Hoe ik haar ontmoette... (18- AB DL ML JL TL WL PB DR NL PL OL) ~31 delen~
- Onderwerp starter Sardonyx
- Startdatum
luieluieraar
ik in m'n tena maxi o yeah
Re: Hoe ik haar ontmoette... (18- AB DL ML JL TL WL PB DR NL PL OL) ~30 delen~
spannend
spannend
Sardonyx
Perry het vogelbekdier!!! :P
Hoe ik haar ontmoette... (deel 31)
31. De bekentenis.
Het was ons nu duidelijk dat Melissa onze babykamer toch had gevonden, er zat dus niets anders op dan met haar te praten en alles uit te leggen,
het enige waar wij voor vreesden was haar reactie…
Ik probeerde voorzichtig de deur open te doen, maar ik kreeg er geen beweging in, Melissa had hem van de binnenkant op slot gedaan.
Wat nu? vroeg Miriam zich hardop af, dat was de enige sleutel die we van de babykamer hadden, hoe krijgen we haar er nu uit?
Nou ehm… we kunnen twee dingen doen, begon ik, het eerste is wachten tot ze er uit komt,
het tweede is, de deur op een andere manier openmaken, en ik toverde een loper* tevoorschijn.
Miriam was zichtbaar verbaast, waarschijnlijk omdat ze nooit had gedacht dat ik haar ‘kunstje’ van dingen tevoorschijn toveren zou leren,
en omdat ik zover vooruit had gedacht om voor dit huis een loper te laten maken.
Ik wilde net de sleutel in het slot steken toen Miriam mij tegenhield,
misschien moeten we haar eerst nog een kans geven om zelf naar buiten te komen, opperde ze,
Ze klopte een paar keer op de deur en wachtte even, geen antwoord…
De tweede keer klopte ze wat harder en vroeg door de deur heen: ‘Melissa ben je daar?’
Nog steeds geen antwoord, ze keek me even aan en gaf een knikje van goedkeuring,
ik draaide de sleutel om en deed de deur langzaam open.
Wat we toen zagen konden zowel Miriam als ik niet geloven, Melissa lag te slapen in de box.
Het leek erop dat ze zichzelf had proberen te verschonen want haar luier zat helemaal scheef vastgeplakt, ook droeg ze een van de kinderlijke truitjes van Miriam.
Okeeeh… van alle mogelijke uitkomsten was dit toch het minst verwacht, fluisterde ik verbaast, zullen we haar maar wakker maken? of wil je haar lekker laten slapen?
We laten haar nog even lekker liggen, besloot Miriam, ze pakte een dekentje en een plasticbroekje uit de kast.
Voorzichtig zonder al te veel geluid te maken schoof ze het broekje langs Melissa’s benen omhoog en legde het dekentje over haar heen.
Zo stil mogelijk verlieten we de kamer en gingen we weer naar de woonkamer om te eten.
Waarom dat plastic broekje eigenlijk? vroeg ik terwijl we het eten aan het opscheppen waren, die luiers lekken toch eigenlijk nooit, tenzij je er teveel in plast.
Da’s waar… mompelde Miriam met haar mond vol eten, maar zag je wel hoe dat ding vast zat, die luier had nooit veel kunnen hebben,
al bij het kleinste plasje zou ie gaan lekken.
Heb je wel weer gelijk ik, zei ik tussen twee happen eten door, toch goed dat je daar aan dacht.
Ik heb toch altijd gelijk, giechelde Miriam en nam een slok drinken, even wilde ik er nog tegenin gaan met een flauwe opmerking.
Omdat Melissa nu net zo lekker sliep moest ik Mir deze toch keer gelijk geven, want onze ‘vrolijke discussie’ zou haar toch alleen maar wakker maken.
Een uurtje later schrok Melissa ineens wakker en vloekte, oh sh*t ik ben per ongeluk in slaap gevallen.
Maar dan merkt ze ineens dat ze onder een dekentje ligt, vreemd… denk ze, ik zou toch zweren dat ik geen dekentje uit de kast heb gepakt voordat ik de box ging liggen.
Zouden die twee… nee, dat was onmogelijk, de deur zat al die tijd op slot, als ze rechtop gaat zitten hoort ze wat gekraak dat zeker niet van haat luier afkomstig is.
Ze tilt het dekentje op en ziet het plasticbroekje dat Miriam haar had aangetrokken toen ze sliep.
Het zou toch niet echt zo zijn hè… denkt ze ineens paniekerig, zouden ze hier echt geweest zijn toen ik sliep, hadden ze toch een extra sleutel?
Door deze vreemde situatie waar ze in beland is, zijn al haar wraakplannen als sneeuw voor de zon verdwenen,
en denkt ze alleen nog maar hoe ze zichzelf hier uit kan redden.
Na een kwartiertje nadenken komt ze tot een conclusie, het is onmogelijk om mezelf hier nog uit te praten,
ik moet het gesprek wel aangaan… maar aan de andere kant was nog wel een klein lichtpuntje, nu zou ze ook het verhaal van haar neef en nicht horen.
Met lood in haar schoenen loopt ze langzaam de trap af richting de woonkamer waar Miriam en Dré rustig tv zitten te kijken,
er van overtuigd dat ze nog lekker lag te slapen.
Langzaam vol schaamte stapt ze gehuld in haar dekentje woonkamer binnen en ziet haar neef en nicht vanaf de bank naar haar kijken,
het blijft een tijd ijzig stil, tot dat Miriam het woord neemt.
‘Zo, m’n kleine nichtje is eindelijk wakker’, de anders zo gebekte Melissa weet niet echt wat te zeggen en krijgt een rode kop van de zenuwen.
Ik ehm… begon ze, duidelijk stijf van de spanning, realiseer me dat ik mij heb misdragen, en ook deze straf heb ik verdient.
Maar vanmorgen vond ik het gewoon waanzin van die luier en hoe jullie mij behandelden, echt… ik kon jullie wel wat aandoen,
zo erg schaamde ik me voor mijn positie.
Maar later… ze pauzeerde even, vandaag heb ik gevoelens gekregen die ik voorheen helemaal niet kende, ik weet niet wat er met mij gebeurd is,
maar ik leek deze hele babybehandeling wel fijn te vinden.
Ze zag de verbazing in onze ogen, maar ging door met haar verhaal, ‘maar toch al die tijd bleef er iets knagen, iets waar ik niets van begreep’.
Dat was de vraag: hoe jullie in godsnaam bij het idee kwamen om mij zo te behandelen, en het belangrijkste, hoe jullie aan al die spullen kwamen.
Jullie weten inmiddels dat ik ben gaan zoeken in huis het huis en dat ik jullie ‘geheime kamer’ heb gevonden.
Maar zelfs daarvoor had ik al aanwijzing voor jullie ‘hobby’ en ze haalde het speentje tevoorschijn en gaf het aan Miriam,
die was je al een tijdje kwijt hè? vroeg ze met een glimlach.
Mir, die nog steeds niet kon geloven wat ze nou allemaal eigenlijk hoorde stamelde een klein bedankje en luisterde verder naar het verhaal.
Ook… ging Melissa verder, waren jullie een beetje slordig met de luieremmer in de badkamer, laat voortaan niet jullie eigen luiers er nog bij zitten,
dat gaat een beetje opvallen.
Als je alleen mijn luier hebt verschoond en er liggen ineens drie in de emmer, dan zou ik toch wel moeten gaan vermoeden toch? vroeg een lachende Melissa.
Hoe verder ze met haar verhaal ging, hoe meer plezier ze er in begon te krijgen, haar ontdekkingen, onze verbaasde gezichten.
Alleen het ging even mis toen ik in slaap viel en jullie mij zo vonden,
ik wist niet meer wat ik moest doen toen ik wakker werd en merkte dat er iemand binnen was geweest.
Ik was bang dat jullie boos zouden worden dat ik hier zomaar naar binnen ging, zelfs dat ik nog meer straf zou krijgen.
Maar gelukkig… haar gezicht klaarde weer op, bleken jullie het toch niet zo erg te vinden om mij daar zo in slaap aan te treffen,
julie hebben me zelfs ook nog goed verzorgd, daarvoor wilde ik jullie nog hartelijk bedanken.
En trouwens jullie hebben een prachtige babykamer, hier zou ik wel bijna elk weekend willen komen spelen, flapte ze eruit, en kreeg een kop als tomaat.
De stilte die er de hele tijd had gehangen terwijl we naar haar verhaal luisterden werd verbroken door hard gelach,
zowel van Melissa als van ons, het ijs was eindelijk gebroken, figuurlijk gezegd.
Mijn nichtje een AB, wie had dat ooi kunnen denken lachte Miriam, nu kunnen we als zusjes spelen.
AB? Jij houd er dus ook van om als klein kind te spelen en behandeld te worden, betekend het dat? vroeg Melissa verward.
Jup, antwoordde Miriam vrolijk, ik vind het heerlijk om luiers te dragen en dan als een baby behandeld te worden,
dus ook verschonen, samen naar de speeltuin gaan, heerlijk met blokken spelen.
Ik heb het op vakantie met Dré uitvonden dat ik het fijn vond om als een klein kind behandeld te worden, daarvoor was ik alleen luierliefhebber.
Maar ik heb het een hele lange tijd niet durven zeggen, bang dat hij het niet accepteerde of me uit ging lachen.
Twee vraagjes, onderbrak Melissa met verhaal, hoe heb je het ontdekt dat je het leuk vond om weer een baby te zijn?
en Dré, hoe ben jij er later achter gekomen dat Mir dat fijn vond?
Nou, dat eerste is een beetje gênant, begon Miriam, we zaten in de trein naar ons vakantiehuisje in de Ardennen en we waren voor de lange reis allebei geluierd.
Maar toen moest ik ineens poepen, en toen? grinnikte Melissa.
Nou ehm… ging Miriam verder, ik wilde eigenlijk niet in m’n luier poepen, maar al helemaal niet op zo’n smerige wc in de trein.
Dus ik had weinig keus en deed het toch maar in m’n luier, waarna Dré mij meteen verschoonde in de coupe,
na het verschonen van die poepluier wist ik het zeker, ik wilde weer als een baby vertroeteld en behandeld worden.
Ik had daarvoor ook al wel gevoelens voor het ‘klein zijn’ maar die zijn nooit eerder tot uiting gekomen, totdat dat moment in de trein.
En hoe heeft Dré ondekt dat jij liever AB bent? Vroeg Melissa ongeduldig, nu ze al zover met hun verhaal waren wilde ze de rest ook weten.
Ik speelde altijd stiekem voor baby als hij niet thuis was, legde Miriam uit, en als ik dan hoorde dat ie de voordeur opendeed,
kleedde ik me snel om en begroette hem.
Dat ging goed totdat Dré bij een paar vrienden ging slapen, dus ik een nacht alleen thuis zou zijn.
Maar door onvoorziene omstandigheden kwam hij alsnog ’s nachts thuis en trof hij me met een kinderachtige luier, plasticbroekje en een speentje in bed aan.
Hij maakte me niet wakker en kroop bij mij in bed, de volgende morgen schrok ik wakker omdat Dré ineens naast me lag,
ik voelde me erg betrapt, net zoiets als dat jij net had, en ze keek naar Melissa.
Die morgen heb ik mijn AB gevoelens bekent en hij bleek het helemaal geen probleem te vinden,
we zijn zelfs die middag nog naar de speelgoedwinkel gegaan om kinderspeelgoed voor mij te kopen.
Wauw, mompelde Melissa, had jij daar ff geluk mee, stel je voor dat Dré het niet goed vond…
Dat zou niet snel gebeuren denk ik, hij staat erg open voor nieuwe dingen, hoe denk je anders dat ook hij in de AB-wereld beland is, zei Miriam lachend.
Over jou gesproken Dré, veranderde Melissa het onderwerp, hoe ben jij ‘in’ de luiers gekomen?
ja, nu wil ik ook alles weten, ik heb mijn verhaal gedaan, nu wil ik die van jou ook horen, klonk het een beetje brutaal van Melissa’s kant.
Nou ehm… begon ik, eigenlijk vind ik het gewoon lekker om luiers te dragen, de klassieke DL of diaper lover zeg maar.
In het weekend speel ik vader voor Miriam, maar af en toe, als we een babysitter hebben, wil ik ook wel eens veranderen in een klein kind.
Maar dat gebeurd ook niet echt vaak dat ik behoefte krijg om weer een klein kind te zijn, ik heb dat in beperkte mate zegmaar,
ah een gelegenheids-AB grapte Melissa, alleen als het je uitkomt?
Jup, dat is alleen maar als er iemand is die voor ons wil zorgen, verklaarde ik, soms wil een tante van mij ons nog wel een weekendje verzorgen,
en heel soms komt er een mede-liefhebber op ons passen.
Maar die zien we niet zo vaak meer, misschien waren we de eerste keer toch ietsje te vervelend, grinnikte Miriam.
Vervelend, net zo als ik? vroeg Melissa poeslief.
Net zoiets, beaamde ik, niet vertellende wat we allemaal haddden uitgevreten, want dat zou haar alleen maar op verkeerde ideeën brengen.
Kom Miriam, laten we nog even als zusjes boven spelen voordat we slapen gaan, riep Melissa die al in de deuropening stond,
ik kom eraan, riep Mir terug terwijl ze achter haar ‘zusje’ aan de trap op huppelde.
Een uurtje later was het dan toch echt eindelijk kinderbedtijd en ik riep Melissa naar beneden in de veronderstelling dat ze al verschoond zou zijn door Miriam.
Maar tot mijn grote verbazing kwamen er niet een maar twee kleine meisjes naar beneden, die allebei om een verschoning vroegen.
Ik voelde de bui al hangen, ik krijg het komende weekend twee babies.
31. De bekentenis.
Het was ons nu duidelijk dat Melissa onze babykamer toch had gevonden, er zat dus niets anders op dan met haar te praten en alles uit te leggen,
het enige waar wij voor vreesden was haar reactie…
Ik probeerde voorzichtig de deur open te doen, maar ik kreeg er geen beweging in, Melissa had hem van de binnenkant op slot gedaan.
Wat nu? vroeg Miriam zich hardop af, dat was de enige sleutel die we van de babykamer hadden, hoe krijgen we haar er nu uit?
Nou ehm… we kunnen twee dingen doen, begon ik, het eerste is wachten tot ze er uit komt,
het tweede is, de deur op een andere manier openmaken, en ik toverde een loper* tevoorschijn.
Miriam was zichtbaar verbaast, waarschijnlijk omdat ze nooit had gedacht dat ik haar ‘kunstje’ van dingen tevoorschijn toveren zou leren,
en omdat ik zover vooruit had gedacht om voor dit huis een loper te laten maken.
Ik wilde net de sleutel in het slot steken toen Miriam mij tegenhield,
misschien moeten we haar eerst nog een kans geven om zelf naar buiten te komen, opperde ze,
Ze klopte een paar keer op de deur en wachtte even, geen antwoord…
De tweede keer klopte ze wat harder en vroeg door de deur heen: ‘Melissa ben je daar?’
Nog steeds geen antwoord, ze keek me even aan en gaf een knikje van goedkeuring,
ik draaide de sleutel om en deed de deur langzaam open.
Wat we toen zagen konden zowel Miriam als ik niet geloven, Melissa lag te slapen in de box.
Het leek erop dat ze zichzelf had proberen te verschonen want haar luier zat helemaal scheef vastgeplakt, ook droeg ze een van de kinderlijke truitjes van Miriam.
Okeeeh… van alle mogelijke uitkomsten was dit toch het minst verwacht, fluisterde ik verbaast, zullen we haar maar wakker maken? of wil je haar lekker laten slapen?
We laten haar nog even lekker liggen, besloot Miriam, ze pakte een dekentje en een plasticbroekje uit de kast.
Voorzichtig zonder al te veel geluid te maken schoof ze het broekje langs Melissa’s benen omhoog en legde het dekentje over haar heen.
Zo stil mogelijk verlieten we de kamer en gingen we weer naar de woonkamer om te eten.
Waarom dat plastic broekje eigenlijk? vroeg ik terwijl we het eten aan het opscheppen waren, die luiers lekken toch eigenlijk nooit, tenzij je er teveel in plast.
Da’s waar… mompelde Miriam met haar mond vol eten, maar zag je wel hoe dat ding vast zat, die luier had nooit veel kunnen hebben,
al bij het kleinste plasje zou ie gaan lekken.
Heb je wel weer gelijk ik, zei ik tussen twee happen eten door, toch goed dat je daar aan dacht.
Ik heb toch altijd gelijk, giechelde Miriam en nam een slok drinken, even wilde ik er nog tegenin gaan met een flauwe opmerking.
Omdat Melissa nu net zo lekker sliep moest ik Mir deze toch keer gelijk geven, want onze ‘vrolijke discussie’ zou haar toch alleen maar wakker maken.
Een uurtje later schrok Melissa ineens wakker en vloekte, oh sh*t ik ben per ongeluk in slaap gevallen.
Maar dan merkt ze ineens dat ze onder een dekentje ligt, vreemd… denk ze, ik zou toch zweren dat ik geen dekentje uit de kast heb gepakt voordat ik de box ging liggen.
Zouden die twee… nee, dat was onmogelijk, de deur zat al die tijd op slot, als ze rechtop gaat zitten hoort ze wat gekraak dat zeker niet van haat luier afkomstig is.
Ze tilt het dekentje op en ziet het plasticbroekje dat Miriam haar had aangetrokken toen ze sliep.
Het zou toch niet echt zo zijn hè… denkt ze ineens paniekerig, zouden ze hier echt geweest zijn toen ik sliep, hadden ze toch een extra sleutel?
Door deze vreemde situatie waar ze in beland is, zijn al haar wraakplannen als sneeuw voor de zon verdwenen,
en denkt ze alleen nog maar hoe ze zichzelf hier uit kan redden.
Na een kwartiertje nadenken komt ze tot een conclusie, het is onmogelijk om mezelf hier nog uit te praten,
ik moet het gesprek wel aangaan… maar aan de andere kant was nog wel een klein lichtpuntje, nu zou ze ook het verhaal van haar neef en nicht horen.
Met lood in haar schoenen loopt ze langzaam de trap af richting de woonkamer waar Miriam en Dré rustig tv zitten te kijken,
er van overtuigd dat ze nog lekker lag te slapen.
Langzaam vol schaamte stapt ze gehuld in haar dekentje woonkamer binnen en ziet haar neef en nicht vanaf de bank naar haar kijken,
het blijft een tijd ijzig stil, tot dat Miriam het woord neemt.
‘Zo, m’n kleine nichtje is eindelijk wakker’, de anders zo gebekte Melissa weet niet echt wat te zeggen en krijgt een rode kop van de zenuwen.
Ik ehm… begon ze, duidelijk stijf van de spanning, realiseer me dat ik mij heb misdragen, en ook deze straf heb ik verdient.
Maar vanmorgen vond ik het gewoon waanzin van die luier en hoe jullie mij behandelden, echt… ik kon jullie wel wat aandoen,
zo erg schaamde ik me voor mijn positie.
Maar later… ze pauzeerde even, vandaag heb ik gevoelens gekregen die ik voorheen helemaal niet kende, ik weet niet wat er met mij gebeurd is,
maar ik leek deze hele babybehandeling wel fijn te vinden.
Ze zag de verbazing in onze ogen, maar ging door met haar verhaal, ‘maar toch al die tijd bleef er iets knagen, iets waar ik niets van begreep’.
Dat was de vraag: hoe jullie in godsnaam bij het idee kwamen om mij zo te behandelen, en het belangrijkste, hoe jullie aan al die spullen kwamen.
Jullie weten inmiddels dat ik ben gaan zoeken in huis het huis en dat ik jullie ‘geheime kamer’ heb gevonden.
Maar zelfs daarvoor had ik al aanwijzing voor jullie ‘hobby’ en ze haalde het speentje tevoorschijn en gaf het aan Miriam,
die was je al een tijdje kwijt hè? vroeg ze met een glimlach.
Mir, die nog steeds niet kon geloven wat ze nou allemaal eigenlijk hoorde stamelde een klein bedankje en luisterde verder naar het verhaal.
Ook… ging Melissa verder, waren jullie een beetje slordig met de luieremmer in de badkamer, laat voortaan niet jullie eigen luiers er nog bij zitten,
dat gaat een beetje opvallen.
Als je alleen mijn luier hebt verschoond en er liggen ineens drie in de emmer, dan zou ik toch wel moeten gaan vermoeden toch? vroeg een lachende Melissa.
Hoe verder ze met haar verhaal ging, hoe meer plezier ze er in begon te krijgen, haar ontdekkingen, onze verbaasde gezichten.
Alleen het ging even mis toen ik in slaap viel en jullie mij zo vonden,
ik wist niet meer wat ik moest doen toen ik wakker werd en merkte dat er iemand binnen was geweest.
Ik was bang dat jullie boos zouden worden dat ik hier zomaar naar binnen ging, zelfs dat ik nog meer straf zou krijgen.
Maar gelukkig… haar gezicht klaarde weer op, bleken jullie het toch niet zo erg te vinden om mij daar zo in slaap aan te treffen,
julie hebben me zelfs ook nog goed verzorgd, daarvoor wilde ik jullie nog hartelijk bedanken.
En trouwens jullie hebben een prachtige babykamer, hier zou ik wel bijna elk weekend willen komen spelen, flapte ze eruit, en kreeg een kop als tomaat.
De stilte die er de hele tijd had gehangen terwijl we naar haar verhaal luisterden werd verbroken door hard gelach,
zowel van Melissa als van ons, het ijs was eindelijk gebroken, figuurlijk gezegd.
Mijn nichtje een AB, wie had dat ooi kunnen denken lachte Miriam, nu kunnen we als zusjes spelen.
AB? Jij houd er dus ook van om als klein kind te spelen en behandeld te worden, betekend het dat? vroeg Melissa verward.
Jup, antwoordde Miriam vrolijk, ik vind het heerlijk om luiers te dragen en dan als een baby behandeld te worden,
dus ook verschonen, samen naar de speeltuin gaan, heerlijk met blokken spelen.
Ik heb het op vakantie met Dré uitvonden dat ik het fijn vond om als een klein kind behandeld te worden, daarvoor was ik alleen luierliefhebber.
Maar ik heb het een hele lange tijd niet durven zeggen, bang dat hij het niet accepteerde of me uit ging lachen.
Twee vraagjes, onderbrak Melissa met verhaal, hoe heb je het ontdekt dat je het leuk vond om weer een baby te zijn?
en Dré, hoe ben jij er later achter gekomen dat Mir dat fijn vond?
Nou, dat eerste is een beetje gênant, begon Miriam, we zaten in de trein naar ons vakantiehuisje in de Ardennen en we waren voor de lange reis allebei geluierd.
Maar toen moest ik ineens poepen, en toen? grinnikte Melissa.
Nou ehm… ging Miriam verder, ik wilde eigenlijk niet in m’n luier poepen, maar al helemaal niet op zo’n smerige wc in de trein.
Dus ik had weinig keus en deed het toch maar in m’n luier, waarna Dré mij meteen verschoonde in de coupe,
na het verschonen van die poepluier wist ik het zeker, ik wilde weer als een baby vertroeteld en behandeld worden.
Ik had daarvoor ook al wel gevoelens voor het ‘klein zijn’ maar die zijn nooit eerder tot uiting gekomen, totdat dat moment in de trein.
En hoe heeft Dré ondekt dat jij liever AB bent? Vroeg Melissa ongeduldig, nu ze al zover met hun verhaal waren wilde ze de rest ook weten.
Ik speelde altijd stiekem voor baby als hij niet thuis was, legde Miriam uit, en als ik dan hoorde dat ie de voordeur opendeed,
kleedde ik me snel om en begroette hem.
Dat ging goed totdat Dré bij een paar vrienden ging slapen, dus ik een nacht alleen thuis zou zijn.
Maar door onvoorziene omstandigheden kwam hij alsnog ’s nachts thuis en trof hij me met een kinderachtige luier, plasticbroekje en een speentje in bed aan.
Hij maakte me niet wakker en kroop bij mij in bed, de volgende morgen schrok ik wakker omdat Dré ineens naast me lag,
ik voelde me erg betrapt, net zoiets als dat jij net had, en ze keek naar Melissa.
Die morgen heb ik mijn AB gevoelens bekent en hij bleek het helemaal geen probleem te vinden,
we zijn zelfs die middag nog naar de speelgoedwinkel gegaan om kinderspeelgoed voor mij te kopen.
Wauw, mompelde Melissa, had jij daar ff geluk mee, stel je voor dat Dré het niet goed vond…
Dat zou niet snel gebeuren denk ik, hij staat erg open voor nieuwe dingen, hoe denk je anders dat ook hij in de AB-wereld beland is, zei Miriam lachend.
Over jou gesproken Dré, veranderde Melissa het onderwerp, hoe ben jij ‘in’ de luiers gekomen?
ja, nu wil ik ook alles weten, ik heb mijn verhaal gedaan, nu wil ik die van jou ook horen, klonk het een beetje brutaal van Melissa’s kant.
Nou ehm… begon ik, eigenlijk vind ik het gewoon lekker om luiers te dragen, de klassieke DL of diaper lover zeg maar.
In het weekend speel ik vader voor Miriam, maar af en toe, als we een babysitter hebben, wil ik ook wel eens veranderen in een klein kind.
Maar dat gebeurd ook niet echt vaak dat ik behoefte krijg om weer een klein kind te zijn, ik heb dat in beperkte mate zegmaar,
ah een gelegenheids-AB grapte Melissa, alleen als het je uitkomt?
Jup, dat is alleen maar als er iemand is die voor ons wil zorgen, verklaarde ik, soms wil een tante van mij ons nog wel een weekendje verzorgen,
en heel soms komt er een mede-liefhebber op ons passen.
Maar die zien we niet zo vaak meer, misschien waren we de eerste keer toch ietsje te vervelend, grinnikte Miriam.
Vervelend, net zo als ik? vroeg Melissa poeslief.
Net zoiets, beaamde ik, niet vertellende wat we allemaal haddden uitgevreten, want dat zou haar alleen maar op verkeerde ideeën brengen.
Kom Miriam, laten we nog even als zusjes boven spelen voordat we slapen gaan, riep Melissa die al in de deuropening stond,
ik kom eraan, riep Mir terug terwijl ze achter haar ‘zusje’ aan de trap op huppelde.
Een uurtje later was het dan toch echt eindelijk kinderbedtijd en ik riep Melissa naar beneden in de veronderstelling dat ze al verschoond zou zijn door Miriam.
Maar tot mijn grote verbazing kwamen er niet een maar twee kleine meisjes naar beneden, die allebei om een verschoning vroegen.
Ik voelde de bui al hangen, ik krijg het komende weekend twee babies.
Real Madrid
Gewaardeerd Lid
Interessante wending.
Real Madrid
Gewaardeerd Lid
Er komen inderdaad veel nieuwe mensen bij, maarja.
Nieuw verhaal? :'D
Nieuw verhaal? :'D
Sardonyx
Perry het vogelbekdier!!! :P
weet ik niet... :Real Madrid zei:
maar ik merk wel dat sommige gebeurtenissen die ik al in eerdere delen heb gehad zich voordoen op een andere locatie of met andere personen...
Dus het word denk ik tijd voor een andere genre verhaal met andere personen
Maar eerst deel 32 afschrijven, dat is bijna zeker het laatste deel van de serie...
Sardonyx
Perry het vogelbekdier!!! :P
Nog even wat bevestigen
Nog even wat bevestigen:
1. Ik maak van dit verhaal nog een deel (32).
2. Ben bezig met een nieuw verhaal in een iets ander genre.
3. Ik weet niet wat ik als eerste ga posten, deel 32 van dit verhaal, of deel 1 van mijn nieuwe verhaal.
Oja, mijn nieuwe verhaal gaat over een studente die Meike heet, meer vertel ik nog ff niet
mzzls Onyx
Nog even wat bevestigen:
1. Ik maak van dit verhaal nog een deel (32).
2. Ben bezig met een nieuw verhaal in een iets ander genre.
3. Ik weet niet wat ik als eerste ga posten, deel 32 van dit verhaal, of deel 1 van mijn nieuwe verhaal.
Oja, mijn nieuwe verhaal gaat over een studente die Meike heet, meer vertel ik nog ff niet
mzzls Onyx
Anomiem12575123672371651
Gewaardeerd Lid
Dat hoeft helemaal niet erg te zijn. Iedereen die weleens die A-team heeft gekeken weet dat 250 maal exact hetzelfde verhaal vertellen een geweldige succesformule kan zijn...Onyx_DL zei:
Het is een leuk verhaal Onyx !1, maar we laten ons ook graag verrassen met wat nieuws! :
Sardonyx
Perry het vogelbekdier!!! :P
Hoe ik haar ontmoette... Deel 32. Mens-erger-je-WEL.
Na een hele lange break, weer een poging om weer te schrijven...
Ik hoop dat jullie het leuk vinden
Deel 32. Mens-erger-je-WEL.
De volgende morgen stond ik als eerste op om het ontbijt te maken voor ons drieën.
Miriam en Melissa hadden de nacht doorgebracht op de babykamer en sliepen waarschijnlijk nog.
Mijn luier hing wel aardig door van de nacht en ik was bang dat ie niet meer veel kon hebben,
dus ik pakte een schone luier uit m´n kledingkast en liep richting de badkamer.
Na een snelle douche met een verschoning begon ik in de keuken aan het ontbijt,
beschuitje met kaas voor mij en voor ´de meisjes´ allebei een grote fles pap.
Toen alles op de keukentafel klaarstond riep ik de meiden voor het ontbijt, maar ik kreeg geen antwoord,
na nog een paar keer roepen besloot ik toch maar naar boven te gaan om de meiden persoonlijk naar beneden te halen.
Ik liep de trap op naar de babykamer en opende zachtjes de deur, mijn vermoeden bleek waar te zijn, beide meiden lagen nog rustig te slapen.
Eigenlijk wilde ik ze nog even laten slapen, dus ik draaide me om en liep weer naar de deur. D-dré, b-ben jij dat? klonk het slaperig uit de box,
Miriam was wakker geworden door mij. Ja schatje, ik ben het, ga nog maar even slapen, je ziet er nog moe uit, kruip maar weer lekker warm tegen Melissa aan.
M-Maar dat wil ik n-niet, fluisterde ze, M-melissa was erg g-gemeen vannacht. Wat heeft ze dan gedaan? Vroeg ik verbaast,
weet je, kom eerst maar even mee naar beneden voor dat je het verteld, anders maken we Melissa nog wakker.
Samen liepen we naar de woonkamer, het viel me op dat Miriam er een beetje bleek uit zag, normaal had ze altijd vrolijke blosjes op haar wangen,
maar nu leek het alsof ze verdwenen waren door kou, zoals elke winter bij haar gebeurde.
Vertel, wat zit je dwars? Vroeg ik terwijl ik haar een grote mok thee gaf.
M-Melissa heeft de hele nacht alle dekens ingepikt, begon een ontdooiende Miriam te vertellen.
E-elke keer als ik weer een nieuwe d-deken uit de kast wilde pakken lietze me niet uit de b-box gaan,
of ze wachtte tot ik er een had g-gepakt en als weer sliep legde zij hem weer terug in de k-kast.
In tegenstelling tot de verkleumde Miriam, begon ik mijn kookpunt te bereiken. Alles wat Melissa tot nu toe had gedaan om vriendelijk te zijn,
bleek maar een toneelstuk te zijn en wij maar denken dat ze veranderd was.
Zonder er ook maar bij na te denken vroeg ik meteen, wil je dat ik haar weg stuur? Nee, zei Miriam resoluut, ik heb een beter idee.
Door de thee begon ze weer wat op te warmen, haar ‘vrolijke blosjes’ begonnen zelfs weer een beetje terug te komen. Maar voor dat ik verder ga,
moet ik je eerst iets bekennen, zei ze een beetje beschaamd. Gisteravond toen alles nog goed ging tussen Melis en mij,
hadden wij een plan bedacht om jou terug te pakken omdat jij mij met de verschoning van Melissa had laten zitten,
maar ik denk dat ‘Plan D’ toch maar niet doorgaat. Met lichte verbazing had ik zitten luisteren,
mijn vriendin had zojuist bekend dat ze een wraak-actie had gepland voor iets wat ik had gedaan. Ik durfde niet te vragen wat haar plan nou eigenlijk inhield,
D stond ongetwijfeld voor Dré, maar verder…Nou had ik volgende in gedachten… onderbrak Miriam mijn gedachten en begon met de uitleg van haar nieuwe ‘Plan M’.
Na een stil ontbijt waarbij de meiden geen woord met elkaar wisselden, begon ik maar met afruimen van het ontbijtspul, dit was zo gepland door Miriam,
omdat zij alleen met Melissa moest zijn om haar plan te laten werken.
Vanuit de keuken hield ik de twee aan de tafel in de gaten, tot mijn grote verbazing waren de meiden binnen 5 minuten weer de beste vriendinnen,
ze huppelden samen naar de babykamer om daar te gaan spelen. Het was ongelofelijk, het eerste deel van Miriam’s plan werkte.
Zeg Melis, begon Miriam poeslief, hoe zou je het vinden om dat leuke rokje vandaag te dragen, je weet wel die roze die je gisteren in mijn kast zag hangen.
Meen je dat echt? vroeg een verbaasde Melissa, ik dacht dat je daar zo zuinig op was.
Dat ben ik ook, antwoordde Miriam maar voor mijn nichtje wil ik wel een uitzondering maken.
Blij als ze was trok Melissa meteen haar pyjama uit en probeerde of het rokje haar paste, het zat haar als gegoten, waardoor ze natuurlijk nog blijer werd.
Ze pakte er ook nog een veel kort Mickey Mouse T-shirt bij uit de kast, omdat ze dat er wel schattig bij vond staan.
Voor Miriam stond nu een jonge meid met een te kort kinderachtig shirt, waaronder ze duidelijk geen BH droeg, want die hadden baby’s niet nodig.
Een zuurstokroze minirokje waar duidelijk een goed gebruikte babyluier onder vandaan stak, ‘bedekte’ haar kruis en billen.
Aan haar voeten droeg ze twee vaalroze klittenbandschoenen waaruit nog net twee kabouter Plop sokken bovenuit staken.
Miriam koos een iets wat winterse outfit, een rood t-shirt met Garfield erop, met daar overheen een loslangend paars vest.
Daaronder droeg ze een wijdvallende broek, twee oude gympen met daarin twee paarse sokken.
Maar ook zij vond het niet nodig om een BH te dragen, die dingen waren toch alleen maar lastig.
Melissa was zo in de wolken met haar outfit dat ze helemaal niet doorhad haar nichtje helemaal geen kinderachtige kleren had uitgezocht.
De twee bleven nog even boven om een leuk spel uit te zoeken dat we gezellig met ons drieën konden spelen.
Na een lang overleg werd het Mens-erger-je-niet, met Melissa’s voorwaarden dat Miriam en ik niet samen zouden werken.
Nadat ik klaar was met de afwas hoorde ik voetstappen op de trap, zou het Miriam gelukt zijn om deel twee van haar plan te laten slagen? Ik was benieuwd.
Toen Melissa de deur naar woonkamer opende viel mijn mond open van verbazing, sodeknetter het is haar gelukt, fluisterde ik zacht in mijzelf.
Dit is echt perfect voor ons plan, zowel de outfit als het spel.
Na een tijdje te hebben gespeeld begon Melissa vermoedens te krijgen dat wij helemaal niet eerlijk speelden,
pionnen van haar die ineens verdwenen en pionnen van Miriam of mij die ineens vanuit het niets op het speelbord verschenen.
Maar ze begon pas boos te worden toen we massaal haar pionnen van het bord af gooiden.
De druppel was dat wij vier beurten lang alleen haar pionnen eraf mikten, terwijl we ook zat andere opties hadden.
Melissa stond op en liep naar de deur toe, voordat ze hem dichtsloeg riep ze nog: VALSSPELERS! En ze verdween naar boven.
Een paar minuten later kwam ze met haar weekendtas naar beneden, met een kort ‘ik ga’ nam ze afscheid en verliet ons huis.
Toen de deur in het slot viel merkte ik droog op, je had echt gelijk, ze wordt boos als iemand vals speelt. Ik zei het toch, reageerde Miriam met een gemeen lachje,
maar ik ben best wel benieuwd hoe lang het duurt voordat ze in de problemen zit.
Een paar straten ons vandaan liep het antwoord op Miriams vraag. Melissa die zo snel mogelijk naar het station wilde lopen,
begint zich af te vragen waarom alle mensen zo grinniken of haar zelfs nawijzen als ze langsloopt,
pas dan realiseert ze ineens waarom alle mensen zo tegen haar doen. Ze heeft haar babykleren nog aan en alsof dat nog niet genoeg is,
haar overvolle babyluier is voor iedereen te zien.
Toch nog een klein lichtpuntje in deze baby-hel dacht Melissa, niemand kent mij hier, als ik op het station kom kan ik mij op de wc’s daar wel omkleden... en dan...
Ze werd uit haar ‘omkleed-plan’ opgeschrikt door een bekende stem, Melissa? wat doe jij hier?
Na een hele lange break, weer een poging om weer te schrijven...
Ik hoop dat jullie het leuk vinden
Deel 32. Mens-erger-je-WEL.
De volgende morgen stond ik als eerste op om het ontbijt te maken voor ons drieën.
Miriam en Melissa hadden de nacht doorgebracht op de babykamer en sliepen waarschijnlijk nog.
Mijn luier hing wel aardig door van de nacht en ik was bang dat ie niet meer veel kon hebben,
dus ik pakte een schone luier uit m´n kledingkast en liep richting de badkamer.
Na een snelle douche met een verschoning begon ik in de keuken aan het ontbijt,
beschuitje met kaas voor mij en voor ´de meisjes´ allebei een grote fles pap.
Toen alles op de keukentafel klaarstond riep ik de meiden voor het ontbijt, maar ik kreeg geen antwoord,
na nog een paar keer roepen besloot ik toch maar naar boven te gaan om de meiden persoonlijk naar beneden te halen.
Ik liep de trap op naar de babykamer en opende zachtjes de deur, mijn vermoeden bleek waar te zijn, beide meiden lagen nog rustig te slapen.
Eigenlijk wilde ik ze nog even laten slapen, dus ik draaide me om en liep weer naar de deur. D-dré, b-ben jij dat? klonk het slaperig uit de box,
Miriam was wakker geworden door mij. Ja schatje, ik ben het, ga nog maar even slapen, je ziet er nog moe uit, kruip maar weer lekker warm tegen Melissa aan.
M-Maar dat wil ik n-niet, fluisterde ze, M-melissa was erg g-gemeen vannacht. Wat heeft ze dan gedaan? Vroeg ik verbaast,
weet je, kom eerst maar even mee naar beneden voor dat je het verteld, anders maken we Melissa nog wakker.
Samen liepen we naar de woonkamer, het viel me op dat Miriam er een beetje bleek uit zag, normaal had ze altijd vrolijke blosjes op haar wangen,
maar nu leek het alsof ze verdwenen waren door kou, zoals elke winter bij haar gebeurde.
Vertel, wat zit je dwars? Vroeg ik terwijl ik haar een grote mok thee gaf.
M-Melissa heeft de hele nacht alle dekens ingepikt, begon een ontdooiende Miriam te vertellen.
E-elke keer als ik weer een nieuwe d-deken uit de kast wilde pakken lietze me niet uit de b-box gaan,
of ze wachtte tot ik er een had g-gepakt en als weer sliep legde zij hem weer terug in de k-kast.
In tegenstelling tot de verkleumde Miriam, begon ik mijn kookpunt te bereiken. Alles wat Melissa tot nu toe had gedaan om vriendelijk te zijn,
bleek maar een toneelstuk te zijn en wij maar denken dat ze veranderd was.
Zonder er ook maar bij na te denken vroeg ik meteen, wil je dat ik haar weg stuur? Nee, zei Miriam resoluut, ik heb een beter idee.
Door de thee begon ze weer wat op te warmen, haar ‘vrolijke blosjes’ begonnen zelfs weer een beetje terug te komen. Maar voor dat ik verder ga,
moet ik je eerst iets bekennen, zei ze een beetje beschaamd. Gisteravond toen alles nog goed ging tussen Melis en mij,
hadden wij een plan bedacht om jou terug te pakken omdat jij mij met de verschoning van Melissa had laten zitten,
maar ik denk dat ‘Plan D’ toch maar niet doorgaat. Met lichte verbazing had ik zitten luisteren,
mijn vriendin had zojuist bekend dat ze een wraak-actie had gepland voor iets wat ik had gedaan. Ik durfde niet te vragen wat haar plan nou eigenlijk inhield,
D stond ongetwijfeld voor Dré, maar verder…Nou had ik volgende in gedachten… onderbrak Miriam mijn gedachten en begon met de uitleg van haar nieuwe ‘Plan M’.
Na een stil ontbijt waarbij de meiden geen woord met elkaar wisselden, begon ik maar met afruimen van het ontbijtspul, dit was zo gepland door Miriam,
omdat zij alleen met Melissa moest zijn om haar plan te laten werken.
Vanuit de keuken hield ik de twee aan de tafel in de gaten, tot mijn grote verbazing waren de meiden binnen 5 minuten weer de beste vriendinnen,
ze huppelden samen naar de babykamer om daar te gaan spelen. Het was ongelofelijk, het eerste deel van Miriam’s plan werkte.
Zeg Melis, begon Miriam poeslief, hoe zou je het vinden om dat leuke rokje vandaag te dragen, je weet wel die roze die je gisteren in mijn kast zag hangen.
Meen je dat echt? vroeg een verbaasde Melissa, ik dacht dat je daar zo zuinig op was.
Dat ben ik ook, antwoordde Miriam maar voor mijn nichtje wil ik wel een uitzondering maken.
Blij als ze was trok Melissa meteen haar pyjama uit en probeerde of het rokje haar paste, het zat haar als gegoten, waardoor ze natuurlijk nog blijer werd.
Ze pakte er ook nog een veel kort Mickey Mouse T-shirt bij uit de kast, omdat ze dat er wel schattig bij vond staan.
Voor Miriam stond nu een jonge meid met een te kort kinderachtig shirt, waaronder ze duidelijk geen BH droeg, want die hadden baby’s niet nodig.
Een zuurstokroze minirokje waar duidelijk een goed gebruikte babyluier onder vandaan stak, ‘bedekte’ haar kruis en billen.
Aan haar voeten droeg ze twee vaalroze klittenbandschoenen waaruit nog net twee kabouter Plop sokken bovenuit staken.
Miriam koos een iets wat winterse outfit, een rood t-shirt met Garfield erop, met daar overheen een loslangend paars vest.
Daaronder droeg ze een wijdvallende broek, twee oude gympen met daarin twee paarse sokken.
Maar ook zij vond het niet nodig om een BH te dragen, die dingen waren toch alleen maar lastig.
Melissa was zo in de wolken met haar outfit dat ze helemaal niet doorhad haar nichtje helemaal geen kinderachtige kleren had uitgezocht.
De twee bleven nog even boven om een leuk spel uit te zoeken dat we gezellig met ons drieën konden spelen.
Na een lang overleg werd het Mens-erger-je-niet, met Melissa’s voorwaarden dat Miriam en ik niet samen zouden werken.
Nadat ik klaar was met de afwas hoorde ik voetstappen op de trap, zou het Miriam gelukt zijn om deel twee van haar plan te laten slagen? Ik was benieuwd.
Toen Melissa de deur naar woonkamer opende viel mijn mond open van verbazing, sodeknetter het is haar gelukt, fluisterde ik zacht in mijzelf.
Dit is echt perfect voor ons plan, zowel de outfit als het spel.
Na een tijdje te hebben gespeeld begon Melissa vermoedens te krijgen dat wij helemaal niet eerlijk speelden,
pionnen van haar die ineens verdwenen en pionnen van Miriam of mij die ineens vanuit het niets op het speelbord verschenen.
Maar ze begon pas boos te worden toen we massaal haar pionnen van het bord af gooiden.
De druppel was dat wij vier beurten lang alleen haar pionnen eraf mikten, terwijl we ook zat andere opties hadden.
Melissa stond op en liep naar de deur toe, voordat ze hem dichtsloeg riep ze nog: VALSSPELERS! En ze verdween naar boven.
Een paar minuten later kwam ze met haar weekendtas naar beneden, met een kort ‘ik ga’ nam ze afscheid en verliet ons huis.
Toen de deur in het slot viel merkte ik droog op, je had echt gelijk, ze wordt boos als iemand vals speelt. Ik zei het toch, reageerde Miriam met een gemeen lachje,
maar ik ben best wel benieuwd hoe lang het duurt voordat ze in de problemen zit.
Een paar straten ons vandaan liep het antwoord op Miriams vraag. Melissa die zo snel mogelijk naar het station wilde lopen,
begint zich af te vragen waarom alle mensen zo grinniken of haar zelfs nawijzen als ze langsloopt,
pas dan realiseert ze ineens waarom alle mensen zo tegen haar doen. Ze heeft haar babykleren nog aan en alsof dat nog niet genoeg is,
haar overvolle babyluier is voor iedereen te zien.
Toch nog een klein lichtpuntje in deze baby-hel dacht Melissa, niemand kent mij hier, als ik op het station kom kan ik mij op de wc’s daar wel omkleden... en dan...
Ze werd uit haar ‘omkleed-plan’ opgeschrikt door een bekende stem, Melissa? wat doe jij hier?
luierfan_boy
Zeg niet wat je weet, maar weet wat je zegt.
Laat dat vervolg maar komen
