan iemand zou vertellen en ik liet hem opstaan. Samen liepen we zwijgend naar huis. Het was duidelijk dat we zodanig vernederd waren door die meiden dat we dat niet op ons konden laten zitten.
Het vervolg
De volgende dag was het zaterdag en wij kwamen \'s middags weer bijeen op het veldje. Wij spraken af dat een van ons voortaan altijd de omgeving zou bewaken. Paul was het eerst aan de beurt. Hij stond op en liep langzaam rondjes langs de buitenkant van de open plek. Stefan en ik zaten een tijdje zwijgend naast elkaar.
"Dit kunnen we niet over onze kant laten gaan." zei Stefan tenslotte. "Dadelijk weet iedereen ervan en dan zijn we de watjes van de buurt". Ik knikte. We bespraken wat we konden doen om ons te wreken. Al gauw werd duidelijk dat het ons eigenlijk alleen ging om Saskia, de twee zusjes beschouwden we als meeloopsters. Maar Saskia was tegelijk een formidabele tegenstandster. Gisteren had zij in haar eentje Stefan en mij moeiteloos overmeesterd en vastgehouden. Met de kleine Paul erbij werden we niet veel sterker. Dus hoe haar in onze macht te krijgen?
"We moeten de beide zusjes als gijzelaar nemen." zei Stefan plotseling. "Zo kunnen we haar dwingen om ons te gehoorzamen." Dat was een prima plan. Snel overlegden we hoe een en ander aan te pakken.
"Mijn ouders zijn vandaag niet thuis," zei ik, "dus we kunnen ze bij ons op zolder opsluiten". We sprongen op, lichtten Paul in over wat de plannen waren en gingen op weg op zoek naar Eva en Ria. Na tien minuten zagen we ze lopen, toevallig vlak bij mijn huis. Het was niet moeilijk ze onder bedreiging mee naar mijn huis te loodsen en ze op te sluiten op zolder. Daar konden ze roepen zoveel ze wilden, niemand zou hen kunnen horen.
We dwongen hen een briefje te schrijven aan Saskia dat ze in onze macht waren en dat Saskia ons moest gehoorzamen, anders zouden ze niet vrij komen. We namen ook nog van ieder meisje een zakdoek mee en liepen naar het huis van Saskia. We hadden zelf nog aan het briefje toegevoegd dat Saskia ons over een uur moest ontmoeten op het veldje. We stopten het briefje in de brievenbus, belden aan en liepen hard weg.
Vanachter een auto zagen we Saskia de deur openen en verbaasd naar buiten kijken. Toen ze de deur wou sluiten zagen we haar bukken en het briefje oprapen. Toen de deur dicht was liepen we snel verder want we moesten nog de nodige voorzorgsmaatregelen nemen.
Na een uur zat ik alleen op het veldje te wachten. De struiken ritselden en daar kwam Saskia aangelopen. Ze keek zeer boos.
"Wat...." zei ze, maar verder kwam ze niet want Paul en Stefan sprongen te voorschijn en gooiden snel een groot visnet (gejat van Paul zijn vader die een verwoed visser was) over haar heen.
"He, laat dat!" Riep Saskia, maar ze raakte al snel verward in het net en we trokken haar op de grond. We sleepten haar ondanks haar verwoede pogingen uit het net te raken naar een boom en bonden haar handen samen en sloegen het touw om de boomstam.
Deel een van het plan was al vast prima gelukt. Opgetogen gaven we elkaar een \'high five\'. We bevrijdden Saskia uit het net. Deze deed nog steeds verwoede pogingen haar handen los te krijgen, maar wij waren alledrie bij de padvinders geweest en knopen leggen leerde je daar wel.
"Nu moeten we haar uitkleden." Zei ik. Saskia keek snel op. "Maak me onmiddellijk los of jullie zullen iets beleven." Dreigde ze. Ik haalde de twee zakdoeken van Eva en Ria te voorschijn.
"Je kunt beter meewerken of je ziet je nichtjes nooit meer terug." Zei ik. Saskia bleef nu stil liggen. Snel trokken we haar bloes uit en haar spijkerbroek. Ze lag nu voor ons met alleen nog haar witte sokjes, een lichtblauw slipje en een behaatje aan. Wij aarzelden even verder te gaan, maar tenslotte deed ik toch haar behaatje uit. Een paar ferme, kleine borstjes werden zichtbaar. Ik moest even slikken. Ik zag dat Stefan verlegen wegkeek van het meisje. Paul was minder onder de indruk. Hij was eigenlijk nog niet geslachtsrijp en had nog geen schaamhaar op zijn pik en ballen. Dit hadden Stefan en ik proestend vastgesteld toen we een paar maanden geleden onze pikjes vergeleken hadden. Ik knikte naar Paul en die trok het slipje van Saskia naar beneden. Nu was ze helemaal bloot op haar witte sokjes na.
Het was duidelijk dat Saskia zich schaamde zo bloot voor een stel jongens te liggen. Ze protesteerde niet meer en hield haar hoofd afgewend. Ik vermande me.
"Kom op jongens, de kieteldood!" riep ik en gedrieën begonnen we haar op diverse gevoelige plekken van haar lichaam te kietelen. Het bleek echter al snel dat Saskia daar niet erg gevoelig voor was. Ze bleef onaangedaan onder onze pogingen. Ik raakte wel een beetje opgewonden van de nabijheid van dat blote meisjeslichaam, haar borstjes schudden heen en weer bij onze acties. Af en toe wierp ik ook een schuwe blik op haar blonde schaamharen.
Na een tijdje hielden we teleurgesteld op met onze behandeling. Wat nu? Ik keek vragend naar Stefan. Die lachte geheimzinnig en haalde een vreemd voorwerp uit zijn broekzak.
"Ik heb laatst in een boek gelezen dat je hiermee een vrouw gek kunt maken" zei Stefan. Hij had een riem in zijn hand met daaraan vast een aantal kleine riempjes.
"Je moet het heel voorzichtig doen." Zei hij. Hij liet de riempjes heel lichtjes over het lichaam van Saskia trillen. Steeds weer maakte hij cirkels met de riempjes over het bovenlichaam van Saskia. Ik denk dat hij een beetje bang was van haar onderlichaam want daar kwam hij niet. Vooral haar borstjes werden steeds opnieuw door hem gestreeld. Gespannen keken wij, drie jongens, toe wat er zou gebeuren.
Aanvankelijk gebeurde er weinig. Het leek alleen of haar tepels iets groter werden. Saskia lag ogenschijnlijk rustig en stil met half gesloten ogen de strelingen van de riemen te ondergaan. Plotseling zag ik een druppel vocht aan haar kutje hangen. En nog een. Moest ze plassen? Ik stak mijn hand uit en voelde vanonder aan haar kutje. Ik schrok want deze was helemaal nat.
"Jongens, volgens mij moet ze plassen." Zei ik. Paul schoot in een nerveuze lach. Stefan bleef geconcentreerd verder werken. Saskia zuchtte plots diep en er liep een rilling over haar lichaam. Ik bracht mijn hand aan mijn neus, maar ik rook geen urine. Wat ik rook was een sterke, mij onbekende maar wel opwindende geur. Nogmaals voelde ik aan haar kutje. Saskia kreunde nu even. Was ze misschien gewond en was dat soms etter dat uit haar kutje liep?
Ik gleed door haar natheid bijna vanzelf met een vinger haar kutje binnen. Ik probeerde te ontdekken of ik iets kon voelen. Het was wel heel erg heet daar binnen. Dat leek me alvast niet gezond. Ik voelde met mijn vinger rondom in haar kutje. Dat was een opwindend gevoel en mijn pikje stond stijf overeind in mijn broek.
Nadat ik ongeveer een minuut met mijn vinger in haar had rondgetast, voelde ik hoe haar kutje plots verkrampte en zich om mijn vinger sloot. Er liepen nu stralen van een troebel vocht uit haar schede. Saskia kreunde hardop en riep iets wat we niet verstonden. Haar lichaam schokte en ze drukte haar bekken omhoog. Ik trok snel mijn vinger uit haar kutje.
Verbaasd keken we toe hoe ze na een tijdje weer tot rust kwam. Haar lichaam was overdekt met een dun laagje zweet. Stefan was opgehouden met zijn strelingen. Saskia lag met gesloten ogen en haar hoofd opzij zachtjes na te hijgen. Wij wisten niet wat we ervan moesten denken. Tenslotte zei ik:
"Ben je soms gewond of zo?" Ze keek me aan en zei:
"Laat me onmiddellijk gaan, dan hoeft niemand hier ooit iets van te weten." Wij beschouwden dit als een zwaktebod en gingen over naar fase 2 van ons plan. Ik haalde een grote katoenen luier tevoorschijn, een pamper hadden we in haar maat niet kunnen vinden. Saskia keek er met grote ogen naar.
"Als je het maar laat!" Zei ze. Maar Stefan en Paul hielden haar benen vast, terwijl ik haar billen iets omhoog duwde om de luier onder haar kont te kunnen leggen. Ik vouwde de luier om haar onderlichaam heen en maakte de zijkanten vast met een paar grote veiligheidsspelden. Ik was daar natuurlijk niet zo bedreven in en de luier sloot niet zo goed af als hij wel zou moeten. Paul en Stefan lieten haar los en Saskia draaide zich meteen beschaamd op haar zij. Hierdoor ging de luier vanonder openstaan en keek je recht op haar kutje en schaamhaar.
"Jezus." Hoorde ik Stefan met verstikte stem zeggen. Zijn hand gleed onwillekeurig even over zijn gespannen kruis.
"De luier zit niet goed. Ze moet eigenlijk opstaan dan kan ik hem beter aanbrengen." zei ik. We hadden verwacht dat Saskia zou proberen om zich te bevrijden bij het opstaan, maar ze werkte willoos mee. We zetten haar vast tegen een boom. Ik kon nu de uiteinden van de luier wat beter aan elkaar vastzetten, zodat alles nu rondom goed afsloot. Ik deed een paar stappen terug tot ik naast mijn vrienden stond. Gezamenlijk bekeken we het tafereel van het mooie meisje dat daar helemaal bloot stond vastgebonden met alleen een katoenen luier om.
Het wond mij ontzettend op en Stefan ook, dat kon ik zien aan zijn gespannen broekje. Paul leek het vrij onverschillig te laten. We overlegden wat we nog meer konden doen, maar daar kwamen we niet goed uit. We bleven maar plannen opperen en weer verwerpen. Na een tijdje riep Saskia dat ze moest plassen en of we haar wilden losmaken. Ik zag mijn kans schoon om de vernedering die ik gisteren had ondergaan met plassen te wreken.
"Nee!" Zei ik. "Je hebt niet voor niets een luier aan. Je doet je plas maar daarin." We gingen om haar heen staan. Paul had een fles water bij zich en dwong haar deze helemaal leeg te drinken. We zagen dat Saskia alle moeite deed om haar plas op te houden. Ze schuifelde nerveus met haar voeten en maakte onwillekeurige bewegingen met haar lichaam. Plotseling verstrakte ze en we zagen de luier nat worden. Ze stond te plassen voor onze ogen.
Omdat het een katoenen luier was, die maar een beperkte hoeveelheid urine (en dan nog berekend op baby-hoeveelheden) kon opnemen, liep op een gegeven moment haar plas onder de luier door over haar benen naar beneden. Ik zag nu dat er tranen uit haar ogen liepen.
Ik kreeg plotseling genoeg van het spelletje. Ik liep op Saskia toe en maakte haar los. Ze bleef echter bewegingloos staan tegen de boom. Ik knikte naar Stefan die haar kleren bij elkaar raapte en ze aan Saskia gaf. Stil kleedde ze zich aan en liep zonder om te kijken weg.
Jaren later begreep ik pas in volle omvang wat wij haar hadden aangedaan: wij hadden haar op de meest verschrikkelijke manier vernederd. Ze had zich voor een paar jonge schooljongens moeten laten uitkleden tot ze helemaal naakt was, we hadden haar tegen haar wil een orgasme bezorgd en ze had moeten plassen in onze aanwezigheid. Mijn enige verzachtende omstandigheid is dat wij dat toen nog niet begrepen en het voor ons een uit de hand gelopen spelletje was.
Epiloog
Toen we thuis kwamen bleken mijn ouders onverwacht eerder naar huis gekomen te zijn. Zij hadden de twee zusjes bevrijd en van hen gehoord wie de boosdoeners waren geweest. Ik vraag me nog steeds af waarom ze voor ons deze straf met luiers hebben uitgekozen. Wisten ze meer dan wij vermoedden? Hadden ze iets van Saskia gehoord?
In ieder geval moesten Stefan en Paul zich de volgende dag bij mij thuis melden. Op tafel lagen drie luiers gereed. Ik had die al de hele ochtend zien liggen en me de meest vreselijke voorstellingen gemaakt. Maar zoals zovaak overtrof de werkelijkheid nog mijn bangste vermoedens. Eerst kregen we een donderpreek van mijn vader over ons heen. Dat we voortaan de twee zusjes met rust moesten laten sprak vanzelf.
Toen mijn vader klaar was hoopten we even dat het daarbij zou blijven. Maar toen pakte mijn moeder mij beet en kleedde mij uit waar mijn vriendjes bij waren. Ik werd in mijn blootje op mijn rug op tafel gelegd en vakkundig werd mij een luier aangedaan. Vervolgens werd ik onder mijn oksels opgetild en weer op de grond gezet. Ik zag dat mijn vriendjes beschaamd een andere kant opkeken, maar al snel ondergingen zij hetzelfde lot.
Voor hen was het nog beschamender, denk ik, omdat het voor mij in ieder geval nog mijn eigen moeder was die de luier omdeed. Maar in het bijzonder voor Stefan, die mij wel eens had toevertrouwd dat hij mijn moeder een hele mooie vrouw vond, moest het wel een moeilijk moment zijn. Ik meende te zien dat zijn plasser niet helemaal onaangedaan bleef onder de behandeling.
Daarna kwam dus het ergste: we moesten een uur lang buiten op de bank voor ons huis gaan zitten ten aanschouwe van iedereen. Een raar gezicht moet dat geweest zijn. Het is in ieder geval het uur geweest dat voor mijn gevoel het langst geduurd heeft uit mijn hele leven.
PS met Saskia is het allemaal goed gekomen: zij is later gelukkig getrouwd met ...Paul en zij hebben 6 dotten van kinderen gekregen. Stefan heeft mijn moeder nooit uit zijn hoofd kunnen zetten en is een eeuwige vrijgezel gebleven. De twee zusjes zijn ook nooit getrouwd en wonen nog altijd samen. Ikzelf heb mij tot een fanatiek luierliefhebber ontwikkeld die allerlei prachtige verhalen over luiers verzint en opschrijft. Misschien is dit er wel een van.
Daar zaten we op de houten bank voor ons huis, Stefan, Paul en ik. Wij waren echte vrienden en voelden ons met onze 13 jaar vaak al hele Pieten. Maar vandaag zouden we graag zo klein zijn dat niemand ons zou kunnen zien. Ons huis staat in een vrij drukke straat in het centrum van een middelgrote stad. Het is prachtig weer en er komen veel mensen langs die een wandeling aan het maken zijn.
Waarom wij dan vandaag het liefst in het allerkleinste hoekje zouden willen wegkruipen? Omdat wij daar op die bank zitten, slechts gekleed in .... luiers. Dat dat veel bekijks trekt spreekt vanzelf. Waarom wij niet wegvluchten voor al die mensen die ons uitlachen en spottende opmerkingen naar ons hoofd gooien? Omdat mijn vader achter het raam ons goed in de gaten houdt.
Hoe het komt dat wij hier zo te kijk worden gezet in luiers voor al die mensen is een heel verhaal......
Het begin
Stefan, Paul en ik (ik heet Johan trouwens) zijn altijd samen te vinden. Wij zitten in dezelfde klas op school en ook na schooltijd zoeken wij elkaar altijd op. Onze liefste bezigheid is de laatste tijd het pesten van de tweelingzusjes Eva en Ria die een jaar jonger zijn dan wij. Laatst hadden we ze gevangen genomen en meegetroond naar een afgelegen veldje in een klein bosje, waar we ze een tijd lang hebben vastgehouden. Tenslotte hebben we ze zo hard en lang gekieteld dat ze hun plas zo in hun broek lieten lopen. Daarna hebben we ze laten gaan onder bedreiging het aan niemand te vertellen, want anders zou er nog iets heel anders gebeuren. Wat dat andere dan wel wezen moest wisten wij ook niet, maar het klonk wel goed.
De volgende dag kwamen Stefan, Paul en ik weer samen op hetzelfde veldje. We lagen wat te praten samen, toen plotseling de twee zusjes uit de struiken tevoorschijn kwamen. Opgetogen keken we elkaar aan. Dat kon leuk worden. Ikzelf had de hele dag al een onrustig gevoel gehad. Dat kwam vanwege gisteren. Het tafereel van die twee meisjes die daar lagen te spartelen in de greep van twee van ons, terwijl de derde hen kietelde en dan plotseling het verkleuren van hun slipjes en de plas die gewoon langs hun benen naar beneden liep ..... mijn hart was razend te keer gegaan.
Ik voelde wel dat dit meer voorstelde dan een eenvoudige kwajongensstreek. Het zien van de urinerende meisjes had gevoelens losgemaakt die ik nog niet eerder had gekend. En nu deed zich de kans voor om het allemaal nog eens mee te maken. Wij sprongen overeind en liepen op Eva en Ria toe. Tot onze verbazing bleven die staan en begonnen zelfs te lachen. Wij keken elkaar verwonderd aan en wilden ons juist op de zusjes storten toen er achter onze rug een gekraak klonk alsof iemand daar tussen de struiken tevoorschijn kwam. Wij draaiden ons om en zagen een groter meisje staan van ik schat een jaar of zestien, zeventien.
"Hallo, jongens." Zei ze. "Ik ben Saskia. Ik hoorde van mijn twee nichtjes dat jullie dol zijn op kietelen. Nou, daar kan voor gezorgd worden. Grijp ze!" Riep ze naar de twee zusjes. Die storten zich samen op Paul, de kleinste van ons drieen, terwijl Stefan en ik ieder onder een arm verdwenen van Saskia. Ondanks ons hevig verzet hadden wij geen schijn van kans tegen de veel grotere en sterkere Saskia. De meisjes bleken stukken touw bij zich te hebben en wij werden een voor een met onze rug tegen een boom gezet en vastgebonden. Ik zag dat Paul moest huilen en zelf branden de tranen mij ook in de ogen. De twee zusjes liepen juichend rondjes te lopen voor onze neus. Saskia zag het glimlachend aan met haar handen op haar heupen. Ik voelde mij ellendig. Wie weet hoelang ze ons gingen vasthouden? En wat zouden ze allemaal van plan zijn met ons?
Daar zouden we snel achter komen. Saskia klapte in haar handen.
"Kom op meiden. Jij die, jij die!" Wees ze. "Leef je uit". Elk van de drie meiden liep op een jongen af. Ik trof helaas Saskia als wraakgodin. Bang keek ik omhoog naar haar lachende gezicht. Zonder veel omwegen maakte ze mijn broeksband los en trok mijn broek en slip naar beneden. Ik schaamde me diep om zo in mijn blootje te kijk te worden gezet.
"Zo, je hebt al wat schaamhaar." Zei Saskia, en ze trok aan de bos haartjes die het laatste jaar rond mijn piemel verschenen waren.
"Au!" Riep ik. "Dat doet pijn!" Maar Saskia trok zich niets aan van mijn uitroep. Ik zag dat de zusjes bij mijn twee vriendjes alleen de bovenbroek hadden uitgetrokken en hen nu enthousiast aan het kietelen waren. Stefan en Paul kronkelden in de touwen. Vreemd dat ik de enige was die helemaal ontbloot was. Ik vloekte zachtjes.
"Speel je al weleens met jezelf?" Vroeg Saskia met een vreemde blik in haar ogen en ze nam mijn plasser in haar hand.
"Wat bedoel je?" Riep ik en probeerde mij aan haar warme hand te onttrekken. Ik wist werkelijk niet wat ze bedoelde. Spelen? Met jezelf? Saskia liet gelukkig mijn plasser los en begon me te kietelen. Daar kan ik heel slecht tegen, dus al gauw hapte ik naar adem en smeekte haar om op te houden. Zij ging echter gewoon door. Ik verloor alle controle over mijn lichaam en plotseling voelde ik iets warms over mijn kruis lopen en naar beneden over mijn benen. Saskia hield op met kietelen en ik keek naar beneden. Ik had zo mijn plas laten lopen. De stralen liepen naar beneden. Saskia lachte hardop. Ik werd vuurrood en schaamde mij diep.
"Kijk eens, we hebben hier een klein jongetje dat zijn plas niet kan ophouden." Riep ze naar haar nichtjes. Opgewonden kwamen ze aanlopen. Ik schaamde me rot om hier zo te kijk te staan met mijn natte kruis en benen voor de drie meisjes.
"Wat gaan we hieraan doen?" Vroeg Saskia vrolijk aan de zusjes. Het leek erop of ze dit hadden voorbereid, want als uit een mond klonk het:
"Hij moet een luier aan". Ik? Dertien jaar? Een luier aan? Hulpeloos keek ik naar mijn twee vrienden, maar daar had ik geen hulp van te verwachten. Ik probeerde me los te rukken, maar ook dat was tevergeefs.
Eva haalde een pamper uit een plastic zak tevoorschijn. Saskia trok mijn billen iets naar voren zodat ze de pamper tussen de boom en mijn kont kon schuiven. Vervolgens trok ze de luier strak over mijn kruis naar voren en maakte hem vast met de klittebanden aan de zijkant. Ik kon wel door de grond zakken. Hier stond ik nu ten overstaan van mijn vrienden met een luier om. Ik wist niet waar ik moest kijken van schaamte. De tranen stonden in mijn ogen vanwege de vernedering.
Maar het zou nog erger worden. Ik werd losgemaakt van de boom en op de grond gelegd. Vervolgens begonnen de meisjes mij te behandelen alsof ik een baby was. Ik kreeg een speen in mijn mond en ze gaven me allerlei koosnaampjes. Mijn luier werd weer opengemaakt en ik werd uitgebreid gepoederd door de zusjes. Tenslotte begon Saskia mij van onderen in te smeren met babyzalf. Zij tilde daarbij mijn plasser op om er beter bij te kunnen en dit had het ongewenste effekt dat mijn plasser hard werd.
Zij keek me even aan maar ging door met zalven. Toen ze mijn plasser losliet was het voor iedereen duidelijk dat ik daar met een stijve lag. Wat moesten mijn vrienden wel niet van me denken? Dat ik ervan genoot om als baby behandeld te worden? Ik probeerde te ontsnappen, maar Saskia greep me beet en drukte me terug op de grond. Ze maakte de luier weer vast en ik werd weer tegen de boom gezet. Vervolgens kregen Paul en Stefan dezelfde behandeling, zodat we na een tijdje alledrie met een luier aan stonden.
De luier zat nu strakker dan daarvoor bij mij en oefende een constante druk uit op mijn kruis. Dat gaf een fijn gevoel en mijn pikje steigerde opnieuw. Dat was niet zo handig toen Saskia kwam voelen of we nog \'droog\' waren. Ze voelde van voren bij ieder van ons jongens aan de luier. Bij mij voelde ze natuurlijk dat ik daar met een stijve plasser stond en ik verwachtte weer commentaar daarop. Maar ze bleef alleen wat langer aan mijn luier voelen dan bij de andere twee en besloot toen blijkbaar dat het lang genoeg geduurd had.
"Zo jongens, ik hoop dat jullie een lesje geleerd hebben en mijn nichtjes voortaan met rust laten." Zei ze. "We zullen jullie broeken op het bankje bij de straat leggen." Vervolgens maakte Saskia een van Paul\'s handen los, en vertrok met de twee zusjes. Paul kon zich nu bevrijden en maakte daarna onze touwen los.
Beschaamd en niet wetend wat te zeggen tegen elkaar stonden we daar met onze luiers aan. We vermeden het naar elkaar te kijken. Snel liep ik naar de rand van het bosje waar de straat lag met het bankje waar onze broeken zouden moeten liggen. Gelukkig lagen die daar en toen de kust veilig was nam ik ze mee naar het veldje. Zwijgend verwijderden we onze luiers en trokken onze broeken aan. Paul rende meteen hard weg naar huis. Stefan en ik aarzelden nog wat. Plotseling vroeg Stefan:
"Vond jij het fijn om een luier te dragen?"
"Nee," zei ik, "natuurlijk niet. Waarom vraag je dat?"
"Nou, omdat je een.. een harde plasser had." Stefan keek me niet aan toen hij dat zei. Plotseling kwam al mijn frustratie naar boven. Ik wierp me op Stefan en duwde hem op zijn rug op de grond. Ik ging boven op hem zitten en zei dreigend:
"Als je dat ooit aan iemand vertelt maak ik je dood." Stefan bezwoer dat hij het nooit aan iemand zou vertellen en ik liet hem opstaan. Samen liepen we zwijgend naar huis. Het was duidelijk dat we zodanig vernederd waren door die meiden dat we dat niet op ons konden laten zitten.
Het vervolg
De volgende dag was het zaterdag en wij kwamen \'s middags weer bijeen op het veldje. Wij spraken af dat een van ons voortaan altijd de omgeving zou bewaken. Paul was het eerst aan de beurt. Hij stond op en liep langzaam rondjes langs de buitenkant van de open plek. Stefan en ik zaten een tijdje zwijgend naast elkaar.
"Dit kunnen we niet over onze kant laten gaan." zei Stefan tenslotte. "Dadelijk weet iedereen ervan en dan zijn we de watjes van de buurt". Ik knikte. We bespraken wat we konden doen om ons te wreken. Al gauw werd duidelijk dat het ons eigenlijk alleen ging om Saskia, de twee zusjes beschouwden we als meeloopsters. Maar Saskia was tegelijk een formidabele tegenstandster. Gisteren had zij in haar eentje Stefan en mij moeiteloos overmeesterd en vastgehouden. Met de kleine Paul erbij werden we niet veel sterker. Dus hoe haar in onze macht te krijgen?
"We moeten de beide zusjes als gijzelaar nemen." zei Stefan plotseling. "Zo kunnen we haar dwingen om ons te gehoorzamen." Dat was een prima plan. Snel overlegden we hoe een en ander aan te pakken.
"Mijn ouders zijn vandaag niet thuis," zei ik, "dus we kunnen ze bij ons op zolder opsluiten". We sprongen op, lichtten Paul in over wat de plannen waren en gingen op weg op zoek naar Eva en Ria. Na tien minuten zagen we ze lopen, toevallig vlak bij mijn huis. Het was niet moeilijk ze onder bedreiging mee naar mijn huis te loodsen en ze op te sluiten op zolder. Daar konden ze roepen zoveel ze wilden, niemand zou hen kunnen horen.
We dwongen hen een briefje te schrijven aan Saskia dat ze in onze macht waren en dat Saskia ons moest gehoorzamen, anders zouden ze niet vrij komen. We namen ook nog van ieder meisje een zakdoek mee en liepen naar het huis van Saskia. We hadden zelf nog aan het briefje toegevoegd dat Saskia ons over een uur moest ontmoeten op het veldje. We stopten het briefje in de brievenbus, belden aan en liepen hard weg.
Vanachter een auto zagen we Saskia de deur openen en verbaasd naar buiten kijken. Toen ze de deur wou sluiten zagen we haar bukken en het briefje oprapen. Toen de deur dicht was liepen we snel verder want we moesten nog de nodige voorzorgsmaatregelen nemen.
Na een uur zat ik alleen op het veldje te wachten. De struiken ritselden en daar kwam Saskia aangelopen. Ze keek zeer boos.
"Wat...." zei ze, maar verder kwam ze niet want Paul en Stefan sprongen te voorschijn en gooiden snel een groot visnet (gejat van Paul zijn vader die een verwoed visser was) over haar heen.
"He, laat dat!" Riep Saskia, maar ze raakte al snel verward in het net en we trokken haar op de grond. We sleepten haar ondanks haar verwoede pogingen uit het net te raken naar een boom en bonden haar handen samen en sloegen het touw om de boomstam.
Deel een van het plan was al vast prima gelukt. Opgetogen gaven we elkaar een \'high five\'. We bevrijdden Saskia uit het net. Deze deed nog steeds verwoede pogingen haar handen los te krijgen, maar wij waren alledrie bij de padvinders geweest en knopen leggen leerde je daar wel.
"Nu moeten we haar uitkleden." Zei ik. Saskia keek snel op. "Maak me onmiddellijk los of jullie zullen iets beleven." Dreigde ze. Ik haalde de twee zakdoeken van Eva en Ria te voorschijn.
"Je kunt beter meewerken of je ziet je nichtjes nooit meer terug." Zei ik. Saskia bleef nu stil liggen. Snel trokken we haar bloes uit en haar spijkerbroek. Ze lag nu voor ons met alleen nog haar witte sokjes, een lichtblauw slipje en een behaatje aan. Wij aarzelden even verder te gaan, maar tenslotte deed ik toch haar behaatje uit. Een paar ferme, kleine borstjes werden zichtbaar. Ik moest even slikken. Ik zag dat Stefan verlegen wegkeek van het meisje. Paul was minder onder de indruk. Hij was eigenlijk nog niet geslachtsrijp en had nog geen schaamhaar op zijn pik en ballen. Dit hadden Stefan en ik proestend vastgesteld toen we een paar maanden geleden onze pikjes vergeleken hadden. Ik knikte naar Paul en die trok het slipje van Saskia naar beneden. Nu was ze helemaal bloot op haar witte sokjes na.
Het was duidelijk dat Saskia zich schaamde zo bloot voor een stel jongens te liggen. Ze protesteerde niet meer en hield haar hoofd afgewend. Ik vermande me.
"Kom op jongens, de kieteldood!" riep ik en gedrieën begonnen we haar op diverse gevoelige plekken van haar lichaam te kietelen. Het bleek echter al snel dat Saskia daar niet erg gevoelig voor was. Ze bleef onaangedaan onder onze pogingen. Ik raakte wel een beetje opgewonden van de nabijheid van dat blote meisjeslichaam, haar borstjes schudden heen en weer bij onze acties. Af en toe wierp ik ook een schuwe blik op haar blonde schaamharen.
Na een tijdje hielden we teleurgesteld op met onze behandeling. Wat nu? Ik keek vragend naar Stefan. Die lachte geheimzinnig en haalde een vreemd voorwerp uit zijn broekzak.
"Ik heb laatst in een boek gelezen dat je hiermee een vrouw gek kunt maken" zei Stefan. Hij had een riem in zijn hand met daaraan vast een aantal kleine riempjes.
"Je moet het heel voorzichtig doen." Zei hij. Hij liet de riempjes heel lichtjes over het lichaam van Saskia trillen. Steeds weer maakte hij cirkels met de riempjes over het bovenlichaam van Saskia. Ik denk dat hij een beetje bang was van haar onderlichaam want daar kwam hij niet. Vooral haar borstjes werden steeds opnieuw door hem gestreeld. Gespannen keken wij, drie jongens, toe wat er zou gebeuren.
Aanvankelijk gebeurde er weinig. Het leek alleen of haar tepels iets groter werden. Saskia lag ogenschijnlijk rustig en stil met half gesloten ogen de strelingen van de riemen te ondergaan. Plotseling zag ik een druppel vocht aan haar kutje hangen. En nog een. Moest ze plassen? Ik stak mijn hand uit en voelde vanonder aan haar kutje. Ik schrok want deze was helemaal nat.
"Jongens, volgens mij moet ze plassen." Zei ik. Paul schoot in een nerveuze lach. Stefan bleef geconcentreerd verder werken. Saskia zuchtte plots diep en er liep een rilling over haar lichaam. Ik bracht mijn hand aan mijn neus, maar ik rook geen urine. Wat ik rook was een sterke, mij onbekende maar wel opwindende geur. Nogmaals voelde ik aan haar kutje. Saskia kreunde nu even. Was ze misschien gewond en was dat soms etter dat uit haar kutje liep?
Ik gleed door haar natheid bijna vanzelf met een vinger haar kutje binnen. Ik probeerde te ontdekken of ik iets kon voelen. Het was wel heel erg heet daar binnen. Dat leek me alvast niet gezond. Ik voelde met mijn vinger rondom in haar kutje. Dat was een opwindend gevoel en mijn pikje stond stijf overeind in mijn broek.
Nadat ik ongeveer een minuut met mijn vinger in haar had rondgetast, voelde ik hoe haar kutje plots verkrampte en zich om mijn vinger sloot. Er liepen nu stralen van een troebel vocht uit haar schede. Saskia kreunde hardop en riep iets wat we niet verstonden. Haar lichaam schokte en ze drukte haar bekken omhoog. Ik trok snel mijn vinger uit haar kutje.
Verbaasd keken we toe hoe ze na een tijdje weer tot rust kwam. Haar lichaam was overdekt met een dun laagje zweet. Stefan was opgehouden met zijn strelingen. Saskia lag met gesloten ogen en haar hoofd opzij zachtjes na te hijgen. Wij wisten niet wat we ervan moesten denken. Tenslotte zei ik:
"Ben je soms gewond of zo?" Ze keek me aan en zei:
"Laat me onmiddellijk gaan, dan hoeft niemand hier ooit iets van te weten." Wij beschouwden dit als een zwaktebod en gingen over naar fase 2 van ons plan. Ik haalde een grote katoenen luier tevoorschijn, een pamper hadden we in haar maat niet kunnen vinden. Saskia keek er met grote ogen naar.
"Als je het maar laat!" Zei ze. Maar Stefan en Paul hielden haar benen vast, terwijl ik haar billen iets omhoog duwde om de luier onder haar kont te kunnen leggen. Ik vouwde de luier om haar onderlichaam heen en maakte de zijkanten vast met een paar grote veiligheidsspelden. Ik was daar natuurlijk niet zo bedreven in en de luier sloot niet zo goed af als hij wel zou moeten. Paul en Stefan lieten haar los en Saskia draaide zich meteen beschaamd op haar zij. Hierdoor ging de luier vanonder openstaan en keek je recht op haar kutje en schaamhaar.
"Jezus." Hoorde ik Stefan met verstikte stem zeggen. Zijn hand gleed onwillekeurig even over zijn gespannen kruis.
"De luier zit niet goed. Ze moet eigenlijk opstaan dan kan ik hem beter aanbrengen." zei ik. We hadden verwacht dat Saskia zou proberen om zich te bevrijden bij het opstaan, maar ze werkte willoos mee. We zetten haar vast tegen een boom. Ik kon nu de uiteinden van de luier wat beter aan elkaar vastzetten, zodat alles nu rondom goed afsloot. Ik deed een paar stappen terug tot ik naast mijn vrienden stond. Gezamenlijk bekeken we het tafereel van het mooie meisje dat daar helemaal bloot stond vastgebonden met alleen een katoenen luier om.
Het wond mij ontzettend op en Stefan ook, dat kon ik zien aan zijn gespannen broekje. Paul leek het vrij onverschillig te laten. We overlegden wat we nog meer konden doen, maar daar kwamen we niet goed uit. We bleven maar plannen opperen en weer verwerpen. Na een tijdje riep Saskia dat ze moest plassen en of we haar wilden losmaken. Ik zag mijn kans schoon om de vernedering die ik gisteren had ondergaan met plassen te wreken.
"Nee!" Zei ik. "Je hebt niet voor niets een luier aan. Je doet je plas maar daarin." We gingen om haar heen staan. Paul had een fles water bij zich en dwong haar deze helemaal leeg te drinken. We zagen dat Saskia alle moeite deed om haar plas op te houden. Ze schuifelde nerveus met haar voeten en maakte onwillekeurige bewegingen met haar lichaam. Plotseling verstrakte ze en we zagen de luier nat worden. Ze stond te plassen voor onze ogen.
Omdat het een katoenen luier was, die maar een beperkte hoeveelheid urine (en dan nog berekend op baby-hoeveelheden) kon opnemen, liep op een gegeven moment haar plas onder de luier door over haar benen naar beneden. Ik zag nu dat er tranen uit haar ogen liepen.
Ik kreeg plotseling genoeg van het spelletje. Ik liep op Saskia toe en maakte haar los. Ze bleef echter bewegingloos staan tegen de boom. Ik knikte naar Stefan die haar kleren bij elkaar raapte en ze aan Saskia gaf. Stil kleedde ze zich aan en liep zonder om te kijken weg.
Jaren later begreep ik pas in volle omvang wat wij haar hadden aangedaan: wij hadden haar op de meest verschrikkelijke manier vernederd. Ze had zich voor een paar jonge schooljongens moeten laten uitkleden tot ze helemaal naakt was, we hadden haar tegen haar wil een orgasme bezorgd en ze had moeten plassen in onze aanwezigheid. Mijn enige verzachtende omstandigheid is dat wij dat toen nog niet begrepen en het voor ons een uit de hand gelopen spelletje was.
Epiloog
Toen we thuis kwamen bleken mijn ouders onverwacht eerder naar huis gekomen te zijn. Zij hadden de twee zusjes bevrijd en van hen gehoord wie de boosdoeners waren geweest. Ik vraag me nog steeds af waarom ze voor ons deze straf met luiers hebben uitgekozen. Wisten ze meer dan wij vermoedden? Hadden ze iets van Saskia gehoord?
In ieder geval moesten Stefan en Paul zich de volgende dag bij mij thuis melden. Op tafel lagen drie luiers gereed. Ik had die al de hele ochtend zien liggen en me de meest vreselijke voorstellingen gemaakt. Maar zoals zovaak overtrof de werkelijkheid nog mijn bangste vermoedens. Eerst kregen we een donderpreek van mijn vader over ons heen. Dat we voortaan de twee zusjes met rust moesten laten sprak vanzelf.
Toen mijn vader klaar was hoopten we even dat het daarbij zou blijven. Maar toen pakte mijn moeder mij beet en kleedde mij uit waar mijn vriendjes bij waren. Ik werd in mijn blootje op mijn rug op tafel gelegd en vakkundig werd mij een luier aangedaan. Vervolgens werd ik onder mijn oksels opgetild en weer op de grond gezet. Ik zag dat mijn vriendjes beschaamd een andere kant opkeken, maar al snel ondergingen zij hetzelfde lot.
Voor hen was het nog beschamender, denk ik, omdat het voor mij in ieder geval nog mijn eigen moeder was die de luier omdeed. Maar in het bijzonder voor Stefan, die mij wel eens had toevertrouwd dat hij mijn moeder een hele mooie vrouw vond, moest het wel een moeilijk moment zijn. Ik meende te zien dat zijn plasser niet helemaal onaangedaan bleef onder de behandeling.
Daarna kwam dus het ergste: we moesten een uur lang buiten op de bank voor ons huis gaan zitten ten aanschouwe van iedereen. Een raar gezicht moet dat geweest zijn. Het is in ieder geval het uur geweest dat voor mijn gevoel het langst geduurd heeft uit mijn hele leven.
PS met Saskia is het allemaal goed gekomen: zij is later gelukkig getrouwd met ...Paul en zij hebben 6 dotten van kinderen gekregen. Stefan heeft mijn moeder nooit uit zijn hoofd kunnen zetten en is een eeuwige vrijgezel gebleven. De twee zusjes zijn ook nooit getrouwd en wonen nog altijd samen. Ikzelf heb mij tot een fanatiek luierliefhebber ontwikkeld die allerlei prachtige verhalen over luiers verzint en opschrijft. Misschien is dit er wel een van.
