Hoofdstuk 6: Een beroerde nacht
Na een uur hoorde ik dat Emke ook naar bed ging. Tante Kiara en zij wensten elkaar een goede nachtrust en Emke kwam naast me liggen. Haar lichaam straalde warmte uit en ik probeerde te doen alsof ik al sliep, zodat ik niet met haar hoefde te praten.
'Slaap je al?' fluisterde Emke. Ik antwoordde niet.
Plotseling schrok ik van Emke die aan mijn luier voelde of hij nog droog was. 'Ik weet wel dat je wakker bent hoor. Als je niet kunt slapen, kan ik wel even wat warme melk voor je maken. Daar wordt je sukkelig van en val je snel in slaap,' zei Emke en ze sloeg de dekens weer van zich af zonder op antwoord te wachten. Dankbaar deed ik mijn ogen open. Misschien was Emke zo erg nog niet.
'Dankje,' fluisterde ik terug en wachtte tot Emke terug kwam.
Ze kwam terug met een babyflesje. 'Drink maar lekker op,' fluisterde ze. Ik keek haar kwaad aan.
'Ik ga niet uit zo'n belachelijk ding drinken,' snauwde ik iets te hard, en tante Kiara had het blijkbaar gehoord want we hoorden voetstappen op de gang.
'Roselin? Ben je nou nog steeds wakker?' vroeg ze geïrriteerd.
'Roselin kon niet slapen dus ik heb haar even wat warme melk gebracht, maar nu wil ze niet uit de fles drinken,' antwoordde Emke snel. Ik rolde met mijn ogen; typisch Emke om alles gelijk te verklikken.
'Dat is heel lief van je Emke. Roselin, drink het op anders krijg je morgen een extra straf,' zei tante Kiara. 'Nu stil zijn, het is al heel laat en ik heb voor morgen iets heel leuks gepland!'
Kiara verliet de kamer weer en ik dronk zo snel als ik kon het flesje leeg.
'Nu blij?' fluisterde ik boos en ik duwde het flesje weer in Emke's handen. Ze zette het flesje op het nachtkastje naast het bed neer en haalde er een slaapmaskertje vanaf. Die deed ze om en ze hield haar vinger op haar lippen als gebaar dat ik stil moest zijn.
Na een tijdje voelde ik dat ik moest poepen. Hoe kwam het dat ik ineens zo nodig moest? Ik was vanmiddag nog geweest. Emke had toch niet... iets in de melk gestopt? De druk werd groter en ik kon het niet laten om een harde wind te laten.
'Iel!' gilde Emke ineens.
'Dames?' hoorden we vanuit de andere kamer.
'Sorry, maar Roselin liet een wind!' antwoordde Emke naar tante Kiara.
'Roselin, nú ga je slapen!' riep Kiara en ze zei verder niks. Emke en ik draaide ons van elkaar af toen ik plotseling een dikke, warme vloeistof mijn luier in voelde lopen. Ik liep rood aan en voelde aan mijn luier. Ik had in mijn broek gepoept, hoe kon dat? Bewust ook nog!
Het was ruikbaar en volgens mij had Emke dat ook door.
'Wat heb jij gegeten, zeg?' fluisterde Emke met een zuur gezicht en ze kneep haar neus stijf dicht.
'Je bedoeld: wat heb jíj mij gegeven? Geef maar toe, wat zat er in die melk?' vroeg ik kwaad. Ik voelde me ellendig en de luier zat vreselijk. Alles plakte aan mijn billen en het was vreselijk klef.
Emke antwoordde niet en na een tijdje viel Emke in slaap. Langzaam viel ik ook in slaap.
De volgende morgen kwam tante Kiara ons wakker maken. Emke was al wakker en was al aangekleed.
'Kiara, snel wakker worden! Het wordt vandaag een drukke dag!' riep Kiara triomfantelijk. Ze schudde me aan mijn schouder en ik stond snel op. Ineens werd ik me weer herinnerd aan de vieze luier die ik om had, en merkte dat ik ook nog geplast had. Het voelde vreselijk en ik verlangde nu het meest naar het moment dat ik van die luier ontdaan zou worden.
'We gaan zo je luier verschonen, eerst even ontbijten,' zei Kiara. Zuchtend liep ik met Emke en Kiara mee naar de keuken, en we aten brood. Kiara smeerde mijn brood; sneed de korstjes eraf en sneed het in kleine stukjes. Daarna voerde ze me.
'Wat gaan we doen dan?' vroeg ik nieuwsgierig toen we het brood ophadden. Kiara grijnsde breed en ook Emke keek blij.
'We gaan naar de dierentuin!' riep tante Kiara uit. Ze lachtte en trok me mee naar de badkamer. 'Maar voordat we gaan gaan we je even lekker wassen.'