bosma22
I love good stories, writing and music
[size=10pt]geschreven door: Pieter
Met dank aan Augur_DL en LUV
Inhoudsopgave
Proloog
Hoofdstuk 1 - De dag ervoor
Hoofdstuk 2 - De dag van de waarheid
Hoofdstuk 3 - De douche
Hoofdstuk 4 - Een luier en een zuigfles
Hoofdstuk 5 - Toch nog meer straf
Hoofdstuk 6 - Naar het strand
Hoofdstuk 7 - Op het strand
Hoofdstuk 8 - Veel bekijks
Hoofdstuk 9 - Het restaurant
Hoofdstuk 10 - Verschoning
Hoofdstuk 11 - De thuiskomst
Hoofdstuk 12 - Het einde
Epiloog
Proloog
Languit lag ik op mijn bed. Ik had mijn handen onder mijn hoofd gevouwen en wachtte. De zon kwam steeds verder boven de daken uit en de temperatuur steeg. Mijn wekker sprong naar acht uur en het alarm ging af. Geschrokken schakelde ik het alarm uit. Vandaag had ik geen alarm nodig om wakker te worden.
Een half uur geleden hoorde ik al gestommel. Mijn ouders waren allang op, dat wist ik. En ook Mark, mijn jongere broertje, was wakker. Ik had hem horen schreeuwen, en ook mijn vader had zich alweer kwaad lopen maken. Ik wist niet wat er gebeurd was, maar Mark had waarschijnlijk weer iets gedaan wat mijn vader slecht kon waarderen. Iedereen was dus wakker, maar ik moest blijven wachten op wat er komen zou. Gisteravond had mijn vader me dat goed duidelijk gemaakt. Ik moest in mijn kamer blijven, totdat mijn ouders hadden beslist wat voor een straf ik zou krijgen.
Weer kon ik Mark horen schreeuwen. Ik vroeg me af wat er gebeurde. Het schreeuwen hield aan en ging langzaam over in hardop huilen. Ik hoorde mijn vader roepen dat hij zich rustig moest houden en even later hield het lawaai op. Daarna hoorde ik iemand, waarschijnlijk mijn vader, de trap af lopen. Nog steeds werd ik dus niet 'bevrijd'.
Weer even later hoorde ik dezelfde voetstappen de trap weer oplopen.
Ditmaal niet naar Mark zijn kamer, maar regelrecht naar die van mij. In spanning hoorde ik hoe de deurkruk naar beneden geduwd werd en de deur naar binnen open draaide. In de deuropening stond mijn vader. Hij keek me even aan, draaide zich toen om en sloot de deur achter zich. Toen keek hij mij weer aan.
Ineens kreeg ik de schrik van mijn leven. Tot nu toe had ik naar het gezicht van mijn vader gekeken. Die woedende blik in zijn ogen was beangstigend. Nu pas zag ik wat hij in zijn hand had. Een luier. Geen baby luier, maar een luier voor volwassenen. Ineens voelde ik de hitte om me heen en zweet droop van mijn voorhoofd af. Ik vroeg me een ogenblik af of mijn gezicht rood van schaamte was, of lijkbleek van verbijstering en ongeloof. Ik zag de blik van mijn vader en wist dat de luier voor mij bedoeld was, als straf. Ik was veel te ver gegaan met het straffen van mijn broertje, en dit was dus mijn straf.
Mark, mijn broertje dus, was veertien jaar, maar geen gewoon kind. Ik veel opzichten was hij nog veel kinderlijker dan zijn leeftijd deed vermoeden. Hij was bijvoorbeeld veel drukker dan andere kinderen van zijn leeftijd en discipline was iets waar hij weinig van af wist. Dagelijks bracht hij zichzelf wel in moeilijkheden als hij weer eens wat uithaalde wat niet door de beugel kon. Mark was gewoonweg irritant en mijn ouders hadden het, geloof ik, allang opgegeven om hem normaal op te voeden. Ze lieten hem maar een beetje zijn gang gaan en als hij zich niet teveel problemen op de hals haalde dan zagen ze zijn slechte gedrag door de vingers.
Ik had vaak ruzie met hem. Ik was zelf achttien jaar, zat nog op school, en had dringend behoefte aan wat rust om me heen. Niet alleen moest ik veel leren voor tentamens en examens, ook wilde ik gewoon wat privacy. Die dingen kreeg je echter niet wanneer Mark in de buurt was. Regelmatig was ik Mark behoorlijk zat en schold hem dan uit voor alles wat jonger was dan drie jaar.
Pikant detail daarbij was dat Mark ook nog regelmatig in bed plaste. Een aantal keren per week werd Mark 's morgens wakker in een nat bed. Een aantal jaren geleden was dat begonnen en het had behoorlijke gevechten opgeleverd om Mark in een speciaal incontinentiebroekje te krijgen. Hij vertikte dat pertinent en werd liever wakker in een nat bed. Mijn ouders waren het vechten beu en berustten in het feit dat Mark in nat bed wakker wilde worden, en dat gebeurde dus ook regelmatig. Daarmee pestte ik hem tot huilen toe, waarna ik weer op mijn donder kreeg van mijn ouders omdat ik de oudste was. Ik zou beter moeten weten, zeiden ze dan.
Verder had ik geen broertjes of zusjes meer, dus ik was de oudste thuis. Ik had zelf het idee dat mijn ouders mij behoorlijk kritisch behandelden. Als ik een keer een wat lager cijfer had gehaald, moest ik dat wekenlang aanhoren, terwijl het gedrag van Mark maar werd toegelaten. Over zijn veel lagere cijfers hoorde je nooit wat.
Mijn ouders beschermden Mark, terwijl ik vond dat juist een harde hand veel doeltreffender zou werken.
Mark gedroeg zich dus als een kind en door zijn kinderlijk gezicht en kleine lengte, leek hij ook veel jonger dan hij was. Dat kinderlijke gedrag leverde een behoorlijk spanningsveld op en ik vond dat dat de sfeer in huis verpestte. En aangezien mijn ouders vaak samen weggingen en ze Mark niet alleen achter wilden laten, moest ik dus voor oppas spelen. Dat babysitten verpestte hele weekenden en mijn ouders reageerden totaal niet op mijn smeekbeden om mij m'n eigen gang te laten gaan.
Al die spanningen moesten bij mij een keer tot een uitbarsting komen en uiteindelijk was die uitbarsting dus gekomen. Ik had me vreselijk misdragen en Mark gestraft voor al die rotte jaren, waar hij, min of meer, verantwoordelijk voor was. Een uitbarsting die niet ongestraft voorbij kon gaan en nu stond mijn vader dus in mijn kamer. Kwaad keek hij op me neer en een vreselijke luier hield hij omhoog.
Mijn gezicht werd rood van schaamte. Nog steeds lag ik languit op bed. Ik keek bang omhoog naar mijn vader en voelde me klein worden. Hij torende hoog boven het bed uit. Ik wilde geen luier dragen. Ik wist dat ik me misdragen had, en ik wist ook dat ik daarvoor flink gestraft zou worden. Maar alstublieft....... geen luier. Ik wist ook dat het tevergeefs was, maar langzaam trok ik toch het dunne laken als bescherming over me heen.
Nee papa. Alsjeblieft. Doe me geen luier om. Ik huilde van schaamte.
Met dank aan Augur_DL en LUV
Inhoudsopgave
Proloog
Hoofdstuk 1 - De dag ervoor
Hoofdstuk 2 - De dag van de waarheid
Hoofdstuk 3 - De douche
Hoofdstuk 4 - Een luier en een zuigfles
Hoofdstuk 5 - Toch nog meer straf
Hoofdstuk 6 - Naar het strand
Hoofdstuk 7 - Op het strand
Hoofdstuk 8 - Veel bekijks
Hoofdstuk 9 - Het restaurant
Hoofdstuk 10 - Verschoning
Hoofdstuk 11 - De thuiskomst
Hoofdstuk 12 - Het einde
Epiloog
Proloog
Languit lag ik op mijn bed. Ik had mijn handen onder mijn hoofd gevouwen en wachtte. De zon kwam steeds verder boven de daken uit en de temperatuur steeg. Mijn wekker sprong naar acht uur en het alarm ging af. Geschrokken schakelde ik het alarm uit. Vandaag had ik geen alarm nodig om wakker te worden.
Een half uur geleden hoorde ik al gestommel. Mijn ouders waren allang op, dat wist ik. En ook Mark, mijn jongere broertje, was wakker. Ik had hem horen schreeuwen, en ook mijn vader had zich alweer kwaad lopen maken. Ik wist niet wat er gebeurd was, maar Mark had waarschijnlijk weer iets gedaan wat mijn vader slecht kon waarderen. Iedereen was dus wakker, maar ik moest blijven wachten op wat er komen zou. Gisteravond had mijn vader me dat goed duidelijk gemaakt. Ik moest in mijn kamer blijven, totdat mijn ouders hadden beslist wat voor een straf ik zou krijgen.
Weer kon ik Mark horen schreeuwen. Ik vroeg me af wat er gebeurde. Het schreeuwen hield aan en ging langzaam over in hardop huilen. Ik hoorde mijn vader roepen dat hij zich rustig moest houden en even later hield het lawaai op. Daarna hoorde ik iemand, waarschijnlijk mijn vader, de trap af lopen. Nog steeds werd ik dus niet 'bevrijd'.
Weer even later hoorde ik dezelfde voetstappen de trap weer oplopen.
Ditmaal niet naar Mark zijn kamer, maar regelrecht naar die van mij. In spanning hoorde ik hoe de deurkruk naar beneden geduwd werd en de deur naar binnen open draaide. In de deuropening stond mijn vader. Hij keek me even aan, draaide zich toen om en sloot de deur achter zich. Toen keek hij mij weer aan.
Ineens kreeg ik de schrik van mijn leven. Tot nu toe had ik naar het gezicht van mijn vader gekeken. Die woedende blik in zijn ogen was beangstigend. Nu pas zag ik wat hij in zijn hand had. Een luier. Geen baby luier, maar een luier voor volwassenen. Ineens voelde ik de hitte om me heen en zweet droop van mijn voorhoofd af. Ik vroeg me een ogenblik af of mijn gezicht rood van schaamte was, of lijkbleek van verbijstering en ongeloof. Ik zag de blik van mijn vader en wist dat de luier voor mij bedoeld was, als straf. Ik was veel te ver gegaan met het straffen van mijn broertje, en dit was dus mijn straf.
Mark, mijn broertje dus, was veertien jaar, maar geen gewoon kind. Ik veel opzichten was hij nog veel kinderlijker dan zijn leeftijd deed vermoeden. Hij was bijvoorbeeld veel drukker dan andere kinderen van zijn leeftijd en discipline was iets waar hij weinig van af wist. Dagelijks bracht hij zichzelf wel in moeilijkheden als hij weer eens wat uithaalde wat niet door de beugel kon. Mark was gewoonweg irritant en mijn ouders hadden het, geloof ik, allang opgegeven om hem normaal op te voeden. Ze lieten hem maar een beetje zijn gang gaan en als hij zich niet teveel problemen op de hals haalde dan zagen ze zijn slechte gedrag door de vingers.
Ik had vaak ruzie met hem. Ik was zelf achttien jaar, zat nog op school, en had dringend behoefte aan wat rust om me heen. Niet alleen moest ik veel leren voor tentamens en examens, ook wilde ik gewoon wat privacy. Die dingen kreeg je echter niet wanneer Mark in de buurt was. Regelmatig was ik Mark behoorlijk zat en schold hem dan uit voor alles wat jonger was dan drie jaar.
Pikant detail daarbij was dat Mark ook nog regelmatig in bed plaste. Een aantal keren per week werd Mark 's morgens wakker in een nat bed. Een aantal jaren geleden was dat begonnen en het had behoorlijke gevechten opgeleverd om Mark in een speciaal incontinentiebroekje te krijgen. Hij vertikte dat pertinent en werd liever wakker in een nat bed. Mijn ouders waren het vechten beu en berustten in het feit dat Mark in nat bed wakker wilde worden, en dat gebeurde dus ook regelmatig. Daarmee pestte ik hem tot huilen toe, waarna ik weer op mijn donder kreeg van mijn ouders omdat ik de oudste was. Ik zou beter moeten weten, zeiden ze dan.
Verder had ik geen broertjes of zusjes meer, dus ik was de oudste thuis. Ik had zelf het idee dat mijn ouders mij behoorlijk kritisch behandelden. Als ik een keer een wat lager cijfer had gehaald, moest ik dat wekenlang aanhoren, terwijl het gedrag van Mark maar werd toegelaten. Over zijn veel lagere cijfers hoorde je nooit wat.
Mijn ouders beschermden Mark, terwijl ik vond dat juist een harde hand veel doeltreffender zou werken.
Mark gedroeg zich dus als een kind en door zijn kinderlijk gezicht en kleine lengte, leek hij ook veel jonger dan hij was. Dat kinderlijke gedrag leverde een behoorlijk spanningsveld op en ik vond dat dat de sfeer in huis verpestte. En aangezien mijn ouders vaak samen weggingen en ze Mark niet alleen achter wilden laten, moest ik dus voor oppas spelen. Dat babysitten verpestte hele weekenden en mijn ouders reageerden totaal niet op mijn smeekbeden om mij m'n eigen gang te laten gaan.
Al die spanningen moesten bij mij een keer tot een uitbarsting komen en uiteindelijk was die uitbarsting dus gekomen. Ik had me vreselijk misdragen en Mark gestraft voor al die rotte jaren, waar hij, min of meer, verantwoordelijk voor was. Een uitbarsting die niet ongestraft voorbij kon gaan en nu stond mijn vader dus in mijn kamer. Kwaad keek hij op me neer en een vreselijke luier hield hij omhoog.
Mijn gezicht werd rood van schaamte. Nog steeds lag ik languit op bed. Ik keek bang omhoog naar mijn vader en voelde me klein worden. Hij torende hoog boven het bed uit. Ik wilde geen luier dragen. Ik wist dat ik me misdragen had, en ik wist ook dat ik daarvoor flink gestraft zou worden. Maar alstublieft....... geen luier. Ik wist ook dat het tevergeefs was, maar langzaam trok ik toch het dunne laken als bescherming over me heen.
Nee papa. Alsjeblieft. Doe me geen luier om. Ik huilde van schaamte.